-მითუმეტეს მარტო ვერ დაგტოვებ
-წადი იავნანის გარეშეც დავიძინებ
-ის გოგო- მერე მოგიყვები ყველაფერს
თავი დავუქნიე
ის წავიდა. მე ოთახში შევედი კარი ისევ გაიღო გიორგი ოთახში შემოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა -შუქი არ აანთო. მთხოვა დაბალი ხმით
მას ელენა ქვია, ბავშვობიდან ვიცნობ, მიყვარდა,-ცოტახანი შეჩერდა ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა ,-მიყვარს- დაუმატა ჩურჩულით . ახლაც მიყვარს , 6წლის წინ ცოლობა ვთხოვე დამთანხმდა ერთ კვირაში ის მე უნდა შემხვედროდა ძალიან დაიგვინამა საღამომდე ველოდი მერე ვიფიქრე გამოსვლა დაეზარათქო ტელეფონზე დავურეკე და ანანომ გამაგონა ის იმ დღეს გაქრა... და მისმა მშობლება მე დამადანაშაულეს. მტკიცებულებები არ გააჩნდათ ჩემი დაჭერა არ შეეძლოთ მაგრამ იძულებული გავხდი საქართველოდან წავსულიყავი საუბარი შეწყვიტა ოთახში სამარისებური სიბნელე სუფევდა მაგრამ მაინც ნათლად ვხედავდი მის ცრემლებს , ის დღეს გამომეცხადა სრულიად ჯანმრთელი და ცოცხალი მას ... მზად არ ყოფილა რაღაც სხვა უნდოდა რაღაც სხვისკენ მიისწრაფოდა
მე არ ვიყავი საკმარისი . . აქ მის გარეშე სიცოცხლე არ შემეძლო .
ის ძალიან წუხს... თურმე ძალიან წუხს და ვუყვარვარ 6წელი დასჭირდა რომ ეგრძნო და მიმხვდარიყო ჩემი ცხოვრების 6წელი არაფერი არ ყოფილა მის წუხილთან შედარებით თურმე.18 წლის ბიჭს გული ამოგლიჯა და ახლა 24წლის კაცთან მოვიდა პატიების სათხოვნელად... სიცილის მაგვარი ხმა ამოუშვა. უცებ წამოდგა -დაიძინე შენი ძილის დროა . მის სახეს ვერც ახლა ვხედავდი მაგრამ ჩემმა საოცარმა წარმოსახვის უნარმა ირონია გამოსახა სახეზე და მე დავინახე რამხელა ირონია ჩააქსოვა ნათქვამს -შენ სად მიდიხარ უნებურად წამომცდა
-დავრჩე ?
წუთით პასუხი დავიგვიანე
-მელაპარაკე სადღაც 7საათზე კარის ხმა მოგვესმა
-სახლში ხარ?-კარი შემოიღო ნეამ-ხელსხოარგიშლით დაძმანს ადამიანის უხერხულობაში ჩაგდება ეხერხებათ - ეგრეც ნუ დაემგვანები ძმას. დავუბღვირე

ყვაფერი დაწყნარდა. შემოდგომაც დადგა გალერიაშივიებოდით სწავლა და მუშაობა ერთად. ძნელია ნახევარი დღეები არც გვძინავს მაგრამ. ერთმანეთს ვართობთ ვამხნევებთ და ვუძლებთ გიო ამერიკაში დაბრუნდა თეოდორე ნინასთან დარჩა მაგრამ გიორგიმ არაფერი არ იცის კიდევ ერთი მეგობრის იმედგაცრუება ბევრია
სანდრი ვგულშემატკივრობ მეგობარს და კალათში ჩაგდებული ბურთზე ვყვირი პირველად ვარ ხალხში და ჩემი სახე უკმაყოფილებას არ გამოხატავს ზოგადად სახეზე მაწერია ხოლმე არ მიყვარს ბევრი ხალხი
_ძლივს არ გნახე გაღიმებული -მესმის უკნიდან ნაცნობ უცნობი ხმა
მეღიბემა და სიტყვების ავტორი სკენ ვიხედები _ამერიკა მოგბეზრდა? ვეხუტები სამოთხის ბიჭს თითქოს აზრებს მიმიხვდა
_აი სამოთხე და ისეც იღიმის, მამას აქვს საქმე და ჩამოსვლა მომიწია _დიდიხნით?
_ვეღარ მელევი ? არვიცი ვნახოთ. კაი ახლა უნდა წავიდე სანახავად გამოვიარე საღამოს ჩემ შენ სახლში შევხვდებით ჩასახლებულო
ისევ მეხუტება და ხალხში უჩინარდება
თამაშის შემდეგ პირდაპირ სახლში წავედი. სამოთხის ბიჭის სანახავად კიბეებზე ავირბინე ზარი დავრეკე კარები მოწყენილმა გიომ გამიღო
-რამე მოხდა?
-ელენა ვნახე ისტერიკებშია შერიგება უნდა
-მერე რასაპირე?
‌-პატიება არ შემიძლია გესმის არ შემიძლია დავლიოთ
‌-ბავშვებს დავურეკოთ
‌-კლუბში წავიდნენ გვიანობამდე არ მოვლენ
არაყი კონიაკი და ლუდი შევურიეთ. დილით უცნაურმა ტკივილმა გამაღვიძა -"პახმელიაზე" ვარ ჩემთვის ჩავილაპარაკე.
-ნაბახუსევზე-ოთახში ჰაერი დაირხა და სიტყვები მომიტანა სიტყვების ავტორო ვინც იყო მივხვდი მაგრამ ერთად რატომ ვწევართ? და მაშინ მივხვდი რატომ მტკიოდა მუცელი ასე გიორგიც სწრაფად მოეგო გონს და. საწოლზე წამოჯდა -ჩვენ რა-ენა. დაება საწოლს დახედა -ფუ ამის. და ამ სიტყვებმა დამარწმუნეს რაღაც შეიცვალა სახეზე ხელები ავიფარე ყურები მიწუოდა
ეს რა ჩაიდინე გავიფიქრე გონებაში და შემრცხვა ბიჭის რომელიც გვერდით მეწვა შემრცხვა ადამიანების რომლებიც ჩვენი მეგობრები იყვნენ გიორგის და ძმანის და ჩემი ტრადიციული მშობლების
-არ იტირო რა -ვედრებით მთხოვა და თმაზე ხელი დამისვა ოთახიდან ჩუმად გავიდა ორივეს დაფიქრება გვჭირდებოდა
ნათიამ სმს მომწერე და ყაზბეგში წასვლა გადავწყვიტეთ ჩემი ნივთები ავიღე მხოლოდ ნინას ვუთხარი რომ ერთი კვირით მივდიოდი მეგობართან ადგილი არ დავასახელე და წავედი განა რა ჩავიდინე ეგეთი მაგრამ მამა დედა ალბათ ძალიან გამიბრაზდებოდნენ

ყაზბეგიდან ვბრუნდებოდით საშინელი თავბრუსხვევებმა და გულის რევის შეგრძნებამ შემაწუხა
მხხოლოს ნათიას შევატყობინე ჩემი ორსულობის ამბავი მაგრამ ვისი იყო ბავშვი არ მითქვამს
სახლში მისულს მხოლოდ გიორგი დამხვდა სახე მიხურდა თვალი ავარიდე
-სადიყავი ერთი კვირა არ გამოჩენილხარ ტელეფონიც გამორთული გაქვს ჩემთან არ გინდა საუბარი ბავშვბმა რა დაგიშავეს ნერვიულობდნენ-საუბრის განმავლობაში ერთმანეთისთვის არც შეგვიხედავს
ისევ თავბრუს ხვევამ შემაწუხა თვალები დამებურა და. დივანს დავეყრდენი რარ წავქცეულიყავი გულის რევის შეგრძნებაც დამეუფლა და. საპირფარეშოსკენ გავიქეცი კარის ჩაკეტვა აზრადაც არ მომსვლია
-რამე ხდება?- გამომცდელი მზერით დამაკვირდა როდესაც უნიტაზთან ჩახუტებული დამინახა
თვალი ავარიდე -ამ სახლიდან გადავდივარ
-რატომ რაც ჩვენ შორის მოხდა მაგიტომ გეთანხმები არ უნდა მომხდარიყო მაგრამ მთვრალები ვიყავით -ხმას აუწია
-არამარტო მაგიტო

-სხვა რახდება ?- მოუთმენლად მკითკა
-ორსულად ხარ?
აამ. კითხვას ასე მალე არ ველოდი და დავიბენი
-ორსულას ხარ?-ამჯერად დამიყვირა და მეც უნებურად ავტირდი -ახლოს მოვიდა თმაზე ხელი გადამისვა ხელები სახიდან ჩამომაღებინა და თვალებში ჩამაშტერდა- ორსულად ხარ -ჩაიჩირჩულა და ჩამეხუტა
-მოდი საკუთარი გალერეა გავხსნათ. შევთავაზე მეგობრებს და პასუხს დაველოდე
- რატომაც არა. გაუხარდა ლიზას.
- რაღაც საქმე მაქვს, მოვაგვარებ და დავბრუნდები-ფეხზე წამოდგა ლუკა და ოთახიდან გავიდა.
მე თინანო ფილფანი ვარ, 21წლის ფოტოგრაფი . თბილისში ჩამოსული. ვცხოვრობ მეგობრის ბინაში. ჩემი მეგობარი ბიძაშვილის ბინაში და ასე ორივე ვართ მის ხარჯზე. მართალია მე ნინას ბიძაშვილს არ ვიცნობ, მაგრამ სურათებში ძალიან სიმპათიურია. ვიცნობ მის დას და ძმებს; ლუკას, ნეას და თოკოს . ასევე, დიდი სამეგობრო წრე მყავს. ვისთა ერთადაც ვატარებ დროს. სანდრი, იკა, ანი, ნინა ,ნეა , ლიზა ,თოკო, ლუკა,ვაჩე,დაჩი და ნათია, ეს უკანასკნელ ჩემი ბავშვობის მეგობარია ერთად გავიზარდეთ. ზოგი სწავლობს, ზოგიც მუშაობს დაა დატვირთული დღის შემდეგ ყველა გიორგის და ჯერჯერობით მე და ნინის ბინაში ვიკრიბებით, ლუდებით, სიგარეტებით და პიცით, განტვირთვის მიზნით.
-ფართი გავჩითე-კარებიდან გვახარა თოკომ და გაგვეკრიჭა
_როგორ?სად? ფასი?_დავაყარე კითხვები.
-მამაჩემი დაგვითმობს თავის მაღაზიას. ჩვენ გადავაკეთებთ და ჩვენ გემოზე მოვაწყობთ .
-აპარატურა?
_ფულს მამაჩემს ვესესხები თუ არდა გიოს .
მანამდე სანამ ბიზნეს წამოვიწყებთ ქალაქგარეთ გავიდეთ ...
დიდი კამათის შემდეგ საბოლოოდ კახეთი გადავწყვიტეთ .
გამთენიისას ჩავბარგდით bmw ში და კახეთისკენ ავიღეთ გეზი. გზაში რაღაცებს ვმაიმუნობდით .
თბილისიდან გასულები არ ვიყავით იკას ზარმა ჩვენი მაიმუნობა შეაფერხა გავაგონე და ხმა მაღალზე ჩავრთე .
-დიახ
-სად ხართ? თქვენთან მოვდივარ რაღაც უნდა გითხრათ.
-ტელეფონით გვითხარი!
-არა სახლში დამხვდით-ტელეფონი გამითიშა
დაიცა დავურეკავდა ვეტყვი კახეთში ვართ თქო .

-სად ხართ?
-კახეთში.
-ვინები?
-რა ხდება თქვი არ გვცალია?!
-ანის ხელი ვთხოვე -დაიწყო მშვიდი ხმით იკამ.
-და უარი გითხრა შე უბედურო -ჩაიფრუტუნა ლუკამ და თვალი ჩამიკრა
-იდი რა ბიჭო მეთქი. ვეტყვი გაგახარებთ ქორწილში დავპატიჟებთქო...
-ჩვენხარჯზე სურათები არ გამოვა ძმაო !დაეჭყანა ტელეფონს ლუკა-დავბრუნდებით თბილისში
-არაა საჭირო იყავით სადაც ხართ-ნაწყენმა ჩაიბურდღუნა იკამ - ქორწილს არ გამოგაპარებთ !
-აუ რა სიოა მაგ ჩემისა -გაბრაზებულმა ხელი დაარტყა ლუკამ საჭეს
-აბა. დავეთანხმე .,
‌ კახეთში ორი კვირა გავჩერდით. ლუკას ბებია თან გვყვებოდა, წამოსვლა არცერთს არ გვინდოდა, მაგრამ ქორწილი ახლოვდებოდა და ჩვენი თბილისში ყოფნა საჭირო ხდებოდა. თბილისში დაბრუნებულებს დიდი სიურპრიზი დაგვხვდა , ლუკას ძმა გიორგი ჩამოსულიყო. ორი წლის განმავლობაში ჩემ ბინად წოდებული ბინის კარი, ვიღაც მაღალმა წაბლისფერ თმიანმა ბიჭმა გააღო. ნინა სიხარულით ან მოულოდნელობით ალბათ ორივეთი ერთად. შემოეხვია ბიჭს აი ისე (ცუდი მძღოლები ბოძებს რომ ეხვევიან ).
‌-თეოდორე აქ რა გინდა? _თითქმის ცრემლიანმა ნინამ ბიჭს ახედა, მერე ხელები შეუშვა და მე შემომხედა -ეს თინანოა -ჩემზე მიუთითა და უხერხულად შეიშმუშნა.
‌-სასიამოვნოა,_ თეოდორე გიორგისთან ერთად ჩამოვედი ბოლო სიტყვები ნინასთვის თქვა ჩემთვის სულერთი იყო.- უბრალოდ გავუღიმე და ოთახში შევედი . არ გამიმართლა ეგრედ წოდებული ჩემი ოთახის ეგრედ წოდებულ ჩემ საწოლზე. ქერა , სიმპათიური, მაღალი ბიჭი იწვა, თვალები დაეხუჭა. -აი სამოთხე-ხმამაღლა წამოვაყრანტალე და გავწითლდი, ჩემ სიტყვებზე თვალები გაიღო და ცინიკურად მომღიმარი სამოთხის ბიჭიც წამოდგა .-ფიქრის უნარი დავკარგე
კარებზე ავეკარი და თვალები დავხუჭე .
-გიორგი, -ალბათ ხელიც გამომიწოდა ,
ისევ იმ მდგომარეობაში ვიდექი ,სუნთქვაც კი შევიკავე. კარს ვიღაც მოაწვა კარი მე მომაწვა და უსულო ქანდაკებასავით წავედი გიორგისკენ -ყველას ხელებში უვარდები?- ირონიით დამაცქერდა " ნაქართველარ ამერიკელი"- არადა შენზე მითხრეს ლამაზიაო .მე ცრემლები მახრჩობდა და თვალის გახელას ვერ ვბედავდი. თვალ დახუჭული წამოვდექი ფეხზე და კარისკენ შევტრიალდი ,თვალის ქუთუთოებს ვაიძულე ერთმანეთს დაშორებოდნენ და კარებისკენ დავიძარი, გაკვირვებულ ნინას გვერდი ჩავუარე, თეოდორესკენ არც გამიხედავს, კიბეებზე დავეშვი .სად მივდიოდი არვიცი უბრალოდ თავს დამცირებულად ვგრძნობდი.
ლიზასთან ავედი .
-რა გჭირს ?- ცრემლიან თვალებზე მიმითითა და გზა დამითმო ,
მოვუყევი და დაცინვაც არ დამაკლო -მაგაზე დარდობ?
მოგცლია რა !
-დამიტოვებ შენთან?
-დარჩი რამდენ ხანსაც გინდა ,
ნინას მესიჯი მივწერე და ტელეფონი გამოვრთე, შეკითხვების თავის ასარიდებლად .
სამი დღის შემდეგ უკვე გიორგის წოდებულ სახლში დავბრუნდი ,
უბედობას რა ვუთხარი!!!
-სად იყავი, ჩასახლებულო? - ღიმილით მკითხა "ნაქართველარ ამერიკელმა".
კითხვას და მის ღიმილს ერთდროულად ავარიდე თავი და ჩემი ნივთები სადაც მეგულებოდა იქეთ გავიხედე . -შემოდი არ ვიკბინები - მომაძახა უკვე შუა ოთახში მყოფმა.
-შეიძლება? ნებართვა ვითხოვე. ( მთელი ორი წელი რომ ვცხოვრობდი ნინასთან ერთად და თურმე მისი ოთახი მიმისაკუთრებია კიდევაც ეგ დავივიწყე )
-თუ სადარბაზოში ყოფნა არ გირჩევნია მობრძანდი!- მობეზრებულმა თქვა და დივანზე ჩამოჯდა,-ყავას გამიკეთებ? ტელევიზორისთვის თვალი არ მოუშორებია, -იცი ხვალ ირაკლის ქორწილია ,ხო მოდიხარ? ნინა შენთან წამოვიდა არ დაურეკავს?- განაგრძობდა საუბარს.
-ტელეფონს დავხედე და გამახსენდა სამი დღეა არც კი ჩამირთავს, გაგიჟდება ნინა .
-სადაა ჩემი ყავა ?-ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოსთან მოვიდა, რადაგემართა კიდევ ჩემ ხელებში ჩავარდნას თუ აპირებ არ გამოგივა .
‌-რა მინდოდა? დავრჩენილიყავი კახეთში. მშვიდად ვიყავი ,ლუკას ბებო, არაფერს მაკლებდა. ამ ყველაფერს მაინც ავარიდებდი თავს.- სულელივით მომღიმარ გიორგის სახეს რომ გადავაწყდი მეც გამეღიმა. კიდევ ,რაღაცის თქმას აპირებდა, მაგრამ ტელეფონმა მიხსნა .ეკრანს დავხედე და ხმამაღლა წავიკითხე "ნინა".
‌- სად დაგერხა !-გამიცინა და უფრო მოსახერხებელად მოთავსდა ჩვენი საუბრის მოსასმენად .
‌მშვიდად გადავუსვი თითი ეკრანს და ყვირილის მოლოდინში ტელეფონი ყურისგან შორს დავიჭირე.
‌-სადხარ ?!-იქუხა ნინამ-
ტელეფონი გამორთული გაქვს და არაფერი არ გადარდებს !
-სახლში ვარ !
- კი როგორ არა!- ჩაიფრუტუნა გიორგიმ და ყავა დაასხა .
-კაბის საყიდლად მივდივართ კორპუსის წინ დამხვდი ჩამყვირა და გამითიშა.
კი როგორ არა .-გავიმეორე გიორგის სიტყვები და დავეჭყანე.
-ჩასახლებულო! ნერვებს ნუ მიშლი !
-მივდივარ ნაქართველარ ამერიკელო კარებიდან გასულს ბურდღუნი მომესმა მაგრამ ვერ გავიგე რა მითხრა.

_ადექი თინანო. სალონში მივდივართ.
_წადით და მოვალ მეც.- ნახევრად მძინარე ავლუღლუღდი .ნინა კაკუნით გავიდა ოთახიდან. ძლივს წამოვიზლაზნე. სახლში არავინ იყო , შხაპი მივიღე, კაბა და ფეხსაცმელი მოვირგე, სარკის წინ დავტრიალდი, უკმაყოფილოდ მოვწკურე თვალები - არარა სულარვარ ლამაზი , საშუალო სიმაღლის, წაბლისფერი თმით, ღია თაფლისფერი თვალები , სწორი პატარა ცხვირი და საშუალო ზომის ტუჩები. არადა სულ მინდოდა, მაღალი, ცისფერ თვალება, წითური რომ ვყოფილიყავი, მაგრამ რას ვიზამ ოთახიდან გავედი. ლამის ისევ გიორგის ხელებში აღმოვჩნდი.
უკმაყოფილო სახით იდგა და მიყურებდა (დავიჯერო ვიდზე არ ვევასე ?პრინციპში რაში ანაღვლებს.) -რაგჭირს ?
-ღილი ამწყდა პერანგზე .
-აუჰ! დაქცეულა ქვეყანა და ეგაა!- მეორე ოთახში გავედი ნემსი და ძაფი ავიღე და გიორგის პერანგის გადასარჩენად გავეშურე . წინ დავუდექი პერანგის სხვა ღილები შევხსენი'
-გაიხადე დაგიკერებ .
-მეცმევა და ისე დააკერე.
შიშველ მკერდზე მომიხვდა ხელი ის კი ზემოდან მიყურებდა .(რომელიღაც ინდური სერიალი გამახსენდა და კიარ ვიცინე ვიკაკანე.) არანაირი ტინტარა ტინტარა მელოდია და თვალებში შეხედვები არ ყოფილა, უბრალო მადლობთ შემოიფარგლა .
_მზად თუ ხარ სალონში გაგიყვან .
-ჩემით გავალ. შენ იკასთან წადი .
-არ მიყვარს ბევრი ლაპარაკი! სალონთან დაგტოვებ . არ უყვარს ნუ უყვარს მხრები ავიჩეჩე და უკან გავყევი.
მთელი ორი საათი სალონში ვიყავი, მაინც ვერ გამაანჯელინაჯოლეს ...
ქართული უაზრო ქორწილები ,დიდი სადღეგრძელოებით, ბევრი უცნობი სტუმრით და მოყაყანეთა საზოგადოებით. -შენ სულ უკმაყოფილო სახე რატომ გაქვს ? გიორგი.
-შენ სულ რატომ იღიმი ?
ფეხზე წამომაყენა, ხელები თავის კისერზე ფრთხილად დამაწყობინა, თვითონ ზურგზე შემომხვია, წყნარ მუსიკას ტანი ავაყოლე და თალები დავხუჭე. ალბათ ჩამეძინებოდა კიდევაც. ხელი დაეძაბა და უეცარმა ტკივლმა გამკრა, თვალები გავახილე, გიორგის სახეზე სიბრაზე და გაკვირვება ერთად იყო -მეტკინა ჩუმად ამოვიკვნესე.
-მეტკინა! თითქმის ვიყვირე . გონს მოეგო, ხელი გამიშვა, ბოდიში მომიხადა და გოგონასკენ გაემართა. ყველას მკვდრის ფერი ედო სახეზე ...
-რა ხდება ? დიდი ხნის შემდეგ ვიკითხე -თეოდორემ ჩემზე არანაკლებ გაგკვირვებულმა შემომხედა .
იმ ადგილისკენ გავიხედე სადაც გოგონა და გიორგი იდგნენ ორივე წასული იყო . მეგობრები რაგაცას გაცხარებით განიხილავდნენ. მე ვიდექი და ვერაფერზე და ყველაფერზე ერთად ვფიქრობდი. კამათი დიდხანს გაგრძელდა გიორგი. დაიკარგა მე გასეირნება ისე მომინდა წარმოვიდგინე კიდევაც როგორი ლამაზი იყო მთვარე განათებული ქუჩები მხოლოდ მანქანების მოძრაობა არავის დამშვიდობებივარ რესტორანიდან გავედი ქუსლიანი ფეხსაცმელი გავიხადე და ფეხშიშველა გავუყევი გზას სახლამდე მშვიდად ვიარა არავინ გამხსენებია ბავშვობა გავიხსენე ისე მომინდა უკან ბავშვობაში დაბრუნება აქედან წასვლა და ჩემ სოფელში დასვენება მეგონა გავგიჟდებოდი გამაგიჟებდა ის მიუწვდომელი უკვე დაკარგული ბავშვობა. მშობლები. საათს დავხედე ღამის 3იყო დედას ეძინება არადა მე ისე მინდა მასთან საუბარი , მაგრამ მისი შეშინება არ მინდოდა . სურვილები ჩავიცხრე და უცებ ების წინ წაკითხული "ნუ გეშინია...დედა" გამახსენდა რამდენი ვიტირე შერბინაზე, ჯაყელზე ,მერაბაზე. რაშუაშია საიდან სად დავფრინავ გამეცინა ეს ყველაფერი ერთმა უცნობმა გოგომ გამოიწვია არადა ახლა რესტორანში ჩემ მეგობრებთან უნდა ვეტთობოდე დ.
-აქ რაგინდა? გაკვირვებული აისვეტა ნაქართველარ ამერიკელი
-მეძინება-
რა არის აქ გაუგებარი ტონით ვთქვი და ფეხსაცმლი დავაწყვე
-გიჟი ხარ ?ნაძალადევად გამიღიმა -წამო მარტო ბინაში რაგინდა მე ქორწილში უნდა დავბრუნდე მეჯვარე ვარ სხვანაირად არ გამოდის
-ოთხი დაიწყო პატარების ძილის დროა.
-მერე შენ პატარა ხარ?
-კი
-მითუმეტეს მარტო ვერ დაგტოვებ
-წადი იავნანის გარეშეც დავიძინებ
-ის გოგო- მერე მოგიყვები ყველაფერს
თავი დავუქნიე
ის წავიდა. მე ოთახში შევედი კარი ისევ გაიღო გიორგი ოთახში შემოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა -შუქი არ აანთო. მთხოვა დაბალი ხმით
მას ელენა ქვია, ბავშვობიდან ვიცნობ, მიყვარდა,-ცოტახანი შეჩერდა ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა ,-მიყვარს- დაუმატა ჩურჩულით . ახლაც მიყვარს , 6წლის წინ ცოლობა ვთხოვე დამთანხმდა ერთ კვირაში ის მე უნდა შემხვედროდა ძალიან დაიგვინამა საღამომდე ველოდი მერე ვიფიქრე გამოსვლა დაეზარათქო ტელეფონზე დავურეკე და ანანომ გამაგონა ის იმ დღეს გაქრა... და მისმა მშობლება მე დამადანაშაულეს. მტკიცებულებები არ გააჩნდათ ჩემი დაჭერა არ შეეძლოთ მაგრამ იძულებული გავხდი საქართველოდან წავსულიყავი საუბარი შეწყვიტა ოთახში სამარისებური სიბნელე სუფევდა მაგრამ მაინც ნათლად ვხედავდი მის ცრემლებს , ის დღეს გამომეცხადა სრულიად ჯანმრთელი და ცოცხალი მას ... მზად არ ყოფილა რაღაც სხვა უნდოდა რაღაც სხვისკენ მიისწრაფოდა
მე არ ვიყავი საკმარისი . . აქ მის გარეშე სიცოცხლე არ შემეძლო .
ის ძალიან წუხს... თურმე ძალიან წუხს და ვუყვარვარ 6წელი დასჭირდა რომ ეგრძნო და მიმხვდარიყო ჩემი ცხოვრების 6წელი არაფერი არ ყოფილა მის წუხილთან შედარებით თურმე.18 წლის ბიჭს გული ამოგლიჯა და ახლა 24წლის კაცთან მოვიდა პატიების სათხოვნელად... სიცილის მაგვარი ხმა ამოუშვა. უცებ წამოდგა -დაიძინე შენი ძილის დროა . მის სახეს ვერც ახლა ვხედავდი მაგრამ ჩემმა საოცარმა წარმოსახვის უნარმა ირონია გამოსახა სახეზე და მე დავინახე რამხელა ირონია ჩააქსოვა ნათქვამს -შენ სად მიდიხარ უნებურად წამომცდა
-დავრჩე ?
წუთით პასუხი დავიგვიანე
-მელაპარაკე სადღაც 7საათზე კარის ხმა მოგვესმა
-სახლში ხარ?-კარი შემოიღო ნეამ-ხელსხოარგიშლით დაძმანს ადამიანის უხერხულობაში ჩაგდება ეხერხებათ - ეგრეც ნუ დაემგვანები ძმას. დავუბღვირე

ყვაფერი დაწყნარდა. შემოდგომაც დადგა გალერიაშივიებოდით სწავლა და მუშაობა ერთად. ძნელია ნახევარი დღეები არც გვძინავს მაგრამ. ერთმანეთს ვართობთ ვამხნევებთ და ვუძლებთ გიო ამერიკაში დაბრუნდა თეოდორე ნინასთან დარჩა მაგრამ გიორგიმ არაფერი არ იცის კიდევ ერთი მეგობრის იმედგაცრუება ბევრია
სანდრი ვგულშემატკივრობ მეგობარს და კალათში ჩაგდებული ბურთზე ვყვირი პირველად ვარ ხალხში და ჩემი სახე უკმაყოფილებას არ გამოხატავს ზოგადად სახეზე მაწერია ხოლმე არ მიყვარს ბევრი ხალხი
_ძლივს არ გნახე გაღიმებული -მესმის უკნიდან ნაცნობ უცნობი ხმა
მეღიბემა და სიტყვების ავტორი სკენ ვიხედები _ამერიკა მოგბეზრდა? ვეხუტები სამოთხის ბიჭს თითქოს აზრებს მიმიხვდა
_აი სამოთხე და ისეც იღიმის, მამას აქვს საქმე და ჩამოსვლა მომიწია _დიდიხნით?
_ვეღარ მელევი ? არვიცი ვნახოთ. კაი ახლა უნდა წავიდე სანახავად გამოვიარე საღამოს ჩემ შენ სახლში შევხვდებით ჩასახლებულო
ისევ მეხუტება და ხალხში უჩინარდება
თამაშის შემდეგ პირდაპირ სახლში წავედი. სამოთხის ბიჭის სანახავად კიბეებზე ავირბინე ზარი დავრეკე კარები მოწყენილმა გიომ გამიღო
-რამე მოხდა?
-ელენა ვნახე ისტერიკებშია შერიგება უნდა
-მერე რასაპირე?
‌-პატიება არ შემიძლია გესმის არ შემიძლია დავლიოთ
‌-ბავშვებს დავურეკოთ
‌-კლუბში წავიდნენ გვიანობამდე არ მოვლენ
არაყი კონიაკი და ლუდი შევურიეთ. დილით უცნაურმა ტკივილმა გამაღვიძა -"პახმელიაზე" ვარ ჩემთვის ჩავილაპარაკე.
-ნაბახუსევზე-ოთახში ჰაერი დაირხა და სიტყვები მომიტანა სიტყვების ავტორო ვინც იყო მივხვდი მაგრამ ერთად რატომ ვწევართ? და მაშინ მივხვდი რატომ მტკიოდა მუცელი ასე გიორგიც სწრაფად მოეგო გონს და. საწოლზე წამოჯდა -ჩვენ რა-ენა. დაება საწოლს დახედა -ფუ ამის. და ამ სიტყვებმა დამარწმუნეს რაღაც შეიცვალა სახეზე ხელები ავიფარე ყურები მიწუოდა
ეს რა ჩაიდინე გავიფიქრე გონებაში და შემრცხვა ბიჭის რომელიც გვერდით მეწვა შემრცხვა ადამიანების რომლებიც ჩვენი მეგობრები იყვნენ გიორგის და ძმანის და ჩემი ტრადიციული მშობლების
-არ იტირო რა -ვედრებით მთხოვა და თმაზე ხელი დამისვა ოთახიდან ჩუმად გავიდა ორივეს დაფიქრება გვჭირდებოდა
ნათიამ სმს მომწერე და ყაზბეგში წასვლა გადავწყვიტეთ ჩემი ნივთები ავიღე მხოლოდ ნინას ვუთხარი რომ ერთი კვირით მივდიოდი მეგობართან ადგილი არ დავასახელე და წავედი განა რა ჩავიდინე ეგეთი მაგრამ მამა დედა ალბათ ძალიან გამიბრაზდებოდნენ

ყაზბეგიდან ვბრუნდებოდით საშინელი თავბრუსხვევებმა და გულის რევის შეგრძნებამ შემაწუხა
მხხოლოს ნათიას შევატყობინე ჩემი ორსულობის ამბავი მაგრამ ვისი იყო ბავშვი არ მითქვამს
სახლში მისულს მხოლოდ გიორგი დამხვდა სახე მიხურდა თვალი ავარიდე
-სადიყავი ერთი კვირა არ გამოჩენილხარ ტელეფონიც გამორთული გაქვს ჩემთან არ გინდა საუბარი ბავშვბმა რა დაგიშავეს ნერვიულობდნენ-საუბრის განმავლობაში ერთმანეთისთვის არც შეგვიხედავს
ისევ თავბრუს ხვევამ შემაწუხა თვალები დამებურა და. დივანს დავეყრდენი რარ წავქცეულიყავი გულის რევის შეგრძნებაც დამეუფლა და. საპირფარეშოსკენ გავიქეცი კარის ჩაკეტვა აზრადაც არ მომსვლია
-რამე ხდება?- გამომცდელი მზერით დამაკვირდა როდესაც უნიტაზთან ჩახუტებული დამინახა
თვალი ავარიდე -ამ სახლიდან გადავდივარ
-რატომ რაც ჩვენ შორის მოხდა მაგიტომ გეთანხმები არ უნდა მომხდარიყო მაგრამ მთვრალები ვიყავით -ხმას აუწია
-არამარტო მაგიტო

-სხვა რახდება ?- მოუთმენლად მკითკა
-ორსულად ხარ?
აამ. კითხვას ასე მალე არ ველოდი და დავიბენი
-ორსულას ხარ?-ამჯერად დამიყვირა და მეც უნებურად ავტირდი -ახლოს მოვიდა თმაზე ხელი გადამისვა ხელები სახიდან ჩამომაღებინა და თვალებში ჩამაშტერდა- ორსულად ხარ -ჩაიჩირჩულა და ჩამეხუტა
-შენ არ გეხება - მშვიდად წარმოვთქვი და უკან დავიხიე
-როგორ არ მეხება ? ნუ გამაგიჟე იმ დღეს ჩვენ ერთად ვიყავით -დაიღრიალა-მე არ მეხება? ანუ ორსულობა ჰაერ წვეთოვანი გზით გადადის -ირონიით ჩამიღიმა და პასუხს დაელოდა
-გეყოფა მე ამ ბავშვს გავაჩენ
-არ გაჩენაზე ვინმე ლაპარაკობს
-და შენ არ გავალდებულებ ბავშვი ჩემია და მე მოვუვლი
-მარტო შენი არა. ეგ პატარა არსება ჩემიცაა და მხოლოდ შენ ვერ გადაწყვეტ -კარებისკენ წავიდა და მალევე შემოსასვლელი კარიც გაიჯახუნა კიდევ დიდხანს ვიყავი ერთ ადგილზე გაყინული და ვტიროდი. გონს მოვეგე ძალიან დაღლილი ვიყავი და დასაძინებლად დავწექი დღეიდან ორზე უნდა მეზრუნა
ზარის ხმამ გამაღვიძა
ფეხზე ნელა წამოვდექი მშვიდად გავემართე კარისკენ ფისოებიანი პიჟამით
-ეგრე რაარის -სიცილი დაიწყო ,,თითქოს გუშინ არც გვიჩხუბია -ცოტა გაიპრანჭე შენი პოტენციური საქმროვარ არა რა შენში არაფერია ქალური
-კომპლიმენტად მივიღებ გავეკრიჭე და გვიან გაავიაზრე -ჩემი ვინხარ?დაბნეულმა ავაფახულე თვალები
-საქმრო. შვილი გვეყოლება ხოარ დაგავიწყდა-მუცელზე ხელი დამისვა
- გაგიჟდი ხომ გითხარი შენ არ გეხება
-არმინდა თავიდან ჩხუბი ეს თემა არ განიხილება
-მთვრალი იყავი
-შენც -სიტყვის დამთავრება არ მაცადა -ორივემ ერთად მივქარეთ და ახლა ერთად ვიქნებით
-ჩვენ ერთმანეთი არ გვიყვარს -შევეწინააღმდეგე
-სამაგიეროდ ბავშვი გვიყვარს ნუ ართულებ ყველაფერს შენები რომ გაიგებენ შენ ორსულობას რას იზამ ცოლად გამომყვები და იმ დღეს დავივიწყებთ ჩემ შვილზე ვერავინ იტყვის აო გაიგე -უცბად დამშვიდდა და ჩემ გაკვირვებულ სახეს დააჩერდა
-შენებს როდის გავიცნობ? გადავიდა საქმეზე
-ქალაქგარეთ მოგიწევს გასვლა -მოგვიწევს შეისწორა ნათქვამი მე მცალია შენ თუ გცალია გააფრთხილე
-არაა ჯობია იქ ვუთხარა გული რომ არ გაუსკდეთ.
ნეტა სადმე გადავიჩეხოთ ვინატრე უნებურად და გამეცინა ჩემ ადგილზე ყოფნას რამდენი ინატრებს -რაზე ფიქრობ ?
-სადმე გადაჩეხვაზე დაუფიქრებლად ფავანდე ფიქრები -ელენა ხო გიყვარს
-ფიქრის ახდენა თუ არ გინდა მაგ თემას მოეშვი სახეზე გაფითრდა
უნებურად თითები შევახე მის ქერა თმას ტუჩის კუთხე ჩატეხა ჩემთვის არც შემოუხედავს ლამაზი თმაგქვს - დასაწყისისთვის კარგი ურთიერთობა მერე არ დამიწყო რამდენს სვამ ნუ ეწევი ქალებში ნუ დადიხარ და ეგეთები სანამ ეგეთებს დავიწტებ გაგშორდები წინასწარ დავაწყვეთ გეგმები უარი რომ გითხრან ?
მოგიტაცებ
სახლის წინ მანქანა შეაჩერა
-მზადხარ? საჭეზე ხელები აათამაშა
-ვნერვიულობ
-თუ გინდა სიმართლე ვუთხრათ,-თინანო ფერი არ გადევს
-სიმართლეს ვერ ვეტყვი,დედა არასდროს მომიტყუებია ,უკვე ტირილს ვაპირებდი თავი მოვთოკე და გიორგის შევხედე ჩემზე არანაკლებ ნერვიულობდა
ორივეს სულელებივით გაგვეცინა დაუძახე -ჩემი სახლია დაუძახებლად შევალ კარები შევაღე დედა ჩავეხუტე გაკვირვებულ
ლიას ყველაფრის გამოკითხვა ს და ქვითინს რომ მორჩა მერე შეიმჩნია გიორგი
-ეს ჩემი მეგობ.. საქმროას გიორგი
ალბათ ასეთი გამომეტყველება ჰქონდა კეისარს ბრუტუსის ღალატისას ლიას თვალი ავარიდე და დივანზე ჩამოვჯექი ყავა გამიკეთე ვთხოვე დაძაბულობის გასაქრობად თქმას არაპირებდი მოთმინება დაეკარგა დედაჩემს
-ხომგითხარი მხრების ჩეჩვით მივმართე და თვალი ავარიდე არ იტირო თინანო არ იტირო ვიმეორებ გონებაში და აქედან გაქცევას ვნატრობ
საღამოს მამაჩემიც შემოგვიერთდა დავითს გაუმარჯოს გავეღრიჭე მამაჩემს მოსიყვარულე ის შემდეგ გიორგიც გავაცანი უფრო მშვიდად შეხვდა ჩემი მხლებლის სტატუსს არვიცი რამ იმოქმედა გიორგის უნიკალურმა ხასიათმა და გარეგნობამ თუ რახანც ვინმე შეგიყვარდა რასდავეძებთ მა მაგრამ ჩემი პოტენციური საქმრო რეალური საქმრო გახდა. მშობლებს დავემშვიდობეთ და მთელი დღის ცრემლები ერთად გადმომცვივდა თბილისამდე ვწვიმდი
-მორჩები ტირილს წყობიდან გამოვიდა გიორგი
-ნუტირი თორე მეც ავტირდები მანქანა გზიდან გადაიყვანა ხელი წელზე შემომხვია და თავის სკამზე გადამსვა. რა გატირებს დაახლოებით ის მკითხა როგორც ბავშვს რომელსაც შოკოლადი უნდოდა და არ უყიდეს უნებურად თავი მის კისერში ჩავმალე და ხელები შემოვხვიე როგორც იქნა ტირილს მოვრჩი კარგად ხარ კიდევ უფრო დაბადებული ხმით მკითხა და თვალები გაახილა
-ჰო -ჩემი სკამზე გადავედი
სახლამდე მშვიდად ვიმგზავრე.
ბინის კარი შევაღეთ გიორგი შესასვლელში შეჩერდა და ძარღვები დაებერა
მის მზერას თვალი გავაყოლე ნინა და თეოდორე ნებივრობდნენ. აუ სად დაერხათ ჩუმად ჩავილაპარაკე იცოდი
არა
მეგობრებში აშკარად გამიმართლა ხელით დავიჭირე და სახლიდან გავიყვანე
ამჯრრად მე ჩაგეხუტები უნებურად წამომცდა და ხელები კისერზე შემომხვია
მათ ერთმანეთი უყვართ ვუთხარუ მოუშორებლად
რატო დამიმალეს?, ჩემი ბავშვობის ძმაკაცია არ შეეძლო აეხსნა?
- შენ რატო დამალე ჩემი ორსულობა
-მხოლოდ შენ გამო გაგიფრთხილდი არ მინდოდა გენერვიულა
- მანაც ნინას გამო თან ყველაფრის თქმას აპირებდნენ



ექსპერიმენტია. გავაგრძეეეელლო?