ვაკოს ავტომობილში ვიჯექი და თიანეთის გზას მივუყვებოდით, ფანჯარაში ვიყურებოდი და ვფიქრობდი ყველაფერზე,რამალე მოხდა ეს ყველაფერი,რამალე გავხდით მე და ვაკო "ჩვენ".
გიორგი...მის გამოჩენას არმოველოდი,არმეგონა თუ ოდესმე ვნახავდი.
ქეთიზე ვფიქრობდი მამაზე ვფიქრობდი...როგორ გაბედეს და გიორგისთან შეთანხმდნენ ო ღმერთო...მე და გიორგი?მე გიორგის ცოლი?არა არა და არა ეს საშინელებაა ამის წარმოდგენაც არმინდა...
ფიქრებიდან მობილურის ხმამ გამომიყვანა.მესიჯი მომივიდა მაგრამ არვიცი ვისგან
-სადხარ?
ეს ალბათ გიორგია.მაგრამ გიორგი რომ არიყოს?
-ვინხარ?
-შენი მომავალი ქმარი საყვარელო.
ჯანდაბა!ჯანდაბა!ჯააანდაბა!
ისევ ქმარიო ან რა ქმარი ჯერ სკოლაც არდამიმთავრებია მხოლოდ რამოდენიმე გამოცდა დამრჩა და ვსიო!მაგრამ...მე ასეთ წლოვანებაში გათხოვებაზე არასდროს მიფიქრია მინდოდა რომ ჯერ უნივერსიტეტში ჩამებარებინდა და მერე სხვა დანარჩენი...მომავალი ჩამეშხამა მომავალი,აღარმაქვს...ისევ მობილურის ხმა ისევ და ისეეევ
-სადხარმეთქი??
-რაშენისაქმეა?
-სწორედაც რომ ჩემი საქმეა!თუ ვაკოს გვერდით ხარ იცოდე არვიცი რასვიზამ!!!
-რასიზამ?
-ჩემს მოთმინებას ნუ ცდი კატო!
-შემეშვი!
-მომისმინე!!შენ ვაკოზე ბევრი რამ არიცი!
რაზე ლაპარაკობს?რაარვიცი?ალბათ მატყუებს.ვაკოს შევხედე და მანაც შემომხედა მოიწია და შუბლზე ნაზად მაკოცა, მეც გავუღიმე...
-გიორგი მე შენი არმჯერა!მართალია ვაკოზე ყველაფერი არვიცი მაგრამ რაც ვიცი ეგეც მაკმაყოფილებს!
-ნეტავ სიმართლე იცოდე!
-რაზე ლაპარაკობ?
-მალე გაიგებ მაგრამ მანამდე მინდა რომ მისგან თავი შორს დაიჭირო!სადხარ მითხარი და მოვალ! გთხოვ არიჯიუტო სიმართლეს რომ გაიგებ მერე ყველაფერი კარგად იქნება!

რაუნდა?რაზელაპარაკობს?რა სიმართლე?
მობილური ქურთუკის ჯიბეში ჩავდე...
-ვისწერდი?
არმინდა ვაკომ იცოდეს გიორგის რომ ვწერდი,ვიცი ეს ცუდი საქციელია მაგრამ რომ გაიგოს მერე გიორგის მართლა მოკლავს...
-მარის
-აჰჰ კარგადაა?
- კი კი
-ვაიმე ვაკო!!
ვაკომ ავტომობილი გააჩერა და შეშინებული სახით შემომხედა..
-რამოხდა კატო?
-ვაკო სკოლა?გამოცდები?ვაიმეეე შენი ფეხბურთიიიი??
ვაკომ ავტომობილი დაძრა და ისე მესაუბრებოდა.
-მაგაზე არინერვიულო გამოცდები ჯერ აღარ გვაქვს!სკოლას რამოდენიმე დღე გავაცდენთ და რაც შეეხება ფეხბურთს...არაუშავს რამოდენიმე დღე გავაცდენ
-არა ვაკო არშეიძლება რომ გამოგაგდონ?ფეხბურთი ხომ შენი ოცნება!
-კატო დამშვიდდი ახლა მაგაზე უფრო მნიშნელოვანი საქმე გვაქვს მოსაგვარებელი!
-რასგულისხმობ?
-კატო შენ თხოვდები!იმ პარაზიტზე!გესმიიის?
ვაკომ ნერვიულად დარტყა საჭეს ხელები და ცოტა შემეშიმდა...
-ვაკო მე...ეს ყველაფერი ჩემს გამო ხდება,მე რომ არა შენ არ გექნებოდა პროლემები,მე რომ არა...
-ხმა აღარ ამოიღო დამშვიდდი შენ რომ არა ვერვიცოცხლებდი!
რამოდენიმე წუთი ორივე ჩუმად ვიყავით მაგრამ საუბარი ისე მე წამოვიწყე
-ვაკო არის ისეთი რაიმე მნიშვნელოვანი რაც უნდა ვიცოდე?
ვაკოს ნერვიულობა შესტყობოდა,ხმას არიღებდა ჩაფიქრებული იყო...
-არა!არაფერს გიმალავ!
არვიცოდი რაუნდა მეთქვა..ვაკოს უნდა ვენდობოდე მაგრამ გული მიგრძნობს რომ რაღაცას მიმალავს...
-კატო უნდა ვილაპარაკოთ!
ისევ ვიორგი იყო,არვიცი რაუნდა ჩემგან ძალიან დამღალა
-რაგინდა გიორგი?
-ხვალ სკოლაში გეტყვი!
-ხვალ არმოვდივარ
-რატომ?
არაფერი აღარ მიმიწერია,ან საერთიდ რატომ ვწერ?
მაგრამ რაც არ უნდა იყოს მაინც გავარკვევ რას მიმალავს ვაკო...
.........................
როგორც იქნა ჩავედით,აქაურობა ძალიან ლამაზია...თიანეთში პირველად არვარ თუმცა თიანეთის ჰაერმა ჩემზე ძალიან იმოქმედა...ავტომობილიდან გადმოვედოთ და სუფთა ჰაერით ფილტვები გავავსე:დ
-მოგწონს?
-ძალიან...
-წამოდი შევიდეთ სახლში...
-კარგი
ვაკომ სახლის ჭიშკარი გააღო და ჩემს წინ მართლაც რომ შეუდარებელი ხედი გადაიშალა:ხილის ხეები,გამწვანებული გარემო და შესანიშნავი სახლი...
სახლიდან ვაკოს ბებია გამოვიდა...გვიღიმოდა,როგორც ვაკომ მითხრა მას თინა ბებო ერქვა...
თინა ბებო მოვიდა და გადაგვეხვია
-გამარჯობათ როგორ ბრძანდებიით?
-კარგად შვილო შენ როგორ ხარ?
-მადლობთ კარგად
-ვაკო შვილო რატომ არ გამაბრთხილე სალომე რომ მოგყავდა?
-სალომე?
გავიკვირვე და მაშინვე ვაკოს შევხედე...დავინაე ძარღვები როგორ დაჭიმვოდა...
-ბებია ეს სალომე არაის!
-კი მაგრამ შვილო ხომ მითხარი სალომე უნდა გაგაცნოო ჩემი შეყვარებულიო?
ხმას აღარ ვიღებდი ან რაუნდა მეთქვა თინა ბებომ საკმარისად თქვა ყველაფერი...მაგრამ იქნებ სალომე ვაკოს ძველი შეყვარებულია?რატომა არა ვაკო ძალიან სიმპათიურია და სხვა შეყვარებულიც ეყოლებოდა ადრე..
-ბებია!
-კარგი კარგი...მაშინ გამაცანი ეს მშვენიერი გოგო ვინარის?
-მადლობთ მე კატო მქვია!
-ძალიან კარგი...წამოდით სახლში შევიდეთ

ჯერკიდევ თინა ბებოს სიტყვებზე ვფიქრობდი...
-შვილო ხაჭაპური ხომ გიყვარს
ახლავე გამოვაცხობ
-კი მიყვარს მაგრამ გთხოვთ არშეწუხდეთ არ არის საჭირო...
-ბებია ჩვენ ცოტა დავიალეთ და ოთახში შევალთ
-კარგი შვილო...
ვაკომ მეორე სართულისაკენ მიმითითა ადიო და მეც ავედი...
ოტახში შევედით იქაყრობა მართლა ძალიან მყუდროიყო....
-კატო
-ჰმ
-გაბრაზებული ხარ?
-არა რატო?
-თინს იტყვები ხომარგეწყინა?
-ნწ
-მართლა?
-ხომართლა
-კარგი
-ისა და სალომე ვინარის?
ჩემი მობილური აწკრიალდა და ვაკოს პასუხი ვერ მოვისმინე...
ალექსი იყო
-გისმენ
-გოგო სად ჯანდაბაში ხარ??
ხმაზე ეტყოოდა რომ საკმაოდ გაბრაზებული იყო...
-რამოხდა?
-რას გვანერვიულებ ათჯერ დაგირეკე და არცერთხელ მიპასუხე მარიამი გადაირია სახ ხარ გამაგებინე ვაააა!
-აუ ალექსი არაფერია ნუ ნერვიულობთ კარგად ვარ!
-კატო სად ხართქო!
-თიანეთში
-საად?
-თ ი ა ნ ე თ შ ი!
-მანდ რაგინდა გოგო?
-ვაკოსთან ერთად ვარ!
-კატო მინდა რომ მანდედან წამოხვიდე!
-რააა?რატოომ?
-კატო შენ ვაკოზე არაფერი არ იცი!
-კი მაგრამ...
-არანაირი მაგრამ!
-გზაშივარ უკვე სახლის ადგილ მდებაეობა მომწერე და მოვალ...
-ალექს არ...
სიტვის დასრულება აღარ დამაცადა და მაშინვე მობილური გამითიშა...
ახლა ვაკოს მობილური აწკრიალდა
-გისმენთ
ვაკომ უპასუხა თუ არა გაიღიმა და ოთხანიდან გავიდა და მეორე ოთახში შევიდა...თუმცა ხმა ოდნავ მაინც ისმოდა...
ვიცი რომ ეს ცუდი საქციელი იყო მაგრამ მე ვუსმენდი იმიტომ რომ ვაკო ასე პირელად მოიქცა...
-ხო სალო
-...........
-დღეს ვერა
-...........
-თიანეთში ვარ კატოსთან ერთად
-..........
-გეგმას ვანხორიელებ როგორც შევთანხმდით შენ რაქენი?
-.......
-კაი მაშინ ისე ქენი რო გიორგი არ გადაგვეღობოს...
-კაი წავედი
-........
-მიყვარხარ გკოცნი.

ამ ყველარის გაგონებისას ცრემლები გამომვარდა არვიცი რადამემართა ღმერთო ჩემო,ადამიანი ვისაც ვენდობოდი,ვინც სიყვარულს მეფიცებოდა ახლა ვიღაც სალომეს ეუბნებოდა რომ გეგმის ნაწილი ვარ,რომ ჩემთან გეგმას ანხორციელებს...მობილური ამოვიღე და მაშინვე ალექსს გავუგზავნე სახლის მდებარეობა და თან მესიჯიხ მივაყოლე"ალექს გთხოვ მალე მოდი აქ ვეღარ დავრჩები შენ მართალი იყავი მაპატიე გთხოვ"
-კატო რა მოგივიდა პატარავ?რატომ ტირი?
-არმომეკაო!არგაბედო!პატარა არა?მე ვარ პატარა ჰო?პატარა და გეგმის ნაწილი?მიყვარხარო მეუბნებოდი და ეხა ვიღაც სალომეს უთხარი მიყვარხარო თურმე გეგმას ანხორციელებ ჩემზე და მე გეგმის ნაწილი ვყოფილვარ....ბრავო შენს კაცობას. საწოლიდან ავდექი და ოთახიდან გასვლა დავაპირე თუმცა ვაკომ ხელი ხელზე მომიჭირა და წასვლის უფლება არმომცა
-მომისმინე გოგო აბა აქეთ შემომხედე!!
-რომც შოგხედო მხოლოდ არაკაცს დავინახავ და ჯობია რო არშემოგხედო!
ამის თქმისას ვაკომ სილა გამაწნა...
ხელი ლოყაზე მოვიკიდე და ისევ ცრემლები გამომგორდა...
-რამდენის უფლებას აძლევ საკუთარ თავს?შენ ვინ გგონივარ?შენი მორიგი ნ.შა არვარ მომშორდი ვეღარ გიტან უნამუსო ღორო!როგორ დაგიჯერე?როგორ?შენ არმძულხარ!საკუთარი თავი მძულს იმის გამო რომ შენ შეგიყვარე, რომ შენნაირი არაკაცი შევიყვარე უნამუსო ღორო!
-წესიერად მელაპარაკე გოგოო!ვინმეში ხოარ გეშლები ჰააა?
აქედან ფეხსაც კი ვერ გადგავ რასაც მინდა აი იმას გააკეთებ და როგორც მინდა ისე მოიქცევი გასაგებია შენთვიის?


კარებო ალექსანდრემ შემოღო...მისი დანახვისას ისე გამიხარ რომ ავიცი მეცხრე ცაზე ვიყავი...
-შენ რაღა გინდა აქ?
-ეხა მომისმნე შენ ნაბიჭვ...
კაოს კოდევ შეხები და დაგიმახინჯებ მაგ სიფათს დავივიწყებ რო ჩემი კლასელიხარ და მაგარი ბაბნიკიც ყოფილხარ არგაბედო და კატოს მეორედ აღარშეხედო შე არაკაცო
-გამოუჩნდა გოგოს დამცველი
-კატო მოდი აქ!
წამოვდექი და ალექსთან გავიქეცი უკან ამოვეფარე და ყურში ჩავჩურჩულე
-ალექს გთხოვ წავიდეთ!ალექს არღირს ნერვების მოშლა გთხოვ წამოდი!
-მე ვიცოდი კატოს გრძნიბების შესახებ!და მეგონა რომ შენც იმავეს გრძნობდი რასაც კატო!მაგრამ შევცდი ნება არუნდა მიმეცა რომ შენნაირი არაკაცისთვის შეეხედა
ალექსმა აღარ დააყოვნა და ვაკოს მუში დაარტყა არჩერდებოდა, მე კი მეორე ხელზე ვეჯაჯგურებოდი
-ალექს გთხოვ არგინდა
-განანებთ!
-ნახე რაა კიდე რო ჩვენ გვეუბნება განანებთო ჰაჰ შენნაირმა ნაბიჭვა.მა რაუნდა გვანანოს?
ალექსმა ვაკოს საყელოში მოუჭირა და აუშვებდა მე კი ცხარე ცრემლებით ვტიროდი აღარშემეძლო...დედამიწა როგორ იტევს ამდენ იდიოტ,ხეპრე,გველაძუა,ალერგიულ და ყალბ ადამიანებს?
ალექსს როგორც იწნა ხელი გავაშვებინე და სახლიდან წამოვედით...
ალექსის ავტომობილში ჩავჯექით და ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი.
-რამე ხომარ დაგიშავა?იცი რასაც ვგულისხმობ კატო!მაგ არაკაისგან არაფერი არარის გასაკვირი!
-არა მასეი არაფერი ყოფილა არც კი გვიკოცნია მე თავს ვიკავებდი და მადლობა ღმერთს რომ ჩემი პირველი კოცნა მასთან არ გამომიყენებია

ალექსმა ჩემი სახე თავის ხელებში მოიქცია და ცრემლები მომწმინდა
-ჩუუ ნუ ტირი ჩემო ბედნიერება!ჩემო ციცქნა!ხოიცი როგორ მიყვარარ?არავის არმივცემ უფლებას რომ რამე გაწყენიოს ჩემო სიცოცხლე!

ერთადერთხელ მაინც გამიმართლა...გამიმართლა რომ ალექსი მყავს გვერდით რომელიც ძმასავით მიყვარს,მარიამი რომელიც ჩემი სულის ნაწილია,ანდრო,ვაჩე,იკა...ისინიც ძმასავით მიყვარს და მე ვამაყობ რომ ასეთი სამეგობრო მყავს ნუ თუ შეიძლება რომ ამას მეგობრები ვუწოდოთ...ჩვენ უფრო მეტი ვართ ვიდრე უბრალო მეგობრები ჩემი სულის ნაწილები არიან და სიგიჟდე მოყვარს ისინი.....

-ალეექს
-გისმენ ჩემო ციცქნა
-მიყვარხარ!
-აჰაჰ მეც უზომოდ...ჩემო საყვაელო მოდი ახლა მარის დავურეკოთ თორე მალე სპეცრაზმით დაგვადგება

ამაზე ორივე ავხარხარდით იმის მიუხდავად რომ საქმე სასაცილოდ არმქონდა

უკვე მოსაღამოვდა საკმაოდ დიდი ხანი ვიყავით გზაში...დაახლოებით20-35წუთში ჩვენს კორპუსთან მივედით...მე მარი და ალექსი ერთ კორპუსში ვცხოვრობთ...მაჩე იკა და ანდრო სხვა კორპუსში...მაგრამ ჩვენთან ახლოს...
ავტომობილიდან გადმოვედით და კორპუსის წინ გავჩერდოთ
-ალექსს
-გისმენ კატუსი
-გხოვ მერე ბავშვებს დაურეკე ჩემთან შევიკრიბოთ მნიშვნელოვანი საქმე მაქ
-კარგი სიხარულო
-კარი წამო შევიდეთ...ჩემთან არ შემოხვალ?
ვუთზაი და ტუჩები გადმოვატრიალე რაზეც მას გაეცინა
-არა რა...მერე ბავშვებან ერთად მოვალ და სასუსნავებსაც ვიყიდი
-კარგი...მადლობა დღევანდელისთვის
-არა ჩემო სიყვარულო რასამბობ რა მადლობა ე მეორედ აღარ მითხრა!!!მაშინვე დიბღირა რაზე ავხარხადი
-კარგი შევედი
ალექსს ლოყაზე ვაკოზე სა დახლში შევედი...

-კატოო მოხვედი შვილოოო?!
-ჰო
-სადიყავი?
-აუუ ქეთი ცოტახანი თაი დამანებეთ რააა არარის ის ფაქტი საკმარისი გიორგიზე რო მათხოვებ?
-კაო მოდი აქ!
ქეთიმ მოთზრა საკმაოდ მკაცრი ტნით მეც დავემორჩილე და მის გვერდით დავჯექი
-გისმენ
-ვიცი რომ ვაკო გიყვარს...ვიცი რომ შეყვაებულები ხართ
-არვართ!!!!!
-კარგი კარგი მე მეგონა რომ შეყვარებულები იყავით მერე ვაკოზე სიმართლე გავიგე...
-რაგაიგე ქეთი რაგაიგეეე?
თს ვერ ვაკონტროლებდი ვყვიროდი არშეძლო გაჩუმება და თავის კონტროლი
-გავიგე რომ ეგ და სალომე წლებია რაც ერთად არიან და შენს გასანაგურებლად სხვადასვა გეგმებს იგონებენ...
მერე გიორგი მოვიდა მანაც გაიგო და საკმაოდ ემოციურად მითხრა რომ შენი ცოლად მოყვანა სურდა მითხრა რომ ადრე გიყვარდა...
-და ჩემი გრძნობები?!მე ალა არმიყვარს!ამას რა მოვუხერხოთ თუ უბრალოდ არაუშავს?
-მაცადე კატო!გიოგიმ მოთხრა რო თუ ცოლად მოგიყვანდააშინ შეწყდებოდა ეს ყველაფერი,შენზე ზეწოლა,გეგმები და ასეშემდეგ იმ მომენტი სვას ვერაფერს ვფიქრობდით ვერც მე და ვერც გიორგი ეს ყველაფერი მისი ბრალი არაის და მას ნუ ჩარევ!შეიძლება რამოდენიმე თვის წინ დიდი შეცდომა დაუშვა მაგრამ შენ არიცო ის თვეები მან როგორ გაატარა რაგააკეთა ან რას აკეთებდა!
-მოიცა...მან...შენ....მან შენ ეს გითხრა???
-კატო მე დედაშენივარ და ეს უნდა ვიცოდე!
-ქეთი!შენ არასდროს მეკითხებოდი თუ რა ხდებოდა ჩემს ცზოვრებაში, მიყვარდა თუ არა ვინმე,შენ მხოლოდ ჩემი სკოლის ნიშნები გაინტერესებდა ინდოდა რომ "დებილი"არვყპფილიყავი ჩემი პირადი ცხოვრებით კი არ ინტერსდებოდი,არიცოდი რახდებოდა,ან რამდენს ვკარგავდი,გიკვირდა ჩემთან მხოლოდ ალექსი,მარი.იკა,ადრო და ვაჩე რომ მოდიოდნენ იმიტომ რომ მე უფრო დიდი სამეგობრო მყავდა მაგრამ არაფერს არ მეუბნებოდი ყოველ დე ერთიდაიგივე მეორდებოდა მხოლოდ ნიშნები გაინტერესებს და სხვა არაფერი!!!

ვუთხარი და მაშინვე ჩემს ოთახში ავედი და თან ვფოქობდი...მგონი ზედმეტოც მომივიდა ამდენი არიყო საჭირო,საკმარისზე მეტი წამვროშე...ჯანდაბა კატო ჯანდაბა!!!!

ვერც კიივხვდი ისე ჩამეძინა...მალე სახეზე შეხება ვიგრძენი და შევკრთი თვალები რომ გახილე ბავშვები უკვე ჩემს საწოლზე იყვნენ წოსკუპებულები და ნაღვლიანი თვალებით მიყურებდნენ თვალების ფშვნეტოთ წამოვჯექი
-გამარჯობა!
ვთქვი ჯერ კიდევ წვრილი ხმით
-გამარჯობა!
შემომსძახა მარიმ და მომახტა
-კაიკაი მარუს გავიჭყლიტე
-ჩემი გიჟი გოგოებიი.
მოვიდა ანდრო და ჩაგვეხუტა...შემომხედა ცალყბად გაამიღიმა და ცალიწარბი ავუწიე
-აფერისტო იქნებ პირდაპირ უთხრა!
ჩავჩურჩულე ყურში ანდროს ნმაგრამ გაოცებული სახე მტყორცნა
-რასგულისხმობ?
-ნუაფერისობ!
-ოოო


-ბავშვებო ალბათ მოგიყვათ უკვე ალექსმა?
-აჰამ
-მკლედ ბევრი ვიფიქრე რა და გადავწყვიტე...გამოცდებს რო ჩავაბარებ გერმანიაში წავალ!




ბავშვებო მაპატიეთ დაგვიანებისთვის უბრალოდ ვფიქრობდი დამედო თუ არა...არვიცი შეწყვეტაზე ვფიქრობ არავინ აღარ აქტიურობ და მგონი ამას არც არავინ კითხულობს მოკლედ არგადამიწყვეტია შევწყვიტო თუ არა წერა...თქვენი დახმაება მჭირდება :((( უღრმესი მადლობა მათ ვინც კითხულობთ და უდიდესი ბოდიში ვისაც იმედები გაგიცრუეთ ყველა მიყვარხართ<3