-გამიღე კარები მალე ვდგები ხალათს ვიცმევ და კარებთან მივდივარ რო გავაღო საკეტი არ მქონდა გადაწეული რომ თოკა გიჟივით შემოვარდა
- გოგო შენ სულ გადაირიე ?
-რა მოხდა?
-გუშინ ხო გითხარი ხვალ მეწაგიყვანთქო უნისში და მერე სამსახურში წავლთქო შენ კიდე ისევ გძინავს
-ამმ ბოდიში-მე თავი დავხარე-მე... გუშინ გვიან დავიძინე ვმეცადინეობდი და სულ დამავიწყდა მაპატიე და თოკას მივეხუტე ვიგრძენი როგორ მოეშვა მისი დაძაბული სხეული
-კარგი ელენ არაუშავს მაპატიე ზედმეტი მომივიდა მიდი მოემზადე და წავიდეთ - თოკა ოთახიდან გავიდა მე სააბაზანოში შვედი მოვწესრიგდი და კარადის კარები გამოვაღე რომ ტანსაცმელი ამერჩია ბოლოს არჩევანი მაღალწელიან შავ შარვალზე რომელიც მუხლებთან გადახეულია და შინდისფერ ტოპზე შევაჩერე და ვანსის კეტები ჩავიცვი ჩანთა ავიღე და მისაღებში გავედი სადაც თოკა და ანასტასია დამხვდა თოკას და ანასტასია რაღაცაზე ლაპრაკაობდნენ თან ერთმანეთს ეხუტებოდნენ
სულ დამავიწყდა ჩემზე მომეყოლა მე ელენა დადიანი ვარ 20 წლის მწავნე თავლებით გრძელი ხუჭუჭა შავი თმებით გრძელი ფეხებით ნავარჯიშები სხეულის წყალობით კარგად გამოვიყურები თოკა ჩემი 24 წლის ძმაა ცისფერი თვალბითაა და ქერა თმებით ანასტასია კი შავი გრძელი თმებით და ყავისფერი თვალებით ის 15 წლისაა ალბათ გაგიკვირდათ ასეთი განსხვავებული დები და ძმაო მე როგორც ვიცი ანუ ბებია(დედის დედა მაყვალა) როგორც გვეუბნება მე მამამს ვგავარ თოკა დედას აი ანასტა მაყვალა ბებოს ასლია, მშობლებმა მაშინ მიგვატოვეს როცა მე 12 ვიყავი თოკა 16 ანასტა 9 ის ყველაზე დიდი დარტმა ცხოვრებაში მაშინ მივიღე ოთახში ჩავიკეტე არავის არ ველაპარაკებოდი არც და-ძმას არც საუკეთესო მეგობარებს ნუკის და ანკას ასე ზუსტად 1 წელი გავიდა მერე მივხვდი რო ცხოვრების ლამაზ წამებს,წუთებს ტყუილად ვხარჯავდი და გამოვედი დეპრესიიდან მოდით ჩემს ორ მეგობარს აგიღწერთ ნუკის შავი თვალები და შავი თმები აქვს, ანკაც იგივე უბრალოდ ყავისფერი თვალებით ახლა კი რეალობას დავუბრუნდეთ

მე მათ მივუახლოვდი და ანსტას ვაკოცე
- აბა რაზე ჭორაობთ
-შენზე - მითხრა ანსტამ
-ჩემზე?
-ხო შენზე ასეთი ლამაზი და უშეყვარებულო რო გვყვავხარ დაგვიბერდა ეს გოგო ანსტას და დაგვექცა ოჯახი მერე ამას ბებერს ვინ წაიყვანს ისედაც უჟმურიი კრუხია
-თქვენ-თქვენ თავს მიხედეთ რა სელაპებო და წამოეთრიეთ ჯერ ანასტას დავტოვებთ სკოლაში მერე მე უნისში მერე შენ სადაც გინდა იქ დაახვიე ვუთხარი თოკას მან კი წარბები შეკრა
-წესიარედ ილპარაკე გოგო
-ეგეც ამიკრძალე ეხლა გაბრაზებულმა მივახალე კარები გამოვაღე და მთელი ძალით მივუჯახუნე მერე გზა ფეხით გავაგრძელე უნისისკენ გზაში კი მანქანა წამომეწია და ნელი სვლით უკან მომყვებოდა ვინ იქნებოდა თუ არა თოკა ფანჯარა ჩამოწია ამას თვალის კუთხით ვხედავდი არც მიმიხედავს ისე მივახალე
-წაეთრიეთ ფეხითაც წავალ უნისსში
-თუ შენით არ ჩაჟდები ძალით ჩაგაგდებ-მითხრა თოკამ
-არა!! არა და მორჩა წადი ერთი შენი ჭირიმე რა
-მე გაგაფრთხილე მითხრა თოკამ მანქანა გააჩერა -ანასტასიას მიუბრუნდა-ანასტას უკანა კარები გააღე ეს უთხრა და გიჟივით გადმოხტა მანქანდიდან მე გავიქეცი მაგრამ ფეხბურელს რას გავექცეოდი?! მალევე დამეწია და მახარზე გადამიკიდა ტომარასაით
-თოკა დამსვი თოკააა იცოდე არაზდროს არ გაპატიებ ამას თოკაააა დამსვიი!!!!! და უაზროდ ავფართხალდი მაგრამ თოკამ ძალით მანქანაში ჩამტენა და თვითონ წინ მძღოლის ადგილას მოთავსდა და მანქანა ტასიას სკოლისკენ გააქროლა სიჩქარის არაზდროს არ მეშინოდა რადგან მე უარესად ვატარებდი და ამდროს ნუკი და ანკა სულ ცუდად ხდებოდნენ
სკოლასთან რო მივედით ტასია დაგვემშვიდობა და თავის მეგობრებს შეუერთდა და ბავსვებში შეერია როგორც კი თვალს მიეფარა თოკაც ადგილიდან მოწყდა მისთვის 5-10 წუთი ხმა არ გამიცია ეს სიჩუმე თოკამ დაარღვია და სარკინდან გამომხედა
-როდემდე უნდა იყო ასე ელენა?! თითქმის ყვიროდა თოკა
-რა გინდა თოკა?! ცოტა ტონს დაუწიე შენ ნაშებში ხო არ გეშლები?! იგივე ტონით ვუპასუხე მეც
-გოგო მწყობრიდან ნუ გამოგყავარ სულ როგორ უნდა იბუტებოდე?! სულ პატარა ბავშვივით როდემდე უნდა იქცეოდე ელენა?! როდემდე?!
-მე ასეთი ვარ ან შეეგუა ან შენც მიმატოვე როგორც ეს ჩვენმა მშბლებმა გააკეთა
თოკა უკვე ჩემკენ შემობრუნდა და სიბრაზისგან სულ გაწითლებულიყო
-გოგო შენ სულ გააფრინე?! მესმის, მესმის რო მათმა წასვლამ ტკივილი მოგაყენა მაგრამ მარტო შენ თავზე რატო ფიქრობ? ჩემზე ანასტასიაზე ან შენს დაქალებზე საერთოდ არ ფიქრობ ?!როდემდე იქნებით შენ და შენი წიგნები განუყრელი მეგობრები?! ვიცი მათი წასვლის შემდეგ ჩემი ტასიას ანუკის ანკას გიორგის და ლუკას(თოკას ძმაკაები ასევე ჩემი) გარდა არავის ენდობი მაგრამ გაიხედ-გამოიხედე ცხოვრება გრძელდება მე ჩვენ ჩვენი წრე არაზდროს მიგატოვებს ეს იცოდე
-კარგი თოკ ეხლა აქ გააჩერე თორე უნისს გავცდებით თოკამ გააჩერა მე კარები გავაღე და გადავედი და თოკას დავემშვიდობე მაგრამ ბოლოს მაინც მომაძახა
- ლაპარაკს სახლში გავაგრძელებთ ელე
უნისში როგორც კი შევდი აუდიტორიისკენ გავემართე სადაც ანკა და ნუკი დამხვდნენ მეც მათ შვუერთდი
-ჰეი სიხა როგორ ხარ(ანკა)
-ვარ რა თქვენ ?
-ჩვენ კარგად (ნუკი)
-კაია-ამ დროს კი ლექტორი შემოვიდა მე წიგნში თავ ჩარგული ვიჯექი და ყურადღებაც არ მიმიქცევია
როგორც კი დამთავრდა ორი ლექცია სასადილოსკენ გავემართეთ და ყავის სმას შევუდექით
-იცი ელენ უნისში რა მაგარი ბომბა ბიჭი გადმოვიდა?(ნუკი)
-ვინაა ეგეთი ?
-სანდრო ერისთავი ( ანკა )
-აჰჰ კაით რა რაში მაინტერესებს ?!
-რა რაში გაინტერესებს ?! ბომბაა გოგო ბომბა (ნუკი)
-ყველა გოგო მაგაზე ლაპარაკობს(ანკა)
-აუუ კარგით ეგეც არ მყავდეს რომეო დიდიდად მახატია მაგის ამბავი არ მაინტერესებს- ამ დროს მაჯაზე ხელი მომიჭირა ნუკიმ მაგრამ მე მაინც ვაგრძელებდი- საერთოდ არ მაინტერესებს ვინაა რადგან ყველა გოგოს მოეწონა ერთი ტიპური თავში ავარდნილი ხეპრე იქნაბა-ეს იყო და ანკამ ჩაახველა მაგრამ არ გავჩერდი-მამიკოს ფულებით გათამამებული იდიოტი იქნება როგორც ყველა ეს ვთქვი და ანკამ ფეხი ფეხზე მკრა ზუსტად მაშინ ვიგრძენი ჩემს ზურგს უკან რომ ვიღაცა იდგა მიბრუნებით თავი არ შემიწუხებია თავი უკან გადავწიე დაა ვიღაც უცნობი ტიპი იდგა ხელი ისევ მომიჭირა ნუკიმ მანიშნა და მივხვდი ვინც იყო
-უპს, სორიი იმედია არ გეწყინება სანდრინიო-ვუთხარი სწერვულად და აუდიტორიისკენ გავემართე

.........................
მდაჰჰჰ ეს იყო დამიკომეთ შენიშნები მიიღება არ ვიღრინები ეგეთებზე ასე რომ დამიკომეთ ,,იწინასწარმეტყველეთ" და ვეცდები მეორე თავი მალე დავდო