კარებს ვაღებ მაგრამ არავინ არაა, ძირს შავი კონვერტი მხვდება, ვიღებ და კარებს ვხურავ.
საძინებელში შევდივარ კონვერტს საწოლზე ვაგდებ და თმის გაშრობას ვიწყებ.
^^^

[u][/u]"რაც არ უნდა მოხდეს ცხოვრებაში, გულთან ახლოს ნუ მიიტან. ცოტა რამ არის ამ ქვეყანაზე, რაც დიდი ხნის მანძილზეა მნიშვნელოვანი"


ტანში უსიამოვნოდ მცრის, ფეხზე ვდგები და მოაჯირს ვეყრდნობი.
ასე არშეიძლება...
ის ჩემი ლექტორია მეკი სტუდენდი.
მაგრამ ესწერილი... და კიდევ ეს გრძნობა რომელსაც ვერ ვიშორებ...
"ფაქტი ყველაზე ჯიუტი რამ არის ამ ქვეყანაზე".

°°°°
მოუსვენრად ვიყავი, ვერც ვიძინებდი... გამუდმებით ლექტორზე მეფიქრებოდა. შემდეგ წამოვდექი ლეპტოპში სიმღერა ჩავრთე
Arctic monkeys - do I wanna know
სიმღერას ვუსმენ და დღევანდელზე ვფიქრობ, როგორ შეიძლება ადამიანმა, შენს ქვეცნობიერში ისე შემოაღწიოს რომ მის გარდა სხვა ვერაფერზე ვერ ფიქრობდე.
ჩუმად ვღიღინებდი ჩემთვის და თან სიგარეტს ვეძებდი.
Crawling back to you
Ever thought of calling when you've had a few?
'Cause I always do
Maybe I'm too busy being yours to fall for somebody new
Now I've thought it through
სიგარეტის კოლოფიდან ერთ ღერს ვაძვრენ და ვუკიდებ, ღრმა ნაპსს ვარტყამ, როგორც მჩვევია ვცდილობ დიდხანს გავიჩერო კვამლი ფილტვებში, მისი სიტყვები მახსენდება, ჩემდაუნებურად მეღიმება, მაგრამ მალევე ვსერიოზულდები ჩემს თავზე გაბრაზებული.

°°°°
ჯერ სულ რაღაც 11:00 საათია...
გართობა მჭირდება...
ზურგზე ამოღებულ მოკლე კაბას ვიცვამ, საკმაოდ გამომწვევს, მეხომ მიყვარს გამომწვევი ჩაცმულობა, ფეხზე მაღალ ქუსლიანებს ვირგებ და სახლიდან გავდივარ.

°°°°
კლუბში გამაყრუებელი მუსიკის ხმა ისმის, ბართან მივდივარ და ტეკილას ვუკვეთავ.
ერთ ჭიქას მეორე მიყვება, მეორეს მესამე და ა.შ უკვე კარგად შემთვრალი ვარ როცა ვიღაც ბიჭი მთხოვს ცეკვას, მეც ვდგები და მივყვები, მანამ ვიცეკვე სანამფეხებში ძალა არ გამომეცალა, შემდეგ კიდევ რამდენიმე ჭიქა დავლიე, სამყაროს სრულიად გამოვეთიშე, მერე ნაცნობისურნელი მახსოვს, ნაცნობი ხმა, ტუჩები ჩემს ყელზე და კისერზე, როგორ დამიარა
კოსმიური ტრაექტორიით სისხლმა ძარღვებში.
შემდეგ უბრალოდ წყვდიადში ვიკარგები...

°°°°
თვალები გავახილე და ყცელაფრის გააზრების შემდეგ ფეთიანივით წამოვხტი საწოლში, ტანზე დავიხედე და შვებით ამოვისუნთქე როცა ტანსაცმელი დავინახე.
ხარხარის ხმაზე გვერდით მივბრუნდი და დივანზე მჯდობ დემეს შევხედე.
- რა გაცინებს? საერთოდ შენთან რამინდა? - ვუყვირი
- ღმერთო ჩემო, ნეტავ შენი სახე დაგენახა... - ამბობს და ისევ სიცილს აგრძელებს.
- მგონი კითხვა დაგისვი - ვუბღვერ და საწოლიდან ვდგები.
- კლუბში ვიყავი მეგობრებთან ერთად და ვსვამდი. მერე შენ დაგინახე როცა მოვედი უკვე იმდენი გქონდა დალეული ფეხზე ვეღარ იდექი, არა ნორმალურად ვერც მე ვიდექი მაგრამ აი შენ.... - მეუბნება ფხუკუნით.
- აღარ გააგრძელო...
კიდევკარგი არაფერი მომხვდარა. - დავიჩურჩულე და ფეხსაცმლის ძებნა დავიწყე
- რამე მითხარი?
- ჩემი ტუფლები სად არის?
- საწოლის ქვეშ ნახე. - თითით მანიშნებს. მეც ვძვრები და ფეხსაცმელს ვიღებ.
- ჩემი მანქანა?
- გარეთ დგას... გასაღები მანდ დევს.
- მადლობა ყველაფრისთვის კარგად და ბოდიში. - ვეუბნები და სახლიდან გავდივარ. ასე არუნდა მოვქცეულიყავი მაგრამ რამექნა...

°°°°
კაბას საწოლზე ვაგდებ და პირდაპირ სააბაზანოში შევდივარ.
ცხელი წყლის ქვეშ ვდგები და ყველაფერი მავიწყდება.

°°°°
სარკეში ჩემს ანარეკლს ვათვალიერებ...
ტუჩები დახეთქილი მაქვს, ყელზე აქაიქ სილურჯეები... და მაინც ვერ ვიხსენებ წუხელ ზუსტად რამოხვდა.

°°°°

ანატომიაზე შევდივარ და თავისუფალ ადგილს ვიკავებ,
ვერ ვიტან ამ საგანს...
თან უკვე აცივდა...
აქ მითუმეტეს ცივა.. საერთოდ ვერვიტან ზამთარს, რაც შემიძლია მჭიდროდ ვიკრავ ტანზე ქურთუკს მაგრამ მაინც მაკანკალებს...
აბა რა გეგონა ნახევრად სველი თავით რომ გამოხვედი სახლიდა, ვუბრაზდები ჩემ თავს.
- ცუდად ხართ? - მეკითხება ლექტორი
- ა...არა - კანკალით ვეუბნები
- გცივა? - მეკითხება დაწვრილებული თვალებით. ჩემი და ყოვთვის მეუბნება რომ უაზროდ მცივანა ვარ.
- ზამთარში სულ ასე ვარ ვერვიტან ზამთარს - ვეუბნები კბილების წიკწიკით.
- რადგან ცოტახანი დაგვრჩა და ჩვენც მოვრჩით თემას მოდი ვილაპარაკოთ... რატო არგიყვარს ზამთარი? - ახლა ყველას უნდა ვასმენინო? მეც ფეხზე ვდგები.
- იმიტომ, რომ ცივა. იმიტომ, რომ ვიყინები. გარეგანი სიცივის ფონზე კი, გეენის ცეცხლი, რომელიც ჩემს შინაგან სამყაროს უკვე კარგა ხანია მოედო, ერთიათად უფრო მეტად მწვავს. ვიხუთები. ვიწვი. ვეღარ ვსუნთქავ და..მცივა. მე არ მიყვარს ზამთარი იმიტომ, რომ ცივა.იმიტომ, რომ გარეთ გასვლა არ შემიძლია. სახლი მახრჩობს. მახრჩობს იმიტომ, რომ მაკავებს. ადამიანი თავისუფლების დაკარგვას მხოლოდ მაშინ შეეგუება, როდესაც მას არავინ უზღუდავს ამ უფლებას. ჯიუტია ადამიანი. ეგოისტია ადამიანი. სურს, რომ მისი ნებით ხდებოდეს ყოველივე. მისივე ნებით სურს დაემონოს. ხოლო როცა აიძულებენ მძვინვარებს, ვით გაველურებული მხეცი, და მისი გაჩერება არაფერს ძალუძს. მე არ მიყვარს ზამთარი იმიტომ, რომ ცივა. - დარბაზში რამდენიმე წუთით დული ჩამოვარდა.
- გასაგებია - ამბობს ჩუმად და დანარჩენებ აგრძელებინებს, ბოლოს ამ თემასაც რჩებიან და ახლა ლექტორს უსვამენ კითხვებ ჯგუფელები.
- ცოლო არგყავთ?
-არა
-რამდენი წლის ხართ?
-28
-რისი ექიმი ხართ?
-ტრამვატოლოგი
და კიდევ მრავალი ასეთი...

°°°°

ლექციების შემდეგ sms მომდის საბასგან, რაღაც ადგილის მისამართია, შემდეგ მეორე sms მოდის იქ კი მატყობინებს რომ გოგონები მივიყვანო.

°°°°
დანიშნულების ადგილზე ვაჩერებ მანქანას და გადავდივართ, გოგონები კითხვებს მაყრიან, ისი-ისაა უნდა ვუთხრა რომ საოცარი სანახაობა იშლება ჩვენს წინ.
ფლეშ მობი სპეციალურად გოგონებისთვის....
შემდეგ არაჩვეულებრივი ხელის თხოვნა და ბედნიერების ცრემლები...

°რაც მთავარია მეჯვარე მევარ(＾▽＾)°

°°°°
სახლში დაქანცული ვბრუნდები. ცხელ აბაზანას ვიღებ შემდეგ ტყავის ელასტიკს და თბილ ჯემპრს ვიცვამ...

°ბუხართან ვზივარ და საათს შევყურებ, უკვე 10:00სთ და ბაბის არც კი დაურეკავს...
სასწრაფოდ ვიმარჯვებ ტელეფონს და ვრეკავ, ზარი გადის მაგრამ არ მპასუხობს...
დაახლოებით 15ჯერ მაინც ვურეკავ...
მერე ფეხზე ვიცვამ ქურთუკს ვიღებ და მანქანაში ვჯდები.
მისი კლასელის სახლში მივდივარ... მაგრამ ნანიკო სახლში არაა. კიდევ რამდენიმე მის კლასელთან ვიყავი მაგრამ არსად არ იყო.

°°°°
კოლოფიდან სიგარეტს ვიღებ ვუკიდებ და ღრმა ნაპასს ვარტყამ.
ტელეფონის ხმა მაფხიზლებს...
- გისმენთ
- რენე ჯაყელი ბრძანდებით? - მესმი ახალგაზრდა ქალის წკრიალა ხმა.
- დიახ... გისმენთ
- თქვენი და ბარბარე ჯაყელი მოიყვანეს საავადმყოფოში, კიდევ 3 არასრულწლოვანთან ერთად. რამდენიმე მოტეხილობა აქვს აღმოჩენილი სხეულზე.
- რომელ საავადმყოფოში? - ვეკითხები ხმა გამტყდარი და თვალები მებინდება. ცრემლები ლოყებს მისველებს და ხელის გულებით ვიმშრალებ.
- "პულსი" აღმაშენებლის გამზირზე.

°°°°
140 მივდივარ უბრალოდ ამ გზაზე მეტით შეუძლებელია, ღერს ღერზე ვეწევი კაცივით და გულში ვლოცულობ რომ ოთხივე კარგად იყოს...

საავადმყოფოში შევდივარ ჩემი დის სახელსვკითხულობ და მითითებულ ადგილზე ავდივარ, მაგრამ პალატაში არმიშვებენ ამბობენ რომ ექიმია და დავიცადო.
ნერვიულად ვიწყებ ფეხების ბაკუნს, კიდევ ერთ ღერს ვუკიდებ...
პალატის კარი იღება და ხელში დემე მრჩება
- როგორა? - ამწამს სულ არ მაინტერესებს ლექტორი იქნება თუ პრეზიდენტი..
- კარგადაა... აქ მოწევა არ შეიძლება! - მეუბნება მკაცრი ტონით და კედელზე გაკრულ გამაფრთხილებელ ნიშანზე მანიშნებს, წარწერით no smoking
- ვიცი !!
- ისიც იცი რომ სიგარეტის კოლოფზე წერია "მოწევა კლავს?" - ცალ წარბს უკიდურესად ზემოთ წევს. ვიცინი და მისკენ ვბრუნდები. პირდაპირ თვალებში ვუყურებ. თმა კოსად აქვს უკან შეკრული გრძელი ქერა თმა, გამხდარი სახე, სწორი ცხვირი, და მოზრდილი ტუჩები აქვს... ისე ვათვალიერებ თითქოს მის დახატვას ვაპირებდე. მზერას ვარიდებ, სიგარეტის ნამწვავს ნაგვის ურნაში ვაგდებ.
- სიგარეტის კოლოფზე – “მოწევა კლავს" ნაცვლად, უნდა ეწეროს: “ბედნიერები არ ეწევიან". - ვეუბნები და პალატაში შევდივარ.



×××

ძაან არარსერიოზული ადამიანი ვარ, მგონი მოთხრობასაც დაეტყო.
შეიძლება ძაან ბანალური სიტუაციებია მაგრამ მთავარია ძაან არ გადავაჭარბო.
გრამატიკა... აუ ძაანმოვიკოჭლებ გრამატიკაში, იმედია კითხვით არიტანჯებით.
ძაან ჩამოუყალიბებელი ადამიანი ვარ ვერცკი დავთვლი რამდენჯერ ვშლი და ვწერ თითო სიტყვას, და კიდევ რამდენჯერ ვკითხულობ მაგრამ შეცდომები მაინც მეპარება.
ყველანაირად ვეცდები რომ გამოვასწორო...
მთლად იდეალურს ვერა მაგრამ კარგს აუცილებლად გავხდი.
და რაცმთავარია შენიშვნები მომეცით
( შეიძლება იფიქროთ რასულელია თვითონ ვერხვდება და ჩვენ უნდა მივცეთ შენიშვნებიო? მაგრამ შენიშვნას რომ მეუბნებიან უფრო მონდომებით ვცდილობ ხოლმე კარგად დაწერას )
☝რა სისულელეები დავწერე -_-