რომ ვთქვა მასთან ფეისბუქზე მიმოწერა გამუდმებული იყო მოგატყუებთ,თავიდან იშვიათად ვწერდით,მერე მოუხშირა,ვსაუბრობდით ბევრს,თითქმის ყველანიარ თემაზე.ახლა რომ ვაანალიზებ ძირითადად ჩემზე და ისეთ თემებზე რაც ზოგადად ორივე გვეხებოდა, ერთმანეთის შესახებ რაღაცეებს ვიგებდით,მისთვის არ დამიმალავს რომ წარსულში ვიღაც მყავდა,უფრო სწორად საქმრო,როგორი ურთიერთობაც მქონდა მასთან. და როგორ დასრულდა
-ეს არაა პრობლემა რომ წარსულში ვიღაც გყავდა,დამიჯერე გაცილებით უფრო მძიმე პრობლემები აქვთ ადამიანებს და წყვილებს ურთიერთობში,ვიდრე უბრალოდ ის რომ გოგოს საქალწულე აპკი მთლიანი ექნება თუ დარღვეული,ნუ ჩემთვის ასეა და მე ასე ვფიქრობ,-მითხრა სრული სერიოზულობით
-შენ რა სხვანაირი და ყველასგან განსხვავებული ხარ.არ მჯერა.
-მოგიწევს დაიჯერო.თან იცი რაა როცა ადამიანი შეგიყვარდება სულ არ აქცევ მის წარსულს ყურადღებას,ის ისეთი გიყვარს და ისეთს იღებ როგორიცაა.სულ რომ ბორდელში მუშაობდეს თუ მე ქალი შემიყვარდა და მასში დავინახე ის რასაც ვეძებ და ვაფასებ ქალში იქიდან წამოვიყვან და ყველაფრის მიუხედავად მასთან ვიქნები.ბედნიერად ვიცხოვრებ
-ვერ იქნები და ვერც ბედნიერად იცხოვრებ,იმიტომ რომ რეალობა სხვაა და მასთან შეჯახება რომ მოგიწევს დაიწყება უსიამოვნებები,გაჩნდება პატარა პრობლემები და მერე გრძნობაც გაქრება.ვერ წახვალ ხალხის აზრის საწინააღნდეგოდ როგორც არ უნდა გინდოდეს
-შენ ეს არ გემუქრება დამიჯერე და არც ჩვენს ურთიერთობას,უბრალოდ მენდე და ყველაფერს საქმით დაგიმტკიცებ.მე შენში დავინახე ის რასაც ვაფასებ ყოველთვის ქალში შინაგანი წესიერება,დამოუკიდებლობა,შენი შინაგანი სამყარო.არც ერთი არ ვართ საკმარისად პატარები და მგონი შეგვიძლია თავისუფლად მივიღოთ ოჯახის შექმნის გადაწყვეტილება.
-რა ოჯახი?რას ამბობ?ნორმალურად არ ვიცნობთ ერთმანეთს
-ჰო ოჯახი,არ გინდა შვილები გყავდეს?გვყავდეს?
-კი მინდა,როგორ არ მინდა,მაგრამ ასე ორი დღის გაცნობილ ადამიანთან არა.რატომ ჩქარობ ასე?გავიცნოთ უკეთ ერთმანეთი ჯერ
-ხოდა მეც მაგას გეუბნები.შევხვდეთ ხშირად და შენ უარობ.ნუთუ ასეთ უნდობლობას ვიწვევ შენში?
-მე უბრალოდ აღარავისი არ მჯერა,შენი ბრალი არაა ეს.მგონია რომ ყველა ისევ ისე გამომიყენებს და წავა ჩემგან მერე როგორც ის.
-ის..ისს.დაივიწყე ის და ისწავლე მის გარეშე ცხოვრება.ნუ მისტირიხარ წარსულს,ის იყო და აღარ განმეორდება.მომავალზე იფიქრე
-შენთვის ყველაფერი ადვილია და მარტივი
-არაფერი არაა ადვილი და მარტივი.არც მე მქონია ადვილი ცხოვრება.იყო პერიოდი როცა ისე ცუდად ვიყავი და ისე მიჭირდა რომ ჯიბეში ორი ლარის მეტი არ მქონია და ხან ისიც არა,არც ვინმეს დახმარების იმედი მქონდა.მაგრამ ვიბრძოლე,ვიწვალე და ახლა ყველაფერი მაქვს რაც მინდოდა.ახლა ყველას ვუნდივარ და ყველა ცდილობს რომ დამიახლოვდეს, მეგობრად გამიხადონ.მაგრამ ახლა მე ვისწავლე ცუდის და კარგის გარჩევა და ვიცი ვინ უნდა მყავდეს გვერდით. ეს შენც უნდა შეძლო და ფეხზე მყარად დადგე...
რამდენად შევძელი არ ვიცი,მაგრამ მისმა სიტყვებმა მაშინ ძალინ ჩამაფიქრა და სიმართლე რომ ვთქვა ჩემს ცხოვრებაში გარდატეხა მოახდინა.ნელ-ნელა შევძელი ცხოვრებისთვის სხვანაირად შემეხედა,მებრძოლა საკუთარი მიზნების და ოცნებების ასასრულებლად, შევძელი ცუდის და კარგის გარჩევა და შინაგანი თავისუფლების მოპოვება...
ამ საუბრის მერე მის მიმართ სხვანაირად განვეწყვე,უკვე ტელეფონზეც მირეკავდა,მაგრამ მაინც ეჭვებში ვიყავი,ხშირად უჩინარდებოდა და როცა მირეკავდა სულ ხვადასხვა ნომრიდან.იმასაც კი ვფიქრობდი რომ ცოლიანი იყო და მიმალავდა. ერთხელაც ჩვეულებრივად შემოაღო სამსახურის კარი შუაღამისას ჩევული ღიმილით ისე თითქოს ბოლო რამდნეიმე დღე სულ არ ყოფილიყო გაუჩინარებული
-აბა როგორ ხარ?ხომ არ დაიღალე?
-კარგად,
-მშვენივრად გამოიყურები
-ვცდილობ ერთი ადამიანის რჩევა გავითვალისწინო.-მაინც გამეცინა
-ძალიან კარგი.
-სად იყავი დაკარგული?
-ეს დაკითხვაა თუ ეჭვიანობა?
-არც ერთი და არც მეორე.ორივე საყვარელ ადამიანთან დაკავშირებით ხდება,შენ კი ჩემთვის ნამდვილად არ ხარ საყვარელი ადამიანი.
-ვიღაც ძალიან გაბრაზებულიაო..
-გაბრაზებული არ ვარ,უბრალოდ შენზე არაფერი არ ვიცი და როცა ასე უჩინარდები ვფიქრობ რომ მატყუებ,მე კი არ მინდა შენ გასართობად ვიქცე.
-ასე არაა,უბრალოდ საქმეები მქონდა.
-შეგეძლო გეთქვა რომ ვერ შემეხმიანებოდი,არ დაგელოდბოდი მაინც და არც გავბრაზდებოდი
-ესეგი მელოდი?ეს კარგია..ახლა კი ორი შოკოლადი ერთი შენთვის ერთი ჩემთვის.
-ნუ ცდილობ ყურადღება გადამატანინო.
-არ ვცდილობ
-ცდილობ,თან ბევრი შოკოლადი ასუქებს
-ბევრი შოკოლადი აბედნიერებს.ენდორფინების გამომუშავებაში ეხმარება ორგანიზმს
-მაგ ენდორფინებს ისევ შენ მახარჯინებ.
-ნუ დახარჯავ და გაიღიმე.მადიანად მოკბიჩა შოკოლადი
-ყველაფერზე გაქვს პასუხი.გავბრაზდი
-კი მაგრამ მე შენი პასუხი მაინტერესებს,პატარა ბარი მაქვს და მინდა რომ ჩემთან დაიწყო მუშაობა.ღამეების გათენება აღარ მოგიწევს და ხელფასიც უფრო მეტი გექნება
-მადლობ შემოთავაზებისთვის მაგრამ არ მინდა
-რატომ?ნება მომეცი დაგეხმარო
-არ მინდა შენი დახმარება.ხალხი დაიწყებს ჩვენზე ჭორაობას.მე კი ახლა ყველაზე ნაკლებად ეს მინდა.
-როგორც შენ გინდა მაგრამ იცოდე შემოთავაზება ძალაშია,დაფიქრდი კარგად სანამ საბოლოო პასუხს მეტყვი.
-ეს საბოლოო პასუხია..
-კარგი როგორც გინდა.ახლა კი წავედი,დღეს ძალიან დავიღალე და ცოტას დავისვენებ, ხვალ ადრე უნდ ავდგე,დროებით,დამემშვიდობა და წავიდა,მე კი ფილმის ყურება გავაგრძელე,ცოტა ხანში ტელეფონი აწკრიალდა,ვიცოდი ის იყო და ვუპასუხე
-ხომ არ მოიწყინე?
-არაა,- გამეცინა უაზროდ და სივრცეს გავუშტერე თვალი
-ძალიან ლამაზი ღიმილი გაქვს..
-რაა?შენ საიდან იცი?
-ვხედავ
-მოჩვენება ხარ?
-აქ ვარ,ვერ წავედი..
გარეთ გავიხედე,სიბნელეში მაინც შევამჩნიე მისი მანქანა,მაგრამ მისი სახე ვერ დავინახე.სამაგიეროდ მივხვდი რომ ის კარგად მხედავდა რადგან ჩვენს შორის მხოლოდ მინის გამჭვირვალე კედელი იყო აღმართული..
-რატომ არ მიდიხარ?შუაღამეა უკვე...
-ვერ მივდივარ..შენთან მინდა..შენთან საუბარი..
-გიჟი ხარ..გამეცინა
-ვიცი...
იმ ღამით გვიანობამდე ვისაუბრეთ..იმ ღამეს აღმოვაჩინე რომ მასზე ვფიქრობდი....
დილით სმენიდან რომ გამოვედი მეგონა მას ჯერ კიდვ ეძინებოდა,მაგრამ შევცდი,დამირეკა და მომიკითხა.გამოგივლი და მე წამოგიყვან ცოდო ხარ მთელი ღამე გაათენეო.ვიუარე,თავის არიდება ვცადე და ტაქსით წავედი სახლში სანამ ის მოვიდოდა,არ მინდოდა სამსამურში მოსულიყო და თანამშრომლებს ენახათ,მერ ჭორაობას დაიწყებდნენ ვიცოდი.
რომ გაიგო სახლში ვიყავი ეწყინა და გამებუტა,საბოლოოდ მის შესარიგებლად იმ დღეს შეხვედრა მომიწია და ასე შედგა ჩვენი პირველი შეხვედრა სამსახურის გარეთ,რომნელიც ჩვენი პირველი კოცნით დასრულდა...

*************
კვირის ბოლოს ერთ-ერთი თანამშრომლის დაბადების დღე იყო და შესაბამისად იქ მომიწია წასვლა.მანამდე საინტერესო არაფერი მომხდარა,ჩემს მეზობელთან დაკავშირებით მითუმეტეს. არც შევუწუხებივარ თავის თავგადასავლებით და არც მინახავს,მიკვირდა როგორ ახერხებდა იმას რომ ერთი კედელი გვყოფდა და თითქმის ვერ ვნახულობდი.
გრძელი წითელი კაბა მეცვა,ტანზე გამოყვანილი,საკმაოდ ღრმად შეჭრილი და სექსუალური,მაგრამ არა ვულგარული და გამომწვევი.შესაფერისი ფეხსაცმლით,ჩანთით და სამკაულებით. ისევ მსუბუქი მაკიაჟით დავკმაყოფილდი,თმა უბრალოდ გავიშალე და წავედი,კარგი დრო გავატარე,ცოტა დავლიე კიდეც,შინ გვიან დავბრუნდი კმაყოფილი,თუმცა ცეკვისგან გადაღლლილი.ლიფტის კარი რომ იხურებოდა მაშინ დავინახე ის,გამორბოდა და დამიძახა არ წახვიდეო მაგრამ ეშმაკური ღიმილით დავუხურე ცხვირწინ კარი და არ შევაჩერე ლიფტი.კმაყოფილი გამოვედი იქიდან და გასაღებს ვეძებდი ჩანთაში რომ უცებ რაღაცას შევასკდი,არა უფრო სწორად ვიღაცას, რადგან ხელების შემოხვევა ვიგრძენი და ეს რომ არა ნამდვილად დავეცემოდი
-წინ არ უნდა იყურო?-შევუტიე ეგრევე და მაშინვე მის ამღვრეულ თვალეს წავაწყდი,
-მაპატიე შენი შემხედვარე თვალებზე ბინდი გადამეკრა.მითხრა და ხელი გამიშვა
-წეღან ქვემოთ არ დაგტოვე?
-ფრთები მაქვს და ამოვფრინდი,-გაეიცინა და თავის ბინისკენ წავიდა.-გიხდება ლამაზად გამოიყურები.
-მადლობა
-აი ყოველთვის ეს მომწონდა შენში,თავმდაბლობა და ლოყების აწითლება ყოველი კომპლიმენტის მერე
-ესეგი გავწითლდი?-ავაფახულე თვალები
-კი თან საყვარლად.აი ხომ ძალიან უბრალოდ გაცვია ხოლმე და მოკრძალებულად.არც რომელიმე ცნობილი დიზაინერის ბრენდი,მაგრამ მაინც ყოველვის ყველაზე ლამაზად გამოიყურები
-ახლა არ გინდა ასეთი რაღაცეების თქმა კარგი?
-მაშინ პირდაპირ საქმეზე გადავალ.-მითხრა,წამში გაჩნდა ჩემთან,ცალი ხელი წელზე შემომხვია და სხეულზე ამიკრა.მეორე კეფაში მომკიდა,თავისკენ მიმიზდა და ტუჩებზე დამაცხრა.თან ისე ვნებიანად მკოცნიდა რომ უნებურად კვნესა აღმომხდა.მერე კედელზე ამაკრა და ხელი წელიდან კაბის ჭრილში შეაცურა.უფრო მეტად მოვუმატე კვნესას და ქვედა ტუჩზე კბილები მოვდე.ოდნავ შესამჩნევად ვუკბინე და სისხლის გემო ვიგრძენით ორივემ.ამან შეაჩერა,კოცნა შეწყვიტა და თვალებში ჩამხედა
-შენთან თუ ჩემთან? მკითხა და ამჯერად კისრისკენ ჩაუყვა კოცნით
-შენ შენთან,მე ჩემთან,-მოვეგე გონს,თავი გავინთავისუფლე
-მაგიჟებ
-შენ მხოლოდ სექ..ი გინდა.შენსას მიიღებ და მერე წახვალ.მე კი ისევ იმედგაცრუებული და გულნატკენი დავრჩები,ასე რომ მადლობ მაგრამ არ მინდა.აღარ მინდა ჩემი დამშვიდებული ცხოვრება ავრიო.-ვუთხარი და ცხვირწინ მივუხურე კარი.
-ოო,რა კოცნა იყო,რა კოცნა სცოდნია,მაშინ რატომ ვერ ვიგრძენი ეს?როგორ ამაღელვა. რამდენი ხანია არ მიგრძვნია ის რაც ახლა ვიგრძენი.ბედნიერად თავი მისმა ერთმა კოცნამ მაგრძნობინა,ნეტავ ის რას აკეთებდა.ის რას ფიქრობდა ან რას განიცდიდა.?ფაქტია რომ მშვიდად არც ის იქნებოდა....
ნაბახუსევზე გამეღვიძა,არადა თითქოს ბევრი არ დამილევია.ო,როგორ მეზარებოდა ახლა სამსახურში წასვლა,მითუმეტეს რომ დღეს საქმნიანი შეხვედრა მქონდა და კლასიკურად ჩაცმა მომიწევდა.რასაც ყოველთვის ვერიდებოდი. დამავიწყდა მეთქვა რომ ერთ-ერთ ცნობილ მაღაზიათა ქსელში ვმუშაობ და სხვადახვა კომპანიებთან ხელშეკრულების დადება და მათი პრუდუქციის შესწავლა მევალება.რაც ერთობ დამღლელი პროცესია.
ხუთ საათზე უკვე რესტორანში ვიყავი,მართალია სულ არ მესიამოვნა როცა პარტნიორმა აქ შეხვედრა მოითხოვა და მითუმეტეს ადგილზე მისულს ახალგაზრდა უცოლო მამაკაცი დამხდა,მაგრამ ეს ახლა გვერდით უნდა გადამედო და საქმე წარმატებით მეწარმოებინა
-ნიკოლოზ ბეროშვილი,კომპანიის გენერალური დირექტორი.,წამოდგა და ხელი გამომიწოდა
-ნია ასათიანი,-შევაგებე მის ხელს ჩემი პატარა ხელი და ოდნავ შესამჩნევად გავუღიმე
-დაბრძანდით,-მიმითითა სკამზე დ თვითონაც ჩამოჯდა.-რას ინებებთ?
-რასაც თქვენ,დღეს თქვენს გემოვნებას ვენდობი.ჩანთა გვერდით გადავდე,საბუთები წინ დავიწყე და სანამ შეკვეთას მოიტანდნენ საქმეზე გადავედი,ყველაფერი ამიხსნა და გამაცნო,წესით მათთან კონტრქატის დადება ჩვენი კომპანიისთვის ურიგო არ იქნებოდა და წინადადებაც ხესლაყრელი იყო.მისი რეზიუმე დავიტოვე,შევპირდი უფროსებს გავაცნობდი და უახლოეს დღეებში აუცილებლად შევატყობინებდი პასუხს
-ვიმედოვნებ რომ პასუხი დადებითი იქნება და წარმატებით ვითანამშრომლებთ.მითხრა მან და ჭიქა შემართა.-ჩვენს მომავალ თანამშრომლობას გაუმარჯოს.
-გაუმარჯოს,ოდნავ მივურტყი ჭიქა და ცოტა მოვსვი,ნადვილად ვეღარ შევძლებდი დღეს დალევას.
შემდეგ უბრალოდ ერთად გემრიელად ვივახშმეთ,ვისაუბრეთ სხვა თემებზე,ნიკა მხიარული,ენაწყლიანი და კარგი იუმორის მქონე ადამიანი აღმოჩნდა.სახლამდეც კი მიმაცილა საკუთარი მანქანით.რომ ვემშვიდობებოდი უნებურად თვალი ზემოთ გამექცა და აიივანზე მდომ მათეს წავაწყდი.გააფთრებული და გაბრაზებული მიყურებდა.ნიკა რომ წავიდა კიდევ ერთხელ ავიხედე ზემოთ,მაგრამ ის იქ აღარ იყო.
-არაუშავს იეჭვიანე,არაფერი დაშავდება,მეტის ღირსი ხარ,-ჩამეღიმა კმაყოფილს და სადარბაზოში შევედი.
როგორც კი ლიფტიდან გამოვედი მაშინვე შევნიშნე ჩემი ბინის კარზე მიყრდნობილი მათე ისევ ისეთი გააფთრებული მზერით.
-გამარჯობა,.წამოვაყრანტალე უცებ
-ვინ მოგაცილა?ან რატომ იჯექი უცხო ადამიანის მანქანაში?ან ის ხელზე ამბორი რა იყო?
-რა შენი საქმეა>ხომ არ გავიწყდება რომ ეჭვიანობის უფლებასაც მოპოვება სჭირდება?
-რომ გეკითხები მიპასუხე.-იფეთქა მან და მისმა ხმამაღალმა ტონმა ადგილს მიმაჯაჭვა წამით
-შენ ვინ ხარ რომ ასე მიყვირი და ამას მეკითხები?ხომ არ დაგავიწყდა რომ არავინ არ ხარ?ვუყვირე მეც
-კიდევ ერთხელ დაგინახავ იმ სირ..ან და ნახავ რაც მოგივა,შენს თავს დააბრალე
-ვისთანაც მინდა იმასთან გავივლი და ის მომაცილებს სახლში,გასაგებია შენთვის? არ გეჩვენება რომ თავს ზედმეტის უფლებას აძლევ?-მოვბრუნდი და საკეტს გასაღები მოვარგე
-კიდევ მე ვაძლევ ზედმეტის უფლებას? ხელში მწვდა და თავისკენ მიმატრიალა
-ხო შენ..შეენ.რა უფლებით-თქო გეკითხები?ადამიანო რა უფლებით?წარსულში რამდენიმე პაემანი,არშემდგარი ურთიერთობა დ ახლაც რამდნიმე უბრალო შეხვედრა არ გაძლევს უფლებას რომ რამე ამიკრძაკლო,რამე მიბრძანო,გასაგებია?-არ დავუთმე მეც
-უბრალო შეხვედრა ხო?უბრალო შეხვედრა და არშემგდარ ურთიერთობას ეძახი ხო შენ იმას რომ მე შენთან ოჯახის შექმნა მინდოდა?მე შენ გაჩვენებ სეირს,კარს ხელი ჰკრა და სახლში შემიყოლა საკუთარ ბინაში.
-გამიშვი ხელი და გადი ჩემი ბინიდან,გამოვტაცე ხელი.
-არა ახლავე უნდა გავარკვიოთ ყველაფერი
კვირის ბოლოს ერთ-ერთი თანამშრომლის დაბადების დღე იყო და შესაბამისად იქ მომიწია წასვლა.მანამდე საინტერესო არაფერი მომხდარა,ჩემს მეზობელთან დაკავშირებით მითუმეტეს. არც შევუწუხებივარ თავის თავგადასავლებით და არც მინახავს,მიკვირდა როგორ ახერხებდა იმას რომ ერთი კედელი გვყოფდა და თითქმის ვერ ვნახულობდი.
გრძელი წითელი კაბა მეცვა,ტანზე გამოყვანილი,საკმაოდ ღრმად შეჭრილი და სექსუალური,მაგრამ არა ვულგარული და გამომწვევი.შესაფერისი ფეხსაცმლით,ჩანთით და სამკაულებით. ისევ მსუბუქი მაკიაჟით დავკმაყოფილდი,თმა უბრალოდ გავიშალე და წავედი,კარგი დრო გავატარე,ცოტა დავლიე კიდეც,შინ გვიან დავბრუნდი კმაყოფილი,თუმცა ცეკვისგან გადაღლლილი.ლიფტის კარი რომ იხურებოდა მაშინ დავინახე ის,გამორბოდა და დამიძახა არ წახვიდეო მაგრამ ეშმაკური ღიმილით დავუხურე ცხვირწინ კარი და არ შევაჩერე ლიფტი.კმაყოფილი გამოვედი იქიდან და გასაღებს ვეძებდი ჩანთაში რომ უცებ რაღაცას შევასკდი,არა უფრო სწორად ვიღაცას, რადგან ხელების შემოხვევა ვიგრძენი და ეს რომ არა ნამდვილად დავეცემოდი
-წინ არ უნდა იყურო?-შევუტიე ეგრევე და მაშინვე მის ამღვრეულ თვალეს წავაწყდი,
-მაპატიე შენი შემხედვარე თვალებზე ბინდი გადამეკრა.მითხრა და ხელი გამიშვა
-წეღან ქვემოთ არ დაგტოვე?
-ფრთები მაქვს და ამოვფრინდი,-გაეიცინა და თავის ბინისკენ წავიდა.-გიხდება ლამაზად გამოიყურები.
-მადლობა
-აი ყოველთვის ეს მომწონდა შენში,თავმდაბლობა და ლოყების აწითლება ყოველი კომპლიმენტის მერე
-ესეგი გავწითლდი?-ავაფახულე თვალები
-კი თან საყვარლად.აი ხომ ძალიან უბრალოდ გაცვია ხოლმე და მოკრძალებულად.არც რომელიმე ცნობილი დიზაინერის ბრენდი,მაგრამ მაინც ყოველვის ყველაზე ლამაზად გამოიყურები
-ახლა არ გინდა ასეთი რაღაცეების თქმა კარგი?
-მაშინ პირდაპირ საქმეზე გადავალ.-მითხრა,წამში გაჩნდა ჩემთან,ცალი ხელი წელზე შემომხვია და სხეულზე ამიკრა.მეორე კეფაში მომკიდა,თავისკენ მიმიზდა და ტუჩებზე დამაცხრა.თან ისე ვნებიანად მკოცნიდა რომ უნებურად კვნესა აღმომხდა.მერე კედელზე ამაკრა და ხელი წელიდან კაბის ჭრილში შეაცურა.უფრო მეტად მოვუმატე კვნესას და ქვედა ტუჩზე კბილები მოვდე.ოდნავ შესამჩნევად ვუკბინე და სისხლის გემო ვიგრძენით ორივემ.ამან შეაჩერა,კოცნა შეწყვიტა და თვალებში ჩამხედა
-შენთან თუ ჩემთან? მკითხა და ამჯერად კისრისკენ ჩაუყვა კოცნით
-შენ შენთან,მე ჩემთან,-მოვეგე გონს,თავი გავინთავისუფლე
-მაგიჟებ
-შენ მხოლოდ სექ..ი გინდა.შენსას მიიღებ და მერე წახვალ.მე კი ისევ იმედგაცრუებული და გულნატკენი დავრჩები,ასე რომ მადლობ მაგრამ არ მინდა.აღარ მინდა ჩემი დამშვიდებული ცხოვრება ავრიო.-ვუთხარი და ცხვირწინ მივუხურე კარი.
-ოო,რა კოცნა იყო,რა კოცნა სცოდნია,მაშინ რატომ ვერ ვიგრძენი ეს?როგორ ამაღელვა. რამდენი ხანია არ მიგრძვნია ის რაც ახლა ვიგრძენი.ბედნიერად თავი მისმა ერთმა კოცნამ მაგრძნობინა,ნეტავ ის რას აკეთებდა.ის რას ფიქრობდა ან რას განიცდიდა.?ფაქტია რომ მშვიდად არც ის იქნებოდა....
ნაბახუსევზე გამეღვიძა,არადა თითქოს ბევრი არ დამილევია.ო,როგორ მეზარებოდა ახლა სამსახურში წასვლა,მითუმეტეს რომ დღეს საქმნიანი შეხვედრა მქონდა და კლასიკურად ჩაცმა მომიწევდა.რასაც ყოველთვის ვერიდებოდი. დამავიწყდა მეთქვა რომ ერთ-ერთ ცნობილ მაღაზიათა ქსელში ვმუშაობ და სხვადახვა კომპანიებთან ხელშეკრულების დადება და მათი პრუდუქციის შესწავლა მევალება.რაც ერთობ დამღლელი პროცესია.
ხუთ საათზე უკვე რესტორანში ვიყავი,მართალია სულ არ მესიამოვნა როცა პარტნიორმა აქ შეხვედრა მოითხოვა და მითუმეტეს ადგილზე მისულს ახალგაზრდა უცოლო მამაკაცი დამხდა,მაგრამ ეს ახლა გვერდით უნდა გადამედო და საქმე წარმატებით მეწარმოებინა
-ნიკოლოზ ბეროშვილი,კომპანიის გენერალური დირექტორი.,წამოდგა და ხელი გამომიწოდა
-ნია ასათიანი,-შევაგებე მის ხელს ჩემი პატარა ხელი და ოდნავ შესამჩნევად გავუღიმე
-დაბრძანდით,-მიმითითა სკამზე დ თვითონაც ჩამოჯდა.-რას ინებებთ?
-რასაც თქვენ,დღეს თქვენს გემოვნებას ვენდობი.ჩანთა გვერდით გადავდე,საბუთები წინ დავიწყე და სანამ შეკვეთას მოიტანდნენ საქმეზე გადავედი,ყველაფერი ამიხსნა და გამაცნო,წესით მათთან კონტრქატის დადება ჩვენი კომპანიისთვის ურიგო არ იქნებოდა და წინადადებაც ხესლაყრელი იყო.მისი რეზიუმე დავიტოვე,შევპირდი უფროსებს გავაცნობდი და უახლოეს დღეებში აუცილებლად შევატყობინებდი პასუხს
-ვიმედოვნებ რომ პასუხი დადებითი იქნება და წარმატებით ვითანამშრომლებთ.მითხრა მან და ჭიქა შემართა.-ჩვენს მომავალ თანამშრომლობას გაუმარჯოს.
-გაუმარჯოს,ოდნავ მივურტყი ჭიქა და ცოტა მოვსვი,ნადვილად ვეღარ შევძლებდი დღეს დალევას.
შემდეგ უბრალოდ ერთად გემრიელად ვივახშმეთ,ვისაუბრეთ სხვა თემებზე,ნიკა მხიარული,ენაწყლიანი და კარგი იუმორის მქონე ადამიანი აღმოჩნდა.სახლამდეც კი მიმაცილა საკუთარი მანქანით.რომ ვემშვიდობებოდი უნებურად თვალი ზემოთ გამექცა და აიივანზე მდომ მათეს წავაწყდი.გააფთრებული და გაბრაზებული მიყურებდა.ნიკა რომ წავიდა კიდევ ერთხელ ავიხედე ზემოთ,მაგრამ ის იქ აღარ იყო.
-არაუშავს იეჭვიანე,არაფერი დაშავდება,მეტის ღირსი ხარ,-ჩამეღიმა კმაყოფილს და სადარბაზოში შევედი.
როგორც კი ლიფტიდან გამოვედი მაშინვე შევნიშნე ჩემი ბინის კარზე მიყრდნობილი მათე ისევ ისეთი გააფთრებული მზერით.
-გამარჯობა,.წამოვაყრანტალე უცებ
-ვინ მოგაცილა?ან რატომ იჯექი უცხო ადამიანის მანქანაში?ან ის ხელზე ამბორი რა იყო?
-რა შენი საქმეა>ხომ არ გავიწყდება რომ ეჭვიანობის უფლებასაც მოპოვება სჭირდება?
-რომ გეკითხები მიპასუხე.-იფეთქა მან და მისმა ხმამაღალმა ტონმა ადგილს მიმაჯაჭვა წამით
-შენ ვინ ხარ რომ ასე მიყვირი და ამას მეკითხები?ხომ არ დაგავიწყდა რომ არავინ არ ხარ?ვუყვირე მეც
-კიდევ ერთხელ დაგინახავ იმ სირ..ან და ნახავ რაც მოგივა,შენს თავს დააბრალე
-ვისთანაც მინდა იმასთან გავივლი და ის მომაცილებს სახლში,გასაგებია შენთვის? არ გეჩვენება რომ თავს ზედმეტის უფლებას აძლევ?-მოვბრუნდი და საკეტს გასაღები მოვარგე
-კიდევ მე ვაძლევ ზედმეტის უფლებას? ხელში მწვდა და თავისკენ მიმატრიალა
-ხო შენ..შეენ.რა უფლებით-თქო გეკითხები?ადამიანო რა უფლებით?წარსულში რამდენიმე პაემანი,არშემდგარი ურთიერთობა დ ახლაც რამდნიმე უბრალო შეხვედრა არ გაძლევს უფლებას რომ რამე ამიკრძაკლო,რამე მიბრძანო,გასაგებია?-არ დავუთმე მეც
-უბრალო შეხვედრა ხო?უბრალო შეხვედრა და არშემგდარ ურთიერთობას ეძახი ხო შენ იმას რომ მე შენთან ოჯახის შექმნა მინდოდა?მე შენ გაჩვენებ სეირს,კარს ხელი ჰკრა და სახლში შემიყოლა საკუთარ ბინაში.
-გამიშვი ხელი და გადი ჩემი ბინიდან,გამოვტაცე ხელი.
-არა ახლავე უნდა გავარკვიოთ ყველაფერი
-რა უნდა გავარკვიოთ ადამიანო რააა?ის რო საქმიან შეხვედრაზე ვიყავი სამსახურიდან, მომავალმა პარტნიორმა ზრდილობა გამოიჩინა და სახლში მანქანით მომიყვანა ტაქსით არ გამომიშვა,უბრალოდ ზრდილობა გამოიჩინა,გესმის?ან რატომ გიხსნი საერთოდ?რა უფლება გაქვს?შენ უფლება გაქვს ყველაფერი იცოდე ჩემზე და მე ჯერ კიდევ არაფერი არ ვიცი შენზე.არც მაშინ და არც ახლა.კიდევ შენ მოდიხარ და მსაყვედურობ?არ გეჩვენება რომ ზედმეტი მოგდის?არ გეხება შენ ჩემი ცხოვრება,გაიგე არააა.არც ისე და არც პირადი.-დავუმარცვლე ბოლო სიტყვები და თვალი თვალში გავუყარე.
-ჭკვიანად იყავი იცოდე,მეტი ვერაფერი მოიფიქრა,მომაძახა,კარი გაიჯახუნა და გავარდა..



ველი თქვენს შეფასებებს,ვიმედოვნებ რომ მოგწონთ. :D