3 აპრილი დღე,რომლიდანაც ჩემი ცხოვრება შეიცვალა..კარში ვაჩე გამოჩნდა ბედნიერი სახით, ვიღაც გრძელფეხებიან კუკლასთან ერთად.ტანში გამცრა და ადგილზე მივეყინე,ლილე და ელე მაშინვე ჩემთან გაჩნდნენ და ხელები მაგრად მომხვიეს,ამან ძალა მომცა და გაქვავებული სახით დავდექი..ეტყობა ვაჩესაც შევემჩნიე და მის ქერათმიანთან ერთად ჩემკენ დაიძრა ირონიული სახით,მეც გულქვა გოგოს იმიჯი მივიკარი და ჯიუტად მივაჩრდი თვალებში -გამარჯობა ელიზაბეტ როგორ გიკითხოთ?-სარკასტულად ჩაიღიმა და მწველი მზერა მესროლა -გამარჯობა საყვარელო,გმადლობთ კარგად თქვენ როგორ ხართ?-მოიცა ეს მე ვუთხარი?არცკი მჯერა..გაოცდა და სახეზე ღიმილი შეეყინა,ამ ფაქტმა კი ჩემზე დადებითად იმოქმედა,მივხვდი რომ არ ვიყავი სუსტი და დაუცველი გოგო და შემეძლო საკადრისი პასუხი გამეცა ამ დეგრადიული ადამიანისთვის
-მეც კარგად, გაიცანი ეს ნინჩოა ჩემი მეუღლე-ოჰოო ამას არ მოველოდი მაგრამ კვლავ არაფერი შვიმჩნიე და ბედნიერი სახე ავიწებე სახეზე,ვაი ელიზ მგონი სამსახიობოზე უნდა ჩაგებარებია გავიფიქრე ჩემთვის და გულში გამეღიმა კიდეც
-სასიამოვნოა,მე ელიზაბეტ წერეთელი ვარ
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა-მითხრა მან საოცრად ნაზი ხმით..ცოტა გამიკვირდა,ისეთი იმიჯი ქონდა მეგონა ვიღაც სწერვა გოგო იქნებოდა მაგრამ შევცდი
-კაგი ახლა უნდა დაგტოვოთ,გარეთ მელოდებიან,ვუთხარი მე და თან გავეცალე..არა ეს საიდანღა მოვიტანე რაა,ღმერთო მგონი სულ შევიშალე.. გარეთ გავედი და ახლა უკვე ღრმად დავიწყე სუნთქვა,გაგიკვირდებათ და ძალიან ცუდადაც არ ვგრძნობ თავს,ალბათ ამდენი წლის სიშორემ იმოქმედა და ცოტა დამავიწყა კიდეც მისი თავი..ამ ფიქრებში ვაჩეს ხმა მომესმა და უკან მივბრუნდი
-ელიზ საყვარელო მეგონა წახვედი,აბა სად არის შენი პარტნიორი?მაგანაც მიგატოვა?
-ვაჩიკო,საყარელო ნუთუ ტვინი გაგიუთავეს, ასეთ დეგრადიულ კითხვებს საიდან იფიქრებ?მივუგე მე და სახეზე დავაკვირდი,ცოტა გაბრაზდა და ცალი წარბის აწევით მიპასუხა
-პასუხების გაცემა დაგიხვეწავს,2წლის წინ ასე კარგად არ გამოგდიოდა
-დროთა განმავლობაში ყველაფერს ვსწავლობთ,უკან რატო გამომყევი?
-მინდოდა ისევ შემეგრძნო შნი ტუჩების გემო
-გაბედე და შემეხე,დავემუქრე მე
-ირონიულად ჩამიცინა და ჩემკენ დაიძრა,შემეშინდა და უკან დახევა დავაპირე,მაგრამ მან ძლიერად ჩამავლო თავისი დაკუნთული ხელი და განძრევის საშუალება არ მომცა
-ხელი გამიში შევუყვირე მე,მაგრამ მან ყურაღება არც კი მომაქცია და ძალით მიმწია თავისკენ,ბოლოჯერ გავიბრძოლე მაგრამ ამაოდ,უკვე უნდა ეკოცნა როდესაც ვიღაცის საოცრად ბოხი ხმა გავიგონე
-ხელი გაუშვი თუარ გინდა,რომ ეგ ხელები დაგემტვრეს
-შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარ,სხვის საქმეში ნუ ერევი და გაა..ი აქედან,ამის თქმა იყო და იმ ჩემმა ,,გმირმა,, მაშინვ უთავაზა ყბაში მუჭი და ძირს დააგდო,მეკიდე შევკივლე,მერე ზემოდან მოექცა ხელი დაუჭირა და რაც ძალა და ღონე ქონდა გადაუგრიხა,ვაჩემ იმხელაზე იღრიალა ლამის მთელმა თბილისმა გაიგო..უცნობი მოშორდა,მერე დახედა და უთხრა
-სანამ ჩემს გოგოს ხელს დააკარებ კარგად დაფიქრდი,შემდეგში ეგ ხელი საერთოდ აღარ შეგრჩება იცოდე.. ამ სიტყვებზე პირი დავაღე და გაოცებული სახით მივაშტერდი უცნობს,მან კი მომხიბვლელად გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა,შმდეგ ხელი მომკიდა და იმ ადგილს მომაშორა


---------
გამარჯობათ საყვარლებო <3 გადავწყვიტე რომ დავბრუნებულიყავი,არვიცი რატომ მაგრამ უცებ მომინდა ეს ისტორია გამეგრძელებინა <3 თუ მოგეწონათ დააფიქსირეთ თქვენი აზრი <3 ბოდიში შეცდომებისთვის და დაგვიანებისთვის <3 სიყვარულით თქვენი კრუელა <3 :დ