ალექსს შევხვდი და დიდი ხნის უნახავს საოცრად ჩავეხუტე.ასე შემეძლო მთელი ღამე ვყოფილიყავი მაგრამ ბავშვები გამახსენდა და სასწრაფოდ კლუბში წავათრიე. გზაში ჩემი გეგმაც გავაცანი და ისიც დამთანნხმდა, აბა რა ისხომ ჩემიძმაა, ერთმანეთს ძალიან ვგავართ ხასიათით და ანდრიას ყოველთვის ნერვებს ვუშლით როგორც იქნა მივაღწიეთ კლუბამდე და შიგნით ჩახუტებულები შევედით. მაშინვე შევამჩნიე ბავშვების გაკვირვებული თვალები.ალექსი მივიდა და ანდრიას გადაეხვია,მერე ისევ ჩემთან დაბრუნდა და დავიწყე გაცნობის ცერემონია.
-გაიცანიით ეს ალექსანდრეა ჩემი შეყვარებული, შეგიძლიათ ალექსანდრე დაუძახოთ ან ალექსი ან სანდრო ან ლექსო..მნიშვნელობა არაქვს ყველაფერზე რეაგირებს
-ჰაააააა????-აღმოხდა ფერდაკარგულ ლილეს
-რაა??ჩვენ რატო არვიცოდით??გადაგასხა ესვისკი თავზე?-გაბრაზებულმა ამომხედა ტასომ.
-არგიკითხავთ-მარტივი პასუხი.
-მოგკლავვთ-წამოიძახეს ორივემ. მე ალექსსმა და ანდრიამ კი ბოლო ხმაზესიცილი ავტეხეთ:დდ
-რაგაცინებთ-იკითხა დამიმ
-კაიით რა.. დაიჯერეთ??რა შეყვარებული ჩვენიძმაა როგორ ვერიცანით(ანდრია)
როცა სიცილს მოვრჩით ალექსანდრეს ყველა გავახსენე,ჩვენ ხომ ბავშვობიდან ერთადვართ. აიიახლა კი მართლა დავიწყეთ გარრთობა.ბევვრი ვიცეკვეთ და დავლიეთ.მერე ჩვენთან წავედით და ბევრი ვილაპარაკეთ,ჩემთან და ლექსოსთან ხომ ვერავინ მოიწყენს. მოკლედ ძალიან მაგრად ჩაიარა დღემ,დაუვიწყარი იყო.
დილით რაღაც ფხაკუნი მაღვიძებს თვალებს ვახელ და რასვხედავ?! ალექსანდრეს ოთახში ყველაფერი თავდაყირა დაუხენებია. კარადიდან ჩემი ტანსაცმელი გადმოუყრია და თავისას ალაგებს. ამისდანახვაზე ჩემი გული გაჩერდა. არა არაა ამის უფლებას არ მივცემ ჩემს ოთახს ვერ დაისაკუთრებს. მაშინვე წამოვხტი და ჩხუბი დავიწყე.
-არმოგცემ უფლებას!!
-კარგი რა ძალიან მომწონს ეს ოთახი-მუდარანარევი თვალებით "ჩამომხედა"(აბა ვერამომხედავდა ჩემზე მაღალია)
-შანნსი არაა იცოდე დედას ვეტყვი!-გავჯიუტდი მე
-გთხოვ!!-ისევ მთხოვა
-რომ იცოდე შენთვის ერთი ოთახი უკვე მზადაა -სევდიანად ჩავილაპარაკე
-რომელი დერეფნის ბოლოს?რომარავიის უშვებ??-დაინტერესებით ჩაილაპარაკა
-ხომ..შენთვის ვამზადებდი
-კარგი მაშ...დაბინავებაში მომეხმარე

-წამოდი-მაგრად ვაკოცე,გასაღები მოვძებნე და წავიყვანე.

ოთახის კარები გავაღე და შიგნით შევიყვანე,არვიცოდი როგორი რეაქცია ექნებოდა,მაგრამ იმედიანად ვიღიმოდი და ველოდი რას მეტყოდა.

...ალექსანდრე...

ოთახში შევედი და მივხვდი თუ როგორ ვუყვარდი ჩემს პატარა გოგოს. დიდი ნათელი ოთახი,ფანჯრებს შორის დიდი ხის საწოლით,და გადასაფარებლით რომელზეც ჩვენი ბავშვობის ფოტო იყო ამობეჭდილი,ტუმბოებზე ჩემი ფოტოები,კუთხე სადაც ლამაზ ხის თაროზე ლამაზად ეწყო ყველა ის ჯილდო,ტიტული,ყველაფერი რაც მიმიღია და მარიასთვის ჩამიბარებია,ერთ კედელზე დიდ ჩარჩოში ჩასმული ჩემი სურათი რომლის გარშემოც ჩემი ნახატები იყო დაკიდული,პატარა კარადაზე კი ყველა ის სათამაშო რომლითაც ბავშვობაში ვთამაშობდი და შემდეგ მარიას ვუტოვებდი.თ ურმე როგორ ვუყვარვარ,თურმე როგორ ვენატრებოდი..ეს რომ დავინახე ცრემლები თავისდაუნებურად წამომივიდა,ბავშვობის შემდეგ პირველად ვტირივარ..მარიასკენ მივტრიალდი და მაგრად,ძალიან მაგრად ჩავეხუტე.

-ჩემო ფერია,ჩემო გოგო,ჩემო ბედნიერებავ,ეს ყველაფერი ჩემთვის გააკეთე??თურმე როგორ გენატრებოდი,თურმე როგორ გიყვარდი,იმაზე მეტად ვიდრე მე მეგონა..შენ ხარ ჩემი ერთადერთი ბედნიერება და შენ ხარ ჩემთვის სამყარი,ყველაფერი..როგორ მიყვარხარ

-მეცც ძაალიან ძალიან მიყვარხარრ(მარია)

-იცი შეიძლება სხვებისთვის ეს არაფერს ნიშნავდეს მაგრამ ჩემთვის ყველაფერია(მე)

-ვიცი,ვიცი შენთვის ყველა წვრილმანი მნიშვნელოვანია(მარია)

-მადლობა ამისთვის(მე)

-არაფ..-დასრულებას აპირებდი ანდრია რომ შემოვიდა და ორივეს გადაგვეხვია.მარიას თავზე აკოცა და უთხრა

-აი თურმე ამ ოთახს ასე ძალიან რატომ უფრთხილდებოდი,ჩემი გოგო

-ჩემია თავი დაანებე-ვუთხარი და თავში წამოვარტყი

-შენ გაჩუმდი,უფროსი ვარ შენზე-თქვა და გაიცინა

-მე ორივესი ვარ,მარტო თქვენი-გვითხრა მარიამ და დიდი სიყვარულით ჩაგვეხუტა.ერთმანეთს მოვესიყვარულეთ და ბავშვებთან ჩავედით.

...მარიანა...

ბავშვებს უკვე მოემზადებინათ საუზმე.ყველამ ერთად მივირთვით და ფილმის ყურება გადავწყვიტეთ

-რას ვუყუროთ-კითხულობს ანდრია

-ჰმმ...რამე საშინელებათა რომიყოს(ვაჩე)

-ჰეი მცდარ მოსახვევზე რა აზრის ხართ(ტასო)

-არა ეგხომ ნაყურები გვაქვს(მე)

-გაყინულები იყოს??(ანდრია)

-საშინელებათა არაა მაგრამ საკაიფოა,იყოს(მე)

ჩიმფსები,მზესუმზირა,კოლა და ლუდი მოვიმარაგეთ და ჩავუჯექიით ფილმს.

ყველა დიდი ინტერესით ვუყურებდიით და მოგვეწონა კიდეც.

ფილმი რომ დამთავრდა დავიშალეთ,ბავშვები სახლებში წავიდნენ,ტასომ და ანდრიამ გასეირნება გადაწყვიტეს.ხოლო მე და ალექსის ძალიან გვეძინებოდა და ჩემს ოთახში ერთად დავიძინეთ.

...ანდრია...

-აბა სად წავიდეთ?-მკითხა ტასომ

-მმ...არვიცი შენ გადაწყვიტე(მე)

-სიმართლე გითხრა არსად წასვლა არმინდა(ტასო)

-კარგი მაშინ პარკში დავსხდეთ-ვუთხარი და მოვეხვიე.

პარკში ვსეირნოობდით ერთმანეთზე აკრობილები და ტასომ საუბარი დაიწყო

-ისე მარიანას რატომ არავინ ყავს?

-არვიცი.გახსოვს რომ თქვა აღარავის შევიყვარებო მართლა ასეა..გიოს მერე არავინ შეუყვარებია(მე)

-მართალია..იქნებ ისევ გიო უყვარს?(ტასო)

-არა,არუყვარს.ეს ნამდვილად ვიცი,მაგრამ იმას ვერ ვხვდები რამდენ ბიჭს უყვარდა და ყველას უარით ისტუმრებდა.სხვა ძმები დებს უშლიან ბიჭებთან ურთიერთობას,თუმცა მარიას იმდენად შეეცვალა სიყვარულზე წარმოდგენა რამიისაა მაჭანკლობა დავიწყო(მე)

-ხუმრობა იქით იყოს..გიოსთან დაშორების შემდეგ ძალიან შეიიცვალა...(ტასო)

-ხომ..კარგი აღარ გვინდა ამაზე.ოდესღაც ხოშეუყვარდება.(მე)

სანამ ისტორიას წაიკიითხავვთ ბოდიშიი დაგვიიანებისა და შეცდომებიისთვიის))) დააკიდევ გარეგნობასაა და ყველაა წვრილმანის დეტალურად აღწერას ვცდილობ))