ბიჭი სეირნობიდან სახლში ბრუნდებოდა, როცა ერთ-ერთი ჩაბნელებული ჩიხიდან ქალის კივილის ხმა მოესმა. ეგონა, რომ მოეჩვენა და ეს კესო ვერ იქნებოდა. მაინც გაიქცა ჩიხისკენ და როგორც კი ქალის წითელ თმას მოჰკრა თვალი, მაშინვე დაებინდა გონება. ვიღაც იდიოტს ქალი კედელზე აეკრა და ჩანთის წართმევას ცდილობდა, როცა ბიჭმა საყელოში ჩაავლო ხელი და კესოს სხეულს მოაშორა. მერე კი იმდენი ურტყა, სანამ მთლად დასისხლიანებული ბიჭი უგონოდ არ დაეცა ძირს.
-კესო, - მაშინვე მივარდა კედელთან ჩაკეცილ ქალს, რომელსაც გონება დაეკარგა და ხელში აიტაცა, - შენთან ვარ, ჩემო ლამაზო და არავის მივცემ უფლებას, რამე დაგიშავოს, - ეჩურჩულებოდა და ხანდახან თავზე ჰკოცნიდა.
არ ახსოვს სახლში როგორ მივიდა ან კარი როგორ შეაღო. მხოლოდ გონებადაკარგული კესო ახსოვდა, რომლის გაშვებასაც აღარ აპირებდა. სწრაფად დააწვინა დივანზე, თვითონ კი სააბაზანოში გავარდა და იქიდან წამლების ყუთით გამოვიდა. ქალი შეიშმუშნა, როცა ნესტოები მძაფრმა სუნმა ასწვა და თვალბი ნელა გაახილა. გაოცებული დარჩა, როცა ხელში მის წინ ჩამუხლული ანერვიულებული კაცი დახვდა, რომელსაც ნიშადური ეჭირა ხელში.
-კარგად ხარ? - ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა ბიჭმა და სახეზე ფრთხილად ჩამოუსვა ხელი. თითები მის გახეთქილ ტუჩთან გააჩერა და ძალიან ნაზად გადაუსვა.
-უკვე კი, - ოდნავ გაუღიმა გოგომ და ბიჭის ხელს ლოყით მიეკრო.
-რამე ხომ არ დაგიშავა იმ ნაბი***მა? - კბილებს შორის გამოსცრა ბიჭმა და ზღვისფერი თვალები საოცრად აუკიაფდა.
-ვერ მოახერხა. მადლობა.
ბიჭმა მხოლოდ გაუღიმა და წამოდგა. კესომ ახლაღა შეამჩნია ბიჭის მტვრიანი ტანსაცმელი და გადაყვლეფილი ხელები. მასში ექიმმა გაიღვიძა და სწრაფად წამოიჭრა ფეხზე.
-მოიცადე, - დაუძახა, მაგრამ წონასწორობა დაერღვა და დივანზე დაეშვა.
ბიჭი მაშინვე მასთან გაჩნდა და ხელები სახეზე ჩამოუსვა.
-კესო, კესო, ხომ კარგად ხარ? - შეშფოთებულმა ჰკითხა და მისკენ გადაიხარა.
ქალმა მის თვალებში (რომელზეც ასე გიჟდებოდა დანახვის პირველივე დღიდან) ტკივილი ამოიკითხა, რომელიც მისი მდგომარეობით იყო გამოწვეული და გულში სითბო ჩაეღვარა.
-დამშვიდდი, უბრალოდ შოკის გამოა, - გაუღიმა კაცს და მისი ხელები აიღო, - ახლა მხოლოდ შენს ხელებზე ვღელავ. მაცადე, მოგხედო.
გოგომ სწრაფად გაუწმინდა გადაყვლეფილი ადგილები, მალამოც წაუსვა და გადაუხვია კიდეც.
-აი, ასე, - საყვარლად გაუღიმა ბიჭს და დასვრილი ბამბები აკრიფა.
-არ გინდა, შეეშვი. მე ავალაგებ, შენ დაისვენე, - მანაც ღიმილით უპასუხა და ყველაფერი მიალაგა, - რამე ხომ არ გინდა?
-მხოლოდ ძილი და ამ ყველაფრის დავიწყება.
ბიჭმა ოდნავ დაუქნია თავი და წამოდგომაში მიეხმარა. გოგოც მკლავზე დაეყრდნო და როცა წონასწორობის დაცვა შეძლო ხელიც გაუშვა, რადგან მთელს სხეულში ეკლები აყრიდა ბიჭის შეხებისგან.
-წამოდი, ჩემს მაისურს მოგცემ და ბარემ იქვე დაიძინე. მე მეორე ოთახში გავალ.
ბიჭმა კარადიდან ერთ-ერთი მაისური გამოიღო და კესოს მისცა. გოგო სააბაზანოში შევიდა, სწრაფად გადაიცვა მაისური და ცოტა ხანს ცხვირი შიგ ჩარგო. სასიამოვნო სურნელმა გააბრუა და უნებურად გაიღიმა. ასე გაღიმებული დაბრუნდა ოთახში, თავისი ტანსაცმელი სკამზე დააწყო და სავარძელში მჯდომ კაცს აწითლებულმა შეხედა. ბიჭი თავის მაისურში გამოწყობილ გოგოს უყურებდა და სხეულში სასიამოვნო ჟრუანტელი უვლიდა. ნელა ააყოლა მის სწორ და გრძელ ფეხებს თვალი, შემდეგ მაისურს აჰყვა და როცა მკერდამდე ავიდა, ნერწყვი მძიმედ გადააგორა ყელში. მერე კი გოგოს აწითლებულ და დარცხვენილ სახეს მოჰკრა თვალი და მზერა მაშინვე მოაშორა. ხმის ჩასაწმენდად ჩაახველა და თქვა:
-კიდევ ერთხელ მადლობა არ მითხრა, თორემ არ ვიცი რას ვიზამ, - გაუღიმა და წამოდგა, - თუ რამე დაგჭირდეს, დამიძახე.
-არ წახვიდე, რაა, - ამოიკნავლა გოგომ და ბიჭს ზურგიდან აეკრო.
კაცს მთელს სხეულზე ეკლებმა დააყარა, მაგრამ არაფერი შეიმჩნია. გოგოსკენ შებრუნდა, ძლიერად მოხვია ხელები და გულში ჩაიკრა.
-კარგი, არსად წავალ, - დაიხარა და შუბლზე მიაკრა გახურებული ტუჩები, - ოღონდ მაცადე, მეც გამოვიცვლი და დავიძინოთ, კარგი?
გოგომ თავი დაუქნია და ორი ნაბიჯით მოსცილდა. სააბაზანოში შევიდა, ხოლო კესომ ყველანაირი სინათლე ჩააქრო და საწოლში შეწვა. ბიჭი მალევე დაბრუნდა ოთახში. თავის საწოლში მწოლ გოგოს შეხედა და გაეღიმა. ოთახს ფანჯრებიდან შემოსული სინათლე ოდნავ ანათებდა, მაგრამ კესომ კარგად გაარჩია მისი ნახევრადშიშველი სხეული, რომელსაც მხოლოდ ნაცრისფერი სპორტული შარვალი ფარავდა, წელზემოთ კი მთლიანად შიშველი იყო და ამ განათებაზეც კი არჩევდა ბიჭის დაკუნთულ ბეჭებს, მკლავებს და პრესის კუბიკებს. გოგომ ხმამაღლა გადაყლაპა ნერწვი და კიდევ ერთხელ გამოიწვია ბიჭის გაღიმება. კაციც შეწვა საწოლში და კესოსკენ გადაბრუნდა. გოგო თითქმის კიდეზე იწვა, ამიტომ სწრაფად შეუცურა ხელი მუცელზე, თავისკენ გადმოაბრუნა და სხეულზე აიკრა. იგრძნო გოგოს აჩქარებული გულისცემა და ოდნავშეღებულ ბაგეებზე დახედა.
-ასე უკეთესია, - გაუღიმა და თავზე აკოცა, - დავიძინოთ, კარგი?
გოგომ მხოლოდ თავი დაუქნია და ხელები ბიჭის მკერდზე მოათავსა. სულ მალე ჩაეძინათ, მაგრამ კესოს მალევე გამოეღვიძა. როცა საწოლში სიცარიელე იგრძნო, გააჟრჟოლა და შეშინებული წამოდგა.
-სად ხარ? - ჩუმად დაუძახა და დერეფანში გავიდა.
გასვლა და ბიჭის მკერდზე ცხვირით შესკდომა ერთი იყო. გოგომ შეჰკივლა და უკან გადაქანდა. კაცმა კი მაშინვე მოხვია წელზე ხელი და სხეულზე მიიკრა.
-შეგაშინე? - გაუცინა გოგოს, - ბოდიში. წყლის დასალევად ავდექი. არ მეგონა თუ გაიღვიძებდი.
-საწოლი ცარიელი იყო და შემეშინდა, - დაუფირებლად წამოსცდა გოგოს და ბიჭის ზღვისფერ თვალებში ჩაიძირა.
კაცმა სახე ახლოს მიუტანა და დააკვირდა, შემდეგ კი ტუჩის კუთხეში ნაზად აკოცა, ისე, რომ გამსკდარ ტუჩსაც შეეხო. ორივეს გააკანკალა. გოგომ ტუჩები ოდნავ დააშორა ერთმანეთს და სტვენით ჩაუშვა ფილტვებში ჰაერი. ჟანგბადი მთლიანად ბიჭის სურნელით იყო გაჟღენთილი და გოგო უფრო მეტად გაბრუვდა. ბიჭმა მეორე ხელი კეფაზე შეუცურა და თავი ააწევინა. ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ და არც ერთი არ ინძრეოდა. მერე კი კაცმა სწრაფად დაფარა მანძილი და თავისი ტუჩები გოგოს მთრთოლვარე ბაგეებს დააწება. ქალმა ამოიკვნესა, როცა ტუჩებზე რაღაც რბილი და ფაფუკი შეეხო, მერე კი თვითონაც აჰყვა, ხელები ყელზე შემოხვია, ფეხისწვერებზე აიწია და ბიჭს ქვედა ტუჩზე უკბინა. ბიჭმა ამოიგმინა, გოგო მუცელზე შეისვა და კედელზე ააკრა. კესომ მაშინვე შემოხვია ფეხები წელზე და ბიჭს თმაში ჩააფრინდა. კაცი ჰაერის მარაგის შესავსებად მოსწყდა ქალის ბაგეებს და ტუჩები მის ყელზე გადაიტანა. სველი კოცნის კვალს უტოვებდა ნიკაპზე, ყბაზე, ყელზე და ნელ-ნელა ქვემოთ მიიწევდა. როცა გოგოს გამოკვეთილ ლავიწზე ჯერ უკბინა, შემდეგ კი სველი კოცნით მოურჩინა, კესოს შეუკავებელი კვნესა აღმოხდა, ბიჭს თავი ააწევინა და ისევ ტუჩებზე ეძგერა. კაცმა ფეხის კვრით დახურა საძინებლის კარი და გოგოსთან ერთად დაეშვა საწოლზე. ხელები მაისურის ქვეშ შეუცურა და წელზე აასრიალა. თან გოგოს რეაქციებს აკვირდებოდა. სულაც არ უნდოდა მისი შეშინება, მაგრამ კესოს ასეთი არაფერი ეტყობოდა. ბიჭმა წამში გადააძრო მაისური და მალე მთლიანად შიშველი ქალი აიკრა სხეულზე. თვითონაც მოიშორა შარვალი და კესოს ფეხებს შორის მოექცა. წამითაც არ წყვეტდა ქალის სხეულის შესწავლას. სველი კოცნით მიუყვებოდა კესოს ყელიდან მუცლისკენ გზას და გოგოს აგიჟებდა. ტუჩებს კბილებს ანაცვლებდა და სასიამოვნოდ ჩაესმოდა ქალის შეუკავებელი კვნესა. პირველ ბიძგს თვალიდან გამოპარული ეული ცრემლი მოჰყვა, რომელიც კოცნით ამოუშრო, მერე კი ისე ეპყრობოდა, თითქოს ფაიფურის თოჯინა ყოფილიყო. ბოლოს დაცვარული სხეული გულში ჩაიკრა და მასთან ერთად გადაეშვა სიზმრების სამყაროში.
დილით პირველს კესოს გამოეღვიძა. ბიჭის მკერდზე ედო თავი და შიშველ წელზე მისი ხელები ეხვეოდნენ. გოგომ გაღიმებულმა ახედა მძინარე კაცს და მაშინვე მისი კოცნის სურვილმა შეიპყრო. ხელები ამოსწია საბნიდან და ბიჭს ჯერ წვერიან ლოყაზე ჩამოუსვა, მერე კი ტუჩებზე გადაატარა ძალიან ფრთხილად.
-გინდა, რომ შემომეფშვნა? - დაბოხებული ხმით ჰკითხა ბიჭმა და ჭინკებათამაშებული მზერით დახედა, თან ხელებს უმისამართოდ დაასრიალებდა ქალის სხეულზე.
ქალმა ძლივს გადააგორა ნერწყვი გამშრალ ყელში და დაბუჟებულ, დაკბენილ და დასიებულ ტუჩებზე ენისწვერი გადაისვა. როგორც იქნა ეღირსა ნანატრი კოცნა და ლამის ხელებში ჩაადნა ბიჭს.
-მიდი, შენ შხაპი მიიღე, მე საუზმეს მოვამზადებ, - თბილად უთხრა ქალს და კიდევ ერთხელ აკოცა.
გოგო ფრთხილად წამოდგა საწოლიდან, მაგრამ მხოლოდ ახლაღა იგრძნო, როგორ სტკიოდა ყველაფერი. წონასწორობის დასაცავად ცოტა ხანს საწოლის თავს იყო ჩაბღაუჭებული, მერე კი ნელა გადადგა ნაბიჯები და სააბაზანოში მიიმალა. სარკეში ჩახედვისას სულ მთლად აწითლდა სახეზე და თავისი თმის ფერსაც კი გადაასწრო. სხეული სულ მთლად დაკბენილი დალურჯებული და დაწითლებული ჰქონდა. სწრაფად დადგა ცხელი წყლის ნაკადის ქვეშ, რომელმაც ტკივილი მალე დაუამა და სიამოვნებით იხსენებდა წუხანდელ ღამეს. როცა ოთახში შემობრუნდა, დაინახა, რომ კაცს საწოლის გასწორებაც მოესწრო და ოთახის მილაგებაც. გოგომ სწრაფად მოიშორა ტანზე შემოხვეული პირსახოცი, ქვედა საცვალი ამოიცვა, კარადიდან ბიჭის ერთ-ერთი პერანგი გამოიღო და ღილები დაუდევრად შეიკრა. ასე გაღიმებული გავიდა და დაინახა გაზქურასთან სახეშეწუხებულად მოფუსფუსე წელზევით შიშველი კაცი. კარის ჩარჩოს მიეყრდნო და გაღიმებული უყურებდა რამდენიმე წამს, შემდეგ კი სწრაფად დაფარა მანძილი, ზურგიდან აეკრო და ბეჭებზე აკოცა.
-ასე თუ გააგრძელებ, დამეწვება და დარჩები მშიერი, - გოგომ იგრძნო, რომ ბიჭი იღიმოდა და თავადაც ღიმილი გადაეფინა სახეზე.
-გამოდი და მიმიშვი, - უთხრა ქალმა და ხელის მსუბუქი მოძრაობით უკან გასწია კაცი.
ახლა ბიჭი აეკრო კესოს ზურგიდან, ხელები მუცელზე შემოხვია და ყელში სველი კოცნის კვალი დაუტოვა.
-მგონი, სულაც არ ხარ მშიერი, - სიცილით თქვა ქალმა და მზადება გააგრძელა, - ძალიან კარგი, მხოლოდ ჩემთვის მოვამზადებ.
-უკვე გითხარი, რომ ჩემი პერანგები და მაისურები საოცრად გიხდება? - ვნებამორეული ეჩურჩულებოდა ბიჭი და თან ყელს უკოცნოდა.
ქალმა კვნესა ვეღარ შეიკავა და თავი მხარზე მიაბჯინა ბიჭს.
-გადი აქედან, თორემ მართლა დაიწვება და ორივენი დავრჩებით მშივრები, - ჩავარდნილი ხმით ამოილაპარაკა გოგომ და ნერწყვი ძლივს გადაუშვა გამშრალ ყელში.
-კარგი, ვჩერდები, - საყვარლად გაიღიმა ბიჭმა და ხელებაწეული იქვე მაგიდასთან ჩამოჯდა, მერე კი თავისი თლილი თითები, რომელსაც სულ რამდენიმე საათის წინ ასე ოსტატურად დაასრიალებდა ქალის სხეულზე, ზედაპირზე აათამაშა.
კესომ, როგორც იქნა, დაასრულა მზადება და თეფშებიც დაალაგა მაგიდაზე. შემდეგ საჭმელი გადმოიღო ორივესთვის და როცა სკამზე დაჯდომას აპირებდა, უცებ მოხვია ბიჭმა ხელი და თავის კალთაში ჩაისვა. მოულოდნელობის გამო გოგომ წამოიკივლა და ძლიერად შემოხვია ხელები ბიჭის ყელს. ამაზე კი ბიჭს გაეცინა და გახურებული ტუჩები დააკრო გოგოს შუბლს.
-კარგად ხარ, კესო? - იმდენად თბილი და მზრუნველი ტონით ჰკითხა ბიჭმა, რომ გოგო გაიყურსა და პირისკენ წაღებული ლუკმაც კი გაუშეშდა ჰაერში.
-კი, რატომ მეკითხები? - ძლივს გამოერკვა ქალი.
-მართლა კარგად ხარ? ხომ არაფერი გტკივა ან მე ხომ არაფერ...
-გეყოფა! - უცებ აწითლდა სახეზე კესო, - თავს მშვენივრად ვგრძნობ და არაფერი გიტკენია ჩემთვის, - ბოლო სიტყვებზე უფრო მეტად აწითლდა და სახე მის ყელში ჩამალა.
-ჩემი მორცხვი გოგო, - სიცილით ამოილაპარაკა კაცმა და ხელები მაგრად შემოხვია ქალს, - მგონი, დაამთავრე ჭამა, ხომ?
-აჰამ, - ჩუმად ამოილაპარაკა კესომ.
-ძალიან კარგი, - უფრო მეტად დაბოხებული ხმით ამოილაპარაკა ბიჭმა და ქალის ბაგეებს წაეტანა.
კესომ თავი ვერ შეიკავა, მაშინვე აენთო და უფრო მომთხოვნად დაუწყო კოცნა, მერე კი ჯერ მისაღებში მდგარი ყავის მაგიდა, შემდეგ დივანი და ბოლოს ისევ საძინებელი აითვისა კაცთან ერთად.
***********
ანასტასიამ სახლის კარი თავისი გასაღებით გააღო და ბარგიანად ბინაში შევიდა. ცოტა გაკვირვებული დარჩა, როცა ოთახებს თვალი მოავლო და ყველაფერი დალაგებული და სუფთა დახვდა. ბარგი თავის ოთახში შეიტანა და მაშინვე გამოვიდა ოთახიდან, წყალს სვამდა, როცა ანდროს ოთახიდან ხმაური მოესმა. ჭიქა არც კი დაუდგამს, ისე გაუყვა გზას და ფრთხილად შეაღო კარი.
-კესო, მოხვედი? - გაისმა ბიჭის ასე ნაცნობი ხმა და ტასოს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა.
ანასტასიამ ოთახში შეიხედა და როცა იქ ანდრეა დაინახა ერთი შეჰკივლა, ჭიქა ხელიდან გაუვარდა და ლამის კარებთან ჩაიკეცა. ბიჭი ხმაურზე შემოტრიალდა და როცა ხელში ტასო შერჩა კესოს ნაცვლად, ცოტა იმედები გაუცრუვდა.
-შეუძლებელია, შენ... - სიტყვებს თავს ვერ უბამდა ტასო და ბიჭისკენ მიიწევდა, - მითხარი, რომ მეჩვენები. მითხარი, რომ ჰალუცინაციები დამეწყო. არა, ეს ცხადი ვერ იქნება.
ბოლოს მომღიმარი ბიჭის წინ გაჩერდა. თითებს უსვამდა სახეზე, მკლავებზე და ბოლოს ხელზე უჩქმიტა, მერე სახეშიც კი გაარტყა.
-მართლა რეალური ხარ! - დაიყვირა გოგომ და ბიჭს რასაც ჰქვია ზედ შეახტა, თან ცრემლები სდიოდა და თან იცინოდა, - ღმერთო არ მჯერა, შენ ცოცხალი ხარ!
ბიჭმა სიცილით შემოხვია ხელები დას და გულში ჩაიკრა.
-ტასო, ჩემო ტასო, როგორ მომენატრე!
გოგომ მთელი სახე დაუკოცნა, შემდეგ კი ყელზე ჩამოეკიდა და თავი მის ყელში ჩამალა. ღრმად ჩაუშვა ფილტვებში ასე მონატრებული სურნელი და გაიტრუნა. სწორედ ტასოს ანდრეას ჩაკოცნის დროს შემოვიდა სახლში კესო და როცა ერთმანეთს მიხუტებული წყვილი დაინახა, ცოტა არ იყოს, გაბრაზდა.
-დავბრუნდი, - ხმა ვეღარ მოთოკა და წყენისა და ეჭვიანობის ნოტებმა მაინც გაიჟღერა.
-კესო, - ყურებამდე გაიკრიჭა ანდრეა და ტასოს უბიძგა ოდნავ მაინც მოშორებოდა.
გოგომ თავი მხარზე ჩამოადო, ბიჭმა კი წელზე მოხვია ხელი და თქვა:
-ტასო, გაიცანი, ეს კესოა. კესო, ეს კი ტასოა, ჩემი ტასო.
კესოს გულზე მოხვდა „ჩემი ტასო“ და თვალებმა უცნაურად გაილევეს. ტასოს მხოლოდ ეს ერთი გაელვებაც კი ეყო, რომ მიმხვდარიყო რა ხდებოდა იქ. გოგომ საყვარლად გაუღიმა და ხელი გაუწოდა.
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა, კესო, - თბილად უთხრა ქალს და კარგად შეათვალიერა, - ანასტასია.
-ჩემთვისაც. კესარია, მაგრამ მირჩევნია კესო დამიძახო, - გოგომ ეჭვიანობის ნოტები მაინც ვერ დაფარა ხმაში, ანასტასიას კი ამაზე გაეღიმა.
ტასოს მსგავსად, კესოც ათვალიერებდა ქალს და უბრალოდ ერთი ნაკლიც კი ვერ უპოვა. არადა სურდა რაღაც ნაკლი მაინც ჰქონოდა, რომ ანდრეასთვის შესაფერისად არ მიეჩნია, მაგრამ სულ ტყუილად. ხმაც და ღიმილიც როგორი თბილი ჰქონდა და ანდრეას გვერდით სულ სხვანაირად ანათებდნენ მისი თვალები.
-მასზე მერე დაგელაპარაკები, - ყურში უთხრა ანდრეას და ორივე ხელი მოხვია ყელზე.
-მგონი, აჯობებს მე დაგტოვოთ, აშკარად სალაპარაკო გაქვთ, - საწყლად გაიღიმა კესომ და გასასვლელისკენ წავიდა.
-მოიცადე, - დაუძახა ანასტასიამ და გაუღიმა, - დღეს ჩამოვფრინდი, ძალიან დაღლილი და მოშიებული ვარ და არ გინდა სადილზე დაგვეწვიო? შენ არ იცი მე როგორი მზარეული ვარ. ამას კი კვერცხის შეწვასაც კი ვერ ანდობ, - ხელით ანდრეაზე ანიშნა და საყვარლად გაიცინა.
გოგოს გული გადაუქანდა. როგორ შეიძლება ტასო ასეთი ლამაზი და საყვარელი ყოფილიყო?
-არა, მადლობა, წასასვლელი ვარ, - გაიღიმა და ამჯერად მართლა გამოვიდა ბინიდან.
მთელი ქუჩა მხრებშიგამართულმა ამაყად გაიარა, გრძნობდა, რომ ანდრეას მზერა მიაცილებდა. მხოლოდ კუთხეში გახვევის შემთხვევ მისცა თავს სისუსტის უფლება და მოწყვეტით ჩამოჯდა იქვე მდგომ სკამზე. სივრცეში იყურებოდა და ისიც კი ვერ გაიგო, როგორ შემოაღამდა.
-მოსცილდი ფანჯარას და მაგიდის გაშლაში დამეხმარე, - გამოსძახა სამზარეულოდან და პურის დაჭრას შეუდგა.
ჩუმად მიირთვეს, შემდეგ ტასომ აალაგა, თეფშები ჭურჭლის სარეცხ მანქანაში ჩააწყო და თვითონ დივანზე მჯდომ ანდროს ჩაუჯდა კალთაში.
-ღმერთო, ჯერ კიდევ არ მჯერა, - მაგრად მოხვია ხელები ბიჭს და თავი მხარზე ჩამოადო, - გთხოვ, მითხარი, რომ სიზმარი არაა და როცა გავიღვიძებ, გამქრალი არ დამხვდები.
ანდრეამ გაიცინა და ისე ჩაეხუტა გოგოს, ლამის ძვლები ჩაულეწა.
-ჩემი გადარეული გოგო! დამშვიდდი, არ გავქრები.
-როგორ გადარჩი? ან ცოცხალი თუ იყავი, აქამდე ვერ გაგვაგებინე? იცი, რა დღეში ვიყავით შე უნამუსო?! - უცებ გამოფხიზლდა გოგო და ანდროს მკლავზე მაგრად უჩქმიტა.
-ვაი, ტასოო! - მტკივან ადგილას ხელი მოისვა ბიჭმა, - ხორცს ნუ მაცლი, გოგო! და მადლობელი დაგრჩები, ცოცხალს თუ დამტოვებ.
-მასე აღარ იხუმრო, - დასერიოზულდა გოგო და აწყლიანებული თვალებით შეხედა ბიჭს.
-კარგი, რა იყო?! არ მითხრა, რომ გაგაბრაზე, - ეშმაკურად შეხედა ბიჭმა და გოგოს უცებ შეუღიტინა, - გაიცინე, გაიცინე, თორემ აღარ შეგეშვები!
-ვაიიჰ, - უცებ წასკდა სიცილი ტასოს და ბიჭის ხელებში დაიკლაკნა, - ანდრეააა, გაჩერდი! გეყოს! ვაიმეეე, კარგიი, ხოოო! უჰ, - ძლივს ამოისუნთქა და ისევ სიცილი წასკდა, - აღარ მეტყვი, რატომ ხარ ცოცხალი?
-რა იყო, გეწყინა? - გაიცინა ანდრომ და როცა დის დაბღვერილ სახეს შეხედა, უცებ დასეროზულდა, - კარგი, ხო. აღარანაირი ხუმრობები ამ თემაზე, - ხელები დანებების ნიშნად აწია ბიჭმა, - კომაში ვიყავი, მაგრამ აქ როგორ მოვხვდი, აზრზე არ ვარ! მხოლოდ სამი თვის წინ გამოვფხიზლდი.
-რაა? - გაოცდა ტასო, - და არც კი გაგხსენებივართ, არა?
-რას ბოდავ, გოგო? უბრალოდ, სიურპრიზის გაკეთება მინდოდა. 3 თვიანი რეაბილიტაციის კურსს გავდიოდი და გუშინ დავასრულე, - ამაზე თავისთვის ჩაიღიმა ბიჭმა, - თან ექიმმა ამიკრძალა შორ მანძილზე მგზავრობა.
-და მე რომ არ ჩამოვსულიყავი, ვერც გავიგებდით, რომ ცოცხალი ხარ! - გაბრაზდა გოგო და გადაჯვარედინებული ხელები გულზე დაიკრიფა.
-ოოო, ტასოო, ახლა ატ**კებ, - გაუღიმა და გაბრაზებულ გოგოს ლოყაზე აკოცა.
-ჯანდაბა შენ თავს, ანდრეა ავალიანო, არ შემიძლია შენზე დიდხანს გაბრაზება! - წამოიძახა გოგომ და ძმას მოეხვია, - რომ იცოდე, რამდენი რამ გამოტოვე.
-მერე? რისთვის ხარ აქ? დაიწყე. როგორ არიან ჩვენები? დედა და მამა რას შვრებიან? ჩვენი ნებიერა გოგო როგორაა? ტასოოო, ამოიღე ხმა!
-ილაპარაკე რაა, ცოტა კიდე. მგონი, ნელ-ნელა ვიჯერებ რომ მართლა შენ ხარ.
ბიჭმა თვალები აატრიალა და ტასოს შუბლზე აკოცა.
-კიდევ არ გჯერა?
-არ ვიცი, - მხრები აიჩეჩა გოგომ, - კარგი, ხოო. მოგიყვები. იცოდე, არ შემაწყვეტინო!
ტასომ დაწვრილებით მოუყვა ყველაფერი, რაც კი ამ სამი წლის მანძილზე გამოტოვა.
-ლაშას და ქეთის პატარა ანდრეა ჰყავთ. იცი, რა მაგარი ნათლული მყავს? - თვალებში სითბო ჩაუდგა გოგოს და ძმას ახედა.
-ლაშამ რა ცოლი მოიყვანა? - გაოცდა ანდრეა, - და შვილიც ჰყავს? ხო, ჯანმრთელადაა, არ დამიმალო, პირდაპირ მითხარი!
-ჰაჰაჰა, გავიცინეთ, გვეყო! - დაუბღვირა ტასომ, - ჯერ სად ხარ! ნინისა და სანდროზე გადავდივარ.
-უი, მართლა, დაადგათ მაგათ საშველი?
-საშველი? - ჩაიცინა გოგომ, - ცოლად გავაყოლე სანდროს!
-რა თქვი, გოგო?
-ოოო, კაი, რაა. ახლა არ ჩართო აზიატი ძმა. ხო, გავათხოვე ნინი, თანაც სანდროზე. ქორწილის სურათებს მერე გაჩვენებ, თან ჩემს ნათლულსაც ნახავ! იცი რა მაგრად ეცვა ქორწილში? პატარა კაცი იყო, ნამდვილი. მაგრამ რად გინდა? თითქმის სულ ეძინა.
-ვაიმე, კარგი რაა.
-მოიცადე, არ დამისრულებია. ნიკამ ახლახან სთხოვა ცოლობა გვანცას.
-გვანცა ვინღაა?
-ნინის მეგობარია. ამერიკაში ერთად სწავლობდნენ. ნუ, მერე ნინიმ არქეოლოგიაზე ჩააბარა, გვანცა კი IT-ის ამთავრებს.
-შენ რაღას შვრები? დაბერდი ქალო და აღარ აპირებ გათხოვებას?
-ვაიმეე, ანდრეაა! - ისე წამოიძახა ბიჭი მაშინვე დაეჭვდა.
-რა ანდრეა, რა? მიდი, აღიარე, არავინ გყავს?
-მოდი, მაგაზე ნუ ვილაპარაკებთ. ძალიან გრძელი ისტორიაა.
-რა ჰქვია, ის მაინც მითხარი, სიძეს ხომ უნდა ვიცნობდე, არა?
-სიძეს, კი, როგორ არა, - მწარედ ჩაიცინა გოგომ.
-ანასტასია, არაფერს მეტყვი? ტასოო, ტასუნაა, - სახეზე ეფერებოდა დას და მანაც თავი ვეღარ შეიკავა. ყველაფერი მოუყვა, - მოიცადე, მოიცადე. რეზი ლიპარტელიანია ჩემი სიძე?
-ანდრო, მისი სახელი არ მიხსენო, თორემ...
-თორემ რა, ტასუნა, - გაიღიმა ბიჭმა, - შენს უფროს ძმას ემუქრები?
გოგომ თვალები აატრიალა და ბიჭის მხარზე დადო თავი.
-2 წუთით ხარ ჩემზე დიდი და ტვინი წაიღე და შენ რომ მართლა ჩემზე დიდი ყოფილიყავი წლებით, წარმოდგენაც არ მინდა, რას იზამდი.
-ეჰ, - ხელი ჩაიქნია ბიჭმა, - კარგად ვერ დაუტკბიხარ რეზის.
-ვაიმეე, ანდრეაა!
-კარგი, ხოო. ვჩუმდები. კიდევ ერთხელ გაიმეორებ „ვაიმე, ანდრეა“-ს და რქები ამოგივა, - გაიცინა ბიჭმა და ტასოც გააღიმა.
-აბა, ახლა კესოზე მომიყევი, - თავისთვის საიტერესო თემას მიადგა გოგო.
-რა უნდა მოგიყვე? მთავარი ქირურგია საავადმყოფოში და ჩემი დაჟინებული თხოვნის გამო ეს 3 თვიანი სარებილიტაციო კურსი მან ჩამიტარა.
-მეტი არაფერი? - წარბი ასწია ტასომ და ძმას დაწვრილებული თვალებით შეხედა.
-რა გინდა, რომ გითხრა, ტასო?
-როდის აპირებ, რომ უთხრა? - მაშინვე ჰკითხა.
-რა უნდა ვუთხრა? - თავი გაისულელა ბიჭმა.
-თვითონაც კარგად იცი, რაზეც გეუბნები!
-ღმერთო, რა კარგი იყო ეს 3 თვე შენ გარეშე. ნერვებს მაინც არ მიშლიდა არავინ. ჩემთვის ვცხოვრობდი და ერთ ზედმეტ კითხვასაც კი არ მისვამდნენ.
-სწორედ მაგითვის ვართ უმცროსი დები. მუდამ თქვენს სამსახურში, - საყვარლად გაუცინა გოგომ და ლოყები გაუწელა, - აბა, იმას მაინც როდის ეტყვი, რომ შენი და ვარ და არა ცოლი, შეყვარებული ან საყვარელი? დარწმუნებული ვარ, ჰგონია, რომ ზემოთ ჩამოთვლილთაგან ერთ-ერთი ვარ!
-ნუ სულელობ ერთი.
-ღმერთო, რა სულელები ხართ, ეს კაცები! - თვალები აატრიალა გოგომ, - ვერ დაინახე, როგორ მიყურებდა ერთმანეთი რომ გაგვაცანი, თან დაამატე ეს ჩემი ტასოაო?
-ჩვეულებრივად გვიყურებდა, ტასო, ჩვეულებრივად!
-მართლა სულელი ხარ! - ტასო ძმის მუხლებიდან ადგა და ტელეფონი ამოიღო, - მიდი, მისი ნომერი მითხარი.
-რა? - გაოცდა ანდრეა, - რაში გჭირდება მისი ნომერი?
-უნდა დავკერო. რაში უნდა მჭირდებოდეს, იდიოტო? მიდი, მიდი, მითხარი და არ ინანებ, გპირდები. ხომ გჯერა შენი უმცროსი დის? - გაუცინა ბიჭს.
ამ დროს კი რაღაცის იატაკზე დაცემის ხმა გაისმა და ორივემ კარისკენ გაიხედა. დერეფანში კესო იდგა და თვალებგაბრწყინებული უცქერდა და-ძმას.
-კესო? რამე მოხდა? - გაოცდა ანდრეა.
-შენ მისი და ხარ? - სიხარული ვერ დამალა ხმაში და მათკენ წავიდა.
-კი, სამწუხაროდ ასეა, - გაეცინა ტასოს და თავის ქნევით გახედა ძმას, - მხოლოდ 2 წუთითაა ჩემზე დიდი და აღარ იცის რა ქნას. დეგენერატია ნამდვილი. ყველა კარგი თვისება მე მერგო მემკვიდრეობით, ამასთანავე ტვინიც. ამას კი მხოლოდ სიმპატიური გარეგნობა გამოჰყვა მშობლებისგან.
-ტასო! - აღშფოთდა ბიჭი.
-მე დაგტოვებთ, ანდრეას რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი უნდა ეთქვა შენთვის. ასე არაა, ძამიკო? - თავისი ოთახისკენ წავიდა გოგო. გზაში კესოსთან გაჩერდა და ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა.
კესომ ჯერ გაფართოებული თვალებით შეხედა ტასოს, მერე საყვარლად გაუცინა და ბიჭისკენ მხოლოდ გოგოს საძინებელში გაუჩინარების შემდეგ მიბრუნდა.
-რა გითხრა? - მაშინვე დაინტერესდა ბიჭი.
-არაა ეგ შენი საქმე! - ოთახიდან გამოსძახა ტასომ, - კესო მაინც არ გეტყვის!
-ჩამოვიდა და ტერორში მამყოფებს, რაა! - ამოიბუზღუნა ბიჭმა და ტუჩები საყვარლად დაებრიცა.
კესომ ცოტა ხანს უყურა, მერე კი მიეჭრა და თავისი ინიციატივით, პირველად, დააცხრა ანდრეას ბაგეებს. ბიჭი რამდენიმე წამს ვერ იაზრებდა, რა ხდებოდა მის თავს. მერე კი ქალს წელზე ძლიერად მოხვია მკლავები და თვითონაც აჰყვა კოცნაში.
-ეს რისთვის დავიმსახურე? - დაიჩურჩულა კესოს ტუჩებთან და კიდევ ერთხელ მოწყვეტით აკოცა.
გოგომ ხელები ყელზე შემოხვია და ბიჭის მკლავებში გაინაბა.
-მგონი, რაღაცის თქმა გინდოდა ჩემთვის, - გაახსენდა უცებ და ანდრეას საყვარლად ახედა, - თანაც რაღაც მნიშვნელოვნის.
-მართლა? რაღაც არ მახსენდება, - ჩაფიქრდა ბიჭი, - იქნებ, კიდევ ერთხელ მაკოცო და გამახსენდეს?
გოგომ საყვარლად გაიცინა და ბიჭის ბაგეებს წამით შეეხო.
-ოოოო, რა იყო ეს? - ამოიბუზღუნა ანდრომ და თვითონ წაეტანა კესოს ტუჩებს.
მანამ არ მოეშვა, სანამ სულ არ დაუწითლა. ბოლოს სუნთქვაარეული მოსცილდა და ქალთან ერთად დაეშვა დივანზე. იმდენი მოახერხა, რომ კესო თავის კალთაში ჩაისვა. გოგო სახეზე აწითლდა და მაშინვე თვალი ტასოს საძინებლისკენ გაექცა.
-წუხელ ასე არ გაწითლებულხარ და ახლა ტასოსი გრცხვენია? - გაუცინა ბიჭმა და გოგო ლამის დაადნო.
-ანდრეა!
-დამშვიდდი, ტასო მანამ არ გამოვა იმ ოთახიდან, სანამ არ დავუძახებთ. თუ დაგამშვიდებ, იმასაც გეტყვი, რომ ძალიან მოსწონხარ.
-მართლა? - გაუხარდა გოგოს და თვალები საყვარლად ააფახულა.
-რატომ ხარ ასეთი საყვარელი, რატომ? - ეკითხებოდა ბიჭი და მთელს სახეს უკოცნიდა, გოგო კი კისკისებდა.
-ღმერთო, დავიტანჯე თქვენი ლოდინით, - თავზე წამოადგათ ტასო, - როდის იტყვით, რომ ერთმანეთი გიყვართ და დამასვენებთ? - გადაჯვარედინებული ხელები გულზე დაიკრიფა და კედელს მიეყრდნო, - ანდრეა მართალია, ძალიან მომწონხარ, რძალო, მაგრამ მას ჩემზე მეტად, - გაუცინა და ხელით ძმაზე ანიშნა.
ტასოს სიტყვებმა ორივე გააშეშა. კესომ მზერა იატაკს გაუსწორა, ანდრეამ კი ლამის მზერით გაბურღა და.
-კარგი, კესო გოგოა და ვერ გიტყდება პირველი, მაგრამ შენ რაღა გჭირს ანდრეა?
-ანასტასია, გადი, გთხოვ, - კბილებში გამოსცრა ბიჭმა.
ტასომ ზურგი ისე აქციათ, ვითომ აქ არაფერიაო და წვენიანი ჭიქით თავის ოთახში შევიდა.
-ღმერთო, შენ უშველე ყველა გაჭირვებულს, - ამოიბურდღუნა თავისთვის და ოთახის კარი მიხურა.
-ანდრეა, - ძლივს თქვა გოგომ და დარცხვენილმა ახედა ბიჭს, - ის რაც... ის რაც შენმა დამ თქვა... - გამშრალ ყელში ძლივს გადაუშვა ნერწყვი, - მართალია?
ანდრომ თბილი მზერით დახედა და გაუღიმა.
-მართალია, მინდოდა ეს სიტყვები სულ სხვა ვითარებაში და ჩემგან მოგესმინა, მაგრამ რას ვიზამთ. ასეთი უტაქტო და მყავს და ახლა მხოლოდ ერთს გკითხავ, - ბიჭმა სწრაფად ამოიღო პატარა კოლოფი ჯიბიდან და გოგოს მუხლებზე დაუდო, - შეგიძლია მთელი დარჩენილი ცხოვრება გაუძლო მას და მასზე კიდევ უფრო დეგენერატ ჩემს მეორე დას?
-ანდრეა, მე... - გოგოს ხმა აუკანკალდა და მთლიანად აცახცახდა.
ძლივს მოახერხა ყუთის გახსნა და ძალიან სადა და ლამაზი ნიშნობის ბეჭედი დაინახა. თვალებიდან ცრემლები გაუაზრებლად წამოუვიდა. ბეჭდისკენ გაიწვდინა აკანკალებული ხელი და მხოლოდ ორი თითი გადაატარა ძვირადღირებულ ნივთს. ანდრეა კი სულგანაბული იჯდა და ქალის პასუხს ელოდა.
-კესო, - ძლივს ამოთქვა ბიჭმა, როცა დუმილი დიდხანს გაგრძელდა, - მითხარი რამე, გთხოვ, - ბოლო სიტყვებზე ხმა ჩაუწყდა და თვალებში სევდა ჩაუდგა, - ძალიან ვიჩქარე, არა?
ანდრეა უცებ წამოდგა, კესო დივანზე დასვა და ოთახში ბოლთის ცემას მოჰყვა. მხოლოდ მაშინღა გამოერკვა, როცა ქალის წვრილი ხელები შემოეხვია ყელზე და ცრემლიანი სახე მის მკერდში ჩამალა. ბიჭმაც სწრაფად შემოხვია ხელები წელზე და სხეულზე აიკრა.
-ეს პასუხი როგორ გავიგო? - გაიცინა ბიჭმა, ნიკაპი 2 თითით ააწევინა და თვალებში ჩახედა.
-მგონი დროა საქართველოში დავბრუნდეთ და შენი ოჯახისწევრები გამაცნო, - საყვარლად გაუღიმა ქალმა და ბიჭის ბაგეებს წაეტანა.
ანდრეა თან ჰკიცნიდა და თან ჰაერში ატრიალებდა გოგოს.
-კესო, ჩემი კესო, - იძახდა გახარებული და წამითაც არ შორდებოდა საყვარელი ქალის სხეულს.
-გეღირსათ? მითხარით, რომ დამაყენეთ საშველი და ყველაფერი უთხარით ერთმანეთს, - თვალებზე ხელაფარებული შემოვიდა ტასო და კარებშივე გაჩერდა, - მოვიშორო ხელები?
-გეყოფა მაიმუნობა, აღარ უნდა დასერიოზულდე? - ამოიგმინა ბიჭმა და თვითონ ჩამოაწევინა ხელი.
-გამატარე ერთი, შენი ჭირი მე, რძალს უნდა ჩავეხუტო და გავაფრთხილო, არ შეცდეს და არ გამოგყვეს ცოლად, თუ არ უნდა, რომ ნინიმ და დანარჩენებმა გადარიონ.
-წეღან თავს იკლავდი ჩვენს ერთად ყოფნაზე და ახლა აღარ გინდა, რომ ცოლად გამომყვეს? - თვალები დაქაჩა ბიჭმა და ერთმანეთს მიხუტებულ გოგოებს გაოცებულმა შეხედა, - ნეტავ, შენ ვის სიგიჟეზე საუბრობ, აქეთ გადამირევ-ხოლმე ყველას.
-გამასწარი აქედან, - უთხრა ანასტასიამ და ძმას ბალიში გაუქანა.
-ისე მართლა უნდა დავფიქრდე, მინდა თუ არა შენნაირი მული მყავდეს, - სერიოზული სახით თქვა კესომ და ადგილზე მიყინული და-ძმის დანახვისას გულში გადაიხარხარა. სახეზე კი ერთი კუნთიც არ შესტოკებია.
-რა თქვი, გოგო? - ორივემ ერთდროულად წამოიძახა.
კესომ სიცილი ვეღარ შეიკავა და დივანზე დაეშვა.
-ხედავ, როგორ გამითამამდა? - გაიოცა ტასომ, - არადა, ვგეგმავდი სწერვა მულის სახე მხოლოდ ქორწილის შემდეგ გამომევლინა.
-ისევ თქვენ თუ შემიწირავთ, - ამოიოხრა ანდრეამ და გოგოებს შორის დაებერტყა დივანზე.
მერე ორივეს მოხვია ხელები და გულზე მიიხუტა.
-დღეს ანდრეასთან მე ვწვები, დაგასწარი, - წამოიძახა ანასტასიამ და გაოცებული წყვილის სახეზე გაიცინა, - კარგი, ხოო. ვიხუმრე, რა იყოთ?
-არა, ხოა ღირსი აქვე გავგუდო? - კესოს შეხედა ბიჭმა და ვითომ სერიოზულად ჰკითხა.
-ნამდვილად, - ასეთივე სერიოზულობით დაეთანხმა ქალიც.
-გაფრთხილებთ, ძალიან ხმამაღლაც ნუ იკვნესებთ, - უცებ წამოდგა დივნიდან და თავისი ოთახისკენ გაიქცა, - მართალია სახლს სქელი კედლები აქვს, მაგრამ ფრთხილი ძილი მაქვს და მარტივად ვფხიზლდები.
-ტასოო! - დაიყვირა ანდრეამ, მაგრამ გოგო ოთახის კარს უკან მიმალულიყო. მერე კი აწითლებულ კესოს შეხედა და მის სახეზე გაეცინა, - ტასოს კომენტარები მხოლოდ ზღვაში წვეთია. მაშინ რაღას იზამ, როცა დანარჩენებს გაგაცნობ?
-ანდრეა, სულაც არაა სასაცილო! - გაბრაზდა გოგო.
-ღმერთო, როგორ მიყვარხარ და მაბედნიერებ, შენ ხომ არ იცი!
უცებ მივარდა, ტუჩები დაუკოცნა, მერე მუცელზე შეისვა და თავისი საძინებლისკენ გაეშურა. ფეხით მიაჯახუნა კარი და ქალის სხეულს მოწყურებულივით დაეწაფა.