20 წლის შემდეგ

აქვე დავწერ სახელებს.
დამიანე და ნინი(საბა და ელენე შვილები) (20-18 წლისები)
ანკა და დემეტრე(ბექა და ნინი)(20-20)
გეგა და ალექსანდრე(დემე და ნანკა)(20-17)
ქრისტი(ანდრეა და ანი)(19)
ანდრეა და ანასტასია(გიგა და ლილე)(19-16)
გიორგი(სანდრო და ქეთი)(19)
შეიძლება კითხვა დაგებადოთ. ანკა და დემეტრე რანაირად არიან ტოლებიო, მაგრამ ექიმს სხვა ბავშვის მამა ეგონა ბექა. სხვა ნინის მსგავსი პაციენტიც იყო შემოყვანილი და ამიტომ. სინამდვილეში ტყუპები არიან ანკა და დემეტრე.

-დამიანე გაჩერდიმეთქი რო გეუბნები არ გესმის?(მასწავლებელი)
-აუ კარგით რა ვცეკვავ რა მოხდა(დამიანე)
-მერე გაკვეთილზე?(მასწავლებელი)
-ჩემი ტალანტი სხვებსაც ხომ უნდა ვაჩვენო(დამიანე)
-20 წლის ხარ უკვე და მაინც ყოველ კვირა მოდიხარ აქ რო იცეკვო? ჭკუა არ გაქვს ამხელა კაცს თავში. (მასწავლებელი) დანანებით გაიქნია თავი.
-ვიყიდი(დამიანე)
-რას იყიდი შვილო, ჭკუას?(მასწავლებელი)
-არა(დამიანე)
-აბა(მასწავლებელი)
-მშია და ხაჭაპურს ვიყიდითქო(დამიანე) არა რა საბას როგორ გავს.
კლასში ნინიმ, ანკამ და დემეტრემ შემოყვეს თავი.
-წავედით(ნინი)
-ვერსადაც ვერ წახვალთ(მასწავლებელი)
-დირექტორთან მოგვარებულია უკვე ქალბატონო(დემეტრე)
ნინი მე შენი დამრიგებელი ვარ და არა დაქალი(მასწავლებელი)
-ვა მას დაქალობა თუ გინდოდათ გეთქვათ(ნინი)
მასწავლებელს რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ ნინი დაასწრო.
-წავედით რა მშია(ნინი)
გარეთ გავიდნენ და მანქანაში ჩასხდნენ.
-ალექსანდრე და ანასტასია არ უნდა წავიყვანოთ?(დამიანე)
-ისინი სახლში არიან უკვე(დემეტრე)
-აუ დემუსი სადმე გააჩერე და ვჭამოთ რა(ნინი)
-გოგო შენ სუ როგორ გშია, გამაგიჟებ, თან გასუქებულხარ ხო იცი შენ(დემეტრე) ამასაც მწარე ენა აქვს. ნინის ხმა არ ამოუღია.
დემეტრემ მანქანა კაფესთან გააჩერა. დამიანე და ანკა მაშინვე გადახტნენ მანქანიდან. -ნინი წავედით(დემეტრე)
-აღარ მშია(ნინი) ყოველთვის გულთან იხვედრებს ყველაფერს.
-აუ კაი რა გეხუმრე ხო იცი(დემეტრე)
-არ მშია და მორჩა(ნინი) ცრემლიანი თვალებით გახედა დემეტრეს. მანქანიდან გადავიდა და ტაქსით წავიდა.
-ოხ დემეტრე რა დებილი ხარ(დემეტრე) თავის თავს ლანძღავდა.
ანკა და დამიანე დაბრუნდნენ მანქანაში.
-ნატალია სად არის(დამიანე)
-ტაქსით წავიდა(დემეტრე)
-რატო?(ანკა)
-ეწყინა წეღან რო ვეხუმრე(დემეტრე)
-შემოირიგებ(დამიანე)
-წავედით(ანკა)
ოც წუთში უკვე სახლში იყვნენ.
-აუ რა მაგარია მთა, ჩქარა დე წავედით რა(ანასტასია)
-ხო ორი წუთი მოიცადე და წახვალთ(ლილე)
-იცოდეთ არ იმაიმუნოთ ჩვენს აქ არ ყოფნაში(დამიანე) მივიდა და ელენეს მოეხვია.
-ამხელა ბიჭი ხარ და თავში ჭკუა არ გაქვს საერთოდ, მაგრამ რა მიკვირს მამაშენს გევხარ(ელენე)
-ნინი სად არის?(დამიანე)
-წავიდა უკვე(საბა)
-ამხელა გზაზე მარტო გაუშვით?(დამიანე)
-ცუდ ხასიათზე იყო და მაინც თავისას გაიტანდა(საბა)
-ჩემი ბრალია(დემეტრე)
-რა არის შვილო შენი ბრალი(ნინი)
-მე გავაბრაზე, უფრო სწორად ვეხუმრე და გაბრაზდა.(დემეტრე)
-არაუშავს ჩახვალ და შემოირიგებ(საბა)
-იმედი მაქვს(დემეტრე)
-თავისი საყვარელი შოკოლადები გაუყოლე და შეგირიგდება მაშინვე(ელენე)
-და რო არ შემირიგდეს?(დემეტრე)
-მაშინ შარში ხარ ძმაო(დამიანე)
-დანარჩენები სად არიან(ანკა)
-ისინი ხვალ ჩამოვლენ(დამიანე)
-კაი წავედით ეხლა ჩქარა(დემეტრე)
ერთი საათი ხმა არავის ამოუღია.
-დაურეკე რა ნინი მიდი(დემეტრე)
-მოიცა(ანკა)
რამდენიმე ზარი გავიდა და ნატალიამ მობილურს უპასუხა.
-გისმენ ანკა(ნინი) აშკარად ნამტირალევი ხმა ჰქონდა.
-შენ რა ტიროდი?(ანკა)
-არა არა უბრალოდ ხომ იცი ჩემი ალერგიის ამბავი(ნინი)
-მაგ ალერგიას მოხვდება(ანკა)
-კაი წავედი საჭესთან ვზივარ(ნინი)
ანკამ ტელეფონი გათიშა და დემეტრეს შეხედა.
-ალერგიას მოხვდება ძაან მაგრად(ანკა)
-რა? რა ალერგიამ მოხვდება გოგო(დემეტრე)
-შენ გამო იტირა, ალერგია არაფერ შუაშია(ანკა)
-რო ჩავალთ ყველფრისთვის ბოდიშს მოუხდი იცოდე(დამიანე)
-ფუ რა დებილი ვარ(დემეტრე)
-ოჰ მიხვდა(ანკა)
-ნუ იგესლები შენ(დემეტრე)
ამის მერე ხმა აღარ ამოუღიათ. ერთ საათში ანკას და ანასტასიას ჩაეძინათ. დამიანემ დაიწყო.
-არ მინდა, რომ მის თვალზე ცრემლი ვნახო(დამიანე)
-ვეღარ ნახავ, ვერასოდეს(დემეტრე)
-სწორედ ამის მოსმენა მინდოდა მეც(დამიანე)
-ვიცი ხო დებილი ვარ, მაგრამ რა ვიცოდი მასეთი ხუმრობა თუ ეწყინებოდა(დემეტრე)
-ცოტახანში მიხვდები რატომ ეწყინა(დამიანე)
-მაგით რისი თქმა გინდა(დემეტრე) ეჭვნარევი გამომეტყველებით შეხედა.
-არაფრის, თვითონ მიხვდებით(დამიანე)
-მრავლობითში ვინ ვიგულისხმებით(დემეტრე)
-აუ შენზე მიუხვედრელი ადამიანი ჯერ არ დაბადებულა რა(დამიანე)
ხევსურეთში ისე ჩავიდნენ ხმა აღარ ამოუღიათ.
იქ ჩასულებს ნინი უკვე იქ დახვდათ, მაგრამ თავისთვის იჯდა და ხმას არ იღებდა. თუ რაიმე ეწყინა ძალიან ძნელად ივიწყებს.
-ნინი წამო რა ვჭამოთ არ გინდა?(დამიანე)
-არა დამი არ მშია(ნინი)
-აუ წამო რა(ანკა)
-არა ვჭამე მე უკვე(ნინი) სინამდვილეში არ უჭამია არაფერი. დემეტრე გვერდით მიუჯდა.
-აუ ნინი კაი რა მაპატიე, მართლა გეხუმრე რა დაგემართა(დემეტრე) ნინიმ დამიანეს გახედა.
-ვიღაცის ჭიხვინის ხმა მესმის თუ მეჩვენება(ნინი)
-ვინ ჭიხვინებს, მე?(დემეტრე)
-აი კიდე(ნინი)
-აუ შენ თუ ეგ სიტყვები არ განანო(დემეტრე)
-აი ნახე ბზუილში გადაიზარდა უკვე(ნინი)
-წავედი თორე გამომელანძღინები(დემეტრე) ფეხზე ადგა.
-ვაა ყროყინებს კიდეც ნახე რა(ნინი)
-გოგო წესიერადმეთქი(დემეტრე)
-ოჰო სისინიც დაიწყო, რა არსებაა საერთოდ(ნინი)
-გეყოსმეთქი(დემეტრე)
-ააა მივხვდი(ნინი)
-აბა(ანკა) თან ანკა და დემე სიცილით იგუდებოდნენ.
-ყველა საშინელება ამაშია თავმოყრილი(ნინი)
-ვიღაცეებისგან განსხვავებით ბუნების შეცდომა მაინც არ ვარ(დემეტრე)
-აი ისევ აბზმუვლდა(ნინი) დემეტრე გაექცა საერთოდ.
-რა გინდოდათ ეხლა რას იჩხუბეთ(ანკა)
-წადით გშიოდათ მგონი(ნინი)
-წამო ხო რა ვჭამოთ(დამიანე)
ნინიც მათთან ერთად შევიდა სახლში. ნინიმ მაინც არ ჭამა არაფერი. მისთვის უჭმელობა იყო სიკვდილის ტოლ-ფასი. არა იმიტომ, რომ საჭმლის გარეშე არ შეეძლო, არამედ ჯანმრთელობის გამო. გუშინაც ვერ მოასწრო ჭამა, ამიტომ უკვე ცუდად გრძნობს თავს, მაგრამ ნინი რის ნინია თუ არ გაჯიუტდა.
-ნინი მართლა ჭამე?(დამიანე)
-კი გზაში ვჭამე წეღან(ნინი) კარგი მსახიობი იყო.
-აა კაი მაშინ აღარ დაგაძალებთ(ანკა)
-აუ ძაან დაღლილი ვარ და წავალ დავიძინებ(ნინი)
-მიდი და მეც შენთან ვწვები რა ამაღამ(დამიანე)
-შენ არ გაქ შენი ოთახი?(ნინი)
-ეე შენთან მინდა მე(დამიანე) ტუჩები დაბრიცა ვითომ სატირლად.
-კარგი, მაგრამ ჩუმად შემოდი რო არ გამეღვიძოს ისე(ნინი)
-კარგი ნინუციუს(დამიანე)
-და ნინუციუსს ნუ მეძახი, თორე იცი ჩემი ოინები(ნინი)
-კაი ხო ბოდიში(დამაინე) ამის ხელში ჩავარდნას ყველაფერი ერჩივნა.
-წავედი მე(ნინი) ანკას და დამიანეს აკოცა.
-მე არ მინდა?(დემეტრე)
-აი კიდე ვიღაც ბზუის(ნინი)
-გაბზმუვლებ მე შენ(დემეტრე)
-არა რა გამოსაცვლელია ეტყობა ეს როზეტები(ნინი)
-ადი სწრაფად, სანამ მშვიდად ვარ(დემეტრე)
ნინის აღარაფერი უთქვამს მაღლა ავიდა. ისედაც ცუდად გრძნობდა თავს და მასთან ჩხუბის თავი მითუმეტეს არ ჰქონდა.
დამიანე ჩუმად ავიდა და გვერდით მიუწვა, მაგრამ რაღაც იგრძნო. აი თითქოს ნინის კარგავდა.
-ნინიიი.... ნინიიი გაიღვიძე... აუ გოგო რა გჭირს.. ნინიიი... დემეტრე(დამიანე) ბოლო ხმაზე იღრიალა. ანკა და დემეტრე წამებში იქ გაჩდნენ.
-რა ხდება(დემეტრე) შეშინებული შემოვარდა.
-ჩქარა ჩაიცვი საავადმყოფოში მივდივართ(დამიანე)
-რამე გჭირს?(ანკა)
-ჩაიცვითმეთქი სწრაფად(დამიანე)
ხუთ წუთში უკვე მანქანაში ისხდნენ და საავადმყოფოსკენ მიდიოდნენ.
-რა ჭირს(ანკა)
-არ უჭამია, შაქარი დაეცა და უნდა მივასწროთ სანამ კომაში ჩავარდება(დამიანე)
-კი, მაგრამ ხომ თქვა ვჭამეო(დემეტრე)
-დემეტრე შენ ცალკე დაგელაპარაკები მერე(დამიანე) ისეთი ტონით უთხრა მიხვდა, რომ მისი ბრალი იყო.
-ნინიიი... აუ ნინი გამოფხიზლდი რა(ანკა)
-დემეტრე ცოტა სწრაფად(დამიანე)
ნახევარ საათში უკვე საავადმყოფოსთან იყვნენ. არავინ იცოდა გადარჩებოდა თუ არა. ეს მხოლოდ ექიმებზე და ნინიზე იყო დამოკიდებული.
ნახევარი საათია უკვე პალატაში ყავთ შეყვანილი და ახალი არაფერია. დემეტრე დებილივით ზის დაბლა. ანკამ დამიანეს ანიშნა, რომ მასთან მისულიყო.
-დემე(დამიანე) გვერდით მიუჯდა.
-ჩემი ბრალია(დემეტრე) ცრემლიანი თვალებით გახედა. ბავშვობაშიც კი არ უტირია. დამიანე ხვდება რა რთულია მისთვის ეს ყველაფერი.
-ყველაფერი კარგად იქნება(დამიანე)
ხმა აღარ ამოუღიათ. ერთი საათის შემდეგ ექიმი გამოვიდა. დემეტრე მაშინვე მივარდა.
-როგორ არის(დემეტრე)
-ყველაფერი რიგზეა, კარგად არის. ძალიან არის დასუსტებული. მის კვებას ყურადღება მიაქციეთ აუცილებლად.(ექიმი)
-ძალიან დიდი მადლობა. პირადად მივაქცევ ყურადღებას(დემეტრე)
-ახლა შეგიძლიათ ნახოთ, მაგრამ მანამდე რაიმე მსუბუქი სალათი შეგიძლიათ ამოუტანოთ კაფეტერიიდან და აჭამოთ(ექიმი) ექიმი თავისი კაბინეტისაკენ წავიდა.
-ჩავალ მე ამოვუტან და შედით თქვენ(დემეტრე)
-კარგი(ანკა)
ალბათ გაინტერესებთ ანასტასია სად არის. ის სახლშია და ძინავს. მისი გაღვიძება ატომური ბომბითაც შეუძლებელია.
-ნინუც როგორ ხარ(ანკა)
-კარგად, თქვენ ხართ მარტო?(ნინი)
-სხვას ელოდი კიდე ვინმეს?(დამიანე) მიხვდა ვისაც გულისხმობდა.
-არა(ნინი)
დემეტრე შემოვიდა ოთახში სალათით და შოკოლადებით ხელში.
-როგორ არი ჩვენი პრინცესა(დემეტრე)
-კარგად(ნინი) აუ ამას რა შემოირიგებს.
-შენი საყვარელი შოკოლადები მოგიტანე(დემეტრე) ანკას და დამიანეს ანიშნა გასულიყვნენ.
-არ მინდა(ნინი) აი ახლა კი შარშია მართლა.
-მაშინ ეს სალათა უნდა შეჭამო(დემეტრე)
-არ მშია(ნინი) ნაწყენი იყო თანაც ძალიან. დემეტრე საწოლზე ჩამოჯდა.
-ეხლა არ დაიწყო არაფერი. შეჭამ და მორჩა(დემეტრე)
-არ შევჭამ(ნინი)
-შენთვის არ შეიძლება უჭმელობა(დემეტრე)
-არც გულის ტკენა(ნინი) ამოიჩურჩულა ისე რომ მას ვერ გაეგო.
-რა თქვი?(დემეტრე) მაინც გაიგო.
-არაფერი(ნინი)
-გააღე პირი(დემეტრე)
-არ მინდა(ნინი)
-კარგი მაშინ დავრეკოთ ეხლა ელენე დეიდასთან(დემეტრე)
-ვერ დარეკავ(ნინი) დემემ ტელეფონი აიღო და ელენეს ნომერი მოძებნა. რამდენიმე ზარის შემდეგ უპასუხა და თან სფიქერზე ჩართა.
-გიამენ(ელენე)
-როგორ ხართ ელენე დეიდა(დემეტრე)
-კარგად თქვენ როგორ ხართ(ელენე)
-ნინი მაბრაზებს(დემეტრე) ნინიმ სალათი აიღო და დაანახა ვჭამო.
-ისევ არ გირიგდება ხო(ელენე)
-არა, შოკოლადებსაც არ ჭამს(დემეტრე)
-ოჰო შარში ხარ(ბექა) მამამისმა დაუძახა.
-აუ კარგი წავედი(დემეტრე)
-ჭკვიანად იცოდეთ და ხვალ დილით დანარჩენებიც მანდ იქნებიან(ელენე)
ამ დროს ექიმი შემოვიდა პალატაში.
-აბა როგორ არის ჩვენი პაციენტი?(ექიმი) დემემ და ნინიმ ანიშნეს გაჩუმდიო.
-მოიცა თქვენ რა საავადმყოფოში ხართ?(ბექა)
-არა მა რა საავადმყოფოში, დამიანე მაიმუნობს ისევ(დემეტრე) დამიანეს და ანკას დაუძახა.
-კარგი, კარგი დამიანეს მერე მივხედავთ(საბა) სიცილით თქვა და ტელეფონი გათიშა.
-მოკლედ უკვე შეგიძლია წახვიდე სახლში, ოღონდ უნდა დამპირდე რომ კარგად იკვებები(ექიმი)
-გპირდებით(ნინი)
-და დემეტრე რომელია?(ექიმი)
-მე ვარ(დემეტრე) გაკვირვებულმა შეხედა.
-სულ თქვენს სახელს იმეორებდა, ამიტომ თქვენ მიხედეთ(ექიმი) რაო? დემეტრეს სახელს იმეორებდაო?
-რა თქვით?(დამიანე)
-სახელ დემეტრეს იმეორებდა გამუდმებით(ექიმი) ხმა არ ამოუღია. ექიმი გავიდა. დამიანე და ანკაც მას გაყვნენ. სიჩუმე დემეტრემ დაარღვია.
-რატომ ახსენებდი ჩემს სახელს?(დემეტრე) ღიმილით კითხა.
ნინი არ ელოდა მისგან ამ კითხვას.
-მე?(ნინი) გაუკვირდა.
-ხო აბა მე?(დემეტრე)
-ალბათ შენ მოკვლაზე ვფიქრობდი(ნინი) პასუხი იცოდა, მაგრამ ტყუილი არჩია.
-დარწმუნებული ხარ ნინუც?(დემეტრე) სიცილით უთხრა.
-რა დამიძახე?(ნინი) ასე მაშინ დაუძახა პირველად და უკანასკნელად, რომ უთხრა მიყვარხარო.

წარსული
ამ დროს ნინი 12-ის იყო და დემეტრე 14-ის.
-აუ ნინუც მოიცა რა(დემეტრე)
-რა ხდება(ნინი)
-რაღაცის თქმა მინდა(დემეტრე)
-გისმენ(ნინი)
-ხო ისა(დემეტრე)
-თუ ამბობ მითხარი რა ესა და ისა აგიტყდა(ნინი)
-მოკლედ ნინუც არ მითქვამს აქამდე შენთვის რა ძალიან მნიშვნელოვანი ადამიანი ხარ და რა ძალიან მიყვარხარ(დემეტრე) ძლივს გაბედა და უთხრა.
-მეც მიყვარხარ ისე, როგორ დამიანე(ნინი) უთხრა და ჩაეხუტა.
თქვენ წარმოიდგინეთ და სულ არ უნდოდა დემეტრეს, რომ ნინის ძმასავით ყვარებოდა.

ახლანდელი
-ნინუცა(დემეტრე) გაკვირვებულმა გახედა.
-რატომ?(ნინი) უნდოდა ის ერთი სიტყვა ერთქვა, რაც ორივეს ცხოვრებას სამუდამოდ შეცვლიდა.
-რავი ისე(დემეტრე)
-მართლა ისე?(ნინი) ამ დროს პალატაში დამიანე და ანკა შემოვიდნენ.
-აუ წადი რა ექიმს დაუძახე(დემეტრე)
-რატო?(ნინი)
-ბიჭო მემგონი ფსიქიატრი სჭირდება უკვე(დემეტრე)
-აუ წესიერად თქვი თუ იძახი რა(ანკა)
-ნინუცა რატომ დამოძახე გინდა თუ არამ(დემეტრე) ნინის უფრო ეწყინა, რადგან არ ახსოვდა ის დღე. ანკამ შუბლზე ხელი მიირტყა და გარეთ გაათრია.
-აუ რა გინდა გოგო(დემეტრე)
-არ გახსოვს ხო(ანკა)
-რა უნდა მახსოვდეს(დემეტრე) გაკვირვებულმა გახედა.
-ნინუცა დაუძახე მარტო ერთხელ და ისიც როცა პირველად უთხარი მიყვარხარო(ანკა)
-რა?(დემეტრე) დამიანეც გამოვიდა პალატიდან და ექთანთან მივიდა.
-თუ შეიძლება დამაწყნარებელი გაუკეთეთ(დამიანე)
-ახლავე(ექთანი)
-ბიჭო რათ უნდა დამაწყნარებელი(დემეტრე)
-აუ ესეთი შტერი როდემდე უნდა იყო(ანკა)
-აუ გეყოთ რა(დემეტრე)
-რა მეყო, რა ერთ დღეში ორჯერ მოასწარი უკვე, რომ გული გეტკინა(დამიანე) ზედმეტად გაბრაზებული იყო.
-ხო ვიცი დებილი ვარ(დემეტრე) ამ დროს ექიმი მივიდა მათთან.
-მასთან მხოლოდ ერთი შეიძლება დარჩეს.(ექიმი)
-კარგით და როდის გაწერთ(ანკა)
-ხვალ შუადღეს(ექიმი) აღარაფერი ათქმევინათ ისე წავიდა.
-თქვენ წადით მე დავრჩები(დემეტრე)
-არ არის საჭირო(დამიანე)
-რო ვთქვი ესეიგი საჭოროა და ხვალ არ მოვალთ სახლში არ დაგველოდოთ(დემეტრე)
-რა? რას აპირებ(ანკა)
-უნდა შემოვირიგო(დემეტრე) ჩაეღიმა.
-ხო იცი რო ძმასავით ხარ, მაგრამ კიდევ ერთხელ მის თვალზე ცრემლი, რომ ვნახო შენს გამო ვერ გადამირჩები(დამიანე)
-აღარ ნახავ არასოდეს(დემეტრე)
-ძალიან კარგი(დამიანე) ის და ანკა წავიდნენ სახლში.
ნახევარ საათში სახლში იყვნენ უკვე. ანასტასიას ისევ ეძინა.
-რა ჭირს ამ გოგოს სულ ძინავს(ანკა)
-დაიღალა ალბათ ძალიან(დამიანე)
-არ მგონია, გავარკვევ მაგას(ანკა)
-აბა მოყევი რა ეჭვები გაქვს(დამიანე)
-კარგი, ოღონდ არავისთან წამოგცდეს(ანკა)
-მასე მიცნობ?(დამიანე)
-მგონია, რომ ორსულად არის(ანკა)
-რა? რატომ?(დამიანე) ფეხზე წამოხტა. ანასტასიაც ნინისავით უყვარდა და ეს რომ წარმოიდგინა სისხლმა ტვინში აასხა.
-დადებითი ორსულობის ტესტი ვიპოვე სააბაზანოში დილას(ანკა)
-და რა იცი რომ მაგის არის(დამიანე)
-ეგ გამოვიდა(ანკა)
-უნდა გადავამოწმოთ(დამიანე)
-კარგი მოვიფიქრებ რამეს(ანკა)
ათი წუთი ჩუმად ისხდნენ.
-აუ ჯერ რა დროს ანასტასიას ორსულობაა(დამიანე)
-რა თქვი?(ანდრეა) თურმე კარებთან მდგარან უკვე ყველანი.
-მოიცა მოიცა მომესმა?(გეგა)
ამ დროს ანასტასია ჩამოდიოდა კიბეებზე თვალების ფშვნეტით.
-აუ რატო არ გამაღვიძეთ(ანასტასია)
-შენ...(ანდრეა)
-იმოტო, რომ ეხლა მოვიდნენ(ანკა) ყველას თვალებით ანიშნა არაფერი შეემჩნიათ.
-წეღან დამირეკეს, ყველამ სისხლის ანალიზი უნდა გავიკეთოთ ხვალვე(გეგა)
-აუ არა რა(ანასტასია) სახეზე ფერი დაკარგა.
-რატომ?(გეგა) მკაცრი სახით გახედა.
-ნემსის მეშინია(ანასტასია) მართლა კი ეშინოდა ნემსის და თანაც პანიკურად, მაგრამ ამ შემთხვევაში ეგ იყო მიზეზი?
-მეც იქ ვიქნები ნუ ღელავ(ანდრეა)
-აუ არ მინდა(ანასტასია)
-აუცილებელია(ალექსანდრე)
-აუ შენც ალექს?(ანასტასია)
-ხო მეც, ხვალ დილით მივდივართ(ალექსანდრე)
-მეძინება(ანასტასია)
-ეხლა გაიღვიძე(ანდრეა)
-მასე რატომ მელაპარაკებით ყველა(ანასტასია)
-რისი ღირსიც ხარ ისე გელაპარაკები(ანდრეა)
-გეყოფა(გიორგი) მკაცრი ხმით უთხრა.
-და როგორ ვიმსახურებ?(ანასტასია)
-საერთოდ არ იმსახურებ ჩემი და რომ გქვია(ანდრეა)
-და რატომ?(ანასტასია) ძალიან მშვიდად ლაპარაკობდა, მაგრამ შინაგანად ძალიან ცუდად იყო.
-ბავშვის მამა ვინ არის(გეგა) ანასტასია გაშეშდა.
-საიდან გაიგეთ(ანასტასია)
-ვინ არისო(ანდრეა) ბოლო ხმაზე იღრიალა.
-არ ვიცი(ანასტასია)
-რა თქვი?(ანდრეა)
-არ ვიცი მეთქი(ანასტასია)
-რას ქვია არ იცი(ანდრეა) ბოლო ხმაზე ღრიალებდა.
-არ ვიცი და მორჩა(ანასტასია)
-ან ყველაფრის მერე როგორ ბედავ და თვალებში როგორ მიყურებ(ანდრეა)
-მე არაფერი გამიკეთებია ისეთი რისიც შეიძლება შემრცხვეს და მითუმეტეს იმის რაც ჩემი ბრალი არ არის(ანასტასია)
-აბა ჩემი ბრალია?(ანდრეა)
-ხო შენი ბრალია(ანასტასია) ბოლო ხმაზე იღრიალა.
-რა?(ანდრეა) გაკვირვებულმა შეხედა.
-ხო შენი ბრალია. გახსოვს ნათიასგან, რომ უნდა წამოგეყვანე. გაგახსენდა? მაგრამ შენ კლუბში წასვლა ამჯობინე და მარტოს მომიწია წამოსვლა. ქუჩაში ვიღაც მთვრალი ამეკიდა(ანასტასია) ვეღარ გააგრძელა. ტიროდა და თან მუშტება ურტყამდა გულზე ანდრეას. ანდრეამ ხელები მოხვია და ორივე იქვე ჩაიკეცა.
-ჩემი ბრალი არ არის(ანასტასია) განუწყვეტლივ იმეორებდა.
-მე... მაპატიე.. მაპატიე(ანდრეა) ძლივს ლაპარაკობდა. ხელში აიყვანა და დივანზე დასვა. ახლა გეგამ ჩაიკრა გულში და მის დაწყნარებას შეეცადა. ანდრეა სახლიდან გავარდა. თვითონაც არ იცოდა სად მიდიოდა.
-დამშვიდდი ყველაფერი კარგად იქნება(ქრისტი) გვერდით მიუჯდა და თმაზე მოეფერა.
-ნუ ტირი, მოვაგვარებთ ყველაფერს(გეგა) ანასტასია უარესად მიეკრა გეგას. ტიროდა ვერ წყნარდებოდა. ბოლოს ტირილში ჩაეძინა. გეგამ ხელში აიყვანა და საძინებელში დააწვინა. ისევ დაბლა ჩავიდა.
-ანდრეას დაურეკეთ(გეგა) მკაცრი ხმით თქვა.
-არ იღებს აზრი არ აქვს(ალექსანდრე)
-მე წავალ მასთან, ვიცი სადაც იქნება.

გადავინაცვლოთ დემესთან და ნინისთან. ნინიმ თვალები რომ გაახილა და დემე დაინახა გაოცდა.
-აქ რა გინდა(ნინი)
-აქ მინდა თუ მინდა(დემეტრე)
-კარგი(ნინი)
-აუ ნინუც მაგარი ამბავი მაქ(დემე)
-რა ამბავი(ნინი)
-ხვალ გაიგებ ნინუცი(დემე)
-და ნინუცას რატო მეძახი(ნინი)
-აი მაგასაც ხვალ გაიგებ(დემე)
-კარგი, მაშინ ხვალინდელ დღეს დაველოდები(ნინი)
გეგამ მანქანა გააჩერა პატარა ტბასთან და გადავიდა. ანდრეას გვერდით მიუჯდა. ათი წუთი ხმას არც ერთი არ იღებდა.
-ჩემი ბრალია(ანდრეა) დაიჩურჩულა.
-შენ არ იცოდი თუ ასე მოხდებოდა(გეგა)
-მე კლუბში წავედი და მას მარტოს მოუწია წამოსვლა(ანდრეა)
-რამდენი ხნის წინ მოხდა(გეგა)
-ერთი კვირის(ანდრეა)
-მოვაგვარებთ ყველაფერს(გეგა) მტკიცე ხმით უთხრა.
-როგორ?(ანდრეა) მისმა ხმამ გააკვირვა.
-ცოლად მოვიყვან(გეგა)
-რა?(ანდრეა) პირი დააღო.
-ხო ცოლად მოვიყვან, თან ხომ იცი, რომ ბავშვობიდან მიყვარს(გეგა) თავის თავში დაჯერებულმა უთხრა.
-კი, მაგრამ(ანდრეა) დაბნეულმა ამოილაპარაკა.
-ასე აჯობებს, ის მარტო ვერ გაზრდის შვილს. ვერ გადაიტანს, როცა ხალხი მისკენ გაიშვერს თითს(გეგა) ანდრეამ იცოდა, რომ ის მართალი იყო.
-იქნებ მას არ უნდა?(ანდრეა)
-არაფერს დავაძალებთ, უბრალოდ ავუხსნით რა შანსები აქვს(გეგა)
-კარგი, მგონი ჯობია წავიდეთ(ანდრეა)
-წამოდი და დაველაპარაკები მე(გეგა)
-კარგი(ანდრეა)

თხუთმეტ წუთში სახლში იყვნენ უკვე, მაგრამ ანასტასიას ეძინა.
-არ გააღვიძო ხვალ დაველაპარაკოთ(გეგა)
-კარგი, მე მასთან დავიძინებ(ანდრეა)
-კაი(გეგა)
ანდრეა გვერდით მიუწვა და ხელები მოხვია. ნანობდა თავის წარმოთქმულ ყველა სიტყვას8. ნანობდა, რომ მას კლუბში წასვლა ამჯობინა და ამით ცხოვრება დაუნგრია.
ანასტასიამ იგრძნო, რომ გვერდით ეწვა და უარესად მიეკრო.
მეორე დღეს ანასტასიას საავადმყოფოში წასვლაზე დაყოლიებას ცდილობდნენ.
-აუ კარგი რა რისი გეშინია(ალექსანდრე)
-აუ არ მინდა და შემეშვით(ანასტასია)
-აუ ანუშკი წამო რა(გეგა) გვერდით მიუჯდა.
-მეშინია(ანასტასია) აცრემლიანებული თვალებით შეხედა.
-ეე მე იქ არ ვიქნები?(გეგა)
-მაინც მეშინია(ანასტასია)
-გპირდები მეც შემოგყვები შიგნით(გეგა)
-მართლა?(ანასტასია)
-აბა ჩემს საცოლეს მარტო ხომ არ შევუშვებ(გეგა) ანსტასია დაიყოლიეს, რომ გეგას გაყოლოდა ცოლად.
-რა თქვი? ვისო?(ალექსანდრე)
-ჩემს საცოლეს(გეგა)
-მომესმა?(ანკა)
-ვაიმეე რა დებილური სახეებით იყურებით ნერვები მეშლება(ანასტასია) ოჰო დაეწყო უკვე ამას.
-ვინ გოგო(დამიანე)
-თქვენ(ანასტასია) გაიბუტა
-აუ მთელი ცხრა თვე ესე უნდა იყო შენ?(გიორგი)
-არა აღარ მოვალ მე თქვენთან(ანასტასია) ფეხზე წამოდგა.
-სად მიდიხარ, გეხუმრეთ რა იყო(დამიანე)
-მე არ მომეწონა ეგ ხუმრობა(ანასტასია)
-ჩვენ ბოდიში ქალბატონო(ქრისტი)
-მიღებულია(ანასტასია) მაშინვე შეეცვალა ხასიათი.
-მოემზადე და წავიდეთ(გეგა)
-იყოს აქაც კარგად ვარ(ანასტასია)
-ანუშკი(გეგა) მკაცრი ხმით უთხრა.
-აუ კარგი ხო(ანასტასია)
-აი ასე უნდა დამიჯერო ხოლმე(გეგა)
-აუ შენ თუ არ გაგამწარო(ანასტასია) ეს და ნინი ყველაზე გიჟები არიან. წინა თაობაზეც კი.
-გეხუმრე რა იყო(გეგა)
-მე თვითონ წავალ არ მინდა გამოყოლა(ანასტასია)
-აუ ეხლა არ დაიწყო რა(გეგა)
-მე არაფერს არ ვიწყებ(ანასტასია)
-წადი მოემზადე და წავიდეთ(გეგა)
-მარტო მივდივარმეთქი(ანასტასია) არაფრის თქმა აღარ დააცადა.
-ვიზიარებ(გიორგი)
-რას?(გეგა) გაკვირვებულმა გახედა.
-დაგემუქრა გაგამწარებო და აბა მისი გამწარებები გაიხსენე(გიორგი) სიცილით უთხრა.
-ეხლავე მოვიკლა თავი თუ ცოტა მოგვიანებით(გეგა) მანაც სიცილით უთხრა
-ეხლავე(ალექსანდრე)
-აუ ამას რაღა უნდა(გეგა)
-აუ წადი რა დამასვენე თუ ძმა ხარ(ალექსანდრე)
ოთახში ანკა შემოვიდა, რომლის გასვლა და შემოსვლა ვერავინ შეამჩნია.
-ანასტასია მარტო რატომ გაუშვით(ანკა)
-მაღლაა ემზადება სად გავუშვით გოგო(გეგა)
-უკანა კარიდან გავიდა(ანკა)
-აუ რა ჯიუტია გამაგიჟა(გეგა) გარეთ გავარდა და მანქანაში ჩაჯდა.
ნახევარ საათში გეგა უკვე საავადმყოფოში იყო. მოსაცდელში მჯდომი შეშინებული ამასტასია, რომ დაინახა გვერდით მიუჯდა.
-რატომ მოხვედი(ანასტასია)
-კარგი რა ანუკი რას იბუტები(გეგა)
-არ მინდა არავის დახმარება(ანასტასია)
ამ დროს ექთანმა ანასტასიას დაუძახა.
-წავედით(გეგა)
-არ მინდა(ანასტასია)
-არ მიკითხავს(გეგა)
ანასტასია ფეხების კანკალით შევიდა პალატაში, სადაც სისხლი უნდა აეღოთ.
-აუ გეგა გადავიფიქრე წავიდეთ რა(ანასტასია)
-მოდი(გეგა) ხელით ანიშნა მასთან დამჯდარიყო.
-აუ არა რა(ანასტასია) გეგამ ხელში აიყვანა და კალთაში ჩაისვა.
-აუ გეგა არ მინდა რა(ანასტასია) ცრენლიანი თვალებით გახედა.
-დამიჯერე ვერაფერს ვერ გაიგებ(გეგა)
-გოგონა თუ შეიძლება ხელი მომეცით(ექთანი) შეშინებული სახით გახედა. გეგამ მისი ხელი აიღო და გააშლევინა. ძლივს აუღეს სისხლი. ანასტასია გეგას მხარს იყო ჩაბღაუჭებული კბილებით.
-მორჩა(გეგა)
-სისხლი მოგდით(ექთანი)
-არაფერია(გეგა)
-დაგიმუშავებთ(ექთანი) გეგამ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად. ანასტასია დამნაშავეს თვალებით უყურებდა.
ოთახში შემოვარდნენ დანარჩენები.
-აქ რა გინდათ თქვენ(გეგა)
-ფსიქიატრთან მოვედით(ანდრეა) გაეკრიჭა.
-აუ მეც მინდა რა(ანასტასია)
-შენ ფსიქიატრი ვერ გაგიძლებს(ქრისტი)
-შენ და ანდრიუშას ხო გაგიძლებთ(გეგა) წარბები აუთამაშა. ანდრეამ ისეთი თვალებით შეხედა ხელები აწია დანებების ნიშნად.
-აუ წავედით ეხლა(ქრისტი)
-წამო(ანდრეა)
უკვე ბესოს(ფსიქიატრი) კარზე აკაკუნებდა ანდრეა.
-მობრძანდით(ბესო)
-გამარჯობა(ანდრეა) დასხდნენ.
-რა გაწუხებთ(ბესო)
-ჩემი საცოლე მოვიყვანე, მემგონი მოჩვენებები დაეწყო(ანდრეა)
-მე არა ამას დაეწყო(ქრისტი)
ნინი და დემეც შემოვარდნენ.
დემემ პალატაშივე უთხრა რომ უყვარდა ყოველგვარი რომანტიულობის გარეშე და ბესოს გაგიჟება გადაწყვიტეს.
-რა ხდება(ბესო)
-გაგიჟდა მგონი ეს(დემე) ნინიზე ანიშნა.
-რაში გამოიხატება(ბესო)
-შვილს ეხუტება(დემე)
-მერე(ბესო) გაკვირვებულმა შეხედა.
-მერე და მარკერი შვილი როდის ყოფილა(დემე)
-ქალბატონო ანუ მარკერი(ბესო) ნინიმ გააწყვეტინა.
-ბაქარი(ნინი) მკაცრი ხმით უთხრა.
-ვაიმეე რამდენჯერ გითხარი ნუ მოდიხარ მეთქი(ქრისტი) საკიდთან იდგა და ეჩხუბებოდა.
-ქალბატონო ვის ეჩხუბებით(ბესო)
-ჩემს ქმარს(ქრისტი)
-კი მაგრამ აბა ეს საქმრო(ბესო) დაბნეულმა შეხედა.
-დღეიდან შენც ჩემი საქმრო ხარ(ქრისტი) ბესოსთან დადგა.
-ქალბატონო დამშვიდდით(ბესო)
-აუ ჩემი ძმა მოიხედე აქეთ(ნინი)
-გისმენთ(ბესო)
-შენა და ეს როზეტი თავისუფალია?(ნინი)
-რაიმეს დატენვა გინდათ?(ბესო)
-არა ცოლად მომყავს(ნინი) ბესო საერთოდ გაგიჟდა.
-მგონია ჯობია სპეციალურ დაწესებულებაში გადაგიყვანოთ(ბესო)
-აღარ მოგყვები შენ ცოლად(ქრისტი)
-ძალიან კარგი(ბესო)
-არა გადავიფიქრე მოგყვები თუ არ მოგყვები(ქრისტი)
-ქალბატონო თუ შეიძლება დაანებეთ თავი მაგ უჯრებს(ბესო)
-ჩემს შვილებს უჯრებს უწოდებთ?(ნინი)
-არა ქალბატონო როგორ გეკადრებათ(ბესო)
-კაბა გჭირდება(ქრისტი) ბესოს მიუბრუნდა. მას რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ მთავარი ექიმი შემოვიდა.
-ყველაფერი შეუსრულეთ თუ არადა და ჩივილით გვემუქრებიან(მთავარი ექიმი)
-კი მაგრამ(ბესო)
-ბესო(ექიმი) მკაცრი ხმით უთხრა, მათზე ანიშნა და ოთახიდან გავიდა.
-წავედით(ნინი)
-სად?(ბესო)
-საქორწინო კაბების მაღაზიაში(ქრისტი)
-კი მაგრამ(ბესო)
-ჩემი შვილებისთვისაც მჭირდება კაბები(ნინი)
-მე კიდე მზისთვის უნდა ვიყიდო(ქრისტი) ვითომ შეწუხებული სახით თქვა.
-ერთი წუთით მოითმინეთ არ არის საჭირო არსად წასვლა(ბესო)
-კაბა გჭირდება ჩემო ცუგრუმელა(ქრისიტი)
-რა კაბა ქალბატონო ან რა ცუგრუმელა ნუ გადამიყვანეთ ჭკუიდან(ბესო)
-აუ რა მაგარია არა?(ნინი)
-რა?(ქრისტი)
-ჭკუა რომ აქვს(ნინი) ისტერიული სიცილი ატეხა.
-წავედით სწრაფად(ქრისტი) ბესოს და ანდრეას წაავლო ხელი და გარეთ გაიყვანა. ნინიმ კი დემე.
-იქნებ არ გვინდა რა(ბესო) უკვე მანქანაში მჯდომმა ამოიჩურჩულა.
-რას ქვია არ გვინდა, კაბა გვაქვს შენთვის საყიდელი(ქრისტი)
-არ მინდა კაბა(ბესო)
-არავის უკითხავს შენთვის ცუგრუმელ(ქრსიტი)
-ანდრიუკა შენთვისაც უნდა ვიყიდოთ პარიკი(ნინი)
-რა პარიკი გოგო(ანდრეა) გაკვირვებულმა შეხედა.
-გოგო არა რა(ნინი)
-აბა(ანდრეა)
-ცათამბრჯენი ვარ გიჟუნიიი(ნინი)
-აუ ამან მართლა გააფრინა მგონი(ანდრეა)
-გაგაფრენ მე შენ ფანჯრიდან(ნინი)
-მანქანა გამიჩერეთ და ეს მომაშორეთ(ბესო) უკვე ყვიროდა. ნინი იდგა თმებზე ლაკს უსვამდა და თვალზე ჩრდილებიც მოუსწრია.
-გიხდება(ნინი) თან ბოლო ხმაზე კისკისებდა გიჟივით.
-გამიჩერეთმეთქი მანქანა(ბესო)
-ცუგრუმელ სიყვარულს მიხსნი?(ქრისტი) გაკვირვებული სახით კითხა.
-რა სიყვარულს გიხსნი გოგონა, არა ნამდვილად გიჟების წყვილი ხართ(ბესო)
-ძაან მაგარია ვაიმეეე გიჟი ვარ გიჟიიიი(ნინი)
-გამიჩერეთ მანქანა(ბესო) მოთმინებას კარგავდა.
-აუცილებლად გავაჩერებთ კაბების მაღაზიასთან ჩემო ცუგრუმელა(ქრისტი)
-გიჟი ხარ ჩამოყალიბებული გიჟი(ბესო)
-რა კარგი სიტყვებია(ქრისტი)
-დარტყმულები ხართ ყველა(ბესო)
-არა არა დენს არ დაურტყამს(ქრისტი) ვითომდა გაკვირვებული სახით უთხრა.
-რა თქმა უნდა უბრალოდ თავი დაარტყით ძალიან ძლიერად(ბესო)
-გაუჩერე მანქანა(ნინი)
-რა?(დემე)
-მანქანა გაუჩერეთ აღარ მომყავს ცოლად(ქრისტი)
-ამ მაკიაჟით ვერსად ვერ გადავალ, სახლში მიმიყვანეთ(ბესო)
-ჩემი საცოლე აღარ ხარ ამიტომ გადადი(ქრისტი)
-აუცილებლად საგიჟეთში მოხვდებით ორივე ერთად(ბესო) ნინის და ქრისტის მიმართა და მანქანიდან გადავიდა.
-გიჟები ხართ ძალიან გიჟები(დემე)
-მერე რა(ნინი)
-შევიცვლებით(ქრისტი)
-არა მე ასეთი გიჟი მიყვარხარ(ანდრეა) ისე წამოაყრანტალა ვერც მიხვდა.
-რა თქვი?(ქრისტი)
-ხო... მე... ისა(ანდრეა)
-რა ბლუყუნებ ბებიაჩემის ძროხასავით უთხარი რა(ნინი)
-ბებიაშენის ძროხას მოგცემ მე(ანდრეა)
-მანქანა გააჩერე(ქრისტი)
-რა?(ანდრეა)
-გააჩერემეთქი(ქრისტი) იღრიალა.
-არა(ანდრეა)
-რა?(ქრისტი) გაკვირვებულმა შეხედა.
-იმიტომ რომ კაბების მაღაზიაში მივდივართ(ანდრეა)
-იქ რა გვინდა(ქრისტი)
-შენთვის კაბა გვაქვს შესარჩევი(ანდრეა)
-რა?(დემე, ნინი, ქრისტი)
-ჩემი ცოლი ხდები ცუგრუმელ(ანდრეა) სიცილით უთხრა.
-რა?(დემე, ნინი, ქრისტი)
-აუ რას ჩაიხვიეთ რა(ანდრეა)
-შენ ბიჭო ნორმალური ხარ?(ქრისტი)
-კი რატომ მეკითხები(ანდრეა) მშვიდად უთხრა.
-აბა რა ცოლად მოგყავარ(ქრისტი)
-ცოლად მომყავხარ(ანდრეა)
-რა კარგი მეოცნებე ხარ(ქრისტი)
-შენ ვერ შეგედრები(ანდრეა)
-რა?(ქრისტი)
-სიზმარშიც კი გესიზმრები უკვე სიყვარულისგან(ანდრეა)
-შენ...შენ...შენ(ქრისტი)
-რა მე(ანდრეა) ღიმილით კითხა.
-შენ საკუთარ თავზე შეყვარებული ერთი იდიოტი არსება ხარ(ქრისტი) გაბრაზებულმა უთხრა.
-არსება არა(ანდრეა)
-აბა(ქრისტი)
-შენი საქმრო(ანდრეა)
-არათქო(ქრისტი)
-კარგი მაშინ პირველივე გამვლელს ვთხოვ(ანდრეა)
-ამას არ იზამ(ქრისტი)
-გამომცადე(ანდრეა)
-რაც გინდა ის ქენი(ქრისტი)
-აუ გეყოთ რა(ნინი) ანდრეა მანქანიდან გადავიდა და ერთი გოგოს წინ ჩაიმუხლა და ცოლობა სთხოვა.
-მომისმინე შე ერთ უჯრედიანო იდიოტების განსახიერებავ, წადი და იმკურნალე ჯობია, იქნებ გიშველონ ჯერ კიდევ. იდიოტი ხარ ოთხმოცდამეცხრამეტე ხარისხში აყვანილი. არა თუ გინდა მე წაგიყვან ფსიქიატრთან. არაა ეგ ვეღარ გიშველის. წამო თოკს გიყიდი და გამოგადგება(თაკო) თაკო-გამვლელი გოგონა.
-რა?(ანდრეა)
-უიჰ დებილიც ყოფილხარ ან მინიმუმ ყრუ(თაკო)
-აუ ეს ვის გადავეყარე(ანდრეა)
ამ დროს მაღაზიიდან გიორგი გამოვიდა.
-იცნობთ ერთმანეთს?(გიორგი)
-რა? ვის?(თაკო)
-კაი ხო გაიცანით ანდრეა ჩემი ძმაკაცი და თაკო ჩემი შეყვარებული(გიორგი)
-რა?(ანდრეა)
-ვაიმეე დამღალეთ უკვე(გიორგი)
-აუ უნდა დამეხმარო რა თაკო(ანდრეა)
-როგორ?(თაკო)
-ქრისტი უნდა ვაეჭვიანო და ვითომ ჩემი საცოლე ხარ(ანდრეა)
-რაო ანდრიუშ სიყვარულმა შემოგიტია?(გიორგი)
-ეეე მოდი რა(ანდრეა)
-დაგეხმარები თუ ეს არ იეჭვიანებს ისევ(თაკო)
-აუ ეს ხო ვერ შემოვირიგე რა(გიორგი)
-წამო ჩავსხდეთ მაშინ(ანდრეა)
მანქანაში ჩასხდნენ.
-ვა იშოვე უკვე საცოლე?(ქრისტი) ირონიით კითხა უარყოფითი პასუხის მოლოდინში.
-კი(ანდრეა)
-რა? ვინ? სად? რანაირად? როგორ? რატომ?(ქრისტი)
-ამოისუნთქე(ანდრეა)
-ამოვისუნთქე(ქრისტი) ნინი და დემე ხმას არ იღებდნენ. თუმცა რას ამოიღებდნენ ეძინათ.
-წავედით რა ხელის მოსაწერად(ანდრეა)
-რა თქვი?(ქრისტი)
-ხელის მოსაწერად მივდივართო(თაკო)
-შენ გაჩუმდი და შენ კიდე ვერსად ვერ მიდიხარ(ქრისტი) ანდრეას უთხრა.
-რატო ვითომ(ანდრეა)
-უფლებას არ გაძლევ(ქრისტი)
-და რატომ(ანდრეა) თან ეღიმებოდა.
-იმიტომ(ქრისტი)
-რატომ იმიტომ(ანდრეა) ქრისტსი წვალებით ერთობოდა.
-იმიტომ რომ მე არ გიშვებ(ქრისტი)
-და შენ ვინ ხარ(ანდრეა)
-შენი საცოლე(ქრისტი) მტკიცედ წარმოსთქვა.
-საცოლე გვერდით მიზის(ანდრეა)
-კარგი დამაცადე(ქრისტი)
-გაცდი(ანდრეა)
ქრისტიმ მობილური ამოიღო და ვიღაცასთან დარეკა.
-ალო ბექა როგორ ხარ.... კარგად... კი... ამ კარგი წამოვალ აქედან რომ ჩამოვალ.... ააა აქ ხარ?... კი გნახავ მაშინ ხვალ.... კი თან ჩვენი მეზობელი ყოფილხარ... აი კარგი(ქრისტი) ანდრეას მთელი სხეული დაჭიმული ჰქონდა.
-არ შეხვდები(ანდრეა(
-შენ არავინ გეკითხება, შენს საცოლეს მიხედე(ქრისტი)
-გიორგის შეყვარებულია(ანდრეა)
-რა დამთხვევაა მეც მეყოლება ცოტახანში(ქრისტი)
-აუცილებლად გეყოლება ოღონდ ქმარი(ანდრეა)
-არ ვგეგმავდი ასე მალე გათხოვებას, მაგრამ ბექა არ არის ცუდი ბიჭი(ქრისტი)
-ბექა არ იქნება ის(ანდრეა)
-შენ არ იცი თორე იქნება(ქრისტი)
-არამეთქი(ანდრეა) იმხელა ხმაზე იღრიალა დემე და ნინი დაფეთებულები წამოხტნენ. უკან იყო სრული ქაოსი და ჭ....ტვა.
-ვაიმეე რა საყვარელები ხართ(ქრისტი)
-გაეთრიე სანამ მოგკლავ(ნინი)
-აუ ნინჩ ნუ მიბრაზდები ამ პატარძალ გოგოს(ქრისტი)
-რა თქვი?(ნინი, დემე)
-ხო ვთხოვდები(ქრისტი)
-ვისზე(დემე)
-ბექაზე(ქრისტი) ოპააა ანდრეა მანქანიდან გადახტა ქრისტიც გადაიყვანა, მხარზე გადაიკიდა და ნელი ნაბიჯით წავიდა წინ. ქრისტის ყვირილს და ლანძღვას ყურადღებას არ აქცევდა. ვითომც არ ესმოდა ისე იქცეოდა. დანარჩენები გაშტერებულები უყურებდნენ. ვერავინ ხვდებოდა სად მიდიოდა.
ძლივს მოვიდნენ დანარჩენები გონს და გაეკიდნენ.
-ეე ბიჭო სად მიგყავს დასვი(დემე)
-ხელის მოსაწერად(ანდრეა)
-რა(ყველა ერთად)
-ნუ ყროყინებთ და წამოდით თქვენც მეჯვარეები გვჭირდება(ანდრეა)
-აბა სიძევ თაფლობის თვეზე სად მივდივართ(ნინი)
-სხვათაშორის ერთი იდეა მომივიდა(ანდრეა)
-რამე სისულელეს დაახეთქებს(თაკო)
-აბა გამოუშვი(ნინი)
-ყველანი ხელს ვაწერთ დღეს, სამივე წყვილი(ანდრეა)
-ხო ვთქვი სისულელეს დაახეთქებსმეთქი(თაკო)
-წავედით(დემე, გიორგი)
-ოპააა თქვენ თავში რამე ხო არ მოგხვდათ შემთხვევით(ნინი)
-ვისი ხმა მესმის(დემე)
-შენ ბიჭო მართლა ვერა ხარ ხო(ნინი)
-ვაა ჭიხვინებს ვიღაც(დემე)
-გაჭოხვინებ მე შენ კარგად(ნინი)
-ოჰოოო ბზუის კიდეც(დემე)
-არ მოგყვები ცოლად(ნინი)
-ხო ვიცი მეც მაგას არ ვიძახი მომყავხარმეთქი რა საჭიროა ამდენი ხვეწნა(დემე)
-აუ რა ხისთავიანი არსება ხარ(ნინი)
-ხო სიხარულო მეც მიყვარხარ(დემე) ესენი მორჩნენ მაგრამ გიორგიმ და თაკომ დაიწყეს ახლა.
-არ მოგყვები ცოლად(თაკო)
-ვინმემ გკითხა შენ?(გიორგი)
-კი(თაკო)
-და ვინ?(გიორგი)
-ჩემმა თავმა(თაკო)
-ოპ ეგ არ ითვლება, მე მასე ჩემი თავი მაძლევს ნებართვას(გიორგი)
-მორგში მოგიწევს ყოფნა ცოტახანში(თაკო)
-ააა კი კარგია მანდ წავიდეთ(გიორგი)
-შენ აბა თავი გააქნ-გამოაქნიე რამე ხო არ მოგხვდა მაგ თავში(თაკო)
-ოჰოოო რა მწარე ენა გაქვს, მაგრამ დაგიტკბება(გიორგი)
-აბა რა(თაკო)
-არ მოგყვებით(ნინი, თაკო)
-აბა კი თქვენ შეგეკითხებით ზუსტად(გიორგი) დემე და გიორგის ნინი და თაკო მხარზე გადაიკიდეს და გზა გააგრძელეს.
-შენ ბიჭო მართლა არ ხარ ხო ნორმალური, დამსვი ნუ იქცევი იდიოტივით(ნინი)
-აუ სისინი დაიწყო(დემე)
-ესეც ბზუის(გიორგი)
-აუ ეს საერთოდ იგესლება, მეტკინა გოგო მხარი(ანდრეა)
-ღირსი ხარ, დამსვი მაშინ(ქრისტი)
-გავუძლებ არაუშავს(ანდრეა)
-გოგო ნუ მირტყამ ფეხებს(გიორგი)
-ფეხებს კი არა ქვას ჩაგარტყამ მაგ დებილ თავში დამსვი დროზე(თაკო)
-აბა კი მაგ ჭკვაზე ვარ ზუსტად(გიორგი)
-ხო ცოტახანში საერთოდ აღარ გექნება ტვინი რო გაგასხმევინებ(თაკო)
-ნუ მკბენ გოგო ხარ თუ ძაღლი(დემე)
-ამ შემთხვევაში მორიელიც ვიქნები შენ თუ მოგკლავ(ნინი)
-მაინც არ აქვს შენზე მწარე ნაკბენი იმას და აკი ხარ(დემე)
-შენ ცოტა თაფლი უნდა ჭამო იქნებ დაგიტკბეს ენა(ნინი)
-ხო და თაფლობის თვეში დამიტკბება(დემე)
-შენ ხარ ნომერ პირველი იდიოტო იდიოტთა შორის(ნინი)
-შენ კიდე მისი ცოლი იქნები(დემე)
-ეჰჰჰ ოცნებებს კაცი არ მოუკლავსო(ნინი)
-ხო ნინუც არ მოგვკლავს(ანდრეა)
-შენ საერთოდ ნუ იღებ ხმას, აუ თქვენ უნდა გაგიმწაროთ მთელი სიცოცხლე(ნინი)
-ოჰოო მუქარაც ესეთი უნდა ნინუცი(გიორგი)
-ნინუცის დაგაჭერინებთ მე თქვენ ხელში(ნინი)
-აკი მიჭირავს ისედაც(დემე)
-დამსვიმეთქი ბიჭო(ნინი)
-აუ ნუ ჩხავიხარ რა(ანდრეა)
-რა მითხარი?(ნინი)
-ნუ ჩხავიხარმეთქი(ანდრეა)
-აუ ხმა აღარ გამცე საერთოდ(ნინი)
-აუ კარგი რა რა გეწყინა(ანდრეა)
-ხმამეთქი(ნინი)
ერთ საათში სამივე წყვილს ხელი ჰქონდა უკვე მოწერილი, მაგრამ ეხლა იწყებოდა მათი ტანჯვა.
-აუ ნინუცი შემირიგდი რა(ანდრეა)
-ვისი ხმა ისმის(ნინი)
-ნინუცი(ანდრეა)
-კოღო მიბზუის ყურთან(ნინი)
-აუ კაი რა(ანდრეა)
-ვინმემ მოკალით რა(ნინი)
-გოგოოო(ანდრეა)
-ოჰოოო ასისინდა(ნინი)
-აუ შენ რას გიზამ ხო არ იცი(ანდრეა)
-ვააა ბიჭო აყროყინდა კიდეც(ნინი)
-ახლა იწყება ომი შენ უბედურო(ანდრეა)
-ნუ მაცინებ(ნინი)
-იცინე ბოლოს მე გავიცინებ(ანდრეა) ნინიმ იმხელა ხმაზე დაიწყო სიცილი ყველა მას უყურებდა.
-აუ ნინუცი კაი რა მართლა სამი საათია ხმა არ გაგიცია(ანდრეა) მივიდა და ხელი გადახვია. ნინიმ მისი ხელი უბრალოდ მოიშორა და ადგა. გოგონებსაც ანიშნა ადექით ეხლა იწყება ამათი ტანჯვაო.
-სად მიდიხართ(დემე)
-თაფლობის თვე გვაქვს(ნინი)
-მერე ჩვენ გარეშე?(ანდრეა)
-დიახაც(ქრისტი)
-აუ თაკო კაი რა შენ მაინც რა დაგემართა(გიორგი)
-აუ ნინუც ვიღაცის ყროყინი თქვენც გესმით?(თაკო)
-აჰა ანუ ვყროყინებ ხო(გიორგი)
-მე ბზუილიც მესმის და სისინიც(ნინი)
-აუ თქვენ თუ არ გახვეწნინოთ ნახეთ(დემე)
-წარმატებები(ქრისტი)
გოგონები მოშორდნენ მათ.
-აუ მაგარი იდეა მაქ(ნინი)
-აბა(ქრისტი)
დანარჩენს ბიჭებთან ერთად გავიგებთ ჩვენც.
-მოკლედ ყველაფერი გაიგეთ და ეხლა ეს საქმე მოვაგვაროთ(ნინი)
-წავედით(ქრისტი)
-აუ გიორგის სახე წარმომიდგენია(თაკო)
-რა ბოროტები ვართ(ნინი) ჩაიცინა.
-მე ვიტყოდი სამართლიანი(თაკო)
-კაი წავედით ეხლა სახლში(ნინი)
ტაქსი გააჩერეს და სახლში მივიდნენ. ბიჭები უკვე იქ იყვნენ.
-ვაა ჩემს გარეშე გათხოვდით?(ანკა)
-ესე მოგვიწია(ნინი)
-მაგრამ მეორე ქორწილში შენ იქნები უეჭველი(ქრისტი)
-რა მეორე ქორწილი(ანდრეა) დაიძაბა.
-აი მაგას საღამოს გაიგებთ სამივე, სურპრიზია(ნინი)
-აუ ეხლა რამე სისულელეს გააკეთებთ(ალექსანდრე)
-ბატონო?(თაკო)
-სისულელეს გააკეთებთთქო(ალექსანდრე)
-ეს გამსხვავებულია ხო იცი(თაკო)
-რითი(ალექსანდრე)
-შენ უფრო დიდი ბლეყვერტიე ხარ(თაკო)
-მოიცა მე მითხარი?(ალექსანდრე)
-არა ბებიაჩემს(თაკო)
-გიორგი მიხედე შენს ცოლს(ალექსანდრე)
-მალე მასე აღარ იტყვი(თაკო)
-რა?(გიორგი)
-სურპრიზია გიო სურპრიზიიი(ნინი)
-აუ თქვენ გამაგიჟებთ(დემე)
-ნამდვილად, მალე(ქრისტი)
-აუ ამიხსენით ეხლა რა ხდება(ანკა)
-ჩვენც მოვედით(ანასტასია, გეგა, დამიანე)
-ეეე რა სახეები გაქვთ(დამიანე)
-გათხოვდნენ სამივენი(ანკა)
-რა?(გეგა)
-ხო ძმაო დემემ, ანდრეამ და გიორგიმ ცოლი მოიყვანეს(ალექსანდრე)
-მოიცა დემემ ვინ მოიყვანა(დამიანე)
-შენი დაიკო(ალექსანდრე)
-რა? რა თქვი ვინ მოიყვანაო?(დამიანე)
-ნინი მოვიყვანე რას ყვირიხარ(დემე)
-გამოდი გარეთ სწრაფად(დამიანე) მის პასუხს არც დალოდებია გარეთ გავარდა. დემეც უკან გაყვა.
-შენ ბიჭო ნორმალური ხარ? თუ მეღადავებით(დამიანე)
-საერთოდ არა(დემე)
-არა ხო, აბა რას ნიშნავს ნინი ცოლად მოიყვანე(დამიანე)
-იმას, რომ დღეიდან ჩემი ცოლია(დემე) დამიანემ ერთი დაარტყა და სახლში შევარდა.
-ან შენ ნორმალური ხარ?(დამიანე) ნინისთან მივარდა და მთელ ხმაზე უღრიალა.
-აუ ტვინი ამტკივდა უკვე(ნინი)
-რაც არ გაქ როგორ უნდა აგტკივდეს(დამიანე)
-დამშვიდდი, მე სწორი გადაწყვეტილება მივიღე, ოდესმე დამიშვია შეცდომა?(ნინი)
-არა(დამიანე) უკვე დაწყნარებულმა უთხრა.
-ხოდა ახლაც მენდე(ნინი)
დამიანე მოეხვია. ცოტახანში მასაც გაანდო თავიანთი გეგმა, რადგან საღამოს თავიდან არ დაეწყო ისევ.
-დემუცი რა დაგემართა(ანკა)
-არაფერი(დემე) გაბრაზებულმა გახედა დამიანეს.
-ცოლი თუ უნდა აიტანს(დამიანე)
ამ დროს კარზე ზარია. ნინიმ გააღო და უკან რაღაც ფურცლებით დაბრუნდა. ყველამ გაკვირვებულმა შეხედა ქრისტის, დამიანესა და თაკოს გარდა.
-რა არის?(ანდრეა)
-გაიგებ მალე(ქრისტი)
-ეს ის სურპრიზია?(გიორგი)
-კი გიო ის სურპრიზია, რომ გითხარით(ნინი)
-მომე აბა ნინუც, იმედია გამიხარდება(დემე)
-კი კი გაგიხარდება(თაკო)
-ნინიმ სამივეს წინ დაუდო ფურცლები. წაკითხვის შემდეგ სამივემ ისეთი თვალებით ახედეს გეგონებოდათ მათი მოკვლა უნდათო და თან თავს დამნაშავედ გრძნობენო. დებილებივით იყურებოდნენ აქეთ-იქით.
-რა? რატო?(ანდრეა) თაკომ უბრალოდ თვალი ჩაუკრა. ათი წუთი დებილივით დაყურებდნენ იმ ფურცლებს სამივენი.
-განქორწინების საბუთები?(დემე)
-სწორად კითხულობ(ნინი) გაუღიმა.
-რა განქორწინება გოგო ნორმალურები ხართ თქვენ?(ანდრეა)
-არა, ფსიქატრმა არაფერი არ გეშველებათ თქვენო(ქრისტი)
-სწორი უთქვია(ალექსანდრე)
-აუ ეს ვინ არის სუ რო ბზუის(თაკო)
-აუ ამას მოვკლავ ეხლა მართლა(ალექსანდრე)
-რას ნიშნავს ეს საბუთები(გიორგი)
-იცი რა ქენით ეხლა სამივემ?(ნინი)
-და რა(დემე)
-აი მანდ მაღლა ფურცელი რომ აკვრია აი ეგ ააძრეთ(ნინი)
-მოიცა რა?(დემე) ანდრეამ ფურცელი ააძრო.
-ეს რას ნიშნავს?(ანდრეა)
-აუ შტერები არიან ესენი მგონი(თაკო)
-აუ რა მაგრები ხართ ტო(გიორგი)
-ხო არა?(თაკო)
-ხო ჩემო ეშმაკუნა(გიორგი) ფურცელზე ეწერა "სამუდამოდ ერთად."
-არა რა თქვენ კიდე არ გვაფასებთ(ნინი)
-მე გაფასებ ჩემო გადარეულო(დემე) ოთხივე წყვილი ერთმანეთს ეხუტებოდა. დამიანეც და ანკაც.
-აუ ეს რომანტიკა არ შემიძლია რა(ალექსანდრე)
-ხო? ნატალიამ მოგიკითხა(გეგა)
-რა? აქ არის?(ალექსანდრე)
-ალექს ვინ არის ნატალია?(ნინი) ასე მიმართავდა ნინი და მეც ასე დავწერ ამის შემდეგ.
-ხო ისა.. აი ისაა რა...(ალექსი)
-ააა თუ ისააა.. აი ისააა.. გავიგეთ მაშინ ყველაფერი(თაკო)
-აუ შენ სუ ნუ იკბინები რა(ალექსი)
-მიეჩვევი(თაკო) თვალი ჩაუკრა.
-შენ კიდე ენაზე კბილის დაჭერას მიეჩვევი(ალექსი) ვიღაც გოგო შემოვარდა სახლში დახმარებას ითხოვდა.
-აუ გეყოთ რა წამო ტბასთან გავიდეთ(დემე)
-აუ წამო რა მართლა(ალექსი)
-ოჰო ასისინდა(თაკო)
-აუ გააჩერე რა შენი ცოლი, თორე მოვკლავ(ალექსი)
-გაჩერებულია, აუ ამან თუ დაიწყო მერე შენითვე მოიკლავ თავს(გიორგი)
-ააა ანუ არ დაუწყია ხო(ალექსი)
-არა(გიორგი) თვალი ჩაუკრა.
ყველანი თავიანთ ოთახებში შევიდნენ და მოემზადნენ ტბაზე წასასვლელად. ალექსი ნატალიაზე ნერვიულობდა და რამის ტელეფონი აუფეთქა, მაგრამ არ პასუხობდა. გეგასთან გავიდა და კარზე დააკაკუნა.
-შემოდი(ანასტასია)
-ანუკი გეგა სად არის(ალექსი)
-დაბლა, მოხდა რამე?(ანასტასია)
-აუ ნატალია სად ნახეთ?(ალექსი)
-ტბაზე იყვნენ ეგ და მისი და(ანასტასია)
-აუ არავის უთხრა რო გკითხე კაი?(ალექსი)
-კაი როგორც გინდა(ანასტასია) დაბლა ჩავიდნენ, სადაც ყველა უკვე შეკრებილი იყო და მათ ელოდებოდნენ.
-წავედით(ალექსი) დანარჩენებს არც დალოდებია ისე გავარდა გარეთ.
-ამას რა ჭირს(ანკა)
-არ ვიცი წავედით(გიორგი)
ბიჭები ალექსის მანქანაში ჩასხდნენ, გოგონები კი დემესთან. ალექსი იმდენად სწრაფად ატარებდა მანქანას, რომ გიორგი კარის სახელურს იყო ჩაბღაუჭებული.
-რა გჭირს ბიჭო შენ, ნელა ატარე(გეგა)
-რაღაც ხდება(ალექსი)
-რა?(გეგა)
-ნატალიას რაღაც სჭირს, ვგრძნობ(ალექსი)
-კაი რა, არაფერიც არ სჭირს დამშვიდდი(გიორგი)
-რო ვიძახი, რომ ვგრძნობ ესეიგი ვგრძნობ(ალექსი) იღრიალა.
-კაი დამშვიდდი რა იყო(გეგა)
-მშვიდად ვარ(ალექსი)
ათ წუთში ტბასთან გააჩერა მანქანა და ნათიას(ნატალიას და) კივილიც გაიგო.
-ნათია რა მოხდა(ალექსი)
-ნატალია.. მას არ ამოუყვინთავს(ნათია) ალექსი მაშიმვე წყალში გადაეშვა და გაყინული ანასტასია მაღლა ამოიყვანა.
-ჩქარა საავადმყოფოში(გეგა)
მანქანაში ჩასხდნენ. გეგაც ძალიან სწრაფად ატარებდა.
-პულსი არ აქვს თითქმის(ალექსი)
-გადარჩება, გპირდები გესმის?(გეგა)
-ის გადარჩება(ალექსი)
-გადარჩება(გიორგი)
ათ წუთში უკვე საავადმყოფოში იყვნენ. ნატალია პალატაში შეიყვანეს. ნახევარი საათი გავიდა უკვე.
-ექიმო ჩვენ მეტი არაფერი არ შეგვიძლია, პაციენტი გარდაიცვალა.....(ექთანი)
-მე მათ დავპირდი(ექიმი)
-აზრი არ აქვს.. გარდაიცვალა(ექთანი)
-მე მათ დავპირდი ამიტომ არ დავნებდებით(ექიმი)
-კი მაგრამ(ექთანი)
-არავითარი მაგრამ, ადრენალინი შეუყვანეთ და მისი გათბობა დაიწყეთ(ექიმი)
ალექსი საერთოდ გიჟს გავდა ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა.
-მორჩი თავბრუ დამეხვა(ნათია)
-არაუშავს გადაიტან როგორმე(ალექსი) ერთმანეთს ვერასოდეს ვერ იტანდნენ.
-მაგის დრო არაა ახლა(გეგა)
-აუ სად არი ამდენი ხანი(ალექსი)
-ის დაგვპირდა და გადაარჩენს(გეგა)
-რომ ვერ შეძლოს?(ალექსი)
-შეძლებს ალექს, ნატალია შენს გამო მაინც გაუძლებს(ნათია) არავინ მოელოდა მისგან ამას.
-ჩემს გამო?(ალექსი) გაკვირვებულმა გახედა. იცოდა, რომ ნატალიასთვის არაფერს წარმოადგენდა.
-თქვენ ბავშვობიდან გიყვართ ერთმანეთი, მაგრამ ორივე იმდენად იდიოტები ხართ, რომ ტყუილად თავს იტანჯავთ(ნათია)
-მე...(ალექსი)
-არა მე მომისმინე, ბავშვობიდან ყველანი ვცდილობთ თქვენი ურთიერთობა ავაწყოთ. ყველა თქვენ გულშემატკივრობთ, შეგახვედრებთ ერთმანეთს და სალაპარაკო თემა ვერ გამოგიძებნიათ, ამინდზე კიდე ხო, მაგრამ ნაგვის ურნა ნამდვილად არ არის განსახილველი საკითხი, მითუმეტეს პაემანზე კიდე. ხო და ახლა გონს, რომ მოვა შეხვალ და ეტყვით ერთმანეთს ყველაფერს თუ არადა გადაგაგდებ მეხუთე სართულიდან და დამიჯერე არ გამიჭირდება(ნათია) ყველა დებილივით უყურებდა.
-კი მაგრამ მე...(ალექსი)
-არც კი გაბედო და არ შემეპასუხო თორე შენს თავს დააბრალე და დამიჯერე გოგონებიც მომეხმარებიან(ნათია) გოგონებს თვალი ჩაუკრა. ამ დროს ექიმიც გამოვიდა.
-კარგად არის, დაახლოებით ერთ საათში გაიღვიძებს და შემდეგ შეგიძლიათ ნახოთ და ხვალ გავწერთ უკვე(ექიმი)
ალექსი ექიმს რასაც ქვია ეცა. რამის წააქცია კაცი ისეთი ძალით ჩაეხუტა. ექიმი მოშორდა და წავიდა.
-და მერე იტყვის ეს ბოთე არ მიყვარსო(ნათია)
-აუ გეყოთ რა ვნახავ და წავალ(ალექსი)
-კარგი, მობილური მათხოვეთ ვინმემ ვაჩეს უნდა დავურეკო(ნათია)
-და ვაჩე ვინ არის(ალექსი)
-მალე ალბათ ნატალიას შეყვარებული იქნება(ნათია) სინამდვილეში ვაჩე ნათიას შეყვარებულია, უბრალოდ ალექსის ეჭვიანობა უნდა.
-რა თქვი? ვისი შეყვარებული იქნებაო? რა გვარია? ტელეფონის ნომერი გამიგეთ მაგისი. სად ცხოვრობს საერთოდ. ვინაა, რა ჯანდაბა უნდა ნატალიასთან. დროზე ნომერიმეთქი(ალექსი)
-უი შენ ხო ის არ გაინტერესებს(ნათია)
-წყობილებიდან ნუ გამოგყავარ(ალექსი)
-და შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს ნატალია ვისთან იქნება და ვისთან არა(ნათია)
-ნომერი გამიგე გეგა სასწრაფოდ(ალექსი)
-აუ გეყო რა(გეგა)
-ნომერიმეთქი(ალექსი) ისეთი სახით გახედა გეგამ ხელები აწია. ამ კამათში ერთი საათი გავიდა.
-ის ხომ შენთვის არავინაა(ნათია)
-ჩემი სიცოცხლეა(ალექსი)
-რა?(ყველა)
-ხო ჩემი სიცოცხლეა, მის გარეშე ერთი წამიც არ შემიძლია, რომ ვერ ვხედავ მგონია ცოცხალი აღარ ვარ. მიყვარს გესმის? მიყვარს და ვიღაც ვაჩეს არ მივცემ უფლებას ჩვენს შორის ჩადგეს. მისი გამოხედვაც საკმარისია იმისთვის, რომ ისევ სიცოცხლე დამიბრუბდეს, გაღიმებაზე არაფერს ვამბობ უკვე. ჩემი პატარა პრინცესაა, რომელიც მარტო ჩემია და ვაჩე ვაფშე არ მაინტერესებს(ალექსი)
-ალექს...(ნატალია) კართან მდგარა და ისმენდა მათ საუბარს.
-ალექს შენ მე...(ნატალია)
-ხო ნატალია მე შენ მიყვარხარ, აი იცი როდის შემიყვარდი? პირველად, რომ გაჩუქე ყვავილების გვირგვინი. მართალია მაშინ პატარები ვიყავით, მაგრამ დღემდე ინახავ იმ გვირგვინიდან ერთ-ერთ ყვავილს ჩვენს საყვარელ წიგნში. ახლა, რომ მითხრა არ მიყვარხარო, მაგრამ ასე არაა, საერთოდ წავალ შენი ცხოვრებიდან(ალექსი) ნატალი ხმას არ იღებდა. ხუთი წუთი გავიდა და ისევ გაკვირვებული იდგა. ალექსს კი იმედი საბოლოოდ გადაეწურა.
-გასაგებია ყველაფერი, ვერასოდეს ვეღარ მნახავ(ალექსი) მიბრუნდა და უნდა წასულიყო ნატალიას ხმამ, რომ შეაჩერა:
-გასაგებია? აბა რატო მიდიხარ? თუ გასაგების ის, რომ მიყვარხარ, აი სიგიჟემდე რომ მიყვარხარ, აბა რატო მიდიხარ? თუ გასაგებია ის, რომ იმ ყვავილს ვინახავ ჩვენი სიყვარულის ნიშნად რატომ მიდიხარ? თუ გასაგებია ის, როგორ ვეჭვიანობ როცა შენს გვერდით ვინმე სხვას ვხედავ იმიტომ რომ მიყვარხარ, აბა რატომ მიდიხარ?(ნატალია) თვალებში შეხედა. ალექსი გაიქცა და ჩაეხუტა. ხელში აიყვანა და ისე ეხუტებოდა. ექიმი გამოჩნდა.
-რას აკეთებ ალექს? შენ სულ გაგიჟდი ხო? არა რა შენს ძმას როგორ გევხარ, შეიყვანე პალატაში და დააწვინე, მისთვის სიარული არ შეიძლება და არც დატვირთვა არანაირი(ექინი)
-შენ კიდე მამაჩემს გავხარ ზვიო(ალექსი) დაემანჭა. ზივიადი დემეს ბიძაშვილია.
-არა რა ეს ძმები როგორ დაემსგავსეთ ერთმანეთს(ნინი)
-რაში ნინუცი(გეგა)
-იდიოტობაში(თაკო)
-აუ ეს სულ როგორ იგესლება(გეგა)
-მოიცა ცოტახამს და მოლბება(გიორგი)
-ვააა ქალბატონს კეთილიც შეუძლია, რომ იყოს?(ალექსი)
-შენთვის არა, ჯერ ეხლა ვიწყებ ოინებს(თაკო) თვალი ჩაუკრა გოგონებს.
-აუ ეხლა არ დაიწყოთ რა(გეგა)
-ზვიო ამ საავადმყოფოში ფსიქიტრი არის ხო(ქრისტი)
-არა თქვენს შემდეგ სამსახური დატოვა(ზვიადი)
-ვაა მართლა? არადა როგორ მომენატრა(ქრისტი)
-დამიჯერე მას არა(ანდრეა) ამ დროს ყოფილი ფსიქიატრი შემოვიდა და მათ დანახვაზე მაშინვე მაგიდის ქვეშ შეძვრა. ამაზე ყველას ისტერიული სიცილი აუტყდათ.
-აუ რა უქნიათ ამ საწყალი კაცისთვის(დამიანე)
-ცოტა გავერთეთ(ნინი)
-ცოტა კი აბა, კაცი ფსიქოლოგთან დადის(ზვიადი)
-აუ რა გველები ვართ რა(ნინი)
-ოჰოოო მიხვდა ალილუია(დამიანე)
-აუ ეს რამდენს ბზუის აქ(ქრისტი)
-თქვენგან განსხვავებით არ ვსისინებ მაინც(დამიანე)
-რა თქმა უნდა ბუზი გველის საჭმელია(ნინი) თვალი ჩაუკრა.
-ვნახოთ(დამიანე)
-გოგონები და ბიჭები ერთმანეთის წინააღმდეგ(ნინი) ბიჭებმა შეშინებულებმა გადახედეს ერთმანეთს, ამათი სიგიჟის ამბავი, რომ იციან.
-კარგი მასე იყოს(დემე) არა რა სიამაყემ მაინც თავი იჩინა.
-ხვალიდან ვიწყებთ, ნათი ჩვენთან ხარ ხო(ნინი)
-არა არა ნათია არა(გეგა) შეშინებული თვალებით გადახედა. ნათიას სიგიჟე იყო რაღაც არაამქვეყნიური. აი ბოლომდე ამწარებდა ყველას.
-კი თქვენთან ვარ და გეგა ჩემია(ნათია) თვალი ჩაუკრა.
-ოღონდ ეხლა გადავრჩე(გეგა) ჩაიჩურჩულა.
მეორე დღეს იმდენი ეწუწუნა ნატალია ექიმს სახლში გამოუშვა. მაშინვე თბილისში დაბრუნდნენ. მათი ხევსურეთში ყოფნის დროს ძალიან ბევრი ცუდი რამ მოხდა. ასევე კარგიც, მაგრამ ისევ თბილისში დაბრუნება ერჩივნათ.
-ნატალია დაწექი რა(ალექსი)
-ვაიმეე ალექს კარგად ვარ დავიტანჯე(ნატალია) ყველანი ერთად იყვნენ შეკრებილები.
-აუ გინდა და შენ არ იცი(ალექსი)
-არ მინდამეთქი, მართლა კარგად ვარ(ნატალია)
-გახსოვს ექიმმა რა გითხრა?(ალექსი)
-კი მახსოვს, აი ვზივარ უკვე საკმარისია?(ნატალია) ალექსს კალთაში ჩაუჯდა და გულზე დაადო თავი.
-აი ეს უკვე სხვა საქმეა(ალექსი) თავზე აკოცა.
-აუ ნატალია ვაჩე მოვა ეხლა(ნათია) თვალი ჩაუკრა და მიახვედრა ამყევიო.
-რა? აქ რა უნდა მაგას?(ალექსი) წამოხტა და ნატალია რამის გადმოაგდო.
-ჩემს სანახავად მოდის(ნატალია)
-მოვიდეს ოღონდ მანამდე მე მივხედავ(ალექსი) სახლიდან გავარდა. თქვენ გგონიათ ალექსმა არ იცოდა ნათიას შეყვარებული რომ იყო ვაჩე? ვაჩე მისი ძმაკაცია.
ერთი საათის შემდეგ კარი შემოაღეს ვაჩემ და ალექსმა. ორივეს ნაცემის შთაბეჭდილება ჰქონდა. დიახ შთაბეჭდილება, რადგან ეს უბრალოდ სპექტაკლი იყო. ახლა ბიჭების ჯერი დადგა.
-აუ თქვენ თუ ნორმალურები იყოთ რომელიმე რა, რა შტერები ხართ ღმერთო(ნათია)
-შენნაირი მწარე ენა მაინც არ მაქ(ალექსი)
-რა უქენით ერთმანეთს მართლა ვერ ხართ(ნატალია)
-ვაიმეე სისხლი(ანასტასია) სისხლის ეშინოდა ძალიან.
-კარგი ანასტასია დამშვიდდი(გეგა) მაგრამ ანასტასია მაგიდაზე იდგა უკვე. არა რა ვერაა ეს გოგოც.
-უნდა ვიცეკვო(ანასტასია)
-დაბლა ჩამოდი და აქ იცეკვე(გეგა)
-აუ მანდ არ მინდა ვახ(ანასტასია)
-ჩამოდი გოგო ნუ გადამრიე(ანდრეა) თვალები დაუბრიალა.
-გადაირიე შენც ეხლა ხო ხარ წყნარი რა(ანასტასია) ნატალიაც მაგიდაზე ახტა.
-აუ შენ რაღა გინდა მანდ(ალექსი)
-მაკიაჟიან ბიჭებს ვერ ვეგუები(ნატალია)
-შენ საიდან...(ალექსი)
-ტყუილი არ გეხერხებათ არც ერთს(ნატალია)
-აბა წავიდა ცეკვა(ანასტასია)
-გოგო ჩამოდი ეხლა დროზე თორე ჩამოგიღე მაქედან მე თვითონ(ანდრეა)
-ოჰოოო გაბრაზდა ბატონო ანდრეა(ანასტასია)
ნახევარი საათი ესე ჩხუბობდნენ, მაგრამ ნინის სიტყვებმა გააწყვეტინათ.
-მარწყვი გვინდა(ნინი)
-რა? ვის გინდათ?(დემე)
-მე და..(ნინი)
-შენ და ვის ნინი(დამიანე)
-მე და ჩემს პატარას(ნინი) გაიკრიჭა
-რაო? ვის გვინდაო? პატარასო?(დემე)
-ხო დემე მე და ჩვენს შვილს გვინდა მარწყვი და ეხლა მამიკო და ბიძიკო თუ არ ჩავლენ მარკეტში და არ ამოგვიტანენ ცუდად ექნებათ ორივეს საქმეო(ნინი)
-რა თქვი ვისო?(დამიანე) დემე ჩუმად იდგა.
-მე და პატარასთქო, რომელიც დემეს და ჩემი შვილია. აუ რას გადებილდით ვერ გავიგე რა ჯანდაბა გჭირთ(ნინი)
-არ მინდა....(დემე)
-არ მინდა, რომ ჩემს პატარებს ეწყინოთ, ამიტომ წავედით(დემე) რა დროს წასვლა იყო დემე უკვე ნინის აბზრიალებდა. დამიანე ჯერ კიდევ გაშტერებული იდგა.
-რა თქვი ვის გვინდაო?(დამიანე)
-მე და ბავშვსთქო რა გჭირს ბიჭო შენ(ნინი)
-და ვინ ბავშვი(დამიანე) დებილია რა.
-აუ მიადეთ აბა ამას ხელი შუბლზე რაღაც ვერ არი კარგად(ნინი)
-არა კარგია ხო იცი შენ(დამიანე)
-ხო კარგია, თან ძალიან(დემე) თავზე აკოცა.
-ხო ერთად გაიზრდებიან(დამიანე)
-ვინ?(ნინი)
-ჩვენი შვილები(დამიანე)
-რა?(ყველა)
-ჩვენი შვილებითქო(დამიანე)
-მოიცა შენ შეყვარებული გყავს და არ ვიცი? ვინაა? ვიცნობ?(ნინი)
-კი იცნობთ ყველა, ეხლა აქააა(დამიანე)
-მოიცა შენ და ანკა?(დემე) ხელები დაეჭიმა.
-არა ბიჭო რა ანკა(დამიანე)
-აბა?(ნინი)
-ქეთა(დამიანე) გაეღიმა და ქეთას წელზე ხელი მოხვია, რომელიც კარებთან იდგა.
-შენ და ქეთა? მოიცა თქვენ რა მე დამიმალეთ? ჩემმა დაქალმა და ძმამ დამიმალეს რო ერთად იყვნენ? სწორად გავივე?(ნინი)
-ნინი ყველაფერს აგიხსნი(ქეთა)
-რამდენი ხანია?(ნინი)
-ორი წელია უკვე(დამიანე) თავი დახარეს.
-რა თქვი? ორი წელი? ორი წელია ერთად ხართ და ჩემთვის არ გითქვამთ არაფერი?(ნინი)
-აგიხსნი(ქეთა)
-თავი არ შეიწუხოთ არც ერთმა, საჭირო არ არის(ნინი)
-ანუ გვაპატიე(დამიანე)
-არა, ანუ აღარ მაინტერესებს რას იზამთ ამის მერე(ნინი)
-ნინი კარგი რა(დამიანე) მისკენ წავიდა.
-არც გაბედო ახლოს მოსვლა(ნინი)
-ნინი გეყოფა(დემე)
-მოიცა თქვენც იცოდით?(ნინი) ყველა გაჩუმდა.
-ანუ იცოდით(ნინი) არავის არაფრის თქმა არ დააცადა პირდაპირ თავის ოთახში ავიდა. დემე უნდა გაყოლოდა, მაგრამ დამიანემ გააჩერა.
- აზრი არ აქვს, არ გაყვე(დამიანე)
-ჩვენც ჩაგვითრიეთ რა(დემე)
-სხვა გზა არ გვქონდა(ქეთა)
-გქონდათ, მაგალითად გეთქვათ თავის დროზე და გაგიგებდათ(ანკა)
-გაგვიგებდა, მაგრამ შეგვეშინდა(ქეთა)
-შენ შეგეშინდა, მაგრამ ახლა ვერაფერს ვეღარ შევცვლით. როგორმე უნდა შემოვირიგოთ(დამიანე)
-შანსი არ გაქვთ მაგის არცერთს(ნინი) ჩემოდნით ხელში ჩამოვიდა დაბლა.
-სად მიდიხარ(დამიანე)
-იქ სადაც არავის არ მომატყუებს(ნინი) არავის არაფრის თქმა არ დააცადა ისე გავიდა გარეთ და ტაქსში ჩაჯდა.
-ეხლა ადგებით ორივე წახვალთ და მოიყვანთ როგორც გინდათ(დემე) ყვიროდა უკვე.
-ვერ ვეტყოდით(დამიანე(
-რა? რატომ? არ გაუხარდებოდა? თუ ხელს შეგიშლიდათ(დემე)
-მოკვდებოდა(ქეთა)
-რა? (ყველა)
-ხო მოკვდებოდა გესმის? ჩვენ, რომ გვეთქვა ჩვენი ამბავი გაუხარდებოდა და სწორედ ეს მოკლავდა(ქეთა)
-ქეთა დამშვიდდი(დამიანე) მივიდა და მოეხვია.
-წესიერად ამიხსენით(დემე)
-ზუსტად ორი წლის წინ, იმ დღეს როცა მისთვის ეს ამბავი უნდა გვეთქვა გონება დაკარგა.(დამიანე) ყველა დაძაბული უსმენდა.

წარსული
საავადმყოფოში:
დაძაბულები ელოდნენ ქეთა და დამიანე ექიმის გამოსვლას. უკვე ორი საათია შიგნით არიან და გამოკვლევებს უტარებენ. ექიმი გამოვიდა თუ არა არაფერი უთხრა გარდა იმისა, რომ გაყოლოდნენ მას. კაბინეტში შევიდნენ თუ არა დამიანემ ვეღარ მოითმინა.
-რა ხდება? რა სჭირს?(დამიანე)
-მას გულის მანკი აქვს, ძალიან სახიფათოა მისთვის ყველანაირი ემოიცია(ექიმი)
-კი მაგრამ ის ხომ ჯერ ძალიან პატარაა, ჯერ ახლა იწყებს ცხოვრებას(დამიანე)
-განკურნებადია, შესაბამისი მკურნალობის შემდეგ მის სიცოცხლეს არანაირი საფრთხე არ დაემუქრება(ექიმი)
-საერთოდ არანაირი ემოცია არ შეიძლება მისთვის? არც სიხარული?(ქეთა)
-არა არც სიხარული და არც სხვა რაიმე ემოცია. ამიტომ ჯობია დაავადების შესახებ არ უთხრათ და ისე ვუმკურნალოთ(ექიმი)
-რა თქმა უნდა, თქვენ როგორც ჩათვლით საჭიროდ(დამიანე)
-მალევე გავწერთ, კიდევ ერთხელ გაფრთხილებთ მოარიდეთ ყველანაირ ემოციას(ექიმი)
-კარგით გასაგებია(დამიანე)
-მე წამლებს დაგიწერთ და თქვენ ეცადეთ ან საჭმელში ჩაუყაროთ ან სასმელში ისე, რომ ვერ მიხვდეს თვითონ(ექიმი)
-კარგით(ქეთა)

წარსულის დასასრული
-ახლა ხვდებით რატომ ვერ ვუთხარით?(დამიანე)
-ახლა მას კიდევ აქვს ეს დაავადება?(დემე)
-არა ორი თვის წინ განიკურნა და შევაწყვეტინეთ წამლების მიღება(დამიანე)
-ეს მან უნდა იცოდეს(დემე)
-ის არც ამის დამალვას არ გვაპატიებს(ქეთა)
-მართალია არ გაპატიებთ(ნინი) ნინიმ ტაქსი მოაბრუნა და დაბრუნდა. მიხვდა რომ სისულელეს აკეთებდა და პირიქით უნდა გახარებოდა მათი ამბავი, მაგრამ ნეტავ არ დაბრუნებულიყო და ის სიტყვები არ გაეგო საერთოდ.
-ნინი შენ ხომ(ქეთა)
-არა არაფერი არ მითხრათ(ნინი)
-ნინი ეს შენთვის გავაკეთეთ(დამიანე)
-ვიცი, წავედით(ნინი)
-რა? სად?(დემე)
-საავადმყოფოში უნდა გავიგო, რომ ჩემი პატარა კარგად არის(ნინი) მუცელზე დაიდო ხელები.
-წავედით ბარემ ჩვენიც ვნახოთ(დამიანე) მივიდა და ნინის მოეხვია.
-აუ ჩემიც რა ბარემ(ანასტასია)
-დილას ხომ ვიყავით უკვე ექიმთან(გეგა)
-მე კიდე მინდა(ანასტასია)
-წავედით მაშინ(დემე)
ნახევარ საათში უკვე საავადმყოფოში იყვნენ ყველანი.
საავადმყოფოს მისაღებში იყვნენ უკვე, როცა უეცრად ქრისტიმ გონება დაკარგა. ანდრეამ მოასწრო მისი დაჭერა.
-ვინმე დამეხმარეთ, ექიმი მოიყვანეთ სასწრაფოდ(ანდრეა)
-პალატაში შეიყვანეთ და ანალიზები გაუკეთეთ სწრაფად(ექიმი)
ერთი საათი გავიდა უკვე და ექიმი გამოდის.
-ზურა როგორ არის?(ანდრეა) ზურა-ექიმი. ანდრეას ნათლიაა.
-ტომოგრაფია უნდა გავუკეთოთ მანამდე ვერაფერს გეტყვით(ზურა)
-რატომ უნდა გადაუღოთ ტომოგრაფია(ანდრეა)
-დარწმუნებული ვარ, რომ სიმსიმნეა ამიტომ ზუსტად უნდა ვიცოდე მისი მდებარეობა, რომ მკურნალობა დავიწყოთ(ზურა) ყველა გაშეშდა.
-ის... ის ხომ.. ის ხომ ჯერ ძალიან ახალგაზრდაა, არ შეიძლება მას სიმსიმნე ჰქონდეს გესმის? არ შეიძლება. ჯერ ახლა ვიწყებთ ცხოვრებას. ჯერ ახლა ვიწყებთ სიყვარულს. არ შეიძლება გესმის? არ შეიძლება ცხოვრება ასე უსამართლოდ მოგვექცეს(ანდრეა) ზურამ გულში ჩაიკრა.
-არაფერი არ მთავრდება, ჯერ ახლა იწყება თქვენი ცხოვრება და სიყვარული(ზურა)
-არ შეიძლება... არა(ანდრეა)
-დამშვიდდი და მაცადე ჩემი საქმე გავაკეთო(ზურა)
ერთ საათში ტომოგრაფიის პასუხები იყო. ზურა გადაფითრებული სახით შევიდა პალატაში.
-ზურა(ანდრეა)
-მოკლედ ქრისტი ტვინის მეორე სტადიის სიმსიმნე გაქვს, რომელიც ინკურნება, მაგრამ ამ შემთხვევაში აბორტის გაკეთება მოგიწევს(ზურა) ცრემლიანი თვალებით უთხრა.
-რა? ორსულად ვარ? და გინდათ რომ ჩემი შვილი მოვკლა იმისთვის, რომ მე გადავრჩე?(ქრისტი)
-სხვა გზა არ არის(ზურა)
-არის, მე მას გავაჩენ(ქრისტი)
-ქრისტი შემომხედე, ჩვენ კიდევ გვეყოლება შვილები, ძალიან ძალიან ბევრი შვილი, ახლა სხვა გამოსავალი არაა. აბორტს უნდა დასთამხმდე(ანდრეა)
-არავითარ შემთხვევაში, მე ჩემს შვილს არ მოვკლავ მხოლოდ იმიტომ, რომ მე ვიცოცხლო(ქრისტი)
-ქრისტი გთხოვ(ანდრეა) პირველად დაინახა ანდრეა რომ ტიროდა.
-ანდრეა გთხოვ, ვერ ვიცხოვრებ მე დანაშაულის გრძნობით. ვერ ვიცხოვრებ როცა მეცოდინება, რომ ჩვენი შვილი მოვკალი მხოლოდ იმიტომ, რომ მე მეცოცხლა. არ შემიძლია გესმის? ამ შემთხვევაში ორივეს დაგვკარგავ. ჩვენი პატარა შეგიყვარდება დამიჯერე. ჩემს მაგივრად ის გეყოლება. ყოველ ღამე ზღაპრებს წაუკითხვა და მოუყვები თუ როგორ მიყვარდა.(ქრისტი)
-არა ქრისტი გთხოვ, შენს გარეშე მე როგორ ვიცოცხლო, შენს მშობლებზე არ ფიქრობ საერთოდ? მათ რას ეტყვი? როგორ აუხსნი იმას, რომ ყველას მიტოვება გინდა?(ანდრეა)
-მე არასოდეს არ დაგტოვებ, სულ თქვენთან ვიქნები, ყოველთვის დაგიცავთ და სულ მეცოდინება როგორ იქნებით. იქიდანაც სულ თქვენთან ერთად ვიქნები(ქრისტი)
-ერთ რამეს დამპირდი(ანდრეა)
-რას(ქრისტი)
-ბავშვს გააჩენ, მაგრამ ამის შემდეგ იბრძოლებ და არ დანებდები. ჩვენი გულისათვის არ დანებდები გესმის?(ანდრეა)
-გპირდები მე ვიბრძოლებ, ბოლო ამოსუნთქვამდე ვიბრძოლებ თქვენთვის(ქრისტი)
-მე სწორედ ასეთი ძლიერი ქრისტი მიყვარს(ანდრეა)
უკვე სამი თვე გავიდა მას შემდეგ რაც ქრისტის დიაგნოზი დაუსვეს. მუცელი უკვე საკნაოდ ეტყობოდა. ანდრეა ერთ ადგილას ვერასოდეს ჩერდებოდა. იცოდა, რომ ქრისტი არ დანებდებოდა, მაგრამ მაინც ეშინოდა. იმ სიტყვების გაგების ეშინოდა, რომელიც ქრისტის სამუდამოდ წაართმევდა და ხელიდან გამოაცლიდა.
-ანდრეა აქ ვართ ჩვენც(ქრისტი)
-რა? სად? როდის?(ანდრეა)
-აუ რას იშტერებ ბიჭო თავს შენ თუ მთვრალი ხარ და უჩემოდ დალიე(გეგა)
-აუ დავლიე ცოტა რა მოხდა(ანდრეა)
-აუ მთვრალი ანდრეა ძაან მაგარია(ანკა)
-აუ გახსოვთ ამის სიგიჟეები?(ნინი)
-აუ ნინი გეყოს რა(ანდრეა)
-აუ ანდრიუშ რას ბრაზდები(ნინი)
-და ანდრიუშა არა რა(ანდრეა)
-აბა ანდრიუშ მაშ რა დაგიძახოთ(დემე)
-და საერთოდაც ნანკა მქვია მე(ანდრეა) ეხლა ნახეთ ამათი გაწვალებაო.
-რა გქვია?(ალექსი) გადაბჟირდა.
-ნანკა(ანდრეა)
-აუ დემეეე მოდი რა უნდა გაცინო(ნინი) დემე ოთახში გასაბერი მუცლით შემოვიდა და ამაზე ხო უარესად ჩაბჟირდა ყველა.
-ნანკა რა ხდება?(დემე) ანდრეას მიმართა. ან ესენი მართლა გადადგნენ ჭკუიდან ან კიდე ღადაობენ.
-ყველა ერთნაირად გაგიჟდა(ანდრეა) სერიოზული სახით თქვა, მაგრამ დაწვრილებული ხმით.
-არა ესენი ვინ არიან საერთოდ(დემე)
-აუ დემუცი ჩემი დაქალუშკები არიან(ანდრეა)
-აუ ბავშვისთვის რაღაცეები გვაქვს საყიდელი, ვერ ხედავ მეშვიდე თვეში ვარ უკვე(დემე)
-ხვალ წავიდეთ და ვუყიდოთ(ანდრეა) დანარჩენები უკვე გაკვირვებულები უყურებდნენ.
-არა რა წამო ეხლა ვუყიდოთ(დემე)
-აუ ჩემი დაქალუშკები?(ანდრეა)
-ეგენიც წავიყვანოთ, აუ თან ბურგერები მინდა რა(დემე) დაემანჭა და მუცელზე დაიდო ხელები.
-წავედით გოგოებოოოო(ანდრეა)
-სად წახვედი ბიჭო დაეტიე სახლში(გიორგი)
-ვინ ბიჭო კაცო(ანდრეა)
-შენ ბიჭო მართლა *********(გიორგი)
-ვაიმეეეე დემე გაიგე რა მითხრა(ანდრეა) ცრემლიანი თვალებით შეხედა.
-აუ ეგ შენი დაქალუშკა მაგარი ვიღაცაა რა(დემე)
-მადლობა დიდი გენაცვალე, მაგრამ სანამ ორივე ჩამოგკიდეთ და ჩამოგახრჩვეთ გეყოფათ ეგ ღადაობა(გიორგი)
-რა? ვინ ღადაობს? აუ ჩვენც გვინდა რა(დემე)
-აუ ბიჭო შენ მართლა ხო არ გაჭედე ეეე(ნინი) თავში ხელი წამოარტყა დემეს.
-ვაიმეე ბავშვი გოგო ნორმალური ხარ შენ?(დემე)
-რა ბავშვი ბიჭო დებილი ხარ ხო შენ მართლა თუ თავს იდებილებ და ბებიაჩემის დიდი ბებიის მეზობლის წლისთავის მესამე დღეს, რომ თევზივი იყო მაგისნაირად მაგიტო მიყურებ პირ დაღებული(ნინი)
-აუ რას ხლართავ ამ წინადადებს ერთმანეთში(ანდრეა) ეს დაწვრილებული ხმა ყველას ნერვებს უშლიდა.
-აუ შენი ჭირიმე რა ნუ იწვრილებ მაგ ხმას, თორე ამოგაძრე საერთოდ ეგ ენა(ქრისტი)
-ვაიმეე დემუციკუ დაქალუშკების შემოტევააა(ანდრეა)
-აუ გოგოები წამო რა მაღაზიებს შევუტიოთ(დემე)
-ვაიმეე დემუცი წამო რა მეც საყიდელი მაქვს საცურაო კოსწიუმი(ანდრეა)
-რა საცურაო კოსწიუმი შენ უბედურო(გეგა) ანდრეას დააჯავრა.
-ვაიმეეე რა ანჩხლი ძმა გყავს დემუცი რა არი(ანდრეა)
-ჩვენს დაქორწინებას ვერ შეეგუვნენ ისევ(დემე)
-რას ვერ შევეგუეთ?(ნინი)
-მე და დემუციკოს დაქორწინებას(ანდრეა)
-აუ ეხლა ამას თუ სიფათი არ გადავუხსნა მე(გეგა) გიორგიმ დაიჭირა.
-აუ დემუციკო გამომყევი რა(ანდრეა) სამზარეულოში გავიდნენ და ისევ ბავშვზე გააგრძელეს ლაპარაკი.
-აუ ბიჭო მემგონი ესენი მოიწამლნენ ხო იცი შენ(ალექსი)
-შენ რა იცი(გეგა)
-აბა დებილებივით, რომ იდგნენ და ღებავდნენ სამი საათი იმ ოთახს. ეტყობა ცუდი საღებავი აარჩიეს და ჰალუცინაციები დაეწყოთ(ალექსი)
-აუ არ არი გამორიცხული ხო იცი შენ, თორე დემეს ვაფშე არ შეუძლია მსახიობობა(ნინი)
-არც ანდრეას, ფსიქიატრთან ხმა ვერ ამოიღეს გადაწითლებულები იყვნენ და ეხლა ამხელა რაღაცა დადგეს?(ქრისტი)
-მემგონი ჯობია საავადმყოფოში წავიყვანოთ(ნინი)
-წავედით, დამიანეც იქ არის ბარემ(ნინი)
-მაგას იქ რა უნდა(გეგა)
-პასუხები უნდა წამოეღო ჩემი და ბარემ იქ იქნება(ნინი)
-ნანკაა, ნანკა მოდი ორი წითით აქ(ალექსი)
-გისმენ(ანდრეა) თავი გამოყო ოთახიდან. ან როდის მოასწრო ასვლა ან როდის ჩაიცვა კაბა და ქუსლიანი და ან როდის გაიკეთა მაკიაჟი.
-რას გავხარ(გიორგი)
-რა? რას ვგავარ(ანდრეა) სახე დამანჭა სატირლად.
-ძაან ლამაზი ხარ, თოჯინა ხარ რა(გიორგი) სიტუაციის გამოსწორება სცადა.
-რატომ მეძახდი(ანდრეა)
-მემგობი ჯობია დემე კონსულტაციაზე წავიყვანოთ ხო(გეგა)
-ეხლა ვაპირებდით წასვლას(ანდრეა)
-ჩვენც გამოგყვებით(ალექსი)
-აღარ გვიბრაზდებით, რომ გავიპარეთ?(დემე) თავი გამოყო.
-არა, თქვენ სიყვარულს წინ ხო ვერ აღვუდგებით, მაინც დაქალუშკები ვართ(ნინი) მანქანაში ჩასხდნენ და საავდმყოფოსკენ აიღეს გეზი.
საავადმყოფოში მისულებს ყველა გაკვირვებული სახით უყურებდათ. დამიანე სიცილისგან დაბლა იწვა, მაგრამ დანარჩენების სერიოზული სახე, რომ დაინახა მაშინვე დასეროზულდა ისიც.
-რა გჭირთ თქვენ ბიჭო(დამიანე)
-საღებავით მოიწამლნენ მგონი და ერთ ორსული ჰგონია თავი და მეორეს ნანკა კიდე(ალექსი)
-ეეე რას მეღადავები ბიჭო შენ(დამიანე)
-ნეტა გეღადავებოდეთ(ნინი)
-დემუცი წავედით ექიმთან(ანდრეა)
-რა ექიმთან, აუ ძაან გაკლიათ თქვენ ძმობას გეფიცები(დამიანე)
ექიმმა დემე და ანდრია პალატაში შეიყვანა და ანალიზების გაკეთება დაავალა მედდას.
-აუ ეხლა მართლა გეყოთ რა ეს ღადაობა(დამიანე) გაბრაზებული სახით უთხრა.
-ნეტა მართლა ვღადაობდეთ(ნინი)
-დანარჩენები სად არიან(დამიანე) გაუკვირდა მარტო გეგა, ალექსი და ნინი რომ დაინახა.
-დანარჩენები სახლში დავტოვეთ(ნინი)
-მიკვირს როგორ მოახერხეთ(დამიანე)
-ამათი შემხედვარე ანასტასია ცუდად გახდა და დარჩნენ(გეგა)
-და მერე თუ ცუდად არის რას გამომეჭიმე შენ აქ(დამიანე)
-თვითონ მთხოვა გაყევიო და რა მექნა მე(გეგა)
ამასობაში ერთი საათი გავიდა, ექიმიც გამოვიდა და მათკენ წავიდა.
-მოწამლულები არიან, როგორც თქვენ ვარაუდობდით უხარისხო საღებავით და ჰალუცინაციები დაეწყოთ(ექიმი)
-და საშიში ხომ არ არის ეს მათი ჯანმრთელებისთვის?(ნინი)
-საშიში არ არის, რამდენიმე საათში გაუვლით, მაგრამ მანამდე გაძლებას გისურვებთ ისეთი გეგმები აქვთ(ექიმი) სიცილით უთხრა და წავიდა.
დემე და ანდრეაც გამოვიდნენ პალატიდან.
-წავედით ეხლა ბავშვს ვუყიდოთ რაღაცეები(დემე)
-წავედით და იმედია თქვენც მოგვყვებით(ანდრეა)
-აბა ჩემ გარეშე სადმე გაგიშვებ?(დამიანე)
-ნინუცი გამაცანი ეს ბიჭი სასწრაფოდ და წავედით ქორწინების სახლში(ანდრეა)
-ეეე მოიცა რა ქორწინების სახლში, იქ რა გინდა(დამიანე) შეშინებული სახით გახედა.
-ცოლად უნდა გამოგყვე წავედით ჰა ეხლა(ანდრეა)
-ვაიმეე ნინი ოღონდ ეხკა მიშველე(დამიანე) გადაუჩურჩულა.
-ნანკა შენ უკვე გყავს ქმარი(ნინი)
-ააა უი აღარ მახსოვდა(ანდრეა) გაიკრიჭა.
-გაგიმართლა, რომ ვერ გაიგო(ნინი)
-ეე კაი ხო ქმარი მყავს მყავს მარა ეს მაინც გამაცანი(ანდრეა)
-ქმარი გყავს ნანკაა(ნინი)
-გოგო ვიცი რომ ქმარი მყავს მარა ხო უნდა ვიცნობდე ადამიანს არა? ბოლოდ და ბოლოს შენი მეგობარია(ანდრეა)
-ვაიმეე წამოდი და მერე გაგაცნობ რა(ნინი)
-ვაიმეე ამხელა მუცლით გელოდებით გარეთ ამდენი ხანია და თქვენ კიდე ფეხი ვერ გამოადგით რა(დემე)
-ოჰოოო გაბრაზდნენ ჩემი პატარებიო?(ანდრეა)
-ეხლა ორივეს დავიჭერ და მოვკლავ წამებით(დამიანე)
-ეეე ბიჭო გეყოს რა ეხლა, როგორმე სახლამდე მიმაყვანინე და მერე ნელ-ნელა მოვლენ აზრზე(გეგა)
-წავედით ეხლა მაღაზიებში(ანდრეა)
-აუ ნანკა დღეს არ გვინდა რა ხვალ წავიდეთ, დავიღალე ძაან(დემე)
-ვაიმეე ხო ნანკა არ შეიძლება დემუცისთვის დაღლა(ალექსი)
-უი თეკლა ვერ შეგამჩნიე აქ თუ იყავი(დემე)
-ვინ არი თეკლა(ნინი)
-ვაიმეე სკლეროზი დაგეწყოთ, აი ეს(დემე) ალექსისკენ ხელი გაიშვირა და გასასვლელისკენ წავიდა.
-რა თქვა? ვინ არიო/ თეკლაო?(ალექსი)
-ვა თეკლუშ?(ნინი) დაბლა იწვა უკვე.
- აუ მე თუ ეგენი არ მოვკლა ორივე(ალექსი) ძლივს გააკავეს დამიანემ და გეგამ.
-ეეე კაი ბიჭო რა გჭირს შენ, ელანდებათ რაღაცეები ვერ ხედავ?(დამიანე)
-სად წავიდნენ ბიჭი ისინი(ნინი)
-მანქანაში იქნებიან(გეგა)
-არ არიან ვეძები, აქ არა რაინა(ნინი)
-რა დავაშავე ესეთი რა(ალექსი)
-მოვძებნოთ სანამ რამე შარი აიკიდეს(ნინი)
ერთ საათიანი ძებნის შემდეგ ბავშვთა მაღაზიაში იპოვეს ორივე, სადაც ტანსაცმელს და სათამაშოებს არჩევდნენ. ორივე ძალიან კარგად და კომფორტულად გრძნობდა თავს, რასაც ვერ ვიტყვით კონსულტანტ გოგონაზე, რომელიც საწყალი თვალებით უყურებდათ.
-აქ რას აკეთებთ(ნინი)
-ბავშვისთვის ტანსაცმელს ვარჩევთ(ანდრეა)
-დემე დაღლილია და მგონი ჯობია სახლში წავიდეთ(გეგა)
-არ ვარ დაღლილი მე(დემე)
-ხო არ არის ჩემი დემუცი დაღლილი(ანდრეა)
-ღმერთო შენ მიშველე(გოგონა)
-რა თქვით?(ანდრეა)
-არაფერი ბატონო(გოგონა)
-არა რა მხედველობაზე უნდა შეამოწმონ ხოლმე, სანამ სამსახურში მიიღებენ, ბატონო არა ქალბატონო(ანდრეა)
-აუ ამდენი იდიოტი რანაირად იბადებით ამიხნის ვინმე?(გოგონა)
-შენი სახელი?(დემე)
-ანუკი(გოგონა)
-მომისმინე ანუკი ეხლა კარგად, სანამ სულ ღერა ღერა დამიპუტია ეგ თმები შენთვის ჯობია გაჩერდე ჩემო კარგო, ეს უბრალო რჩევააა(ანდრეა)
-აჰაა რჩევა ხო(ანუკი)
-კი(ანდრეა)
-სანამ სხვას მისცემ რჩევას მგონი ჯობია ჯერ შენს თავზე იმუშაო არა?(ანუკი) თქვენ არ იცით, მაგრამ ანუკი თაკოს დაა.
-ჩემს თავზე?(ანდრეა) გაკვირვებულმა შეხედა.
-თუ ქალად მიიჩნევ თავს მაშინ ფეხები და წვერი მაინც გაგელარსა რა უბედურებაა(ანუკი)
-ბატონო?(ანდრეა)
-უჰ ძლივს, სწორედ მაგის ახსნას ვცდილობ, რომ ბატონი ხარ და არა ქალბატონი(ანუკი)
-ვაიმეეე დემუცი ხედავ რეებს მეუბნება?(ანდრეა)
-ბიჭო ეს რა მუცელი მიკეთია ან აქ რა გვინდა ან თქვენ რა შეშინებული სახეებით იყურებით(დემე) გაკვირვებულმა გადახედა დანარჩენებს.
-ვაიმეეე დემე მგონი გვეშველა(ნინი)
-ამიხსნით თუ უნდა ვიმკითხაო?(დემე) ნინიმ ცალკე გაიყვანა და ყველაფერი აუხსნა.
-ჰაა? მომესმა? რა ორსულად მეგონა თავი გოგო, რა ექოსკოპიაზე ვიყავი(დემე) პირდაღებული უყურებდა.
-ასეა ასე ჩემო დემე(ნინი)
-აუ ბიჭო ანდრეა დავკარგეთ(გეგა)
-ამ სამმა ბედოვლათმა როგორვერ მოახერხეთ ერთი ადამიანისთვის ყურადღება მიგექციათ(ნინი)
-ეეე რა ჩვენი ბრალია(გეგა)
-არა რას ამბობ ჩემი ბრალია(ნინი)
-ანუკის ვკითხავ(ალექსი)
-ვინ არი ანუკი(ნინი)
-კონსულტანტი და თან თაკოს და ნინი(ალექსი)
-წადი მერე რას მიდგეხარ აქ ბებიაჩემის პოლისჯოხივით(ნინი)
-აუ ამან თუ არ გაგამწარა ხო არა რა(გეგა) სიცილით იგუდებოდა.
-შენ რაღა გაცინებს, ადამიანი დაიკარგა არ ვიცით სად არი და შენ დამდგარხარ და პაპაჩემის კალოშივით დაგიღია პირი და მიყურებ(ნინი)
-ვაიმეე ნინი ნუ დაგვცოფე რა(დამიანე)
-ეხლა შენით გაჩერდები თუ მე მოგიარო(ნინი)
-ჩუმად ვარ(დამიანე) ალექსი მოუახლოვდათ.
-სად არიო იცის?(ნინი)
-პანიკებში ჩავარდნილა თავი უნდა მოვიკლაო(ალექსი)
-არ უთქვამს სად მიდიოდა?(ნინი)
-არ ვიცი ნინი არ ვიცი(ალექსი) ყველა სასოწარკვეთილი იყო უკვე.
-წავედით მოვძებნოთ, ოღონდ დანარჩენებს არ გააგებინოთ(ნინი)
-ნინი წადი შენ სახლში და ჩვენ მოვძებნით(დემე)
-შენ ისევ მოწამლული ხარ? რა სახლში წავიდე როცა ანდრეა არ ვიცით ცოცხალია თუ მკვდარი(ნინი)
-რეებს ბოდავ გოგო შენ ცოცხალია აბა რა, ვიპოვით(დამიანე) ანუკი სირბილით მიუახლოვდა მათ.
-შენობაშის სახურავზეა გადმოხტომას აპირებს(ანუკი)
-რა?(ნინი)
-წამოდით სწრაფად, რას მიყურებთ(ანუკი) ყველა მაღლა აცვივდა.
-ნანკა გაჩერდი რას აკეთებ(ნინი)
-რა ნანკა(დემე) გადაუჩურჩულა დამიანეს
-თავს მასე ეძახის(დამიანე) მანაც იგივე გაიმეორა.
-სად არი დემუცი(ანდრეა)
-აქ ვარ(დემე)
-მუცელი, შენი მუცელი(ანდრეა)
-რა მუცელი(დემე)
-ბავშვი დაკარგე, შენ ბავშვი დაკარგე(ანდრეა)
-არ დაუკარგავს ნანკა, ბავშვები უკვე სახლში არიან და სენ გელოდებიან(ნინი)
-არა მატყუებთ, შენ მე მარყუებ ნინაჩკა(ანდრეა)
-ანდრეა გთხოვ გაჩერდი რა, გადავარდები(გეგა)
-სწორედ ეგ მინდა(ანდრეა)
ნელ-ნელა წინ გადადგა ნაბიჯები და უცებ ჰაერში აღმოჩნდა.
ერთი წამიც და ანდრეა ჰაერში აღმოჩნდა. დემემ მოასწრო მისი დაჭერა. გონება დაკარგული ჰქონდა. თავიდან კი სისხლი სდიოდა. ასევე მუცელში რაღაც ბასრი საგანი ჰქონდა შერჭობილი. მაშინვე მანქანაში ჩასვეს და საავადმყოფოშო წაიყვანეს. ოც წუთში ანდრეა უკვე საოპერაციოში ჰყავდათ შეყვანილი. ექვსი საათი გავიდა, მაგრამ ექიმი არ გამოდიოდა. ყველა გიჟს გავდა.
-სად არიან ამდენ ხანს?(ნინი) -გამოვლენ ალბათ მალე, დამშვიდდი ყველაფერი კარგად იქნება(დემე) მის დაწყნარებას ცდილობდნენ ბიჭები, მაგრამ მათ კი იცოდნენ, რომ ანდრეა საკმაოდ მძიმე მდგომარელბაში იყვნენ. სუყველანი მოსაცდელში იყვნენ შეკრებილები და ექიმის გამოსას ელოდებოდნენ. მის მშობლებს უკვე გააგებინეს და პირველივე რეისით მოფრინავენ ინგლისიდან. კიდევ ერთი საათი გავიდა, მაგრამ ახალი არაფერია.
-დემე წადი და რამე გაარკვიე თორე გავგიჟდები უკვე რა (ნინი) საწყალი თვალებით შეხედა.
-დამშვიდდი ყველაფერი ძალიან მაგრად იქნება, ის ვერ მიგვატოვებს გესმის? ერთი სერიოზული კაცი ხო გვჭირდება მისი თქმით არა?(დემე) ქრისრი კი ხმას არ იღებდა. ერთ წერტილს მიშტერებული იჯდა მხოლოდ. დამიანე გვერდით მიუჯდა.
-კარგად იქნება, ყველაფერი ძალიან მაგრად იქნება (დამიანე)
-ის კარგად იქნება, ის ძლიერია გესმის? ძლიერია(ქრისტი)

საოლერაციოში:
-ექიმო პაციენტის მდგომარეობა ძალიან მძიმეა, მგონი ჯობია აპარატზე შევაერთოთ და ცოტა მოძლიერდეს (დამხმარე)
-არა ოპერაციას თუ არ გავაგრძელებთ ვერ გადაიტანს ამ ღამეს (ექიმი)
-კი მაგრამ (დამხმარე)
-ვაგრძელებთ (ექიმი) ათი წუთი ხმა არავის ამოუღია. ათ წუთში გაისმა აპარატის გამაყრუებელი წრიპინი, რომელმაც გარეთ მოსაცდელიში მყოფები გააშეშა. იქიაც ისმოდა ის შემზარავი ხმა რასაც აპარატი გამოსცემდა.
-ექიმო პაციენტს ვკარგავთ (დამხმარე)
-ადრენალინი შეუყვანეთ (ექიმი)
-არ შველის (დამხმარე)
-ასზე დამუხტეთ... განმუხტვა... კიდევ ერთი ადრენალინი და ორასზე დამუხტეთ.... განმუხტვა.. თავიდან...განმუხტვა.. ერთხელ კიდევ ვცადოთ... განმუხტვა (ექიმი)
-ანდრეა კი უკვე ამ ქვეყნად აღარ არის. ესმის, ყველაფერი ესმის, მაგრამ რაღაც თუ ვიღაც ეკაუწება სხვა სამყაროსაკენ.
გარეთ? გარეთ საშინელება ხდება. საოპერაციოს კართან მყოფებს ექიმის ხმა ჩაესმით.
-გარდაცვალების დრო ოცი საათი და სამი წუთი (ექიმი) ქრისტი საოპერაციოს კარს მუშტებს ურტყავს და ბოლო ხმაზე ყვირის.
-ვერ მიგვატოვებ გესმის? მე და ჩვენ შვილს ვერ მიგვატოვებ. შენ შვილს ვერ მიატოვებ გესმის? არ გაქვს ამის უფლება (ქრისტი) იქვე ჩაიკეცა და გონება დაკარგა. ანდრეასთან ერთად ბავშვსაც კარგავდა. ანდრეას შვილსაც კარგავდა. ის მეორე საოპერაციოში მოათავსეს კიდე.
ანდრეა აპარატზეა შეერთებული. ექიმები არანაირ იმედს არ აძლევენ იმისას, რომ ოდესმე გაიღვიძებს. რა გაღვიძებაზეა საუბარი დამოუკიდებლად სუნთქვაც არ შეუძლია.
-იქნებ იყოს სხვა გამოსავალი? -ცრემლაიანი თვალებით შეხედა ანკამ ექიმს.
-ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ მომდევნო თორმეტ საათში თუ გონზე არ მოვა აპარატი უნდა გამოვრთათ. სხვა გზა არ არის და არც სხვა რაიმე სახის მკურნალობას ექნება აზრი -ექიმმაც იგივე ინტონაციაში წარმოსთქვა.
-არა თქვენ ვალდებული ხართ ის გადაარჩინოთ, არ გაქვთ უფლება ასე მოხვიდეთ და მისი სასიკვდილო განაჩენის შესახებ გვითხრათ. არ შეგიძლიათ ხელი აიღოთ მის სიცოცხლეზე და უბრალოდ მოვლენების განვითარებას დაელოდოთ ისე თითქოს უბრალოდ დროის გასვლის შემდეგ ნივთი სანაგვეზე უნდა მოისროლოთ - უკვე ყვიროდა ნინი. დემე მის გაკავებას ცდილობდა, მაგრამ ამაოდ.
-ქალბატონო ჩვენ ყველაფერი ვიღონეთ იმისთვის, რომ ის გადაგვერჩინა და დამერწმუნეთ ახლაც არ დავნებდებით, ყველანაირი გზით შევეცდებით ბატონი ანდრეა მდგომარეობიდან გამოვიყვანოთ -ზედმეტად დამწუხრებული ხმა ჰქონდა ექიმსაც.
-და ქრისტი? მასზე რისი თქმა შეგიძლიათ? -აქამდე ხმას არ იღებდა გეგა, მთელი თავისი გონებით ქრისტისთან და ჯერ არ დაბადებულ ბავშვთან იყო, რომელიც სიცოცხლისთვის იბრძოდა.
-მისი მდგომარეობაც საკმაოდ მძიმეა, თუმცა ჩემი აზრით მოახერხებს ორივეს გადარჩენას, მაგრამ ექიმი გარანტიას ვერ გაძლევთ. ქალბატონ ქრისტის ძალიან ბევრი ტრავმა აქვს გადატანილი სავარაუდოდ ამ ბოლო ხანებში და ამან გამოიწვია მისი ამჟამინდელი მდგომარეობა. ახლა მთავარია ოპერაცია დამთავრდეს და გამოფხიზლდეს. სხვა დანარჩენი კარგად იქნება- იმედია ხმით საუბრობდა ექიმი და თითქოს დანარჩენებსაც იმედის ნაპერწკალმა გაჰკრათ გულში.
-შეგიძლიათ ანდრეასთან შემიშვათ სულ ცოტახნით -იმედიანი თვალებით გახედა ნინიმ ექიმს.
-შეგიშვებთ სულ ცოტახნით სანდროს ხათრით და მინდა გთხოვოთ, რომ ესაუბროთ მას ესმის ყველაფერი...გამომყევით(ექიმი) ნინიც უხმოდ გაყვა. დანარჩენები? უბრალოდ გაშტერებულები იდგნენ. ვერ იჯერებდნენ, რომ შეიძლება ორი მათთვის საყვარელი ადამიანი დაეკარგათ და ამას დამატებული ანდრეას და ქრისტის შვილიც.
-ისინი ხომ კარგად იქნებიან?- ხმას არ იღებდა აქამდე ანასტასია. ვერც ვერავინ გასცა პასუხი ამ კითხვაზე. მოვლენების გადახარშვას ცდილობდა. სულაც არ ეხმარებოდა მის მხრებზე მოხვეული დემეს ხელები. რაღაც არა ამქვეყნიურ ტკივილს განიცდიდა. როგორ უნდა ეთქვა ლილესთვის და გეგასთვის ეს ამბავი ან თუნდაც ანდრეასთვის და ანისთვის, რომ ქრისტის და ანდრეას კარგავდნენ და მათთან ერთად შვილიშვილსაც. მათ ხომ ჯერ მათი დაქორწინების ამბავიც კი არ იცოდნენ და ახლა ასე უცებ აღმოჩნდა, რომ ხელიდან ეცლებათ შვილები და შვილიშვილი. დიახ შვილები, აბსოლიტურად ყველა მათგანის შვილია ქრისტიც და ანდრეაც და ყველა მათთაგანის შვილიშვილია ჯერ კიდევ არ დაბადებული პატარა. საბა, ელენე, ბექა, ნინი, დემე, ნანკა, ანდრეა, ანი, სანდრო, ქეთი, გეგა და ლილე ყველა მათგანმა ერთად გაზარდა ასე ვთქვათ ჩვენი გიჟი სასტავი, რომლებიც ყოველთვის ერთმანეთის გვერდით დგანან. ნინი ჯერ არ იყო რეანიმაციაში შესული, რომ ქრისტის ექიმი გამოვიდა გარეთ მომღიმარი სახით, ნინის თითქოს გულზე მოეშვა. მიხვდა, რომ კარგი ამბავი იყო. მიხვდა, რომ ქრისტიც და ბავშვიც კარგად იყვნენ და დამშვიდებული შევიდა რეანიმაციაში ანდრეასთან.

რეანიმაციაში:
ნინი ჩუმად შევიდა შიგნით. ანდრეას დანახვისას კედელს დაეყრდნო, რომ არ წაქცეულიყო. იქვე სავარძელში ჩაჯდა, ანდრეას გაყინული ხელი თავისაში მოიქცია და საუბარი დაიწყო.
-იცი როგორ მენატრები? აი ისე ძალიან, უკვე სუნთქვა მეკვრის შენს თვალებს, რომ ვხედავ. ქრისტიც ძალიან ცუდადაა, შენი შვილიც ძალიან ცუდადაა გესმის? შენი დაბრუნება სჭირდება ორივეს. შენი გვერდით დგომა გვჭირდება ორივეს, შენს გარეშე არაფერი არ ვართ არცერთი ჩვენგანი. შენი დარიგება მაკლია, შენი გვერდში დგომა მაკლია, შენი გაბრაზებული სახის დანახვა და მერე ამაზე ჩვენი გიჟური სიცილი მენატრება. შენი სიცაცნცარე და ამავე დროს შენი სერიოზულობა მენატრება. შენ მენატრები, ადამიანი მენატრება, რომელიც ყველასაგან განსხვავებულია. ადამიანი მენატრება, რომელიც ამ სამყაროში არავის გავს. შენი არა ორდინალური ქცევები მენატრება. ჩვენი სიგიჟეები მენატრება. შენთან ჩახუტება მენატრება. ჩემი ბრალია გესმის? ჩემი ბრალია ახლა ამ დღეში, რომ ხარ. მე, რომ არ ამეტეხა ბავშვის ოთახის შეღებვა არაფერი დაგემართებოდა. არაფერი დაემართებოდა ქრისტის. ვერ მიგვატოვებ გესმის?

ნახევარ საათში ყველანი ერთად შემოცვივდნენ საავადმყოფოში საბა, ელენე, ბექა, ნინი, დემე, ნანკა, ანდრეა, ანი, სანდრო, ქეთი, ლილე და გეგა. ყველას ეტყობოდა, როგორ ნერვიულობდნენ, მათ იცოდნენ, რომ უბრალო რაღაცაზე არ დაურეკავდათ დემე და ჩამოსვლას არ სთხოვდათ. იცოდნენ, რომ ძალიან ცუდი რამ ხდებოდა.
-რა ხდება? ანდრეა სად არის?-ლილე მაშინვე ანასტასიასთან მივარდა, მოეხვია და თან ჩუმად იკითხა.
-რეანიმაციაშია აპარატზე შეერთებული-ანასტასიამაც ამოიჩურჩულა. სანდრო კი უკვე ექიმთან იყო და მათ ამბავს არკვევდა. უკან წაშლილი სახით დაბრუნდა.
-სანდრო რა ხდება?- გეგამ შიშნარევი ხმით ჰკითხა.
-ანდრეა აპარატზეა შეერთებული და თუ 12 საათში გონს არ მოვა აპარატს გამოურთავენ- ამის თქმისას კინაღამ იქვე მოკვდა ლილეს სახე, რომ დაინახა.
-არა არა მატყუებ ხო? სანდრო ხომ მატყუებ? უბრალოდ მეხუმრები ხო? ეხლა სადღაც დგას ანდრეა და დამცინით ხო?- ლილე ბოლო ხმაზე ყვიროდა უკვე. არ შეეძლო იმის გააზრება, რომ შეიძლებოდა მისთვის ერთ-ერთი ყველაზე ძვირფასი ადამიანი დაეკარგა.
-ნეტა ასე იყოს, ნეტა გატყუებდე-სანდროც იმავე მდგომარეობაში იყო. რეანიმაციასთან იყვნენ ყველანი შეკრებილები და უბრალოდ საშინელება ხდებოდა.
თერთმეტი საათი გავიდა უკვე და არაფერია ახალი. თერთმეტი საათი და ნინი ერთი წამითაც არ გამოსულა მისი პალატიდან, ერთი წამითაც არ შეუწყვეტია ლაპარაკი, ყველაფერი გაახსენა, ყველა ერთად გატარებული მომენტი გაახსენა, ყველა ერთად ჩადენილი სიგიჟე და ყველა დაუვიწყარი მომენტი.
-ანდრეა უნდა გაიღვიძო გესმის? ვერ დანებდები, ამდენი რაღაცის მერე ასე უბრალოდ ვერ დანებდები, არ მოგცემ უფლებას გესმის? მე მჭირდები, ქრისტის და თქვენს შვილს სჭირდები. მამა სჭირდება, რომელიც თმებს დაუწნავს ან კიდე ფეხბურთის თამაშს ასწავლის. მამა სჭირდება, რომელიც ყოველ ღამე ზღაპარს მოუყვება და რომლის მკლავებშიც დაცულად იგრძნობ თავს. მამა სჭირდება, რომელიც პირველი სიყვარულის დროს რჩევებს მისცემს. მამა სჭირდება, რომელიც პირველი განსაცდელის დროს გვერდით დაუდგება და ასწავლის, როგორ გადალახოს ის დაბრკოლება. მამა სჭირდება, რომელიც ველოსიპედის ტარებას ასწავლის და ყოველი გადმოვარდნის შემდეგ ნატკენ ადგილას აკოცებს და არ მისცემს უფლებას რამის შეეშინდეს, რომელიც კიდევ ხელახლა აცდევინებს და ერთად გამოუვათ. მამა სჭირდება, რომელიც პირველი იმედგაცრუების დროს მხარში დაუდგება და აუხსნის, რომ ალბათ საჭირო იყო და იმოტომ ჩამოშორდა ის ადამიანი. მამა სჭირდება, რომელთანაც რჩევის საკითხავად მივა. მამა სჭირდება, რომელიც ყოველთვის დახმარების ხელს გაუწვდის და არავითარ შემთხვევაში დანებების უფლებას არ მისცემს და ეს ყველაფერი შენ უნდა მისცე. შენ უნდა იყო ადამიანი, რომელსაც დაეყრდნობა და ცხოვრების სირთულეების არ შეეშინდება. შენ უნდა იყო ადამიანი, რომელიც ყველა სირთულის დროს გვერდში უნდა დაუდგეს და ეხლა რა გინდა, რომ ის დატოვო? თან ჩემი უაზრო ახირების გამო, ჩემი დებილური სიჯიუტის გამო? ჩემი დანაშაულის გამო?- ნინი ბოლოში უკვე სიტყვებს ძლივს აბამდა ერთმანეთს. მის ხელზე ედო თავი და იცოდა, რომ მისი ბრალი იყო ანდრეას, რომ კარგავდა. სულ რაღაც ათი წუთი და აპარატს გამოურთავდნენ. წაართმევდნენ თავის საყვარელ ადამიანს, შედეგი არ გამოიღო ექიმების არანაირმა მცდელობამ და ახლა სულ რაღაც ათ წუთში საყვარელ ადამიანს დაკარგავდა. ადამიანს, რომელიც მისთვის ძმა იყო. მისი ახირების გამო კარგავდა. მისი უაზრო სიჯიუტის გამო. მისი დებილური ქცევების გამო. ამას უმეორეობდა საკუთარ თავს და ვერ წყნარდებოდა. ანდრეას ხელზე ედო თავი და გაუჩერებლად მოსდიოდა ცრემლები.
ნინი თავს ვერ პატიობდა, რომ მის გამო ანდრეას კარგავდა. მისი სულელური სიჯიუტის გამო კარგავდა მისთვის საყვარელ ადამიანს. ქრისტი კარგავდა ქმარს მის გამო და პატარა ჯერ კიდევ უსუსური არსება კარგავდა მამას. მამას, რომელიც ყოველთვის მის გვერდით უნდა ყოფილიყო და უნდა ესწავლებინა ცხოვრება. თავის თავს იდანაშაულებდა. ვერ პატიობდა საკუთარ თავს მისი სიჯიუტის გამო საყვარელი ადამიანის დაკარგვას. ხელის მოჭერა იგრძნო, მაგრამ ეგონა ეჩვენებოდა და ყურადღება არ მიქცია. კიდევ ერთხელ, რომ იგრძნო იგივე თავი ნელა ასწია ზევით და ანდრეას მოელვარე თვალების დანახვისას, ისეთი ფერი დაედო რამის ანდრეა წამოხტა და ექიმს დაუძახა. ნინი ისე წამოფრინდა სავარძელი სადღაც გაისროლა და გიჟივით გავარდა გარეთ.
-ექიმი სად არი? ჩქარა მოვიდეს-ბოლო ხმაზე გაყვიროდა. ყველამ შეშინებული სახით გახედა და ლილე იქვე ჩაიკეცა. ნინის ცრემლიანი სახის დანახვისას იქვე გაქვავდა ყველა.
ექიმები რეანიმაციაში შევარდნენ. ნინი კედელს მიეყრდნო და დაბლა ჩაცურდა. ყველას ეგონა, რომ ანდრეა დაკარგეს.
-ღმერთო მან გაიღვიძა-ნინიმ ამოიჩურჩულა, მაგრამ არავის გამოპარვია.
-რა თქვი?... ნინი..-დემე მივიდა და შეანჯღრია. ძლივს მოეგო გონს და ცრემლიანი თვალებით გახედა.
-გაიღვიძა..გაიღვიძა.. მე ის არ მომიკლავს.. მან გაიღვიძა.. მე მისი მკვლელი არ ვარ-ნინი დაპროგრამებულივით იმეორებდა, ყველა ხვდებოდა, რომ თავს იდანაშაულებდ, მაგრამ ისიც იცოდნენ, რომ ახლა ვერ დააწყნარებდნენ. თვითონ უნდა გაეაზრებინა მონხდარი. დემე უბრალოდ გვერდით მიუჯდა და ჩაეხუტა. ამ დროს ექიმი გამოვიდა:
-მან გაიღვიძა და დამოუკიდებლად სუნთქავს თუმცა გულის გადანერგვა ესაჭიროება-ექიმმა ძლივს გასაგონად წარმოთქვა ეს სიტყვები.
-კი, მაგრამ რას ნიშნავს გულის გადანერგვა სჭირდება მას ხომ სრულიად ჯანმრთელი გული აქვს-არა ამქვეყნიური ხმით წაემოთქვა ლილემ.
-აქამდე ასე გეგონათ თუმცა გულის მანკი დაუდგინდა, რომელიც არ ინკურნება და ერთადერთი საშუალება გულის გადანერგვაა თუ არადა დაიღულება-ძალიან უჭირდა ექიმს ამ სიტყვების თქმა, ანდრეა თითქმის მის თვალწინ გაიზარდა, ყოველთვის აინტერესებდა მედიცინა.
-არა სისულელეა, ამდენი რაღაცის გადატანა, ერთად ამდენი პრობლემა არ შეიძლება ჩნდებოდეს-ანკა თვითონაც არ იცოდა რას ამბობდა.
-მომლოდინეთა სიაში პირველ ადგილზეა, თუმცა არ ვიცი რამდენი ხანი დასჭირდება გულის პოვნას-ექიმმა შიშნარევი ხმით წარმოსთქვა.
ამ დროს ლილე უკვე გარეთ სეირნობს. ვეღარ მოუსმენდა შვილის სასიკვდილო განაჩენს. ანდრეას მისი გული სჭირდებოდა. მას უნდა დაეთმო სიცოცხლე იმისთვის, რომ ანდრეას ეცოცხლა. მისთვის უნდა მიეცა საკუთარი გული. არც დაფიქრებული ისე გადაუდგა წინ დიდი სისწრაფით მომავალ მანქანას და მერე არაფერი აღარ ახსოვს. თვალები პალატაში გაახილა. სანდრო იყო მასთან. სხვა ყველა დანარჩენი ჯერ კიდევ ყველაფრის გააზრებას ცდილობდა.
-სანდრო-ჩახლეჩილი ხმოთ წარმლსთქვა.
-ლილე-სევდიანი და შიშნარევი ხმითვ წარმოსთქვა მისი სახელი.
-ექიმს დაუძახე-მტკიცე ხმა გაისმა ლილესი.
-კარგი-ხმა ამოუღებლად გავიდა გარეთ.
ათ წუთში კარი ექიმმა შემოაღო.
-როგორ გრძნობს ჩემი საყვარელი პაციენტი თავს?-ზურაბმა მხიარულად წარმოსთქვა
-კარგად, მაგრამ სხვა საქმე მაქვს ზურა შენთან-ლილემ იმედიანი თვალებით გახედა.
-გისმენ ლილეშკა-ისევ ეს მხიარული ხმა.
-ჩემი გული ანდრეას უნდა გადაუნერგოთ-სრულიად დარწმუნებულმა წარმოსთქვა.
-არანაირი, მაგრამ მე მაინც დიდი ხანი ვერ ვიცოცხლებ ამ ვერაგი დაავადების გამო და ის უნდა გადარჩეს გესმის?-თავის აზრზე რჩებოდა.
ვინ აღარ ეცადა მის გადარწმუნებას, მაგრამ არაფერი გამოუვიდათ. საბოლოოდ მაინც ოპერაციის თარიღი დაიგეგმა და ლილე ახლა ანდრეაში გააგრძელებდა სიცოცხლეს. ანასტასია საავადმყოფოში დააწვინეს. ისედაც რთული ორსულობა ჰქონდა და ახლა დედა კარგავდა და ამ ყველაფერთან არავინ იცოდა ანდრეა გადარჩებოდა თუ არა.
ყველა ჩუმად იჯდა. ყველა იჯდა და ფიქრობდა, იხსენებდა ლილეს გარეშე გატარებულ დღეებს და ვერ იხსენებდნენ. დემე კიდევ ერთხელ კარგავდა დას. ერთხელ უკვე განიცადა მისი დაკარგვის ტკივილი მშობლების ტყუილის გამო და ახლაც იგივე მეორდება. ისევ კარგავს თავის პატარა გოგონას. დიახ, პატარას დღესაც ასე მიმართავს. ლილე ყოველთვის პატარა საყვარელი გოგონა იქნება საყვარელი ღიმილით და თავისი არაორდინალური ქცევებოთ დემესთვის. ახლა კარგავს, გვერდით აღარ ეყოლებათ არც ერთს ლილე.
ანდრეამ არ იცის, რომ დედამისის გულს იღებს. არ იცის, რომ ლილეს გული უნდა გადაუნერგონ.
ოპერაცია ჩერდება, ექთნები გიჟებივით დარბიან ხან ერთ საოპერაციოში ხან მეორეში ვერავინ იგებს რა ხდება, ნუთუ ორივეს ერთად კარგავენ?
ზურაბი გიჟივით შევარდა საოპარეციოში:
-შეწყვიტეთ ოპერაცია-იღრიალა.
-ვიცი, რომ თქვენთვის რთულია, მაგრამ ეს პაციენტის სურვილია-ექიმმა წყნარი ხმით წარმოსთქვა.
-თქვენ არ გესმით გული ვიშოვეთ- ბედნიერი ხმით წარმოსთქვა.
-მაშინ დამაცადეთ ოპერაცია დავასრულო, შევძლებ სრულიად ამოვკვეთო სიმსიმნე-ექიმმაც იგივე ხმით წარმოსთქვა.
-კი, მაგრამ... ხელს აღარ შეგიშლით-ზურაბი თვალებ გაბრწყინებული წავიდა დანარჩენებისკენ.
-ზურა-გეგამ საწყალი ხმით ამოიკნავლა.
-ნუ გეშინია, გული ვიშოვეთ და ექიმიც შეძლებს ლილეს სიმსიმნის ბოლომდე ამოკვეთას-თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ ზურაბი რა ბედნიერი იყო ამ სიტყვების წარმოთქმისას. ზურაბის ოჯახი იყვნენ ყველანი, ოჯახი, რომელიც არასოდეს ყოლია.
-რა? ღმერთო ის...ის გადარჩება.. ორივე გადარჩება-ანასტასიამ ესღა თქვა და იქვე ჩაიკეცა. ექიმებმა პალატაში შეიყვამეს და გადასხმა დაუდგეს.
ორი საათი გავიდა მას შემდეგ და ანასტასიას ჯერ გონზე არ მოსულა.გეგა გიჟივით დაიდიოდა წინ და უკან.
-გეგა დამშვიდდი შვილო, უბრალოდ ზედმეტად ბევრი ემოცია იყო მისთვის, თან მითუმეტეს ორსულისთვის-ზურაბმა მხარზე ხელი დაადო და მის დაწყნარებას შეეცდა, თუმცა გეგამ ისეთი თვალებით შეხედა მაშინვე ინანა.
-რა თქვი? ორსულიო?-გეგამ(ანასტასიას მამამ) დებილივით წარმოსთქვა.
-აგიხსნით ყველაფერს-დემე და დამიანე მასთან მივიდნენ და რასაც ქვია გაათრიეს გარეთ.
ვერ წყნარდებოდა, მითუმეტეს როცა გაიგო თავის შვილს როგორ მოექცა ვიღაც ნაბ****ი. ვერ წყნარდებოდა, როცა იაზრებდა, რომ მარტო მოუწია იმ შუაღამისას სახლში წამოსვლა.
-სად არის ეხლა-ისეთი გაბრაზებული ხმით წარმოსთქვა, რომ ანდრეა და დემე დებილებივით უყურებდნენ ერთმანეთს. აქამდე გეგას გაბრაზება კი არა წარბის აწევაც არ უნახავთ და ახლა სამყაროს ანგრევდა მისი ბრაზი.
-არ იცის ანასტასიამ მისი ვინაობა-დემემ რამის ჩურჩულით ამოილაპარაკა.
-არაუშავს, ვიპოვი, მე ვიპოვი და ჩემი შვილის ფეხებთან დავაჩოქებ-იმდენად გაბრაზებული იყო ვერავინ აწყნარებდა.
დანარჩენი ბიჭებიც გარეთ გამოვიდნენ. გეგა ისეთი საწყალი თვალებით უყურებდა ანასტასიას მამას, გეგონებოდათ თვითონ იყო რაიმეში დამნაშავე.
-შიგნით შედით, სადაცაა ოპერაცია დასრულდება-სანდრომ წყნარი ხმით წარმოსთქვა, ყველა შიგნით შევიდა, თუმცა სანდრომ გეგას(ანასტასიას მამას) ანიშნა ფეხი არ მოიცვალოვო.
-რა ხდება სანდრო-შეშინებული ხმით წარმოსთქვა.
-ყველაფერი კარგად არის, მაგრამ რასაც ახლა შენ ფიქრობ მაგის გაკეთება არც კი უნდა გაბედო-სანდრომ იგივენაირი წყნარი ხმით წარმოსთვა.
-რასაც იმსახურებს იმას მიიღებს-გეგა უკვე გიჟდებოდა სიბრაზისგან.
-გაჩერდიმეთქი და ამით რას იზამ გარდა იმისა, რომ შენს ოჯახს დააკლდები. მისი მოკვლით რაიმე კარგს გააკეთებ? ანასტასიასთვის იქნება ეს კარგი, ლილესთვის, ანდრიასთვის, შენი შვილიშვილისთვის თუ ჩვენთვის? ვისთვის იქნება კარგი ამიხსენი-სანდროც უკვე ბრაზდებოდა.
-მან ჩემი შვილი.. მან-გეგას ხმა გაუწყდა და უნებურად მოღალატე ცრემლებმა გასცეს. სანდრო უბრალოდ მივიდა და გადაეხვია. ძმები იყვნენ, არაბიოლოგიური ძმები, მაგრამ ბევრ ბიოლოგიურზე უფრო ნამდვილნი.
-მე ვიპოვე ის უკვე და ციხეში ჩაჯდება, იქ მოიხდის სასჯელს, მაგრამ მანამდე მიზეზს გავიგებთ ეს რატომ გააკეთა-სანდრომ ჩუმად წარმოსთქვა.
-მასთან წამიყვანე-გეგამაც მშვიდი ხმით წარმოსთქვა.
-ჯერ ანდრეას და ლილეს ოპერაცია დასრულდეს და წავალთ, ის გველოდება უკვე-სანდრო
-კი, მაგრამ ის ჩვენ გველოდება? ადამიანებს გველოდება, რომლებმაც შეიძლება მოვკლათ კიდეც?-გეგამ გაკვირვებულმა კითხა.
-მან თქვა, რომ ეს მას არ ჩაუდენია, უბრალოდ მას ხელს ადებენ და იძულებული იყო ეღიარებინა-სანდრო.
-გავარკვევთ ყველაფერს-გეგამ მტკიცე ხმით წარმოსთქვა.
შიგნით შევიდნენ. ლილეს და ანდრიას ოპერაცია უკვე დასრულებული იყო. ყველაფერმა ძალიან კარგად ჩაიარა. ლილესაც ბოლომდე ამოკვეთეს სისმსიმნე და ანდრეასაც ახალი გული გადაუნერგეს.
ყველაფერი ძალიან კარგად იყო. ლილე და ანდრიაც კარგად გრძნობდნენ თავს, რასაც ვერ ვიტყვი გეგაზე. ერთ ადგილას ვერ ისვენებდა ისე უნდოდა ის ადამიანი ენახა ვინც ასე სასტიკად მოექცა მის გოგონას. სანდროს თვალით ანიშნა გამომყევიო და გარეთ გავიდა. სანდრო გამოსული არ იყო წესიერად.
-წავედით-გეგამ აღელვებული ხმით წარმოსთქვა.
-კარგი წავედით
ოცი წუთი დასჭირდათ დანიშნულების ადგილამდე. ამ ხნის განმავლობაში არც ერთ მათგანს ხმა არ ამოუღიათ ან რა უნდა ეთქვათ.
კარებზე ზარი დარეკეს, ვიღაც ბიჭმა გააღო და გეგა მაშინვე მას მივარდა. უნდა დაერტყა როცა ხელი გაუშეშდა, თითქოს რაღაც იგრძნო, თითქოს ანდრეა დაუდგა თვალწინ. ვერც კი წარმოიდგენთ ისე გავდა ანდრეას, მაგრამ არა სხვა რაღაც იგრძნო, თითქოს ისიც მისი შვილი იყო.
-დაწყნარდით და ისე დავილაპარაკოთ თუ სიმართლის გაგება გინდათ და ხო ირაკლი სასიამოვნოა -წყნარი ხმით წარმოსთქვა ირაკლიმ და ხელი გაუწოდა.
სანდრომაც იგივე მოქმედება გაიმეორე, რადგან მან უკვე იცოდა სიმართლე.
-გეგა დავსხდეთ და მოგიყვება ყველაფერს-სანდრომ დივნისკენ ანიშნა.
-სანამ ყველაფერს მოგიყვებით მინდა დამპირდეთ, რომ ჩემს ოჯახს დაიცავთ-სევდიანი ხმით წარმოსთქვა ირაკლიმ.
-მე დაგპირდი უკვე, შენი ოჯახი ახლა უსაფრთხო ადგილასაა უკვე-სანდრომ მხარზე ხელი დაადო. გეგა უკვე ფეთქდებოდა.
-რატომ ვიცავთ მის ოჯახს, ამ ნაბ*****ის ოჯახს რატომ იხავ გამაგებინე, როცა მან ჩემს შვილს ცხოვრება დაუნგრია. ამ არაკაცს როგორ იცავ ამიხსენი-გეგა ბოლო ხმაზე ღრიალებდა.
-მე ვარ არაკაცი? შენი წარსული ცოდვების გამო ვისჯებით ყველა, შენი არა სწორი საქციელის გამო ისჯება ჩემი ოჯახიც და შენი შვილიც და ახლა მე მეძახი არაკაცს? ადამიანს, რომელსაც არაფერი დაუშავებია და შენი საქციელის გამო მე ვისჯები. მე არ ვყოფილვარ ის ვინც ცხოვრება დაუნგრია ანასტასია. გაგა გეგეშიძე იყო გესმის? გეგეშიძე. მე რომ მდომებოდა ჩემს დას მაინც ვერაფერს დავუშავებდი-არც მან დააკლო ყვრილი.
-გაგა? გეგეშიძე? შენი და?-გეგა დაბნეული უყურებდა ირაკლის.
-ხო ზუსტად გაგა გეგეშიძე. ლილეს შვილი ვარ. ანდრეას ტყუპისცალი ვარ, თუმცა შენ არაფერი იცი ამის შესახებ. სწორედ თამაზი გეგეშიძემ გაგას მამამ მოისყიდა ექიმი და ჩემი თავი მას გადასცა. როგორც მითხრეს ეს ყველაფერი მხოლოდ და მხოლოდ შენი ცოდვების გამო-ირაკლი ისევ არ წყვეტდა ყვირილს.
-მე.. მე არ ვიცოდი... მე მაპატიე-გეგა სიტყვებს თავს ვერ უყრიდა, იმდენად დაბნეული იყო.
-რა გაპატიო ბავშვობა, რომ არ მქონდა? თუ ის, რომ როცა რჩევა მჭირდებოდა გვერდით არავინ მედგა თუ ის, რომ ყოველ დღე თამაზისგან ცემა უნდა ამეტანა. ამიხსენი რა გაპატიო, რა გაპატიო..როგორ გაპატიო..როგორ-ირაკლი ბოლოს უკვე ჩურჩულზე გადავიდა.
გეგა მივიდა და მოეხვია. თავიდანვე ხომ იგრძნო, მაგრამ ახლა, როცა მის გულის ცემას გრძნობდა და თან მისი ცრენლები კისერზე ეცემოდა, თამაზის მოკვლის სურვილი უფრო და უფრო უმძაფრდებოდა.
ვერც ერთი ვერ მიხვდა, სანდრომ როგორ დატოვა სახლი.
-მე.. მაპატიე...მე არ ვიცოდი... მე არაფერი დამიშავებია-გეგა ძლიბს აბამდა სიტყვებს ერთმანეთს.
-ვა მამა-შვილს გიპოვიათ ერთმანეთი-თამაზის ხმა გაისმა ოთახში. ვერც ერთი ვერ მიხვდა ისე შემოვიდა.
-ვახ თამაზ დიდი ხანია არ მინახიხარ, მომენატრესავით-გეგამაც ირონია არ დააკლო.
-შენ გოგა მოგენატრა და დროა მასთან წახვიდე-ეს თქვა და იარაღი დაუმიზნა.
მოკლედ მოგიყვებით. გოგა იყო თამაზის ძმა და გეგას ძმაკაცი. ავტოკატასტროფის დროს გოგა დაიღუპა ხოლო გეგა გადარჩა. ამის შემდეგ თამაზი გეგას ადანაშაულებდა. ყველაფერს აკეთებდა, რომ მისთვის სიცოცხლე გაემწარებინა და გამოსდიოდა კიდეც, მანამ სანამ ლილეს არ შეხვდა.
-მე გოგასთან წავალ, მაგრამ შენ კიდე ციხეში მოგიწევს წასვლა-მშვიდი ხმით წარმოსთქვა და იარაღის ლულას მკერდით მიებჯინა. თამაზმა გაკვირვებულმა შეხედა ვერ ხვდებოდა ასე რატომ იქცეოდა.
-მამა რას აკეთებ. მამა-ირაკლიმ იღრიალა.
გეგა ამ სიტყვებმა თითქოს გააძლიერა. აღარ ეშინოდა სიკვდილის, მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა, რომ ამით თამაზი მის ოჯახს თავს დაანებებდა და სიკვდილის მოლოდინში თვალები დახუჭა.
იარაღის გასროლის ხმამ არა-მარე შეძრა. მოწყვეტით დაეცა ირაკლის მკლავებში გეგას სხეული.
-არა არა... მამა...მამა გაუძელი გესმის? ახლა გიპოვე და ვერ დაგკარგავ. კიდევ ერთხელ ვერ მიმატოვებ და ვერ გამწირავ ამ საშინელი ტანჯვისთვის. გაუძელი გთხოვ-ირაკლი ბოლო ხმაზე ღრიალებდა. გეგამ კი გაუღიმა და თვალები დახუჭა. სირენების ხმაც გაისმა.
სირენების ხმაც გაისმა და თითქოს რაღაც იმედის ნაპერწკალი გაუჩნდა ირაკლის, რომ გადარჩებოდა გეგა.
ძალიან სუსტი პულსი ჰქონდა, მაგრამ რაც მთავარია ჰქონდა. ტყვია პირდაპირ გულში მოხვდა და გულის მთავარი არტერია დააზინა, ამიტომ საკმაოდ ბევრი სისხლი დაკარგა, რაც მისი გადარჩენის შანსებს თანდათან ამცირებდა.
ექიმებმა ყველაფერი იღონეს, მისი გადარჩენა მოახერხეს, თუმცა აპარატზეა ამჟამად აპარატზეა შეერთებული და მომდევნო ოცდაოთხი საათი გადამწყვეტია მისი სიცოცხლის.

რამდენიმე თვე გავიდა უკვე. ნინიმ იმშობიარა უკვე ნაადრევად, პატარა გაგა ეყოლა.
ყველაფერი კარგად მიდიოდა თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ გეგა ჯერ კიდევ აპარატზე იყო შეერთებული და დამოუკიდებლად ჯერ კიდევ არ შეეძლო სუნთქვა.
სანდრო მთავარ ექიმთან შევიდა დასალაპარაკებლად.
სანდრომ კარზე დააკაკუნა და შიგნით შევიდა.
-მოდი სანდრო, სწორედ ახლა ვაპირებდი შენთან დალაპარაკებას-მთავარმა ექიმმა შემპარავი ხმით უთხრა.
-პირდაპირ მითხარით, ყოველგვარი მიკიბ-მოკიბვის გარეშე თუ შეიძლება-სანდრომ შიშნარევი ხმით წარმოსთქვა.
-თუ დღესაც არაფერი შეიცვლება აპარატი უნდა გამოვრთათ-ექიმმა დამწუხრებულმა წარმოსთქვა.
-არავითარ შემთხვევაში-მტკიცე ხმით წარმოსთქვა სანდრომ.
-სანდრო შვიდი თვეა უკვე ასეა, არანაირი უკეთესობა, პირიქით ყოველ დღე მისი მდგომარეობა უარესდება-ექიმმა უიმედო ხმით წარმოსთქვა.
-არავითარ შემთხვევაში არ გამოვრთავთ აპარატს.. ის იბრძოლებს გესმის? თავისი ოჯახის გამო.. მათ ის სჭირდებათ-სანდრომ ხმამაღალი ტონით წარმოსთქვა.
-გასაგებია, მაგრამ-ექიმი რაღაცის თქმას შეეცადა, თუმცა სანდრომ არ დაამთავრებინა.
-არავითარი მაგრამ ზაზა, შენც ხომ იცი, რომ ამას არ ვიზამთ.. შენ ნათლულს როგორ ეტყვი მამაშენი აპარატიდან უნდა გამოვრთაო.. მამა, რომელიც ახლახანს იპოვე ისევ უნდა დაკარგოვო ამიხსენი-სანდრომ კითხვანარევი თვალებით გახედა. ზაზა ირაკლის ნათლიაა.
-კარგი, მაგრამ გაფრთხილებთ მისი ორგანიზმი დიდხანს ვეღარ გაუძლებს. გული ძალიან აქვს დაზიანებული, ამასთან ერთად ნელ-ნელა ორგამოებიც ეთიშება-ზაზამ დანანებით წარმოსთქვა.
-სანამ თვითონ ის არ დანებდება მანამდე ჩვენ არ დავნებდებით-სანდრომ იმედია ხმით წარმოსთქვა. ამ დროს ზაზას მობილურის ხმა გაისმა. ირაკლი რეკავდა.
-გისმენ... რა?.. სასწრაფოდ წამოიყვანეთ... სწრაფად.. საოპერაციოს მოვამზადებინებ... სწრაფად ირაკლი სწრაფად-ყვიროდა უკვე.
-რა ხდება?-სანდრომ შეშინებული ხმით იკითხა.
-ანასტასიას სისხლდენა აქვს.. სასწრაფოდ საკეისრო კვეთა უნდა გავუკეთოთ, თუმცა შენც კარგად იცი ამ შემთხვევაში ძალიან იშვიათად გადარჩენილა ორივე-ზაზამ ეს თქვა და გავარდა.
ოც წუთში ანასტასია უკვე საოპერაციოში იყო. მისი და ბავშვის მდგომარეობა საკმაოდ მძიმე იყო.
გარეთ გეგა ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა. არ იცოდა რა გაეკეთებინა.
ანდრეას და ირაკლის კი ის ფაქტი აგიჟებდათ, რომ თავიანთ დას ვერაფერს ვერ შველოდნენ.
ქრისტიც მოსაცდელში იცდიდა. ცუდად იყო, თუმცა არავის ეუბნებოდა. ანდრეამ შეეაჩნია.
-ქრისტი.. ქრისტი რა გჭირს... ქრისტი... ქრისტი შემომხედე... ექიმს დაუძახეთ სწრაფად.. ქრისტი არა არა გონება არ დაკარგო.. გამოფხიზლდი.. ქრისტი არ მიმატოვო..
ქრისტიც სასწრაფოდ საეკეისრო კვეთაზე შეიყვანეს. ანდრეას ექიმი მიუახლოვდა.
-ნუ ნერვიულობთ, ბავშვს ამოიყვანენ და მე სიმსიმნეს მივხედავ.. მისი ამოკვეთა შესაძლებელია... ჯერ ახლა იწყება თქვენი სიყვარული-ეს უთხრა ზაზამ და გაეცალა. ანდრეას თითქოს იმედი გაუჩნდა. თითქოს დაიჟჯერა, რომ ისევ ერთად იქნებოდნენ. თითქოს კი არა დაიჯერა. ახლა იწყებოდა მათი სიყვარული.
სამი საათი გავიდა და ქრისტი გამოიყვამეს საოპერაციოდან. პატარა გოგონა კი ინკუპატორში მოათავსეს.
სამი საათი გავიდა და ანასტასიაზე ახალი ჯერ კიდევ არაფერია, გარდა იმისა, რომ პატარა გოგონა ეყოლათ ანასტასიას და გეგას.
საოპერაციოსა და გეგას პალატაში ერთნაირად გაისმა აპარატის ხმა.
თითქოს იგრძნო გეგამ, რომ მისი შვილი დანებდა და მის მოსაბრუნებლად წავიდა. თითქოს უკან გაყვა, რომ სახლში დაებრუნებინა.
ანასტასია უკვე თეთრ სინათლეში შედიოდა, როცა გეგას ხმა გაიგო.
-ჩემო პრინცესა
-მამა? შენ აქ რა გინდა. შენ იქ უნდა იყო
-შენ შვილს სჭირდები ანს (ასე ეძახდა), შენს გოგონას და გეგას სჭირდები.. წადი და აქ მოსული არ დაგინახო
-არა, არა შენს გარეშე არსად არ წავალ
-ანს წადიმეთქი
ძალით გამოაგდო გეგამ.
-ანს გახსოვდეს, რომ მიყვარხარ მა
ანასტასია დაბრუნდა, გულმა ისევ დაიწყო ფეთქვა. აპარატზე რითმული ხმა გაისმა ისევ.
უშედეგოდ ცდილობენ გეგას უკან დაბრუნებას ექიმები.
-კიდევ ერთხელ ვცადოთ.. 300-ზე დამუხტეთ.. განმუხტვა.. გულის მასაჟი გააგრძელეთ და კიდევ ერთხელ დამუხტეთ... განმუხტვა.. არაფერია... კიდევ ერთხელ დამუხტეთ.. განმუხტვა.. არის პულსი არის, სუსტი, მაგრამ პულსი არის
გეგამ მაინც ვერ მიატოვა საკუთარი ოჯახი. მაინც ვერ მიატოვა ანასტასია და შვილიშვილი.
ამის შემდეგ ყველა ძალიან ბედნიერი იყო. ყველაფერი ისევ ჩვეულ რიტმში ჩადგა.
არსებობს სასწაულები მთავარია ამის გვწამდეს. მთავარია მათნაირად გვიყვარდეს ერთმანეთი და მაშინ სიკვდილიც უძლური იქნება ჩვემს წინაშე. მთავარია ყველა განსაცდელის მიუხედავად, მაინც მყარად ვიდგეთ ფეხზე და წინსვლა განვაგრძოთ. სწორედ ამის შემდეგ ვიქნებით ბედნიერები. თუ ჩვენც მათნაირი დიდი სიყვარულისა და თანადგომის უნარი გვექნება. თუ ჩვენც ვირწმუნებთ, რომ სიყვარულის წინაშე ყველა და ყველაფერი უძლურია.

დასასრული