პირდაპირი ეთერი იწყებოდა შეტყობინება რომ ნახა. პასუხის მიწერა ვერ მოახერხა რადგან უკვე წამები იყო დარჩენილი. მობილური თანამშრომელს მიაწოდა და გარდაისახა. კითხულობდა და მთლიანად იყო მობილიზებული საქმეზე,მაგრამ ისიც შეამჩნია როგორ დაიწყეს ქაოსური მოზრაობა მის წინ ოპერატორებმა და პროდიუსერიც გამოჩნდა. პირველივე რეკლამის დაწყებისას მიუახლოვდნენ თან მისი მობილური ეჭირათ ხელში და აშკარად სიტყვებს არჩევდნენ
-რა ხდება?
-ანასტასია ... დაგირეკეს და ვუპასუხეთ როგორც ვაკეთებთ ხოლმე. იცი კლინიკიდან დარეკეს იოანე ავარიაში მოყვა ,მდგომარეობა არ ვიცით არაფერი უთქვამთ .სანამ ეთერი დასრულდება ჩვენ გავარკვევთ და შეგატყობინებთ - სიტყვები აღარ ესმოდა,მხოლოდ იოანე და ავარია ჩაესმოდა განმეორებით. უცებ მოიშორა ყველაფერი მობილური აიღო და თანაწამყვანს მარტო დატოვა
-მივდივარ მე...ვერ დავრჩები. არ შემიძლია, თუ გინდათ წამომყევით რეპორტაჟი გააკეთეთ რაც გინდათ ის გააკეთეთ გამაგდეთ... მე უნდა წავიდე ახლავე- მიდიოდა და ისე ამბობდა სიტყვებს. სუნთქვა ეკვროდა იმის გააზრებისას რომ შეიძლებოდა იოანე ვეღარ ენახა. მისი ნათქვამი ბოლო სიტყვები ჩაესმა ყურში „ამ ღამით დათბება“ ,თვალები დაებინდა, ცრემლები შეუჩერებლად სდიოდა. ჩქარა ატარებდა მანქანას და წამებს ითვლიდა. მანქანიდან რომ გადავიდა წონასწორობა ვერ დაიცვა, წინ აღმართულ შენობას უყურებდა ნაბიჯის გადადგმაც კი ეშინოდა,მაგრამ ბოლოს თავს მოერია და სწრაფად გაიქცა.მიმღებში როგორც კი დაინახეს მაშინვე გაოცებულებმა დაუთმეს გზა, საინტერესოა მისი ვინაობის გამო იქცეოდნენ ასე თუ იმიტომ რომ წამის წინ ჯერ კიდევ პირდაპირ ეთერში უსმენდნენ ახლა კი მატ წინ იყო სრულიად შეშლილი სახით.
-აქ ...აქ იოანეა ჩემი ქმარი...იოანე მესხი
-დიახ ახლახანს შემოიყვანეს...უკვე პალატაშია მესამე სართულზე ნომერი 310 .შეგიძლიათ ლიფტით ისარგებლოთ - ხელით ანიშნა გოგონამ და ისიც მაშინვე იქეთ დაიძრა,მაგრამ იმდენი ადამიანი იდგა ლოდინი ვერ შეძლო.მალევე შეათვალიერა კიბეები და საფეხურებს აუყვა. საკუთარი გულისცემა ესმოდა , დერეფანში უამრავი ადამიანი იყო მათ შორის ვახო და ნიკუშაც ,მაგრამ ყურადღება არავისთვის მიუქცევია. პალატის ნომერი როგორც კი დაიანხა მაშინვე კარისკენ წავიდა. ექთანი შესვლის ნებას არ აძლევდა ,მაგრამ საერთოდ არ უცდია უკან დახევა
-არ შეიძლება ...პაციენტმა უნდა დაისვენოს ვერ შეგიშვებთ
-უნდა ვნახო ... უბრალოდ ვნახავ და გამოვალ
-ქალბატონო ანასტასია არ შემიძლ...
არც უსმენდა, ქალი გასწია და კარი სწრაფად გააღო. საწოლზე იოანე რომ დაინახა მუხლები მოეკვეთა, კარს მიეყრდნო და ცრემლიანი თვალები შეიმშრალა, ნორმალურად რომ დაენახა გამოსახულება. თვალები დახუჭული ჰქონდა,ტაისას კი ჰაერივით სჭირდებოდა მისი მწვანეების ხილვა. ხელი შეხვეული ჰქონდა, სახეზე ნაკაწრები და ყელზე ფიქსატორი. გონს რომ მოვიდა უკვე საწოლთან იდგა, გაყინულ თითებს სახეზე უსვამდა სითბო რომ იგრძნო დაიხარა და კოცნა დაუწყო. მთელს სახეზე კოცნიდა თითებს მის თითებს უჭერდა
-მადლობა ღმერთს ...მადლობა ღმერთს ცოცხალი ხარ
-ტაისა შენ ხარ ?- თვალები გაახილა და ჩახრინწული ხმით ნაწყვეტ ნაწყვეტ თქვა სიტყვები-რატო ტირი
-ასე აღარ შემაშინო...იცოდე მოვკვდები .უფრო სერიოზული რომ ყოფილიყო
-ხელი მაქვს მოტეხილი სხვა არაფერია...რამდენიმე საათში გამოვფხიზლდები-თვალები ისევ დახუჭა მაგრამ თითებს ხელზე უჭერდა ტაისას და ჯერ კიდევ ეღვიძა-გიგი როგორაა ,არ მითხრეს ...ხო ცოცხალია ტაისა
-გიგი...მე არ ვიცი როგორაა.გიგი ხომ ცოცხალია ... - თითქოს იმ წამს გამოფხიზლდა,გაახსნედა რომ გიგიც იქ იყო იმ მანქანაში და მაინც იოანეს ხელს არ უშვებდა- დაისვენე ... მე აქ ვარ ახლა უნდა გავიდე - ტუჩებში აკოცა და ოთახიდან გავიდა. ახლა სრულ გაურკვევლობაში იყო,ტვინში ქაოსი ჰქონდა.გრძნობებს ვერ აანალიზებდა. თითქოს დედამიწაზე არც იყო. კედელს მიეყრდნო ისევ და დამშვიდებას შეეცადა. თვალები დახუჭა და სახეზე ხელები აიფარა. გრძნობდა რომ უყურებდნენ,მაგრამ არ ადარდებდა. ვიღაცამ ხელი მოხვია და დაჯდომაში დაეხმარა. ნიკა იყო
-გიგი და კესო როგორ არიან
-კარგად ... გიგის უბრალოდ ტვინის შერყევა აქვს და ნაკაწრები. კესარია გინეკოლოგთანაა კაბინეტში და ველოდებით ჩვენც
-ბავშვი ... დაკარგვის საფრთხეა?
-ჩვენ რომ მოვედით უკვე გაყვანილი ჰყავდათ. ჯერ არ გამოსულან
-იოანეზე რა თქვა ექიმმა...ანალიზები გაუკეთეს? იქნებ შინაგანი სისხლდენა აქვს ან არ ვიცი რამე სხვა
-ფეხი აქვს ნაღრძობი, ხელი მოტეხილი და მსუბუქი შერყევა
-ასე მშვიდად როგორ მელაპრაკები
-უარესადაც ყოფილა ,ვყოფილვართ დამიჯერე არ ღირს ნერვიულობა გიგიც კარგადაა
-გიგი ...გიგი აჰ ხო რა თქმა უნდა მოასწარო იოანემ ყველაფრის მოყოლა - თვალები ისევ ეწვოდა. დერეფანში ყველა გამვლელი მას უყურებდა, ფოტოებსაც უღებდნენ ,ჩუმად ჩურჩულებდნენ.
-დალიე ...დამშვიდდი თორემ იოანე უარესად გახდება ასე რომ გნახავს- ვახო მიუჯდა გვერდით და ჭიქით წყალი მიაწოდა წამალი ხელისგულზე დაუდო.მაშინ გაიაზრა რომ ხელები უკანკალებდა,სულ გაფითრებული ჰქონდა კანი და ცახცახს ვერ წყვეტდდა - დამამშიდებელია
-მადლობა - ჭიქიდან წყალი დაეღვარა და ვახომ ისევ გამოართვა. აბი პირთან რომ მიიტანა ვახომ წყალი დაალევინა-არაა საჭირო მე თვითონ
-ახლა უბრალოდ გამაყუჩებელი გაუკეთეს, გამოიძინებს და დამიჯერე ხელმოტეხილი იოანე იქნება სხვა არაფერი შეიცვლება
ვერაფერი თქვა, ჯერ გიგის ხმა გაიგეს დერეფანშ მერე ერთ-ერთ პალატიდან გამოვარდა და ექიმებიც უკან მიჰყვნენ. რა თქმა უნდა კესარიას ნახვას ითხოვდა, ბოლოს ექიმის კაბინეტშ შევარდა და კარიც ჩაუკეტა დადევნებულ ექთნებს.
-იმედია კესარია კარგადაა...- საერთოდ აღარ ჰქონდა საუბრის ძალა. თავი უკან გადასწია და თვალები დახუჭა. ნიკუშა და ვახო გვერდით ისხდნენ ,ისინიც დუმდნენ. ბოლოს როგორც იქნა ექიმი გამოვიდა და გაიგეს რომ ბავშვს საფრთხე არ ემუქრებოდა, თუმცა კესარიას წოლითი რეჟიმი დაუნიშნეს და რამდენიმე კვირიანი მკურნალობის კურსი.
ანასტასიამ დამშვიდების შემდეგ იოანეს ექიმი ნახა, დეტალურად გამოჰკითხა ყველაფერი და დამშვიდებული დაბრუნდა ბიჭებთან. გიგის პალატაში იყვნენ, კართან გაჩერდა და მომღიმარ დოლიძეს რომ შეხედა მერე პირდაპირ ქარიშხაპივით შევარდა . არც დაფიქრებულა ისე წვდა ყელში და მთელი ძალით მოუჭირა
-შენ გამო თუ არის იოანე ასეთ დღეში გეფიცები ორივე ხელ ფეხს დაგამტვრევ და ისე მოგაქცევ გაღიმების სურვილი რომ დაგეკარგოს. ხომ კარგად გესმის
-ანასტასია ...
-ხელი არ მახლო...ამასთან დარჩით და იხალისეთ. თქვენ ხო შეჩვეულები ხართ მერვე მეათე თუ მეასე ავარიაა უკვე - ნიკუშაც მოიშორა და ოთახიდან გავიდა. კარი ისე მოიჯახუნა მთელს დერეფანში გავრცელდა ხმა. მერე პალატის წინ იჯდა და ელოდა ექიმი როდის მისცემდა შესვლის უფლებას.
-ტასუუ როგორ ხართ? იო როგორაა კესო და ბავშვი ...ანასტასია როგორ ხარ?
-სალო ... კარგადაა ყველა. იოანეს ხელი აქვს მოტეხილი. კარგად იქნება- დაქალს ჩაეხუტა და ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი
-უკვე ყველაფერს წერენ...მთელი ინტერნეტი აჭრელებულია თქვენი ფოტოებით. ამბავიც გავიგე მოსვლამდე,მაგრამ მაინც მეშინოდა რამე სერიოზული არ ყოფილიყო. პოლიციელებიც არიან ქვემოთ.მეორე მანქანის მძღოლს კითხავენ ჯერ ... ეთერი დატოვე და წამოხვედი ტაისა
-ვიცი და არ მადარდებს...ახლა საერთოდ არაფერი მადარდებს მხოლოდ იოანეს ნახვა მინდა.მცივა , ვიყინები - სალომემ ვერ გაიგო რას გულისხმობდა, ჩაეხუტა და მის გათბობას ცდილობდა. თავზე ეფერებოდა და კოცნიდა.ამშიდებდა,მაგრამ ანასტასიაზე არაფერი მოქმედებდა სანამ ექიმმა არ უთხრა რომ იოანემ გაიღვიძა. ისე უცებ წამოდგა თითქოს ენერგიით დაიმუხტა. პალატაში შესვლისას მესხის მწვანეებს რომ შეეჩეხა ინსტიქტურად დამშვიდდა, გაეღიმა და მერე დაიძრა საწოლისკენ
-მეგონა მომეჩვენა...უკვე მოქმედებდა წამალი და ვერ გავიგე რეალური იყავი თუ არა
-გტკივა?
-არაფერია ...
-იცინი ? ავადმყოფო რა გაცინებს ისე გტკიოდა მორფი გაგიკეთეს?სხვა რამეც ხომ არ გჭირს და ხომ არ მიმალავენ - ისე უცებ ანერვიულდა ლამის მთელი სხეული შეუმოწმა-ფეხი ძალიან გტკივა? ხელი?
-არააა
-ისევ იცინი
-მაკოცებ თუ მე მოვიწიო
-არ გაინძრე...მე გაკოცებ რამდენსაც გინდა. ტუჩი ხომ არ გეტკინება
-შენ მაკოცე და შეიძლება ყველა ნაკაწრი გაქრეს
-ასე ძალიან დაარტყი თავი? - თვალები დააწვრილა და ისე აკოცა .ხელები მოხვია და თავი მხარზე დაადო -შევიშლებოდი უშენოდ, ცხელი სურნელის გარეშე ვიყინები
-ასე მარტივად ვერ მომიშორებ
-დამპირდები?
-პირობას ვერ დავდებ, ქორწინების ფიციც მეყოფა -ისევ ისე იღიმოდა, ანასტასიასთვის ამოუცნობი ღიმილით. ვერ იგებდა მიზეზს,მაგრამ მისი ღიმილისას თვალები ბრწყინავდნენ და სხვა არაფერი აინტერესებდა.
სავარძელში იჯდა ბიჭები რომ შევიდნენ. ბოლოს გიგიც გამოჩნდა ანასტასიას რომ შეხედა მაშინვე გაეცინა
-კესო და ბავშვი როგორ არიან ...ექიმს ვკითხე მაგრამ მაგატი ამბავი ხომ იცი შეიძლება დამიმალეს რამე
-კარგად არიან ,მაგრამ მთავარია შენ იყო კარგად თორემ დავაქვრივებ ცოლს და დავაობლებ დაუბადებელ ბავშვს . ქილერი თუ იყო არ ვიცოდი თორემ სხვანაირად დავეკონტაქტებოდი
-ვერ გავიგე რას გულისხმობ ...რა ხდება ტაისა?
-ხელ-ფეხის დამტვრევით მემუქრება და უთხარი რო მე არაფერ შუაში ვარ
-რას შვება?
-რა კარგია ასეთ განწყობაზე რომ ხართ ... მე საერთოდ არ ვარ სიცილის ხასიათზე და არც ვიქნები . საერთოდაც პალატაში ამდენი ადამიანის გაჩერება არ შეიძლება
-მეგობრები ვართ ჩვენ და გვაგდებ?
-მე ცოლი ვარ და შენ შენს ცოლს თუ მიხედავ უკეთესი იქნება
-სძინავს ახლა და პალატაში დარჩენის ნებას არ მაძლევენ
-ჩვენ რაღას გვერჩი რძალო?
-მე მართლა წავალ,თორემ თავი ამტკივდა მგონი მართალი თქვა იმ ექიმმა. ჯერ სიარული არ შეიძლებოდა . დავწვები თორემ კესო რომ გაიღვიძებს სავარაუდოდ გათიშული ვიქნები ...ჩემთან წამოდით ,მარტო ვერ გავძლებ
-კაი გავალთ და თუ რამე აქ ვართ
-მე როდის გამწერენ იცით?
-ორ სამ დღეში ალბათ
-რა დროს გაწერაა... უკეთ რომ გახდები შემდეგ წავალთ სახლში მანამდე არც იფიქრო
-ვერ ვიტან აქაურობას
-არავის უყვარს აქაურობა ,მაგრამ საჭიროა !
-ძალიან ხო არ ნერვიულობ ტაისა?
-ხო ძალიან ვღელავ იცი შეიძლებოდა მომკვდარიყავი ,მაგრამ როგორც ჩანს არ გადარდებდა რომ დამტოვებდი და მშვიდად წახვიდოდი .კიდევ კარგი ბრძოლა არ დაგჭირდა თორემ უკან არც მოიხედავდი ისე მომიშორებდი თავიდან და დაისვენებდი ჩემგან - გაბრაზებულიც იყო და გულნატკენიც. თან წარბები ჰქონდა შეკრული და თან თვალები ემღვრეოდა. მერე წამოდგა და კარისკენ დაიძრა
-არ წახვიდე , ოთახიდან არ გახვიდე თორემ გამოგყვები
-რატომ უნდა დავრჩე, შენ ხომ გაბრაზებულმა დამტოვე და წახვედი. მერე ისევ უაზროდ გაბრაზებულმა ყველაფერი მოუყევი ბიჭებს, სავარაუდოდ ისევ გიგის გამო გამოგყევი ცოლად, ისევ ყველაფერს მის გამო ვაკეთებ და ისევ გიყენებ. ალბათ გიორგიც ჩემი მორიგი მსხვერპლი იყო და იმიტომ მოგატყუე .ახლა ალბათ ისევ დამაიგნორებ და სიტყვასაც არ გაიმეტებ ჩემთვის ...მირჩევნია გარეთ ვიჯდე ,დერეფანში
-მე გითხარი რომ მოვიდოდი...ვისაუბრებდით ,მაგრამ ახლა პირდაპირ შერიგებაზე უნდა გაავიდეთ. ნუ გარბიხარ, როდესაც გამოყოლა არ შემიძლია .დაბრუნდი ,მოდი ჩემთან დაწექი და ჩამეხუტე
-შენ შემირიგდი? რა დავაშავე
-მაშინ შემირიგდი
-ვერ ვიტან ასე მშვიდად რომ მატარებ შენს ნებაზე...საშინელი კაცი ხარ როცა ჩემი ემოციებით თამაშობ
-თამაშში დედოფალი შენ ხარ
-დედოფალი ცუდადაა - საწოლის კუთხეში დაწვა და იოანეს ჩაეხუტა
-გაკოცებდი ,მაგრამ ამ ფიქსატორის გამო თავს ვერ ვამოძრავებ
-უბრალოდ გაჩუმდი და მადროვე მოვისმინო
-ვერ გავიგე ....თუ გავჩუმდი რას მოუსმენ
-გულს ...ჩემს გულს და დავრწმუნდები რომ აქ კარგადაა- თავი იოანეს მკერდზე ჰქონდა დადებული და თვალებს არ ახელდა. მალე გაიგო აჩქარებული გულისცემა და ნელ-ნელა დამშვიდდა. საბოლოოდ დაბრუნდა ანასტასია ანჯაფარიძე .
პალატა დიდხანს არ დაცარიელებულა, მნახველები ერთმანეთის მიყოლებით შედიოდნენ.ანასტასია მშვიდად იჯდა და უყურებდა იოანეს,ახლა იაზრებდა რა მოხდებოდა მესხს რომ მიეტოვებინა. ხშირად მიდიოდა და კოცნიდა, ისე კი არაფერს ამბობდა. კესარია ინახულა ,გიგიც მის გვერდით საწოლზე იწვა ,მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევია. აშკარა იყო კესოც ძალიან შეშინდა, მუცელს არ აშორებდა ხელებს და გიგის არ ელაპარაკებოდა. ანასტასიას ჩვეულებრივად შეხვდა, იოანეც მოიკითხა და გამოჯანმრთელება უსურვა.
დიდხანს ცდილობდა ექიმის დარწმუნებას, შემდეგ კლინიკის დირექტორთანაც კი ისაუბრა იოანესთან ღამით დარჩენის უფლება რომ მიეცათ და ბოლოს პალატაში დაბრუნდა. მესხის გვერდით დაწვა და ჩაეხუტა.
-ტაისა ანჯაფარიძემ თავისი სახელით ისარგებლა?
-ანერვიულებულმა ცოლმა ექიმებს გული მოულბო
-იცი ჩემ გამო რომ დატოვე პირდაპირი ეთერი ? გააცდინე მთელი დღე და იტირე ძალიან ბევრი - თითებზე ეფერებოდა და ჩუმად ესაუბრებოდა
-ვიცი და სანამ მკითხავ გეტყვი ,რომ არ ვნანობ
-შენთვის სამსახურზე მნიშვნელოვანი არაფერია
-თურმე ვცდებოდი
-დარწმუნებული ხარ?
-გუშინ რომ გეკითხა ცუდად რომ გავხდე სამსახურიდან ერთი საათით თუ გამოხვალო გეტყოდი რომ სიკვდილის უფლებას გაძლევდი ,მაგრამ დღეს მივხვდი რომ ოდნავადაც არ მადარდებდა საკუთარი მოვალეობა
-გიგის მართლა დაემუქრე?
-შენგან განსხვავებით კესარია აშკარად გაბრაზებულია
-გიგი არაფერ შუაშია , შენც ხომ გაიგე რომ დამნაშავე მეორე მძღოლი იყო
-დავიღალე , მეძინება
-მაგას იმიტომ მეუბნები რომ დავიძინო ხომ?
-სულ არ გრძნობ დაღლილობას?
-არაფერი მტკივა, გამაყუჩებლები მოქმედებს თანაც პატარა ბიჭი ხომ არ ვარ
-ტყუილად მელაპარაკები,ხვალ მაინც არ წაგიყვან სახლში
-ჩემით წავალ
-წავალთ ზეგ და მორჩა!
-მანამდე აქ აპირებ ყოფნას?
-თუ გაწუხებ მაპატიე,მაგრამ არსად წავალ
-ყველაფერს გადაჭარბებულად აღიქვამ,გრძნობ და განიცდი
-რას ვაჭარბებ იმას რომ ჯერ სრულიად უმიზეზოდ მეჩხუბე, წახვედი და ახლა როდესაც ჩვენს საწოლში უნდა ვიწვეთ საავადმყოფოში ვართ , ღმერთმა დაგიფარა თორემ სრულიად შესაძლებელი იყო რომ ეს ღამე მორგში გაგეტარებინა. ეს არაა გადაჭარბება,რეალობაა
იოანეს მას შემდეგ ამ თემასთან დაკავშირებით სიტყვაც არ უთქვამს. ორი ღამე კლინიკაში გაატარეს. მთელი ქალაქი ანასტასია ანჯაფარიძეზე საუბრობდა ,ყველა გაოცებული იყო ამ უემოციო ქალის ქცევით. იხსენებდნენ მის ბიოგრაფიას და ეძებდნენ ჩავარდნას კარიერაში ,მაგრამ არაფერი იყო მსგავსი. ბოლოს ანასტასია ყველასთვის უგონოდ შეყვარებული ქალი იყო , რომელიც საყვარელი მეუღლის გამო ყველაფერზეა წამსვლელი.
კლინიკიდან ყველანი ერთად გამოვიდნენ, იოანეს მთელი ოჯახი ელოდა სახლში. მისი თხოვნით კლინიკაში არავინ მიაკითხა ტაისას გარდა. კესარია და გიგიც სახლში მიდიოდნენ. არ იმჩნევდნენ,მაგრამ მაინც აშკარა იყო რომ მათ შორის უსკრული გაჩნდა. ანასტასია კი წამითაც არ უშვებდა ხელს მესხს. ხელჯოხით გადაადგილდებოდა და ყოველი მისი შეცვლილი მიმიკა ტაისას შეშფოთებას იწვევდა.
-როგორც იქნა მოხვედით...ხომ კარგად ხარ დედი?
-მაგდა გეფიცები კიდე ერთხელ რომელიმემ რომ მკითხოთ ეგ ყველას გაგაგდებთ აქედან...შენ განსაკუთრებით- ტაისას დახედა და კიბისკენ დაიძრა- კარგად ვარ ,ყველანი თქვენს საქმეს დაუბრუნდით . ძილი მჭირდება, წამლები ამომიტანეტ წყალი და მადროვეთ დავიძინო. დიდი მადლობა ყურადღებისთვის,მაგრამ ხომ უნდა გაიგოთ რო არაფერია მნიშვნელოვანი
-ხომ გეუბნებოდით თქვენ კი არ მისმენდით- ხატიამ ჩაილაპარაკა და ძმას გაუცინა- მე დავრჩები შეიძლება? უბრალოდ მაგდას ცქერა მსტრესავს
-დარჩი , ტაისა მოასულიერო იქნებ - დას თვალი ჩაუკრა და საფეხურზე ააბიჯა.
საღამოს სახლში მხოლოდ ხატია და ანასტასია იყვნენ. ორივე საწოლთან იჯდა, ხატია უბრალოდ საუბრობდა
-სალომეს უნდა მოსვლა , ემასაც და წინააღმდეგი ხომ არ იქნები.თუ გადაღლილი ხარ ვეტყვი და სხვა დროს მოვლენ
-დამიბრუნეთ ჩემი ტაისაა...ეს ქალი ვაფშე სხვა ვიღაცაა ტიპური დედისა და ბებიის ნაზავია რომელიც ჩემი სექსუალური ცოლის სხეულშია გამომწყვდეული
-ამას იმ სალათის გამო თუ მეუბნები სულ ნუ შეჭამ
-აი ისევ...ხატია ,დაოოო მომაშორე ეს ქალი.მოიყვანე ემა და სალომე რამე გაუკეთეთ
-ნერვიულობს, ზრუნავს შენზე და რომ დააცადო არ გინდა?
-ხატია თუ გინდა რომ ლაშაზე სიტყვა არ ვთქვა ტაისა მომაშორე
-მივდივარ, არაა საჭირო შენი დის დაშანტაჟება -ლანგარი აიღო რომელზეც რამდნეიმე კერძი იდო და უცებ გავიდა ოთახიდან.
უკვე მესამე დღე იყო რაც ნორმალურად არ ეძინა, არ უჭამია, სახეზე ფერი აღარ ჰქონდა, თვალის უპეები ჩაშავებული და საერთოდ ძალას ვერ იკრებდა. ქვემოთ ჩავიდა და სააბაზანოში შეიკეტა. დუშის ქვეშ დიდხანს იდგა, მანამ სანამ წერტილს არ მიაგნო, რომლითაც ძლიერ ტაისას დააბრუნებდა.
ერთ საათში მისაღებში იჯდა სამი გოგოს გარემოცვაში და უბრალოდ ჭორაობდა. სალომე თავის ლევანიკოზე ყვებოდა და თვალებიდან გულებს ისროდა. ხატია ამაზე ხალისობდა, ანასტასიას მხარზე ემას ედო თავი და ისიც მონოტორულად კოცნიდა პატარა დაიკოს
-ე.ი სრულაიდ შესაძლებელია მალე თქვენს ქორწილში ამოვყოთ თავი
-არამგონია ,არ ვიცი მთავარია ჩემთან იყოს და არაფერი მინდა . უარს ვიტყვი ჩემს საოცნებო ქორწილზეც
-ფუჭი სიტყვებია, ცოლობას რომ გთხოვს დარწმუნებული ვარ მთელი სადაქალო შენი ქორწილის სამზადისში ჩავერთვებით
ხატია უცებ მოსწყდა სამეგობროს, ვიღაცას წერდა და იცინოდა. ბოლოს სამივემ მას გახედა და უხერხულმა ღიმილმა გაუპო ბაგე
-ჩემს ბიჭს გავახსენდი
-აი ეს მომწოონს...არ მოგვიყვები?
-სკოლიდან ვუყვარვარ, მე სულ ვეჩხუბებოდი. არ მომწონდა ,მაგრამ ერთ დღესაც რომ არ გამოჩნდა მივხვდი რომ ჟანგბადი არ მყოფნიდა ვიპოვე და ვუთხარი რომ მიყვარს
-აი ჩემი მულიც, მინდა ავღნიშნო რომ იოანეს ჰგავს - ტაისამ გაიცინა და გაოცებულ სალომეს ხელი მოხვია- გამოფხიზლდი სალიოო
-შოკში ვარ ნუუ
-ისიც შოკში იყო, მაგრამ რომ ვაკოცე მერე გამოფხიზლდა- გაიცინა და ტუჩზე იკბინა-იოანე ძლივს დავარწმუნე რომ მეც მიყვარდა. არ ვიცი საერთოდ რა დამოკიდებულება აქვს, იოანეს ვერაფერს გაუგებ
-დამიჯერე სიყვარულის წინააღმდეგ არ წავა, უბრალოდ დარწმუნდება რომ შენ ეს გინდა
-ასე კარგად იცნობ ჩემს ძმას?
-როდესაც საქმე სიყვარულს ეხება, კი
-მხოლოდ მე ვარ მარტო , თქვენ და თქვენს ბიჭებს რომ ვუყურებ მეც მინდება შეყვარებული - ემამ თქვა და თვალები დახუჭა
-რა დროს შენი სიყვარულია , მიუხედავად იმისა რომ მეტად აღმატებული გრძნობაა და „სიყვარული აგვამაღლებს“ მაინც არაა საჭირო ჩემო პატარავ...ჩემი ანგელოზი, შენი შეყვარებული იცოდე პირველად მე უნდა გამაცნო - ლოყები დაუკოცნა ემას - ჩემი პატარაა
-ზუსტად ასე მეფერებოდა ჩემი ძმაც ერთ დროს...თან ფუმფულა ლოყები მქონდა და სულ მჩქმეტდდა. პატარა ვიყავი უფრო რა თქმა უნდა ,მაგრამ ახლა რომ გიყურებთ გამახსენდა. იოანეს ჰგონია რომ არ მახსოვს,მაგრამ ყველაფერი შესანიშნავად მახსოვს
-ახლა წარმოვიდგინე იო როგორ ეფერებოდა და ძაან მესაყვარლება - სალომემ გაიცინა და ტაისას გახედა- მალე სიზმრად ვნახავ თქვენს ბავშვს...წარმოიდგინე რა საოცრება იქნება
-მეც სულ ვფიქრობდი ჩემი ძმა როგორი იქნებოდა მამის ამპლუაში,მაგრამ არააოო
-რა არაო
-ამ ამბის განხილვა ჯერ ძალიან ადრეა...საერთოდაც ახლა რომ წარმოვიდგინო იოანე როგორც მამა, შეიძლება ჩემი ალეწილი ქმარი გავაუპატიურო და თუ შეიძლება დაინდეთ თქვენი საყავრელი სიძე და ძმა - სიტუაცია რომ განემუხტა და თემა შეეცვალა შესანიშნავად იხუმრა . იცინოდნენ იოანეს ხმა რომ გაიგეს, წამსვე წამოფრინდა მაგრამ უცებ გაჩერდა და ხატას გახედა-შეგიძლია ახვიდე?
-ახლავე ...
ხატია რომ შევიდა გაუკვირდა,მერე გაეცინა თუმცა არაფერი უთქვამს. ხატიას არც უსმინა, საწოლიდან წამოდგა ხელჯოხი აიღო და პირველი სართულისკენ დაიძრა. ანასტასია დივანზე იყო დასკუპული გვერდით რომ დაჯდა, ფეხი გაშალა,ჯოხი იქვე დადო და ტაისას ლოყაზე აკოცა
-აბა რას ჭორაობთ გოგოები?
-აქ რა გინდა...
-სად, ჩვენს სახლში?
-ასე ნუ იცინი ,გთხოვ- იოანეს თავი დივანზე ჰქონდა მიყრდნობილი ტაისას უყურებდა და თითებს მის წელზე ათამაშებდა. თვალები დაწვრილებული ჰქონდა და ტუჩის კუთხეში ,ლოყაზე პატარა ღრმული გაუჩნდა
-ჩვენი წასვლის დროა...გვრიტებოო კარგაად - გოგონები ერთად წამოიშალნენ და მალე გაქრნენ სახლიდან.
ანასტასია ისევ ისე იჯდა და იოანეს უყურებდა. მერე წარბები შეკრა და გაბრაზებულმა შეხედა
-გამიბრაზდი ხომ?
-რაზე
-იცი რაზეც...მგონი მეორედაც მოვიტეხდი რამეს თუ მეცოდინებოდა რომ ასე ინერვიულებდი. ახლა ორი იოანე იბრძვის ჩემში ერთი, რომელსაც არ უნდა რომ ცუდად იყო და მეორე ,რომელიც გახარებულია რომ მის გამო ღელავ და მაინც მე არ მინდა ვიყო შენი ცუდად ყოფნის მიზეზი
-ჩვენს საწოლში მინდა დავიძინოთ, ხვალ ახალი დღე დაიწყება -ლოყაზე მოეფერა, ტუჩებზე კოცნის კვალი დაუტოვა შემდეგ ხელი ჩაკიდა და საძინებლისკენ წაიყვანა.
საკუთარ სახლში გატარებულმა მშვიდმა ღამემ ,მართლაც ყველაფერი შეცვალა.დილა განსხვავებულად დაიწყო, ტაისას არსად ეჩქარებოდა .გარეთ წვიმდა და მინაზე წვეთების დაცემის ხმა მთელს ოთახში ვრცელდებოდა . ტაისამ თვალები რომ გაახილა და იოანე დაინახა მაშინვე გაეღიმა,მისკენ მიჩოჩდა და საყვარელი ცხელი სურნელით აივსო ფილტვები. ისევ დახუჭა თვალები და გულისცემას შერწყმულ წვეთების ხმას დაუგდოყური. შემდეგ იოანემაც გაიღვიძა, სუნთქვა და გულისცემა შეეცვალა. ტუჩები შუბლზე მიაწება ცოლს, ხელი მოხვია და ისევ ისე სწრაფად დაიწყო გულმა მუშაობა.
მისაღებში დივანზე ისხდნენ, საუზმობდნენ,მაგრამ უკვე პირველი საათი იყო. კარზე ზარის ხმა რომ გაისმა ტაისამ ხალათი შეიკრა და სწრაფად წავიდა სტუმრის მისაღებად. ზღურბლზე ნინო რომ დაინახა ემოციები ვერ დაფარა. ქალს ჭაღარა თმაზე თავშალი მოეფარებინა, სიცივისგან გაყინული ჰქონდა კანი
-ნინო ბებოო
-ვერ მოვისვენე და ჩამოვედი... როგორ ხართ ბებო
-შემოდით, შემოდით ცივა გარეთ. რატომ არ მითხარით თუ მოდიოდით ,დაგხვდებოდით
-დილით ადრიანად გადავწყვიტე წამოსვლა, იოანე სად არის ?
-მისაღებშია ...აქეთ წამოდით. ჩანთას მე წამოვიღებ
ქალს პალტოს გახდაში დაეხმარა,თავშალიც გამოართვა და იქვე დაკიდა. შემდეგ მისაღებისკენ გაუძღვა და გაღიმებული უყურებდა მათ შეხვედრას
-ბებო აქ რა გინდა...რატო არ მითხარიი
-მადლობა ღმერთს კარგად ხარ, კი ველაპარაკე მამაშენსაც ,მაგრამ მაინც ვერ მოვისვენე ჩემო ბიჭო- სახეზე მოეფერა და მერე აკოცა. იოანეც პატარა ბავშვივით გაკრეჭილი უკოცნიდა ხელებს
-სულ გაყინულხარ...კარგი რა ბებო რატო არ მითხარი თუ ჩამოსვლა გინდოდა. ვინმეს ვთხოვდი და წამოგიყვანდნენ
-მთავარია შენ ხარ კარგად და მე ახლა იმ ასაკში ვარ სულ რომ გავიყინო შენ კი არ უნდა გიკვირდეს
-ცხელ ჩაის ხომ დალევ...ან იქნებ კაკაოს
-ჩაი მირჩევნია
-ახლავე მოგიტანთ- უცებ გაცქრიალდა სამზარეულოში და მალევე დაბრუნდა ცხელი ჩაით ხელში. თეფშიც ც დადო მაგიდაზე -მიირთვით, დილას ადრე წამოსულხარ მშიერი იქნები
-შენ კი ამბობდი არ მეხერხება მზარეულობაო...
-გარეგნულად ნუ აფასებ ბებო...გასინჯე ჯერ
-რა გინდა თქვა რომ უგემურია?
-მალე ბიჭები მოვლენ ... გამოიცვალე და ბებოს ოთახი აჩვენე თუ მე გავიქცე- გაუცინა და დააიგნორა მისი თვალების ბრიალი
-ჩანთას ავიტან და მერე ოთახს ვაჩვენებ
-ამ ღამით დავრჩები მხოლოდ, უკან გაბრუნების ძალა აღარ მაქვს ... დედაშენთან მისვლას კიდე თქვენთან ყოფნა მიჯობს. ის რომ დაიწყებს დედა ეს ხო არ გტკივა,ის ხო არ გინდა ,ამას ხომ შეჭამთ? მერე რომ დაიწყებს საჭმელების კეთებას აღარ გაჩერდება. მოყვება ყველას ამბავს და თანაც შენს სანახავდ ჩამოვედი
-კარგი ბებო შენ როგორც გინდა, მაგრამ ეგ მაგდამ არ გაიგოს თორე შენც მოგკლავს მეც და ჩემს ტაისასაც
-ოთახი პირველ სართულზე არ გაქვთ? მეორეზე ასვლა არ შემიძლია ხომ იცი
-კი ბებო გვაქვს პირველზეც საძინებლები ...ტაისა გაამზადებს და დაისვენე ხო?
-და ახლა რას ვაკეთებ დასვენება რომ დამჭირდეს..
ანასტასია მოწესრიგდა და მალევე დაბრუნდა ქვემოთ. ბებოს ოთახს ამზადებდა ბიჭები რომ მივიდნენ,ნატა და ილიკოც იყვნენ. რამდენიმე წუთში მესხებიც გამოჩნდნენ.ყველას ბებოს ნახვა სურდა და შესაბამისად დიდხანს საუბრობდნენ.
საღამოს მხოლოდ სამნი დარჩნენ სახლში იოანე საძინებელში იყო, ტაისამ ყველაფერი დაალაგა და შემდეგ ბებოსთან დაჯდა.
-გავიგე შენი ამბები ,სამსახურში რაც მოხდა
-არ მითხრა რომ შენც გაგაკვირვე
-მე ის უფრო გამიკვირდებოდა სხვაგვარად რომ მოქცეულიყავი,იმედები გამოცრუვდებოდა...ძალიან შეგეშინდა ჩემო გოგო?
-არ ვიცი ,ჯერ ვერ ვიაზრებდი რა ხდებოდა ჩემს ირგვლივ, საერთოდ რას ვაკეთებდი. მერე კი ისე ვიქცეოდი როგორც არასდროს...ძლივს გავიაზრე რომ საგანგაშო არაფეირ იყო ,რომ თავადაც შეძლებდა ყველაფრის გაკეთებას და პატარა ბავშივით მზრუნველობა უარესად აგიჟებდა
-ვერასდროს იტანდა ზედმეტ ყურადღებას რომ აქცევდნენ,დარწმუნებული ვარ არ მოეწონებოდა შენი ქცევა
-ახლა უკვე ყველლაფერმა ჩაიარა
-გიგის და კესარიას ნახვაც მინდოდა,მაგრამ არ მინდა შევაწუხო. ისე მოვიკითხავ ხოლმე
-რამდენიმე დღე დარჩი,გთხოვ
-ვიცი რომ გიხარია ჩემი აქ ყოფნა ,მაგრამ არ შემიძლია.სახლში მინდა ვიყო
-კარგი,არ დაგაძალე. ხატიამ მომწერა თქვენთან დავრჩებიო
-ვიცოდი რომ დაბრუნდებოდა, ჩემი გოგო დიდი ჯიუტი ვინმეა. გაიცანი მისი ლაშიკო?
-იცი ლაშიკოზე?
-ვიცნობ კიდეც...სოფელში იყო ხატია რომ მოაკითხა. კი ეცადა ,მაგრამ მაინც ვერ მოიშორა ასე რომ გავიცანი. მას მერე ვიცი რომ ერთად იქნებიან...ჩემი გიჟი გოგო ვირზე შეჯდა და აწვალა ამდენ ხანს ის ოქროს ბიჭი
-ხატია ე.ი გიყვება ყველაფერს შენ კი არ გითქვამს როგორ გაყევი ცოლად ივანეს= ქალს ეხვეოდა, ისიც მის ლამაზ თითებს ეფერებოდა თავისი დანაოჭებული ხელებით და თბილი მწვანე თვალბით
-არც მე მიყვარდა ივანე ცოლად რომ მომიყვანა...ივანე რთული კაცი იყო, უფრო რთული ვიდრე შენი ქმარია. მკაცრი, უხეში და სიტყვაძუნწი. ჩემზე ბევრად უფროსი იყო . იმ დროს ხომ იცი არც პაემნები იყო და ზოგი ცოლ-ქმარი არც იცნობდა ერთმანეთს
-არც თქვენ? როგორ - ტაისა შეკრთა
-თვალები ყიდიან სიყვარულს, შენი თვალები ჩუმად არიან .ჯერ კიდევ ინარჩუნებენ დუმილს
-როგორ მოხვდით ივანესთან
-მომიტაცა , რა თქვა უნდა დამტოვეს. გგონია დამამშვიდა,მითხრა რომ ვუყვარდი და არაფერს დამიშავებდა? მე ვკიოდი,ვტიროდი 16 წლის ვიყავი ,გრძელნაწნავებიანი გოგონა რომელიც უყურებდა მაღალ , ბრგე ვაჟკაცს. მუქი ფერის გრძელი თმა ჰქონდა , შავი ხშირი წარბები და წამწამები, თვალები კი ლურჯი. რომ შემომხედა მეგონა მწვერვალიდან ვუყურებდი ზღვას ..მითხრა შენ ნინო მესხი ხარ ,ჩემი მეორე ნახევარიო და მთელი დღე ისე გავიდა ,რომ სიტყვაც არ უთქვამს. მე კი გაუჩერებლად ვყვიროდი, ყოველთვის ზედმეტად ამაყი ვიყავი.სიტუაციის გააზრების შემდეგ ცრემლიც არ დავნახე. მეგონა საშინელი კაცი იყო და არ მინდოდა გამეხარებინა. ვეჩხუბებოდი, ყველაფერი დავამსხვრიე. ჩემი დედამთილი გაგიჟდა , ივანე იჯდა და მიყურებდა მერე წვერზე ხელი ჩამოისვა ,წამოდგა ჩემკენ დაიძრა. ისე შემეშინდა გონება დავკარგე. წარმოგიდგენია რა საშინლად ვიყავი? მეგონა მძულდა ვერ ვიტანდი და თავს არ ვიცოცხლებდი მის გვერდით.
-მერე ? თუ ასეთი უხეში იყო და არაფერს აკეთებდა თავის შესაყავრებლად როგორ მოახერხა თქვენი გულის კარი გაეხსნა
-არაფერი გაუკეთებია,საერთოდ არაფერი. სხვა მიყვარდა, ბიჭი რომელსაც ბავშვობიდან ვიცნობდი .ვიცოდით რომ ერთმანეთი გვიყვარდა,მაგრამ არასდროს გვითქვამს. ერთხელ რომ შევხვდით მითხრა რომ გავიზრდებით შენს ხელს ვითხოვ,ჩემი ცოლი გახდებიო და ხელზე მაკოცა
-ღმერთო ჩემო ... -ტაისას თვალები რომ დაებინა,შემდეგ მიხვდა რომ ტიროდა. სახეზე აიფარა ხელები და სუნთქვის დარეგულირებას შეეცადა-16 წლის იყავი...სულ ბავშვმა გადაიტანე და მაინც შეგიყვარდა?
-არ მიყვარდა , მე ჩემი ბავშვობის სიყვარული მიყვარდა...
-როგორ ...არ გიყვარდა?
-ვაღმერთებდი ....მას შემდეგ რაც მივხვდი როგორ ვუყვარდი. ერთ დღეს უბრალოდ გონება გამეწმინდა, შევწყვიტე ჭირვეულობა მისი დადანაშაულება ,ურჩხულად გამოყვანა და ყველაფერი,ყველა მისი ქცევა ჩემს წინ თანმიმდევრობით დაეწყო . არმიის ჯარისკაცებივით რომლებიც მარწმუნებდნენ რომ მისი გული ჩემი იყო
-ხომ,მაგრამ თქვენ ხომ სხვა გიყვარდათ. მას უყვარდით,მაგრამ ეს მხოლოდ სიხარულს, პატივისცემას თუ გამოიწვევდა. მის გევრდით იქნებოდით,მაგრამ მაინც სხვა გიყვარდა
-პირველად რომ დავფეხმძიმდი ჯერ კიდევ მეგონა რომ არ მიყვარდა, ცუდად ვიყავი,თითქოს ღმერთმა დამსაჯა და შვილი მუცელშივე მომიკლა. ოთახში ჩუმად ვტიროდი,რომ ჩამეხუტა მეგონა მთელი ტკივილი თან წაიღო.ისე ჩავეხუტე რომ საკუთარ ხელებს ვეღარ ვგრძნობდი.ტიროდა იცი? მაპატიეო მითხრა ... ვიცოდი არ შეგიყვარდებოდი და მაინც მოგიტაცეო...შენ ჩემგან შვილს ვერასდროს გააჩენ ,შენი სხეული მოიშორებსო ასე მითხრა. მომშორდა, ოთახის ბოლოსკენ წავიდა მერე გიშვებო მითხრა . მასთან მიშვებდა მე კი ნაბიჯის გადადგმაც არ მიფიქრია. მიყვიროდა წადი ჩემთან არ დარჩეო მე კი ზუსტად ისე ვიჯექი და ვუყურებდი როგორც პირველ დღეებში ის უცქერდა ჩემს ისტერიკას
-რომ წასულიყავი მაშინ გათხოვილ ქალს ასე მარტივად მიგიღებდა შენი საყვარელი კაცი? იქნებ იმიტომ არ წახვედი რომ იცოდი არაფერი გამოვიდოდა და არჩიე მასთან დარჩენა ვისაც ასე უყვარდი
-საქმეც იმაშია რომ ის მელოდა, მთელი ცხოვრება მელოდა. ივანემ ეს კარგად იცოდა, მე ძალიან დიდი ხნის შემდეგ გავიგე რომ იცნობდა ჩემი ბავშვობის სიყვარულს.
-მაშ როდის მიხვდი რომ აღმერთებდი, რომ არ გინდოდათ მისგან წასვლა რომ მასთან უბრალოდ სიყვარულზე მეტი გაკავშირებდა
-საერთოდ ვერ მივხვდებოდი ალბათ, ერთი ვიცოდი რომ მასთან თავს კარგად ვგრძნობდი. ვსწავლობდი, მყავდა შვილი , ფაქტობრივად ხელისგულზე მატარებდა, უბრალოდ თბილ სიტყვებს არ ამბობდა,არც ჩახუტებებით,კოცნებით და ღიმილით მანებივრებდა,მაგრამ მასში იყო რაღაც რაც არავის ჰქონდა. მისი თვალები მხოლოდ ჩემთვის ანათებდნენ , მისი გული სულ მეტყველებდა ერთი სიტყვაც რომ არ ეთქვა, შეკრული წარბებით რომ ემზირა მაინც ვიცოდი რომ ჩემი დანახვისას გული უჩერდებოდა,გავუღიმებდი და ისე ჩქარა უცემდა სულ მეგონა რაღაც დაემართებოდა. მგონი იმდენად ვუყვარდი გულმა ვეღარ გაუძლო
-და მაინც არ მეუბნებით როგორ მიხვდით,რომ არასდროს ინანებდით მის გვერდით ყოფნას
-ქორწილში ვიყავით, ჩემს სოფელში . ივანე არ იყო იმ წამს ჩემს გვერდით ,ჩემთან ის მოვიდა. იღიმოდა, ანათებდა ,მაგრამ მე ვერაფერი ვიგრძენი . ისე ვუყურებდი როგორც ძველ ნაცნობს რომლის ნახვაც მიხაროდა, ჩემ გულს წამითაც კი არ გადაუხვევია ჩვეული რიტმიდან . ისე წავიდა ივანეს არ დავუნახივართ, შემდეგ გამოჩნდა და მისი ხმა როგორც კი გავიგე გულმა მაშინვე ხმაური დაიწყო...მაშინ უკვე 26 წლის ვიყავი ,არ მითხრა რომ დიდი დრო გავიდა. დარწმუნებული ვარ ჩემი პირველი სიყვარული მანამდე რომ მენახა იგივეს განვიცდიდი
-ასე უბრალოდ გააქრეთ პირველი სიყვარული?
-არა , მე ის დღემდე მიყვარს . ჩემი პირველი სიყვარულია, ამაღელვებელი ,სულ მემახსოვრება მასთან შეხვედრები ანუ ის წამები, როდესაც ერთად წყაროზე მოვხვდბეოდით ან თამაშზე და შორიდან გავუღიმებდი. არასდროს დამავიწყდება,ის ემოციები,მაგრამ ჩემი გული მთლიანად ივანეს ეკუთნოდა,მე კი მთელი არსება მივეცი
-საოცარი ქალი ხარ ნინო ...მე ძალიან ბედნიერი ვარ რომ გაგიცანი
-მე კიდე მიხარია რომ შენ ხარ ჩემი იოანეს მეორე ნახევარი
-არა ,არ ვარ ახლა იოანეა ჩემი მეორე-ნახევარი ... იქნებ ოდესმე მეც შევძლო და გავხდე იოანეს ნახევარი ,რომელიც მის სულში არსებულ სიცარიელეს ბოლომდე შეავსებს
-დრო ,მხოლოდ დრო ცვლის შეხედულებებს, მდგომარეობასა და სტატუსებს .ვინ იცის იქნებ ის რაც დღეს უზარმაზარი კლდე გგონია ხვალ პაწაწინა კენჭად იქცეს
ხატია მივიდა, იმ ღამით ბებოს გვერდით დაიძინა ისე როგორც ბავშვობაში. ანასტასია გვიან ავიდა საძინებელში , იოანეს ისევ არ ეძინა ,ტაისას ელოდა.
-მოვიდა ხატია?
-მოვიდა
-ბებოსთან დაიძინა ხომ?
-ბებოსთან დაიძინა
-კარგად ხარ?
-კარგად ვარ
-ასე რატომ მიღიმი ტაისა?
-მოგწონს? - უყურებდა და იღიმოდა. ისეთი ლამაზი იყო იოანე თვალს ვერ აშორებდა.
-ტაისა მე შენი ღიმილი მიყვარს
-მე შენი სიყვარული მიყვარს !
აკოცა, ისე როგორც არასდროს. უბრალოდ კი არ კოცნიდა , გრძნობას აფრქვევდა იმ გრძნობას რომელიც მხოლოდ იოანეს ეკუთვნოდა,მხოლოდ მის მეორე-ნახევარს და სხვას არავის.
.........
დრო მართლაც ყველაფერს ცვლის, გვაჩვენებს რეალობას და მისი გამოყენებით ყველაფრის გარკვევაა შესაძლებელი. რამდენიმე კვირა აღმოჩნდა საჭირო იოანესა და ტაისას ერთმანეთი რომ გაეცნოთ, ასე უბრალოდ ერთად ყოფნით . პირველი კვირა რთული იყო, იოანე შედარებით სუსტად გრძნობდა თავს,შემდეგ ხელჯოხიც მოიშორა და ნაკაწრებიც გაქრა. ანასტასია მაინც თავს ევლებოდა, არა იმდენად გადაჭარბებულად,მაგრამ მაინც იმ დროს ნამდვილად მზრუნველი ცოლი იყო . ტაისასთვის უცხო თორემ ბევრი ქალი მთელი ცხოვრება ასეთი ყურადღებიანი,მზრუნველი და ფუსფუსა ცოლია . ამინდებიც თითქოს ხელს უწყობდა წყვილს,მთელი დღე სახლში იყვნენ სხვებიც არ სტუმრობდნენ იმდენად დიდხანს. ისეთი წვიმები იყო ზოგჯერ მთელი ცა შავი ღრუბლებით იფარებოდა. წყვილი საძინებლიდან უყურებდა ხედს და ხშირად დუმილით ტკბებოდნენ. დილით ძილიც კარგად აისახა ტაისას გარეგნობაზე უფრო უკეთ გამოიყურებოდა, განწყობა ხომ მთლიანად მის ხასიათზე მოქმედებდა და სხვა რა იყო საჭირო მისი თვალების გაბრწყინებისთვის. იოანე კი სრულ ნეტარებაში იყო. ხელმოტეხილი, ფაქტობრივად უმოქმედო ,ზოგჯერ ტკივილისგან შეწუხებული იყო ყველაზე ბედნიერი. განა იმიტომ რომ ტაისა ზრუნავდა მასზე, ეს უბრალოდ კმაყოფილებას განაცდევინებდა ამ მზრუნველობის მიზეზი კი ბედნიერეს ხდიდა. ამ დროის განმავლობაში ტაისას სიახლოვით ტკბებოდა, სრულიად წრფელსა და ნამდვილ ანასტასია ანჯაფარიძეს ხედავდა ემოციურს, საყვარელს, ზოგჯერ მკაცრს, ჯიუტსა და თავხედს. ტაისა მესხი ქალი იყო რომელსაც შეეძლო ბრძოლა მაშინ ,როდესაც თვალები ცრემლებით ჰქონდა სავსე. ყვირლზე ყვირილით ეპასუხა და უბრალოდ ერთი უხეში სიტყვის გამო გაბუტულიყო .და მაინც ტაისა მესხი იოანეს გულისცემას უსმენდა, ძილის წინ კოცნიდა და შემდეგ იძინებდა,დილით იღიმოდა თვალს მხოლოდ მას შემდეგ ახელდა რაც ცხელ სურნელს შეიგრძნობდა. ეს იყო დრო როდესაც მათ შორის ხორციელი ვნება არ იყო, მაგრამ მაინც ტაისა იოანეს გვერდით მშვიდი და ბედნიერი იყო. ერთ ღამეს ტაისას მუცელზე ედო თავი და უსმენდა მისი საყვარელი წიგნიდან ფრაზებს. შემდეგ მის ცეკვას უცქერდა, თითქოს ველური ამორძალი იყო ქალღმერთის სხეულში ჩასახლებული . ერთ დღეს მშობლებთან ატარებდნენ , მეორე დღეს მოწყენილობის გასაფანტად ტელევიზორში არხებს არჩევდნენ და ბოლოს რაღაც სულელურ კომედიაზე იცინოდნენ ,იცინოდნენ ცრემლებამდე .შემდეგ ტაისა გაჩერდა ,უყურებდა მანამ სანამ სურვილმა არ სძლია და ტუჩებზე არ დააცხრა მესხს. შემდეგ ორივე იმაზე იცინოდა, რომ სექსი ჩხუბის გარშე ,იოანეს მოტეხილი ხელით სულ სხვანაირი გამოუვიდათ,მაგრამ მაინც არ უჩხუბიათ. მესხი მაინც თავისი მოწოდების სიმაღლეზე იყო, სერიოზული და სიტყვაძუნწი.
გიგი და კესარია კი მთელი ეს დრო უცხოებივით იყვნენ.ისე გრძნობდნენ თავს თითქოს ერთმანეთს არც კი იცნობდნენ,მართალია გიგი ყველაფერს აკეთებდა,კესოზე ზრუნავდა და თითქმის არაფერი უთქვამს ტაისასთან დაკავშირებით,მაგრამ მაინც კესო აღარ იყო ისეთი როგორც ადრე. ყველაფერი თანდათან უარესდებოდა და სიყალბეში გადადიოდა. მათ საუბარი არ შეეძლოთ იმდენად ეშინოდათ ჩხუბის რომ დუმილს არ არღვევდნენ ,დაგროვილი ემოციები კი მოსვენებას არ აძლევდნენ.
........
დილით უცნაური სიგრილე იგრძნო ,ფანჯრიდან უცნაური სინათლე შემოდიოდა და თვალები როგორც კი გაახილა მაშინვე წამოიკივლა. საწოლზე იდგა და ხტუნავდა შეშინებული იოანე რომ წამოვარდა
-ვაიმეეეე ვაიმეეეე თოოოვს თოოოოვს
-ტაისა ...გინდა გული გამისკდეს?
-თოოოვს ნახეეე ფიფქებიაა
-ხო მერე?
-რა მერე თოვლი რომ მიყვარს არ იცი? - ყელზე მოხვია ხელები და აკოცა
-მაინც არ დადებს ,ტყუილად თოვს
-ბოროტო- ტუჩები დაბრიცა და მკლავზე უჩქმიტა
-გამაბოროტა დაუკმაყოფილებლობის გრძნობამ და იქნებ ავინაზღაუროთ ის დღეები როდესაც ერთი ხელით გეფერებოდი? - თავისკენ მიიზიდა და სახე ისე მიუახლოვა ტაისას სულ დაავიწყდა თოვლი
-რა გამოდის რომ რასაც ვაკეთებდით არ მოგწონდა?
-ახალ წლამდე ჩემი ხარ ხომ?
-არა მხოლოდ
-ქალაქიდან გავიდეთ , მხოლოდ მე და შენ
-მაცდურად ჟღერს,სად წავიდეთ?
-სადაც თოვლი იქნება ,ნამდვილი თოვლი და არა მხოლოდ ფიფქები
-ხელი გეტკინება ...
-არ მეტკინება - ყელს უკოცნიდა და შიშველ ზურგზე ეფერებოდა -როდის წავიდეთ?
-როცა გინდა
-დღესვე წავიდეთ. ოღონდ მე ხელი მტკივა და ბარგს ვერ ჩავალაგებ
-კარგი მე ჩავალაგებ ბარგს და წავიდეთ
ასე მარტივად მიემგზავრებოდნენ სამთო კურორტზე, მნიშვნელობაც არ ჰქონდა სად.უბრალოდ იქ სადაც ერთად იქნებოდნენ და ტაისას საყვარელი თოვლიც იქნებოდა. ის იყო სახლიდან უნდა გასულიყვნენ იოანეს მობილური რომ ამღერდა. მანქანა არ დაუძრავს, რამდენიმე სიტყვა მოისმინა „მოვალ“ თქვა და ტაისას გახედა
-სახლში დარჩენა მოგვიწევს, დღეს ვერ წავალთ
-რამე პრობლემაა?
-ბიჭებთან უნდა გავიდე...
-ახლავე?
-ხო ახლავე, საღამოს მოვალ და გამოვისყიდი გეფიცები
-სალომესთან გამიყვან? არ მინდა მარტო სახლში ყოფნა
-გეწყინა?
-ნელ-ნელა ვეჩვევი შენი მეგობრების ძირითადად გიგის გამო ჩვენი ღამეებისა და დღეების გაქრობას. მალე მე დავიწყებ გიგიზე ეჭვიანობას,თუმცა შენ არც ეჭვიანობდი
-მწარედ ვხუმრობთ ტაისა?
-სიტყვასაც აღარ ვიტყვი, მე ჩემს მეგობართან წავალ რომელმაც უსიტყვოდ გაიგო ჩემი. კიდე ვერ ვიჯერებ რომ მიხვდა გიგი რომ მიყვარდა
-როგორ მომწონს წარსული ფორმა, რაღაც კარგად მხვდება ყურში
-აუვარდა ახლა თავში - ცხვირი მაღლა ასწია და ვთომ სერიოზული სახე მიიღო,მაგრამ მაინც გაეცინა -არა როგორ არ ვბრაზდები მიკვირს, ისევ ვერ დავრჩით ერთად
-ისედაც ერთად ვართ ტაისა
-არა არ ვართ,სულ ვიღაც მოდიოდა ახლა კარგად ხარ და მაინც ვერ მივდივართ
-წუწუნებ ტაისა?
-სალომესთან მინდა ...გააჩერე
-ჩემი ბრაზიანი ტაისაა - მანქანა გააჩერა და მისკენ გადაიხარა, ყელში აკოცა -ნუ ეჭვიანობ ჩემ მეგობრებზე
-არ ვეჭვიანობ
-ძალიან კარგი ...მაშინ წავედი
-ხოდა მეც წავედი - წარბები შეკრა და მანქანიდან გადავიდა. იოანე რომ წავიდა ლამის კივილი დაიწყო. სალომეს კართან იდგა და ისე აკაკუნებდა თითქოს იოანეს ურტყამდა იმ მუშტებს.გოგო გააგიჟა
-რა ..რა ხდება მშვიდობაა? ვინმე მოგდევს? ვიღუპებით?
-რა ფორმაში ხარ სალომე?
-ახლა გავიღვიძე...
-ლოყები აგიწითლდა თუ მომეჩვენა? ბინაში მარტო არ ხარ?
-მარტო ვარ ,შემოდი გავიყინე
-ისე თხლად გაცვია აბა რა იქნება, ეს ხალათი როდის შეიძინე ტკბილო?
-ანასტასია ნუ მიყურებ ასეთი თვალებით
-რაღაც ცოდვის სურნელი ტრიალებს და დავიჯერო ქორწინებამდე დაკავდით სიყვარულით შენ და ლევანიკო?
-ლევანიკოს ნუ ეძახი ,ბრაზდება
-უი მართლა? მერე აქამდე ვერ მითხარი? მეც ვერაფერი შევამჩნიე
-ანასტასიააა
-ბატონო
-ბოლო დროს ისე გახალისდი აღარ ინდობ ხალხს ამ შენი ხუმშობებით
-ხო დღეს განსაკუთრებით კარგ ხასიათზე ვარ,ქმარს დასასვენებლად მივყავდი და ისევ გადადო სავარაუდოდ გიგის გამო
-რა ხდება?
-არ ვიცი და არც მაინტერესებს ... ახლა მინდა მითხრა რა ხდება შენს თავს
-ერთად ვიყავით ხო... მასთან ვიყავი და თავი ვეღარ შევიკავეთ .ახლაც გული მიმდის რო მახსენდება
-მე კი გული მიგრძნობს დიდხანს ვეღარ გაუძლებთ და მინიმუმ ერთად გადაცხოვრდებით...ახლა ვიეჭვიანებ ანუ მე როცა მომინდება ვერ მოვალ რადგან შეიძლება ამ დროს ის იყოს აქ და „საქმით“ იყოთ დაკავებულები
-ნუ აჭარბებ რომელი საუკუნეა
-საუკუნე რა შუაშია, როდესაც ადამიანთან ასეთი ვნება და სიყვარული ერთდროულად გაკავშირებს ,გაიგებ როგორია მის მკლავებში ყოფნის სიამოვნება ძნელია თავის შეკავება. ჩემთვის ასეა და შენ ამ სიყვარულში დაფერფლილ ქალს სხვა გრძობა გაქვს დავიჯერო?
-შენ რო ამტკიცებ იოანე არ მიყვარსო,სულ თავიდან გიგი მიყვარდაო როგორ გრძნობდი მაგ სიამოვნებას
-გიგიზე ფიქრებით თავს რომ არ ვიწუხებ ეგ ხომ იცი შენ ... ისიც იცი რომ იოანეს მომხიბვლელობას და სექსუალურობას,მის ქარიზმას სულ ვაღიარებდი.ახლა ნუ მათქმევინებ რა დიდი სიამოვნებაა როდესაც ასეთ კაცს უყვარხარ და მასთან ყოფნა ხომ საერთოდ პანიკური სიამოვნებაა,ხანდახან მეშინია არ გავგიჟდე
-მე ვერასდროს ვიგრძნობდი ამას მხოლოდ ვნების გამო, რომ არ მიყვარდეს
-სალომე არ გინდა ახლა ამაზე ... წავალ მე ყავას გავიმზადებ შენ მოწესრიგდი და მერე ვიჭორაოთ
საღამომდე არ დაურეკავს იოანესთან, სალომესთან იყო მანამ სანამ ლეომ არ გამოჩნდა. შემდეგ იქედან აორთქლდა, სახლში დაბრუნებულს დიდხანს ლოდინი არ დასჭირვებია. იოანე სახლში ისეთი სახით შევიდა დილანდელი განწყობა ბოლომდე გამქრალი ჰქონდა. აკოცა, დივანზე დაეშვა და თავი უკან გადასწია
-კესარია სახლიდან წავიდა,განქორწინებას აპირებენ და გიგიც არ უწევს წინააღმდეგობას-ერთი ამოსუნთქვით თქვა და მზერა ანასტასიას გაუსწორა
-უკვე წავიდა თუ წასვლას აპირებს
-გუშინ წასულა,გიგი გალეშილა და დღეს ნიკუშა წააწყდა
-ასე უცებ გადაუყვარდა თავისი კესარია? ერთმა შეცდომამ გაუქრო გრძნობები? არადა ცოტა ხნის წინ უკვირდა როგორ გადამიყვარეო ,იმდენჯერ შემცდარა ჩემთან
-რომ უყვარს იმიტომ გაუშვა,თავად ასე ხსნის მე კი არ მესმის როგორ მისცა წასვლის ნება
-ვერც გაიგებ,ისე როგორც ის ვერ გაიგებს ჩვენ ურთიერთობას
-და რა გავაკეთო აბა ,ვუყურო როგორ იტანჯება ეს აქ ის გოგო იქეთ ,თავის მშობლებთან და ჩემი ნათლული კიდე ხო საერთოდ გაურკვევლობბაში დაიადება
-ჩემი მშობლების ერთად ყოფნას ისევ ასე ცალ-ცალკე მათი ოჯახების ცქერა მირჩევნია,თუმცა ყველაფერი სხვაგვარად იქნებოდა დიდი ოჯახი რომ ვყოფილიყავით ისე როგორც შენები არიან...
-ასე მშვიდად რატომ ხარ
-ველოდი ამ განვითარებას და იმიტომ...მე ის მიკვირს შენ რატომ ელი გიგისგან ,მითუმეტეს კესარიასგან მეტს
-უყვარდათ ,შენ არ გინახავს მაგათი ურთიერთობა ახლიდან მითუმეტეს გიგი არ გინახავს როგორ იყო
-აზრი? თუ მხოლოდ ბედნიერების ჟამს გიყვარს,მაშინ როდესაც შენს ხელშ არ არის და მერე უბრალოდ იმსხვრევა ყველა კავშირი რა აზრი აქვს სიყვარულს
-გადაგიყვარებ და ვიცხოვროთ ისე, რა აზრი აქვს სიყვარულს
-პარალელებს ნუ ავლებ ძალიან გთხოვ...შენი და მისი სიყვარულის გაგებაც კი განსხვავებულია შეგრძნება და ძალა ხომ საერთოდ. თუმცა ყველაფერი პიროვნებაზეა დამოკიდებული ...სულის სიძლიერეზე - მუხლებზე დაუჯდა, აკოცა და ჩაეხუტა
-ხვალ სამსახურში უნდა მივიდე...ახლა ვერ წავალ,ხომ გესმის
-არ მესმის,მაგრამ გავიგებ - თვალები არ გაუხელია ისე უპასუხა. მშვიდად საუბრობდა,მაგრამ მის გონებაში ქაოსი იყო რომელიც მხოლოდ ერთი ამბავის ირგვლივ ტრიალებდა „განქორწინდებიან“ და მაინც სიხარულს ვერ გრძნობდა. მცირე დოზით მაინც ელოდა,თუმცა კმაყოფილების ნაპერწკალიც არ ჩანდა.
სამსახურში არ დაბრუნებულა, სახლში იყო ისე როგორც უბრალო უმუშევარი ცოლი. დადიოდა მეგობრებთან, ოჯახთან, მესხებთან . იგებდა ისეთ ამბებს რასაც მუშაობის დროს ვერ გაარკვევდა.სწავლობდა დედამთილისგან ახალ კერძებს და მხოლოდ მზადების დროს იაზრებდა ,რომ ყველა მათგანი იოანეს უყვარდა,მეტიც ზოგს თავად საერთოდ ვერ იტანდა,მაგრამ ისეთი ენთუზიაზმით ამზადებდა ცუდად რომ გამოსდიოდა დეპრესიის შემოტევა ჰქონდა. იოანე ამ ყველაფერს ხედავდა,მაგრამ არ იმჩნევდა. უყურებდა ტაისას და გული უთბებოდა. ვახშამზე ტაისას კულინარიულ შემოქმედებას აფასებდნენ ,ყველა ჩუმად იყო
-არ მოგეწონათ? მე რომ მომეწონა შეფასების უნარი დავკარგე?
-ყველაფერი გემრიელია რძალო, ნამდვილად კარგ დროს მოვსულვართ
-არ ვიცოდით ასეთ ვახშმებს თუ ამზადებდი ,თორემ საღამოობით ხშირად მოვიდოდით მე და ნატა
-ისევ რამე მოხდა?-ჩანგალი დადო და მოღუშულ სამეგობროს გადახედა
-კესოს მშობლები ქვეყნიდან მიდიან და ისიც აპირებს წასვლას,გაურკვეველი ვადით მიდის
-გიგი გიჟს გავს, ყველა გამოგვაგდო .იოანეც კი
მიხვდა ,იმ საღამოს გაიზრა რომ უკვე აღარ აღიზიანებდა სამეგობროს ასეთი ურთიერთობა. არც ის რომ სულ გიგის გამო იყვნენ ცუდად, არც ის რომ ამ წყვილის ირგვლი ტრიალებდა ყველას ცხოვრება. ხვდებოდა რომ ერთი მთლიანობა იყვნენ და ერთმანეთის ტკივილი ტკიოდათ. წარმოიდგინა როგორ იქნებოდა სალომე რომ ყოფილიყო მათ ადგილას და ყველაფერს მიხვდა. აქამდეც იცოდა,მაგრამ მაინც ვერ იკავებდა ბრაზს . ეგოისტურად აგიჟებდა იოანე რომ მათ გამო იყო ცუდად . მისი გამხნევება სწორედ გიგის გამო რომ უხდებდოა ეს ფაქტი აცოფებდა,ახლა კი უბრალოდ მათთან ერთად ნერვიულობდა. ეს რომ გაიაზრა მერე თვალი ვეღარ მოხუჭა, იოანეს უყურებდა და ფიქრობდა .
მესხი სამსახურში არ წასულა , სახლიდან აგვარბდა ყველაფერს. კაბინეტში იჯდა და ვიღაცას ესაუბრებოდა, ტაისა კი ვერ ისვენებდა. ბოლოს ჩაიცვა და ისე გამოეცხადა მესხს
-მე გავდივარ ცოტა ხნით, მალე დავბრუნდები ხო სახლში იქნები?
-სად მიდიხარ ? ვამთავრებ უკვე საქმეებს და ვივახშმოდ სადმე ...ან გავისეირნოთ
-რომ დავბრუნდები შემდეგ,მეჩქარება ახლა- უცებ აკოცა და მანამ წავიდა სანამ იოანე რამეს ეტყოდა.
მანქანას კი სწრაფად ატარებდა,მაგრამ ეზოსთან რომ გააჩერა შემდეგ მიხვდა რომ ბოლომდე დარწმუნებული არ იყო. რამდენიმე წუთს სახლს უყურებდა, იმდენად უსიცოცხლო ეჩვენა იქაურობა რომ წამით ისიც კი იფიქრა რომ მისამართი შეეშალა. კარი გამოხსნა და ეზოში შევიდა. აკაკუნებდა,მაგრამ არავინ აღებდა.ისიც კი იფიქრა რომ სახლში არავინ იყო,მაგრამ ღია კარი ღია იყო. დიდხანს არც უფიქრია პირდაპირ მისაღებისკენ დაიძრა. ისეთია რეული იყო ყველაფერი თითქოს მიტოვებულ სახლში იყო რომელსაც დიდი ხანია მცხოვრები აღარ ჰყავდა. მისაღებიდან ტელევიზორის ხმა გამოდიოდა. ყველაფერი ჩაბნელებული იყო ეკრანზე კი კესარია ჩანდა გიგის დაბადებისდღეს ულოცავდა და სიყვარულს უხსნიდა. დოლიძე ძლივს დაინახა ,დივნის წინ ხალიჩაზე იჯდა ნაბიჯების ხმა რომ გაიგო უცებ წამოვარდა
-კესო დაბრუნდი ?- ტაისას დანახვისას უკან დაიხია. ანასტასიას წინ წვერგაუპარსავი, თვალებდაწითლებული, გათიშული კაცი იდგა,რომელსაც დოლიძის მხოლოდ სხეული შერჩენოდა. შეკრთა მისი დანახვისას, შეებრალა. გაუგო თითქოს, იდგა და მისი ესმოდა.მხოლოდ იმ წამს,მანამდე კი ვერაფრით გაუგო კაცს რომელმაც საყავრელი ქალი გაუშვა-ანასტასია ანჯაფარიძე...რისთვის მოხვედი .ცოვებმა მიპოვეს და ყელში მიჭერენ, ვერ ავიტანე უმიზეზოდ შეურაცხყოფის მოყენება და ჩხუბი...შენ როგორ მიტანდი . ნახე რა საყვარელია,როგორი თვალები აქვს. ვინ ვარ ასეთი ისიც რომ შევცვალე, რა სასჯელია ჩემი სიყვარული? ვისაც შევუყვარდები ეშმაკად უნდა გადაიქცეს? ასე გამოდის რო შენ უფრო გიყვარდი რაც ტყუილია...მაშინ რა გამოდის რძალო? ორივეს ჩემ გამო რატო აგერიათ ცხოვრება , მე ხო არ მითქვამს შეიცვალეთ-თქო ...შენთვის ისიც არ მითქვამს შემიყვარე-თქო მას ვეუბნებოდი მხოლოდ, შემიყვარა და შეიცვალა? საერთოდ რატო შეგიყვარდი, რატომ მითხარი რომ გიყვარდი სულ არაფერი მოხდებოდა
-ბევრი მიფიქრია მაგაზე იცი? ახლახანს მივხვდი რომ უბრალოდ სხვანაირი იყავი,ჩემგან განსხვავებული. იმდენად მარტივი ,რომ ვფიქრობდი ჩემთვის იდელაური იყავი. შენთან კარგად ვიქნებოდი და ამ აზრმა გააკეთა ყველაფერი. სულელი ვიყავი , შენთან ერთ თვესაც ვერ გავძლებდი ,რომ გყვარებოდი მაინც. ან მოგკლავდი ან სამუდამოდ დავშორდებოდით,ისე რომ გზაში შეხვედრისას არც კი შემოგხედავდი. რატომ? იმიტომ რომ მე და შენნაირი ადამიანი ერთად ვერ ვიარსებებდით. სამაგიეროდ შენი მეორე-ნახევარი ზუსტად ისეთია როგორიც შენ, მარტივი. მარტივები უფრო მეტ შეცდომას უშვებთ და მერე ვერ იაზრებთ ,ვერ უძლებთ რადგან თქვენთვის ცხოვრება ვარდისფერია. გტკივა ყვირი, დაეცემი სხვას ელოდები როდის გამოგიწვდის ხელს, გეშინია ამბობ მეშინიაო. ჩვენ, რთულებს ეს არ შეგვიძლია.
-იოანემ ჩემი დამსახურებით გიპოვა? იცოდი რომ ჩემი მეგობარი იყო ? მე უნდა მიმადლოდე შენი კაცის პოვნას ?- მაგიდაზე იჯდა და უყურებდა, თითქოს არც იყო დედამიწაზე
-არ ვიცოდი, დიდხანს არ ვიცოდი თუ ერთმანეთს საერთოდ იცნობდით. მერე ერთად დაგინახეთ იოანემ შემდეგ მითხრა მიყვარხარო და იმაზე მკაცრი ვიყავი უარი თქმისას ვდირე ოდესმე ვინმესთან. ასე რომ ჩვენი შეხვედრა მხოლოდ ღმერთის დამსახურებაა და შენ არაფერ შუაში ხარ...
-მე და კესოც ხო ღმერთმა შეგვახვედრა,რაღატო წამართვა?
-ღმერთს ნუ ადანაშაულებ იმაში რაც შენი ბრალია მხოლოდ. ადექი ,ადექი და სარკეში ჩაიხედე რას დაემსგავსე. ან აქაურობა რას გავს, რისთვის იმიტომ რომ წავიდა? დიდი ამბავი გაბრაზდა და წავიდა, ვერ გაპატია. გაინტერესებს ხომ რა ვერ გაპატია...ისაა დამნაშავე და საპატიებელი შენ რა გქონდა ხომ? რომ ადანაშაულებ სწორედ ის! ისე მალე აქციე ზურგი რომ ეჭვი შეეპარა შენს სიყვარულში,ვეღარც დაცულად იგრძნო თავი, აღარც შვილი უნდოდა შენგან საერთოდ ყველაფერი თავზე დაემხო იმ შენი ქცევით, ბავშვური და უაზრო ქცევით.მანამდე ზღაპრის დედოფალს ეგონა რომ მისი რაინდი ზურგს არ აქცევდა, შენ ხომ ყველაფერს აკეთებდი მისთვის. მერე უცებ არაფერი გააკეთე და იმ სულელსაც მეტი რა უნდოდა იფიქრა რომ მორჩა არ გიყვარდა. შენც ყველაფერი გააკეთე ეს რომ დაეჯერებინა. ახლა აქ აგდიხარ საცოდავი ,გაუბედურებული და კიდევ ელი რომ კესო მოვა ...ასე უბრალოდ ადგება და მოვა? როცა უნდა იბრძოლო მაშინ იქცევი საცოდავი ლაჩარივით. იქნები აქ და უყურებ როგორ წავა შენი ცოლი სხვა ქვეყანაში, შენგან შორს გააჩენს ბავშვს და მოწყალებასავით წელიწადში რამდენჯერმე ნახავ საკუთარ შვილს? სხვათაშორის ჩემს ქორწილში დაანონსდა მისი დაბადება და ახლა საერთოდ არ მინდა ის ჩამწარებული ბედნიერება ფუჭი იყოს. არც ის მინდა თქვენ ორის გამო ათასჯერ რომ დამტოვა ქმარმა უაზრო აღმოჩნდეს, იმაზე არაფერს ვამბობ რომ ის აირჩიე და დამამცირე.მადლობა ღმერთს რომ ის აირჩიე ,მაგრამ რა მნიშვნელობა აქვს მის გამო მიშორებდი თავიდან და ისე მექცეოდი მთელი ცხოვრება დანაშაულს უნდა გრძნობდე ჩემი დანახვისას!
-რა გგონია რომ არ მივედი, არ დაველაპარაკე.წასვლამდე არ ვისაუბრეთ? არ ვიჩხუბეთ, ყველაფერი არ ვეცადე რომ გადამერწმუნებინა? ამბობს რომ სიყვარული საკმარისი არ არის ,რომ ჩვენ ერთად ვერ ვიცხოვრებთ . შენ კი მოხვედი და ლექციას მიტარებ როგორი საცოდავი ვარ...ვიცი გმადლობთ, რომ მახსენებთ. ერთად ვკარგავ საყავრელ ქალს და შვილს ,როგორ გინდა რომ ვიყო
-მერე აჩვენე რომ შეძლებთ, რომ უბრალოდ გამოცდა იყო ეს ყველაფერი და მეროე შანსი სთხოვე...მე რა ვიცი რამე გააკეთე და არ დაკარგო ქალი, რომლის გამოც ყველაფერი გააკეთე ერთ დროს !
-შენ რომ იყო მის ადგილას რას გააკეთებდი ..შენ
-არც გაბედო და არ შემადარო...საერთოდ არ აღმოვჩნდებოდი მე მის ადგილას. კაცს რომელსაც ვუყვარვარ ისედაც ვიცი რომ არავისტან წავა, თუ ვეჭვიანობ ისიც იცის და საერთოდ ყველაფრის გამო შეიძლება ვიჩხუბოთ ქალის გარდა. ეს საკუთარი თავის ნდობაა, მას კი უაზროდ შეეშინდა ჩემი ,ანასტასია ანჯაფარიძის ,რომელმაც რეალურად თავი ვერ მოგაწონა,ახლა რომ ვფიქრობ მგონია რომ ჩემი ძალები ბოლომდე არ გამოვიყენე, არმინდოდი ისე ძალიან, თორემ იოანე მესხის ცოლი გავხდი და შენი ხელშ ჩაგდება ამასთან შედარებით ზღვაში წვეთი იქნებოდა ჩემთვის. გული მიგრძნობდა ,რომ არ ღირდი ჩემი ძალების მაქსიმუმი რომ დამეხარჯა...შენს ადგილას იოანე რომ ყოფილიყო ისევ ჩემი ქმარი იქნებოდა და შეიძლება უკვე მყოლოდა ჭაობისთვალება ბავშვი ... ის კი კესარიაა , პატარა საყვარელი გოგონა ,რომელიც შენ გელოდება ,რომელსაც არ შეუძლია სხვანაირად.წადი ,წადი მასთან და არ გაუშვა ,მორჩი გლოვას ბოლოს და ბოლოს
-რატომ აკეთებ ამას
-ჩემი ქმარი ზედმეტად ნევრიულობს თქვენზე, მე კი ვერ ვიტან როდესაც ჩემს გარდა რამეზე ან ვინმეზე ფიქრობს !- გაიცინა და უკან დაიხია- ხვალინდელი დღეც რომ შენთან საუბრით დაიწყოს გეფიცები გაგაქრობთ შენც და შენს კესარიასაც
-ახლა ვხვდები ... იოანე რას ხედავდა შენში
მოეხვია, ტაისა გაშეშებული იდგა სულ რამდენიმე წამს. გაოცების გარდა არაფერს გრძნობდა,საერთოდ არაფერს. გაეცინა, გიგი კი ამ სიცილმა გააოცა თუმცა დიდხანს არ უფიქრია გასაღების ძებნა დაიწყო რომ კესოსთან წასულიყო.
ტაისა სახლში დაბრუნდა, საკუთარი თავისთვის რომ შეეხედა იტყოდა ეს ქალი მიფრინავს კი არ მიაბიჯებსო. იოანე როგორც კი დაინახა მაშინვე მისკენ გაიქცა და ყელზე ჩაემოეკიდა ,რამენჯერმე აკოცა შემდეგ გულზე მიადო თავი,ღიმილი წამითაც არ შორდებოდა
-სად იყავი ტაისა? - თავზე გადაუსვა ხელი მესხმა,საფეთქელზე აკოცა და მისი სურნელი შეიგრძნო
-გიგისთან -ისე უთხრა არც შეტოკებულა, გულს უსმენდა რომელმაც წამით შეწყვიტა მუშაობა,თითქოს გაიყინა მესხი. ისევ ქალის თმაში ჰქონდა სახე ჩაფლული,ხელები მის სხეულზე მოხვეული
-გიგისთან?- ისე წარმოთქვა ბგერები თითქოს პროგრამას ასრულებდა
-მგონი შეგვიძლია სადმე წავიდეთ, შენი რომიო ჯულიეტას ურიგდება ამ წუთებში
-ასეთი რა უთხარი- ისევ შეცვლილი ჰქონდა ხმა,მაგრამ არ შორდებოდა. გულისცემა აუჩქარდა ,ტაისა იღიმოდა
-ჩემი იოანეს ანერვიულების უფლება მხოლოდ მე მაქვს, სხვაზე არავისზე უნდა იფიქროს შერიგდით თორემ ორივეს გაგაქრობთ-თქო
-და შეეშინდა?
-გარბოდა ე.ი შეეშინდა
-მაშინ ნამდვილად შერიგდებიან-იოანეც აჰყვა ,გაიღიმა და ყელში აკოცა.
ჩუმად ისხდნენ, მესხის მკლავებში იყო მოქცეული და მის ცხელ სურნელს ისრუტავდა
- შენი ჩახუტება მიყვარს
-მხოლოდ ჩახუტება?
-შენი ჭაობისფერი სფეროებიც მიყვარს
-შენ რომ გიყურებ?
-ყოველთვის! შენ ხომ მხოლოდ მე მხედავ ე.ი ჭაობის ნაპირზეც მხოლოდ მე ვარ
-ტაისა გიგისთან მიხვედი და დაარწმუნე რომ კესარია დაებრუნებინა?
-წავიდეთ მთაში...მე და შენ . სასტუმროს ნომერს დავჯავშნი - ფეხები წელზე მოხვია და ტუჩის კუთხეში აკოცა
-ტაისაა
-ხომ შეიძლება უბრალოდ დაივიწყო ჩემი ახირება გიგისთან დაკავშირებით,გაატარო ისე როგორც შენი ცოლის ბავშვობის შეცდომა. აჟიტირებული ვარ და ნუ გამაბრაზებ თორემ ქარიშხალივით დაგატყები თავს-თითები ყბაზე მოუჭირა თავი ააწევინა და თაფლისფერი სფეროები მიანათა-რას ხედავდი ჩემში მესხო?- თითები არ მოუშორებია ისე ააცხრა ტუჩებზე და მერე დაუსვა კითხვა
-ტაისას ...
-ტაისა ანასტასია არ არის?
-ანასტასია მიყვარს, ტაისა მხოლოდ ჩემია არც ტელევიზისაა, არც მეგობრების,ნათესავების მხოლოდ ჩემია,ჩემი სურნელი აქვს. ტაისა უბრალოდ მოკვდავი არაა , ტაისა ქალ-ღმერთია
-იცი შენ ვინ ხარ ტაისასთვის ?
იოანეს ტაისას ხმა ათრობდა,მისი მნათობი თვალები. თითქოს გონებაც არეული ჰქონდა , ტაისას შექმნილი მორევი თავისკენ ითრევდა
-კაცი რომელიც მისითაა შეპყრობილი
ტაისას გაეღიმა, თუმცა ბედნიერებისგან გამოწვეული ღიმილი არ იყო. ისევ აკოცა და გრძნობების ქარიშხალში ჩაიკარგა იოანესთან ერთად...
..........
თოვდა,ტაისას დილიდან ფიფქივით დაფარფატებდა. პირველად ელოდა ამდენ სტუმარს ერთად. მართალია ხშირად სტუმრობდნენ მეგობრები,მაგრამ ახლა გრანდიოზული ვახშამისთვის ემზადებოდა. პირველად ესტუმრებოდა ხატია ქმართან ერთად. ხო ერთ მშვენიერ დღეს მაგდამ კივილით დაურეკა იოანეს „ხატია გაიპარა“. იმდენა სწრაფად განვითარდა მოვლენები რომ ვერც გაიაზრეს ისე გაფრინდა ხატია ბუდიდან. ტაისა იოანეს რეაქციებით ხალისობდა, ხედავდა როგორ იკავებდა თავს და ყოველ ჯერზე რაღაც მწარეს ეუბნებოდა მერე ჩუმად კამათობდნენ ,ბოლოს კიცეცხლოვანი დასასრული ჰქონდათ. მოკლედ ახლა ვახშამს ამზადებდა დიდი ოჯახისთვის. იოანე ტერორში ჰყავდა , მაგრამ ბატონი კნუტს ეთამაშებოდა ტელევიზორის წინ მოკალათებული და საერთოდ არ აქცევდა მის ისტერიკას ყურადღებას. ყოველ საათში აკითხავდა წინადადებით“რესტორნიდან მოვიტან მზა საკვებს, ნუ მოწამლავ ამდენ ადამიანს“ ტაისა მკვლელი მზერით პასუხობდა და დუმილს ინარჩუნებდა. ბოლოს კნუტთან ერთად დასკუპდა სკამზე და ისე უყურებდა ცოლს. ტაისამ ვეღარ გაუძლო მის მზერას,უცებ ჩაავლო ხელი საყელოში და თავისკენ მიიზიდა. გული რომ იჯერა კოცნით მერე მოშორდა,ტუჩები გაილოკა და მშვიდად დაუბრუნდა. კერძებს იოანე კი დატოვა გაშეშებული,კნუტიც გაექცა და დაჩა მარტო. ბოლოს დედოფალს ჰგავდა, სახლს რომ სასახლედ აქცევდა და ქმარს მეფედ. სუფრის თავში იოანესთან ერთად იჯდა და გულწრფელი ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან. სხეულზე მოთარეშე მესხის თავხედი თითები გონებას ურევდნენ,მაგრამ მაინც ცდილობდა თავის შეკავებას.ბოლოს ბარძაყზე მოთამაშე თითები შეიპყრო ,ხელი ჩაკიდა და გარეთ გაიყვანა. აივანზე იდგნენ და ერთმანეთს კოცნიდნენ
-მხოლოდ შენ თუ შეძლებდი ამას- იოანემ ყურში ჩასჩურჩულა და იქვე აკოცა-ყველაფრის არევას ჩარევის გარეშე და შემდეგ ერთი მარტივი ქმედებით დალაგებას
-ყველამ მოვიშორეთ ჩვენი წილი ტვირთი, სხეულზე მოხვეული მარწუხები და საკუთარ თავს დავუბრუნდით
-მე რომ არსად წავსულვარ?
-აქამდე გიყვარდი,ახლა ჭკუას კარგავ - თითები მაჯაზე გადაუსვა და ტუჩზე იკბინა
-ცოლად ეშმაკი მყავს , პირად საკუთრებაში .ვინ ვარ?
-იოანე მესხი,ჩემი ყველა-ფერი
მესხის მწვანეები ანათებდნენ, მრავალ ფერს ქმნიდნენ ტაისას სულში.
მაინც ვინ იყო ტაისა მესხი?
ტაისა მესხი, რომელიც სულით ხორცამდე იოანეს ეკუთვნოდა.
ტაისა მესხი,რომელიც იოანეს მწვანეებში იძირებოდა.
ერთადერთი ვისაც ჭაობში ცურვა შეეძლო,მისთვის სულის მიცემა და მწვანე სივრცის აყვავება.
ტაისა მესხი იოანეს მეორე-ნახევარია...
..............
დილით ადრე გაიღვიძა, მესხს ისევ ეძინა ამიტომ ზემოდან მოექცა და კოცნა დაუწყო
-გაიღვიძეეე ...დღეს შვებულება მეწყება .გავრბივართ ზღვაზეეე
-შენ თუ შემიწირავ, ამდენი ენრგია საიდან გაქვს. სამსახურიდან არ გამოდიხარ, წუხელ ლამის საწოლი გავტეხეთ და ამ დროს იღვიძებ- კოცნიდა და იცინოდა-ასეთი ხმით ნუ იცინი თორემ არ გაგიშვებ
-უცებ მივალ და მერე წავდიეთ...ბარგი მზადაა, მანქანაში ჩადებ . სახლს მიხედავ და მომაკითხავ
-გასაგებია...
ზემოდან მოექცა და დილის გამოსაფხიზლებელი „რიტუალი“ სრულყოფილად ჩაატარა.
ტაისას ინტერვიუ ჰქონდა,ამჯერად თავად იყო რესპოდენტი და დიდხნიანი მოლაპარაკების შემდეგ წამყვანის წინ იჯდა , სრულიად უცნობ კითხვებზე პასუხის გასაცემად. ვინაიდან მაყურებელი განებივრებული არ იყო ანასტასია ანჯაფარიძის გულწრფელი საუბრით. პირველ რიგში მისი კარიერული გზა განიხილეს, ბავშვობის შესახებაც ჰკითხეს და რამდენიმე ისტორია მოაყოლეს ბოლოს კი მთავარ თემაზე გადავიდნენ
-ბევრ ვარსკვლავს არ შეუძლია დამალოს საყვარელი ადამიანი და შემდეგ განხილვის საგანიც ხდებიან . შენ კი ყვითელი პრესის სამიზნე არასდროს გამხდარხარ, როგორ ახერხებდი მეგობარი ბიჭების დამალვას,გაგვიმხილე საიდუმლო
-ჩემი ცხოვრება რამდენიმე ნაწილისგან შედგება: ტელევიზია, ოჯახი ,მეგობრები და იოანე!
-რა გინდა გვითხრა რომ შენი მეუღლის გარდა არავის ხვდებოდი? არავინ გიყვარდა?
-სამსახურზე ვიყავი შეყვარებული, დრო არ მქონდა ფუჭი ურთიერთობებისთვის და როდესაც მივხვდი ვინ უნდა ყოფილიყო ჩემს გვერდით ,სიცოცხლის ბოლომდე დავქორწინდით კიდეც
-შესაშური ცხოვრება გქონია თუ მიხვდი ვინ გიმსახურებდა...და მაინც როგორ მოახერხა მან შენნაირი ქალის მოხიბვლა
-მგონი ამჯერად მოკლე პასუხები გამომდის,მაგრამ ასეა -გაიცინა და წამყვანს მიაპყრო მზერა- როდესაც ასე ძალიან უყვარხარ სხვა არაფერი სჭირდება მოსახიბლად... ასე როომ მთავარია გიყვარდეთ გულწრფელად და თქვენი საყვარელი ქალის გულიც საკუთრებაში გექნებათ- ისევ გაიცინა და მაყურებელს გადახედა.
-ანასტასია ანჯაფარიძე შეყვარებულია, დიდი ხანია ერთმანეთს ვიცნობთ და ასეთი ბედნიერი არასდროს ყოფილხარ. უბრალოდ ბედნიერი კი არ ხარ ანათებ
-ამასთან დაკავშირებით ვერაფერს გეტყვი ... მგონი მიჭირს საუბარი. აქამდე ყველაფერი მარტივი იყო
-იოანეს რა რეაქცია ექნება ამ გადაცემას რომ ნახავს? ბევრი კაცი ეჭვიანობს თავის ლამაზ და წარმატებულ ცოლზე,მითუმეტეს როდესაც თვით ანასტასია ანჯაფარიძეა მისი ცოლი
-მგონი ყველამ ვიცით როგორი გამოხმაურება მოჰყვა ჩემს გათხოვებას, კომენტარების ნახვამდე მეგონა რომ კომპლიმენტებით ამავსებდნენ და უცებ აღმოვაცინე რომ ქართველი ქალების ნახევარი ჩემ ქმარზე იყო შეყვარებული. შენც ნახე ალბათ და დამერწმუნები რომ ყველა ერთ აზრზე იყო „ რა ბიჭი ჩაიგდო ხელში“ ეს რა თქმა უნდა ხუმრობით,მაგრამ მაინც ჩვენ შორის საეჭვიანო მხოლოდ მე მაქვს
-რა უცნაური განმარტება იყო. ვინ დაიჯერებს რომ ანასტასია ანჯაფარიძეზე არ ეჭვიანობენ...ისიც ხომ ქართველი კაცია
-იოანე სხვებს არ ჰგავს, ტყუილია რომ ამბობენ ყველა კაცი ერთნაირიაო. მხოლოდ ახლა გახდა ერთნაირი ,რადგან იოანე მყავს . ის კი როგორც გითხარი არავის ჰგავს, საკუთარ თავშია დარწმუნებული და არასდროს იეჭვიანებს იმათზე ვისაც ჩემთვის ერთი ფერი აქვს
-ერთი ფერი...ისევ მაოცებ ანასტასია
-გულწრფელ დიალოგზე შევთანხმდით და შენ მაინც ჭირვეულობ... რა გავაკეთო - გაიცინა და მაყურებელიც აიყოლია.როდესაც გაჩუმდა წამყვანმა ისევ განაგრძო
-მაშინ რა ფერი აქვს შენს იოანეს?
-ყველა ფერი ერთად და მაინც მხოლოდ ჩემი ფერი აქვს! - გაიღიმა და თითზე მორგებულ ნიშნობის ბეჭედს მოეფერა.
-იმდენი კითხვა მქონდა, მაგრამ მგონი საჭირო აღარ არის ... ახლა მხოლოდ ერთს გკითხავ , როგორ აპირებ ზაფხულის გატარებას , როგორც გავიგე პირველი ზაფხულია როდესაც მთელი თვით შვებულებას იღებ
-რაც შეეხება ჩემ ზაფხულს, დარწმუნებული ვარ ყველაზე ფერადი იქნება. ისეთი როგორიც არასდროს მქონია. მთავარი გმირი სავარაუდოდ უკვე მელოდება შენობასთან და ვერ ვიტან როდესაც ვალოდინებ, თანაც მნიშვნელოვანი ამბავი მაქვს მისთვის ...როგორ ვატარებ ზაფხულს? კაცთან რომელსაც ვაღმერთებ , რომელიც ჩემი მეორე-ნახევარია და ჩემი შვილის მამა... ტაისა მესხი მაყურებელს ემშვიდობება - წამოდგა და მაყურებელს მოავლო მზერა, უცებ დაერღვა წონასწორობა რადგან ყველა იოანე მესხს უყურებდა. მესხს, რომელმაც მანქანაში ლოდინს შენობაში შესვლა არჩია და რომელიც სალომემ მიიყვანა გადასაღებ მოედანზე. მესხი ,რომელის მწვანე სფეროები სითხეს დაეფარა. ტაისას უყურებდა და ადგილიდან ვერ იძვროდა,მანამ სანამ ანასტასია არ მოეხვია. მანძილი ერთი ამოსუნთქვით დაფარა და ყელზე მოხვია ხელები კაცს . მისი გულისცემა ესმოდა, უსმენდა და იგებდა ყველაფერს რისი თქმაც იოანემ ვერ მოახერხა
-ტაისაა - ქალის სახე ხელებში მოიქცია და მის ამღვრეულ სფეროებში ჩაიძირა
-მესხი ... ტაისა მესხი - ღიმილით უთხრა და ტუჩები მის ტუჩებს შეახო.
-უსაზღვროდ ტაისა
მესხებს მალე მთელი ქვეყანა ნახავდა,მაგრამ არცერთს ადარდებდა. ორნი იყვნენ მხოლოდ.ორი სხეული და სამი გულისცემა...
.......
ტირილის ხმა ესმოდა ,მაშინვე აიყვანა ჩვილი ხელში და მკერდზე მიიკრა. ცხელ სურნელს ბავშვის სუნი ერეოდა და საოცარ სინთეზს ქმნიდა. პატარა ბიჭს შავი თმა და მუქი ლურჯი თვალები ჰქონდა ...ტაისას გაეცინა, ბავსვს აკოცა და კივილი დაიწყო. უცებ გაეღვიძა და ასე სიცილ კივილით დაესხა თავს მძინარე მესხს
-ხომ გეუბნებოდი ბიჭია-თქო... შენ კიდევ გოგოოო . გეუბნებოდი ლურჯთვალა იქნება-თქო და შენ მიმტკიცებდი თაფლისფერები ექნებაო .ახლა გაიღვიძე მაკოცე და წადი
-ტაისა რა ნახე ასეთი?
-მესიზმრა... ბიჭი იყო ლურჯთვალა - გასწორდა, მხრებში გაიმართა.თავი მაღლა ასწია და გამობერილ მუცელს მოეფერა- დეე უთხარი მამიკოს რომ არ ხარ გოგო და მორჩეს ამ ვარდისფერი კაბების ყიდვას
-მაა დედიკოს სიზმარს დავუჯერო?- მუცელზე დაადო თავი და აკოცა- ერთი დარტყმა თანხმობაა ბევრი უარყოფა ....გესმის? -თითები მუცელზე აათამაშა და ტაისამ თვალები აატრიალა
-უნამუსო,არ მიჯერებ?
-მოარტყა ნახე? ერთხელ ... ბიჭი ხარ მა?
-შეეშვი მუცელს,მე მაკოცე და წადი-თქო
-სად წავიდე- ჯერ მუცელს აკოცა მერე ტაისას და წარბები შეკრა
-აღარ მახსოვს რა მინდოდა, დაივიწყე- ისევ ჩააქრო სანათი ,მესხს ჩაეხუტა და თავი გულზე დაადო- ბავშვი გამიღვიძე და როგორც გამოაფხიზლე ისე გააჩერე
-მა ტაისას ეძინება, ვიყუჩოთ მესხებმა
-დამცინით? მართლა გაჩერდა
-ამ სახლში ჭკვიანი ხალხ ვცხოვრობთ ჩემო ტაისა , ვიცით ვინ არის უფროსი
-და ვის ემორჩილება უფროსი მესხი
-მაინც ვის
-ვისი სურნელიც აქვს, ცხელი სურნელი




დასასრულიიი
ღმერთო ჩემოო არც კი ვიცი რა გამოვიდა იმდენი ვიწუწუნე ,ალბათ ბევრი რამ გამომრჩა.ან ბევრი რამ ზედმეტი დავწერე არ ვციი,მაგრამ ვიცი რო ისაა რაც პირველივე ჯერზე მომაწოდა მუზამ.
ძალიან ძალიან მინდა რო მოგეწონოთ...მალე 14 თებერვალია და ყველას გილოცავთ. მეტი სიყვარული თქვენს გარდა მე არ მყავს ასე როოომ ჩემ საჩუქრად ეს მცირედი უნდა მიიღოთ მიყვარხართ ყველანი ისე როგორც საუკეთესო მკითხველი იმსახურებს