ყურებამდე შეყვარებული (სრულად)
რალამაზი დღეაააააა.... რა ნათელი მზეაააააა.... იმიტომ რომ დღეს ჩემიიიიი დაბადებიიის დღეააა... ბააახხ ბუხხ ბაახ ბუხხ (ჩემი ჭკუით ფეიერვერკებიც მოვაწყვე) გავიქეცი ჩემი ოთახიდან და ჰოი საოცრებავ კიბიდან დავგორდი.
****************
- დეე (იმხელა ხმაზე ვიყვირე ალბათ მთელ ამერიკას ესმოდა ჩემი ხმა)
- დედაჩემი ქოთქოთით გამოვიდა ოთახიდან და ჩემს დანახვაზე იმდენი იცინა სანამ მუცელი არ ეტკინა...
- ძაან გტკივა?
-ნუუუ არც ისე..
- რა ხდება რატო მორბოდი ამ შუაღამისას.??
-ჰმ... შენი ანგელოზი შვილის დაბ დგეს გილოცავვ !!
- უიი დეე გილოცავვ.. იმედია ცოტა ტვინი მოგემატება ასაკთან ერთად.
-კაიი.. წავედი დავიძინო
-მიდი მიდი ნელა ადი..
*********************
მოკლედ... მე ვარ ნიკოლინა დობრევი ( თუმცა ყველა ნინას მეძახის) 17 წლის.. საშუალო სიმაღლის და სუსტი მაქვს დიდი ყავისფერი თვალები, გრძელი წაბლისფერი თმა, კურნოსა ცხვირი რომელიც სიცივეში სულ მიწითლდება და დიდი წითელი ტუჩები... მყავს 1 წლის და და 21 წლის ძმა .. რომელიც 3 წელია უკვე საზღვარგარეთაა... მყავს დაქალი ვიქტორია... და ძმაკაცი ლიამი... რომლებზეც ვგიჟდები და სულ ნერვებს ვაგლიჯავ...
********************
დილით 7 საათი იყო რომ გამომეღვიძა.. როგორც ყოველთვის წამოვხტი და ფანჯარაში გავიხედე.. ისე ლამაზად თოვდა რომ გუნდაობა მომინდა.. ტელეფონი ავიღე და ბავშვებთან დავრეკე..
- ალო ლიამმ...
- ვა ვაა.. იუბილარს გაუღვიძია..
-აუუ ლიამ.. ხო იცი როგორ მიყვარხარ... მიდი ორ წუთში ბავშვები გააღვიძე და სკვერში გელოდებით...
-გოგო გაგიჟდი??? ჯერ ხო 7 საათია..
-კაი რაა... არ გამიტეხო.. (ხმა მოვისაწ....)
- რა გიჟი ხარ ტოო... კაი ხო ნახევარ საათში სკვერში იყავი..
- მოვქრივარ...
სკვერში რომ შევედი ისეთი გაბრაზებული სახეებით მიყურებდნენ ერთი მომენტი ვიფიქრე ხომ არ გავიქცეთქო..
- სად ხარ გოგო აქამდე... (ლიამი)
- კაით რაა სულ რაღაც 1 საათით დამაგვიანდა...
- ვაიმეე დაბიდუბი არ გქონდეს დაგახრჩობდიი.. (ვიქტორია)
- კაი მეც მიყვარხართ...
-რატო შეგვკრიბე აბა..(ვიქტორია)
- ანუ რადგან დღეს ჩემი დაბიდუბია და თან მაგრად თოვს მოდი სადმე ახლო ქალაქში დავაწვეთ ერთი დღით და ხვალ წამოვიდეთ..
-აუუ ძაან მაგარია... მე მოვდივარ (ვიქტორია)
-აუუ ეხა ამათ რა მიხედავს იქ.. ნუუ კაიი მოვივართ.. (ლიამი)
-ხოდა ერთ საათში მზად იყავით არ მალოდინოთ..
-კარგი დავიშალოთ.. (ლიამი)
- ნინნ გაგიყვანო გინდა??? (ვიქტორია)
-არაა ვიქტტ მანქანით ვარრ
-გოგო გაგიჟდი?? მართვის მოწმობა არ გაქვს და თან ტარებაც არ იცი კარგად..(ლიამი)
-კაი ნუ ამოხტი ნასკებიდან ფეხზე შეგცივდება.. (ვუთხარი და სიცილით გავედი სკვერიდან..
სახლში შევედი თუ არა ბავშვის ოთახში გავიქეცი როგორც ყოველთვის გავაღვიძე და ავატირე..
-დეე
-რაიყო ??
-ბავშვმა გაიღვიძაა...
-ნინა მოგკლავ... ბავშვს აღარ გაეკარო..
-რა ჩემი ბრალიაა??? ამ ბავშვს აქვს ფხიზელი ძილი...
-ნუ მეტლიკინები..
-მეე? კაიი
-სად იყავი ქალბატონო ასე ადრე??
-სად და ბავშვები ვნახეე... ხოდა დღეს მივდივართ ქალაქგარეთ..
-იქნებ იკითხო გიშვებ თუ არაა..
-ვაიმეე ჩემო საყვარელო დედიკო .. (გაგრძელებას ვაპირებდი როცა ტელეფონმა დარეკა)
- ჰოო ვიქქ..
-გოგო ორ საათში უნდა გავიდეთ მანამდე ვერ ვიცლიი..
- არაა პრობლემა.. ბავშვებს უთხარი ოღონდ..
-კაი დროებით..
გავთიშე და აბაზანაში გავიქეცი.. წყალი გადავივლე და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე... ბევრი ფიქრი არც დამჭირვებია... ჩავიცვი და სამზარეულოში ჩავედი..
-დეე
-ეხლა რაღა გინდა..
-ყავა და ფული..
-კაი დაჯექი... ჯერ უნდა შეჭამო..
-კაი ჰოო..
უცებ შევჭამე და დროც მალევე გავიდა... ბავშვები უკვე სახლთან მიცდიდნენ მეც სიხარულით ჩავხტი მანქნაში და სიმღერა დავიწყე...
- ლეთ ზე სქაიფოლლლლ ვენ ზე ცრამბოოოლლლ.. ვი ვილ სთენდ თალლლ.. ფეის ით ოლლლ თუგეზეერრრ.. (ტაშის მოლოდინში გავინაბე მაგრამ მათ სახეებს რომ შევხედე გავჩუმდი..
- ნინნ მეორეთ არარ იმღერო კაიი?? (ლიამიი)
-ვერეღირსებით..
-დაგვერხა..(ვიქტორია) .. -და ყველამ სიცილი ატეხა...
ყურსასმენები ავიღე და გადავეშვი ფიქრებში... ისე ჩამეძინა ვერ მივხვდი... უცებ რაღაც ცივმა გამაღვიძა.. თვალები გავახილე და თოვლში ვეგდე.. გაბრაზებული ავდექი და უპასუხოდ ვაპირებდი სასტუმროში შესვლას როცა ვიღაც თავხედმა გუნდა გამარტყა თავში.. შევბრუნდი გასალანძღათ და ჰოი საოცრებავ რა ნაშა ბიჭი ყოფილა.. მე როგორც ყოველთვის არაფერი შევიმჩნიე და წინ ავესვეტე... იმ სიმაღლე იყო ძლივს ვწვდებოდი..
-ჰეი თავხედო ბოდიშის მოხდას არ აპირებბ??
-უკაცრავად?
-რამე გაურრკვევლად ვთქვი?? -და გაკვირვებული სახე მივიღე..
-ლაწირაკო საქმეს მიხედე..
- უზრდელი.. თავხედი... გაუნათლებელი...
-მესმის.. მაინც... ყოველი შემთხვევისთვის...
-ზუსტად მაგიტომ ვთქვი რომ გაგეგონა..
-ნეტა მაგხელა იყო რამხელა ენაც გაქვს..
გაბრაზებულზე რა მეთქვა აღარ ვიცოდი... შემოვბრუნდი და წასვლა დავაპირე.. მაგრამ უცებ შემოვტრიალდი და მუშტი ვგლიჯე ცხვირში.. ცინიკურად გავუღიმე..
-ესეც შენ.. ამიერიდან გეცოდინება ვის როგორ უნდა ელაპარაკო..
ისე გაბრაზდა მეგონა გამგლეჯდა..
შეუმჩნევლად... გახარებული გავიქეცი და სასტუმროში შევვარდი .. ბავშვებს მალე მივააგენი.. ოთახში ავედით .. ძალიან დაღლილი ვიყავი... ოთახი მომეწონა... თუმცა დალაგების თავი არ მქონდა ამიტომ პირდაპირ დავწექი და ისევ იმ იდიოტზე დავიწყე ფიქრი... უაზროთ მეღიმებოდა .. არ ვიცოდი რატომ... ბავშვებს ეძინათ ამიტომ მათთვის სამაგიერო უნდა გადამეხადა.. ეზოში გავიქეცი .. ბევრი თოვლი ავიღე და ლოგინში ჩავუყარე.. უცებ მათი ღრიალი მომესმა... მე კი გიჟივით გავიქეცი რომ დავმალულიყავი..
ეზოში გავედი და ისევ ის იდიოტი დავინახე ვიღაც გოგოს ელაპარაკებოდა.. მე გამეღიმა და კაფისკენ წავედი... ყავა და შოკოლადის ტორტი შევუკვეთე..უცებ ლიამი გამოჩნდა.. ისეთი საყვარელი სახით იყურებოდა სიცილი ამიტყდა..
-მავნებელო რას შვები? (ლიამი)
-არ გშია??
-აუუ კიი... -ლიამმა იყავა შეუკვეთა და სიგარეთი მოწია..
-დღეს რა ვქნათ?
-რავი ჯერ ვისრიალოთ...მერე რესტორანში წავიდეთ და დავლიოთ..
-კარგი
ბავშვები ვნახეთ და განრიგი გავაცანით... გამოსაცვლელად წავედით... ბევრი ვისრიალეთ ისეთი ბედნიერი ვიყავი რომ არაფერი მახსოვდა.. ბოლოს გაყინულები ოთახში დავბრუნდით... რესტორანში წასვლა აღარ გვინდოდა... ძალიან შეგვცივდა... გამოვიცვალე და გარეთ გავედი... კარებში იმ იდიოტს დავეჯახე.. გაბრაზებულმა ავხედე და ჩხუბის დაწყებას ვაპირებდი როცა ისე გამეცალა ვითომ არც ვარსებობდი...
************************
დილით ადრე გამაღვიძეს რადგან სახლში უნდა დავბრუნებულიყავით.. დილიდან უხასიათოდ ვიყავი ამიტომ მანქანაში ჩავჯექი თუ არა დავიძინე..
-დედიი ჩამოვედიი...
-მოდი დეე ..არ გშია??
-არაა... სადაა ბავშვი??
-ძინავს და არც იფიქრო გაღვიძება..
- კაი წავე ოთახში დავისვენებ თორემ ხვალ სკოლაა..
-მიდი...
დილით კარგ ხასიათზე გამეღვიძა.. გადავივლე.. მოკლე კაბა და კოსტუმი ჩავიცვი... თმა გავიშალე ...-
********
სკოლაში ბედნიერი შევედი... მონატრებული ბავშვები მოვიკითხე და ჩემს ადგილზე დავჯექი..მალევე გაისმა საზარელი ხმა და გაკვეთილიც დაიწყო..
-სალამი ბავშვებო როგორ ხართ?
მე უპასუხოთ დავტოვე მასწი და ტელეფონს ჩავაჩერდი...
- ნინა ტელეფონი მომიტანე...
- არა !
- გადი კლასიდან!!!- გაბრაზებულმა მიყვირა..
- სიამოვნებით... გამოვედი და კარი ისე მოვიჯახუნე ლამის ჩამოვარდა... გარეთ გავედი და უცებ ვიღაცის ძახილი გავიგონე.....
-ჭინკა....
-უკაცრავად?
- ჰო ჰო.. შენ...(_და მომიახლოვდა)... როგორ ხარ აბაა?
-არაჩვეულბრივად.. ( ეს იდიოტი თავს როგორ მაბეზრებს)
-ხოო მეც არამიშავს...
ნაგლურად გახედე და არმაინტერესებსთო ვუპასუხე...
-მაგხელა ენა არ გამოგადგება ჩემთან...
- რამხელა ენა?? _პასუხს აღარ დავლოდებივარ და წამოსვლა დავაპირე როცა მომაძახა..
- მე ზეინი მქვია...
შუა თითი ავუწია ისე რომ არც შევბრუნებულვარ... მან კი გაიცინა .. მისი ხმა მესმოდა....
... მთელმა დღემ უაზროდ ჩაიარა სახლში რომ დავბრუნდი დედაჩემმა ბავშვი დამიტოვა თვითონ კი საქმეზე წავიდა ... ვიქტორიას დავურეკე რომ ჩემთან გამოსულიყო.. ისიც დამთანხმდა... ტელეფონის დადებას ვაპირებდი როცა უცხო ნომისგან მესიჯი მოვიდა...

Zayn P.O.W
მოკლედ მე ვარ ზეინ მალიკი... 22 წლის ... ვარ მაღალი.. მაქვს შავი კუპრივით თვალები.. პატარა ცხვირი და მძიმე ხასიათი... სამეგობროში მხოლოდ ორი ძმაკაცი ვართ.. ნიალი და მე...
ნიალმა შემომთავაზა რომ ქალაქგარეთ წავსულიყავით.. საშინლად არ მინდოდა წასვლა მაგრამ მაე ვერ გავუტეხე და დავთანხმდი... ჩასულები არ ვიყავით როცა გუნდაობა დავიწყეთ და უცებ იმ პატარა ლაწირაკს გავარტყი... ვიცოდი როგორ წიკვინსაც დაიწყებდა.. ამიტომ თავი შევამზადე... როცა გაყინული მოვარდა ჩემთან და ჩხუბი დამიწყო.. გავქვავდი... ასეთი ლამაზი და ასეთი წმინდა არ მყავდა ნანახი... ბევრი გოგო იყო ჩემთან მაგრამ მას... თვალები ქონდა რაღაც საოცარი... თავს არ ვუტყდებოდი.. მაგრამ ფაქტია რომ მომწონდა... რაღაც უნდა გამეკეთებინა... წავიდა თუ არა ნაილს დავუძახე და მასზე სრული ინფორმაციის მოძიება ვთხოვე... იგი დეტალურად გავიცანი... 17 წლის პატარა ქაჯი.. მალე გასწავლი ჭკუას...
Nina P.O.w
ტელეფონის დაებას ვაპირებდი როცა სმს მოვიდა...
-ქაჯანავ, მასეთი მოკლე კაბა აღარ დაგინახო ტანზე...
-ძალიან გრძელი ენა ვის აქვსო ვისაოო?? (მივხვდი რომ ზეინი იყო.. ნეტავ ნომერი საიდან ქონდა..)
-ნუ მესწერვები და გაითვალისწინე რასაც გეუბნები...
-ოცნება უფაროა საყვარელო.. კარგად...
-ნუ თამაშობ ჩემს ნერვებზე...
აღარაფერი მიმიწერია.. ტელეფონი მივაგდე .. ზარის ცმა იყო და გაბრაზებული კარისკენ გავემართე ..
-შემოდი ვიქტტ...
-ჰეიი... რა გჭირს?? ასეთ ხასიათზე ბოლოს შოკოლადები რომ შეგიჭამე მაშინ იყავი...
ვიქტორიას ყველაფერი მოვუყევი და თან გაბრაზებული ვლანძღავდი იმ იდიოტს...
- რაო პატარავ მოგწონს შენი პრინციი??? ნინა შეყვარებულიაა....
- რა შეყვარებულიი... სრულ ჭკუაზე ხარრ??? _გოგოებმა სიცილი ატეხეს.. გაბრაზებული ბავშვის ოთახში ავედი ... ძაან საყვარლად იყურებოდა ამიტომ გავექანე და მაგრად ჩავეხუტე... გული რომ ვიჯერე ჩავაცვი და გოგოებთან ჩავიყვანე... ბევრი ვეთამაშეთ ბავშვს ...ყველაზე ცუდი ის იყო რომ ვერ დავლევდით... ღამის ორი საათზე ბავშვს სიცხემ მისცა... ამიტომ ბავშვი ვიქტოს დავუტოვე და მე აფთიაქში გავექანე,,, წამლები ვიყიდე და გამოვვარდი.. ვიღაცამ გიჟივით გამიჩერა მაქნაქა ფეხებთან... მოულოდნელობისგან შევკივლე და მძღოლისკენ გასალანძღათ გავედიდა უცებ ზეინი შემრჩა ხელში..
- რაგინდა ამ შუაღამეს გარეთ?
- პაემანზე ვიყავი აფთიაქში...
- ვა ვაა.. რომანტიული გარემო იყოო???
- უფფ... არ გენახოს უკეთესი... წასვლავ ვაპირებდი, როცა ხელით დამიჭირა და თავისკენ შემიბრუნა...
-ცოტა წესიარად რომ მოიქცე არ შეგიძლია?
-არა !! მაგვიანდება .. გამიშვი
-წამოდი წაგიყვან..
-არ მჭირდება.. უკან შევბრუნდი როცა ზელში ამიტაცა და მანქანაში ჩამტენა..
- ხეპრე.. ვინ მოგცა ჩემთან ასე მოპყრობის უფლება?
- ჩემმა თავმა...
- მაგ შენ თავს უთხარი ზედმეტებში ნუ გადადის.. თორემ აიტყავს
- გაჩუმდი და ჩადი... მივედით... ჭკვიანად იყავი და მალე დაიძინე...
- შენღა მაკლდი ჭკუის სასწავლად...
გაბრაზებული ავირბინე სადარბაზოში და კარებზე ...კარი ვიქტორიამ გამიღო... ოთახში შევვარდი და ბავშვს წამლები დავალაევინეთ.. სიცხემ ცოტა დაუწია და შვებით ამოვისუნთქე.. გამთენიისას დედაც მოვიდა... რადგან შაბათი იყო სადმე უნდა წავსულიყავი.. თორემ მარტო ყოფნა არ მიყვარს.. ლიამს და ვიქტორიას დავურეკე რესტორანში წავედით.. ლიამმა თან თავისი ძმაკაცი კრისიც მოიყვანა..
- რა გჭირს გოგო რას გიგავს თვალები? (ლიამი)
- მთელი ღამე არ მეძინა.. -და გავიღიმე
-კარგი ეხლა რამე შევუკვეთოთ... თორემ სასტიკათ მშია.. (კრისი)
- ჰეი გოგონი.. (დაიძახა ლიამმა.. გოგომ გამოიხედა და ლიამი და კრისი რომ დაინახა მაშინვე ჩვენს მაგიდასთან გაჩნდა.. ბიჭებს ეპრანჭებოდა .. კაბა შეძლებისდაგვარად მაღლა ქონდა აწეული.. ცოტაც და გამოუჩნდებოდა.. მეც მეტი რა მინდოდა ვიქტორიას ეშმაკური თვალებით გადავხედე და ისიც მალევე მიმიხვდა ფიქრებს.. მივიწიე და ლიამს ჩავეხუტე ის კი კრისს... )
-ცხოვრება... ( გავიღიმე ეშმაკურად და ლიამს შევხედე)
- ხოო სიყვა.. (მანაც არ დააყოვნა და გამომხედა.. )
- შოკოლადის ტორტი მინდა და კიდე ყავა...
- კარგი როგორც შენ გინდა...
- კრისს... ( ვიქტორიამაც იგივენაირად გააკეთა)
- ხოო კუსკუს... - და სიცილი ატეხა..
- მე მარწყვის ტორტი მინდა,...
-კაი ცხოვრებავ ახლავე...
გოგო სიმწრით გადაწითლდა სახეზე.. უცებ ჩაიწერა შეკვეთა და უკანალის ქნევით მიდიოდა... როცა დავუძახე..
-ჰეი გოგონა !!
(გაკვირვებული გამომხედა)
-საჯდომი გიჩანს . კაბა ცოტა ქვემოთ ჩაიწიე.. -და სიცილი ავტეხეთ,,,
გამწარებული გავარდა და იმის მერე აღარც გამოჩენილა... როგორც ყოველთვის ძალიან ბოროტად შემრაცხეს... უცებ ტელეფონზე ზარი შემოვიდა,,,
-ხო დეე..
- დე მამაშენი და შენი ძმა ჩამოდის.. 3 საათში აქ იქნებიან სახლში მალე მოდი...
-ვაიმეეეეე... -იმხელა ხმაზე ვიკივლე მთელი კაფე მე მიყურებდა..
-გაგიხმა ენა,, დავყრუვდი... - და ტელეფონი გამითიშა,,
- რა მოხდა?? -მკითხეს გაკვირვებულმა ბავშვებმა...
- მამაჩემი და ჩემი ძმა ჩამოდის,,,, ურააა მაგიდაზე ავხტი და ცეკვა დავიწყე... ალბათ იმ წამებში ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო..უცებ შევჭამე და სახლისკენ გავიქეცი.. დროც მალე გავიდა უკვე აეროპორტში ვიყავი და მათ ჩამოსვლას ვუცდიდი... ერთ ადგილზე ვერ ვისვენებდი და აიი ისინიც გამოჩნდნენ .. გავიქეცი და ჩავეხუტე ჯერ დილანს შემდეგ კი მამას,,, სახლში როცა მივედით, მალევე მოვიკითხეთ ერთმანეთი .. დილანმა ცალკე გამიყვანა და ჩემოდანი მომცა სადაც ჩემი საჩუქრები იყო... ისე გამიხარდა, არ ვიცოდი რამექნა გავიქეცი და ჩავეხუტე,,
- ნინნ... ხვალ ჩემი ძმაკაცები ვაპირებთ რესტორანში წასვლას ლიამი და ვიქტორიაც იქ იქნებიან.. ხომ წმოხვალ???
- ბეზ პრობლემ... და გავიკრიჭე..
- შენი გამოსწორება არ იქნება...
- აბა რაა....
ოთახში შევვარდი და ჩანთა გადმოვყარე.. იმდენი ტკბილეული იყო... უჰ.... სამზარეულოში გავიქეცი მამიკოს და დილანს დავემშვიდდობე და დავწექი... ძილი არ მომეკარა და ზეინზე დავიწყე ფიქრი...
ნეტავ რატომ ზრუნავს ასე ჩემზე??
ან ნეტავ რატომ გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში??
ჩემს თავს ვეკითხებოდი, მაგრამ როგორც ყოველთვის პასუხი აარ იყო... ბევრი წვალების შემდეგ ძლივს ჩამეძინა...


დილით თვალი ძლივს გავახილე აბაზანაში შევედი, რომ ცოტა აზრზე მოვსულიყავი ... ზამთარში ნახევრად ცივი წყლით ვიბანავე და კანკალით გამოვედი... ჯინსის შარვალი, თხელი ზედა და ბოტასები ჩავიცვი... თბილი ჟაკეტი და ჩანთა ავიღე და გავიქეცი სკოლისკენ... ვაიმეე დამაგვიანდაა... გარეთ ცოფიანივით გამოვვარდი ... დღეს მართლაც რომ საშინელი სიცივე ყოფილა.. ჯანდაბა ნეტავ ჩამეცვა... როცა მჭირდება მაშინ არ გამოჩნდება ეს ზეინიც რაა... (ჩემს ფიქრებზე კარგად გამეცინა ... სკოლაში გაყინული შევვარდი ... ვიქტორია და ლიამი ვნახე .. ვუთხარი რომ დღეს რესტორანში მივდიოდით და გამზადებულიყვნენ... ვიქტორიას ძალიან გაუხარდა და მაშინვე გეგმის შედგენა დაიწყო რა უნდა ჩაეცვა და რა არა...გაკვეთილები მალე გავიდა და სახლისკენ წავედი... სახლში მარტო დილანი დამხვდა... მითხრა ჩქარა მოემზადე და გავიდეთო... სტაფილოსფერი გრძელი კაბა ჩავიცვი.. თმა ზემოთ ავიწიე და მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე ... მკერდი ამ კაბაში თითქმის გადმოყრილი მქონდა თუმცა მეჩქარებოდა და მეტი ვერაფერი ვიპოვე.. დილუმ ბევრი მაქო რესტორანში შევედით და გაკვირვებისგან ყბა ჩამომმვარდა..
რესტორანში შევედით და გაკვირვებისგან ყბა ჩამომმვარდა..
ზეინ?? ოღონდ ეს არა... მასაც იგივე რეაქცია ქონდა მაგრამ არ შეიმჩნია... დილანმა მე და ვიქტორიას ზეინი და მისი მეორე მეგობარი ლუისი გაგვაცნო ... მაგიდასთან დავსხედით .. ვიქტორია გვერძე მოვისვი...
ბიჭები კარგად დათვრნენ .. ლუის აშკარად მოვეწონე (დილანის ძმაკაცს ) .. ყველა ცეკვავდა .. მარტო მე ვიჯექი.. ან დროს ლუი მოვიდა..
-მოიწყინე ლამაზო?
- არა - ვუთხარი მკაცრად..
-წამო ვიცეკვოთ...
-არმინდა მთვრალს ვეცეკვო...
-ზრდილობიანი გოგო მეგონე...
- ჰოოო?? საწყენია იმედები არ გაგიმართლე...
-მიყვარს შენნაირი გოგონები..
-ჰაჰჰ.. რა დამთხვევაა ..
-წამო წამო ვიცეკვოთ... აუუ ადე რაა... ( ადგომას არ ვაპრებდი.. ხელი მკლავში უხეშად ჩამავლო და ჩემი აყენება სცადა,,, უკვე ყელში ამოსულმა ხელი გავუქანე და ისეთი შემოვარტყვი ტუჩიდან სისხლი მოსდიოდა)
- ამიერიდან გეცოდინება რომ ძალა არ უნდა დამატანო...- ვუთხარი და გარეთ გავედი ცოტა ჰაერის ჩასაყლაპად... უკან ვიღაცის მწველ მზერას ვგრძნობდი.. ისევ ის მეგონა და ხელი მომარჯვებული მქონდა .. შევბრუნდი უნდა გამერტყა . თუმცა შუა გზაზე დავსტოპდი...
- მშვიდობაა? (ზეინი)
-სანამ შენ გამოჩნდებოდი მშვიოდბა იყო...
-მომწონხარ...
- ჰმმ.. მეც მომწონს ჩემი თავი..
-ჰოო? -და გამიღიმა
-აჰამმმ...
-დიდხანს უნდა იფასო თავი?
-ბოდიში იაფასიან გოგოებს ვერ ვგავარ პირველივე თხოვნაზე სიყვარულს რომ იფიცებიან და ვენებს რომ იჭრიან...
-ვიცი რომ მათ არ გავხარ... ამიტომაც აგირჩიე..
-ოჰჰ... ავურჩევივარ ბიჭს... უკან გამოვბრუნდი და რესტორანში შევედი... ჩემს ადგილს დავუბრუნდი .. უკვე ყველა მაგიდასთან იჯდა.. ლუი თვალებით მჭამდა ... რათქმაუნდა ეს ზეინს არ გამოპარვია და აშკარად სახეზე ცისარტყელა ეხატებოდა როცა ლუიმ ჩემი ძმის თანდასწრებით მითხრა -ლამაზო ძალიან მომწონხარ..-ო ზეინს გადაეკეტა გარეთ გაათრია და ისე სცემა რომ ჰარი საავადმყოფოში წაიყვანეს... ყველა მას გაჰყვა... მხოლოდ მე და ზეინი დავრჩით და ტუჩიდან წამოსულ სისხლს ვუწმენდდი...
-აუუ მეტკინაა...
- არაუშავს გადაიტან..
-ვერ ვიტან ნაგლ გოგონებს...
-არ მითხოვია ამიტანე თქო...
-სახლში წაგიყვან..-მითხრა და ჩემი ხელი მოიშორა.. ისეთი სისწრაფით მიმიყვანა ღმერთს მადლობას ვუხდიდი გადარჩენისთვის... ისე ჩავედი არც შემოუხედავს და ცოტა არ იყოს მეწყინა ... სახლში ავედი და დაძინება ვსცადე... ზეინზე ვფიქრობდი.. არადა რამდენიმე დღის წინ ხომ მე მას იდიოტს და თავხედს ვეძახდი...
3 საათი იყო,რომ გამეღვიძა... ძლივს ავდექი თავი მისკდებოდა, არც ჩამიცვია ისე ჩავედი სამზარეულოში და ტოსტის კეთებას შევუდექი... მისაღებიდან ხმაური მომესმა.. მეც გეზი მათკენ ავიღე და ბავშვები დამხვდნენ.. რომ დამინახეს სიცილი ატეხეს ჩემს საღამურებზე.. არადა სასაცილო რა იყო კვატები ეხატა და მაისურზე ყურები ქონდა ჩამოკიდებული.... დაჯდომას ვაპირებდი როცა კარზე კაკუნი გაისმა მეც გავედი გასაღებად და ...
-ზეინ??
-გაგიკვირდა ჩემი ნახვა?
-აქ რა გინდა?
-შენს ძმასთან მოვედი...
-შემოდი- და გზა დავუთმე, შემდეგ კარგად შემომხედა და სიცილი აუტყდა , გაკვირვებულმა გავხედე...
-სასაცილოა აქ რამე და ვერ ვხედავ?
-არა რაა მართლა ბავშვი ხარ...-და მისაღებში გავიდა...
მე ჩემს ოთახში ავედი და გეგმაზე ვფიქრობდი როგორ გავამწარომეთქი... უცებ გენიალური იდეა მომივიდა... გამოვაღე ტანსაცმლის კარადა და ყველაზე მოკლე კაბა ავიღე... უცებ გადავიცვი მაისური და შარგიც შევუხამე. სარკეში დავტრიალდი და კმაყოფილმა გავიღიმე... უცებ დავსერიოზულდი და ბავშვებთან გავედი.... ჩემი ძმა,ზეინი და ლიამი მდივანზე ეგდნენ...
-იუჰუუუ ამ საღამოს რას აკეთებ გოგონი?. (ლიამი)
- არა რაა... ამ გოგოს მარტო ვეღარსად გავუშვებ..(დილანი)
-მორჩით ცანცარს...- და გავიცინე. ვიქტოსთან მივდივარ და ჭკუით... ზეინს უცებ შეეცვალა სახე აიიი რომ გავხედე ძარღვები დაჭიმული ჰქონდა.. ცოტაც და გასკდებოდა..... ოიი... „შინაგანი მე“ ამ ამბავს ზეიმობდა... სიხარულით გავაბიჯე გარეთ და ისიც უკან გამომყვა...
- სახლში ადი მალე და გამოიცვალე... (ზეინი)
- ელოდე მაგას შენ.... -და თვალი ჩავუკარი..
-ნერვებს რომ მიშლი ასე გსიამოვნებს?
-რათქმაუნდა - წავედი ტაქსი გავაჩერე ჩავხტი ,მას კოცნა გავუგზავნე და გავიცინე.. ისე გაბრაზდა,ისე გაბრაზდა.. რომ ცოტახანი რომ გავჩერებულიყავი ამ კაბას ტანზე შემომახევდა...ვიქტორიასთან კარგი დრო ვატარე.... ბევრი დავლიე და სახლში სულ ბარბაცით მოვედი... 12 საათი იყო.. რომ დავბრუნდი ბიჭები ისევ ჩემთან იყვნენ,რომ დამინახეს კარგად იცინეს მხოლოდ ზეინს არ ჩავუგდივარ არაფრათ,არც შემოუხედავს ვითომ არ ვვარსებობდი... მეწყინა.. ძალიან მეწყინა.. მეგონა არაფერს ნიშნავდა ჩემთვის, მაგრამ გულში მაინც რაღაც ჩამწვდა... ბავშვებს ვუთხარი დავისვენებთქო და ოთახში ავვარდი. ცრემლებს ვერ ვიკავებდი.. ნუ სიმთვრალეში ყველაფერი ადვილად მწყინს...
***********
დილით მაღვიძარას საშინელმა წრიალმა გამაღვიძა... სკოლაში უნდა მივსულიყავი თორე მასწი დამჭრიდა... დახეული ჯინსები და მიკი მაუსიანი მაისური ჩავიცვი... გზაში ზეინზე ვფიქრობდი, უკვე ძალიან შემოაღწია ჩემს სულში. რაც არ მომწონდა, მაგრამ ვერაფერს ვუხერეხებ თავს... ძაღლი ახსენეო!! მანქანით ჩამიარა მიივხვდი,რომ დამინახა, მაგრამ ჩემს ფეხებს... ვაფშე ისეთი იგნორი ჩამირტყა პირადობას ვეძებდი ეს ხო მე ვართქო.. ჩემს სკოლასთან გაჩერდა და ვიღაც გოგოს კარები გაუღო ხელიც გადახვეული ჰქონდა... აიი მანდ აინთო ჩემს ტვინში წითელი ღილაკი... თავიდან მეთქი ნათესავიათქო მაგრამ როცა მის ტუჩებს დაეწაფა , თვალები ცრემლებით დამებურა... უცებ შევიმშრალე და ღიმილით გავუარე, კლასში გავედი და გაბუსული ვიჯექი... მე არაფერი შევიმჩნიე ყუსრასმენები ავიღე და მოვწყდი სამყაროს..
-ნინა!!!!
-გისმენთ მას !! -ვუპასუხე თავაზიანად...
-გაკვეთილი მოყევი...
-არვარ მაგის ხასიათზე..სხვა დროს იყოს...
-შენს ხასიათებს უნდა ვუყურო?
-მოგიწევს...-ვუთხარი ჯიუტად...
-დირექტორთან სასწრაფოდ !!!
-არც სიარულს ხასიათზე ვარ თუ რამე საქმე აქვს თვითონ მესტუმროს 2 საათამდე აქ ვარ...
-შე უზრდელო ლაწირაკო..-დამიწყო ყვირილი...
-მას საკუთარ თავზე ამბობთ?
-გარეთ გადი სასწრაფოდ....
-ცივა მას გარეთ-და გავუღიმე... ისე გადაირია კლასიდან გავარდა,მერხზე თავი დავდე დაძინებას ვაპირებდი ,როცა დირექტორთან ერთად თავზე დამადგა...
-ნინა! რანაირი საქციელია ეგ?
-დიდი ბოდიში დირექტორო მაგრამ ვერ ვხვდები რა ვქენი უსაქციელო...
-თავს ნუ ისულელებ...
-მეე?
-სკოლიდან სანამ არ გაგრიცხავთ არ დაწყნარდები??
-მამაჩემი იმდენ ფულს გიხდით ამ სკოლაში რომ ვიარო წესით მასე არ უნდა მელაპარაკებოდეთ,,, ასევე მას თქვენც გეხებათ ეს და სხვა დანარჩენებსაც... ავდექი მერხიდან და გარეთ გავვარდი... ვაჟბატონი წასული დამხვდა მეც სახლიდან ავიღე გეზი, როცა ვიღაც იდიოტმა კინაღამ მანქანით გამიტანა ... უცებ გადმოვიდა და ბოდიშების ხდა დამიწყო.. მაგარი დანგრეული ტიპი იყო
-ბოდიში რაა მართლა არ დამინახიხარ.... (კარგად ავხედე და ვიცანი... ეს ლუი იყო... სიმთვრალეში სულ სხვანაირად გამოიყურებოდა...ეტყობოდა რომ მანაც მიცნო)
-იციი? როცა მხედველობაზე პრობლემა გიჩნდება ადამიანს.. საჭესთან დაჯდომას უნდა მოერიდო ...-და ნაგლურად გავუღიმე...
-ვერვიტან როცა მენაგლებიან...
-ოჰჰ... მე მაპატიეთ,,, -უცებ გავიხედე და ზეინის მანქანა შევნიშნე... მაშინვე ლუის ჩავეხუტე და ჩავჩურჩულე თავზე ეკოცნა, ჯერ გაკვირვებულმა შემომხედა, მაგრამ როცა ვუჩქმიტე მოთხოვნა აასრულა.. ზეინი ისეთი გაცეცხლებული სახით გვიყურებდა ..ალბათ სადაც მნახავდა ამკუწავდა.. როცა გაიარა და თვალს მოეფარა .. ლუის ხელი გავუშვი და ვუთხარი...
-ვსო.. ვალი გადახდილია..-და გავუცინე...
-მოიცა ეხა შენ რა გააკეთე ვითომ?
-ეგ მე ვიცი..-ვუპასუხე ..
მან უბრალოდ გამიღიმე ..ვაიმეე ახლა რატომ შევვნიშნე ეს რა ბიჭი მყოლია წინ.. მაღალი ცოტა წვერი მოცისფრო თვალები.. მმმმ ^^.. ხომ არ მეფიქრა ჩიტუნავ შენზე?ჩემივე ფიქრებზე გამეცინა...
-ჩემი წასვლის დოა-ვუთხარი. წასვლას ვაპრებდი როცა ნომერი მთხოვა..მე ვითომ არც გამიგონია ისე გავეცალე... სახლში მალევე მივედი მხოლოდ დედა და ჩემი და დამხვდნენ...
-ჩემი ბასუნაა. შმასუნა ვინალისო ვინაოოო,დავიწყე შემოსვლისთანავე ყვირილი..
-ნუ ბღავიხარ გოგო მარტის ძროხასავით...
-ჩანთა და ჟაკეტი ძირს დავყარე და ბავშვთან გავიქეცი ჩასახუტებლად.. იმდენი ვეთამაშე,რომ ბოლოს დაღლილი როგორც დავჯექი არ ავმდგარვარ..ცოტახანში დედაჩემის ხმა მომესმა..
-ჭკვიანო მოდი აბა აქ..
-მშვიდობაა?-ვუთხარი და სიცილით წავედი..
-სკოლაში რა ცირკები გამართე?...
-უნდა იცოდნენ ვისთან აქვთ საქმე..-ვუთხარი,ვაკოცე და ოთახისკენ წავედი...
-ცოცხლად შემომაკვდები...
-მასექენი დეე.. შევვარდი და ზეინზე დავიწტე ფიქრი.. რა უნდა? თუ კი ის გოგო უყვარს ჩემზე რატომ ეჭვიანობს? ამ ფიქრებში მალევე ჩამეძინა... დილით ხმაურმა გამაღვიძა ბურდღუნით ჩაავედი და ბიჭები რაღაცაზე საუბრობდნენ..
-ხაი ბოიზზ... -დავუძახე და გავიკრიჭე..
- მოვიდა მშვიდობის მაძიებელი..(ლიამი)
-მშია..
-ჩვენც (დილანი)
-აუუ მიდით პიცა შეუკვეთეთ,ლიამ შენ წადი კოლა მოიტანე და რამე გემრიელობები მე მანამდე ჩავიცმევ..
-შენნაირი ჭკვიანი ბევრი ყავთ შენებს? (ლიამი)
-ნუუ ბავშვს თუ არ ჩავთვლით ერთი..
-კაი კაი.. მიდი ჩაიცვი წავალ და მოვიტან ყველაფერს..(ლიამი)
გავიქეცი მოკლე შორტები და ტოპი ჩავიცვი თმა გავიშალე უკვე ისე ცხელოდა,რომ გაუსაძლისი იყო სულ რაღაც ერთ თვეში გამოცდები მეწყებოდა და მერე დასვენება... ვაიმეე გამოცდებზე რეპეტიტორებთან თუ არ ვივლი ჩავიჭრები... აუუ ეგეც მოსაგვარებელი რაა... გად დემნ.. გავიქეცი კიბეზე და როგორც ყოველთვის კიბიდან დავგორდი..
-ვაიმეე დედიკო დედაააა....ამოვიღვნალე .. ჩემს ყვირილზე კი ბიჭები გიჟებივით გამოცვივდნენ..
-რახდება გოგო... (ლიამი)
-ვაიმე ფეხიი...
-არ შეგიძლია ნელა ჩამოხვიდე? (ზეინი)
-აუუ შენ ვაფშე ჩუ და გადი აქედან..
-მოგკლავ.. (ზეინი)
-ოკ... დილან ამაყენე რააა...
- მოდი ჩემო პატარა... ამიყვანა ხელში და იყვირა..
-რამსიმძიმე ხარ გოგო ქატოს გაჭმევენ?
-არა რკოს..-და გამეცინა... მდივანზე დამაწვინეს თვითონ კი გვერძე მომიჯდნენ .. დიდხანს ვერ გავჩერდი, ამიტომ ფეხზე წამოვხტი და მუსიკები ჩავრთე..
-ეს გოგო ოდესმე დასერიოზულდება? (ლიამი)
-არამგონია..(დილანი)
-დასერიოზულდება !!! (ზეინი)
-ოჰოო...-თქვა დილუმ და გაიცინა...
-კაი ბავშვს ნუ გრუზავ.. ბაზარიარაა მგწონს, მაგრამ სულ ნუ ესწერვები.. (ლიამი)
-დააყენე ) (ზეინი)
-ვჩუმდები..(ლიამი)
ლიამს რაღაცრაღაცეები უკვე მოტანილი ქონდა.. მაშინვე ნაყინები შევამჩნიე და უცებ ვსტაცე ხელი და მარო ჩემთვის დავიდე..
-ეგ ღორობაა!! (ზეინი)
-ვინ თქვა ეს? -გავიკვირვე ვითომ არ გამიგონია...
- მე ვიყავი .. პრობლემაა?
-ნაყინი გინდა?
-კი
-მაღაზია ახლოსაა .. შეგიძლია იყიდო..-და გავუღიმე
- მე ეგ მინდა.. (ზეინი)
-დიდი ბოდიში მაგრამ ეს ჩემია... -უცებ ხელი სტაცა და წამართვა.. აი მანდ კი ვეღარ მოვითმინე და ტირილი დავიწყე..
-გაგიჟდი?? ამაზე ტირიხარ? აჰაა არ მინდა ... -და გამიცინა (ზეინი)
-არ მჭირდება.. ცეცხლად შეგერგოს..-და დილანს მივეკარი..
-ხო ვამბობ ბავშვიათქო... არგინდადა არამც შენი თავი.. მე თვითონ შემჭამ..(ზეინი)
-ხოდა ჭამე.. -ავდექი და ბუზღუნით გამოვედი სამზარეულოში.. უცებ ცივი ყავა მომინდა ბავშვებს ვკითხე თუ უნდოდათ ნუ მაგათ რა არ უნდათ.. ზეინზე გაბრაზებულმა პონტიდან ჩავტეხე და მაგის გარდა ყველას მივუტანე..
-მეე? (ზეინი)
-შენ?
-არ მჭირდება.. (ზეინი)
-ძაანაც გინდა.. მაგრამმ... -და გავიღიმე..
-ერთწუთს გარეთ გამოდი..-მომკიდა ხელი და გამიყვანა .. უცებ მანქანაში ჩამტენა,ღვედი შემიკრა და მოსწყდა ადგილს..
-სად მიგყავარ?
-მიხვალ და ნახავ !!
-ოკ.. დიდი ხანი არ დაგვჭირვებია ერთ ძალიან მყუდრო ადგილზე წამიყვანა.ისეთი სილამაზე იყო,რომ სიტყვით ვერ ავღწერ.. ბუნება ჩანჩქერი და „ჩვენ“
-აქ რატომ მომიყვანე?
-იმიტომ რომ მიყვარხარ.. ყველაფერი სწრაფად მოხდა მაგრამ მინდა რომ ჩემი გოგო იყო და სხვა არავისი. პატარა ბავშვი არ ვარ რომ ჩემს გრძნობებში ვერ ვერკვეოდე..მინდა მხოლოდ შენით იწყებოდეს და შენით მთავრდებოდეს ყველაფერი გესმის?
მე ვუსმენდი და თვალებიდან ცრემლები მომდიოდა.. მერე უბრალოდ ავდექი და ჩავეხუტე.. ყურში კი ჩავჩურჩულე..
-აწი არცერთ გოგოსთან არ დაგინახო თორე კბილებს დაგაცლი დაგკოდავ მერე კი ნაცარს მიგაყრი.. -ვაკოცე და გავუღიმე..
-ჩემი სუელი... შენგან გასაკვირი მართლა არაფერია,ამიტომ ჯობია გიფრთხილდე ..- და ხმამაღლა გაიცინა
-ცოდა თუ იცი ჭკვიანად იყავი ბავშვო.. თორე ჩემს გაბრაზებას ობამა გადაიკიდო ჯობია...
-სულელო მიყვარხარ..
-მეც..
დიდხანს ვისეირნეთ.. მერე კი სახლში წამიყვანა...ისეთი ბედნიერი ვიყავი რომ არვიცოდი რა მექნა .. ბავშვთან შევვარდი და მის პატარა საწოლზე დავებერტყე.. დილით დედაჩემის კივილმა გამაღვიძა..
-ვიროოო...
-რაგინდა ქალო რაგაკივებს...
-ამოეთრია მაგ საწოლიდან ჩატყდა... ჩაგიტყდა შენ ნეკნები..-საწოლიდან ავდექი და კარგად ვიცინე...
უკვე ღამე იყო ... ამიტომ ავდექი ფეხზე და აბაზანაში შევვარდი იმხელა ხმაზე ვმღეროდი ალბათ მთელს სამზეობლოს ესმოდა.. უცებ ცეკბის ილეთი ჩავაქსოვე .. ამისრიალდა ფეხი და ბრახხანნნ.... ხელი ისე დავარტყვი რომ სიმწრისგან რამის მოვკვდი...
-ვაიმეე დედიკო დედააა...
-კარგად ხარ გოგო?
-ვაიმეე ხალათი მომაწოდე მალეე..
-აიღე..
აბაზანიდან გამოვვარდდი..
-დეე ხელს ვერ ვანძრევ ვაიმეე მტკივაა,,
უცებ ჩავიცვი და ექიმთან წავედით... უცებ ტელეფონი ავიღე და ზეინის 26 ზარი იყო შემოსული .. დავრეკე..
-გოგო სადგაქვს ტელეფონი?
-აუუ ზეინნ საავადმყოფოში მივდივარ...
-რაა? რა მოხდა? კარგად ხარ??..
-ხელიიი....
-მოვდვიარ ეხლავე-და ტელეფონი გათიშა... საავადმყოფოში 10 წუთი ვიყავი იმხელაზე ვყვიროდი .. ანგელოზს კარგავთთქო ლუბოი მშობიარე მომდარებოდა... ექიმები დამეხვივნენ ...
-გამარჯობა ექიმო როგორაა საქმე? ( ზეინი)
-მოტეხილიაქვს თაბაშირს ადებენ და გამოვუშვებთ..
-შეიძლება შესვლა?
-კიი.. მიბრძანდით..
როცა ზეინი შემოვიდა ტკივილმა ცოტა იკლო..
-ჩემი სულელი.. ძალიან გტკივა?
-ჩამეხუტე რაა...
-მოდი ჩემო ქაჯანავ..
ამ დროს ექიმი ჩემოვიდა ..
-თავისუფლები ხართ... -თქვა და პალატიდან გაგვიყვანა.. ზეინმა მე და დედაჩემი სახლში მიგყვიყვანა..თვითონაც დილამდე იქ დარჩა.. დილით ძალიან მშიოდა.. ზეინს გავხედე .. მიმიხვდა და გაეცინა.. მოვიდა ჩამეხუტა და ფეხზე წამომაყენა ... წავიდეთო მითხრა..
-ზეინნნნ...
-ჰოო
-მშია!
-ღორმუცელა.. სად წავიდეეთ?
- ვენდიში ან მაკდონალდში..
-წამო.. -გამიცინა და მანქანა დაქოა..
ისე მაგრად გავერთეთ რომ ხელის ტკივილი სულ არ მახსოვდა.. საღამო იყო სახლში რომ მიმიყვანა..
-პატარავ ჭკვიანად იყავი და მალე დაიძინე..
-კაი.. მიყვარხარმმ
-მეც... -და მაკოცა.. ყოველი მეორე ბიჭი როგორც მოიქცეოდა არა მან შუბლზე მაკოცა თვალებში ჩამხედა და ღიმილით მითხრა..
-გაიქეცი ეხა სახლში.
სახლში შევედი და ეგრევე ჩემს ოთახში ავვარდი.... მეორე დილას ზეინისგანა არცერთი ზარი არ იყო შემოსული.. ავდექი და მე დავურეკე მაგრამ არ აიღო.. აიი მანდ კკი წითელმა ღილაკმა მოქმედება დაიწყოო... ტელეფონი გავთიშე და სამზარეულოში გავედი .. ტელეფონი გამოვრთე.. პირი ცალი ხელით ძლივს დავიბანე.. მერე ტანსაცმლის რჩევას შევუდექი.. ძალიან მოკლე და დახეული ჯინსი ავარჩიე..უკვე ისეთი სიცხეები იყო რომ.. გაუსაძლისი.. 10 დღე და გვითხოვდნენ ვაიმეე რაბედნიერებაა.. ყურსასმენები და ემპეტრი ავიღე და სკოლაში წავედი .. ცოტა ადრე მომიწია მისვლა .. ამიტომ გარეთ ვიყავი.. ცოტახანში ზეინის მანქანა გამოჩნდა..ჩემს დანახვაზე უცებ გადმოვიდა და და ჩემსკენ წამოვიდა..
-რა გაცვია გოგო ეს?
-უკაცრავად?
-სკოლაში ხარ თუ დისკოტეკაზე?
-აი ამ მომენტი ზუსტად ჩემს მასწავლებელს გავხარ..-და გავიცინე..
-ტელეფონი რატომ გაქვს გათიშული?
-არ დამჭირვებია და იმიტო..
-ჰოო?
-ჰო..
-რატო მესწერვები?
-რატო გკიდივარ?
-გაგიჟდი?
-გავგიჟდიი??
-ნუ გამოგყავარ წყობილებიდან..
- ნინა... ნუ გამოგყავს წყობილებიდან..
გაბრაზებული გავარდა მანქანაში ჩაჯდა და ისეთი სისწრაფით წავიდა რომ თვალის დახამხამებაც ვერ მოვასწარი... მეც კმაყოფილი ავედი სკოლაში და გაკვეთილზე შევედი..
-ნინა რა გაცვია ეს?
-მას ნერვებს ნუ მიშლით.. ჩაატარეთ უხმაუროდ გაკვეთილი.. შოპინგის ხასიათზე ვიყავი..ამიტომ გოგოებს მივუბრუნდი და ყველაფერზე შევთანხმდით.. ეხა ფული უნდა მეშოვნაა და მამას დავურეკე..
-აუუ მაა ხო იცი როგორ მიყვარხარ...
-რამდენი გინდა?
- აუუ შენი ბარათი წაღებული გაქვს?
-ჩემს ოთახშია და აიღე,,
-იუჰუუუ... ყველაზე კარგიხარ..
ოთახში მოვრბოდი როცა ტელეფონი ძირს დამივარდა და დამთავრდა კიდეც ჩემი სიცოცხლე.. გაბბრაზებულმა სიმბარათი ავიღე მერე ოთახში შევედი მამაჩემის ბარათიც ვნახე და გაბრაზებული გარეთ გავედი.. ვიქტოც ეზოში მიცდიდა..
დიდი არაფერი გვიშოპინგია.. მე ტელეფონი ვიყიდე და მალევე წამოვედით..
სახლში მისულმა სიმბარათი ტელეში ჩავდე და ზეინისგან 62 ზარი იყო შემისული.. უცებ უცხო ნომერი დაეწერა ტელეფონს..
-გისმენთ..
-როგორხარ ლამაზო?
-რომელი ხართ?
- „თ“ მოაშორე.. 15 წუთში მზად იყავი და გამოგივლი..
- ვინ ხარ? იქნებ ამოღერღო..
-ლუი ვარ.. მინდა გავისეირნოთ და მზად იყავი...
-მოიცა. რაა? არა .. არ შემიძლია.. გესმისს? ..- ტელეფონი უკვე გათიშული იყო...
ვიფიქრეე ზეინზე შურს ვიძიებთქო ... ფეხზე წამოვხტი .. და კარებთან დავდექი.. ლუი ძალიან მალე მოვიდა.. ნაზად მოაბიჯებდა გზაზე.. თავდახრილი.. თითქოს რამის ერიდებაო.. და აიი ჩემს წინაც აეტუზა..
-ეს რა იყო?
-რა?
-ლუი.... ძალიან რაღაცნაირად რაპარაკობდი..
-ბოდიში..
-აბაა რა გინდოდა?
- უბრალოდ გავისეირნოთ..
-კარგი.. ოღონდ სახლში მალე უნდა დავბრუნდე..
-პირობას გაძლევ..
კარგი ტიპი ჩანდა .. მთელი გზა რაღაცეებს მიყვებოდა.. და თან თმას აქეთ-იქით დააქნევდა.. უსაყვარლესი იყო.. მაგრამ თვალები მაინც მებინდებოდა.. მასთან ვიყავი მაგრამ ზეინზე ვფიქრობდი.. მერე სადღაც მიმიყვანა .. გამაჩერა.. თავისკენ მიმაბრუნა..
-ჩემი უნდა გახდე... - თვალებში მიყურებდა.. არვიცი ეს ისეთი მოულოდნელი და თან უეცარი იყო... ვერ გავიგე ეს რატომ თქვა..
-უკააცრავად?..- წარბები შევკარი და ზემოთ ავხედე..
-ვერ გაიგე?
- რას ნიშნავს ჩემი უნდა გახდე?
- იცი..
-არა.. არ ვიცი და ამიხსენი..
-იმას ნიშნავს რომ ჩემი უნდა გახდე.. ჩემი გოგო უნდა გერქვას.. მომწონხარ.. ლამაზი თვალები და თვალისმომჭრელი ღიმილი გაქვს... მინდა ჩემთან იყო და არა იმ შეშლილ ზეინთან .. გესმის? მინდა რომ შემიყვარდე.. და მინდა რომ შენც შეგიყვარდე.. გასაგებია? ...- თვალებს ისე მიბრიალედა თითქოს დავალებული ვიყავი მისგან..
- მომისმინე ლუი... იცოდე ჩემთან ასეთები არ გაგივა .... რას ნიშნავს შეგიყვარო.... მე სხვა მიყვარს.... ეს არ უნდა გეთქვა.. შენზე წარმოდგენა სულ დამეკა...- სიტყვა არ დამასრულებინა და ტუჩებში მეძგერა.. გავმწარდი.. ეს როგორ გაბედა.. ხელებით უკან გავაგდე და სახეში ისეთი ვუთავაზე რომ ტუჩიდან სისხლი წამოუვიდა... გაურკვეველი სახით შემომხედა.. მე კი ბოლო ხმაზე ვიკივლე და უკან სირბილით წამოვედი... სახლში მისულმა ჩემს ოთახში ავვარდი და კარები მოვიჯახუნე.... საწოლზე დავეგდე.. ნერვები უკვე ხელში მქონდა ამოსული.. რაღაც მაწვებოდა .. მინდოდა ბოლო ხმაზე მეკივლა.. მაგრამ ესეც არ მიშველიდა.. რაღაც არაამქვეყნიური მემართებოდა... ვიქტორიასთან წავედი.. ვიფიქრე ცოტას დამამშვიდებსთქო...
- რა იყო გოგო რა გჭირს?
- ვიქტორია... ცუდად ვარ.... არ ვიცი რა მემართება... -თვალები ცრემლით დამებურა..
- ჰეი... მომიყევი კარგი?
ვიქტორიას ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი ლუიზეც და ზეინზეც... თან ცრემლები ღაპაღუპოთ მომდიოდა..
-დამპალი ... (ვიქტორია)
-გთხოვ..
-ასე როგორ მოგახალა... ჩემი გოგო უდა გახდე არა ჩემი ფეხები..
-უნდა წავიდე!!
-კარგი.. და იცოდე ტირილით არ მოკვდე ეხლა... საერთოდ იცი რა? ზეინთან წადი..
-რაა? არა.. რა ვუთხრა..
-ჰეიი მომისმინე.. შენ ერთი ზარი გაუშვი და უკვე გაბრაზდი... მაგრამ გახსოვს ხელი რომ მოიტეხე .. შენზე როგორ ნერვიულობდა ოცი ზარი ჰქონდა გამოშვებული და არცერთზე არ უპასუხე და ამის მიუხედავად შენთვის არაფერი უთქვამს... საიდან მოიტანე რომ კიდიხარ?
-არ ვიცი.. არ შემირიგდება.. რომც ვუთხრა რაა..
-ცადე..
ვიქტოს სახლიდან წამოვედი და მაშინვე ზეინთან წავედი..კარი ღია დამხვდა.. სამარისებული სიჩუმე იყო.. მგონი სახლში არც იყო...
-ზეინ...-დავიძახე დიდზე.. მაგრამ პასუხს არავინ მცემდა.. შემდეგ მეორე სართულზე ავედი.. ზეინი საწოლზე იწვა.. ეძინა.. ისე საყვარელი და თბილი გამმეტყველება ჰქონდა ... მინდოდა მისთვის მეკოცნა .. მაგრამ როგორც ყოველთვის ხელს მისი წვერი მიშლიდა... უკვე ძალიან დიდზე ჰქონდა გაზრდილი.... გადავწყვიტე წვერს ძილში ჩუმათ გავპარსავთქო.. სააბაზანოში ჩავედი და საპარსი ავიღე.. შემდეგ ზეინს გვერძე ფრთხილად მივუცუცქდი და წვერის პარსვა დავუწყე.. მარჯვენა მხარზე იყო გადაბრუნებული .. ამიტომ მხოლოდ მარცხენა ლოყის გაპარსვა მოვახერხე... მოუსვენებელი... აქეთ-იქით დაგორავდა... უკვე ღამე იყო .. გვერდით მივუწექი და ჩამომეძინა....
დილით ყვირილმა გამაღვიძა.. ფეხზე ავდექი და სააბაზანოში ჩავედი.. იქ ზეინი იყო.. და სარკეში ნახევრად გაპარსულ სახეს უყურებდა... შემდეგ ჩემსკენ მობრუნდა.. და უჟმური მზერა მესროლა...
-მე არაფერ შუაში ვარ...
-ჰოო.. როგორ არა დავიჯერე.. აქ რა გინდა?
-მაპატიე..
-უკაცრავად?
-მაპატიე..სულელურად მოვიქეცი..-ცოტა ხნით ჩუმად იყო და ნახევრად გაპარსულ წვერზე ხელს ისმევდა.. მე კი თავჩაღუნული ვიდექი... შემდეგ ამომხედა და..
-მანქანის ტარება იცი?
-რა?
-ავტომობილის ტარება იცი?
-არრაა..-ცმა მიკაკალებდა.. ეს რა შუაში იყო...
-ხოდა ისწავლი...-აიი აქ მივხვდი რომ მაპატია... გამიღიმა , გარეთ გამიყვანა და თავის მანქანით სანაპიროზე მიმიყვანა..
-მაქანის ტარება სანაპიროზე უნდა ვისწავლოთ?
- პრობლემაა?
- მანქანა დასამტვრევად გენანება?
-არაა..
- მაშინ პრობლემა გადაჭრილია... -და გავუღიმე..
მოკლედ.. საშინელება იყო... მანქანას პარალიზებული კალიასავით ვატარებდი.. ბოლოს ზეინი დაიღალა და რაღაც წამოსცდა..
-ჰეი პატარვ.. დღეს ჩემი დაქანცვისთვის .. ამაღამ მატარებელს ტუნელში ვერ ასცდები.. პირობას გაძლევ ..
-გარყვნილო იდიოტო... -და წარბები შევუკარი...
შემდეგ მანქანაზე თვითონ დაჯდა და თავის სახლთან მიმიყვაანა.. ოთახში კისრისმტვრევით ამიყვანა და კარები მიაჯახუნა.. ჩემთან ახლოს მოვიდა და ტუჩები მომადო..
-რას აკეთებ?
- მე ხომ დაგპირდი..
გავუღიმე.. და მერე დაიწყო რაც დაიწყო... მოკლედ აღარ დავაკონკრეტებ.. ეს ისეთი სასიამოვნო იყო.. უჰჰჰ.. რომ მახსენდება წელს ქვემოთ რაღაცას ვგრძნობ :დდ
დილით ბუძილნიკის საშინელმა ხმამ გამაღვიძა.. სკოლაში მაგვიანდებოდა.. ზეინი საწოლზე შიშველი ეგდო.. ერთი ადგილი არ ქონდა დარჩენილი სადაც ტატუ არ ეხატა.. თავში ბალიში ჩაავანათე.. და შემდეგ მის მუხლებს ზემოდან დავახტი..
-ეეჰეე... ადექი ჩქარაა... სკოლა დაგავიწყდაა?
-კარგი რაა... რადროს სკოლაა.. -ზლოზინით წამოწია თავი...
-არა.. უეჭველი უნდა წავიდეთ..
-სერიოზულად?..-შემდეგ შემომხედა.. საჯდომი მის ფეხებზე მედო... ხელები კი მის პრესზე მქონდა დაწყობილი...
- მოიცა... ეს გამოხედვა მეცნობა... - მიხვხვდი რაც უნდოდა.. ისევ მატარებელი ტუნელში.. ლოგნიდან გადასვლა ვცადე მაგრამ ხელი ჩამავლო და თავისთან მიმითრია........
*************************************************************************
ზეინის სახლიდან ძლივს გამოვედი. ვიქტორიას დავურეკე და ჩემთან მოვიდა.. ისევ ყველაფერი ჩავურაკრაკე...
-ვაა.. ვააა... უყურე შენ ამათ... მე იქ ვნერვიულობდი და ესენი ერთობიან..
- არა .. მაშინ მართლა შემეშინდა .. წვერი რომ ნახევრად გავპარსე.. ისე მიყურებდა ერთი მომენტი ვიფიქრე ხომ არ გავიქცეთქო...
- დღეს წვეულება არ გინდა?
- რათქმაუნდა.. ჩვენი კლასელები დავპატიჟოთ .. მხოლოდ გოგონები..
-ოუქეიიი...
გოგონები სასმელით დატვირთულები მოვიდნენ.. ამ საღამოს უნდა გავრეკოთ.. ბიჭები არც დაგვიპატიჟებია.. ლიამი რომ გაიგებს ქვეყნიდან გადამასახლებს..
მოკლედ კარგად დავთვერით... მაიკა გახდილი მქონდა და მხოლოდ ლიფით ვცეკვავდი... ამ დროს კარეკზე კაკუნი გაისმა.. გავედი და ზეინი იყო... ჯერ მკერდს შეხედა შემდეგ კი მე... დამპალი..
-ოჰოო... მგონი ცოტა ჩამოცხა..
-აქედან წადი...
- რა?
-ეს გოგონების წვეულებაა ცუნცულ.. აქ შენა რაფერი გესამება..
-ცუნცულლ?
-იაპპ...
ზეინმა ხელით გამწია და სახლში შემოვიდა.. მაგიდაზე ავიდა და ყველას მოუწოდა..
- აბაა.. მორჩაა... ქშიოო ეხლა აქედან..
ბავშვები კარებში გავარდნენ.. უხეში.... ვიქტორიაც მათ გაჰყვა..
-ყოჩაღ..
-ზედმეტათ გაუტკბათ..
- ახლა შენც წადი..
-წინ ასეთი სიმპატიური ბიჭი გინდას და ეუბნები წადიო
-მიდი გელოდები... კარებთან რვიანების ხაზვით მივედი...
-ჯერ შენ უნდა დაგაძინო..
-იავნანა უნდა მიმღერო?
- არ ვაპირებ..
-მაშინ ვერ დაამაინებ..
-მაგასაც ვნახავთ..-ჩემთან მოვიდა და ხელში ამიყვანა... საწოლზე დამაგდო და საბანი თბილად დამაფარა... ახლოს მოიწია და ყურში ჩამჩურჩულა
- ძიდილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა.. უცებ ჩავიცვი და სკოლაში წავედი... კლასში შესვლის თანავე დირექტორი დამხვდა..
-გამარჯობა ნინა.. - მეც.. გამარჯობის ნიშნათ ხელი ავუწიე..
- რამე ხდება?
-ნინა ამ ბოლო დროს ძალიან ცუდად იქცევი..
-რა დავაშავე?
- სკოლას აცდენ და მასწავლებლებს უხეშად ელაპარაკები.. ეს საკამრისი არაა?
- ხოო... სკოლის გაცდენას რაც შეეხება .. ამისთვის მიზეზი მქონდა .. მატარებელი ტუნელში შედიოდა.. ხომ არ გავაჩერებდი.. -დირექტორი დაბნეული სახით მიყურებდა..
-მოკლედ... დღეს დედაშენს დაველაპარაკები და შენს სკოლიდან გარიცხვის საქმეს დავაყენებ..
-ჰაჰ... როგორც გენებოთ... - და ცინიკურად გავუღიმე...
სკოლიდან გამოსულს ეზოში ზეინი დამხვდა.. მანქანას იყო მიყუდებული და სიგარეტს ეწეოდა.. რომ დამინახა ხელი დამიქნია და მანიშნა აქ მოდიო...
- პატარავ კარგად ხარ?
- არვიცი.. გუშინდელიდან ნახევარზე მეტი არ მახსოვს..
-არცაა საჭირო...
- რატომ მოხვედი?
- უბრალოდ.. მომენატრე.. ხომ იცი როგორ მიყვარხარ..
- გეყოს.. -ღიმილით მივუგე..
-რა?
-ხომ იცი რომანტიკოსობა არ გიხდება...
- წიგნი უნდა გქონდეს დაწერილი სახელად „1000 გზა თუ როგორ ჩავშალოთ რომანტიული მომენტები“ .... ხომ იცი დღეს ვისი დაბადების დღეცაა- გაიღიმა და მაგრად ჩამეხუტა..
-ვიფიქრებ.. დაბადების დღეზე კი აუცილებლად მოვალ..
მაკოცა.. და მანქანა დაძრა.. მე სახლში ავედი.. კაბის შერჩევა მინდოდა... ადრე ნაყიდი 2000 დოლარიანი კაბა მქონდა სულ შავი იყო... ბრწყინავდა.. ვიფიქრე ზეინის დაბ დღეზე ამას ჩავიცმევ და თამს გავიშლითქო... მოსაღამოვდა... კაბა გადმოვიღე და ლოგინზე დავაწყვე.. თვითონ კი სააბაზანოში შევედი... ერთი კარგად დავსცხე სიმღერა და გარეთ გამოვვარდი.. უცებ ჩავიცვი.. თმა გავიშალე და მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე.. ის.. ის იყო უნდა გამოვსულიყავი რომ ვიგრძენი უკან ვიღაც იდგა.. მივიხედე მაგრამ არავინ... პირველ სართულზე ჩავედი.. კარები გავაღე და იმ წამსვე თავში მწარე დარტყმა ვიგრძენი... ტელეფონი დაბლა დამივარდა.. ცოტა ხნით ყველაფერი გაითიშა.. არაფერი მესმოდა.. ვერაფერს ვხედავდი და ვერაფერს ვგრძნობდი... ეს რაღაც საშინელება იყო.. მინდოდა თვალები გამეხილა მაგრამ თითქოს ვინმე მაკავებსო...ხმასაც ვერ ვიღებდი.. მთლიანად პარალიზებული ვიყავი.. თითქოს ფეხები ყინულის ბლოკებში მქონდა გაჭედილ და ვერაფრით ვძრავდი.. სადღაც ორ საათში თვალები ზლოზინით გავახილე... ირგვლივ არაფერი იყო.. სულ არაფერი... ჩაბნელებულ შავ ოთახში თოკით ვიყავი დამბული ..ვერ ვმოძრაობდი... ჯერ ამხელა კაბა.. შემდეგ კი ხელები და ფეხები მჭიდროდ შეკრული მქონდა.. ძალიან შემეშინდა.. ცხოვრებაში პირველად შემეშინდა.. თავის გათავისუფლებას ვციდოლობდი მაგრამ არაფერი გამომდიოდა.. ცრემლები წამომივიდა... გავმწარდი და ბოლო ხმაზე ვიკივლე.. ცოტა ხანში ფეხის ხმა გავიგონე... ჩემსკენ მოდიოდნენ.. კარები გაიღო და ვიღაც შემოვიდა... სულ შავებში იყო გამოწყობილი... სახეც შავი ნაჭრით ჰქონდა დაფარული.. ვერ გაარკვევდი ბიჭი იყო თუ გოგო... ამ ისედაც შავბნელ ოთახში ძალიან მიჭირდა მისი გარჩევა...ბოლოსდაბოლოს ხმა ამოვიღე..
-ვინ ხარ?..-მშვიდად ვუთხარი...
ხნას არ მცემდა..ალბათ არ უნდოდა რომ მისი ხმა გამეგო.. უბრალოდ იჯდა და მომშტერებოდა..
-ჰეი.. არ გესმის? ამოღერღე..ვინ ხარ... ან აქ რატომ მომიყვანე..-უკვე გავღიზიანდი და ვუყვირე..
ჯიბიდან ფურცელი და პასტა ამოიღო.. და რაღაცის წერას შეუდგა. შემდეგ ფურცელი მომიგდო .. მხოლოდ ორი სიტყვა ეწერა.. ..გაჩუმდი.. და დამშვიდდი.. ამაზე სულ გავმწარდი.. რას ნიშნავს გავჩუმდე.. ოთახში ბაწრით ვყავარ დამბულიდა მეუბნება დამშვიდდიო...
-ვინ ხარ.. და რა გინდა... -ცრემლებს ვერ ვიკავებდი.. თან ბოლო ხმაზე ვყვიროდი... წინ იდგა მაგრამ არაფერს ამბობდა.. თავი ჰქონდა დახრილი და ფურცელს დასჩერებოდა... შემდეგ ნელა ადგა ლოყაზე მაკოცა და გარეთ გავიდა... ასეთი საქციიელი მართლა გამიკვირდა... ვნერვიულობდი... არავინ იცის სად ვარ.. არც მე ვიცი.. ძილინებისა ცუნცულ..
Zayn P.o.v

ნინას დიდი ხანი ველოდე.. ველოდე როდის მოვიდოდა... მაგარმ ის არ მოსულა.. ვიფიქრე რაღაც შეემთხვა ისე არ დამტოვებდათქო.. მანქანაში ჩავჯექი და დიდი სისწრაფით მისი სახლისკენ დავიძერი.. იქ ვიქტორია და დილანი დამხვდნენ.. მდივანზე იჯდნენ და ნიკაპით ხელს დაყრდნობოდნენ..
-რა ხდება?
-კარგია რომ მოხვედი.. (ვიქტორია)
- გამაგებინეთ.. ასე შეშინებულები რატომ ზიხართ?
- წესით დღეს სახლში უნდა ყოფილიყო... მასთან მოვდიოდი და კარები ღია დამხვდა.. ოთახში კი მისი ტელეფონი ეგდო.. (დილანი)
-მოიცა.. რა? სადაა ნინა?..- უკვე ზედმეტად ავნერვიულდი..
- არ ვიცით.. რაღაც ხდება ზეინ.. (ვიქტორია)
- რისი თქმა გინდათ?
- იმის რომ.. შეიძლება ნინა გაქურდეს..
-არა... რომ გაექურდათ ძვირფასეულობას წაიღებდნენ... (დიალნი)
-ესეიგი მოიტაცეს... (ვიქტორია)
-შანსი არაა.. -უკვე სიმწრის სიცილი მქონდა..-მოიტაცეს? ვის უნდა მოეტაცა.. ნუ იგონებთ რაღაცეებს.. შეიძლება უბრალოდ სადმე წავიდა...-თავს ვიმშვიდებდი...
-მაშინ ტელეფონს წაიღებდა... და კარებსაც ჩაკეტდა..(დილანი)
- ლიამი სადაა?
- არ ეცალა და ვერ მოვიდა.. (ვიქტორია)
-რამე უნდა მოვიმოქმედოთ... ასე ხომ არ ვიჯდებით.. როგორმე უნდა გავარკვიოთ ნინა სადაა...
-ეგ ჩვენც ვიცით.. მაგრამ როგორ? (დილანი)
-პოლიციას რომ დავურეკოთ?
-კარგი აზრია.. ჩვენ მაინც ვერაფერს გავხდებით.. (ვიქტორია)
პოლიცია 10 წუთში მოვიდა.. სადღაც ხუთნი იქნებოდნენ.. სახლს ათვალიერებდნენ და იმ ადგილს სადაც ტელეფონი ეგდოო სურათებს უღებდნენ...
-ვინმეზე ხომ არ ეჭვობთ? (პოლიცია)
-არა.. ნინას მტრები ნამდვილად არ ჰყავს..
-შეყვარებული? იქნებ მან მოიტაცა..
-აეხლა მოიცაა.. მისი შეყვარებული მე ვარ.. ამიტომ შანსი არაა გესმით?..
- კარგი.. ჩვენ განყოფილებაში წავალთ.. რაღაცეებს გადავმოწმებთ.. რაიმე ახალი თუ იქნება შეგატყობინებთ...
პოლიცია წავიდა.. ვიქტორია და დილანი ჩემზე არანაკლებ ნერვიულობდნენ.. ვიცოდი რომ პოლიცია მათ ვერ იპოვიდა.. ფეხზე ავდექი .. მის მოძებნას ვაპირებდი როცა ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა..
-შეყვარებული მოგენატრა?
-რომელი ხარ?
- შენი გოგო ახლა ჩემთანაა... ვერ წარმოიდგენ რა საყვარელია.. ძალიან ლამაზი ტუჩები აქვს..
- შენი დედაც.. ნინა სად არის?..- ნერვები უკვე ყელში მქონდა ამოსული... ძარღვები დამეჭიმა.. თითქოს ყელში რაღაც გამეჩხირა..
- მოდი და წაიყვანე..
-სად ? მითხარი.. სად?..-ამის მერე არაფერი მოუწერია..ტელეფონი მდივანზე დავაგდე... მკლავდა ის ფაქტი რომ მის გადარჩენას ვერ ვახერხებდი.. მდივანზე დავეგდე და იმაზე ვფიქრობდი ვინ შეიძლეოდა ეს ყოფილიყო..
Nina P.O.V
ბნელ ოთახში მარტო ვეგდე.. ირგვლივ წყვდიადი იყო.. ცრემლიანი თვალები დავხუჭე და ზეინი გამახსენდა .. ჩემი ბიჭი.. ლაბათ ახლა ძალიან ნერვიულობს.. ფიქრში ჩამეძინა...და სიზმარი ვნახე... გზაზე მარტო ვიდექი... ჩემსკენ კი ვიღაც მოდიოდა...სახე დაფარული ჰქონდა.. გარშემო ნისლი იყო.. ჩემსკენ ნელა მოდიოდა... სახეს ნისლი უფარავდა.. მხოლოდ მის ყავისფერ თმას ვხედავდი.. მიახლოვდებოდა ... მოდის .. და აი როცა ახლოს მოვიდა ზუსტად ამ დროს გამომეღვიძა.. თვალები გავახილე ჩემს წინ ის იდგა.. და შავი ხელთათმანებით სახეზე მეფერებოდა... შევაფურთხე და ფეხი ვკარი.. ამაზე სულ გამწარდა.. ჩემთან მოვიდა და სახეში სილა გამაწნა.. შემდეგ ფურცელი ამოღო და მომიგდო..
-წესივრად თუ არ მოიქცევი.. მოკვდები...
-რა დაგიშავე? რა გინდა?..-ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა...
- ის ..
-რა?
ფეხზე სწრაფად წამოდგა და გარეთ გავიდა.. ნეტავ რას ნიშნავს ეს სიტყვა.. ამან ძალიან დამაფიქრა .. ვინ იყო ის? ამდენი ფიქრისგან ტვინი უკვე გადაღლილი მქონდა... ვიღაც უნდოდა .. მაგრამ ეს მე არ ვიყავი..
დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა.. თვალი გავახილე და ისევ იმ ოთახში ვიყავვი.. დაბლა ვეგდე და ხელები შეკრული მქონდა.. ის ის იყო ყვირილს ვაპირებდი როცა ის შემოვიდა.. ხელში ფოდნოსი ეჭირა.. საჭმლით სავსე.. ფურცელი ამოიღო და დაწერა..
-ჭამე..
- არ მშია..
- არ დაიწყო ეხლა მასეთები რაა..
-უკაცრაავად? ერთხელ ვთქვი.. და მეორედ აღარც გავიმეორებ..
-ასე არა? კარგი... მაშინ მშიერი მოკვდი...
-სიამოვებით..
ფოდნოსი აიღო და გარეთ გავარდა.. გვერძე მივიხედე და კუთხეში ტელეფონი ეგდო.. მისკენ მიხოხვა ვცადე... როგორგაც მასთან მივძვერი და ტელეფონი შეკრული ხელებითა ავიღე.. ვცადე ზეინის ნომერი ამეკრიფა.. როცა კარები გაიღო და ის შემოვიდა... მობილური ხელიდან გამომგლიჯა...
-გინდა მას დაელაპარაკო?
- კკი.. გთხოვ..
-მაშინ ჭკვიანად მოიქცევი..
-გპირდები..
ტელეფონი აიღო და ნომერი დაწერა.. შემდეგ სპიკერზე ჩართო და ახლოს მომიტანა...
-გისმენთ.. - ეს ზეინი იყო.. მისი ხმა ყურში მშვიდი მუსიკასავით მესმოდა..
- ზეინ..
- ნინა? ჰეი..
-ჰო.. ნინა ვარ.. მენატრები ზეინ...-უცნობი თავს აქეთ იქით აქნევდა.. ჰოო.. უცნობი.. ასე დავარქვი..
- ჰეი პატარავ.. სად ხარ? მითხარი.. მაგ ნაბიჭვარს სახეს ჩამოვუღებ..-ხმაზე ეტყობოდა რომ გამწარებული იყო..
- არვიცი ზეინ.. არ ვიცი სად ვარ... არც ის ვიცი აქ რატომ ვარ..
- გიპოვი გასაგებია? აუცილებლად... - ამ დროს უცნობმა ტელეფონი გამომგლიჯა... იქით მიიწია და ზეინთან ლაპარაკი ჩურჩულით დაიწყო...
- პატარა ბიჭო.. შენი გოგო გინდა?
- შენი დედაც.. თქვი სად ხარ...
- მოდი და წაიყვანე...-შემდეგ რაღაც ძალიან ჩუმათ თქვა.. ალბა მისამართი იყო..
- ნინა დამალაპარაკე...
- ეგ ძვირი სიამოვნებაა... აბა ნახმავდის...
ტელეფონი მაშინვე გაითიშა.. უცნობი მომიახლობდა და თვალებში ჩამხედა... მაშინვე ვიცანი ვინც იყო.. ან როგო ვერ ვიცნობდი...
- არამზადა !!
- დაწყნარდი პატარავ... მალე შენი ბიჭი მოვა... იქნებ ცოტა გავართოთ.. გავიგე გუშინ დაბადების დღე ჰქონია... ხოდა საჩუქარსაც გავუკეთებთ...
თვალები ზიზღით მქონდა სავსე.. უკვე ვეღარ ვიტანდი...ვიცოდი ზეინის მოსვლა კარგად არ დამთავრდებოდა... გული რაღაც ცუდს მიგრძნობდა..თავი კედელზე მივაყუდე და ფიქრებში გადავეშვი...
Zayn P.O.V
სახლში ვიყავი როდესაც უცხო ნომერმა დარეკა... ტელეფონი ავიღე და ხმა მაშინვე ვიცანი... სიბრაზისგან სულ გადაწითლებული ვიყავი.. მაშინვე ვიქტორიას და დილანს დავურეკე... ყველაფერი მოვუყევი... ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს რაღაც მაკლდა... მისამართი ვუთხარი და წავიყოლე.... რაღაც მიხვეულ-მოხვეული გზა იყო... გრძელი ბილიკები.. ნისლი ... გზა ძლივს გავიკვლიეთ.. სახსაც მივადექით.. ძველი სტილის მიტოვებულ სახლს გავდა... შიგნით შევედი თუ არა უსასრული სიბნელე იდგა.. უკან დილანი და ვიქტორია მომყვებოდნენ... მთელი სახლი გადავატრიალეთ მაგრამ იქ არავინ იყო.. მივხვდი რომ გამასულელა... ტელეფონი ამოვიღე და გამწარებული იმავე ნომერზე დავრეკე...
-ასე არა? ესიგი გამასულელე...
-ვიფიქრე,, ცოტა თამაში არ გვაწყენდა...
-მაინც გიპოვი...
- შეიძლება... ისე.. მაგარი გოგო გითრევია ხო იცი... მაგარი ტანი აქვს.. სერიოზულად...
- თუ კაცი ხარ მისამართი მითხარი...
-კარგი კარგი... გვეყოფა ეს დამალობანა.. უოლსთრითში მოდი...
ტელეფონი გავთიშე და ისე შროს ვისროლე რომ თვალს ვერ მიაწვდენდი....
-წავედით....


უოლსთრითში შესვლისთანავე უცნაური გრძნობა დამეუფლა... რაღაც მისტიუი ქალაქი იყო.. ერთ სალხს მივადექით... წინას ძალია ჰგავდა.. კარებში ლუი დამხვდა.....
-კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება... რით გემსახუროთ?
მივუახლოვდი და მუშტი მაგრად ვხიე....
-ოჰოო.... პირდაპირ მგელის ძალა გაქვს...
-ნინასთან მიმიყვანე...
- მოიცა მოიცა... ზედმეტად ჩქარობ..
- ნინა სადაა... -უკვე მაგრად დავუძაბე...
- ჯერ ყველა ისეთი ნივთი მომეცით რითაც შეიძლება ჩემი მოკვლა... ხომ გესმით.. თავს ვიზღვევ...
ყველაფერი უსიტყვოდ ამოვულაგე... ლიამმაც და ვიქტორიამაც იგივე გააკეთეს..
-სერიოზულად? გამტაცებელთან რომ მოდიხართ ერთი გაფხეკილი დანა მაინც არ უნდა წამოიღოთ.??? უფანტაზიოები..
-ბევრ ნუ ლაპარაკობ...
- კარგი კარგი შემოდი.. შეყვარებული ზედმეტად მოგნატრებია...
ოთახში ავედი თუ არა იქ ნინა დამხვდა... ხელები მაშინვე გავუხსენი და მაგრად ჩავეხუტე...
-დამშვიდდი... ყველაფერი კარგადა....
- შემეშინდა რომ ვერ მიპოვიდი...
- მე შენ ყველგან გიპოვი პატარავ...
-წავიდეთ აქედან...
-ახლავე...
ნინა ფეხზე წამოვაყენე და კარებთან მივაყუდე... უცებ ლუი მოვიდა და სწარი მოძრაობით ნინა თავისკენ მიიტაცა.. უკნიდან ვიღაც კაცები გამოვარდნენ და ხელებით დაგვიჭირეს.... ლუიმ ჯიბიდან თოფი ამოიღო და შუბლზე დამიმიზნა...
-ლუი...
- ყველაფერი ასე ადვილი გეგონა.?.. ღმერთო ჩემო რა მეამიტი ხარ..
- ნინას ხელი გაუშვი თორემ... -უკვე ვყვიროდი... მისკენ მივიწევდი.. მაგრამ თავს ვერ ვითავისუფლებდი... ნინა ასეთ მდგომარეობაში იყო... მე კი ვერ ვეხმარებოდი...
-თორემ? შენი შეყვარებულიკოს გადარჩენა გინდა? გახსოვს? ის დღე რესტორანში... ნინას ვუთხარი რომ მომწონდა.... შენ კი ისე გამისწორდი რომ რეანიმაციაში წამიყვანეს... არ გახსოვს? აი მე კი მახსოვს.. ზუსტად,. ყველა წვრილმანი მახსოვს...
-ნინას ხელი გაუშვი ... რაც გინდა ის გამიკეთე...
-არა... არა ზეინ... უბრალოდ გაჩუმდი და აქედან წადი...(ნინა)
- რა საყვარელი გვრიტები არიან....... ალბათ ერთმანეთთან დაშორება გაგიჭრიდებათ...(ლუი).
-რატომ ის და არა მე?
-მინდა რომ სამაგიერო გადაგიხადო...
-ლუი გთხოვ... ის გაუშვი.. შენთან დავრჩები ოღონდ ის გაუშვი..(ნინა)
-ლამაზო... მაშინ მითხარი რომ ჩემი არასდროს გახდებოდი.. ახლა კი მეხერწები რომ ის გავუშვა ? ...- თოფი თანდათან ნინასკენ მიჰქონდა...
-რა..... რა გინდა.... (ნინა)
-შენ მინდიხარ....
-მე შენთან დავრჩები... მაგრამ ის გაუშვი...
-ვნახოთ...
-რა? არა.. არა ასე არ შეიძლება... ნინა.... ნინა რას აკეთებ... ღმერთო ჩემო ნინა სულ გაგიჟდი?
-მიყვარხარ...
-მოკეტეთ... ეს დღე უაზროდ არ ჩაივლის ხომ გესმით არა? რომელიმე თქვენგანი ცოტა არაცოცხალი უნდა იყოს.... ამიტომ..... მგონი ჯობია დაგემშვიდობთ .. ესა მესა გადის ესა.... - უცებ თოფის საზარელი ხმა გასიმა... ყველაფერი გაჩერდა... თვალები ცრემლით დამებურა... ნინას შევხედე... გაწითლებული თვალებით მიყურებდა და მიღიმოდა....
უცებ თოფის საზარელი ხმა გასიმა... ყველაფერი გაჩერდა... თვალები ცრემლით დამებურა... ნინას შევხედე... გაწითლებული თვალებით მიყურებდა და მიღიმოდა....თითქოს ჩემს ირგვლივ ყველაფერი დატრიალდა... მას შევხედე და დაბლა ეგდო...უსიცოცხლოთ.... ვერაფერს ვაკეთებდი...ვერ ვინძრეოდი... ვერ ვხვდებოდი რა მოხდა... მაგრამ როცა მის გულთან ახლოს დასვრილი წითელი ლაქა დავინახე... თვალები ამებნა.. მასთან მივედი და ხელში ავიტაცე.... თვალებს ძლივს ახელდა და მაინც იღიმოდა...
-პატარავ.. ჰეი... ნუ გეშინია... არ მოკვდები გესმის? გადაგარჩენ.....გთხოვთ ვინმე დაგვეხმარეთ....-ბოლო ხმაზე ვყვიროდი.... მაგრამ გულის სიღრმეში ვიცოდი რომ ვერავინ დაეხმარებოდა...
-ზე...ინ...
- ნუ ლაპარაკობ... ჩემი სულელი გოგო.... ასე ადვილად არ დაგთმობ....
- მიყვარხარ....
-არა ისე ნუ ლაპარაკობ თითქოს.... მომისმინე... შენ გადარჩები... გავა დრო და ჩვენს შვილეს მოვუყვებით რომ სიყვარულს დიდი ძალა აქვს.. გესმის? შენ იცოცხლებ...
- მადლობა... მადლობა რომ შემიყვარდი... -ძლივს ლაპარაკობდა.... სხეული უცახცახებდა..თვალებში მიყურებდა და იღიმოდა...
- არა... არა ...ასე არ შეიძლება...გთხოვ ღმერთო... ნებისმიერი ოღონდ ნინა არა.... -სულით ხორცამდე შეძრული ვყვიროდი.... ისეთი ხმა მქონდა თითქოს ვინმეს ჩემთვის პირში მჟავა ჩაესხათ...
-იმქვეყნადაც მეყვარები....-ეს თქვა და თვალები დახუჭა... და ისე ამოისუნთქა თითქოს ფილტვები დასკდომოდა...
-ოღონდ ეს არა... რატომ? ღმერთო რატომ.... -უკნიდან ლიამი და ვიქტორია მომიახლოვდნენ... ცრემლებს ვერ იკავებდნენ და ჩემს გაყვანას ცდილობდნენ....
-არა...არა.. ნეტავ ეს სიზმარი იყოს... მას აქ ვერ დავტოვებთ...
-მას მორგში წაიყვანენ ზეინ... დამშვიდდი....
-არა...ის ჩემთან უნდა იყოს..-ისე ვტიროდი... გულში რაღაც მაწვებოდა რისი შეჩერებაც არ შემეძლო... -ასე არ შეიძლება... ნუთუ ვეღარასდროს დავინახავ მის ღიმილს.... როგორ მესწერვებოდა ..... -სიცილიც და ტირილიც შერეული მქონდა ერთმანეთში...ვიქტორიამ და ლიამმა ნინას სახლში მიმიყვანეს და მდივანზე დამსვეს...
-ზეინ...
-რა სასიამოვნოა იყო იმ სახლში სადაც ოდესღაც შენი საყვარელი ადამიანი სუნთქავდა არა?
-ის ჩვენი მეგობარიც იყო....
-მე ის მიყვარდა … სანამ ვნახავდი…. ჰო.. მიყვარდა ჯერ უნახავი მიყვარდა...დაბადებამდე მიყვარდა....სიკვდილის მერეც ის მეყვარება..
- ხდება ხოლმე... მელოდიასავით ამოიჩემებ ადამიანს და მზად ხარ მთელი ცხოვრება უსმინო..
-უნდა წავიდე...
-სად?..-არაფერი მითქვამს ფეხზე ავდექი და კარებში გავვარდი... წვიმა იყო.. თავსხმა... სწორედ იმ ადგილას მივედი.. სადაც მას პირველად ვუთხარი რომ მიყვარდა... ჩემს ირგვლივ არაფერი იყო...სველ მინდორზე წამოვწექი და ცას შევხედე...
-გამარჯობა პატარავ... მოვედი.... იმედი მაქვს მანდ კარგად ხარ... მომენატრე... იცი? ყოველ ფეთქვაში გგრძნობ და ყოველი ღრმა ჩასუნთქვისას მაკლდები.. მე შენ უშენობა მასწავლე... როგორ მინდოდა.. მე და შენ... ჩვენ ყოფილიყო...სიგიჟემდე მენატრები....-ჩემი ცრემლები ისედაც დანამულ მინდორზე ეცემოდა...
-ვფიცავ... შენს გამო შურს ვიძიებ....-ეს ვთქვი და ამოვიხვნეშე.. ეს არც ბედნიერი ღიმილი იყო ... და არც სევდიანი .... ის იყო თითქოს....
თითქოს კი ამ ვითარებაში ბევრ რამეს ნიშნავდა...

ძალიან პატარა დასასრული გამოვიდა.... არ ვიცი მოკლედ მაინტერესებს თქვენი მოსაზრება... მეორე ნაწილზე შეიძლება ვიფიქრო....მანამდე კი იმედია ამ პატარა ისტორიას შემიფასებთ <3 <3 მართალია პატარაა მაგრამ ჩემთვის ბევრს ნიშნავს მართლა რადგან პირველი ისტორიაა რომელიც დავწერე <3 გელით იმედია სტიმულს მომცემთ იმისას რომ კვლავ გავაგრძელო ისტორიების წერა... <3