სასწრაფოდ უნდა მეპოვნა ვინმე ვინც აეროპორტში გამიყვანდა,ახლა ტაქსის ძებნის დრო არმქონდა.ამდროს ერეკლეც დაგვადგა თავზე მე და მარის.
-რასახე გაქ "კუკლა,, რაგჭირს?-მითხრა ეკემ და სიცილი დაიწყო მარისაც თავიდან სერიოზული სახე ქონდა თუმცა ვერც მან მოითმინა და სიცილი წასკდა
-აუ კაი რა ეკე რა კუკლა?-ვუთხარი ვითომ განაწყენებულმა-აეროპორტში გამიყვან?
-რათქმაუნდა მადამ-თქვა სიცილით და თავი დამიკრა.მეც გამეღიმა მის ასეთ ქცევაზე
-კაი მაშინ სწრაფად,ოღონდ კითხვები არდამისვა ძაან მეჩქარება მერე აგიხსნი ყველაფერს-ვთხოვე ერეკლეს
-კაი კაი წავედით-მითხრა მან და მანქანაში ჩავსხედით,ერეკლე ისე სწრაფად ატარებდა მანქანას მეგონა სადაცააა რამეს შევასკდებოდით და ღვედს ვეჭიდებოდი ერეკლე კიდე სიცილით კვდებოდა.როგორც იქნა მივაღწიე და რაცარუნდა გასაკვირი იყოს ძალიანაც არ დაგვიგვიანია
-აბა ვინ უნდა ვიპოვოთ,ვინ ჩამოვიდა?-მკითხა ერეკლემ ინტერესით როცა აეროპორტის შესასვლელთან მივედით
-ესიგი,თეკლა უნდა ვიპოვოთ.თეკლა ჩემი ბიძაშვილია.გარეგნულად ლამაზი გოგოა-ერეკლეს გავხედე და ეშმაკურად გავუცინე-მაღალია,გამხდარი,ყავისფერი თვალები აქვს,გრძელი ყავისფერი თმა და დიდი ტუჩები.სულ ესაა ეხლა შეგვიძლია ვეძებოთ-ერეკლე ამდროის მანძილზე ჩუმად მისმენდა,თითოს ყველაფერს კარგად იმახსოვრებდა.
-აჰამ ესიგი ლამაზია?-მკითხა,თან გაიცინა და წარბი ასწია
-კიი ძალიან-მეც სიცილით ვუპასუხე
თეკლა უკვე ჩამოფრენილი უნდა ყოფილიყო,დარწმუნებული ვიყავი ეხა ჩემზე იმდენად იყო გაბრაზებული ალბათ რომ დამინახავდა მე აუცილებლად უნდა გავქცეულიყავი,თორემ ვერ გადავრჩებოდი.მე წინ მივრბოდი.ერეკლე კი აქეთ იქით იყურებოდა და ხალხს აკვირდებოდა.ერეკლე ჩამომრჩა ვერც მე ვეღარ ვხედავდი.როგორც შემდეგ გაავარკვიეთ თურმე თეკლა ერეკლემ მაპოვნინა.

ერეკლე:

ბარბარეს ვეღარ ვხედავდი.მაგრამ გზას მაინც ვაგრძელებდი.იმ გოგოს გარეგნობა უკვე ვიცოდი ამიტომ ცნობა არ გამიჭირდებოდა.მივდიოდი ამ ფიქრებით როცა ვიღაც შემასკდა.უკან რომარ გადავარდნილიყო ხელი მკლავში ჩავავლე და დავიჭირე.ამომხედა.
-აი გიპოვე-თეკლა იყო და მეც გახარებულმა შევძხე,თუმცა თეკლა არც ისე ბედნიერი ჩანდა,ბედნიერი კიარა მეგონა დამახრჩობდა
-შენ ვინ ჯანდაბა ხარ?და რატო მიპოვე?ან ჩემი ხელი რატო გიჩირავს?-მაშინვე წამოენთო თეკლა.ბარბარეს აშკარად არ მოვუტყუვებივარ ის მართლა ლამაზი იყო.
-სულ ამდენს ლაპარაკობ შენ?-უკვე მეც ვღიზიანდებოდი
-საერთოდ ვინხარ შემეშვი რა და გამატარე-ისევ ყვიროდა,ყველა ჩვენ გვიყურებდა მაგრამ მას აშკარად არ ანაღვლებდა ეს ფაქტი.
-ეხლა გაჩუმდი და გამომყევი თუ არგინდა რო ძალა გამოვიყენო და ხელით მომიწიოს შენი წაყვანა.
-მე არსად არ წამოვალ მითუმეტეს შენთან ერთ..-აღარ დავასრულებინე,მაშინვემხარზე მოვიგდე და ბარბარეს საძებნალად წავედი.მისი ბარგიც კი მე მეჭირა ხელში.
-დამსვი შე იდიოტო გამიშვი ხელი,გიჩივლებ იცოდე!სად მიდიხარ გთხოვ დამსვი რაა-თეკლა უკვე თხოვნაზე გადავიდა მაგრამ არც ამან გაჭრა-დამსვი დეგენერატო ვინხარ ავადმყოფო!
-გაჩუმდი მოგეწონება ის ადგილი სადაც მიმყავხარ-მეც ვაბრაზებდი და მასზე ვხალისობდი
-ვინხარ ან რანაირი ადამინი ხარ დამსვი ხო გთხოვე-თეკლამ უკვე აღარ იცოდა რაექნა-აი ამის გამო შენკიარა ბარბარეა მოსაკლავი ოხხ-თავისთვის ლაპარაკობდა თეკლა.მაგრამ ერეკლეს ესმოდა და ცდილობდა ბოლო ხმაზე არ დაეწყო ხარხარი...


ბარბარე:
ერეკლეს ვეღარ ვპოულობდი და დავურეკე
-ერეკლე სადხარ?ვეღარ გპოულობ
-მანქანასთან გამოდი რა იქ ვიქნები-გამიკვირდა ეს რომ მთხოვა ჯერ ხომ თეკლა არმიპოვია,მაგრამ მაინც მანქანასთან წავედი.მანქანასთან მისულს ისეთი სასაცილო სიტუაცია დავინახე რაზეც მუცლის ტკივილამდე ვიცინე,მაგრამ როცა თეკლას სახეს შევხედე რომელზეც ეწერა გირჩევნია გაიქცე!მივხვდი რომ უნდა გავჩერებულიყავი.ეკემ თეკლა ჩამოსვა და მისი ბარგიც მანქანაში ჩადო.თეკლა გამწარებული იყურებოდა მაგრამ მაინცც მოვიდა და ჩამეხუტა თან მითხრა-ძალიან რო არ მომნატრებოდი ეხლა თავს მოგაძრობდი,აი ამიხსენი როგორ დაგავიწყდი.ან ეს დეგრადიული ცხოველი ვინარის?არა ცხოველი არა მგონი რაღაც არსებაა ხო?-თეკლა სულ გაწითლებული იყო დაა მე მესაუბრებოდა თუმცა თვალს არ აშორებდა ერეკლეს.დარწმუნებული ვიყავი თეკლას შეეძლო ეკე იქვე მოეკლა მაგრამ ნამდვილად ვერმიწვდებოდა-ჩემს ფიქრებზე გამეცინა,მერე ეკეს სახეს შევხედე და მივხვდი რა შარში ვიყავი ახლაა მთელი 3 თვე ასე დაჭამდნენ ერთმანეთს.
-ბარბარე ხოიცი როგორ დიდ პატივს გცემ,მაგრამ ეს პატარა ბავშვი დაამშვიდე რა,თორემ მოთმინების ფიალა ამვსება და მერე ჩემს თავზე პასუხს არვაგებ-არა უკვე თავი ამეხადა ამათი ჩხუბით.ვფიქრობდი და ვცდილობდი ორივე გამეჩერებინა
-აუ მორჩით რა და წავედით გველოდებიან-ვთხოვე მათ და ორივემ დამიჯერა.როცა ჩავჯექით თეკლამ მკითხა-ვინ გველოდება?სად მივდივართ?-მივალთ ეხლა მალე და ჩემს მეგობრებს გაიცნობ-ამის მეტი არაფერი გვითქვამს მშვიდად მივაღწიეთ კლუბამდე.ერთის მხრივ გახარებული ვიყავი თეკლას ჩამოსვლით მაგრამ მეორეს მხრივ ალექსანდრე მაკლდა.კლუბში შევედით.ჩვენს მაგიდასთან ბიჭი იდგა ზურგით.აშკარად ახალი მოსული იყო.ვაკვირდებოდი და ვიცანი,ალექსანდრე იყო იქ.მუცელში პეპლები აფარფატდნენ პულსი საგრძნობლად ამიჩქარდა და თეკლას რაც შემეძლო მაგრად ჩავკიდე ხელი
-ბარბარე რაიყო?მოხდა რამე?-ჩუმად მითხრა თეკლამ
-არა არაფერი აგიხსნი მერე-ვუთხარი და ვცადე არაფერი შემემჩნია
ვუახლოვდებოდით ჩვენს მაგიდას,როცა ალექსანდრესთან ვიღაც გოგო მივიდა და ზედ აეკრო.მანაც ხელი წელზე შემოხვია.ხო რათქმაუნდა აბა ეს მარტო ხომ არ იქნებოდა?მე მაგის ბედი ვინ მომცავფიქრობდი ჩემთვის და თვალები ცრემლით მევსებოდა.ძალიან გავბრაზდი და სახლში წასვლა მომინდა.მისი დანახვის სიხარული ამ საქციელმა გადაფარაახლა უკან ვეღარ წავიდოდი ამიტომ მათი ,,სიყვარულობანასთვის" უნდა გამეძლო.როცა ჩვენს მაგიდასთან მივედითალექსანდრეს უბრალოდ მივესალმე.და ბავშვებს თეკლა გავაცანი.ვსაუბობდით სხვადასხვა თემებზე.და შემდეგ ალექსანდრემ ხმამაღლა განაცხადა-ეს ჩემი საცოლეა გვანცა...ამ სიტყვებმა უბრალოდ მომკლა სხვას ვერაფერს დავარქმევდი ჩემს მდგომარეობას.ამ სიტყვების მეტი ვერაფერი გავიგე.უბალოდ ვუყურებდი როგორ ეხუტებოდა გვანცა ალექსანდრეს და ვგრძნობდი მარის მზერას რომელის სინანულით მომჩერებოდა.მეტის გაძლება აღარ შემეძლო და საპირფარეშოში გასვლა გადავწყვიტე.
მარიც უკან გამომყვა.
-ბარბარე თავი ხელში უნდა აიყვანო და არუნდა დაანახო რო სუსტი ხარ.ეხლა დამშვიდდი რა გთხოვ და გავიდეთ-მითხრა მარიმ და მხარზე ხელი დამადო.მართალიც იყო მე მის წინაშე ძლიერად უნდა წარმოვჩენილიყავი.საბოლოოდ ჩავიქნიე ხელი ვეღარც მის პრობლემას გავიგებდი და საერთოდ ვეღარაფერს მის შესახებ.მასთან მეგობრობაზეც უარის თქმა მინდოდა,ამის ძალა ნამდვილად არ შემწევდა.მეყურებინა როგორი ბედნიერი იყო სხვა ადამინთან.მართლაც მალე დავმშვიდდი და უკან დავბრუნდით.სახეზე ყალბი ღიმილი ავიკარე და გართობა დავიწყე.ვსვამდი და უკვე კარგად ვიყავი შეზარხოშებული,როცა ცეკვა მთხოვა ერთმა ბიჭმა ჩვენს გვერძე მაგიდიდან.მეც დავთანხმდი.ნნელი სიმღერა იყო ამიტომ ჩვენც ნაზად ავაყოლეთ სხეული მელოდიას თავი მის მხარზე დავდე და ასე უბრალოდ ვცეკვავდით.
-რაგქვია?-ალბათ მოსწყინდა ეს ჩუმად ყოფნა და ჩამჩურჩულა
-ბარბარე შენ?
-მე ნიკა.ლამაზი სახელია ბარბარე მითხრა და გაიღიმა-ასე მგონია შენს მმაგიდასთან რო ბიჭი ზის ის 2 წუთში მოვა და ყელს გამომჭრის იმის გამო რო გეცეკვები
-ვინ ბიჭი?-ვკითხე გაკვირვებულმა და თავი მისი მხარიდან წამოვწიე.ჩემი მაგიდისკენ გავიხედე -აი ის შავი მაიკა რო აცვია-მითხრა და ალექსანდრეზე მანიშნა.ხოო ის მართლაც იყურებოდა.-არა არაფერს გიზამს.მას საცოლე ყავს,ამიტომ ნუ გეშინია ჩემს გამო ხელს არ გაისვრის-ვუთხარი ირონიულად -მე რაღაც არმგონია რომ არაინტერესებდე.დამიჯერე ბიჭი ვარ და ვიცი მისი მზერა რას ნიშნავს რაც შეეხება ცოლს რაღაც არმგონია ეგ სიმართლე იყოს.
-დამიჯერე არის,თავიდან არც მე ვიჯერებდი-ვთქვი სინანულით
-გინდა დაგაჯერო?მოდი ვაეჭვიანოთ.ოღონდ უნდა დამპირდე რო ჩემი დაბრიდვის უფლებას არ მისცემ-მითხრა სიცილით და მეც დავთანხმდი.-ეხლა მე შენ გადაგაწვენ,შენ სიცილი დაიწყე მერე ისევ აგააყენებ და ჩაგეხუტები.შედეგს კი შენითც ნახავ.დავთანხმდი,ზუსტად ის გავაკეთე რაც მითხრა.და ბოლოს ალექსანდრეს გავხედე.მისი ასეთი თვალები მხოლოდ უცხო ზარების შემდეგ მენახა.ძალიან გამწარებული იყო ჭიქა გამოცალა და მაგიდაზე დაახეთქა.ჩვენსკენ წამოვიდა.მეგონა ეხლა მართლა მომიწევდა ნიკას დაცვა.ყურადღებას არ ვაქცევდით ვითომ ვერც ვხედავდით და ცეკვას ვაგრძელლებდით.
-გართობა დამთავრდაა ეხლა მე უნდა ვიცეკვო-შეხედა ნიკას და ზიზღით მიაჩერდა,ალბათ მერომ არ ვყოფილიყავი იქვე მოკლავდა.ნიკამ მაშინვე ხელი გამიშვა,გამიღიმა და სანამ წავიდოდა თვალი ჩამიკრა.ალექსანდრე ჩემთან მოვიდა ხელი წელზე შემომხივა და მისკენ მიმიზიდა.ნელა ვცეკვავდით არცერთი არვიღებდით ხმას,ბოლო ალექსანდრემ ვერმოითმინდა და მითხრა
-შენ ყველას აძლევ უფლებას გეცეკვოს და ჩაგეხუტოს?-ორაზროვნდად მკითხა არვიცოდი ამით რის მიღწევას ცდილობდ.
-არაა მხოლოდ გამონაკლისებს ვინ მომეწონება რა-მინოდა გამებრაზებინა და გამომივიდა კიდეც.თან გრადუსმაც იმოქმედა და უფრო გამბედავი ვიყავი-და შენ შენი ძვირფასი საცოლე არ გეჩხუბება მე რო მეცეკვები?-წამომცდა და ენაზე ვიკბინე მაგრამუკვე გვიანი იყო.
-შენ ჩემს ძვირფას მეუღლეზე არ იდარდო მეთითონ მივხედავ.რაც შეგეხება შენ.შეეცადე სხვა დროს ჩემს წინ უცხოს არავის ეცეკვო თან ასე თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ და შეიძლება შეეწიროს შენს ერთ ,,უცოდველ'' ცეკვას -გამაფრთხილა მაგრამ ამას არ შევარჩენდი
-შენი საქმე ყველაზე ნაკლებადაა ისთუ ვის ვეცეკვები მე.ჩემი ურთიერთობები შენ საერტოდ არ გეხება და შეეცადე არ ჩაერიო.უბრალოდ გირჩევნია შენს ცოლს მიხედო თორე ალბათ დაკარგავ სხვებზე ყურებით-ვუთხარი ირონიულად და ჩავიცინე.წამოსვლას ვაპირებდი დაა ხელი გავაშვებინე თუმცა მაინც დამიჭირა და უკან მომაბრუნა
-ბევრს მელაპარაკები და მე ჯერ საუბარი არდამისრულებია!-ტონს აუწია სანდრომ
-მე შენთან ყველაფერი დავამთავრე რაც იყო და ის რაც უნდა ყოფილიყო-ვუთხარი და თავის გათავისუფლება ვცადე მისი ხელებისგან-ახლა კი გამიშვი უნდა წავიდე
-რაც იყო ის ვერდასრულდება და ამის იმედი ნუ გექნება მითხრა და ხელი უფრო მჭიდროდ შემომხვია......


იმედია მოგეწონებათ ველოდები შეფასებებს