გაოგნებული ვიყავი პირზე ხელი ავიფარე და იმის წარმოდგენაც კი მზარავდა რო მეგის გიორგისთან რაიმე კავშირია აქვს...მაგრამ მე გიორგის წლებია ვიცნობ მაშინ მეგი სად იყო ამდენხანს?რატომ არ ჩანდა?

-რაა?ეგ როგორ?
-როგორ და მეგი მგონი ჯაშუშობდა კიდევკარგი მეგისთან გიორგიზე არასდროს ვსაუბობდი...არც ამ საქმეს ვახსენებდი მოკლედ მეგის ჩემს ცხოვრებასთან არანაირი კავშირი არ აქვს!
-მეგი და გიორგი?ღმერთო ჩემო ამას ვერასდროს ვიფიქრებდი
.......
რამოდენიმე საათია რაც დამიანე უგზოუკვლოდ დაიკარგა.გაქრა თითქოს მიწამ შთანთქაო.კაბინეტიდან გიჟივით გავიდა და კაიხანია აღარ დაბრუნებულა.ძალიან ვნერვიულობდი...
მეც საქმე აღარ მქონდა და სასტუმროში წასვლა გადავწყვიტე.
კაბინეტიდან გასულს გიორგი შემეჩეხა.
-ევა მოკლედ ზეგ ჩვენი კომპანია წვეულებას გეგმავს...კომპანიის რეიტინგს აღნიშნავენ ხოდა სავალდებულოა რომ ყველა დაესწროს.თურმე ამ წვეულებას ძალიან დიდ ხანს გეგმავდნენ.მე და შენ აუცილებლად უნდა წავიდეთ.
-მაგრამ...არვიცი თუ შევძლებ
-აუცილებლად შეძლებ!მოხვალ და თან აუცილებლად.
გავუღიმე და კომპანია დავტოვე.
______
როგორც იქნა მივაღწიე ჩემს ოთახამდე მისვლა.სასწაულად დავიღალე.ფეხსამელები კარებთან დავალაგე,ჩანთა და ქურთუკი ჩამოვკიდე.ახლა კი საწოლზე მივესვენე.
ჩემს ტვინში განვიხილავდი დღევანდელ დღეს.დამღლელი დღე იყო ახლა მხოლოდ ის მინდა რომ აბაზანაში შევიდე და თბილი წყალი გადავივლო.
ასეც მოვიქეცი აბაზანაში შევედი და მთლიანად წყალს მივენდე,ჩემი სხეული წყალს მივუშვირე და წყალი ჩემს ცრემლებთან ერთად დაბლა მიედინებოდა,შემდეგ კი უგზოუკვლოდ იკარგებოდა.
ჩემი ცხოვრება არარის ისეთი როგორიც მე მინდა რომ იყოს!ახლა სხვა დროა არასდროს არ იყო ისე როგორც ჩვენ გვინდოდა.მე მხოლოდ ჩემი სახელისთვის ვიბრძოდი,მინდოდა ხალხში ადგილი დამემკვიდრებინა.მაგრამ ეს ის არარის,ეს ის არიყო რაც მართლა მთელი სულით და გულით მინდოდა.მე მხოლოდ სიყვარული,და საყვარელი ადამიანების გვერდით ყოფნა მინდოდა ჩემს შემთხვევაში კი ეს ყველაფერი პირიქით მოხდა!არმესმის იმ ხალხის ვინც თავს იკლავს ზოგი სიცოცხლისთვის იბრძვის,ზოგი კი თავს იკლავს!ეს არარის სამართალი!ეს ასე არ უნდა იყოს!
ის ფაქტი მანჯავს რომ მე ჩემს ოჯახს ვეღარასდროს ვეღარ ვნახავ,დავიღალე დავიღალე!არასდროს არაფერი აროცვლება.ვიღვიძებ,სამსახურში მივდივარ,დაღლილი მოვდივარ,ვიძინებ,ვიღვიძებ და შემდეგ ისევ სამსახურში მივდივარ ოველდღე დაპროგრამებულივით ერთიდაიმავეს ვაკეთებ ეს ყველაფერი დამღლელია!
_____
შხაპი მივიღე,თმა გავიმშრალე,ხალათი ჩავიცვი და აბაზანიდან გაედი.
ხალათის ქამარს ვიკრავდი როცა საწოლს შევხედე და დამიანე დავინახე.
ბოლო ხმაზე დავიკივლე.
ქამარს ხელი გავუშვი და დამიანეს წინ ტრუსისა და მოკლე მაისურის ამარა ავღმოვჩნდი.
დაფეთებულისავით სასწაოდ შევიკაი ქამარი და დარწმუნებულივარ რომ ჭარხალივით გავწითლდი.
დამიანე თვალებ გაფართოებული მიყურებდა,შემდეგ როცა მიხვდა რომ მისი მზერა მანადგურებდა მაშინვე სხვა ადგილას გადაიტანა.
წარბი გახეთქილი ჰქონდა და ძალიან დაღლილი ჩანდა.
-დამშვიდდი რა!შენი კივილიღა მაკლია ახლა!
-ჩემს ნომერში რა ჯანდაბას აკეთებ?
წარბიდან სისხლი ჯერკიდევ მოსდიოდა მაშინვე გავიქეცი და სამედიცინო დახმარების ყუთი მოვიტანე.
-არაარის საჭირო!
-ნუ მეწინაამდეგები რახან ვაკეთებ ესეიგი საჭიროა.
მის გვერდით ჩამოვჯექი და წარბის დამუშავებას შევუდექი.
-ამას დაგიმუავებ და მაშინვე მეტყვი ეგ ვინ და როგორ დაგმართა!
-ისეთი არაფერია უბრალოდ კარები მომარტეს შემთხვევით!
-შენი აზით იმ აამიანს ვგავარ ვისაც მაგას მოატყუებ?
მძიმედ ამოიოხრა და თვალებში მომაჩერდა.
-მასე ნუ მიყურებ!
-როგორ?
-აი მასე!
გაიღიმა,ლოყებზე 'ორმოები'გაუჩნდა როორ მინდა რომ ვაკოცო!!!
-რატომ?
-იმიტომ რომ მერე საქმეზე ვეღარ ვკონცენტრილდები!
ისევ ისეთი სახით შემომხედა,თვალებში მიყურებდა...თანდათან ჩემსკენ იწეოდა.ეს მომენტი...ამმომენტს ძალიან დიდხანს ველოდი,თან მინდოდა და თან ეს სიტუაცია მაშინებდა.
მეც ვიწევდი მინდოდა!როგორ არ მინდოდა?!ყველაზე მეტად მინდოდა!ახლა მხოლოდ ამას მივიჩნევდი სწორად!
მოულოდნელად დამიანეს მობილურის ხმამ ჩემი ლამაზი სამყაროდან გამომთიშა!გამომაგდო!
ორივე უხერხულად შევიშმუშნეთ.
-ბოდიში უნდა ვუპასუხო!
-არა რასამბობ მიდი უპასუხე!
გამიიმა და მობილურს უპასუხა
-გისმენთ...
-.....
-ხო ვიცი
-....
-მეც ეგ ფაქტი მაშინებს!
-....
-აუცილებლად უნდა გაარკვიო!
-....
-ლაშასაც გადაეცი!კარგი კარგი

-ბოდიში რომ შეგაწუხე,უბრალოდ შენთან ყოფნა ყველაზე მეტად მინდოდა.
ამ სიტყვების გაგონებისას არვიცი რავიგრძენი!ძალიან ბედნიერი ვიყავი!გავიღიმე და ისევ თვალებში ჩავხედე
-არწახვიდე!
-რათქვი?!
-არწახვიდე-თქო!
-არა წავალ არმინდა შენი შეწუხება.
-არშევწუხდები!ახლა გვიანია ჯობია ომ დარჩე და დაისვენო.
-მადლობა ევა!
...
-ყავას ან ჩაის დალევ?ან რაიმე ხომ არგინდა?
-ყავას დავლევ

ორი ყავა შევუკვეთე ერთი ტკბილი და მეორე მწარე.
მწარე რაომ უყვარს?რა უცანურია

ტელევიზორის წინ ვისხედით და საშინელებათა ფილმს ვუყურებდით.
-გეშინია?
-არა
-არა?
-ნწ...ხოკარგი სულ ცოტათი მეშინია ძაან არა!
გაიცინა და ისევ განვაგრძეთ ფილმისყურება.
როგორც ყოველთვის ფილმის შუალედში ჩამეძინა.
მაინდამაინც იმ მომენტში გამომეღვიძა როცა დამიანე თმებზე და ლოყაზე მეფერებოდა.თავი მის მხარზე მედო.
-ბოდიში ჩამეძინა.
ვუთხარი და თან თვალებს ვისრესდი
-არაუშავს მიდი შენ დაწექი დაისვენე მე სავარძელზეც მოვთავსდები.
-არა რასამბობ რა სავარძელი.მოდიაქ!
-ავდექი და საწოლისკენ წავედი .საწოლი გადავშალე შუაში ორი გრძშლი ბალიში დავდე და საწოლი შუაზე 'გავყავი'
-აი ასე უფრო კარგია შენ აქ დაწვები და მე აქ!
ვუთხარი და გავიღიმე
მანაც თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია და გაიღიმა.
ამჯერად ძილისთვის უკვე გრძელი მაისური და შარვალი ჩავიცვი.ყოველთვის შორტით და მოკლე მაისურით ვწვები ხოლმე ასერომ ეს ფაქტი ისტორიას დარჩება.
საწოლში დავწექით.არცერთი არ ვიღებდით ხმას...თითქოს ჩვენი გონება გათიშული იყო.
-ძილინებისა დამიანე!
-ძილინებისა ევა!
გავიღიმე და თვალები დავხუჭე,დაახლოებით ნახევარი საათი ვცდილობდი რომ დამეძინა მაგრამ უშედეგოდ.როგორ უნდა დაიძინო ისეთ დროს როცა იცი რომ შენი საყვაელი ადამიანი გვერდით გიწევს.მინდა რომ ძალიან დიდ ხანს ვუყურო,მინდა მისი თითოეული ნაკვთი შევისწალო.
ასეცაა ძალიან დიდხანს ვუყურებდი,ისე ტკბილად ეძინა...მეც დავხუჭე თვალები და შევეცადე დამეძინა.
_____
დილით ნაზად და ბრთხილად ვახელ თვალებს.ვახელ და ოჰ ნეტავ არ გამეხილა!
შუში რაც კი ბალიშები იყო ყველაფერი იატაკზე ყრია და მე დამიანეს ძლიერ მკლავზე მიდევს თავი,ხელი კი მის მკერთზე.
თმებზე მეფერება...
თვალები ისევ დავხუჭე.
-ვიცი რომ გღვიძავს!
ჩამესმის ჩემთვის დიდად სასიამოვნო ბარიტონი.
-დილამშვიდობია ევა
-დილამშვიდობის
-ცუდად გეძინა?მაპატიე ჩემიბრალია.
-არა გულახდილად რომ გითხრა, ყველაზე კარგად მეძინა.დავიმორცხვე და ჩემი ხელების წვალება დავიწყე
ყოველთვის ასეა,როდესაც მრცხვენია სულ ხელებს ვიწვალებ.როდესაც ვნერვიულობ მაშინაც ხელებს ვიწვალებ ან რაიმე ნივთს ვიქცევ ხელებ შუა და ძლიერად ვუჭერ.ბავშვობიდან ეს ქცევა მახასიათებს.
საწოლიდან ავდექი და კარადასთან მივედი,შავი მუხლებზე დახეული ჯინსი თეთრი მაისური და შავი მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელი ავიღე და აბაზანაში შევედი.
არაფერი არმოხდება თუ შარვალს ჩავიცვამ.
მაკიაჟი გავიკეთე,ტანსაცმელი ჩავიცვი და აბაზნიდან გამოვედი.
დამიანე უკვე შრვალ კოტიუმში იყო გამოწყობილი როგორც ჩანს მძღოლს მოტანინა.
-მზად ხარ?
-კი ჩანთას ავიღებ და წავიდეთ.
-კარგი,მოდი ყვის დასალევად სადმე შევიაროთ
-ხომარ დაგვაგვიანდება?
-არა!ან თუ დაგვაგვიანდება არაუშავს მე უფროსი ვარ,და შენ ჩემთან ერთად ხარ!
გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა
მეც გავიღიმე.
სასტუმროდან გავედით და მის ავტომობილში ჩავჯექით.
თან ავტომობილს მართავდა და თან ზოგჯერ მე მიყურებდა ხოლმე,არვიცი რაუნდა ვთქვა მისი მზერა მწვავს...მიყვარს?არვიცი?!
-ხვალ წვეულება იმართება ხომ მოდიხარ?
ჯანდაბა წვეულება სულ დამავიწყდა...
-არვიცი...ალბათ მოვალ
-აუცილებლად მოდი,ამ წვეულებას ძალიან დიდი ხანია რაც ვგეგმავთ.ჩვენ ძალიან რთული სამუშაო გვაქვს ამიტომ ჩვენც ვიმსახურებთ გართობას!
-ნამდვილად.მაშინ წამოვალ!
-ძალიან კარგი
წინ მანქანა ძალიან დიდი სიჩქარით მოდიოდა,ლამის შეგვეჯახა,ძალიან შემეშინდა ჩემი ოჯახის გარდაცვალების დრო,ადგილი და მიზეზი გამახსენდა...ყველაფერი თვალწინ დამიდგა...დამიანეს ხელი ძლიერად ჩავკიდე.მან უცბად დაამუხრუჭა.ისიც არანაკლებ გამწარებული იყო..
-ევა..ევა კარგადხარ?
ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და ნერვიულად შემომხედა.
-მე...მე კარგად ვარ.
უცებ გამოვფხიზლდიამეც ნერვიულად შევხედე
-შენ როგორხარ?
-კარგად ვარ.
ორივე დავმშვდიდდით ,დამიანემ ახლოს მდგარ კაფესთან გააჩერა და ავტომობილიდან გადავედით.
კაფეში შევედო და ყავა შევუკვეთეთ
-სხვა არაფერი არგინდა?
-არა მადლობა...ახლა კი მომიყევი რა მოხდა გუშინ?
დამიანემ ამოიოხრა და მოყოლა დაიწყო.
-ჩემზე ნუ ნერვიულობ ის უფრო ცუდ დღეშია.როდესაც გავიგე,რომ გიორგი და მეგი და-ძმანი იყვნენ...მაშინვე გიორგის სახლში წავედი და ცემა დავუწყე დავიღალე იმი რაც ჩემს თავს ხდება.როცა მინდა რომ ბედნიერი ვიყო მაშინ ვარ უბედური.როდესაც მგონია რომ ჩემს მიზანს მივაღწიე, მაშინვე ყველაფერს თავიდან ვიწყებ...
ხელი ხელზე დავადე და შევეცადე სიტუაცია განმემუხტა.
-ყველაფერი კარგად იქნება,ჩვენ შევძლებთ,რომ მეგი და გიორგი ჩვენი გზიდან ჩამოვიშოროთ.ერთხელ და სამუდამოდ გიორგის ციხეში გავისტუმრებთ!
-ყველაფერს გავაკეთებ ოღონდ შენ იყავი ჩემს გვერდით და არ მიმატოვო.
-გპირდები!
_____
კომპანიაში მივედით,დამიანე თავის კაბინეტში შევიდა მე კი ჩემსაში, დამიანესა და ჩემს კაბინეტებს მხოლოდ ერთი გამჭირვალე მინა ჰყოფს...ასერომ ნებისმიერ დროს შიძლია დამიანეს შევხედო,მაგრამ როდესაც ვუყურებ გონება მეფანტება.
რამოდენიმე დკუმენტი მქონდა შესავსები,შევავსე და ახლა დამიანესთან წავიღე.
-ძალიან კარგია,ყველაფერი სწორად გაქვს გაკეთებული!
დავიმორცხვე.თავისი სავარძლიდან ადგა და მომიახლოვდა,ლოყაზე ხელი ნაზად ჩმომისვა და გამიღიმა.
თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს
-ჯანდაბა ევა!გამოფხიზლდი ამ სიტუაციიდან თავი უნდა დაიძვრინო!ევაა!
-არა ევა მიეცი შენს თავს ბედნიერების უფლება!შენც შეგიძლია იყო ბედნიერი!
ჩემსა და ჩემ მეორე'მეს' შორის ჩხუბი იმართებოდა ვისთვის უნდა დამეჯერებინა არ ვიცოდი
-იცი რა საყვარელიხარ როცა ნერვიულობ?
ლოყაზე ისევ მეფერებოდა და იღიმოდა მე კი ვწილდებოდი...ასე ადვილად არ უნდა ჩავუვარდე ხელში არმინდა ეგონოს რომ მე ადვილად მისაღწევი ვარ...
-მე...უნდა წავიდე!
ხელი მომკიდა და მისკენ შემატრიალა
-იცი...შენ დარწმუნებულივარ ხვალინდელი წვეულებისთვის კაბა არ გიყიდია,ამიტომ წადი და იყიდე!მეცივდივარ და შენთან საქმე აღარ მაქვს.
სახესთან ჩამოწეული თმა ყურს იქით გადამიწია,გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა
-მაშინ მე..მე წავალ ნახვამდის ბატონო დამიანე
_____
თითქმის ყველა სავაჭრო ცენტრი მოვიარე და ჩემი შესაფერისი კაბა ვერაფერი ვერ ვნახე.მაგრამ მოიცადეთ,ერთი მაღაზია დამრჩა ერთგან შევალ და ვსიო.
იმ მაღაზიაშიც ბევრი ვიბოდიალე,ვერაფერს ვპოულობდი როცა ყველაფრის იმედი გადამეწურა,ზუსტად მაშინ გამოჩნდა ჩემთვის შესაფერისი და გასაოცარი კაბა...
შავი ზურგს უკან ამოღებული,გრძელი და გამოყვანილი უბრალო მაგრამ გასაოცარი...
მაშინვე ხელში ავიტაცე და გასახდელში შევვარდი.
ქალვატონო ეს კაბა თქვენთვის არის შექმნილი!
მითხრა იქვე მომიშავე საყვარელმა გოგონამ
-დიდი მადლობა ამას ვიყიდი თუშეიძლება
-დიახ რათქმაუნდა
___
უკვე ბნელოდა...
სასტუმროში ძალიან დაღლილი მივედი.წყალი გადავივლე და დასაძინებლად გავემზადე.ძილსაც რომ არ დაგაცდიან!მობილური მირეკავდა გაბრაზებულმა ვუპასუხე
-გისმენთ
-რაგჭირს?
დამიანეს ხმა ჩამესმა და სიბრაზემ გადამიარა
-არა არაფერი
-მოკლედ იმიტომ გირეკავ, რომ დამავიწყდა მეთქვა,ხვალ არ ვმუშაობთ ვისმენებთ მაგრამ 5საათზე გამოგივლი და წვეულებაზე ერთად წავიდეთ თუ იორგისთან ა დიგეგმავს არაფერი
-არა არაფერი დამიგეგმავს გიორგიმ ვიღაც გოგო გაიცნო და იმასთან ერთად მოდის...ხო პრობლემა არაა წამოვალ მადლობა!
-კარგი ტკბილი ძილი ევა!ხვალ შევხვდებით
-ნახვამდის
ახლა უფრო უკეთესად დამეძინება...გამეღიმა მობილური კომოდზე დავდე და საწოლზე დავეხეთქე ბედნიერი სახით
____
დილის7საათზე ისევ მობილურის ხმა მავიძებს
-გირევნიათ კარგი მიზეზი გქონდეს ჩემი გაღვიძებისვის
-ევაჩ...
-მაგ სიტყვისთვის ამჯერად დაგინდობ ნახევრად მძინავს
-ევა ო მდიხარ წვეულებაზე
-გიორგი დილის7საათზე მაგისგამო მირეკააავ?
-დილის 7საათი კიარა2დაიწყო
-რააააა?!
შევყვირე და თვალებ დაჭყეტილი წამოვხტი საწოლიდან
-არშეგეძლო რომ უფო ადრე დაგერეკა?
იცინოდა და თან ბოლო ხმაზე
-კარგიიი წავედი არმცალია
-და შენ საერთოდ როდის გცალია?
-ევაა კარგი რა ნუ იბუტები
-არვიბუტები
ვუპასუხე გაბუტულმა.
-კარგი ჩემო პატარა გნახავ წვეულებაზე
მობილური გავთიშე და აბაზანაი შევვარდი,შხაპი მივიღე...
გამოვედი და საჭმელი შევუკვეთე
-გემრილა მიირთვით
-მადლობა
შევჭამე, მოვწესრიგდი და ტელევიზორის წინ ჩამოვჯექი რაღაც გადაცემა იყო და ვუყურებდი
ჯანდაბა რა დრო გასულა4საათი დაიწყო
სასწრაფოდ ავდექი და მომზადებას შევუდექი.
თმები დავისწორე,კაბა ჩავიცვი,მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელებიც,მაკიაჟი გავიკეთე და ჩანთაში ის ნივთები ჩავალაგე რაც მჭირდებოდა საათს დავხედე 5იყო
-გისმნთ
-ევა მზადხარ?
-კი ახლავე ჩამოვალ
-კარგი
მობილური გავთიშე,ტყავის ქურთუკი ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი.
დამიანე შარვალ კოსტიუმში იყო გამოწყობილი და თავის ავტომობილს მიყრდნობოდა თან სიგრეტს ეწეოდა.დამინახა და არვიცი რატომ მაგრამ გაკვირვებული მიყურებდა>>მომაშტერდა<<
-ევა შენ...საოცრად გამოიყურები
-მადლობა
ავტომობილის კარები გამიღო და დავსხედით.
არცერთი არ ვსაუბრობდით მაგრამ ბოლოს ვეცადე სიტუაცია განმემუხტა და საუბარი დავიწყე
-როგორ ფიქრობ ოდესმე მოგბეზრდები?
-არ ვფიქრობ მაგაზე ევა!
-რატომ?
-როცა იპოვი მას ვინც შენში სიცარიელეს ავსებს,გღებულობს ისეთს როგორიც ხარ,მისგან წასვლის სურვილი აღარ გაქვს.
(პ.ს ეს სიტყვები მე არმეკუთხვნის)
ჩემი ხელი აიღო,მისსაში მოიქცია და ხელზე მაკოცა ,ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა,ეს სასწაული გრძნობაა,სასწაულია როცა საყვარელი ადამიანი გვერდით გყავს ა იცი რომ ყველაფრის მიუხედავად მაინც არ მიგატოვებს!
მაგრამ...ყოველ ადამიანში არსებობს დიდი საიდუმლოები...რომელსაც მისსივე საკეთილდღეოდ არეუბნები!ძნელია წლების განმავლობაში მოოტყუო,ძნელია!
-მოვედით!
თქვა დამიანემ და ცოტა ავნერვიულდი.ავტომობილიდან გადმოვიდა და კარები გამიღო
-მადლობა
ხელი ჩამკიდა ახლა კი ერთ-ერთ ძალიან საყვარელ და მყუდრო რესტორანში შევედით.როგორც ჩანს აქ ჩვენი თანამშრომლების გარდა არაინ არ არის.
ყველა ჩვენ გვიყურებდა მე და დამიანე ამაყად მივაბიჯებდით და ახლა როცა დამიანე ჩემს გვერდით არის,სანერვიულოც აღარაფერი მაქვს!
გვიყურებდნენ და თან ჩურჩულებდნენ
ჩვენც მათ შევვუერთდით.დამიანე ბიჭებმა წაიყვანეს მე კი გოგოებმა გამომათრიეს.
-აბა ახლა აქ დაჯექი და მომიყევი შენ და დამიანე...უფროსწორედ ბატონი დამიანე ერთად ხართ?
მეუბნებოდა ჩემთვის უცნობი გოგონა,როგორც ჩანს ძალიან ცნობისმოყვარეა
დამიანეს შევხედე და გამეღიმა
-არა!რათქმაუნდა არა!უბრალოდ დღეს მეწყვილეები ვართ!მეტი არაფერი
-დარწმუნებული ხარ?მე თქვენში რაღაცას ვხედავ!
მითხრა კიდევ მეორე უცნობმა გოგონამ
___
დამიანე ალკოჰოლი არ დაულევია...ძალიან კარგი!
ზოგჯერ ჩემთან გამოაპაებდა ხოლმე თვალს,მეც შევხედავდი და ჩვენი თვალები ერთმანეთს ხვდებოდნენ.დამიანეს წინ მჯდომი ბიჭი წამოდგა და ჩემთან მოვიდა.
-ქალბატონო შეიძლება თქვენთან ცეკვა?
დამიანეს შევხედე იბღვირებოდა.მივხვდი რომ უაიუნდა მეთქვა.
-არა იცით მე ცოტა ნასვამი ვარ და არმინდა მადლობა
-ჰაჰ იტყუებით კიდეც?გიყურებდით და არცერთი ჭიკა არ დაგილევიათ!
-უკაცრავად უკვე ითხარით არ მინდა-თქო!
-მე მინდა
ხელი მომკიდა და უხეშად წამომაყენა
-რასაკეთებთ?
ხელი უკანალზე დამადო მეკი ლამის შევიშალე,განთავისუფლება ვსცადე მაგრამ უშედეგოდ.ამდროს დამიანე მოვვარდა და ბიჭს მუშტი დაარტყა
-გეფიცები მეორედ კიდევ შეახებ ხელს და ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ!ნაბიჭვა*ო
ბიჭი ადგა და თავისი ადგილი დაიკავა.
-კარგად ხარ?
-მე...კი კარგად ვარ
ბიჭს გაბრაზებულმა შეხედა და დაუბღვირა
-შეიძლება რომ უბრალოდ ვიცეკოთ?
-კი ევა რათქმაუნდა!
ხელი წელზე შემომხვია და ვალსს წყნარად ვცეკვავდით.ხოველი მისი მოძრაობა მაგიჟებდა თვით დამიანე რომელზედა რამოდენიმე კვირის წინ სასწაულად გაბრაზებული ვიყავი,ახლა მიყვარს და მისი შეხება მაგიჟებს
თავი გულთან დავადე და შემიძლია დავიფიცო რომ იმ წამს გააჟრჟოლა!მისი გულის ცემაც კი მესმოდა ამ სიმღერის დროსაც კი!
მუსიკა დამთავრდა თუმცა მე მისი მკლავებიდან განთავისუფლებას არ ვჩქარობდი.ვიდექით წყნარად,მე მის გულის ცემას შევიგრძნობდი,ის კი თმაზე მეფერებოდა.
-მალე მოვალ
ვუთხაი დამიანეს და საპირფარეშოში შევედი..
ონკანი მოვუშვი..
ისეთი გრძნობა დამეულა თითქოს მითვალთვალებდნენ
-ევაჩკა!ევა!
ჩამესმა ის ხმა რომელიც ყველაზე მეტად მეზიზღებოდა...რის გამოც მთელი ორი წელი ვიმალებოდი.ყოველ დღე შიშის გრძნობით ვიღვიძებდი და ვიძინებდი.
ჩემს საფეთქელთან იარაი ჰქონდა მობჯენილი და ირონიულად იღიმოდა
-შენ მე ცხოვრება დამინგრიე!ახლა შენ იმას გაგრძნობინებ რასაც მე მთელი ორი წელი ვგრძნობდი თუმცა მანამდე შენ გაგისტუმრებ ამ ქვეყნიდან!

მგონი დიდი თავი გამოვიდა არა?!
აზრი აღარ აქვს არც თავის მართლებას და არც ბოდიშეის მოხდას ვიცი...