. . . . . . . . . . . . .
უნივერსიტეტის შესასვლელში ლილიენი დამხვდა.
- როგორხარ ჩემო უკვე გათხოვილო მეგობარო? ვაიმეეეეეეე ხელზე რაგჭირს.
- ჩემმა იდიოტმა 'ქმარმა' დამაგდო იატაკზე.
- ეგ საერთოდ ჭკვაზე თუ როგორთუ დაგაგდო.
- დამსვითქო და დამაგდო.
- omg seriously, she's crazy?
- წამო ლექციაზე ვაგვიანებთ.
- იცი აქ ვინ არის? - ეშმაკურად ამითამაშა თვები.
- ვინ?
- მაიკლ ნიკოლსონი.
- არაააა?! ოღონდ ეგ არაა, სად მაქ მაგის თავი
- იქნებ ისევ უყვარხარ.
- გადააშენეთ. - მაიკლი ჩემი ერთერთი და გამორჩეული თაყვანისმცემელი იყო. არაფერი აკლდა, გარეგნობაც კარგი ჰქონდა მაგრამ, ძალიან დებილია. ლექციაზე შევედით და ჩვენი ადგილები დავიკავეთ.
ლეცია 2 საათი უნდა გაგრძელებულიყო, მეც მთლიანად ჩართული ვიყავი ბიოლოგიაში.
უკნიდან წვა ვიგრძენი, ვიღაცამ თმა მომწიწკნა, უკან შევბრუნდი და ხელში მაიკლი შემრჩა.
- შენ?!
- მოგენატრე?
- ხო აბა?? შენს მონატრებაში გავთხოვდი კიდეც.
- რა?
- არგითხრეს. - შევიცხადე ნამდვილი მსახიობივით. მაიკლი გაბრაზდა და დარბაზი დატოვა.
- იმედია მაშინდელივით რამე ცუდს არ დაგმართებს. - გადმომიჩურჩულა ლილიენმა. წინაზე როცა ასე გავაბრაზე ჩემი მოტაცება დაგეგმა მაგრამ სისრულეში ვერ მოიყვანა ხომ ვთქვი დებილიათქო.
. . . . . . . . .
ლექციები დასრულდა და სახლში წავედი. შიგნით შესულს კაილი დივანზე მწოლიარე დამხვდა, მგონი ეძინა. თითის წვერებზე ავიწიე და ფრთხილად მივუახლოვდი, ზემოდან დავხედე, პატარა ბავშვს გავდა, სახე ახლოს მივუტანე, მინდოდა შევხებოდი, ფრთხილად წავიღე ხელი მისი სახისკენ. ის-ის იყო უნდა შევხებოდი რომ ხელი დამიჭირა და მომქაჩა, ისე ვიყავი მოშვებული რომ ზედ დავეცი.
- აააა ხელიიიიი, სულ გაგიჟდი ხო.
- რას აკეთებდი.
- მაინტერესებდა გეძინა თუ არა. - წამოდგომა დავაპირე მაგრამ ხელი ჰქონდა წელზე შემოხვეული და არ მიშვებდა.
- ხომ არ ფიქრობ რომ ძალიან უხერხულ პოზაში ვარ? იქნებ გამიშვა? - წამოვიწიე იმ იმედით რომ გამიშვებდა მაგრამ უფრო ახლოს მიმიზიდა.
- მე არმიშლი.
- ჰმ'ჰ წარმოიდგინე რომ ახლა სოფია შემოვიდა. მის რისხვას ვერ ავცდები.
- სოფიას ნუ ახსენებ.
- რატო? ისე წუხელ რაგაყვირებდათ? - აჰ ვითომ არვიცოდე. ისევ ვცადე წამოწევა მაგრამ მაინც არ გამიშვა.
- დაივიწყე.... რაზე სწავლობ?
- გამიშვი და გეტყვი. - დავეკრიჭე ბავშვივით.
- არა. - ისეთი კატეგორიულად განმიცხადა მეც კი შემეპარა ეჭვი რომ ავდგებოდი.
- სამედიცინოზე, თქვენს წინაშეა მომავალი ქირურგი. - და ხელები გავშალე მაგრამ ვაი ამ გაშლას, დამავიწყდა თაბაშირიანი ხელი. - აააა.
- გეტკინა? - მკითხა შეწუხებული სახით, მეც პატარა ბავშვივით დავუქნიე თავი. სიმწრისგან თვალები ამიწყლიანდა და მაშინვე საშინელ ხასიათზე დავდექი. წამოვდექი, ჩანთა ავიღე და კიბეებს ავუყევი. თაბაშირი დღეს უნდა გამოეცვალათ ამიტომ ვიფიქრე მოვიხსნი და შხაპს ნორმალურად მივიღებთქო, ფრთხილად მოვიხსენი თაბაშირი, ტანსაცმელი დავიხადე და სააბაზანოში შევედი. ჯაკუზიცხელი წყლით და ქაფით ავავსე, ჩემი მარწყვის არომატით იყო გაჟღენთილი მთელი სააბაზანო, ჯაკუზში ჩავწექი და სიმღერა დავიწყე, ეს ჩვევა ბავშვობიდან მქონდა, სულ ვმღეროდი როცა მარტო ვიყავი.
- Moon river, wider than a mile
I'm crossing you in st someday. - არვტრაბახობ მაგრამ მართლა კარგად ვმღეროდი, ჩემი მეგობრები მეუბნებიან რომ ტკბილი ხმა მაქვს.
- A dream maker... My heartbreaker... Wherever you're goin', I'm goin' that way - რაღაცის ხმა მომესმა მაგრამ ცხელი წყლიდან ამოსვლა არ მინდოდა და სიმღერა განვაგრძე.
- Two drifters off to see the world
There's such a crazy world to see
We're all chasin' after all the same
Chasin' after our rainbow's end. - უცებ სააბაზანოს კარი გაიღო და გვერდზე შევაბრუნე თავი, ფა ვაი ამ გახედვას კაილი იდგა და გაფართოებული თვალებით მიყურებდა.
- ახლავე შებრუნდი.
- იმდენი ქაფია მაინც არ ჩანხარ.
- რაგინდა
- თაბაშირი რატომ მოიხსენი.
- ნორმალურად მინდოდა ბანაობა, ახალს დამადებენ.
- ახლავე ამოდი რომ ახალი გაგიკეთონ.
- შენ სულ გაუბერე ხო!? ბანაობასაც არმაცდი, გადი აცლავე.
- იცოდე 5 წუთში გამოხვალ.
- მაგასაც ვნახავთ.
- მართალია ვნახავთ. - კარი გაიჯახუნა და გავიდა, იდიოტი.
- What I see, who I become
What I see, who I become
We're all chasin' after our end
Chasin' after our ends. - განვაგრძე დიმღერა და წყალში მარწყვის გელი კიდევ ჩავასხი, ასე რომ ვთქვათ მარწყვის სუნად "ვყარდი"
- არაა. - უცებ გამინათდა გონება. 15 მაისი იყო, ანუ ჩემი ერთერთი მეგობარი ების დაბადების დღე იყო, მაშინვე წამოვხტი წყალი გადავივლე და პირსაწმენდი ძლივს შემოვიხვიე სხეულზე, მუჭში მქონდა მოქცეული რომ არ მოვშიშვლებულიყავი. ის-ის იყო უნდა გავსულიყავი რომ აბაზანის კარი გაიღო ფეხი ამისრიალდა და გადავყირავდი, მაგრამ დამიჭირეს. ცალი თვალი გავახილე და კაილი რომ დავინახე ორივე თვალი დავჭყიტე.
- შენ?!
- არა თეთრ ცხენზე ამხედრებული პრინცი. - მითხრა ირონიულად და ამათვალიერა.
- შებრუნდი იდიოტო. ნუმიყურებ. - ხელი გავაშვებინე და ოთახში გავედი. - გადი უნდა ჩავიცვა.
- დარწმუნებული ხარ რომ შენით ჩაიცვამ?
- თუ გამიჭირდება ემბერს დავუძახებ. - ვუთხარი დამხმარე გოგონაზე.
- ემბერი რატომ უნდა შეაწუხო მე აქ არვარ?
- ახლავე. გადი. აქედან.- დავუმარცვლე და გარდერობი გამოვხსენი, ის ფანჯრის რაფაზე ჩამოჯდა და მაინც არ გადიოდა ოთახიდან. მეც ისე ვიქცეოდი თითქოს იქ არც ყოფილიყო. გარდერობიდან, ულამაზესი ვერცხლისფერი მბზინვარე კაბა გამოვიღე, ორივე ფეხზე ბოლომდე იყო შეხსნილი, წინ მკერდს ორი იქსად გადაჯვარეფინებული ნაჭერიფარავდა რომელიც კისერთან იკვრებოდა. ჩემი ვერცხლისფერი ზოდიაქოს ნიშნის ყელსაბამი ავარჩიე ულამაზესი, მბზინვარე ვერცხლის ქალწული.
- ემბერ!? - გავძახე ოთახიდან.
- სამწუხაროდ ვერ გააგონებ, დღეს გავანთავისუფლე. - მითხრა ღიმილით.
- საერთოდ დღეს რაგჭირს, საქმე არგაქ და ყველას უნდა ჩაუშხამო დღე?
- საქმე მართლა არმაქვს მაგრამ ჩამწარებით არავის არაფერს არ ვუმწარებ. შევბრუნდები, ჩაიცვი და მე შეგიკრავ. ების დაბადების დღეზე მეც მივდივარ, ანუ ერთად მოგვიწევს წასვლა, ჩვენ ხომ ძალიან მოსიყვარულე წყვილი ვართ არა?
- შებრუნდი. - ვუთხარი მკაცრად და ისიც შებრუნდა ფანჯრის მხარეს. კაბა ნელი მოძრაობით გადავიცვი და მკერდთან ხელით დავიკავე.
- შემიკარი. - ისიც ჩემსკენ გამოემართა.
- წეღან შენ მღეროდი?
- არა.
- აბა?
- აიპადში მქონდა ჩართული.
- ჰმ'ჰ - მართლა? ადეთი სულელია? არაააა. ნელი მოძრაობით შემიკრა კაბა კისერთან, თითი ხერხემალზე ჩამომისრიალა და მომცილდა, მთელს ტანზე ეკლებმა დამაყარა, მას კი ჩაეცინა.
- იდიოტი. - ჩავიჩურჩულე.
- მესმის.
- მესმის. - დავაჯავრე და სახე დავმანჭე. ყელსაბამი გავუწოდე და დაველოდე. მანაც გამომართვა და უცებ გამიკეთა.
- რამდენი ჭორფლები გაქვს!!?
- ბევრი.
- ლამაზია.
- მადლობა. - მალე გავიდა ოღახიდან, მე ქუსლიანები მოვირგე და ქვემოთ ჩავედი, მალე კაილიც ჩამოვიდა სმოკინგში გამოწყობილი, ძალიან უხდებოდა თეთრ თმაზე შავი კოსტიუმი.
- წა ედით. - ოჰჰ ნამდვილი ჯენლტმენია. ყველანაირი კომპლიმენტების გარეშე. პირდაპირ დავიძარი ჩემი მანქანისკენ.
- მძღოლი წაგვიყვანს.
- არა. ჩემი მანქანით წამოვალ მე. - ვუთხარი და მანქანაში მძღოლის ადგილიც დავიკავე.
ის-ის იყო უნდა დამეძრა რომ გვერდით კაილი მომიჯდა. ნახევარი წუთი ვუყურებდი,
- რა? - ბოლოს ჩემი მზერით დაღლილმა თქვა.
- ღვედი. - მივანიშნე და სანამ არ გაიკეთა მანამ არ დავძAრი მანქანა.
- ლამაზად გამოიყურები ევა.
- ოჰო რამხელაპატივია, მადლობა ბატონო კაილ.- ისე განვაგრძე გზა მეტი ხმა არ ამოგვიღია, რესტორანში მისვლამდე მანქანა გავაჩერე და მაღაზიაში გადავედი. მალევე დავბრუნდი უკან და ცელოფნის პარკი უკანა საავარძელზე გადავდე.


შეცდომების გასწორების დრო არ მქონდა :(