-თავისუფლებააა!!!გახარებული გამოვვარდი მეშვიდე გაკვეთილიდან ...
-ჰაერიი!!! დაიყვირა ანიმ და ხარბად დაიწყო ჰაერის სუნთქვა..
-ისე იქცევი გეგონება მთელი დღეა ჰაერი არ ჩაგიყლაპავს ..ვუთხარი სიცილით
-დიახ,სკოლაში ისე ვარ გეგონება ვიხრჩობი,გაეცინა მასაც..
-მაგარია,ნახვამდის სკოლავ,გამარჯობა ძილო!!!დავიყვირე გახარებულმა..
-მაგარია,შაბათ-კვირას დავისვენებთ..წამო სადმე წავიდეთ არ გინდა?
-დღეეს?
-ხო რაიყო,წამო დონატი ვჭამოთ,შოკოლადით
-არა,არ შემიძლია,დედას უნდა წავყვე მოლში
-შენ და მოლი? იკითხა გაკვირვებულმა და შუბლზე ხელი მიმადო..-არა სიცხე არ გაქვს..
-გეყოს,მოვიშორე მისი ხელი სიცილით,წიგნის ყიდვა მინდა,მას დაავიწყდება სათაური..
-აი ,თურმე რა ..ალბათ ახალ ბლოკნოტსაც იყიდი..თვალი ჩამიკრა
-ისე როგორ..(ვინც არ იცის ,მე ბლოკნოტების მანია მაქვს,ვგიჟდები ბლოკნოტებზე),კარგი წავედი თორემ მომკლავს ..
-კარგი მიდი ჩემო დათუჩა..მითხრა და ჩამეხუტა..
-კარგად ჩემო გველუკა..დავეჭყანე და სწრაფად წამოვედი...
სახლში როგორც ყოველთვის სიწყნარე იყო,ჩანთა შემოსასვლელში დავაგდე და სამზარეულოში შევედი ,დედა ბართან იჯდა და ყავას მიირთმევდა ,ნატა (ჩვენი მზარეული) სადილს ამზადებდა ...
-საოცარი სუნია ნატ..რას ამზადებ?
-რაც გიყვარს , კარტოფილს ვწვავ ხორცთან ერთად..სპეციალურად შენთვის კი შოკოლადის ნამცხვარს
-ვაიმეე ,როგორ მიყვარხარ ..მივვარდი და ვაკოცე-მაგრამ ,გინდა გამასუქო ხომ..გაბრაზებული სახე მივიღე
-კარგი რა ,ჩემო ფუმფულა გოგო,ისედავ მშვენიერ ფორმაში ხარ,შენ წონაზე არ უნდა დარდობდე..
-სხვათაშორის ,ბოლო სამ თვეში ორი კილო მოვიმატე ,ვუთხარი და დედას მივუბრუნდი-არ წავედით?
-ჯერ ჭამე ...მოიცა მოიცა !! რას აკეთებ ,ახლავე ხელები დაიბანე და შემდეგ...
სააბაზანოდან გამივედი ,დედას მივუჯექი და გემრიელად მივირთვი,შემდეგ მძღოლმაც მოგვაკითხა და მოლში წავედით..
დედაჩემი კოტონში დავტოვე ,მეკი ბიბლუსსში შევედი ,ორი წიგნი ,,აღიარება ხელისგულზე" და ,,შუშის ტახტი" ავიღე ,რათქმაუნდა ფერადი ფანქრების ახალი კოლექცია და ბლოკნოტიც მივაყოლე...შემდეგ სხვა მაღაზიაში გავიარე,ტუჩის ფანქარი ვიყიდე ხორცისფერი,ანას საჩუქრად ვარდისფერი საათი ვუყიდე ,ვიცოდი როგორ უყვარდა საათები და ასე დატვირთული წავედი მანქანისაკენ..ის იყო მოლიდან უნდა გავსულიყავი,რომ ვუღაც ბიჭი დამეჯახა და ყველაფერი დამაყრევინა ,შემეშინდა ვაითუ საათი გატყდათქო და ბოლო ხმაზე დავუყვირე ფრთხილად მეთქი...
-სორი რა ,ვერ დაგინახე..
-შენ რა თვალებში რაზვალი გაქვს?! რასქვია ვერ დამინახე..
-კაი ბოდიში ხომ მოგიხადე არა..მოდი დაგეხმარები..
დაიხარა და პარკების აკრეფაში დამეხმარა ,როცა გავსწორიდი კარგად შევათვალიერე ,ბოლო მოდაზე ეცვა:შავი კეტები,შავი ჯინსის შარვალი ოდნავ გაქექილი,თეთრი ზედა რომელიც მის კარგ აღნაგობას ხაზს უსვამდა და შავი სპორტული მოსაცმელი..დიდი მუქი ლურჯი თვალები ჰქონდა,წევერი დაბალზე,ყავისფერი ,მბზინავი თმა კისრამდე ქონდა გაზრდილი და უტეხი თვალებით მიყურებდა..
-კიდევ ერთხელ ბოდიში..
-კარგი არაუშავს ,გპატიობ...ჩაეცინა მადლობაო მითხრა და წავიდა...
პარკები მანქანაში ჩავალაგე და უკან შევბრუნდი დედაჩემთან,ბ ერშკაში ვიპოვე,კაბას იზომებდა..უსაქმურობისგან რომ არ მომეწყინა ,გოგონების სექციაში ტანსაცმელების დათვალიერება დავიწყე,შემდეგ ბიჭების სექციაში გადავინაცვლე ,რაღაც ჟაკეტი მომეწონა,მაგრამ დიდი ზომა იყო,კონსულტანბს ვთხოვე,ერთი ზომით პატარა მოეტანა,ისიც საწყობში წავიდა...იქვე დავდექი და დაველოდე ,უცებ ის ბიჭი მოვიდა ვინც დამეჯახა და ჩემს სიახლოვეს დადგა..ასე ვიდექით ათი წუთით,შემდეგ კონსულტანტი მოვიდა..
-ეს ზომა მხოლოდ ერთია..
გამეცინა -მერე მომეცით..გავუწიდე ხელი
-ერთი წუთით ,აქ მეც ვდგავარ..ხმა ამოიღო უცნობმა
გაკვირვებულმა გავხედე -იდექი მერე,მე ვიყიდი და წავალ..
-მეც ამას ვყიდულობ..მითხრა ღიმილით
-ვწუხვარ,ერთი ქონიათ
-ხოდა მე ვიყიდი
-ჰმ,ვითომ რატომ შენ ,მე უნდა ვიყიდო
-ეს ბიჭისა,შენკი გოგო ხარ,წდი გოგოსი იყიდე რამე
-ჰეი ,შვილიო ,გაიღვიძე 21 საუკუნე,რასაც მინდა იმას ჩავიცმევ ..
-ამჯერად არა ,მე ვყიდულობ!
-არა მე!
-მე
-მე
-ქრისტინე!!!!უკან მივიხედე ,დედაჩემი პარკებით დატვირთული იდგა და წარბშეკლული მიყურებდა..არა გაყვირებს?!
მას სიტუაცია ავუხსენი...-ბიჭის ჟაკეტი,რა ჯანდაბად გინდა..
-მეც მაგას ვეუბნები ქალბატონო..ღიმილით უთხრა ბიჭმა
-შენ გაჩუმდი!შევუღრინე მას..
-ქრისტინე !!! ახლავე წამოდი ,წამოდი ...მკაცრად მიბრძანა დედამ და მეც მას დავემორჩილე..გასასვლელში უკენ მოვიხედე ,ის ბიჭი მიყურებდა ნიშნისმოგებით ,დავეჭყანე და წამოვედი...გზაში ხმა არ ამომიღია..სახლში მისულს ანა დამხვდა,ჩემს ოთახში იჯდა და რაღაცას ათვალიერებდა ტელეფონში ,ოთახში რომ შევედი,ამომხედა მომესალმა,მე ლოგინზე დავეგდე და საათი მივეცი..-ეს შენ
ანას თვალები გაუბრწყინდა..-ვაიმეე ,მადლობა საყვარელოო,როგორ მიყვარხარ ,რატომ შეწუხდი..
-კაი რა .. მოწყენით ვუპასუხე
-რამოხდა?
მას ყველაფერი მოვუყევი იმ საზიზღარ ბიჭზე ,მან კი გადაიხარხარა..
-რა გაცინებს?
-არაფერი...დაიკიდე რა ,დიდი ამბავი..
-ხო რავი..
კიდევ დიდხანს ვიჭორავეთ,შემდეგ ნამცხვარი ვჭამეთ ,ანაც სახლში წავიდა...შაბათ-კვირა მალე გავიდა და ორშაბათიც დადგა ..8 საათზე ავდექი,სააბაზანოში შევედი ,ხელ-პირი დავიბანე და ოთახში დავბრუნდი,ჯინსის შარვალი,თეთრი ზედა ,შავი კეტები და შავი ტყავის ქურთუკი მოვიცვი..შავი ხვეული თმა მხრებზე დავიყარე,ახალი ხორცისფერი ტუჩის ფამქარი წავისვი რომელიც საოცრად უხდებოდა ჩემს ლურჯ თვალებდა და ხორბლისფერ კანს,ჩანთა ავიღე და სკოლაში წავედი...
კლასში შესვლისას ანამ ახალი ამბავი მომახარა:
-ქრისტუშშ!! ახალი ამაბავი გაიგე?
-რახდება?
-დღეიდან ,ბიოლოგიაზე ,ქიმიაზე და ფიზიკაზე პარალელთან გვაერთებენ და თითოეულს იქედან ერთ მეწყვილეს მოგვიჩენენ..
-რაა!!უიმეეე
-ხოო მეც ეგეთი რეაქცია მქონდა...შენთან მინდა ჯდომა!!ტუჩი გადმობრუცა და ჩამეხუტა
-ხოო მეცც..
-კაი წავედით,ბიოლოგია გვაქ
-მოიცა მოდი დავაგვიანოთ ,მეწყვილეებს დაარიგებენ და ჩვენ არავინ დაგვრჩება..
-და ერთად ვიჯებით..თვალები გაუბრწყინდა ანას..
10 წუთით დავაგვიანეთ..
-რატომ დაიგვიანეთ? მკაცრად გვკითხა ბიოლოგიის მასწმა..
-ბიბლიოთეკაში ვიყავით და ...მოიტყუა ანიმ
-კარგით ,არ მაინტერესებს ...მეწყვილე ყველას ყავს უკვე ,ქრისტი ,შენ უკან დაჯდები ლუკასთან..ანა შენ მათ წინ ნიკასთან..
მე და ანამ ერთმანეთს გადავხედეთ ,როგორც ჩანს ჩვენმა გეგმამ არ გაამართლა..
ჩემი ადგილი დავიკავე ,მეწყვილესთვის არც შემიხედავს...უცებ ჩემსკენ მოტრიალდა და ყურში მიჩურჩულა
-გამარჯობა!!
ამ ხმის გაგონებაზე ,გავშრი..გვერძე მივიხედე და ნაცნობი სახე დავინახე ,რომლიც ეშმაკურად მიღიმოდა..
-შეენ?.. შევხედე შეწუხებული სახით
-ისეთი სახე მიიღე აშკარად გაგიხარდა ჩემი დანახვა..მითხრა სიცილით
-ჰაჰაჰ ,ნამდვილად..ვუთხარი ირონიულად
-არ ვიცოდი,მაღაზიაში ასე თუ მოგეწონებოდი..
ცალი წარბი ავწიე და ისე გავხედე ,აშკარად სასაცილოდ გამოვიყურებოდი,იმიტომ რომ მაშინვე გადაბჟირდა..
-საიდან მოიტანე რომ მომეწონე?
-კაი რა ეგ ხომ აშკარაა..სპეციალურად დააგვიანე რომ ჩემს გვერძე დამჯდარიყავი..
გავიცინე - ამხელა წარმოდგენაც არ შეიძლება ადამიანს საკუთარ თავზე ჰქონდეს..
-გაჩუმდით!!!სათვალის ქვევიდან დაგვიბრიალა თვალები მასწავლებელმა..
მთელი გაკვეთილი ხმა არ ამოგვიღია..ზარიც დაირეკა ,ჩანთა ავიღე და კლასიდან გავდიოდი როცა ანა მომიახლოვდა..
-აბა მომიყევი..
-რაა?
-კაი რა დაგინახე ,როგორ ელაპარაკებოდი იმ უცნობს..
-ერთი ორი სიტყვა ვუთხარი
-კაი ტიპი ჩანს ..
-ნამდვილი კლოუნია..
-ასე უცებ როგორ გაიცანი ერთი..
-ეგ ის ბიჭია ,მოლში რომ შემასკდა..
გაეცინა-ბედი ყოფილა
წარბები შევკარი-რა სისულელეებს ამბობ!!
-აბა,ჯერ მოლში შეხვდით,შემდეგ ერთ კლასში აღმოჩნდით,თანაც გვერდიგვერდ ზიხართ
-გეყოფა!ისედაც თავი ამატკივა სისულელეებით
-მაინც რაო?
-არაფერი,თავის თავზე დიდი წარმოდგენა აქვს ..
ამ ლაოარაკში კლასამდეც მივაღწიეთ, მათემატიკის გაკვეთილზე შევედით..იქედან ფიზიკის კაბინეტში გადავინაცვლეთ..ჩემს ადგილას დავჯექი,ვიმედოვნებდი,რომ ლუკა არ შემოვიდოდა ,მაგრამ კარი გაიღო,კმაყოფილი ღიმილით შემობრწყინდა და გვერძე მომიჯდა
-აბა ,მეგობარო,რა გაკვეთილზე ვართ?
-საიდან მოიტანე რომ მეგობრები ვართ,თანაც ავლდებული არ ვარ გელაპარაკო..
-რომელ გაკვეთილზე ვართთქო!
-მოუსმინე და გაიგებ!
-დაგვიანებით,შემოვედი
-ჩემი პრობლემა არ არის!!მივახალე მკვახედ და ზურგი შევაქციე..მანაც იგივე გააკეთა და ასე ვიჯეაით სანამ მასწავლებელმა სიევ შენიშვნა არ მიგვცა..შემდეგ ამობეჭდილი ფურცელი დაგვირიგა ,ამოცანებით სავსე,წყვილში მუშაობა იყო საჭირო..მეკი არანაირი სურვილი არ მქონდა მასთანე ერთად მემუშავა ,ამიტომ ფურცელი ჩემსკენ მივწიე..
-მგონი,ფურცელი ორივესია!!
-არ მაინტერესებს..
-მე მაინტერესებს,ახლავე მომეცი ფურცელი
-არა
ფურცელს დაეჯაჯგურა და წამართვა..
-დამიბრუნე!!!ვუკივლე ბოლო ხმაზე..ყველამ ჩვენ დაგვიწყო ყურება
-მანდ რა ხდება?! იკითხა მასწავლებელმა
-ფურცელი წამართვა და არ მაძლევს..ვუთხარი წარბშეკრულმა
-ეგ ფურცელი ორივესია..არ ჩამომრჩა ლუკა
-მე არანირი სურვილი არ მაქვს შენთან ერთად მუშაობის!!ვულასუხე მკვახედ
-ძალიან კარფი რადგან არც მე...მითხრა და ფურცელი კიდევ უფრო იქეთ გაწია..
-მომეცი !!ვუყვირე ,ფურცელს ვეცი და ამ ჩხუბში გავხიე კიდეც ..
-ახლავე ორივემ დატოვეთ კლასი!!!ვიყვირა მასწავლებელმა,თითი დერეფნისკენ გაიშვირა და მკაცრი გამომეტყველება მიიღო...მე ანას გავხედე,შეწუხებული სახით მიყურებდა,მანიშნებდა გადი სანამ გვიანი არ არისო..ორივე ავდექით და დერეფანში გავედით..
-კმაყოფილი ხარ?,მითხრა გაბრაზებულმა
-შენი ბრალი იყო,არ შეგეძლო ფურცელი მოგეცა
-მგონი შენ წამართვი თავიდან
-იმიტომ რომ შენთანნაირ ადამიანთან ჯდომა არ მინდა ,არც მუშაობა!!!ვუთხარი და დავეჯღანე..
მას კისერზე ძარღვები დაეჭიმა ,ხელი მომკიდა კედელზე მიმაყენა,სახე ისე ახლოს მომიტანა მის სუნთქვას ვგრძნობდი..შეშინებულმა შევხედე ,თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა..
-მისმინე,არვიცი აქამდე ვისთან გქონია საქმე მაგრამ ,მე მათ აე ვგავარ ,მეორედ ჩემთან ტონის აწევა არ გაბედო თორემ განანებ!!
-მაიმც რას მიზამ,მომკლავ?
-არა,უარესს!!
-შენი არ მეშინია!!ლუკა
მისი სახელის ხსენებაზე შეკრთა..
-ასე ხომ?კარგი,გინდა ომი?იქნება ომი?მერე არ თქვა არ გამიფრთხილებიხარო..
ხელები გამიშვა ,შებრუნდა და წავიდა..ცოტახანი ასე ვიდექი ,გაყუჩებული..სემდეგ ზარიც დაირეკა და ანა მომიახლოვდა
-რამოხდა?რა დაგემართათ
-ეგ ლუკა ,ნამდვილი იდიოტია..
-ამის გამო ეჩხუბე?
-არა ,ნაწილობრივ ჩემი ბრალიც იყო..
-იმედია შერიგდით..
თვალები ავატრიალე..-შენ მეწყვილე მგონი კარგად შეეწყვე..
-სულაც არა ,ნამდვილი იდიოტია ,ყველაფერს მიკრიტიკებს ,ყველაფერზე დამცინის..-არ მიკვირს ,ვუთხარი და თან დავეჭყანე..თვალები დამიბრიალა და კლასში სემომყვა..ჩემს ადგილას დავდჯექი ,მორჩა დღეს ლუკას ვეღარ ვნახავ ,ცოტას დავისვენებთქო გავიფიქრე..ფანჯარაში ვიხედებოდი ,უცებ უკნიდან ვიღაც მომიახლოვდა,ჩამეხუტა ,წელზე ხელები შემომხვია..ისე თბილად ჩამეხუტა ,გულში სითბო ჩამეღვარა ,აღარ მინდოდა მომეცილებოდა,თავი მხარზე მივადე და თვალები დავხუჭე,როგორი თბილი ჩახუტება ცოდნია ანასთქო გავიფიქრე..უცევ ტუჩები ყურებთან მომიტანა და მიჩურჩულა:
-ლამის ხელებში ჩამადნი საყვარელო..
მისი ხელები მოვიცილე და წამოვხტი..ეს ანა ნამდვილად არ იყო..
შენ...აქ..როგორ?
-მიგენატრე ძვირფასო? ,მკითხა და შუბლზე ჩამიყრილი თმა ყურს უკან გადამიწია..მისი ხელი უხეშად მოვიშორე..
-ჰმ..ბედავ და მელაპარაკები კიდეც,იმის შემდეგ რაც გააკეთე არა?
-მართალი ხარ,ძალიან ცუდად მოვიქეცი,მაგრამ ხომ ხედავ დავბრუნდი...
-არ მაინტერესებს..ზურგი შევაქციე და კარევისკენ წავედი.
-მე შენ ისევ მიყვარხარ!! ეს სიტყვები ექოსავით მოედო ყველაფერს,გულმა გამალებით დაიწყო ცემა..მისი მოსმენა აღარ მინოდოდა მაგრამ მაინც გააგრძელა -მიყვარხარ და აღარასოდეს მიგატოვებ ,შენს გამო დავბრუნდი ქრისტინე ,მხოლოდ შენს გამო..
-მე..აღარ მიყვარხარ...მივაძახე და კლასიდან გავვარდი,არ ვიცოდი სად მივდიოდი ,უბრალოდ მინდოდა მარტო ვყოფილიყავი,საშინელი სურვილი გამიჩნდა მეტირა,მეყვირა,მეჩხუბა და ეს შინაგანი ბრაზი ვინმეზე გადმომენთხია,თუმცა კარგად ვახერხებდი თავის მოთოკვას..ეზოში გავედი,მაგიდების გავლით ჩემს ადგილას უნდა წავსულიყავი,ადგილს სადაც მარტო მაშინ მივდიოდი როცა ცუდ ხასიათზე ვიყავი,როცა ვანმარტოვება მინდოდა და ჩემი დარდის დაუფარავად გამოხატვა..რამდენიმე მაგიდას ისე გავცდი არავისთვის შემიხედავს,ძალიან მინდოდა არავინ ყოფილიყო აქ ნაცნობი..უცებ ერთ-ერთი სკამიდან ვიღაც ადგა და მომიახლოვდა..
-რაიყო,ნაკაშიძე ისე მოგენატრე ჩემს საძებნელად გამოხვედი?წინ გადამიდგა ლუკა..მისთვის არ შემიხედავს ,არ მინდოდა ჩემი ცრემლიანი თვალები დაენახა..გვერდის აქცევა ვცადე მაგრამ არ გამიშვა..
-რა გჭირს,ჩემი ისე გეშინია თვალებშიც არ მიყურებ?ირონიურად ჩაიცინა.
-თავი დამანებე!!
-ჯერ შემომხედე..მითხრა და დაიხარა ჩემი სახის დასანახად,შემდეგ სახეზე მომკიდა ხელი და თავის აწევა სცადა მაგრამ გავუძალიანდი..-თავი დამანებე მეთქი ვუკივლე და თვალებში ჩავხედე,მორჩა თავი ვეღარ შევიკავე,ცრემლები თავისით წამოვიდა..რომ დაინახა ვტიროდი სახე შეეცვალა,თვალებში სევდა ამოვიკითხე-რა გჭირს?მკითხა ნაზი ხმით,გაწყენინე?
კიდევ ერთხელ ჩავხედე მას,ლურჯ თვალებში..შემდეგ გვერდი ავუქციე და გზა გავაგრძელე..-ქრისტინე!!!დამიძახა უკნიდან..მაგრამ არ მიმიხედვს ,წინ მივდიოდი და ცრემლებს ვიწმენდდი,მინდოდა მანამდე მომეთმინა სანამ იქ მივიდოდი..
აი მივედი კიდეც,აქ სრული სიმშვიდე იყო,ირგვლივ მხოლოდ სიმწვანე ,ამხელა სკოლაში ეს ჩემი საყვარელი ადგილი იყო,აქ ისე იყო ბუჩქები და დიდი ჭადრის ხეები ჩალაგებული ,რომ ვერავინ დაგინახადა,ეს ადგილი პირველად 14 წლისამ აღმოვაჩინე,მაშინ როცა სკოლაში ჩხუბი მომივიდა ერთ გოგოსთან და შეშინებული ეზოში გამოვვარდი..ხის ძირას ჩამოვჯექი,მუხლები მოვხარე და თავს უფლება მივეცი მთელი ემოციები გადმომეფრქვია,არვიცი რამდენიხანი ვტიროდი..ბოლოს ცრემლები შევიშრე,ავდექი და პირდაპირ სახლში წავედი,კარები შევაღე ,ჩანთა შემოსასვლელში დავაგდე და საძინებელში შევედი..
-ქრისტინე!არ გშია?-მომაძახა ნატამ..
-არა .ვუთხარი რაცშეიძლება მშვიდი ხმით..გამოვიცვალე,შავი ელასტიკი,ვარდისფერი ფუმფულა ნასკები ამოვიცვი რომელსაც კატის ყურები ქონდა გვერდებზე,თეთრი საშინაო ზედა და ვარდისფერი ხალათი შემოვიცვი,შავი კულულები კისერთან დავიხვიე კოსად და ფანქრით ჩავიმაგრე ,სარკეში ჩემს თავს მოვკარი თვალი,სახეზე საშინლად გამოვიყირებოდი,ტუში ოდნავ ჩამომდღაბნოდა რაც ჩემს ცისფერ თვალებს საშინელ იერს აძლევდა,სააბაზანოში შევედი და პირი დავიბანე ..შემდეგ გამოვედი ,ლოგინზე პირქვე დავემხე და მანამდე ვიწექი ასე სანამ ოთახის კარი ანამ არ შემოაღო..შეშინებული შემოვარდა ოთახში,მომახლოვდა და ჩამეხუტა..
-გიო ვნახე..მითხრა ბოლოს
-...
-დაბრუნდა..
-ვიცი მეც ვნახე..
-რამე გითხრა?
-ჩამეხუტა და მითხრა რომ ვუყვარვარ,რომ ჩემს გამო დაბრუნდა..
-როგორ გაბედა დალაპარაკება საერთოდ,იმის შემდეგ რაც აქ დაგაგდო და ახსნის გარეშე გადაიკარგა,როგორ ბედავს და შენთან მოდის!!! გამიცრა კბილებიდან..
მხრები ავიჩეჩე და ლოგინზე წამოვჯექი..ახლაღა შემაჩნია ჩემი ჩაწითლებული თვალები,შეწუხებულმა გამომხედა-ჩემო ლამაზო,ჩემო დათუნია,ეს რადღეში ჩაგაგდო იმ საქონელმა..მითხრა და ჩამხუტა..
-მისმა დანახვამ ძალიან იმოქმედა...ხომ გესმის ,თითქმის დავივიწყე მისი არსებობა,თითქოს სიცოცხლის ხალისი დამიბრუნდა ამდენი ხნის შემდეგ..მაგრამ ეხლა..ეხლა თითქოს..სიტყვებიბარ მყოფნიდა იმის გამოსახატავად რაც მჭირდა,ანას თვალიდან ცრემლი გადმოუვარდა-ჩემი პატარა,გულუბრყვილო,ჩემი ნაზი,ჩემი ფუმფულა..იმ ვირის გამო ნუ ტირი,შენი ცრემლების ღირსი არ არის..
-ვიცი...ვუთხარი სლუკუნით-მაგრამ მეტირება,განა მასზე ,ჩემს თავზე მეტირება,მერირება რომ მახსენდება რამდენად სულელი ვიყავი რომ ვენდე ,რომ მჯეროდა მისი თითოეული სიტყვა,ყოველი ჩახუტება და ღიმილი..კალთაში ჩავუდე თავი,ფანჯარაში ვიხედებოდი და რაღაცაზე ვფიქრობდი..ვერცკი მივხვდი როგორ ჩამეძინა..ანა ადგა,ქრისტინეს საბანი დააფარა და ნატასთან გავიდა სამზარეულოში..
-რახდება?რა სჭირს შენს დაქალს?
-რასჭირს?
-ხომ იცით რომ ვერაფერს დამიმალავთ,ხმაზე შევატყვე რაღაც მოხდა..
-გეტყვი,ოღონდ რომ გაიღვიძებს კითხვებს ნუ დაუსვავ.
-რათქმაუნდა..
-გიო დაბრუნდა და ჩვენი გოგოს გულისტკენას თავიდან ცდილობს..
-რაა.წარბები შეკრა ნატამ..-ქრისტინე მაშინ იმ მდგომარეობიდან ძლივს გამოვიყვანეთ,ჩემი დათუჩა ლამის ხელში ჩამადნა და ის წურბელა კიდევ ბედავს იგივეს?!
-როგორც ჩანს ხო..ქრისტინეს უნდა დავეხმაროთ ,გვერდში უნდა დავუდგეთ,ნატ ..ეხლა ყველზე რთული პერიოდი იწყება..ნატამ თავი დამიქნია და ყავა წინდ ამიდო..ცოტახანი შემდეგ ორივე სადღაც შორს ფიქრებში წავედით..
მეორე დღეს ადრე გამეღვიძა,ადგომა ძალიან მეზარებოდა,არც სკოლაში წასვლა მინდოდა,მაგრამ გაცდენა არ გამოდიოდა,გადავწყვიტე მეორე გაკვეთილზე წავსულიყავი, თან პირველი ქიმია გვქონდა და ლუკასთან შეხვედრაც არ მინდოდა..ვიწექი,ფანჯარაში ვიყურბოდი,აშკარა იყო მზიანი ამინდი იქნებოდა,ფიქრებში წავედი,ვიხსენებდი ძველ დროს,იმ დროს როდესაც გიორგიმ სიყვარული ამიხსნა ,როცა პიკნიკზე დამპატიჟა,მახსენდებოდა როგორი ბედნიერი ვიყავი მასთან ,როგორ მიცემდა გული მის ყოველ შეხებაზე და კოცნაზე,როგორ ვწითლდებოდი როდესაც ანა მასზე მეკითხებოდა,როგორ უცებ გავიდა დრო,როგორ უცებ შეიცვალა ყველაფერი კარგი ცუდისკენ ,შემდეგ გამახსენდა როგორ გადამაგდო,წავიდა და არცკი ჩამთვალა ღირსად რაიმე ეთქვა ჩემთვის,გაინტერესებთ ეს როგორ მოხდა? აი ასე ,ერთ მშვენიერ დღეს სკოლაში არ მობრძანდა,მთელი დღე არ შემხმიანებია,არც მეორე დღეს..უამრავი შეტყობინება დავუტოვე მაგრამ არ უნახავს,შემეშინდა ,ვიფიქრე რამე ხომარ დაემართათქო და მასთან წავედი სახლში,მისმა ძმამ მითხრა რომ ის წავიდა,წავიდა და აღარ დაბრუნდებოდა,გაინტერესებთ სად წავიდა?სხვა ქვეყანაში,სასწავლებლად..თურმე ერთი თვეა ამისთვის ემზადება და მე არც მითხრა..არცკი დამემშვიდობა,მახსოვს ძალიან განვიცადე,არ მეგონა ცხოვრებას თუ გავაგრძელებდი,ორი კვირა სკოლაში არ მივლია,გულნატკენი ვიყავი,საჭმელსაც აღარ ვჭამდი,მაგრამ ორი კვირის შემდეგ როცა ერთ-ერთ გვერძე მისი და ვიღაც გოგოს ფოტო ვნახე გავბრაზდი,ჩემს თავზე გავბრაზდი,ის იქ ერთობოდა მეკი აქ თავს ვიკლავდი..მას შემდეგ წელიწადნახევარი გავიდა,დრომ თავისი ქნა ,სიყვარული განელდა..თავს ბედნიერად ვგრძნობდი ეხლა კი დაბრუნდა ,ისევ გამოჩნდა და მხოლოდ სიბრაზეს ვგრძნობ სხვა არაფერს...ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა,ავდექი,ხელპირი დავიბანე,ვარდისფერი მოკლე სარაფანი ჩავიცვი,შავი თმა მხრებზე დავიყარე და წინა მხარე უკან შევიკარი,სახეზე არაფერი წამისვავს,მხოლოდ ლურჯი ტუში წავისვი რომელიც ჩემს ცისფერ თვალებს უფრო კვეთდა,კეტები ამოვიცვი და სამზარეულოში შევედი...-პრივეტ ნატ..ვუთხარი ღიმილით,ამათვალიერა -რა ლამაზი ხარ ჩემო პატარა..
-მადლობა..მშია
-ვიცოდი ამას რომ იტყოდი,ამიტომ ბლინები გაგიკეთე შოკოლადით და ბანანით..
-ვაიმეე როგორ მიყვარხარ,სიამოვნებით შევჭამ..წინ დამიდო თეფში ,უცებ შევჭამე ჩანთას ხელი დავავლე და სკოლაში გავვარდი..
კლასში შესვლაც არ მაცადა ისე მეცა ანა და ჩამეხუტა..-კარგად ხარ? მკითხა შემდეგ..
-ცუდად რატომ უნდა ვიყო? მივუგე ღიმილით..
-სხვათაშორის დღეს კარგად გამოიყურები..ანათებ
-მადლობა,შენც.. ანას,მოტკეზილი შავი დახეული შარვალი,თეთრი წინ ოდნავ ჩახსნილი ზედა ეცვა ,რომელიც მის გრძელ კისერს და სავსე მკერდს ხაზს უსვამდა,წითელი თმა დაეხვია და მხრებზე ისე დაეყარა,სახეზე ფართო ღიმილი დასთამაშებდა და თვალები უბრწყინავდა..-რახდება?ვისთვის გამოიპრანჭე ასე? ვკითხე ინტერესით..
-რასქვია ვისთვის,ჩემი თავისთვის,უბრალოდ მომინდა...თვალი ამარიდა..
-გასაგებია..
-რაარის გასაგები?
-არაფერი,წამოდი ქართული გვაქვს...გაკვეთილზე შევედით,რამდენჯერაც კარზე ხმა იქნებოდა იმდენჯერ გიო მეგონა,მაგრამ არ შემოუხედავს,ანამ ეს შეამჩნია და მიჩურჩულა..
-სკოლაში არ არის..
-რა?
-არ არისთქო..
-ვიინ?
-იცი ვისაც ვგულისხმობ..გიოს..
-აა ხო,მერე რა ,არ მაინტერესებს არის თუ არა..
-ვიცი ,ვიცი..მომდევნო ერთი თვე არ იქნება,ისევ წავიდა,იქ რაღაცეები აქვს მოსაგვარებელი და დავრუნდება..
-ანუ მართლა ბრუნდება..
-ხო...
-...
-მისმინე ქრის ,რაღაც უნდა გკითხო და გულწრფელად მითხარი..
-გისმენ..
-ისევ გიყვარს?
-არვიცი...არ ვიცი რას ვგრძნობ,ძალიან გაბრაზებული და ნაწყენი ვარ,მაგრამ გუშინ რომ ჩამეხუტა,მივხვდი რომ ძალიან მომნატრებია,ძალიან..რღაცნაირად გამიხარდა მისი სახეს კვლავ დანახვა..
-ხოო ,მესმის...
.........
გაკვეთილიდან გამოვედი..ბიოლოგიაზე უნდა შევსულიყავი ,ამიტომ კაბინეტისკენ მივიჩქაროდი..კლასში შევედი,მაშინვე თვალი მოვკარი ლუკას,იჯდა და რაღაცას კითხულობდა,ის მოსაცმელი ეცვა მე რომ ამახია მოლში,მაგრამ უნდა ვაღიარო ძალიან უხდებოდა..მივუახლოვდი,ჩანთა მერხზე დავდე და დავჯექი,ზარის დარეკვამდე ხუთი წუთიღა იყო..წიგნი დახურა და შემომხედა,მისთვის არ შემიხედავს..
-პრივეტ,როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
მხრები აიჩეჩა..-პირველზე არ იყავი..
-ვიცი..
-გიშინდელ ამბავს უკავშირდება?
გაოცებულმა შევხედე-რომელ ამბავს?
-აი ,ეზოში რომ გატირე..
-ჰმ..შენ მატირე?
-ხო ,მეგონა იმიტომ ტიროდი რომ ჩემი შეგეშინდა..
-ღმერთო შენი ამპარტავნობა დაგღუპავს..კარგი მომისმინე ,ჯერ ერთი შენს გამო არ ვტიროდი,მეორეც შენი არ მეშინია და მესამე დღეა იმიტომ მოვედი მეორეზე რომ ძილი არ მეყო..ეხლა გაიგეე?
თავი დამიქნია....მასწავლებელი შემოვიდა,კლასიც შეივსო,დავინახე როგორ შემოვიდნენ ანა და ნიკა ,რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ და იცინოდნენ..
-აბა ,ყველანი ფეხზე ადექით დაგინახოთ..ღიილით გვითხრა მასწმა..ყველანი წამოვდექით,მან კიდევ ერთხელ შეგვათვალიერა,სია ამოიკითხრა და დავჯექით..უცნაური თვისება აქვს ,რა საჭიროა სიის დროს ფეხზე წამოდგომა..
-სხვათაშორის,საშინლად გამოიყურები..მიჩურჩულა ლუკამ ,როცა დავჯექით..
გამეღიმა-შენც საშინლად არ გიხდება ეს ქურთუკი..
-მადლობა,მაგრამ შენზე მეტად მიხდება..
-არც იოცნებო ..
-არაა,ეს არ არის ოცნება, რეალობაა.
ენა გამოვუყავი და წიგნები ამოვიღე,უცებ ხელი მომიჭირა და წიგნები გამაგდებინა..
-მეორედ არ გაბედო დაჯღანვა,გასაგებია?
-არა..არ არის ,ხელი გამიშვი
-მაშინ ენას აღარ გამომიყოფ
-ვერ დაგპირდები!!
-მაშინ არ გაგიშვებ..მითხრა კმაყოფილი ღიმილით
-გამიშვი!!!
-არა..მითხრა და ხელი კიდევ უფრო მაგრად მომიჭირა,ძალიან მეტკინა..-გამიშვი მტკივა!!!
-ნუ მატყუებ,არ გტკივა,ეს ჩემზე არ გაჭრის..
ხელის მტევანი გამილურჯდა,გამიცივდა...-მართლა ძალიან მეტკივა ,გამიშვი გთხოვ..ცრემლები მომაწვა თვალებზე...
-არა! არცკი შემოუხედავს ისე მითხრა..
მირჩა მეტს ვეღარ ავიტანდი -გამიშვი!!!!!ვუკივლე ბოლო ხმაზე ,ცრემლნარევი ხმით..მაშინ შემომხედა და რიცა ცრემლი დაინახა ჩემს თვალში ხელი გამიშვა ,სწრაფად ავდექი და გარეთ გავედი,გოგონების ტვალეტში შევედი..ხელს ვავარჯიშებდი რომ სისხლის მიმოქცევა აღმედგინა,თან ცრემლებს ვიწმენდდი,მართალია ხელი მომირჩა მაგრამ ლუკას ნათითურები მაინც დამრჩა წითლად..წყალი შევისხი და კლასში დავბრუნდი..კარი რომ შევაღე უცებ შემომხედა ,შემდეგ თვალები დაღუნა და თავი ძირს დახარა..ხმა არ ამოგვიღია არცერთს მთელი გაკვეთილი..ზარი დაირეკა და ყველა გარეთ გავიდა..
-ნაკაშიძე ,შენ დარჩი ,საქმე მაქვს..
ცოტახანი შემაყოვნა ,რაღაც დამავალა...კლასიდან გამოვედი ,იცებ ვიღაცამ ხელი მტაცა და კიბის ქვეშ დამაყენა,ლუკა იყო..
-ბოდიში,არ მინდოდა..
-ხო აბა რა
-არ მეგონა ასე თუ გეტკინებოდა..
-მართლა? ლამის სისხლის მიმოქცევა შემიჩერე და არ გეგონა ხომ?!!
-ძალით არ მიქნია..მართლა!
-არ მჯერა..შენი საერთოდ არ მჯერა
ხელები მხრებზე მომკიდა ,წარბები შეკრა ,თვალებში ჩამხედა და მკაცრად მითხრა..
-მისმინე ნაკაშიძე..რომ გეუბნები არ მინდიდათქო,ესეიგი არ მინდოდა და ასე ნუ მელაპარაკები..
-როგორც იმსახურებ ისე გელაპარაკები!! მივახალე,ხელები გავაშვებინე და წამოვედი...

********************
ერთი კვირის შემდეგ..
მთელი კვირაა მე და ლუკა გამუდმებით ვჩხუბობდით,სულ ნერვებს მაგლეჯდა,ხან რაზე მაბრაზებდა ხან რაზე ,მაგრამ არც მე ჩამოვუვარდებოდი..ამასწინათ მასწავლებელი მის გამო მეჩხუბა ,მეკი მას ვეჩხუბე,ბოლოს მე გამოვედი მართალი და ენა ჩავაგდებინე..მთელი დღე ხმა აღაე ამოუღია..მეორე დღეს
პირველი ფიზიკის გაკვეთილი გვქონდა..როგორც ყოველთვის,ეხლაც ლუკა თავის ადგილას დამხვდა..არ შემიხედავს,ისე დავჯექი და წიგნები ამოვიღე,გაკვეთილი დაიწყო..მასწავლებელი რაღაც პროექტს განიხილავდა,რომელიც შემაჯამებელი წერისათვის გვექნებოდა გასაკეთებელი,ყველას სხვადასხვა თემა უნდა აგვერჩია და დამოუკიდევლად გაგვეკეთებინა..თემები დაფაზე ჩამოწერა,მე გრავიტაციასთან დაკავშირებით ავირჩიე რაღაც,ლუკამაც იგივე..რადგანაც ყველას თითო თემა უნდა აეღო,ამაზეც ჩხუბი ავტეხეთ,რათქმაუნდა არცერთი ვთმობდით, მასწავლებელი კი სასტიკად გაბრაზდა..
-ეხლა რაღა გაჩხუბებთ?! მას საქმის ვითარება ავუხსენი და დავძინე-ის მაინც არაფრის გამკეთებელიათქო..
-დიახაც ვარ-გაბრაზდა ლუკა..
-გეყოფათ!!!რადგან ასე მიშლით გაკვეთილს დაისჯებით,ორივე ჯგუფში იმუშავებთ,ერთად!!!
-რა!!! წამოვიძახეთ ერთხმად..
-შანსი არაა,ამ გოგოსთან ერთად პროექტს არ გავაკეთებ..
-არც მე მინდა ამასთან ერთად მუშაობა..-არ მაინტერესებს,ორივე ჩამაბარებთ საერთო პროექტს ,კვირისბოლოს ..წინააღმდეგ შემთხვევაში ქულას ვერ მიიღებთ..
მე და ლუკამ ერთმანეთს გადავხედეთ ბრაზით,სხვა გზა არ იყო ,უნდა დავთანხმებოდით..
-კარგი ჯანდბას ,გავაკეთოთ ერთად..ვუთხარი ჩუმად
-მადლობთ რომ ნება დამრთეთ..მითხრა ირონიით
-მოკეტე რა..
-შენ მოკეტე..
-სად ვიმეცადინოთ?ალბათ...
-ჩემთან..მომიჭრა მოკლედ
-ჰმ..შენთან სახლში მოსვლას არ ვაპირებ..ვუთხარი წარბაშეკვრით..
-მოგიწევს ძვირფასო...მითხრა ,თვალი ჩამიკრა და კლასიდან გავიდა...როგორც ჩანს სხვა გზა არ მქონდა...
********
ტელეფონის ზარის ხმა შემომესმა საძინებლიდან,კიბეებზე ავვარდი და უცებ ვუპასუხე:- ხო ანა..რამე მოხდა?
-რას შვები?
-ჯერ არაფერს,ვხატავდი
-აა...არ გინდა ჩემთან მოხვიდე?გავერთოთ..
-სიამივნებით საყვარელო მაგრამ...
-რა მაგრამ!!ეხლა არ მითხრა მეზარებაო..
-არა გოგო,უბრალოდ,ლუკამ უნდა გამომიაროს და...
-რა?!ვიცოდი,ვიცოდი,ვიცოდი,რომ მოგწონდა,სად მიდიხართ?
-რა მომწონდა ,მეტი საქმე არ მაქვს ის ტირანი მომეწონოს.ფიზიკის პროექტთან დაკავშირებით მივდივარ მასთან.
-აჰა,გასაგებლარია აბა თქვენ იცით არ დალეწოთ სახლი და არ იჩხუბით..
-როგორ შეიძლება მასთან იყო და არ იჩხუბო ..ვუთხარი სიცილით..კაი წავედი ,უნდა გავემზადო.
-...კაი ხო წადი წადი..მერ ამომიარე
-კაი ,პკ..
გავთიშე და გარდერობი შევათვალიერე,ვფიქრობდი რა ჩამეცვა ,ბოლოს არჩევანი სპორტულ სტილზე შევაჩერე..ჯინსის მაღალწელიანი შარვალი,ნაცრისფერი ბოტასები და ტოპის სტილის სპორტული ზედა ჩავიცვი..თმა კუდად შევიკარი ..ამდროს კარზე დააკაკუნეს,ქვევით უხასიათოდ ჩავედი..
-კარს მე გავაღებ ნატ..ვუთხარი და კარის გასაღებად მივედი..
-გამარჯობა ძვირფასო..მზად ხარ?
-კი,დამელოდე ჩანთას ავიღებ..
-ბევრსაც ნუ მალოდინებ..მითხრა ღიმილით..უემოციო სახით შევხედე ,შემდეგ ჩანთა ავიღე და გავყევი..
-აბა რას შვები?
-ისეთს არაფერს,რას უნდა ვშვებოდე..
-შენზე წესიერად არაფერი ვიცი..
-რისი ცოდნა გინდა?
-რავი..მომიყევი რამე
-რამე?ჰმ..ეშმაკურად ჩავიცინე..კარგი..
-აბა გისმენ რას მეტყვი..
-რადა,ერთ დღეს ერთი საშინელი ბიჭი დამეჯახა,რომელიც იმ მომენტიდან სულ ცხვირწინ მიტრიალებს და ნერვებს მიშლის..მივუგე სიცილით..მასაც გაეცინა..
-მეკი ერთ ულამაზეს გოგოს დავეჯახე რომელსაც თმაზე ფორთოხლის სურნელი ასდიოდა..მითხრა და გამომხედა..დავიბენი,არ ვიცოდი რა მეთქვა ამიტომ გაჩუმება ვამჯობინე..
-აი მივედით ,მითხრა და ლამაზი ორსართულიანი სახლი დამანახა,რომელიც პატარა ღობის მიღმა იდგა,შიგნით შევედით,ულამაზესი ხელი გადამეშალა ,ბაღში ყველანაირი ყვავილი იყო რაცკი აქ ხარობდა,ბუჩქებს სხვადასხვა ფორმა ჰქონდა მიღებული,ზოგს გულის,ზოგს აგურის ,ზოგსაც კი ფრინველების..
-აქაურობა ულამაზესია..
-ხო ,გეთანხმები,ამიტომაც ვიყიდეთ..ღიმილნარევი სახით გავხედე ,ცოტახნით ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეხვდა და თითქოს დრო გაჩერდა,არ ვიცოდი ასე რატომ ხდებიდა,რამდენჯერაც მას შევხედავდი უცნაური გრძნობა მეუფლებოდა..დროზე გამოვერკვიე,თვითონაც თვალი ამარიდა და შინ შემიძღვა..სახლი დიდი და მყუდრო იყო ,რომ შეხვიდოდი პირველად დიდი ლამაზი ხის კიბეები მოგხვდებოდა თვალში,შემდეგ ნათელი სტუმრის ოთახი და თანამედროვედ გაკეთებული სამზარეულო...
-წამოდი ,ჩემს ოთახში ავიდეთ..კიბისკენ გამიძღვა,ზევით დიდი მისაღები და ოთხი საძინებელი იყო,ერთ-ერთში შემიძღვა,ოთახი საშუალო ზომის იყო,ლურჯი ფერის,საწოლი,სამეცადინო მაგიდა და ტანსაცმლის კარადა იდგა მხოლოდ..კედელზე ერთ-ერთი ფეხბურთელის პლაკატი იყი გაკრული...
-საყვარელი ოთახია..
-ჩემი დიზაინია..მომიგო სიცილით..
-როგორც ჩანს ამაში მაინც გაქვს გემივნება ,ვუთხარი და დავეჭყანე..ამაზე გაბრაზებული სახე მიიღო ,მაგრამ არაფერი ითქვამს..
-კარგი..მოდი დავიწყოთ ..ვუთხარი და ჩანთიდან წიგნები ამოვალაგე..მაგიდაზე დავჯექი,მან მეორე სკამი მოიტანა და გვერდით მომიჯდა..ისე ახლოს იჯდა მის სუნთქვას ვგრძნობდი,ცოტაცნით მას ვაკვირდებოდი სახეზე,როგორი ხშირი წვერი,ლამაზი ცხვირი და მბზინავი თმა ჰქონდა, ლამაზი ფორმის ტუჩები,ზომიერად ნავარჯოშები სხეული და რაც ყველაზე მთავარია ულამაზესი,ზღვასავით ლურჯი თვალები..
-თუ ჩემს თვალიერებას მორჩი მაშინ დავიწყოთ...გამომაფხიზლა მისმა ნათქვამმა
-არა მე..მე ..არ გათვალიერებდი..
-ხოო ,აბა რას აკეთებდი?
-რაფერს..
-დაგინახე ნაკაშიძე..
-სახელი მაქვს ..
-სხვა თემაზე ნუ გადაგაქ...ვიგრძენი როგორ ავწითლდი..
-არ გადამაქვს..ბევრს ნუ ლაპარაკობ დავიწყოთ.ვუთხარი და რვეული გადავშალე..რაღაცეები ამოვიწერეთ ,რაც მთავარი იყო, შემდეგ უზარმაზარი წიგნი გადავშალეთ და კითხვას შევუდექით..ბოლოს კითხვასაც მორჩა...
-კარგი ქრისტინ..მე წაგიკითხავ შენ დაწერე..
-არა,პირიქით ჯობია..
-რატომ?
-იმიტომ რომ წერა არ მიყვარს..
-რა დამთხვევაა არც მე..ამიტომ შენ დაწერ..
-არამეთქი..გაიგეე!!!
-კიი!!და ნუ მიყვირი..
-არ გიყვირი!!!! (არადა ვყვიროდი)
-მე არ დავწერ..ერთხელ ვთქვი და უნდა გაიგო..
-ლუკა,ასე ვერაფერს გავაკეთებთ..
-მართალია,ამიტომ დაწერე..
-არა რა რას ვფიქრობდი აქ რომ მოვდიოდი,ისედაც ვიცოდი ესე რომ მოხსებოდა..ვთქვი,ჩანთას ხელი დავავლე და კიბეებზე დავეშვი..კარები უნდა გამომეღო როცა უკნიდან ლუკა მომიახლოვდა კარები დაკეტა და გაღების საშუალება არ მომცა,შემოვტრიალდი და ზურგით კარებს მივეყრდენი..რაღაცნაირად შემეშინდა,ისე ახლოს მედგა,ორივე ხელი კარებზე ქონდა მიდებული,მეკი მის ხელებს შორის ვიყავი მოქცეული..ვცდილობდი სახეზე არ შემეხედა მაგრამ მაიმც შევხედე..მისმა მზერამ დამამშვიდა..
-არ წახვიდე..
-ასე არაფერი გამოვა ლუკა..სულ ვჩხუბიბთ..
-იმიტომ რომ ჯიუტი ხარ!!...ცალი წარბი ავწიე..-ხო რაიყო ,ორივე ჯიუტები ვართ...უნდა დავზავდეთ,თუ კარგი ნიშანი გვინდა..
-მაგრამ შენ ჯიუტი კიარა უხეში ხარ..
-მეე? სულაც არა,ეს შენ გამოგყავარ წყობიდან სულ...
გამეცინა..მან ისევ გააგრძელა-აი ასე ,სიცილი უფრო გიხდება ..წამოდი რამე დავლიოთ და შემდეგ გავაგრძელოთ..სამზარეულოში შევედი ,ბართან დავჯექი,მაცივრიდან კოკაკოლა გამოიღო და შოკოლადი..
-.შოკოლადი!!ვიყვირე გახარებულმა...როგორ მიყვარს..
-ჰაჰაჰაჰ...სიცილი ატეხა მან..
-რა გაცინებს? შევუბღვირე..
-როგორი ბავშვური ხარ..
-ჰმ...ენა გამივუყავი,ჩემდა გასაკვირად ამაზეც გაეცინა..
შემდეგ წიგნები ჩამოიტანა და ჩვეულებრივად გავაგრძელეთ მეცადინეობა..
-კარგი,უკვე გვიანია უნდა წავიდე..
-გაგაცილებ..
-აა ,არაა საჭირო..მართლა,ჩემით წავალ..
-კიმაგრამ გარეთ ბნელა..
-მერე რა ,მალე მივალ..აე ინერვიუკო მიჩვეული ვარ..
ავდექი ,ჩანდა ავიღე დავემშვიდობე და წამოვედი..ამ უბანში პირველად ვიყავი,ირგვლივ კაციშვილის ხმა არ ისმოდა,ქუჩები განათებული იყო მაგრამ არც იმდენად რომ არ შეგშინებოდა..ადრეც მივლია ღამე გარეთ მაგრამ ეხლა რაღაცნაირად შიში მომაწვა...უეცრად რაღაცის ტკაცუნის ხმა გავიგე,გულმა ორმაგად დაიწყო ფეთქვა..ძალიან შემეშინდა ,ნაბიჯების ხმა მომესმა,უცებ რაღაც ხმაური ატყდა,ვიღაცამ ან რაღაცამ გაირბინა ჩემს წინ,ისე შემეშინდა თვალები დავხუჭე და კივილი დავიწყე..
-დამშვიდდი..დამშვიდდი...მომვარდა ვიღაც..-ნუ გეშინია აქ ვარ..თვალები არ გამიხელია მაგრამ მივხვდი ლუკა იყო..გულში მიმიკრა და თავისი ძლიერი მკლავები მხრებზე შემომხვია..ციტათი დავმშვიდდი,თავი დაცულად ვიგრძენი და თვალები გავახილე..ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა:-დამშვიდდი,ძაღლი იყო..ცოტა სული მოვითქვი და ვკითხე -შენ აქ რა გინდა?მეგონა სახლში იყავი..
-ვერ მოვისვენე და წამოვედი..
-რატომ?
-უბრალოდ არ მინდოდა ,ჩხუბისთავი გოგო ,მარტო გამეშვა სიბნელეში..
-ანუ,ჩემს გამო მოხვედი?..
-სიმართლე რომ გითხრა სუფთა ჰაერის ჩასუნთქვა მინდოდა,მაგრამ მერე ეკივილი გავიგონე ,დავინახე რომ აქ იდექი და მოვედი..(მოიტყუა)..-ისე არ მეგონა ასე მშიშარა თუ იყავი..
მისი მკლავებიდან თავი დავიხსენი,-მშიშარა არ ვარ!..
-ჰაჰაჰა...გეტყობოდა წეღან..
-ეს ,უბრალოდ,სიტუაცია იყო ისეთი რომ..
-რომ უნდა გეკივლა?შემაწყვეტინა..
-დასაცინად მოხვედი? შევუბღვირე..
-არა არა,წამოდი გაგაცილებ...მშიშარა..
-მშიშარა არ ვარ..
-ხარ !
-არ ვარ!
-ღმერთო რა ჯიუტია...ჩაილაპარაკა თავისთვის..

რამდენიმე დღის შემდეგ:
უკვე ორშაბათია,ისე მეზარება ფეხზე ადგომა ,ისე რომ არ იცით..სასტიკად მეძინება..წინა დღეებშიც არ ვიყავი სკოლაში,ცოტა გაციებული ვიყავი..დღეს კი აუცილებლად უნდა წავსულიყავი..ტელეფონი ავიღე და ნომერი ავკრიფე:
-გისმენ ქრისტინე,მალე მითხარი ვმუშაობ..
-დეე,არც დღეს წავალ რაა..
-რატომ?
-ბარემ ბოლომდე გამოვჯანმრთელდე...
-მერე არები და პროექტი?
-არ მაქვს ბევრი არა..პროექტი უკვე დავამთავრეთ ,ზეგ უნდა ჩავაბაროთ..
-მმ....
-კაი რა დეე,გთხოოვვვ!!!!
-კარგი ხო..
-გაკოცე..
-თავს მოუფრთხილდი..
-კაი..
ტელეფონი გავთიშე და თავი ბალისში ჩავრგე..არვიცი რამდენი ხანი მეძინა,რადგან რომ გავიღვიძე თავზე ნატა მადგა..
-რას ინებებთ საუზმედ?
-ყავას და ბუტერბროდს ძეხვითა და ყველით..ვუთხარი და გავეკრიჭე..
-ჰმ..წადი კბილები გაიხეხე..მითხრა დამეჯღანა და ქვევით ჩავიდა..ავდექი კბილები გამოვიხეხე,ხალათი მოვიცვი..თმა აპუწული მქონდა მაგრამ დავიკიდე..ქვევით ჩავჩანჩალდი..საათს შევხედე უკვე 2 საათი იყო..
-ამდენი ხანი მეძინა?
-დიახ მემ..
-რატომ არ გამაღვიძე?
-ბოლოს რომ გაგაღვიძე,მთელი დღე უჟმურ ხასიათზე იყავი და ყველაფერზე ბუზღუნებდი დაგავიწყდა?
-კაი ჰო,მომიგე..
-ხოდა ეგრეეე..მითხრა ,ყავა და ტოსტი წინ დამიდო...თვითონ ზევით ავიდა ლოგინის გასასწორებლად..
კარებზე ზარმა დარეკა,ალბათ ანაა,ან დედათქო ვიფიქრე ..პირგამოტენილი მივედი კარბთან,არცკი გამიხედავს ისე გავაღე და ადგილზე გავქვავდი...ზღურბლზე ლუკა იდგა და მიღიმოდა,ლუკმა ძლივს გადავყლაპე..-ლუკა?
-არ მელოდი?
-მეტყობა რომ გელოდებოდი?ვუთხარი და პიჟამოზე დავიხედე..
-კიი,აშკარად ჩემთვის გამოიპრნჭე ასე ხომ?
-ჰაჰაჰაჰ,ძაან სასაცილოა..
-არ შემომიპატიჟებ?
-კი,შემოდი..შემოვიდა და მოულოდნელად ლიყაზე მაკოცა..ცოტახანს გაოგნებული ვიდექი..შემდეგ მისაღებში დივანზე დავსვი,მეკი გამოსაცვლელად ზევით ავედი..სპორტული საშინაო შარვალი და ზედა ჩავიცვი,თმა ფანქრით დავიმაგრე და ქვევით ჩავედი...
-წამო სამზარეულოში ..ვუთხარი და თან იქეთ გავუძეხი..
-რახდებოდა სკოლაში უჩემოდ?
-მოწყენილობა..ჩაიბუტბუტა მაგრამ მაინც გავიგე..
-რა?
-არაფეეი,ყველაფერი ძველებურად..შენ რატომ არ დადიოდი?
-ცუდად ვიყავი..
-რა გჭირდა?ეხლა როგორ ხარ?
-კარგად ვარ დამშვიდდი,ხვალ მიოვალ..
-აა კარგი..
-ისა და ,ჩემი თავი რამ გაგახსენა?
-რას ლაპარაკობ,სკოლაში ერთი ადამიანი ვერ ვნახე ვინც უმიზეზოდ მეჩხუბებოდა და მოგაკითხე აქ..მითხრა სიცილით..
-აჰა ,ესეიგი მოგენატრე არა?
მისი სწრაფი მზერა მომხვადა..-შენ რა მოსანატრებელი ხარ..უბრალოდ ბოლოჯერ უნდა გადავხესოთ პროექტს სულ ესაა..
-აა..კაი გადავხედოთ.. ,გვერდით მივუჯექი ,წიგნები ამოვიღეთ და მეცადინეონას შევუდექთ..
************************************

-ქრისტინ,ადექი წასვლის დროა...ჩამესმა ყურში ნაცნობი ხმა..-ქრისტინ!!! თვალები გავახილე,ლოგინთან დედა იჯდა და მაღვიძებდა..
-ხოო,ვდგებიიი..ვუთხაფი და წამოვჯექი..
-მიდი მიდი ,დღეს მე წაგიყვან..
-შენ რა სამსახურში არ ხარ?
-გვიან წავალ..
-კაი...
ლოგინიდან წამოვდექი ,ხალათი მოვიცვი და სააბაზანოში შევედი,შემდეგ ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე,თმა გადავიწიე და უკან დავწენი,ცისფერი წელში გამიყვანილი ,თეთრი ყვავილებით მოხატული მუხლამდე კაბა და თეთრი ბოტასები ჩავიცვი,ჯინსის ჩანთა გადავიკიდე და ქვევით ჩავედი..
-ლამაზად გამოიყურები..
-მადლობა დე ..წავედით?
-არ შეჭამ?
-მმმ..რაღაც არ მშია..
-ქრისტინ,შენი ჯანმრთელობის პატრონი ყოველ დილას უნდა ჭამდეს დაგავიწყდა?
-კაი რა ,არ მშია..გთხოოვ,სკოლაში შევჭამ რამეს ..
-კაი ხო..ამ ერთხელ იცოდე..მივვარდი და ლოყაზე ვაკოცე,ავაყენე და სკოლაში წავედით..
მანქანიდან გადმოვედი ,სკოლის ეზოში მივსეირნობდი,ზარამდე 10 წუთი იყო დარჩენილი..
-აბა ,მზად ხარ?..მოულოდნელობისგან შევხტი და უკან მივტრიალდი ,ლუკა იდგა და იღრიჭებოდა..
-ეხლა ესე დაიწყე?
-რა?
-ჩემი გულის გახეთქვა..სულ უკნიდან უნდა მომეპარო?
-ფფფ ..სულ ცუდ ხასიათზე რატომ ხარ?
-სულაც არ ვარ ცუდ ხასიათზე..
-უბრალოდ აღიარე რომ უჟმური ხარ..
-არ ვარ ..
-ხარ!! ღიმით მითხრა და წინ გამისწრო..
-არვარ გასაგ....უცებ თავბრუ დამეხვა,ყველაფერი ბინდში გაეხვა ვეღარაფერს ვხედავდი,ვიგრძენი რომ ძალა გამომელია და ძირს დავეცი..
-შენ რა ხმა ჩაგივარდა? თქვა ლუკამ და ღიმილით მიტრიალდა უკან,უცებ სახე შეეცვალა..-რა გჭირს? კითხა ქრისტინეს რომელიც უემოციო თვალებით უყურებდა ,სახეზე ფერი არ ედო,-ქრისტინე!! მას ხმა არ ამოუღია,უცებ შებარბაცდა და ის იყო უნდა დაცემულიყო,ლუკა გაიქცა ,გარბოდა გოგოსკენ და თან გული გამალებით უცემდა ,წამზე მიასწრო დაიჭირა და ძირს მუხლებით დაემხი,ჩანთა მოიხსნა და იქვე დააგდო..-ქრისტინ!!!ქრისტინ!!! ყვიროდა ბოლო ხმაზე,თან ანჯღრევდა..ირგვლივ არავინ იყო,ამიტომ გოგონა ხელში აიტაცა ,მისი თავი გულზე მიიდო,მეორე ხელით ჩანთას დაწვდა და ექთნის კაბინეტისაკენ გაიქცა...
-რამოხდა? ფეხზე წამოხტა ექიმი უცებ შევარდნილი სტუმრების დანახვაზე..
-ცუდად გახდა !! სწრაფად მიახალა და გოგონა საწილზე დააწვინა..
-კარგი ,კარგი ,შენ კლასში დაბრუნდი ,ამას ჩვენ მივხედავთ..ბიჭმა თავი დააქნია,დერეფანში წავიდა და კლასისკენ აიღო გეზი...ვერაფერზე ფიქრი ვეღარ შეეზლო,თვალწინ სულ ქრისტის სახე უტრიალებდა გულის წასვლამდე,წესით არ უნდა ანაღვლებდეს ამ გოგოს ბედი ,მაგრამ ძალიან ღელავდა ,რა დაემართა?ხომ კარგად იქნება?,სულ ეს კითხვები უტრიალებდა თავში..კლასის კარებს მიადგა,უნდოდა გამოეღო მაგრამ უცებ გადაიფიქრა ,უკამ გატრიალდა და ისევ ექთნის კაბინეტს მიადგა,მიაყურადა იქნებ რამე გაეგო,იქედა ქრისტინეს ხმა გამოვიდა რომელიც იძახდა რომ კარგად არის..შვებით ამოისუნთქა,იქედან ტუალეტში წავიდა , წყალი შეისხა და კლასში დაბრუნდა..მთელი გაკვეთილი გოგონაზე ფიქრობდა,რომელსაც საყვარელი ღიმილი ჰქონდა,ლამაზ სახეზე ღიმილის დროს ოატარა ლოყები ამოიზნიქებოდა ხოლმე და ტუჩთან ლოყა ჩაეჩხვლიტებოდა,ამის გაფიქრებაზე ლუკას გაეღიმა..
-ხომ გითხარით კარგად ვარ..ლოგინზე წამომჯდარიყო ქრისტინი და ექიმს ელაპარაკებოდა..
-დედათქვენს უნდა დავურეჯოთ გოგონა
-საჭირო არ არის,კარგად ვარ მართლა..ზარი დაირეკა,-ფიზიკის პროექტი ,გამახსენდა უცებ..წამოვხტი და გარეთ გავედი ..ფიზიკის კაბინეტისაკენ მივდიოდი,კარი შევაღე,კლასში მხლოდ ლუკა იჯდა,ჩემს დანახვაზე ფეხზე წამოხტა,მომმვარდა და ჩამეხუტა-როგორ ხარ? მიჩურჩულა ყურში და კიდევ უფრო მაგრად მომხვია ძლიერი მკლავები..ცოტახნით გაშეშებული ვიდექი,უცებ მომინდა ხელები წელზე შემომეხვია და მთელი გულით მივკროდი მაგრამ ეს არ ვავაკეთე,საერთოდაც ეს ფიქრები და სურვულები უკუვაგდე ..მიგან თავი განვითავისუფლე კარგადთქო ვუთხარი და მერხთან მივედი..-გავიგე ექიმთან შენ მიგიყვანივარ...
-ხო,დავინახე რომ ცუდად გახდი და..
-და ჩემზე ინერვიულე ხო..ვუთხაფი ღიმილით..
დაბნეულმა შემომხედა,შედეგ ჩაიღიმა და გვერძე დამიდგა -ხო ,შენ რომ რამე დაგმართნოდა მერე ვისთვის მომეშალა ნერვები?
-აჰა ,ესეიგი ისევ შენს თავზე ფიქრობდი..ვუთხაფი და სკამზე ჩამოვჯექი..
კლასში ბავშვები შემოვიდნენ,გაკვეთილი დაიწყო..ისევ თავბრუსხვევა ვიგრძენი ,თავი დავხარე და თვალები დავხუჭე ..-ისევ ცუდად ხარ? მკითხა ლუკამ..თავი გავაქნიე არათქო.
-კარგით,აბა ლუკა,ქრისტინე გამოდით პროექტი წარმიდგინეთ,გვითხრა მასწავლებელმა..ფეხზე ავდექი რომ დაფასთან გავსულიყავი,უცებ ლუკამ მხარზე ხელი დამადო დაჯექიო მითხრა და თვითონ დაფასთან გავიდა..თავბრუსხვევამ იმატა,სისუსტე ვიგრძენი ,თავი მერხზე დავდე და ისე ვუსმენდი ლუკას...ბოლოს დაამთავრა..
-ძალიან კარგი იყო ,ყოჩაღ..მაღალი ქულა შენ..თქვა მასწმა..
ლუკამ მე გამომხედა-მარტო მე?იკითხა შემდეგ..
-დიახ..აბა თქვენმა მეწყვილემ არ წარადგინა დღეს პროექტი..
-არა ,ის მე მეხმარებოდა,ეს პროექტი ერთად გავაკეთეთ!!!
-მაშინ რატომ არ წარადგინა შენთან ერთად..
-იმიტომ რომ სუსტადაა,წაებები შეკრა ლუკამ-დილას ცუდად გახდა ..
მასწმა ჯერ მე გამომხედა შემდეგ ლუკას -კარგი ,მაშინ ვპატიობ ,ორივეს დაგიწერთ მაღალ ნიშანს..
ლუკა ადგილას დაბრუნდა..
-მადლობა ლუკა ,ვუთხარი მიბნედილი ხმით...
-რა გჭირს?ისევ ცუდად ხარ? მითხრა შეშინებულმა..
-ცოტა სუსტად ვარ..
-დღეს რამე ჭამე?
-არა..
მაშინ ლუკა წამოდგა ,ფეხზე წამომაყენა და ეზოში დამსვა ,თვითონ წავიდა და ცოტახანში საჭმლით ხელში დაბრუნდა..
-საჭმელიიი ..ვთქვი და ჰამბურგერი ჩავკბიჩე,ციტახანში ძალა ვიგრძენი ორგანიზმში და ხაისათზეც მოვედი..
-ძალიან გემრიელია..ვუთხარი და ისევ მოვკბიჩე ..ოდნავ დიდი მომივიდა და ლოყები გამებერა..ლუკას გაეცინა..
-რა გაცინებს?
-არაფერი სჯობს იმის ყურებას თუ როგორ ჭამს პუტკუნა გოგო საჭმელს..
თვალები დავუბრიალე და გავიცინე ...
-აბაა ,ეხლა როგორ ხარ?მკითხა ბოლოს..
-ეხლა კარგად ..
-და ცუდად რატომ გახდი? მოიცა არ მითხრა ჩემს დანახვაზე ხომ?გაეცინა
-აჰაამმ..ვუთხარი ირონიულად ..არაფერია..
-არაფრის გამო ცუდად არ ხდებიან..მითხარი!!
-მოკლედ ,წელიწად ნახევრის წინ,ერთმა ადამიანმა ძალიან მატკინა გული, ძალიან განვიცადე ,მადაც დავკარგე ,ძალიან გავხდი..დედამ ექიმთან მიმიყვანა ,თურმე შიმშილზე და ნერვიულობაზე რაღაც დამერღვა ორგანიძმში, ამიტომ უჭმელობა არ შეიძლევა ჩემი,ყოველ დილას უნდა ვჭამო...დღეს ჭამა ვერ მოვასწარი..
-და ვინ გატკინა გული?მითხრა და თვალებში ჩამხედა..ცოტახანი ვდუმდი...-უბრალოდ წარსულია,დაივიწყე ..ვუთხარი და შოკოლადი გავხსენი...თან ვიცინოდით..
-როგორციქნა..
-რაა?
-ამდენი ხანია ასე არ გაგიცინია..
-როგორ?
-ასე მთელი გულით..
-მე სულ ასე ვიცინი..
-შენ სულ ბუზღუნებ..
-სულაც არ ვარ ბუზღუნა ..ვუთხარი ბუზღუნით :)))
-ხარ!! შენ ყველაზე საყვარელი ბუზღუნა ხარ ქრისტინ...მითხრა და თვალებში შემხედა ,მეც შევხედე ,მისი თვალები დღეს სხვანაირი მომეჩვენა უფრო თბილი..
-შენ რა ...დამთავრება ვეღარ მოვახერხე რადგან..
-გამარჯობა!!! მოგვიახლოვდა და ახლოს ჩამოდგა..-ხელს ხომ არ გიშლით?..შემომხედა ,გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა...აქ რა ჯანდაბას აკეთებს? ვეკითხებოდი ჩემს თავს ...
***********************************
-კი დაჯექი, უთხრა ლუკამ გიოს..
ისიც უმალ მომიჯდა გვერძე ,მეც შევიშმუშნე,არ მესიამივნა მაგრამ არ შევიმჩნიე..
-მგონი ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ ხომ?კითხა ლუკას
-არა, ლუკა..უთხრა და ხელი ჩამოართვა.
-გიო...
-ეს ანია..გააცნო ლუკამ ჩემი თავი..
-ვიცი ,ჩვენ ვიცნობთ ერთმანეთს..სახეზე შემომახურა და გიოს გადავხედე
-საიდან?იკითხა გაკვირვებულმა..
გიომ პირი გააღო სათქმელად მაგრამ არ ვაცადე..
-ძველი ნაცნობები ვართ...მივახალე უცებ,გიომ ჯერ გაკვირვებულმა შემომხედა,შემდეგ გაიგიმა და ნათქვამი დამიდასტურა..ცოტახანი მას ვაკვირდებოდი,მის გარეგნობას,დიდად არ შეცვლილა ბოლო დროის განმავლობაში,ისევ ლამაზად ედო წვერი სახეზე ,ქერა ხვეული თმა უბზინავდა , მწვანე თვალები ეშმაკურად უცინოდა,სხვათაშორის შევამჩნიე რომ კარგად ნავარჯიშები იყო,კუნთები და პრესი დაეყენებინა რაც ძალიან უხდებოდა,მამ შემაჩნია რომ ვათვალიერებდი ,გამომხედა და გამიღიმა,გული ამიჩქარდა,სახეზე შემახურა,უცებ წამოვდექი ფეხზე მათ დავემშვიდობე და სკოლაში შეცედი..
ლუკასთან და გიოსთან..:
- ბიოლოგიაზე შევხვდებით ქრისტ..მიძახა ლუკამ და თან თვალი გააყოლა..
-დიდი ხანია რაც ერთმანეთს იცნობთ? იკითხა გიორგიმ ,მას შემდეგ რაც შეამჩნია როგორ სიყვარულით გააყოლა ლუკამ თვალი ქრისტინეს ,იგრძნო რომ რაღაც არ ესიამოვნა...
-უკვე სამი თვეა..ძალიან ჯიუტია ,სულ ვჩხუბობდით..მაგრამ კარგი გოგოა...
გიომ რომ დაინახა როგორი დიდი სიყვარულით ლაპარაკობდა ლუკა ქეისტიზე ყელში ბრაზი მოაწვა .
-კარგი? ,ჰმ...ჯერ არ იცნობ მას..
-ამას რატომ ამბობ?
-ეგ გოგო ნამდვილი კახპაა,ხან ერთ ბიჭს ეპრანჭება ხან მეორეს..
ლუკამ მუშტები შეკრა და ფეხზე წამოდგა..-სანამ მაგ გოგოზე რამეს იტყვი კარგად დაფიქრდი..ქერიტინე არ არის ეგეთი,გაიგე!!!!მეორედ არ გავიგო მასზე ასე ამბობ თორემ ჩემთან გექნება საქმე ..თქვა,ჩანთა აიღო და წავიდა ..
გიორგი კარგა ხანს იჯდა ასე,ჩაფიქრებული,ბოლოს გაიკრიჭა ,ეშმაკური სახე მიიღო ,ადგა და სკოლაში შევიდა..

ქრისტინე :
კლასისკენ მივდიოდი, კლასთან ანა დამხვდა..
-რამოხდა? ვკითხე ..
-შენთან სალაპარაკო მაქვს ..
-რამე მოხდა?
-ცუდი არაფერი...ისე გოგოურია..
-კარგი,სახლში ერთად წავიდეთ...
-კარგი..ეხლა ბიოლოგია გვაქვს..
-ფფფ...ამოვიხვნეშე...ეს რა მოიგონეს ,ხომ იყო ჩვეულებრივად კლასში რომ გვიტარდებოდა ეს სამი საგანი,რ საჭირო იყი პარალელთან შეერთება..
ანამ გაკვირვებით შემომხედა ,შემდეგ მხრები აიჩეჩა და გაეღიმა..
-რატომ იღიმი? მისი ღიმილის დანახვაზე მეც გამეღიმა...
-მერე გეტყვი...
-გოგოურს ეხება?...ანამ თავი მორცხვად დამიქნია და კლასსში შევიდა ჩანთის ასაღებად..
ბიოლოგიის კლასისკენ ერთად მივდიოდით ,უცებ წინ გიო გადაგვიდგა,ჯერ შევცბუნდი,შემდეგ დავმშვიდდი და ჩვეულებრივად შევხედე..
-პრივეტ ან ..უთხრა ღიმილით
-პრივეტ..უპასუხა ცივად
-როგორ ხარ..
- მე კარგად გმადლობ
-შეგიძლია შენს დაქალთან მარტო დამტოვო?
გიოს გაკვირვებულმა შევხედე ,ნეტავ რაუნდა?გავიფიქრე ჩემთვის ...ანამ ჯერ გიოს შეხედა შემდეგ მე ,მეც თავი დავუქნიე და ისიც წავიდა...მე და გიო მარტო დავრჩით..
-წამოდი კლასამდე მიგაცილებ...მას ხმაამოუღებლად გავყევი..-მოკლედ,პატარავ.
-ასე ნუ მეძახი...შევუბღვირე
-ადრე მოგწონდა ეს..
-ადრე ბევრი რამ მომწონდა!!..
-კარგი ,კარგი..მოკლედ ქრისტინე , ვიცი რომ ცუდად მოვიქეცი მაგრამ...
-ცუდად? შენ საზიზღრად მოიქეცი,გესმის საზიზღრად!! ვხვდებოდი როგორ მომაწვა ბრაზი.. შენ რა წარმოგიდგენია რა დამემართა? აქ დამტოვე ,დამტოვე და წახვედი ,ერთი სიტყვა ,ერთი ასოც კი არ მოგიწერია..ძლივს დავიწყე ახალი ცხოვრება ,ძლივს დამიბრუნდა ცხოვრების ხალისი,მაგრამ შენ.. შენ ისევ დაბრუნდი,დაბრუნდი და თავიდან მიწამლავ ცხოვრებას!!!!ცრემლები მომადგა
-კარგი დამშვიდდი!! მითხრა და მიმიხუტა..თავიდან მოვიცილე..
-თავი დამანებე...საერთოდ რატომ მოხვედი?რა გინდა?
-მე...მე შენს გარეშე იქ ვერ გავძელი...
ამის გაგონებაზე სიცილი ამიტყდა..-ჩემს გარეშე ვერ გაძლო ???? ერთი წლის შემდეგ მიხვდი ამას?
-არა მე...
-შენ რა დებილი გგონივარ?
-არა..
-ის აღარ ვარ ვინც დამტოვე,სულელი ,მეამიტი,მიმნდობი გოგო რომელიც შენს ერთ შემოხედვაზე დნებოდა...მე შენ აღარ მაინტერესებ ,აღარ !!!!
-ამას ნუ ამბობ.. პატარავ!!
- ასე ნუ მეძახითქო..მეზიზღება ეგ სიტყვა,მძულს ეს ყველაფერი ,ყველაფერი რაც შენ გეხება,არ მინდა შენი დანახვა ...ვუთხარი და გავვარდი,ის დამეწია და მკლავებში ჩამაფრინდა..-მოგიწევს,მოგიწევს ყოველდღე მიყურო,მოგიწევს გაიხსენო ის რაც ერთ დროს ჩვენს შორის იყო,!! გასაგებია,მოგიწევს და ნუ მეუბნები რომ აღარ გიყვარვარ,რადგან ვიცი ეს ასე არაა...
-გამიშვი მეტკინა..
-მითხარი,მითხარი ქრისტინე რომ ისევ გიყვარვარ,მითხარი!!! მიყვიროდა და თან მაგრად მიჭერდა ხელებს...
-გამიშვი!!!
-გაუშვი!!! დაიღრიალა ვიღაცამ,გვერძე გავიხედე და ლუკა დავინახე ,გაცეცხლებული იყო,წარბშეკვრით გვიყურებდა ,მუშტები შეეკრა ,ხელებზე და კისერზე ძარღვები ეტყობოდა..უცებ გიოს მივარდა ,ხელიდან ჩემი თავი გამოგლიჯა და სახეში მუშტი უთავაზა,ის შებარბაცდა, ცხვირიდან სისხლი წამოუვიდა,ლუკას მუშტი მოუღერა მაგრამ მან აიცდინა და მეორეც ჩაარტყა მუცელში..გიო კიდევ ერთხელ შებარბაცდა და ჩაიხარა..
-თავი დაანებე ამ გოგოს გასაგებია!! უყვიროდა ლუკა...გული გამალებით მიცემდა ,ძალიან შემეშინდა ,ლუკას მივვარდი ,მკავზე დავეჭიდე და ვთხოვე თავი დაენებებინა,როგორც იქნა ადგა,ხელი მოვკიდე და ეზოში გავიყვანე...ცოტახნით,იქ ვიჯექით ,შემდეგ დამშვიდდა და შემომხედა..-შენ კარგად ხარ? მკითხა ისეთი თბილი და მშვიდი ხმით,გეგონება ცოტახნის წინ თვითონ არ იყო გაცეცხლებულიო...თავი დავუქნიე კითქო,ღრმად ამოისუნთქა..შემდეგ გვერძე მომიჯდა...ცოტახნით ჩუმად ვიყავით..სიჩუმე მან დაარღვია..
-რა უნდოდა? უცებ გავხედე,გონება ათას რამეს ამუშავებდა ,არ ვიცოდი რა მეთქვა ,ბოლოს გადავწყვიტე ყველაფერი მომეყოლა და მოვუყევი კიდეც ...ცოტახნით ჩაფიქრებული იყო ,შემდეგ ხელები შემომხვია და ჩამეხუტა, შემდეგ ხელები გამიშვა და შემომხედა -რატომ მომატყუე ძველი ნაცნობები ვართო?
-მე...არ მინდოდა ამ თემის განხილვა..
-მაგრამ მაინც მოგიწია..თავი დავუქნიე..
-რატომ დამიცავი? ვკითხე ინტერესით,მართლა მაინტერესებდა რატომ იყო ამ ბოლო დროს ჩემს მიმართ ასეთი თბილი..
-ვერ ხვდები?..ამ პასუხმე გამაკვირვა..
-რას უნდა ვხვდებოდე?
მან ჯერ თვალებში შემომხედა,შემდეგ გაეცინა - იბრალოდ შენთან ...დამეგობრება მინდა..წარბები ავწიე,გავიღიმე..
- კარგად დაიწყე..ვუთხარი და მუშტი ვუთავაზე...-ჰეიი!! დაიყვირა და გაიცინა..-მართლა გოგოსავით ჩხუბობ...
წარბები შევკარი- სულაც არა,ძალიან კარგად ვჩხუბობ..
-ხო კარგი ,შენ მაინც ვინ გადაგაფიქრებინებს...
გამეცინა ..-ბიოლოგია გაგვიცდა..ვუთხარი ვითომ მოწყენით..
-უფ..ეგ არაფერი...წამო სახლამდე გაგაცილებ...
-არაა,მადლობა მაგრამ,მარტო მირჩევნია...
-რატომ?
-უბრალოდ ესე მინდა...
-კაი..
-ვაიმეე!!!
-რამოხდა?!
-სულ დამავიწყდა ,ანასთან ერთად უნდა წავიდე სახლში ,საქმე აქვს ...
- აა,ხო..წამო მაშინ სკოლაში შევიდეთ..
სკოლაში შევედით,ანა შეშინებული დამხვდა,ჯერ მე მომვვარდა შემდეგ ლუკას შეხედა გაკვირვებულმა -რახდება? სად იყავით?..
-ანნ,მერე მოგიყვები რა გთხოვ ..წამო წავიდეთ
სახლისკენ წავედით,გზაში ყველაფერი მოვუყევი,მათელი გზა მას ლანძღავდა,ბოლოს სხვა თემაზე გადავიტანეთ საუბარი, ჩემი სახლის ეზოში შევედით,კარები ნატამ გაგვიღო დაბნეული სახით..
-ნატ!!რა გჭირს?
-შენთან სტუმარია..
სახე შემეცვალა,მე და ანამ ერთმანეთს გადავხედეთ,მაშინვე მივხვდით ვინც იყო...ოთახში შევედი ,დივანზე გიორგი იჯდა,რომ დამინახა წამოხტა და გამიღიმა...
********************
-შენ აქ მოსვლა როგორ გაბედე!!! შეუტია ანამ ..გიომ ხმა არ ამოიღო ,მე გამომხედა -შენთან სალაპარაკო მაქვს,ამ ერთხელ მომისმინე..
-მე არ მაქვს შენთან სალაოარაკო გასაგებია!!წადი აქედან..ვუთხარი მკაცრად..
-გთხოვ,მხოლოდ ამ ერთხელ.... მინდა აგიხსნა ჩემი წასვლის და დაბრუნების მიზეზი..
-არ მაინტერესებს !!..(სინამდვილეში ძალიან მაინტერესებდა მაგრამ ეხლა მისი მოსმენის ხასიათზე არ ვიყავი..)
-გთხოვ ქრისტინ,მხოლოდ ერთხელ ,გთხოვ..
-ქრისტი,მგონი ჯობია ამ ერთხელ მოუსმინო...საუბარში ჩაება ნატა,ანას გავხედე ,დაბნეული სახით მიყურებდა..
-კარგი,მხოლოდ ცოტახნით,შენს სათქმელს იტყვი და წახვალ..
-კარგი,გპირდები ამჯერად არაფერს დაგიშავებ..
-რას ნიშნავს ამჯერად? წარბი შეკრა ნატამ..
-ნატ წამო ჩვენ სამზარეულოში გავიდეთ და იქ მოგიყვები...შესთავაზა ანამ და სამზარეულოში წაიყვანა...მე და გიო ზალაში დავრჩით ,ის დივანზე ჩამოჯდა ,ცოტახანი ფიქრობდა რა უნდა ეთქვა..მე მის წინ დივანზე ჩამოვჯექი,ცოტა დაძაბული ვიყავი,ამდენი ხნის შემდეგ მასთან მარტო პირველად დავრჩი....
-მოკლედ ქრისტ!! დღეს მართლა ზედმეტი მომივიდა,ბოდიშს გიხდი,უეცრად ავღელდი,ვერ ავიტანე რომ მითხარი აღარ მიყვარხარო გესმის,ვერ ავიტანე.. ვიცი ,ვიცი შეცდომა დავუშვი,ვიცი საშინლად მოვიქეცი,გეფიცები დროის დაბრუნება რომ შემეძლოს ასე არ მოვიქცეოდი...იქ ყოფნა,იქ ყოფნა უშენოდ საშინელება იყო,ყოველდღე მენატრებოდი,ყოველ წუთს ,ყოველ წამს...შენი ყველა ფოტო მქონდა,ახალი და ძველიც,ყოველ დღე ვხსნიდი ფანჯარას ფეისბუკზე ,თითს კლავიატურას ვაჭერდი და სიტყვებს ვკრეფდი,მაგრამ შემდეგ ვშლიდი..არ ვიცოდი,არ ვიცოდი როგორ ამეხსნა შენთვის ეს ყველაფერი,თუ რატომ დაგტოვე,რატომ წავედი ასე უსიტყვოდ,რანაირად უნდა მეთქვა..
-რატომ წახვედი? ვკითხე და ჩამოგორებული ცრემლი სწრაფად მოვიწმინდა რომ არ დაენახა..
-მიზეზი თუ რატომ წავედი,ისეთივე აუხსნელია როგორც ის თუ რატომ დავბრუნდი ...მაგრამ ჩემი დაბრუნების ერთ-ერთი მიზეზი შენ ხარ ქრისტ..შენ გესმის?უშენოდ უბრალოდ მკვდარი ვიყავი,მკვდარი,აქ რომ ჩამოვედი მაშინვე სკოლაში მოვაშურე და შენ დაგინახე,შენი დანახვა ისეთივე იყო როგორც სიბნელეში სინათლე , შენ მზე ხარ,ჩემი გულის მზე..შენ მე მავსებ და მათბობ,შენი თითო შემოხედვა მავსებს...
-გეყოფა!!! მეტი აღარ შემიძლია..მოხვედი აქ და ტკბილი სიტყვებით გინდა თავგზა ამირიო?გგონია შენს საქციელს ამით გადაფარავ?გგონია ამით ის ტკივილი დამავიწყდება რაც მომაყენე?
გიო წამოდგა მომიახლოვდა და ჩემს წინ მუხლებზე დადგა - არა,აქ იმისთვის მოვედი რომ შენს მიმართ გულწრფელი ვყოფილიყავი,მე შენ მიყვარხარ ქრსტინე,ხომ გახსოვს ჩემი ცხოვრება,გახსოვს როგორი ვიყავი შენამდე?
მას თავი დავუქნიე...- შენი გაცნობის შემდეგ შევიცვალე,შენ მასწავლე რაარის სიყვარული,ადრე თუ ცხრა გოგოს ერთად ვხვდებოდი შენს შემდეგ ერთისთვისაც არ შემიხედავს ზედმეტად...ვიფიქრე იქნებ შანსი მაქვსთქო..
-არა,შანსი აღარ გაქვს,შენს მიმართ არაფერს ვგრძნობ ბრაზის გარდა..საერთოს აღარაფერს!!!
გიო ფეხზე წამოდგა ,ზურგი შემაქცია და ფანჯარასთან დადგა,ცოტახანი ასე ჩუმად ვიყავით....
- შენი მესმის,ისე მითხრა არც შემოუხედავს,ხო მისმის,მეც ვერ ვპატიობ ჩემს თავს და შენ რა უნდა გთხოვო...იქნებ მეგობრები გავხდეთ..
-რა?
-ხო,ქრისტინ,თუ ჩემთან ყოფნა არ შეგიძლია როგორც შეყვარებულს,იქნები ჩემი მეგობარი?
მას გაკვირვებულმა შევხედე,გულმა ბაგაბუგი დაიწყო -ეს ყველაფერი რა საჭიროა?
-ჩემთვის არის,გთხოვ , კიდევ ერთი შანსი მომეცი,ამჯერად როგორც მეგობარს..გთხოვ!!!
-არვიცი,მე...
-გთხოვ ქრისტინ..გთხოვ...
თრმად ამოვისუნთქე,ტვინი გამალებით მუშაობდა,უამრავი რამ გადავხარშე,განა მინოდად მასთან კვლავ მეგობრობა,განა უნა ვენდო მას?...ბოლოს თავი დავუქნიე -კი !!! კარგი!!
-მადლობა ,ძალიან დიდი მადლობა რომ მეორე შანსს მაძლევ...მომმვარდა და ჩამეხუტა,უცნაური იყო მაგრამ მესიამოვნა,ისეთი შეგრძნება დამეუფლა თითქოს არაფერი მომხდარა ამ დროის განმავლიბაში..შემდეგ მისი მკავებიდან თავი განვითავისუფლე..
-კარგი დროა წავიდე..თქვა,მადლობაო მითხრა და წავიდა,სასწრაფოდ ჩემს ოთახში ავვარდი და ლოგინზე ჩამოვჯექი,ეს რა გავაკეთე!!ეს რა გავაკეთე,დებილი ვარ,ნამდვილი იმბეცილი..როგორ დავთანხმდი ..
კარზე ანამ მომიკაკუნა,სულ დამავიწყდა რომ აქ იყო..
-რა მოხდა? არგინდა მომიყვე?
-რა და მეგობრობაზე დავთანხმდი..
-რა!!!! შემოვარდა გიჟივით
-ხოო,ხიოო ვიცი ,სულლივით მოვიქეცი,მაგრა! არც კი ვიცი რატომ გავაკეთე ეს ...
-მე ვიცი!!!
-რატომ? ალბათ გონაბაჩლუნგი ვარ და იმიტომ ხომ...
-არა საყვარელო,შენ ის ისევ გიყვარს...ლოგინიდან ავდექი და ფანჯარასთან მივედი -არა!!! მე ის არ მიყვარს,მის მიმართ არაფერს ღარ ვგრძნობ..სისულელეა..
-ქრსტინე!!!
-ხო..
-რამდენი ხანია რაც გიცნობ?
ამ კითხვამ დამაბნია - 8 წელია ..რატომ მკითხე?
-იმიტოკ რომ გაგხსენებოდა რამდენად კარგად გიცნობ,ყველა შენი მიმიკა ზეპირად ვიცი,ერთ გამოხედვაზე გატყობ რას ფიქრობ და ზისტად ვიცი ის ისევ გიყვარს..
-მე მასზე გაბრაზებული ვარ მხოლოდ,სხვა არაფერი...მხოლოდ ამას ვგრძნობ...
-გაბრაზებას მხოლოდ იმიტომ გრძნობ რომ ის გიყვარს,რომ არ გიყვარდეს მეგობრობაზეც არ დათანხმდებოდი...არც გული არ გეტკინებოდა მის ყოველ დანახვაზე...
- შენ რისინთქმა გინდოდა? გადავუტანე სწრაფად სხვა თემაზე ...
-ხოო,მეე...ისეთი რამ მოხდა ჩემი ამბავი რა მოსატანია.
-მითხარი,გულს გადავაყოლებ...
-კარგი,მოკლედ არ ვიცი საიდან დავიწყო..
-თავიდან დაიწყე....კი ვხვდებოდი რისი თქმაც უნდოდა მაგრამ მერჩივნა თვითონვე მოეყოლა ....
-მოკლედ ერთი ბიჭი მომწონს,თანაც ძალიან,მაგრამ მას მგონი არ ვაინტერესებ..ჩვენი დიალოგი მხოლოდ გაკვეთილებსა და სწავლას ეხება,ძალიან ჭკვიანია,მაგრამ სულ სევდიანი,წარმოიდგენდი ოდესმე ისეთი ბიჭი თუ შემიყვარდებოდა რომელიც არ იცინის? რომელიც სულ კითხულობს და ჩემი ცოდნი მისი ცონის მეათედს უდრის?მე არ წამომედგინა,ყოველთვოს სხვანაირი ბიჭები მიზიდავდა,მხიარულები ცანცარები,მაგრამ ესე მოხდა..
-ეგ ბიჭი ნიკაა ხომ....წამში შემომხედა გაოცებულმა...ნიკა რომელიც შენს გვრძე ძის ,ფიზიკა,ბიოლოგია,ქიმიაზე?
-ხო ეგაა,როგორ მიხვდი?
-გამახსენე რამდენი ხანია გიცნობ....ორივეს სიცილი აგვიტყდა..
-ხო მაგრამ მას არ ვაინტერესებ...
-რაიცი? თუ არ გამოუტყდები ვერც გაიგებ,შენ თვითონ თქვი რომ გულჩათხრობილია,იქნებ მოსწონხარ მაგრამ ემოციებს ვერ ამჟღავნებს?
-გამოვუტყდე? მეე?
-ხო რაიყო,ჯერ არ გაგიკეთებია თუ?
-ეს სხვა შემთხვევაა,მასთან ყველაფერი სხვაგვარადაა...
-მაშინ მიწერე...
-მივწერო? სიამონებით მაგრამ ,ფბ არ აქ,არც ინსტაგრამი..
-ღმერთო ჩემო,მაშინ წერილი დაუწერე და ჩანთაში ჩაუგდე,რავიცი კიდევ რა ,..ბოლო ხუმრობით ვუთხარი მაგრამ ისეთი სახე მიიღო ეს იდეა აშკარად მოეწონა...ტელფონზე მესიჯი მომივიდა,გავხსენი და კითხვას შევუდექი...
-ვინ არის? იკითხა ანამ...
-ლუკაა,გასეირნება შემომთავაზა...
-რა? რა ხდება თქვენს შორის?
-არაფერი,უბრალოდ ვმეგობრობთ..
-მეკი მგონია მას მოსწონხარ....
-არა რა სისულელეა...უბრალოდ ჩემთან მეგობრობა უნდოდა...
-მგონი ცოტა შენც მოგწონს...
-ნუ სულელობ....ღმერთოჩემო ანა ჩამოყალიბდი წეხან მიმტკიცებდი გიო მოგწონსო ეხლა ,ლუკაო...რაებს ფიქრობ საერთოდ..
-გიორგი გიყვარს,მაგრამ სანამ ის წასული იყო ლუკას მიმართ გაგიჩნდა ინტერესი,აი რას ვფიქრობ.....თვალები გადავატრიალე და ანას ბალიში ვესროლე....
როდესაც წავიდა და მარტო დავრჩი მის ნათქვამზე დავფიქრდი,ნუთუ ეს შესაძლებელია,ნუთუ შეიძლება ერთდროულად ორი ადამიანის მიმართ გქონდეს ინტერესი? არა ეს სისულელეა ,არცერთის მიმართ არაფერს ვგრძნობ....
********************
ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა, ამ დილაუთენია ვინ არის?გავიფიქრე და არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე...-ალო!!
-ქრისტ,ხომ არ გაგაღვიძე ?
-არაა რა გამაღვიძე,დილის 7 საათია რადროს ძილია? ვუთხარი მოგუდული ხმით.
-ადექი ძროხა გყავს მოსაწველი....რაა დავაჭყიტე თვალები,სიცილის ხმა მომესმა ტელეფონიდან
-ხო ამ დროს სოფელში ძროხებს წველიან....რაა დავაჭყიტე თვალები,სიცილის ხმა მომესმა ტელეფონიდან
-კაი კაი,გეხუმრე....მოკლედ მაინტერესებდა სკოლაში თუ მოდიხარ...
-ჰმ....თუ კიდევ ერთი საათი დამაძინებ ალბათ კი წამივალ..
-მოკლედ გამოგივლი და ერთად წავიდეთ კარგი ?
-კარგი...მოიცა შენ რომელი ხარ?
-ამდენი ხანია მელაპარაკები და ეხლა კითხულობ?ან ხმაზე ვერ მიცანი?
სიცილი ამიტყდა - რათქმაუნდა გიცანი ლუკა...გაგეხუმრე უბრალოდ...და შენ რა ღამურა ხარ?
-ვერ გავიგე?
-ასე ადრე რამ გაგაღვიძათქო...
-აა, რავი რატომღაც გამეღვიძა და მეთქი ბარემ შენც გაგაღვიძებთქო..
-დამპალო..
-ხო უნდა მომელოცა..
-რაა?
-ჩვენი მეგობრობის პირველი დღე...
-შენ რა ჭკუა დაკარგე? ..კაი მეც გილოცავ...წადი ეხლა დაიძინე..კარგად...
ტელეფონი გავთიშე ,ამ ხნის განმავლობაში თვალებდახუჭული ველაპარაკებოდი,ვიმედოვნებდი თუ არ გავახელდი ისევ დამეძინებოდა მაგრამ ლუკამ ძილი გამიტეხა,რავქნა ეხლა? აღარ მეძინება..მოკლედ ნახევარი საათი თვალები დაჭყეტილი მქონდა,წოლისგან ზურგი მეტკინა,სხვა გზა არ იყო უნდა ავმდგარიყავი,საათს დავხედე 8 საათი სრულდებოდა,საწოლიდან წამოვდექი,ხალათი მოვიცვი და დაბლა ჩავედი,ნატა ჯერ არ მოსულიყო,დედას ეძინა, ყავა მოვიდუღე და ტელევიზორთან წამოვსკუპდი,სპანჯბობი გადიოდა,თან ყავას ვსვავდი და თან ვუყურებდი..კარებში გასაღების გადატრიალების ხმა გავიგე,ნატა შემოვიდა ,სამზარეულოში უნდა გასულიყო როცა ზალაში შემოიხედა..
-ჰეი,მშვიდობა გაქვს? მკითხა აღელვებულმა..
-კი რატომ მეკითხები?
-ასე ადრე რამ აგაყენა?ცუდად ხომარ ხარ?
-არა კარგად ვარ,უბრალოდ ლუკამ დამირეკა და..ენაზე ვიკბინე,ლუკა არ უნდა მეხსენებინა ,მაგრამ უკვე გვიანი იყო..
-ლუკამ რატომ დაგირეკა?
-აინტერესებდა სკოლაში მივდიოდი თუ არა...
-გასაგებია..თქვა ნატამ და გაიღიმა,მომზადებას არ აპირებ?
-ჯერ ადრეა ...
-რა ადრე 8:30 ია
-რაა,რა დრო გასულა...ფეხზე წამოვხტი,ოთახში ავვარდი,თმა დავივარცხნე,პირი დავიბანე,შავი ელასტიკი,ვარდისფერი ოდნავ ამოღებული გრძელი ზედა , შავი უსახელო ტყავის მოსაცმელი და ვარდისფერი ბოტასები ჩავიცვი,ზურგჩანთა მოვიკიდე და ქვევით ჩავედი,
-უკვე მზად ვარ მაგრამ ,ლუკა არ ჩანს ...

-ნუ ცქმუტავ ,მაკე მოვა ,თუარადა არ დააგვისნო მძღოლს დაურეკე და წაგიყვანს...
თავი დავუქნიე ნატას და ისევ ტელევიზორთან დავჯექი,ამჯერად საინფორმაციო გადაცემა გადიოდა,ტელეფონი ამოვიღე და საათს დავხედე ,ათი წუთი აკლდა..სადაა ეს ბავშვი ამდენ ხანს? დარეკვა დავაპირე მაგრამ გადავიფიქრე ...აი კარებზე ზარიც დარეკეს,ძლივს ვთქვი გულში და გასაღებად გავეშურე..
კარი გავაღე ,მაგრამ იქ ლუკას მაგივრად გიო დამხვდა...
-გიო?
-პრივეტ,ვიმედოვნებდი რიმ სახლში იქნებოდი,ვინაიდან შენ სულ აგვიანებ..
-ხოომ...რახდება?
-არაფერი,მოვედი რომ სკოლაში წავიდეთ..
-მართლაა ?! მეც ამისთვის მოვედი აქ ...თქვა ლუკამ და გიოს გვერძე ამოუდგა -შენ აქ რას აკეთებ !! ჩემი მუშტი მოგენატრა?!!!
-გუშინ ქრისტის ხათრით არ მოგარტყი ,თორემ ღირსი იყავი,კბილებიდან გამოცრა გიომ...
-ამას დამიხედეთ ენა ამოუდგამს..ლუკამ მუშტი დასარტყამად მოიღერა მაგრამ წინ გადავუდექი...
-გეყოფათ!!! იცოდეთ ჩემი თანდასწრებით ჩხუბს გიკრძალავთ!!!
-კიმაგრამ,გუშინ ეს არ იყო რომ გაწუხებდა? მკითხა ლუკამ გაკვირვებულმა...
-ხომ მაგრამ ამისთვის ბოდიში მომიხადა და ვაპატიე...
-ისიც აპატოე რაც ადრე გაგიკეთა? ...გიომ ლუკას გახედა გაკვირვებულმა,შემდეგ მე და თქვა -რა შენი საქმეა მე და ქრისტის შორის ადრე რა მოხდა,ეგ ჩვენ ორს გვეხება..!!!!
- შენ არ გელაპარაკები მემგონი !!!
-ხო მაპატია...
-გეყოფათ,ასე თუ უნდა იჩხუბოთ მარტო წავალ და თქვენ აქ იყავით...მოკლედ ლუკა ,გიოს გუშინდელკ ვაპატიე,მიზეზი ამიხსნა,რაც შეეხება წარსულს ,ბოდიში მაგრამ ეგ მარტო ჩვენ გვეხება.. გიომ მეგობრობა შემომთავაზა და მეც დავთანხმდი..ეხლა ორივე ჩემი მეგობრები ხართ და სულაც არ მსიამოვმებს რომ ჩხუბობთ...მოდით დაივიწყეთ ყველაფერი და დაზავდით,დავამატე სიცილით...
-კატგი ქრისტ შენი ხათრით..თქვა ლუკამ და გიოს ხელი ჩამოართვა ...მანაც ასევე და სკოლისკენ წავედით...
გზაში :
-ქრის,არ გინდა დასვენებაზე ერთად წავიდეთ საჭმელად...როგორც იქნა ხმა ამოიღო გიორგიმ..
-ხომ,კარგი იდეაა,მეც შემოგიერთდებით სიამოვნებით და შაურმა ვჭამოთ..დაამატა ლუკამ
-ქრისტის შაურმა არ უყვარს!!! ნიშნის მოგებით მიუგო გიომ
-მიყვარს .ვუთხარი წყნარად,მან გაკვირვებულმა შემომხედა
-მაგრამ ადრე ვერ იტანდი..
-მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა,გემოვნებაც შემეცვალა,ხომ გითხარი ის აღარ ვარ ვინც დამტოვე...
-მე ანგელოზი დაგტოვე და ანგელოზივე დამხვდი..რამნიშვნელობა აქვს როგორ შეგეცვალა გემოვნება ,ჩემთვის იგივე ხარ....ლუკას ჩაეცინა , თავი გააქნია...სკოლაშიც შევედით,დავიშალეთ, მე ქართულის გაკვეთილზე შევედი ისინი მათემატიკაზე...

დასვენება:
კლასში ვიჯექი და ვხატავდი როდესაც ოთახში გიო შემოვიდა ...მომიახლოვდა და ჩემს წინ მაგიდაზე ჩამოჯდა...
-წავედით? მკითხა ღიმილით
-მმმ...ლუკას დაველოდოთ..
-სანამ ის მოვა,დასვენებაც გავა...
-კაი რა ,დიდი დასვენებაა ,კიდევ 20 წუთი დაგვრჩა...
-კაი ხო....ის რა მართლა უნდა წამოვიდეს?იკითხა ბოლოს... ალმაცერად ავხედე...
-ხო ,რაარის?
-არა არაფერი...მითხრა და თავინძირს დახარა...პასტა მაგიდაზე დავდე და ავდექი,-რამე პრობლემა გაქვს?
-არ დაგიმალავ და არ მსიამოვნებს სხვა ბიჭს ასე რომ ენდობი..
-არ დაგიმალავ და გეტყვი რომ ეს შენი საქმე არ არის,რახან გაპატიე რაღაცეები ეს იმას არ ნიშნავს რომმ ყველაფრის უფლება გაქვს !
-კარგი ხო , ბოდიში, მართალი ხარ....
-აბა წავედით? კლასში შემოიხედა ლუკამ,თავი დავუქნიე და მას გავყევით..
-აბა რას მიირთმევ ? მკითხა გიომ მას შემდეგ რაც ადგილი დავიკავეთ..
-მმ, ჰამბურგერსა და კარტოფილ ფრის...
-შეკვეთა მიღებულია... მითხრა სიცილით,ჩანთიდან ფული ამოვიღე და გავუწოდე მაგრამ არ გამომართვა..ლუკას გავხედე,უკვე საჭმელი უყიდია და მოდიოდა....ფოდნოსი მაგიდაზე დადო
-ჰამბურგერი და ფრი გიყიდე მითხრა ღიმილით..გიოს გავხედე სახეზე აილეწა...
-მადლობა,საიდან გაიგე რა მინდოდა?.
-ინტუიცია ძვირფასო...
-კარგი წავალ მეც მოვიტან რამეს...თქვა გიომ და წავიდა..?ლუკა გვერძე მომიჯდა და საჭმელი გამინაწილა...-გემრიელად მიირთვი დაამატა ბოლოს....
-მადლობა.....ამასობაში გიორგიც მოვიდა ,და რადგანაც ჩემს გვერდით ადგილი აღარ იყო წინ დამიჯდა....ცოტახანი რღაცეებზე ვილაპარაკეთ,ბევრი ვიცინეთ...ბოლოს ანეგდოტს ვყვებოდი ,საუბარი ანას ზარმა გამაწყვეტინა...
-გისმენ ან..
-სად ხარ?
-ბუფეტში,რახდება?
-სასწრაფოდ ,გარეთ გამოდი გთხოვ..
-რამოხდა?
-გამოდი!!!! მითხრა და ყურმილი გამითიშა...
-უნდა წავიდე...
-მშვიდობაა?ჩვენც წამოივალთ..
-არაა ,არა,იყავით ანას ვჭირდები..მათ დავემშვიდობე და წამოვედი...

ლუკა და გირგი მარტონი დარჩნენ..ორივენი ჩუმად იყვნენ და ერთმანეთს ათვალიერებდნენ...
-აბა ,ესეიგი შერიგდით..სიჩუმე დაარღვია ბოლოს ლუკამ
-ხოო...არ აღიარებს მაგრამ მაინც ვუყვარვარ..
-ეგეთი დარწმუნებულიც ნუ იქნები..
გიორგიმ ლუკას თვალებში ჩახედა ,მაგიდაზე გადმოიხარა და თქვა -მისმინე, არც ბრმა ვარ და არც ყრუ,კარგად ვხედავ ქრისტყის როგორ უყურებ,შეიძლება თვითონ ვერ ხვდება მაგრამ მე ვხვდები, რომ შენ ის გიყვარს,რა ასე არაა?
ლუკას ჩაეცინა -რათქმაუნდა , მიყვარს,თანაც ძალიან ,ძალიან გესმის?
-ხოდა თავს დაანებებ!!!
-არანაირად !! ...შენ ვინ ხარ რამე მიბრძანო..
-მას ისევ მე ვუყვარვარ!
- ხო ,შეიძლება მაგრამ გადაგიყვარებს,შენ შანსი დიდი ხნის წინ გაუშვი,ეხლა ჩემი ჯერი მოვიდა....
გიომ ხელები მაგიდაზე დაარტყა - დრო ისევ მაქვს გესმის,მის გულს მოვიგებ,მისთვის ვიბრძოლებ...
-მეც ! თქვა ლუკამ ,ადგა და წავიდა...

ქრისტინესთან და ანასთან...
ქრისტინე სწრაფად მიიჩქაროდა ანას სანახავად,გზაში მოსალოდნელ სიტუაციაზე ფიქრობდა ,მეტავ რა მოხდა? ანას ასეთი ხმა რატომ ქონა?...
აი როგორც იქნა ,დაინახა თავისი დაქალი ,ბაღში იდგა და აქეთ იქით დადიოდა...სწრაფან მივარდა და ხმის ამოღებაც არ დააცადა ისე კითხა რახდებაო...
-ვუთხარი...ყველაფერი ვუთხარი
-ვის?
-ნიკას
-მითხრა რომ მას არავის შეყვარება არ შეუძლია , რომ ის მე გულს მატკენს ..
-ჰა...აღმომხდა უეცრად
-მერე?....ანამ თავი ძირს დახარა და ცრემლი მოიწმინდ..მას არ მოვწონვარ..
-უარი მტკიცა და თან მიზეზიც დამისახელა
-თავი ვინ გონია ? იდიოტია ,ნამდვილი ომბეცილი
-რა შენ გოგო,ვერ ხვდები თავიდან მოგიშორა..
-იდიოტია ,ნამდვილი ომბეცილი
-რა აღარ გავაკეთე რომ დავახლოვებოდი, მის სისულელეებზე ვიცინოდი, ყველაფერზე ვეთანხმებოდი,ათასი სისულელე ჩავიდინე რომ გაეცინა, დებილი ვარ ,ნამდვილი დებილი, იცი კიდევ რა მითხრა?
-რა?
-ამ ერთ თვეში როგორ გაიცანი?
- ის რომ ხვდებოდა ჩემს გრძნობებს,რომ კარგი გოგო ვარ მაგრამ მის გემოვნებაში არ ვჯდები...
- ის გული უნდა ამოგლიჯო!!!!! ხელები მოვმუჭე
-რა?
-ხო გეთანხმები....ანას ცრემლები წამოუვიდა,-ასეთი არ მეგონა ქრისტ....ნამდვილად არ მეგონა ,გეფიცები...
-მჯერა სიხარულო...დღეიდან ჯოჯხეთი მოუწყვე ...
-არ გამომივა ..
-გამოგივა აი ნახავ....ანას თვალები აუთამაშდა..
-ე.ი ოპერაცია ნიკას გამწარება დაიწყო თქვა და ჩამეხუტა...მეგობრებო ,ცოტას თემიდან გადავუხვევ და დღევანდელ თავს მთლიანად ანას დავუთმობ..
რამდენიმე დღის შემდეგ...
ბიოლოგიის გაკვეთილი გვქონდა პირველი...ანა კლასისკენ მიემართებოდა,თან კიდევ ერთხელ ემაზედებოდა იმისთვის რაც უნდა გაეკეთებინა...კლასში შსევიდა ,ყველა იქ იჯდა ..ნიკამ ოდნავ ჩაიღიმა მის დანახვაზე და სკამი ნგამოუწია,მაგრამ ანამ ისე ჩაუარა ვითომ არც დაუნახავსო ,რამაც ძალიან გააკვირვა..პირდაპირ მასწავლებელთან მივიდა და ჩუმად ეჩურჩულებოდა რაღაცას,მასწავლებელმაც თავი დაუქნია,შემდეგ კი თავის ადგილს დაუბრუნდა...გზად ქრისტინ გახედა მანაც თვალი ჩაუკრა,შემდეგ კი ნიკას მიუჯდა..
-რახდება? ინტერესი ვეთარ დამალა ბიჭმა
-ისეთი არაფერი
-ადრე არაფერს მიმალავდი
-ადრე კარგად არ გიცნობდი
-ეხლა მიცნობ?
-უკვე კი...
-ანა რამდენიმე დღეა წესიერად არ მელაპარაკები რახდება?
-არაფერი უბრალოდ ლაპარაკის ხასიათზე არ ვარ..
-ეს მაშინდელ ლაპარაკს ეხება? თუ ასეა სისულელეზე ბრაზდები,ხო ვხვდებოდი მაგრამ....მოკლედ არ მინდოდა გული გტკენოდა...
-იცი რა მაინტერესებს?
-რა?
-თუ ხვდებოდი რომ მომწონდი, თუ ხვდებოდი,რომ შენს მიმართ გულგრილი არ ვიყავი , რატომ არ მითხარი?...იჯექი და ჩუმად დამცინოდი...
-რა სისულელეა....ეხლა ხომ გითხარი,არ მინდოდა გული გტკენოდა
ანამ ღრმად ჩაისუნთქა..თავი ამაყად აწია -ხო ,მართალი ხარ ,კიარ უნდა ვბრაზდებოდე მადლობელი უნდა ვიყო..
-რა?
-ხო, შენ ხომ თვალი ამიხილე ,უკვე აღარ მიყვარხარ, სასწაულია არა,ორ დღეში დაგივიწყე..თურმე არც მყვარებიხარ, მადლობა ნიკა...
ნიკამ წარბები აზიდა და რაღაცნაირი სახე მიიღო..შემდეგ გაეცინა..
-არ მჯერა ...
-ნუ გჯერა ...სიცილით უთხრა ანამ...ამ დროს ტელეფონზე ეკრანი ჩაირთო და დაეწერა რომ შეტყობინება იყო სანდროსგან ....ანამ ნიკას გახედა , თვბალები ტელეფონზე დარჩა ,მანაც სპეციალურად მის ცხვირწინ გახსნა მესიჯი სადაც სანდრო ანას თბილად წერდა და გულებს უგზავნიდა..
ნიკას სახეზე აღშფოთება და მოუსვენრობა შეეტყო , ისიც დაინახა როგორ მიწერა ანამ რომ მოენატრა და ერთი სული ქონდა როდის ნახავდა, შემდეგ ეკრანინგამორთო..მაგრამ წამში მეორე შეტყობინება მოვიდა,შემდეგ მესამე ,მეოთხე და ასე გაგრძელდა გაკვეთილის ბოლომდე...
ზარის დარეკვასთან ერთად ანას ტელეფონმაც დარეკა ,სანდრო იყო..
-პრივეტ !! გაისმა ტელეფონიდან ბიჭის ხმა
-პრივეტ სანდრო..უთხრა აღტაცებით ანამ და თან მის გვერძხე მდგარ ნიკას გახედა, ჩანთა აიღო და კლასიდან გავიდა ,ნიკაც თან გაყვა..
-როგორ ხარ ჩემო კნუტო? აგრძელებდა სანდრო
-კარგად , ისე მიხარია შენი ხმის გაგონება
-მეც ძალიან,იმდენი ხანი ველოდი ამ მომენტს ნეტავ იცოდე...ნიკამ უხერხულად მოიქექა კეფა..
-ერთიწუთით სანდრო...თქვა ანამ და ნიკას მიუბრუნდა -რახდება? რატომ მომყვები?
-საქმე მაქვს..
-რა საქმე?
-ისა....მე...ფიზიკაში რაღაც ვერ გავიგე და არ გინდა ერთად ვიმეცადინოთ?
-ვერ ხედავ როკ ვლაპარაკობ,ამისთვის მაწუხებ? მაცადე დამთავრება მერე მოგწერ პასუხს...
-მმ...კარგი....თქვა და წავიდა ...
ანამ ტელეფონი ყურთან მიიტანა -აბა რახდება? მოისმა იქედან სანდროს ხმა
-ისეთი არაფერი,შენ როდის გნახავ?
-რაიყო ასე ძალიან მოგენატრა შენი ბიძაშვილი?
-აჰამ...
-კაი გავიქეცი ეხლა..გაკოცე
-მეც გაკოცე სანდრ.....უთხრა და ტელეფონი გათიშა..ქრისტინეს მოსაძებნად წავიდა ,ბოლოს კლასში იპოვა ,მარტო იჯდა და რაღაცაზე ფიქრობდა..
- რა გჭირს? სად არიან შენი კუდები?
-ვინ კუდები?
-ლუკა და გიო..
-სულ ჩემ გვერდით ხომარ იქნებიან ,მათაც აქვთ საქმეები..შენსკენ რახდება...
-ოპერაცია ერთი კვირის წინ დავიწყე და კარგად მიდის..
-აი ეს მესმის..ჩემი ჭკვიანი გოგო...როგორი სახე ქონდა?
-სულ გაწითლდა ,ბოლოს კიი...
-რა ბოლოს?
-ბოლოს ერთად მეცადინეობა შემომთავაზა..
-შენ რა უთხარი...ჩაეღიმა ქრისტის..
-არაფერი,ვუთხარი რომ მოგვიანებით მივწერ...მაგრამ ელოდოს..
-მოდი უნდა გაკოცო...უთხრა და ანასკენ წავიდა...
-მასწავლებელსაც მოველაპარაკე და მალე გადამსვავს ბექას გვერძე...
-აჰამ...ბექა გაფრთხილებულია არ ინერვიულო...ძაან კაი..

მეორე დღეს....
კლასში შევედი , ნიკას თავის ადგილას იჯდა ,რომ დამინახა შემომხედა და გამიღიმა..კლასში ქრისტინეც შემოვიდა , თვალი ჩამიკრა და ლუკას გვერძე დაჯდა რომელმაც მას შოკოლადი მოუტანა საჩუქრად..
მე ნიკას მივუახლოვდი და მასთან ჩამოვჯექი..
-გუშინ პასუხი არ მოგიწერია..
-რა პასუხი? თავი მოვისულელე..
-მეცადინეობაზე...
-აა ხოოო,სულ დამავიწყდა
-დაგავიწყდა?....ჰმ...კაი და ეხლა მითხარი..
-იცი,მე...არვიცი რამდენად ჩავეტები დროში..
-რა დროში,სხვა რა საქმე გაქვს კიდევ
-იცი ბექამ შენზე ადრე მთხოვა იგივე...
-ბექამ ?!!!!თვალები მოჭუტა ნიკამ
-ხო..აი ისიც მოდის..
-სალამი...გაუღიმა ბექამ ანას და ნიკას..
-სალამი ბექ...ღიმილით თქვა ანამ,ნიკამ წამში შეამჩნია მათი მზერა რომელიც ერთმანეთის მიმართ დიდი ინტერესით იყო მიპყრობილი და ცუდი გრძნობა დაეუფლა...ბოლის ისიც მიესალმა..
-მოკლედ ანა ,რა მინდოდა მეთხოვა
-გისმენ
-არ გინდა ნინოს ადგილი გაუცვალო?
-ვინ ნინოს ..
-აი ჩემს გვერძე რომ ზის...იქნებ ჩემთან დაჯდე
-ერთი წუთით ,ის შენს გვერძე არ გადმოჯდება ,ჩემთან ზის,საუბარში ჩაერთო ნიკა..
-უკაცრავად!!! მკაცრად მიუგო ანამ..-მგონი მან მე მკითხა აზრი..
-კიმაგრამ ,შენ...შენ ხომ არ გინდა გადაჯდომა
-რატომაც არა ...
-ანა!!! ამას არ იზამ , წარბები შეკრა ნიკამ...
-ვითომ რატომ ,შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს მე ვისთან ვიჯდები..
ნიკა ცოყახანს დაფიქრდა ...- კიბატონო,მართალი ხარ ,როგორც გინდა ისე მოიქეცი ..თქვა ბოლოს და თავის ადგილას დაჯდა...
-კარგი მაშინ დღეიდან გადმომიდი..ბექამ ანას ჩანთა გამოართვა და თავისი ჩანთის გვერძე დადო...ნიკს ხმა არ ამოუღია..გაბრაზებული უყურებდა ამ ყველაფერს...მიმდევნო ,ერთი კვირის განმავლობაშიც გაბრაზებული ადევნებდა მომღიმარ გოგონას თვალს ,რომელიც მის გულში ნელ-ნელა ადგილს იკავებდა...

*******************
ყველაფერი სხვაგვარად იყო ქრისტინესთან,ბოლო ორი კვირის განმავლობაში სიტუაცია დაიძაბა ..გოგონას ხან გიოსთან ერთად უწევდა კინოში სიარული ხან ნიკასთან....ორივე თბილად და კარგად ექეცოდა...ქრისტინე თავის ოთახში იჯდა და ფიქრობდა...აღარ იცოდა რა ექნა , ლუკა მოსწონდა ,მოსწონდა მისი ღიმილი,გარეგნობა , საქციელები,მასთან ყოფნა უხაროდა და აბედნიერებდა,ბიჭი თითქმის სულ მასთან იყო,მის ყველა გამსაცდელს ისმენდა და თანაუგრძნობდა ,ის მას ძალიან ამშვიდებდა...მაგრამ .გიორგი..გიორგი სულ სხვა იყო,მის დანახვაზე წარსულის ბედნიერება გადაეშლებოდა ხოლმე თვალწინ..მასთან ერთად გატარებული დრო,მისი ჩახუტება ,კოცნა ..ამის გახსენება აბედნიერებდა ,მაგრამ შემდეგ მის გონებაში ის საშინელი პერიოდი ამოტივტივდებიდა როცა უღალატა,როცა დატოვა და წავიდა...გოგონას ეშინოდა რომ თუ ძველ გრძნობებს გაიხსენებდა ისევ იგივე მოხდებოდა ,ისევ დატოვებდა გიორგი მას და უარესად გაუტეხდა გულს...
ტელეფონის ზარმა გამოარკვია ფიქრებიდან ,რათქმაუნდა ლუკა იყო..
-გისმენ ლუკ..
-ქრისტი , შენთან სერიოზული საქმე მაქვს
-რამე მოხდა? გულმა რეჩხი უყო
-რაღაც უნდა გითხრა..
-კარგი ,მითხარი გისმენ
-ეხლა არა ,ხვალ ,ხვალ გეტყვი საღამოს..
-კარგი...ტელეფონი გათიშა,ფეხზე წამოდგა და აქეთ -იქეთ დაიწყო სიარული...ნეტავ რაუნდა? იმედია ...არა არა ,რა სისულელეა ,ის მხოლოდ მეგობარია..სისულელეა..
ლუკა: ქუჩაში მიაბიჯებდა და თან ფიქრობდა , ხვალ..ხვალ ყველაფერს ვეტყვი,რაც იქნება იქნება ...ყველაფერს როდემდე უნდა გაგრძელდეს ეს,ვეტყვი და დამთავრდება..
-რაზე ფიქრობ? დამცინავად მიუგო უკნიდან გიორგიმ
-შენზე...უპასუხა ირონიულად
-ჰაჰაჰაჰ...ძალიან სასაცილოა ..
-ხვალ აღარ გაგეცინება..
გიო წამში დასერიოზულდა -ხვალ რახდება?
-ხვალ ქრისტინეს სიყვარულს ავუხსნი..
-არც გაბედო...
-უკვე დავუთქვი შეხვედრა..და ვნახავ ხვალ
-გითხარი ამას არ გააკეთებთქო ..თქვა გიორგიმ და ლუკას მკლავებში ჩააფრინდა ..
-ხელები მომაშორე....
-ქრისტინეს არაფერს ეტყვი გასაგებია!!!არაფერს ,თორემ მოგკლავ...გიორგის სახე საშინლად დაემანჭა ,ავადმყოფური გაუხდა , თვალები ჩაუწითლდა ..რაღაც არაამქვეყნიურს დაემსგავსა..შემდეგ თავბი მოთოკა და ხელები გაუშვა..
-თავს დაანებებ, ის მხოლოდ ჩემია და მორჩა!!!! დაიყვირა და წავიდა...ლუკა დიდხანს იდგა გაოგნებული და გაბრაზებული...

კარზე ზარის ხმა გაისმა , ქრისტინე ოთახიდან ქვევით ჩავიდა და კარები გააღო,ზღურბლზე გიორგი იდგა და უღიმოდა..
-გიო? რამოხდა?
-უნდა ვილაპარაკოთ..
-რახდება?
-შემომიშვებ? ქრისტინემ კარები კიდებ უფრო ფართოდ გააღო და სახლში შემოუშვა ,სამზარეულოში ნატა იყო ამიტომ ოთახში ავიდნენ.. ოთახში ჯერ გიორგი შევიდა ,მას ქრისტინე მიყვა და კარი მიკეტა , უნდოდა ეკითხა რახდებაო მაგრამ , ბიჭმა არ დააცადა, მაშინვე ტუჩებში ეძგერა და კოცნა დაუწყო...თავიდან ქრისტინე გაუძალიანდა ,მაგრამ შემდეგ ისიც აყვა , გული საშინლად უცემდა ,სადაცაა ამოვარდებაო.. შემდეგ ძალა მოკრიბა და მოიშორა..
-ეს...შენ...რას აკეთებ!!
-მე შენ მიყვარხარ ქრისინ..ძალიან ..მეტი აღარ შემიძლია..დამიბრუნდი გთხოვ, ვკვდები..ვკვდები უშენოდ..
-გიო მე ...მე ხომ გითხარი არ შემიძლია..
-შეგიძლია!!!!! დაიყვირა გაავებულმა...ჯანდაბა შეგიძლია!!!...
გოგონა გაფართოებული თვალებით უყურებდა ,.. უცებ გიორგი ფანჯარაზე ავიდა და გიჟის თვალებით მიჩერდა გოგოს..
-გადავხტები...უშენოდ მოვკვდები,ან ეხლავე დამთანხმდი ან გადავხტები აქედან..
-გიორგი რას აკეთებ!!!ჩამოდი..
-მითხარი ქრისტინე,მითხარი რომ გიყვარვარ !!! ...
-კარგი !!! აღმოხდა გოგონას ,კარგი...ჩამოდი მანდედან....გიორგი ფანჯრიდან ჩამოხტა ,ქრისტინეს მივარდა და მაგრად ჩაეხუტა...ასე იყვნენ ჩახუტებულები რამდენიმე წუთით,ჩუმად..
-გაგიჟდი?!! ეს რატომ გააკეთე ,გული გამისკდა
-იმიტომ რომ გეგრძნო რამდენად გიყვარვარ...
-გიორგი სიმართლე ისაა რომ არ ვიცი რას ვგრძნობ,..ეს სიტუაცია.
-ეხლა ხომ კარგადაა?
-რა სიტუაცია?
- კი ეხლა კი...მერე შენ მომენატრე და ისევ დავბრუნდი..
-წახვედი დამტოვე ,ისე რომ არაფერი მითხარი..რტომ წახვედი?
-აი ის რომ შენ წახვედი ,დამტოვე და ეხლა ისევ დაბრუნდი ძალიან მაბნევს ..არ ვიცი რა ვიფიქრო ,რა გავაკეთო ..არაფერი ვიცი
-დედა იყო ცუდად ,ხომ იცი ამერიკაში ცხოვრობს ,მასთან მომიწია გადასვლა..იმიტომ არ დაგემშვიდობე რომ ასე უფრო გამიადვილდებოდა..ხომ გითხარი რომ ასე აღარ მოვიქცეოდი..მე შენ მიყვარხარ..კიდევ მომეცი შანსი გთხოვ...კიდევ ერთი შანსი...
გოგონა ცოტახანს დადუმდა შემდეგ თავი დაუქნია ..
ლუკას ეს არ გამოპარვია,ცოტახნით დაივიწყა მისი სათქმელი -რამე მოხდა?ლუკა ოდნავ გადმოიხარა და ხელზე ხელი დაადო ,შემდეგ წყლიანი ლურჯი თვალებით შეხედა - მითხარი...

უკვე საღამო იყო, ქრისტინე იმ ბარში მივიდა სადაც ლუკამ დაიბარა ..შევიდა ,ლუკა გადაკოცნა და მის პირდაპირ ჩამოჯდა...განერვიულებული იყო გიორგისთან მომხდარის გამო ,არ იცოდა რატომ მაგრამ თავს ცუდად გრძნობდა..
- მგონი .... მე...რაღაც გავაკეთე და ეხლა არ ვიცი რამდენად სწორად მოვიქეცი , ლუკამ დაბნეულად შეხედა -მე ...დღეს გიორგი იყო ჩემთან ,ძალიან აღელვებული ჩანდა
-ასეც ვიცოდი !!! წამოიძახა უცებ ,სხვა ვინ უნდა იყოს შენი განერვიულების მიზეზი თუ არა ის...რა უნდოდა?

-მეორე შანსი!!!! ...
ლუკა ოდნავ გადმოიხარა და ხელზე ხელი დაადო ,შემდეგ წყლიანი ლურჯი თვალებით შეხედა - მითხარი...
ლუკამ მრისხანებით ამოხედა წარბებს ქვევიდან , კისრერი დაჭიმა ,ნერწყვი გადაყლაპა და ნერვიული ხმით თქვა - მერე...

- მგონი .... მე...რაღაც გავაკეთე და ეხლა არ ვიცი რამდენად სწორად მოვიქეცი , ლუკამ დაბნეულად შეხედა -მე ...დღეს გიორგი იყო ჩემთან ,ძალიან აღელვებული ჩანდა
-ასეც ვიცოდი !!! წამოიძახა უცებ ,სხვა ვინ უნდა იყოს შენი განერვიულების მიზეზი თუ არა ის...რა უნდოდა?
-მეორე შანსი!!!! ...
ლუკამ მრისხანებით ამოხედა წარბებს ქვევიდან , კისრერი დაჭიმა ,ნერწყვი გადაყლაპა და ნერვიული ხმით თქვა - მერე.
ლუკას ეს არ გამოპარვია,ცოტახნით დაივიწყა მისი სათქმელი -რამე მოხდა?
გოგონამ თავი დაუქნია და ყავა მოსვა რომელიც ახლახანს მოიტანეს...
ლუკა ოდნავ გადმოიხარა და ხელზე ხელი დაადო ,შემდეგ წყლიანი ლურჯი თვალებით შეხედა - მითხარი...
- მგონი .... მე...რაღაც გავაკეთე და ეხლა არ ვიცი რამდენად სწორად მოვიქეცი , ლუკამ დაბნეულად შეხედა -მე ...დღეს გიორგი იყო ჩემთან ,ძალიან აღელვებული ჩანდა
-ასეც ვიცოდი !!! წამოიძახა უცებ ,სხვა ვინ უნდა იყოს შენი განერვიულების მიზეზი თუ არა ის...რა უნდოდა?
უკვე საღამო იყო..ქრისტინე იმ ბარში მივიდა სადაც ლუკა ელოდა...მის დანახვაზე წამოდგა და გადაკოცნა ..შემდეგ მის წინ დაჯდა ..
- ყავას დავლევ... მისთვის ყავა შეუკვეთა,მაგიდაზე ხელებს ნერვიულად ათამაშებდა.....ქრისტინეს ტელეფონმა ისევ რეკვა დაიწყო, გიორგი იყო ,მან ეკრანს ნერვიულად დახედა და გათიშა...
- მე , მას დავთანხმდი...
ლუკა ადგილიდან ეამოდგა , გაიარ გამოიარა ,შემდეგ ცოტა დამშვიდდა და ისევ დაჯდა -ანუ ეხლა შეყვარებულები ხართ? ცრემლებს ძლივს იკავებდა...
-არა ,დამაჯერებლად განაცხადა ქრისტიმ...მე მას შანსი მივეცი ,შანსი იმისა რომ კვლავ შემაყვაროს თავი ,უფროსწორად სცადოს თავის შეყვარება...
ლუკა ამ პასუხმა ცოტა დაამშვიდა - შენ...ის ისევ გიყვარს?
-არვიცი..მართლა არ ვიცი..ყველაფერი ერთმანეთში მერევა ...
-შენი მესმის...
-შენ რისი თქმა გინდოდა?
ლუკა მხტებში გაიშალა ,თითქოს ეხლაღა გაახსენდა მისი სათქმელიო ,..
-მე....მე აქ იმიტომ დაგიბარე რომ...
*************************************
-ლუკა მითხარი ნუ ნერვიულობ...
-ისეთი არაფერია ,უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა...
-მაგრამ შენ მითხარი რომ მნიშვნელოვანი იყო..
-ხო , მეგონა რომ ასე იყო მაგრამ როგორც ჩანს ამ ეტაპზე შევცდი...ბოდიში რომ ტყუილად შეგაყოვნე..
-არა რას ამბობ..შენთან ყოფნა ჩემთვის სასიამოვნოა...უფრო მშვიდად ვარ...
ლუკას სევდიანად ჩაეღიმა ..დიდხანს ისაუბრეს სხვადასხვა თემაზე ,შემდეგ გოგონა სახლში მიაცილა ...ქუჩაში მიაბიჯებდა და თან გიორგის ლანძღავდა ,სახლში წასვლა არ უნდოდა , ტელეფონი ამოიღო ნიკას დაურეკქ და მასთან წავიდა....
უკვე 9 საათი სრულდებოდა , ლუკა კარებთან იდგა და მოუთმენლად ელოდა როდის გააღებდნენ მას ..კარები პატარა გოგონამ გაუღო და სახლში შეიპატიჟა , გოგონა ესე 7-8 წლის იქნებოდა ,დიდი ლოყებითა და შავი ფერის ხვეული თმით..
-ლუკა !! ზევიდან ჩამოსძახა ნიკამ -ამოდი რას დადექი...ისიც მაშინბე მეორე სართულზე ავიდა ,ძმაკაცს მიესალმა და ოთახში შევიდა..
-რაგჭირს ბიჭო? მაშინვე მიახალა ნიკამ რაც მის სახეზე დაბნეულობა და ტკივილკ ამოიკითხა.. ლუკამ საპასუხოდ მხრები აიჩეჩა და დივანზე დაჯდა ,ლუდი აიღო და მადიანად მოსვა ,მას ნიკაც შეუერთდა ...ცოტახანი ასე ჩუმად იჯდნენ ,ბოლოს დუმილი ლუკამ დაარღვია -ამ ცხოვრებას რა ვუთხარი ,ნიკუშ...რატომ არ ხდება ყველაფერი ისე როგორც ჩვენ გვინდა?
-რას გულისხმობ?
- არაფერს...უბრალოდ.. არ იცოდა საიდან დაეწყო ...
-ამოღერღე...ქრისტინე? იკითხა ცოტახნის შემდეგ..
ლუკამ თავი დააქნია - ქრისტინე ..ქრისტინე ...ის ..მე ის ძალიან მიყვარს ,მე მას ჩემად ვთვლი ხომ გემის , ჩემს გულად ,ჩემს იმედად...შენ მიცნობ როგორი ვარ ,გოგოებს ზედაც არ ვუყურებ , არავინ მაინტერესებს ,მაგრამ ეს გოგო...ეს გოგო ჩემს ცხოვრებაში უეცრად შემოიჭრა და ეს გული გამიდნო , გული რომლსაც ვერავინ ეკარებოდა თვითონ დაისაკუთრა...თავის ჭკუაზე მართავს ..მისი ყოველი დანახვა მავსებს და მაბედნიერებს ,რაც არ უნდა ცუდად ვიყო მისი ერთი ღიმილი ჩემი წამალია ,ის ჩემი სულია..მას რომ ვინმემ რამე დაუშავოს ძვლებში გადავხსნიე გეფიცები...
-შენი მესმის ძმაო..
-არ გესმის ..შენ არავინ გყვარებია ,გოგოებს ჭიქებივით იცვლიდი ,ჩემნაირი გრძნობა არასოდროს განგიცდია..იცი ეს რა გრძნობაა , ეს ტკივილითაა აღსავსე და ამავდროულად ბედნიერებით...მისი ღიმილი მე მაბედნიერებს , ყოველი დღე უიმისოდ ჩემთვის სიკვდილია ,მის გარეშე არ შემიძლია..გული მტკივა სხვასთან რომ ვხედავ მე ..მე მინდება..
-გინდება ის სხვა საკუთარი ხელებით დაახრჩო როდესაც ხედავ რომ შენს გულის სწორს ელაპარაკება ,ეხება , ყურში უჩურჩულებს და სიყვარულით უყურებს ხო? ჩაფიქრებით თქვა ნიკამ..ლუკამ მას გაკვირვებით შეხედა ,ბოლოს თავი დააქნია - ხო ძმაო ,ასეა ...იმ გიორგის სიამოვნებით მოვკლავდი,ჩემი ხელით დავახრჩობდი და თვალსაც არ დავახამხამებდი...
-მესმის შენი ..საშინელებაა ,თითქოს მათი ერთად დანახვა ლახვრის გულში ჩარყყმაა ხო...
-შენ...შენ ისე ლაპარაკობ თითქოს
-თითქოს შეყვარებული ვიყო....ხო ასეა ,მეც შემიყვარდა ...შემიყვარდა ერთი საყვარელი, მომღიმარი,ნაზი გოგონა ...ისეთი ნაზი რომ მეშინია თუ შევეხები გავჭყლიტავ...
-შენ....როდის მოასწარი..ვინ არის ასეთი ეგ ქვასავით გული რომ გაგილბო? ინტერესით იკითხა ლუკამ
-ანა ქვია...ანანო ..სახელიც როგორი ლამაზი აქვს...
- ქრისტინეს დაქალი ანა?
-ხო ,ჩემს გვერდით რომ იჯდა...
-ხო ვიცნობ,კარგი გოგა ,მერე წინ რა გიდგას დაელაპარაკე
- აზრი არ აქვს ,საშინლად მოვექეცი ...გული ვატკინე
-ეხლა არ მითხრა რომ შენი ოინები გამოიყენე..
-სამწუხაროდ ხო...საზიზღრად მოვექეცი ,ჯერ თავი შევაყვარე და შემდეგ დავცინე ამის გამო..მაგრამ ეხლა დასაცინი მე ვარ , ვერ ავიტანე სხვა ბიჭთან რომ დავინახე ,ვერ ავიტანე ყოველ გაკვეთილზე მისი სხვა ადგილას დანახვა...გული მტკივა ძმაო ,ძალიან მტკივა...
ლუკამ ხელი მხარზე დაარტყა და ორიბენი ცოტახნით გადაეშვნენ ფიქრებში..ორივე თავის გოგოზე ფიქრობდა , წარმოიდგენდნენ მათ , წარმოიდგენდნენ და თან იღიმოდნენ...ცალი თვალით რომ შეგეხედათ მათთვის ნამდვილად სიცილით მოკვდებოდით ისეთი სახეებით იჯდნენ...
ქრისტინე მაინც ვერ ისვენებდა ,უკვე მთელი კვირა გავიდა მას შემდეგ რაც გიორგის კიდევ ერთი შანსი მისცა ...თავს მაინც რაღაცნაირად გრძნობდა..თითქპს ბედნიერი იყო მაგრამ ,რაღაც მაინც არ აძლევდა მოსვენებას ,თითქოს ბოლომდე მაინც არ ენდობოდა გიოს...
სკოლაში ყველაფერი რიგზე იყო, ლუკა იქცეოდა მხოლოდ ამ ბოლო როს უცნაურად ,თითქოს მისგან თავს შორს იჭერდა , რატომღაც ეს მას არ სიამოვნებდა ,ბიჭისგან ყირადღებას იყო მიჩვეული , ეხლა კი მის გულგრილობას ვერ იტანდა ,მის მიმართ რაღაც უცნაურს გრძნობდა , მაგრამ ვერ ხვდებოდა ეს რა იყო..ან ბოლომდე თავს მაინც არ უტყდებოდა ...
რამდენიმე დღის შემდეგ ,გიორგიმ ისევ დაპატიჟა კინოში ,შემდეგ რესტორამში ,შემდეგ რაღაც როკ კონცერტზე რომელიც დიდად არ მოეწონა მაგრამ არ შეიმჩნია...თითქოს გული მიუბრუნდა მისკენ ,ძველი გიორგი ახსენდებოდა ,მაგრამ შემდეგ რაღაც მომენტებში ხვდებოდა რომ ეს ის აღარ იყო.. უფრო ფიცხი ,ნერვიული და უხეში გახდა ,ქრისტინემ ამის მიზეზი რათქმაუნდა არ იცოდა ...
******************************
დიდი ლამაზ ეზოიანი სახლის წინ ვიდექი და დიდიხან ვფიქრობდი შევსულიყავი თუ არა..ბოლოს მაინც გადავწყვიტე შევსულიყავი..კარზე დავაკაკუნე ,ნაცნობმა ქალმა გამიღო და როგორცკი დამინახა გაეღიმა..
-ქრისტინ საყვარელო ,რამდენიხანია არ მინახიხარ ..გადამეხვია და სახლში შემიპატიჟა.
-გამარჯობა ციცო დეიდა როგორ ხართ?
-კარგად საყვარელო..გიორგი რომ არაა შინ..
-არაუშავს დაველოდები...ციცო დეიდა გიორგის მომვლელი იყო ,დედა ამერიკაში ჰყავდა ...სინამდვილეში აქ მის სანახავად მოვედი ..
სამზარეულოში შევყევი და იქვე ჩამოვჯექი,ისიც გვერდით მომიჯდა ,რაღაცეები გამომკითხა ,ცოტა ვიჭორავეთ და ჩემს საინტერესო თემასაც მივადექი..
-როგორციქნა დაგვიბრუნდა გიორგი ამდენი ხნის შემდეგ..ძალიან მომენატრა.. თქვა ბოლოს
-ხო , მეც..ძალიან გამიკვირდა რომ დავინახე ,არ მეგონა რომ ჩამოვიდოდა..
-ხო , გამოსაჯანმრთელებლად წავიდა და კურსს რომ მორჩა ჩამოვიდა,თან აქაურ ამბებსაც მოვარიდეთ ხომ ხვდები..
- რა ამბებს ..გიოს რამე სჭირდა?.
ცოტა დაიბნა ,არ ეგონა რომ არ ვიცოდი,აზრი არ ქონდა უკვე დამალვას .ამიტომ გააგრძელა..
-ხო ქრისტინ..აქ ნარკოტიკებზე შეჯდა ,ჩვენ ვეღარ ვშველიდით ,აქ რეაბილოტაციის ცენტრები არ არის და იქ გავუშვით..
-მოიცა ,ანუ ...ჰმ..ესეიგი დედამისი კარგად არის?
- დედამისი? კი ღვთის წყალობით კარგადაა ...
ნერწყვი ძლივს გადავყლაპე , წყალი მოვსვი..გული ამიჩქარდა ,თავიში აზრები ამერია ,ანუ გიომ ისევ მომატყუა...კიდევ ერთი კითხვა უნდა დამესვა ,ასე რომ გამბედაობა მოვიკრიბე და ვიკითხე -აქაურ ამბებში რას გულისხმობდით?
ციცო დეიდამ დაბნევით შემომხედა ,მორცხვად და რიდით,თითქოს ორჭოფობდა ეთქვა თუ არა...-აქაურში ეგ ამბავი ვიგულისხმე შვილო , მაგრამ..რახან დავიწყე გეტყვი, გიორგიმ როცა იმკურნალა და გამოჯანმრთელდა ,გადავწყვიტეთ აქ ჩამოგვეყვანა,მისი ჩამოსვლის წინა დღეს კი გავიგეთ რომ ამერიკაში ცოლი მოუყვანია..ამის გაგონებაზე ცუდად გავხდი..
-ხომ კარგად ხარ შვილო ? მას თავი დავუქნიე... -გააგრძელეთ ,ვუთხარი ბოლოს...
-კარგი გოგონა ჩანდა ,დედამისის ნაცნობის შვილინი ,შემდეგ ის გოგო დაორსულდა ,ყველანი ბედნიერად ვიყავით სანამ....სანამ რათაცაზე არ იჩხუბეს და გიომ ის ..ის..დაჭრა..მუცელი მოეშალა ,შემდეგ დაშორდნენ..გიორგი შეიშალა , ცუდად გახდა ,ფსიქიკურად აირია , იქაურობას უნდა გასცლოდა ,ამიტომ აქ ჩამოვიდა...
მეტის მოსმენა აღარ შემეძლო ,ავდექი და გარეთ გავვარდი,ქუჩაში მივრბოდი , ისევ მომატყუა ისევ..ცრემლები თავისით წამოვიდნენ ,სურვილი დამეუფლა გამერტყა ,მინდოდა მომეკლა და მისი გვამი სადმე გადამეგდო ,ან ძირს დამეგდო და მანამ მერტყა სანამ არ მოკვდებოდა..ეს როგორ გააკეთა ,ან მე ან იმ საწყალ გოგოს როგორ გაუკეთა...გავრბოდი ოღონდ არ ვიცოდი სად,ბოლოს იქვე მიტოვებულ ბაღში ჩამოვჯექი ,თავი კალთაში ჩავრგე და ტირილი დავიწყე..
-კარგად ხარ?....თავი ავწიე, ჩემს წინ მდგარი ლუკა დავინახე ,ცრემლები მოვიწმინდე და თავი დავუქნიე...გვერდით მომიჯდა,დიდხანს იჯდა ასე ჩუმად ..ბოლოს ხმა ამოიღო -შეგიძლია მომიყვე...მე ისევ ჩუმად ვიყავი ...-კარგი რახან არ მენდობი...თქვა წყენით და წასასვლელად მოემზადა..არ მინდოდა რომ წასულიყო,მასთან თავს მშვიდად ვგრძნობდი ,მინდოდა მისთვის ყველაფერი მომეყოლა ,მინდოდა გული გადამეშალა ,მინდოდა ჩემთვის გაეღიმა.. -არ წახვიდე ,ამოვღერღე ბოლოს...მან შემომხედა და გამიღიმა..მისი ღიმილი მამშვიდებდა,მომახლოვდა და ისევ გვერძე მომიჯდა...ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი,თან მის სახეს აკვირდებოდა , ძალიან გაბრაზდა , მისი ლანძღვა დაიწყო..ბოლოს დამამშვიდა და მითხრა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა..თავს უფლება მივეცი მხარზე დავყრდნობოდი , თავი დავადე და ხელები მაგრად შემომხვია..მან ჯერ ზევიდან გადმომხედა შემდეგ ხელი შემომხვია და ასე ვიჯექით...

.....,.................,........
ბიოლოგიის გაკვეთილი იწყებოდა , კლასში შევედი და ლუკას გვერდით ადგილი დავიკავე... .გიორგი ისევ მირეკავდა მაგრამ არ ვპასუხობდი ,იმ ამბის შემდეგ ერთი კვირა გავიდა ,სკოლაში ვცდილობდი მას არ შევჩეხებოდი ,სახლში კი ნატას ვთხოვე არ შემოეშვა...ლუკას მივესალმე ,უცებ გიორგი შემოვიდა ,ლუკას ზიზღით გადახედა ,ხელი მომკიდა და დერეფანში გამიყვანა.
-იმიტომ რომ მე ყველაფერი ვიცი...ყველაფერ ..აღარ დამასრულებინა
-რატომ არ პასუხობ ჩემს ზარებს? რატომ მარიდებ თავს !!!!!..
-იმიტომ რომ მე ყველაფერი ვიცი ,ყველაფერი !!!.
-გიო რაგჭირს გამიშვი!!! გამიშვი მეტკინა!!!
-ახლავე მეტყვი პასუხს !!!
-რა იცი გოგო!!!! კბილებიდან გამოსცრა გიომ -ამდენი ხანია თავს გევლები ,ხან აქ გატარებ ,ხან იქ..მითხარი პასუხი დროზე...კიდევ უფრო მაგრად მომოჭირა მკლავზე ხელი ,ცრემლები წამომცვივდა..

- მადლობა ...ვუთხარი ბოლოს
- რისთვის მიხდი მადლობას?
ის იყო ტკივილიგან უნდა მეყვირა რომ , გიორგის ლუკა მივარდა , მუშტი უთავაზა ხელი მომკიდა და სკოლიდან გამიყვანა ..შიშისგან და ტკივბილისგან ვტიროდი და თან ლუკას მივყვებოდი ,ხელს მაგრად ვუჭერდი , მასთან თავს მშვიდად ვგრძნობდი ,არ მინდოდა ხელი გაეშვა ... ისე მივყვებოდი არ ვიხედებოდი საით მივდიოდით ,ბოლოს მისი სახლის წინ აღმოვჩნდი..სახლში შემიყვანა ,ოთახში ამიყვანა და იქ დამსვა , ისევ ვკანკალებდი ..ქვევით ჩასვლას აპირებდა წყლისთვის მაგრამ ხელი არ გავუშვი , მეშინოდა ,გვერძე მომიჯდა და გულში მიმიკრა ,მაგრად მიმიხუტა ,მისი ძლიერი მკლავები მხრებზე შემომახვია და შუბლზე მაკოცა ...მეც მის მკლავებში ჩავდნი, თავი გულზე მივადე და დავდუმდი...კარგახანს ვიჯექით ასე ,შემდეგ ცოტა დავმშვიდდი ,ფეხზე წამოვდექი ფანჯარასთან მივედი..ლუკა დივანზე იჯდა და მიყურებდა..
- შენ ისევ გადამარჩინე ...
- ხოო...არ არის საჭირო მადლობა ,მეგობრები ამისთვის არსებობენ.
ნაზად გავუღიმე ,მანაც გამიღიმა..
-სულ მინდოდა კითხვა და არ დამცადდა...
-მკითხე..
-მაშინ ,ბაღში ,საიდან აღმოჩნდი?
- სად ბაღში...
- აი ერთი კვირის წინ , როცა ყველაფერი მოგიყევი გიოზე ...იქ საიდან გაჩნდი?
- მე ....მე შენ გამოგყევი..
-მე ?
- მართლა არ დამინახიხარ...
- ვიცი...ვიცი.. ეხლა რა იქნება?
- ხო დავინახე, რომ განერვიულებული იყავი ,ისე ჩამიარე არც შემოგიხედავს...შემეშინდა რომ რამე დაგემართებოდა და გამოგყევი...მორცხვად დახარა თვალები..
- არვიცი...
-ჩემი აზრით უნდა აუხსნა რატომ არიდებ თავს...
-ეს...არ არის ადვილი...
- მოგიწევს..
-სულ რატომ მიცავ? სულ ჩემს გვერდით რატომ ხარ..რატომ გაღელვებს ჩემი ბედი? ვკითხე ინტერესით ,თან პასუხის მეშინოდა,მეშინოდა არა იმიტომ რომ მეგონა ცუდი იქნებოდა ,არამედ იმიტომ რომ არ ვიცოდი ამ პასუხის შემდეგ რას ვიზამდი...
-მე...ის ფეხზე წამოდგა და მომიახლოვდა..მე შენ მიყვარხარ ქრისტინ...
აი ესეც , ზუსტად ის მოხდა რასაც ვფიქრობდი...მან მე სიყვარული ამიხსნა ,ეხლა რა უნდა ვუთხრა , ისიც არ ვიცი წესიერად რას ვგრძნობ ,მხოლოდ ის ვიცი რომ ეს ბიჭი ძალიან მომწონს ..
-მე... მე....ენა დამება
- ლუკა...არ ვიცი...ამ ამბების შემდეგ არამგონია ვინმესთან კიდევ ვიყო..
-შენ რას გრძნობ ჩემს მიმართ? მკითხა და კიდევ უფრო მომიახლოვდა,თვალებში მიყურებდა დაჟინებით..მის თვალებში იმედის ნაპერწკალი დავინახე ,რომელმაც გული მომიკლა..
-მე...მე არვიცი, გიოს ამბის მერე ვეღარავის ვენდობი,არ შემიძლია გესმის...
ლუკამ მწარედ გაიხედა გვერძე ,შემდეგ თავბი დამიქნია და ოთახიდან გავიდა..ცოტახანში ისევ დაბრუნდა , დივანზე დაჯდა ,შენი მესმისო მითხრა ...მალვე წამოვედი სახლში ,ოთახში ავედი ,ვიბანავე ,პიჟამა ჩავიცვი და ლოგინზე მოვკალათდი...ის იყო წიგნი უნდა წამეკითხა რომ კაკუნის ხმა გავიგე , კარები გავაღე ,იქ არავინ იყო..კაკუნის ხმა ისევ გავიგე, ხმა კარებიდან არ მოდიოდა ,ის ...ის ფანჯრიდან იყო, მისკენ გავიხედე და ფანჯარასთან შავი კაპიშონიანი არსება დავინახე ,მე მიყურებდა გიჟის თვალებით..
**********************************
ოთახში გადმოძვრა...შიშისაგან ფეხები მიკანკალებდა ,გიჟის თვალებით მიყურებდა ,მომიახლოვდა ,ისე მათვალიერებდა თითქოს ჩემი სისხლის დალევა უნდოდა , ეშმაკს ჰგავდა...მკლავში ხელი ჩამავლო და ფანჯარასთან მიმათრია ..
- რას აკეთებ !!! ხმა ძლივს ამოვიღე , პასუხი არ გამცა ..- გიორგი გამიშვი !!
-აქ დაგელოდები , ორ წუთში ქვევით ჩამოხვალ!! თუ არადა ინანებ...თქვა და ფანჯრიდან გადახტა...რავქნა ? შიშისგან ვეღარც ვაზროვნებდი, აქწეთ იქით დავდიოდი..ტელეფონინავიღე რომ ლუკასთის დამერეკა მაგრამ გადავიფიქრე ,არ მინდოდა რამე დაშავებოდა..მაგრამ მე რომ მომსვლოდა რამე ,ვინმეს ხომ უნდა სცოდნოდა სად ვიყავი..ტელეფონი ავიღე და შეტყობინება გავგზავნე ,შემდეგ მოწყვეტით დავეშვი კიბეზე ,ქურთუკი მოვიცვი და გარეთ გავედი...
ზუსტად ჩემი საძინებლის ფანჯრის ქვეშ იდა და მელოდებოდა ,თან ეწეოდა ,როგორცკი დამინახა ,მომვარდა წავიდეთოცმითხრა და ხელი მაგრად მომკიდა..სადღაც მივყავდი,იმდენად სიბნელე იყო ვერ გავარჩიე სად , ბოლოს რაღაც ეზოში ამოვყავი თავი ,ირგვლივ დასახლება არ იყო..ძალიან შემეშინდა ,თუმცა თავს მაინც ამაყად ვიჭერდი...ცოტახანს ჩუმად იყო , სიგარეტს მოუკიდა ...
-გისმენ!! თქვა ბოლოს...თვალები დავაჭყიტე ,
- მეე ? ...
-ხო ,გისმენ აბა ,რატომ მარიდებ თავს ?
-მე...მე ყველაფერი გავიგე შენზე და ....ნერწყვი გადავყლაპე...შენზე და იმ გოგოზე ვინც ცოლად მოიყვანე..
წამის მეასედში გამომხედა გახევებულმა ,შემდეგ თვალი ამარიდა და თვალი ერთ წერტილზე გაუშტერდა ... ბოლოს ხმა ამოიღო ,სიცილი ატეხა ..გიჟს გავდა - იცი იმ გოგოს რა დავმართე ხომ ასეა...ის მაინც თუ იცი რატომ ?..უარის ნიშნად თავი გავაქნიე... -გინდა გაიგო?
მის ხმაში სიცივე და ირონია იგრძნობოდა ...არაფერი მითქვამს , მაგრამ მაინც დაიწყო მოყოლა ,ისე რომ თვალი გაშტერებული ჰქონდა..
- მოკლედ...ჩვენი ერთად ყოფნის ბოლო პერიოდში,ერთი ტიპი გავიცანი,კაი ტიპი ჩანდა , მაგრად დავმეგობრდით , ერთხელ მასთან ავედი ვიქენდზე...ამ დროს ღრმად ამოისუნთქა..ნეყავ არ ავსულიყავი, მაშინ აირია ჩემი ცხოვრება , მაშინ გავსინჯე პირველად ის წყეული წამალი ...ამ სიტყვებზე მე გამომხედა ..- მომეწონა , უფრო და უფრო მომინდა ..ბოლოს დამოკიდებული გავხდი ..ყველა და ყველაფერი დავიკიდე ,მხოლოდ ის მინდოდა ..
-მახსოვს ,უცნაურად იქცეოდი იმ პერიოდში...მეგონა ოჯახში იყო პრობლემა...
- ოჯახი. ...მამაჩემმა რომ გაიგო ,თავიდან მომიშორა ,ამერიკაში გამიშვა რეაბილიტაციისთვის...იქ გამოვჯანმრთელდი ,შემდეგ ოლივი გავიცანი ,
მდიდარი ოჯახის ქალიშვილი , ერთ თვეში დამადგა და ორსულად ვარო გამომიცხადა , მაიძულეს ცოლად მომეყვანა...ერთ დღეს ვიჩხუბეთ ,ავდექი და ისევ გა იჩხირე ,რომ დავბრუნდი ისევ მეჩხუბა და ....
-აღარ გააგრძელო ...ვუთხარი მუდარით..
-და დანა ვთხლიშე მუცელში ,პირდაპირ შიგნით...მთელი ადრენალინი მომაწვა ,უფრო აქტიურად ვურტყავდი
-გაჩუმდი ,გაჩუმდი !!!! ყირებზე ავიფარე ხელები და გამწარებულმა ვიკივლე ...ამან ის გაამხიარულა , ფეხზე წამოდგა და მომიახლოვდა ..
-იცი რაზე ვიჩხუბეთ? მითხრა რომ აღარ ვუყვარდი..თან ლაპარაკობდა თან მიახლოვდებოდა...უცებ დანა ამოიღო და ცხვირწინ მომიტანა..-ეს დანა იყო , ბევრჯერ დავარტყი..ბევრჯერ ...მაგრამ გადარჩა...სინანულით დააქნია თავი..
მიხლები მომეკეცა ,ძირს დავვარდი..ცუდად ვიყავი..ვტიროდი და ვემუდარებოდი გაჩუმებულიყო,მაგრამ არ მისმენდა...შემდეგ გაჩუმდა,მხეცივით შემომხედა ...-შემდეგ აქ დავბრუნდი , სკოლაში დავიწყე სიარული და შენ დაგინახე , ფანჯარასთან იჯექი და რაღაცაზე ფიქრობდი...გამიხარდა ,მეგონა ჩემზე ფიქრობდი..მესიამოვნა როცა გავაანალიზე რომ გული გატკინე ..ძალიან გატკინე ...
სახეში გავარტყი -ავადმყოფო!!!! ყვირილი დავუწყე ..ისევ მინდოდა გარტყმა მაგრამ ხელები დამიჭირა და გაიცინა ..
-მაგრამ მერე იმ მახინჯთან დაგინახე ..ვხედავდი როგორ უნაბავდით ერთმანეთს თვალებს , ორი სულელი..გადავწყვიტე თამაში მეთამაშა...თქვენი დაშორება გადავწყვიტე...ამ სიტყვებზე კიდევ უფრო გაიღიმა..შემდეგ მომშორდა და იქით ჩამოჯდა ,რღაცას აშტერდებოდა..ნახევარი საათი ასე იჯდა ...
-ხო და შენი პასუხი? მისმა ხმამ შემაშინა...
-რა? გამწარებულმა ვიკითხე
-ხომ უნდა გეთქვა იქნები თუარა ჩემი ?
-შენ სულ გამოშტერდი?
ფეხზე წამოდგა და მომიახლოვდა ..-მე გეკითხები , გიყვარვარ თუ არა და იქნები ჩემთან თუ არა..!!!!!!
ფეხები ამიკანკალდა ,ვგრძნობდი მალე მოვკვდებოდი...პასუხი ვიცოდი მაგრამ მაშინვე ის საწყალი გოგო დამიდგა თვალწინ რომელიც დაჭრა ...არა შიშის დრო არ არის ,დღეს მაინც ვერ ვიცოცხლებ...თავი ავწიე ,თვალი თვალში გავუყარე და ნერწყვი გადავყლაპე..
-არა !!!! ვუთხარი მკაცრად და ომახიანად...თვალები გაუციბდა ,დავინახე როგორ დაეჭიმა კისერზე ძარღვები..ცივი თვალები მომანათა,ისეთი რომ მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა....
,***********************
უცებ მომვარდა ყელში მწვდა ...-შენი ნებაა ,არჩევუს საშვალება მოგეცი...ყველაფერი მოგიყევი, მაგრამ მაინც არასწორად აირჩიე..
-მომწორდი !!
ისე მათვალიერებდა სახეზე გეგონება საჭმელი ვიყო...კოცნა დამიწყო ...
-მე შეგიყვარე ქრისტინ,მაგრამ ვერ დააფასე...დანა აწია ..არ დააფასე..
-გამიშვი მანიაკოოო !!!!! ისევ კოცნას განაგრძბოდა ,მეკი ვტიროდი და ვკიოდი..უცებ უკნიდან ვიღაც მოვარდა , გიორგის ზურგიდან ჩააფრინდა მკწაზე გააგორა,მის ზევიდან მოექცა და იმდენი ურტყა სანამ კბილები არ ჩამოუცვინა ..გამწარებული ურყამდა ,სიბნელეში ლუკას სახე მაინც ვიცანი..შემეშინდა ,ვაითუ რამე დაუშავდესთქო..ან საიდან გაიგო აქ რომ ვიყავი...
ლუკა გამწარებული ურტყამდა გიორგის , მთელს ბოღმას ,ჯავრს და გაბრაზებას მასზე ანთხევდა..უნდოდა მოეკლა ,მოეკლა ეს მანიაკი რომელიც უკვე ორი თვეა მოსვენებას არ აძლევდა , რომელიც მის გულსა და სიყვარულს ატირებდა და ტკენდა...მოკლავდა კიდეც ქრისტინეს ტირილს და მუდარას რომარ შეეჩერებინა თავი დაანებეო..უცებ მოეგო გონს , წამოდგა და გოგონას მივარდა ,მივარდა და მაგრად ჩაეხუტა ,ისე მაგრად ლამის იყო მოჭყლიტა , გულში იკრავდა და ღმერთს მადლობას ეუბნებოდა რომ კარგად იყო..თავი ვეღარ შეიკავა და აკოცა..მთელი თავისი გული და სული ჩააქსოვა კოცნაში ..კოცნიდა და გული ლამის ამოვარდნოდა...შემდეგ მისი სახე ხელებში მოიქცია - ვიცი არ გიყვარვარ და ამ მანიაკის შემდეგ ვეღარავის შეიყვარებ მაგრამ მინდა იცოდე რომ მე მიყვარხარ და შენს გამო თავსაც გავწირავ..ამის თქმა და ქრისტინეს კივილი ერთი იყო, თავიდან ვერ მიხვდა რატომ კიოდა ,მაგრამ უეცრად საშინელი ტკივილი იგრძნო ზურგში ..ნელ-ნელა შეტრიალდა და მის წინ მდგარი გიორგი დაინახა რომელსაც სისხლიან სახეზე კმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა ,შემდეგ თვალები დახუჭა და უგონოდ დაეცა მიწაზე...
ლუკამ ქრიტინეს გახედა , დანის შერჭობით განცდილი ტკივილი იმდენად არ ადარდებდა რამდენადაც საყვარელი გოგოს სახეზე დანახული ის დიდი ტკივილი რომელიც ქრისტინეს სახეზე აღიბეჭდებოდა... იგრძნო როგორ დაეცა ძირს ,როგორ მივარდა მას ქრისტინე და როგორ ევედრებოდა თვალები არ დახუჭოო..მაგრამ! სხვანაირად ვერ მოხდებოდა , უკვე ყველაფერი სიბნელეში და ბინდში ეხვეოდა ...ბოლოჯერ მოიკრიბა გამბედაობა და ესღა თქვა -მიყვარხარ ქრისტინე!!!
***********************
ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა ..ქრისტინეს ისღა ახსოვდა როგორ დარეკა სასწრაფოში , როგორ არ შორდებოდა ლუკას ,როგორ ტიროდა და ტკიოდა გული...ევედრებოდა ,ცხარე ცრემლით ევედრებოდა თვალები გაეხილა ..მაგრამ ბიჭი არ ინძრეოდა ..უკვე თენდებოდა კიდეც , გოგონა ბიჭის სახე სულ უფრო და უფრო თეთრი ეჩვენებოდა რომელიც ზრდიდა შიშს რომ ის ვერ გადარჩებოდა..ტიროდა ,კიოდა , იმდენად შეურაცხადი გახდა თავის თავს თვითონაც ვერ სცნობდა -გაიღვიძე გთხოვ ,გაიღვიძე!!!!!გაახილე თვალი ,ისევ მეჩხუბე ,ისევ ჩამკიდე შენი ხელი,ისევ მაგრძნობინე შენი სურნელი..ისევ მითხარი რომ გიყვარვარ ,ლუკა.. ევედრებოდა და ტიროდა...შემდეგ ექიმებმა გიორგი და ლუკა საავადმყოფოში წაიყვანეს..ქრისტინეც მათ გაყვა , საავადმყოფოში მშობლები დახვდნენ რომლებიც ,თან ეხუტებოდნენ და თან ეჩხუბებოდნენ წასვლისთვის,მაგრამ ქრისტინეს არაფერი ესმოდა ,მხოლოს ლუკას სახე ედგა თვალწინ...
მთელი დღე იქ გაატარა , სკამზე ჩამოეძინა ..სიზმარი ნახა :ნათელ მინდორში იყო ,ლუკა რომელიც სიყვარულით სავსე მზერით უყურებდა , მასთან მივიდა ,კიდევ აკოცა და თვალებში ჩახედა ,ის იყო ქრისტინეს უნდსა ეთქვა მეც მიყვარხარო რომ ის უცებ გაქრა ,გაქრა და სინათლე ბნელმა შეცვალა ...გოგონას უცებ გამოეღვიძა,მის გვერზე მჯდარი ანა დაინახა ,რომელიც მას მივარდა და ტირილი დაიწყო..-მითხარი ,მითხარი რომ არ მოკვდება ანა ,მითხარი!!!! ემუდარებოდა ქრისტინე მეგობარს...
ანას ცრემლები წამოუვიდა -ქრისტინ დამშვიდდი.!!! დამშვიდდი საყვარელო!!!
- ისე არ წავა რომ არ მომისმინოს ..მას ..მას მე ვუყვარვარ ანა ,ვუყვარვარ..მართლა ვუყვარვარ!!!
-ვიცი საყვარელო ,ვიცი...ანა თავისი მეგობრის ასეთ მდგომარეობაში ნახვას არ ელოდა ,საშინლად განიცდიდა, გული ტკიოდა..
-მან მითხრა ,მითხრა რომ ვუყვარდი,მკითხა მე რას ვგრძნობდი ...მეკი ვუთხარი რომ არ მიყვარდა...მე ვცდებოდი!!!მან ეს უნდა გაიგოს გესმისს..უნდა გაიგოს ,მე მიყვარს ის ,ძალიან მიყვარს...მე ვერ გადავიტან მის გარეშე ყოფნას ,ვერა ...ყვიროდა და ტიროდა...ამ დროს ექიმი გამოვიდა ,ყველა მას მივარდა გიორგის და ლუკას ამბავს ეკითხებოდნენ...
- გიორგი კარგად არის , უბრალოდ ცხვირისა და სახის ძვლები აქვს ოდნავ ჩალეწილი ,ასევე თავის ტრამვა ...
-ის საზიზღარი არ მაინტერესებს .?ლუკა როგორ არის ....კითხა ქრისტინემ მკაცრად...
-აი ლუკას კი საქმე მძიმედ აქვს , დანამ ფილტვებამდე მიაღწია ,სუნთქვა უჭირს...ეხლა სუნთქვის აპარატზე გვყავს შეერთებული,ყველაფერი მასზეა დამოკიდებული ,ძლიერი უნდა იყოს...
-ანუ კარგად არის? არ მოკვდება? სახეგანათებულმა იკითხა ქრისტიმ
-ესე დანამდვილებით ვერაფერს ვიტყვით გოგონა ,იცით ესე აგიხსნით ,ლუკას ორგანიზმი დასუსტებულია,დანამ დაუზიანა სასუნთქი გზები , ხელოვნურ სუნთქვაზე გვყავს...ეხლა ყველაფერი მასზეა დამოკიდებული, უნდა მოინდომოს და გაიღვიძოს...
-თუარ გაიღვიძა ?....შიშით იკითხა გოგომ..
-ვიმედოვნოთ რომ გაიღვიძებს , საღამომდე თუ არ გაიღვიძა,ოპერაციას ვერ გავუკეთებთ, უკვე ვეღარაფერს ვუშველით....ქრისტინემ თვალებზე ხელები აიფარა და დერეფანში ჩამოჯდა..შემდეგ ძალ-ღონე მოიკრიბა ,ფეხზე ადგა და ექიმს კითხა თუ შეიძლებოდა ლუკასთან შესვლა ...ექიმმა დიდი ხვეწნის შემდეგ ნება დართო...გოგონა მოამზადეს და საყვარელ ადამიანთან შეუშვეს...
ლუკა ,თეთრ ხალათში გამოწყობილი იწვა ,ხელში კათეტერი ჰქონდა შეერთებული , ხელოვნური სასუნთქი მოწყობილობა ჰქონდა სახეზე მიმაგრებული..ქრისტინეს გული შეუღონდა ,ფეხებში ძალა გამოეცალა ,გული მოუკვდა..მის გვერძე ჩამოჯდა და ბიჭს სიყვარულით სავსე მზერა მიაპყრო..
არ იცოდა საიდან დაეწყო ,ბოლოს ყველაფერს თავი მოუკრიბა და ხმა ამოიღო...- არ ვიცი რა გითრა, ან როგორ დავიწყო...ცრემლები წამოუვიდა - უნდა გამაგრდე ,უნდა გაიღვიძო , ჩემი ხათრით მაინც ..იცოდე შენ თუ რამე მოგივა ამითი მეც დამმართებ რამეს , შენი გულის გაჩერება ჩემსას ნიშნავს ...ისე ვერ დამტოვებ რომ ჩემი პასუხი არ მოიმინო შენს კითხვაზე , ჩემი გრძნობის შესახებ არ გაიგო !!!! შენ ხომ მითხარი რომ სულ დამიცავდი, სულგვერდში მედგებოდი ,ხოდა ეხლა ძალიან მარტოსული ვარ ,ძალიან მჭირდები , ჩემი ხათრით გამოჯანმრთელდები....მეტი აღარ შეეძლო, ფეხზე წამოდგა საყვარელ ადამიანს შუბლზე აკოცა და პალატა დატოვა..
ნახევარი დღე გავიდა , ლუკა კინარა და არ იღვიძებდა , ექიმებს უკვე იმედი ქონდათ გადაწურული, ლუკას დედა გამწარებული დადიოდა აქეთ იქეთ,ტიროდა და ექიმებს შვილის გადარჩენას ევედრებოდა..დრო იწურებოდა , ორი საათიღა დარჩა ,ქრისტინე გიჟს გავდა ,აქეთ -იქეთ დადიოდა , საჭმელს არ ჭამდა ,წყალსაც არ სვავდა ...ანა მისი დაქალის ასეთ დთეში ყურებას ვერ უძლებდა ,ყველაფერს აკეთებდა რომ დაემშვიდებინა მაგრამ არ გამოდიოდა , ნიკა მის წინ იჯდა დამწუხრებული ,მას კი მისი დამშვიდება არ შეეძლო...
უცებ ქრისტინე ტირილს მორჩა , თითქოს რაღაც გაახსენდაო წამოდგა და უთქმელად გაემართა დერეფნისკენ ..სად მიდიხარო ანა ეკითხებოდა მაგრამ გოგომ თავიდან მოიშორა...ამაყად მიაბიჯებდა, თვალებში ბრაზი და შურისძიების სურვილი ეტყობოდა , ერთ-ერთი პალატის კარი შეაღო და შიგნით შევიდა..
- შენ? სიმწრით გაიღიმა გიორგიმ -რაიყო მოგენატრე?
ქრისტინემ თავისი ბრაზით სავსე თვალები მიანათა და კიდევ უფრო მიუახლოვდა ,გიორგის სახიდან ღიმილი გაუქრა ..სახე სულ დალეწილი ქონდა ..
-ეს რა დაგმართა ...სევდიანად მიუგო გოგონამ და სახეზე ანიშნა..
-ხო ,უკნუდან დამესხა თავს ,ამიტომაც მომხვდა მეტი...ეგ ლაჩარი..
-მართლა? შენც უკნიდან არ ჩაარტყი დანა? კიდევ უფრო ზიზღით მიმართა...
გიორგის სახე მოექუფრა - მე ...
ქრისტინე კიდევ უფრო მიუახლოვდა,ამჯერად ამაყად ,სახე სახესთან მიუახკოვა და კისერში წვდა - ორი საათი გაქვს მხოლოდ..ორი საათი...იცოდე ლუკა თუ ვერ გადარჩა ,თუ ვრ გადარჩა...
- თუ ვერ გადარჩა რაა ?
- მოგკლავ ....ჩემი ხელით მოგკლავ!!!
- ვერ გაბედავ,.
- მართლაა ? აბა გამოცადე ...ამის თქმა და კისერში ხელის წაჭერა ერთი იყო, შემდეგ გაუშვა ზიზღით გადახედა და პალატა დატოვა...ექიმს ლუკას ამაბავი ჰკითხა,მას ისევ ეძინა.. ქრისტიმ გულში უცნაური რამ იგრძნო, ადრე ეს არ უგრძვნია , მას ტკიოდა ,ტკიოდა იქ რაღაც ღრმად ,ამ ტკივილის აღწერა არ შეეძლო, რომ ბეთხოვათ სიტყვებით გადმოეციო ვერ შეძლებდა ,ტკიოდა ,იმდენად რომ თვალებზე ცრემელბი ადგებოდა , უნდოდა ამოეგლიჯა, საკუთარი ხელით ამოეღო მისი გული და გადაეგდო ..ლუკა თუ ვერ გამოჯანმრთელდებოდა ამასაც იზამდამდა ..მიდოდა ,ამ შენობაში გაჩერება აღარ შეეძლო, აქ ყველგან ტკივილი სუფევდა მისთვის , ამიტომ გარეთ გავიდა , მიდიოდა ,არ იცოდა სად, მხოლოდ ლუკაზე ფიქრობდა , ბოლოს გონს რომ მოვიდა ტაძრის წინ აღმოჩნდა ..ტაძარში შევიდა , მუხლებზე დადგა და ლოცვა დაიწყო..შემდეგ ვედრებას მოჰყვა ,ლუკაზე ლოცულობდა და თან ტიროდა..დრო მალე გავიდა ,უკვე ამოიწურა ..ქრისტინემ არ იცოდა რა ხდებოდა საავადმყოფოში ,არც არავინ რეკავდა ,გულმა რეჩხი უყო..წამოდგა ,პირჯვარი გადაიწერა და საავადმყოფოსკენ გაემართა..გზაში დიდი დრო დასჭირდა,რომ მივიდა ყველამ შვებით ამოისუნთქა და მას მოეხვია..ანაც მივარდა ..-ხომ კარგად ხარ? სად წახვედი ვინერვიულეთ !!
-ლუკა ?
ანას გამომეტყველება შეეცვალა , ქრისტინე დაჟინებით მიაშტერდა..
-ხო ის...
-ანა !!!!!
- ოპერაციას უკეთებენ...ქრისტინეს სახემ მზესავით გაანათა -ანუ კარგადაა?
- არა..ჯერ ოპერაცია უნდა დამთავრდეს და გავიგებთ..
- ხო ,ეგ ვიგულისხმე...ამდენი ხნის შემდეგ პირველად გაიღიმა
ექიმი საოპერაციოდან გამოვიდა ,ყველა მას მისცვივდა და ლუკას ამბავს ეკითხებოდა...
- პაციენტი სტაბილურადაა, ეხლა ისევ ძინავს..ხვალ შეგეძლებათ მისი ნახვა... ყველამ შვებით ამოისუნთქა და მოსაწესრიგებლად სახლებში დაბრუნდნენ...
********************
მეორე დღე გათენდა.. მთელი ღამე არ მეძინა , ერთი სული მქონდა როდის ავდგებოდი და საავადმყოფოში ლუკას სანახავად წავიდოდი , მინდოდა ჩავხუტებოდი , მეკოცნა და მეთქვა რომ ძალიან მიყვარს ...10 საათიც მოვიდა , სწრაფად გავემზადე , ვარდისფერი სარაფანი და თეთრი კეტები ჩავიცვი, თმა ავიწიე და კოსა გავიკეთე , სახეზე ტონალური გამოვიყენე ,ცსოვრებაში პირველად , ვარდისფერი ტუჩსაცხიც წავისვი მკრთალად , სარკეში კიდევ ერთხელ შევავლე ჩემს თავს თვალი და მაშინვე საავადმყოფოში გავიქეცი...
მისაღებში შევვარდი და მაშინვე ლუკა ვიკითხე , 314 პალატაში გადაუყვანიათ ,ეს ხომ ...ეს ხომ გიორგის პალატის გვერძეა,ექიმმა თავი დამიქნია , ჟრუანტელმა დამიარა იმის გაფიქრებაზე რომ ისინი აქაც გვერდიგვერდ ოთახში არიან...
პალატის კარი შევაღე , ლუკა საწოლზე წამომჯდარიყო , სუნთქვის აპარატი მოხსნილი ქონდა და ფანჯარაში იხედებოდა...მისი შემხედვარე ცრემლები მომადგა ,კარებთან გავშეშდი, თითქოს ფეხები არ მემორჩილებოდა , თითქოს რაღაც ძალა მაჩერებდა ,შევსულიყავი და მოვხვეოდი..უცებ ლუკამ ფანჯრიდან მზერა ჩემზე გადმოიტანა ,ცოტახანს მაკვირდებოდა , შემდეგ გამიღიმა ..მიღიმოდა თავისი თავდაჯერებული ,ქარიზმატული ღიმილით,თვალებში მიყურებდა , თბილი თვალები ჰქონდა , სიყვარულს და სიმშვიდეს ერთად გამოხატავდა ...გულში რაღაც ვიგრძენი, ვიგრძნი როგორ მომენატრა მისი გამოხედვა, ღიმილი , მისი თბილი!თვალები..მორჩა მეტს ვეღარ მოვითმენდი , მივვარდი და ჩავეხუტე , მაგრად მოვიჭირე მკლავები და აღარც გავუშვებდი სიმწრისგან რომ არ შეეკვილა , მაშინ გამახსენდა რომ ჭრილობა ჰქონდა ..ხელები გავუშვი და იქვე ჩამოვჯექი..
- აბა როგორ ხარ ბატონო ლუკა?
- კარგად ქალბატონო ქრისტინ შენ?
- მეც კარგად.....შენზე ვნერვიულობდი...
- ნუ ღელავ ,კარგად ვარ ..მითხრა და გადმოიწია , ხელი შემახო ,ნაზად,სახეზე ჩამომისვა ..მის შეხებაზე შევკრთი...-იცი როდესაც გონებას ვკარგავდი ,მეშინოდა რომ ამ ლამაზ სახეს ვეღარასოდეს ვნახავდი..
გამეღიმა - შენ მაშინაც ჩემზე ფიქრობდი ,იმის მაგივრად რომ შენს თავზე გეფიქრა..ცრემლები მომაწვა და ძალაუნებურად თავი გავწიე...
- არა ,არა ..არ იტირო!! იცოდე ცუდად გავხდები, არ იტირო !!
-მაპატიე ,უბრალოდ , ცუდად მხდის იმის გაფიქრება რომ ჩემს გამი ხარ ასეთ დღეში..ყველაფერი ჩემი ბრალია..
-შენი ბრალი არაფერია, ხომ გითხარი ,შენს გამო თავს გავწირავ!!
- არ მინდა , არ მინდა გესმის!!! არ მინდა ჩემს გამო თავი გასწირო ,არ მინდა სულ შარში იყო ,არ მინდა შენი სიკვდილის ან ცუდად ყოფნის მიზეზი ვიყო ,კიდევ ოდესმე .!!!
-ნუ გეშინია ქრისტინ ...დღეიდან ვეღარაფერს დაგვიშავებენ , გიორგიზე ჩვენება მივეცი , მას დაიჭერენ ... გაკვირვებულმა შევხედე
-ანუ დაიჭერენ?
- ხო... ამოვიოხრე , ფეხზე ავდექი და სიარული დავიწყე ,მერე უცებ შევხედე -შენ ,შენ საიდან გაიგე ,გიოსთან ერთად რომ ვიყავი? ან სად ვიყავით?
-ანამ დამირეკა..
-ანამ?
-ხო ,მისთვის წერილი მიგიწერია ,გიოსთან ერთად გავდივარ ,თუ რამე დამემართა იცოდეთო, ხოდა მან მაშინვე დამირეკა და მეხ გიჟივით დავიწყე შენი ძებნა მაგრამ სადც შეიძლებოდა წასულიყავი არსად იყავით...
-მერე ?
-მერე ,ჩემს ტელეფონს ფუნქცია აქვს , ვისი მოძებნაც გინდა იმის ტელეფონის ნომერს ჩაწერ და გაიგებ სად იმყოფება
-მაგრამ მე ტელეფონი ოთახში დავტოვე
- შენი ძებნა არც დამიწყია, მე გიორგის ნომერი ჩავწერე და აი ასე მოგაგენით..
-გასაგებია ...მისმინე ლუკა ,მინდა დაგელაპარაკო
-რაზე?
- გახსოვს ადრე მკითხე მე რას ვგრძნობდი შენს მიმართ..
- ხო მერე ? თითქოს მიხვდაო რის თქმას ვუპირებდი, მაშინვე ლურჯი თვალები მომანათა ..
- მე. ...მე მინდა გითხრა რომ...მე შენ ... ლუკას რომ შევხედე ხმა ჩამიწყდა , სახეზე ფერი აღარ ედო , უცებ კისერი დაეჭიმა,თვალები დაქაჩა და მძიმედ დაიწყო სუნთქვა ..
- ლუკა!!!!! ლუკა რა გჭირ ?!!!!! ლუკა !!!!!! ის ისევ აგრძელებდა სწრაფად სუნთქვას ,ჰაერს ხამივით ისუნთქვადა , ცოდაც და დაიხრჩობოდა..მაშინვე ექიმები შემოვარდნენ და გარეთ გასვლა მიბრძანეს ..შეშინებული გამოვვარდი ,მაგრამ. კარებს არ მოვშორებივარ, დავინახე როგორ დაისვარა ყველაფერი სისხლით, ზეწარი ,საწოლი, ბალიში..ლამის შოკში ჩავვარდი ,ვერ ვხვდებოდი რა მოხდა ..მხოლოდ ექიმის ყვირილი გავიგე
-პაციენტს ჭრილობა გაეხსნა , სისხლს კარგავს , სასწრაფოდ საოპერაციოში !!
ამდენს ვეღარ გავუძლებდი ,უკანასკნელად ამოვიკივლე და შემდეგ ყველაფერი გაშავდა ....
გონს რომ მოვედი თავზე ექიმი მადგა , მან ამიხსნა რომ ცუდად გავხდი და გული წამივიდა ....ლუკა გამახსენდა და ლოგინიდან წამივხტი ,მაშინვე მის პალატაში შევვარდი, იქ არავინ დამხვდა , დერეფანში გავიქეცი, ექიმი მოვძებნე და კითხვები მივაყარე - ლუკა როგორ არის ? ოპერაციამ როგორ ჩაიარა? ხომ კარგადაა? ხომ გადარჩება? ეს რამ გამოიწვია?
- იცით ,პაციენტს მოულოდნელად ჭრილობა გაეხსნა ,ბევრი სისხლი დაკარგა,ეხლა დონორს ვეძებთ ,სასწრაფოდ სისხლი უნდა გადავუსხათ.
-იმედია დონორს მალე იპოვით..
- სამწუხაროდ მისი ჯგუფის სისიხლის შოვნა ძალიან რთულია ,არვიცი რავქნათა ,მელე უნდა ვიშოვოთ...ბოლო სიტყვები თავისთვის ჩაილაპარაკა მაგრამ მაინც გავიგე...
- რომლი სისხლის ჯგუფი აქვს?
- პირველი დადებითი...
- მეც ეგ სისხლის ჯგუფი მაქვს ...სისხლს მე გადავუსხამ
- კიმაგრამ გოგონა ,თქვენ ახლახანს ცუდად გახდით, არამგონია კარგი იდეა იყოს..
ექიმს მკაცრად ჩავხედე თვალებში - სისხლს მე გადავუსხამ !!! სხვა აზრის მოსმენა არ მინდა!!!
- კარგით ,კარგით რადგან ასე გსურთ.
პატარავ ოთახში შემიყვანეს და სისიხლი აიღეს , არ ვიცი ამის ბრალი იყო თუ არა მაგრამ ,გონება ისევ დავკარგე ...ამჯერად როცა გავიღვიძე უკვე საღამო იყო, თავზე დედა და ანა მედგნენ ,შეშინებულები მიყურებდნენ ..
-საყვარელო კარგად ხარ?
-კი დედა , რომელი საათია? რა მოხდა?ლუკა როგორ არის?
- შვილო ცუდად გახდი, ბოლო დროს წესიერად არ გიჭამია, არც გიძინია და ამიტომ,ამას ისიც დაემატა რომ ლუკას დიდი რაოდენობით სისხლი გადაუსხი და ამით შენი ჯანმრთლობა ისევ საფრთხეში ჩააგდე ...რაზე ფიქრობდი?
- დედა ,წამითაც არ ვნანობ რომ ლუკას სისხლი გადავუსხი....ეს ყველაზე მცირედია რისი გაკეთებაც მისთვის შემიძლია..
-მესმისძვირფასო მაგრამ ,შენს თავზეც უნდა იფიქრო..
-დედა , გთხოვ ანასთან დამტოვე ...გთხოვ !! ...დედა ადგა და გარეთ გავიდა ,ანა მომიახლოვდა ,ლოგინზე ჩამომიჯდა .
-ვერ ვიტანე ასე ეგოისტურად რომ ლაპარაკობს
- გეთანხმები მაგრამ მისიც მესმის ..შენზე ღელავს
- ხო...ლუკა ,ლუკა როგორაა? ვიკითხე უცებ
- კარგად არის , ეხლა ძინავს , სისხლის გადასხმა დაეხმარა ძალიან...
გამეღიმა - მიხარია რომ მეც გავაკეთე რამე მისთვის
- ვიცი ეხლა ამის დრო არ არის მაგრამ რაღაც უნდა მოგიყვე
- გისმენ
- მგონი შედეგი გამოიღო ჩემმა მცდელობმ, ნიკა ამ ბოლო დროს ძალიან თბილად მექცევა , მაგრამ მე მაინც თავს შორს ციჭერ მისგან ... გუშინ შენ რომ გაუჩინარდი , გარეთ გამოვედი რომ მომეძებნე , ისიც გამომყვა გვერძე ამომიდგა , შემდეგ უცრად ხელი მტაცა და გულში ჩამიკრა , ისეთჯ კარგჰი გრძნობა დაეუფლა , ყურში მიჩურჩულა ყველაფერი კარგად იქნებაო , ცოტახანი ყურადღება მოვადუნე მაგრამ გონს მალევე მოვედი , ხელიდან დავუსხლტი და შიგნით შემოვედი....
- ხოო, მიხარია რომ ყველაფერი კარგად მიგდის და ბედნიერი ხარ ...
- მეც მიხარია მაგრამ მინდა შენც ბედნიერი იყო...
- ლუკა თუ გამოჯანმრთელდება ,ყველაზე ბედნიერი მაშინ ვიქნები....
ანამ თავი დამიქნია, შემდეგ მანაც დატოვა პალატა ..
მეორე დღე :
პალატაში შევედი,ლუკას უკვე ეღვიძა , ამჯერად თამამად მივუახლოვიდ და შუბლზე ვაკოცე ..
-როგორ ხარ? მკითხა დამინახა თუ არა მაშინვე
- ამას მე უნდა გეკითხებოდე..მივუგე სიცილით
-მაგრამ მე დაგასწარი...
-შენ ხომ კაცი ვერაფერს დაგასწრებს ...ვუთხარი და დავეჯღანე ...ა!ის დანახვაზე გადაიხარხარა
- რა გაცინებს? კოპები შევკარი და გაბუსხულმა შევხედე
- ძალიან მომენატრა შენათან ჩხუბი და შენი გაბრაზებული სახის ყურება
- ასე ხომ ..ცუთხარი და უარესად დავიჯღანე
- დიახ,ყველაზე ლამაზი ხარ მაშინ როცა ბრაზობ ....
- შენკი მაშინ როცა არაფერს ამბობ...მივუგე და გადავიხარხარე
წამში დასერიოზულდა..- ეხლა მიპასუხე როფორ ხარ?
-მე კარგად ვარ ,ან ცუდად რატომ უნდა ვიყო
-გავბიგე გუშინ გული წაგსვბლია ორჯერ ..და ისიც გავიგე რომ ცოცხალი შენი წყალობით ვარ..
-ეს საიდან გაიგე!!! მკვახედ მივახალე
- გავიგონე ექიმები რომ ლაპარაკობდნენ....მადლობა
- მადლობას მე უნდა გიხდიდე იმ ყველაფრისთვის რაც გააკეთე..
-გუშინ ,სანამ ეს მოხდებოდა ,რაღაც უნდა გეთქვა ..ამის თქმაზე თვალები ეშმაკურად აუთამაშდა..
- ხოო..მე ..ჯობია რომ გამოგწერენ მერე გითხრა
-არა!!!ეხლავე მითხარი
-კარგი...ღრმად ამოვისუნთქე...მოკლედ ხომ მკითხე ადრე რას ვგრძნობდი შენს მიმართ...
- მერე?
-მე გითხარი რომ არ შემეძლო ვინმეს შეყვარება
- ვიცი მახსოვს ..მისმინე თუ იმიტომ მიუბრუნდი ამ საუბარს რომ გგონია ეს იმიტომ გავაკეთე ჩემთან ვალში იყო ცდები..
- არა არა ,ეს არც მიფიქრია...მე შენ მიყვარხარ!!!
იმ წამს მომეჩვენა თითქოს ჩემი სიტყვები ბევრჯერ განმეორდა , ლუკას სახესე ჯერ გაოცება შემდეგ კი ბედნიერება ამოვიკითხე შევამჩნიე როგორ აემღვრა თვალები..ვეღარ მოვითმინე მივედი და ჩავეხუტე ,ოღონდ ვეცადე ჭრილობაზე არ შევხებოდი..
-შენ...ამას სერიოზულად ამბობ?
- კი ,სრულებით სერიოზულად ..ძალიან ძალიან მიყვარხარ
- არ იცი ,რამდენჯერ წარმოვიდგენდი რომ ამას მეუბნებოდი,მაგრამ ასე არა ,ეს სულ სხვაა ...ძალიან ბედნიერი ვარ ,მეც ძალიან მიყვარხარ ქრისტინ..ჩემო ქრისტინ...ამის თქმა და ჩემი მიზიდვა ერთი იყო, სახე ახლოს მომიტანა და მაკოცა ...ეს ისეთი შეგრძნებაა იყო რომელიც ჯერ არ განმეცადა , სადღაც შორს გავფრინდი, საიდანაც დაბრუნება აღარ მინდოდა,გული ამოვარდნაზე მქონდა , მისკენ მივჩოჩდი და თავი გულზე დავადე ..მან ხელი დავზე გადამისვა ,თან ჩემს თმებს ეთამაშებოდა,იმ წუთას ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვიყავი...

ანა:
ანა ბიბლიოთეკისკენ მიიჩქაროდა , იქ ბექა ელოდა ,ერთად უნდა ემეცადინათ, გოგო და ბიჭი ბოლო დროს ძალიან დაახლოვდნენ, კარგი მეგობრები იყვნენ და ერთმანეთსაც კარგად უგებდნენ...
- პრივეტ..მიმართა კუთხეში მდგარ მაგიდასთან მჯდომ ბიჭს ,რმელიც ფიზიკის წიგნს ჩაკირკიტებდა..
- პრივეტ !! ქვევიდან ამოხედა ბიჭმა და გაუღიმა
- აბა რას შვები?
- მოკლედ ,მთელი ერთი საათია ვცდილობ ამ აირის კანონებს რამე გავუგო მაგრამ უშედეგოდ ..ეს ფიზიკა ნამდვილი ჩნურია ჩემთვის..
- ხოო ,შენი მესმის , მეც ეგრე ვიყავი
- მაგრამ შენ ეს კარგად გამოგდის
- მამაჩემი მამეცადინებდა ხოლმე და ალღო ავუღე ...
-ბედიერო...მოკლედ ქრისტ საქმე მაქ....დაძაბულად მიუგო ბიჭმა
- აბა გისმენ...
- მე .არვიცი როგორ დავიწყო
- რამე მოხდა? ....
- იცი მე...მე შენ მიყვარხარ...
გოგონას ელდა ეცა , ყველაფერს წარმოიდგენდა ამის გარდა
-რა? ბექა მე ..მე არ ვიცი რა გითხრა
- მაპატიე გთხოვ..ვიცი მეგობარივით მიყურებ მაგრამ , მე შემიყვარდი ..ისე რომ ვერაფერი გავიგე ..შენ საუკეთესო გოგო ხარ მთელ მსოფლიოში...ჭკვიანი ,მხიარული ,კეთილი....
-ბექა ...მე ..მე ვწუხვარ მაგრამ სხვა მიყვარს
ბიჭმა პირი დააღო მოულოდნელობისაგან...შემდეგ თვალები ძირს დახარა და რაღაცას დაუწყო ყურება..
- გასაგებია....მაპატიე რომ უხერხულ მდგომარეობაში ჩაგაყენე...
-არაფერია ბექა ...კარგი რგორც ჩანს დღეს მეცადიენობა არ გამოვა ..მე წავალ..
ბიჭმა პასუხად მხოლოდ თავი დაუქნია...გოგონა ნელა ადგა ბოდიში მოუხადა და დერეფანში გამოვიდა,თავს ძალიან უხერხულად გრძნობდა ,საშინელი გრძნობა ქონდა , მიხვდა როგორ ატკინა ბექას გული ,მარამ რა ექნა მას ნიკა უყვარდა ...
- ესეიგი გაკვეთილი არ შედგა ..მოესმა უკნიდან ნაცნობი ხმა
-ნიკა? აქ რა გინდა ?
- აქ ვსწავლობ დაგავიწყდა?
- ხო...
-რა უპასუხე?
-რა ? გაკვირვება ვერ დვმალე
- სიყვარული რომ აგიხსნა რა უპასუხე? დათანხმდი?
-შენ რაიცი? ბიჭი გოგონას ნელ-ნელა მიუახლოვდა , ფაქტიურად ზედ აეკრო და თვალებში ჩახედა ..ისე ლამაზი თვალები ქონდა , წყლიანი მწვანე ..
- გავიგონე როგორ აგიხსნა სიყვარული იმ....რა უპასუხე?
- ეგ თუ გაიგე ჩემს პასუხსაც გაიგებდი...აგრესია ვერ დამალა ანამ
- არა ,პასუხს აღარ დაველოდე ,აღელვებული გამოვედი...მითხარი რა უთხარი
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს რა ვუთხარი..შენ რაში გაინტერესებს?!!!
-დათანხმდი? გიყვარს?
გოგონა ძალიან გაჯავრდა ,მისი ასეთი საქციელი აღიზიანებდა..
-გეკითხები შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს , ხო თუნდაც მიყვარს ,თუნდაც დავთანხმდი , შენ რაში გადარდებს !!!!
ბიჭს სისხლი გაეყინა , წარბები შეკრა და ანას მკლავებში ჩააფრინდა ..
-შენ ჩემს გარდა ვერავინ გეყვარება გასაგებია!!! მხოლოდ მე გიყვარვარ ,სხვასთან ვერ იქნები!!!
- კარგი ერთი , ასეთი ეგოისტი როგორ ხარ..როგორ შეგიძლია ასე მელაპარაკო მას შემდეგ რაც გამიკეთე , ესეიგი შენზე უნდა გიჟდებოდნენ ,შენ ყველა გოგოს უნდა უყვარდე ,შენს გამო იტანჯებოდნენ ,შენკი ამით ტკბები და მათ ყურადღებასაც არ აქცევ....ეს გსიამოვნებს ხო,გსიამოვნებს როცა ხედავ როგორ გიყურებენ ,როგორ გევლებიან თავს გოგონები ,როგორ....... სიტყვის დამთავრება ვეღარ მოასწრო რადგან ნიკა წამში დაეწაფა მის ბაგეებს , ხარბად და ვნებიანად კოცნიდა , ირგვლივ ყველაფერი გაჩუმდა ,ყველაფერი ბნელმა მოიცვა ....ბიჭმა გოგონას თვალებში ჩახედა - ისეთი ლამაზი ხარ როცა ჩხუბობ....ანა თავიდან გაშეშებული იდგა ,არ იცოდა რა ექნა , წამით დაიჯერა რომ სიზმარში იყო...შემდეგ წარბები შეკრა და ბიჭს მოშორდა -არა ,არა არაა!!!! ამჯერად არ გამოგივა
-რაა?
-ვეღარ გამასულელებ ,იგივეს ვეღარ გამიკეთებ
- მე მიყვარხარ ანა
- შენი არ მჯერა ,აღარ გენდობი...
- ეგრე ხომ!!!
ანამ თავი დაუქნია ,მაშინ ნიკამ ხელი მოკიდა და ეზოში გაიყვანა სადაც უამრავი ხალხი იყო ...- ხალხნო ,მომისმინეთ!!!!! ყველამ მას გახედა -ნიკა რას აკეთებ? დაბნეულად კითხა გოგონამ
- მე ეს გოგო ძალიან მიყვარს ,ის ჩემი ცხოვრების აზრია ,ეს არის ადამიანი რომელსაც ჩემი გულისცემა 500-მდე აჰყავს წამში...ეს ადამიანია ვინც მე მაბედნიერებს ....გმადლობთ ყურადღებისთის!!!!!!! გაიღიმა და ანას გახედა - მე მართალა მიყვარხარ , არ გატყუებ,შანსი მომეცი...
- შენ...
ბიჭმა თვალებში ჩახედა და ხელი სახეზე ჩამოუსვა - მენდე ...
გოგონა დაბნეულად უყურებდა ,არ იცოდა უნდა დაეჯერებინა მისთვის თუ არა , ბოლოს გულმა გაიმარჯვა ,გრძნობებს აყვა და თა ვი დაუქნია ...მაშინ ბიჭმა ის გულში ჩაიკრა , მთელი ძალით მიიხუტა და აღარ გაუშვია , ხო ასე დადიოდნენ სულ, ჩახუტებულები, ერთმანეთს არ სცილდებოდნენ....
ერთი თვის შემდეგ :
- პრივეტ ყველას !!!!! ქრისტინეს ბედნიერი ღიმილი მოეფინა სახეზე და მეგობრებ თავზე დაადგა ..
- დაჯექი ქრისტი, მხიარულად მიუგო ანამ და მის გვერძე მჯდომ ნიკას გადახედა ,რონელიც გოგონას თვალს არ აშორებდა ...
-რატომ მიყურებ? დარცხვენით იკითხა ანამ
- იცი რომ ძალიან ლამაზი ხარ?
ანა გაწითლდა , ქრისტინემ კი თავისთვის ჩაიცინა ....უცებ უკნიდან ვიღხაც მიეპარა და თვალებზე ხელები ააფარა ...
-ლუკაა!!!
-ჯანდაბა როგორ ხვდები?!სიცილით მიუგო ბიჭმა და გოგონას ვნებიანად აკოცა
-შენს ხელებს მილიონ კაცში გამოვარჩევ ...ამაყად მიუგო გოგომ
- მართლაა ....მომაჯადოვებელი ღიმილით შეხედა ბიჭმა ,გვერძე მიუჯდა და გულში ჩაიკრა ..
- ჩვენც აქ ვართ..წყენით მიუგო ანამ
- ვააა , ანუშკები როგორ ხარ?
- შენი ძმაკაცის ხელში როგორ უნდა ვიყო?
- ხოო ეგეც მართალია ...უძლებ?
-ანა ძლიერი გოგოა ძმაო , რათქმაუნდა გამიძლებს...
- ძლიერი ჩემი სიყვარულია თორემ სხვა დროს რა გამაძლებინებდა ...მიუგო ანამ
- მე კი მიწევს ჩემი გიჟის გაძლება ..თავით ანიშნა ლუკამ ქრისტიზე
-ბატონო!!! წამოენთო გოგონა
- ძალიან მიყვარხართქო ...უთხრა ლუკამ და კიდევ დაეწაფა საყვარელი გოგოს ბაგეებს ...
.შემდეგ საჭმელი შეუკვეთეს , ბევრი ილაპარაკეს,იცინეს.....
ბედნიერება და სიხარული სიფევდა მათთან ,ოთხი უგონოდ შეყვარებული ადამიანი,იჯდა კაფეში....ყველა ტკივილი გაივლის ,ყველაფერს ეშველება იქ სადაც სიყვარულია .....
დასასრული.....
**********************


გადავწყვიტე სრულადაც დამედო, ყველანი მიყვარხართ, ვინც ამ მოთხრობის წერის პერიოდში გვერდით მედექით ყველას დიდი მადლობა...ჩემი პირველი მოთხრობაა და თავისივე შეცდომებით მაინც მიყვარს