მღელვარე ღამის შემდეგ პირველს მე გამეღვიძა,საათს დავხედე და მათეს მაშინვე ხელი ვკარი გასაღვიძებლად,რომელიც მთელ საწოლს იკავებდა ისე იყო გაშხლართული ვარკვლავისებურ ფორმაში.
-მათე სამსახურში დაგაგვიანდება
-დღე არსად მივდივარ,მიპასუხა ისე რომ თვალები გაუხელია კი არა,ბალიშიდანაც არ აუწევია თავი ისე იყო ჩახუტებული.
-არ მიდიხარ და ნუ მიდიხარ.მე მივდივარ და მაგვიანდება,პენუარს დავწვდი,გადავიცვი,მის სხეულზე გადავცოცდი და სააბაზანოში გავიჩინარდი.რომ გამოვედი გამოფხიზლებული დამხვდა.საწოლში წამომჯდარიყო და ტელეფონში იყურებოდა.სწრაფად გადადო გვერდით ჩემი დანახვისას და თვალი რომ შემავლო. ვნებიანად გაილოკა ტუჩები და თვალები ეშმაკურად დააწვრილა
-დილის გამამხნევებელი ვარჯიშის დროა პატარა
-არა,არა და არა,მაგვიანდება,- კარადა გამოვაღე ტანსაცმლის ასარჩევად.
-კი,კი,კი. -წამში გაჩნდა ჩემთან,სხეულზე შემოხვეული პირსახოცი იატაკზე აღმოჩნდა მე კი მის ხელში,წელზე შემოვხვიე მჭიდროს ფეხები და კოცნაში ავყევი.რამდენიმე წუთში სიამოვნებისგან ორივე ვკვნესოდით და სადღაც, რომელიღაც გაურკვეველ განზომილებაში ვიყავით გასულები.....
-ასეთი დაუკმაყოფილებელი როგორ ხარ.-ჩავიბურტყუნე და საწოლზე მის გვერდით გადავწექი.
შენ ჩემზე უარესი ხარ.ყოველ ჯერზე უფრო და უფრო მაოცებ,უფრო ვნებიანი ხდები.ასე არავისთან ვყოფილვარ
-არც იმასთან?ვახსენე უცებ და ენაზე ვიკბინე,ვიცოდი რომ ის წამომცდა რაც არასოდეს არ უნდა მეთქვა,ვიცოდი რა მტკივნეული იყო ამ თემაზე მისთვის ლაპარაკი,ხსენებაც კი ტკივილს აყენებდა.
-ხომ შევთანხვდით ამაზე რომ არასოდეს ვახსენებდით ჩვენს წარსულს, -მითხრა ნაწყენი ხმით,შარვალს დასწვდა ჩასაცმელად.-მოემზადე მიდი და სამსახურში გაგიყვან.წავალ მე გამოვიცვლი და ქვემოთ დაგელოდები
მარტო რომ დავრჩი მაშინ მივხვდი რა ჩავიდინე,რამდენად მტკივნეულია როცა შენი ცხოვრების სიყვარულს და მისგან მოყენებულ ტკივილს გახსენებენ,თითქოს ყოველ ჯერზე ისევ თავიდან აღებს მოუშუშებელი იარა პირს და მერე მის შესაკრავად დიდი წვალება გიწევს,იქნებ ამიტომაც იცვლიდა ასე წარამარა ქალებს?იქნება ამიტომ იყო მის ცხოვრებაში ყოველდღე სხვა?ეძებდა მისნაირს ეძებდა და ვერ პულობდა,იქნებ ჩემთანაც ამიტომ იყო?ნუთუ მის მიმართ გრძნობა ისევ აქვს?გავიფიქრე და ტვინში ისე დაიაბადა ეს აზრი და ისე იწყო გავრცელება რომ მთელი სხეული მოიცვა ამ გრძნობამ,ახლა მივხვდი რომ საშინლად ვეჭვიანობდი,არარსებულზე ვეჭვიანობდი,და ეს ძალიან ცუდი იყო...
ზლაზნით ჩავუჯექი მანქანაში..ისე მიმიყვანა სამსახურამდე არც კი დამლაპარაკებია. დაუმშვიდობებლად წავიდა,უხმოდ,მდუმარედ, და დამტოვა ასე.არაფერი უთქვამს,ერთი სიტყვაც კი არ გაუმეტებია. ჯანდაბა რა სულელი ვარ,ვბრაზობდი საკუთარ თავზე უკვე მერამდენედ ჩემი დაუფიქრებელი და ჯიუტი ხასიათის გამო.რაღაც უნდა მომეფიქრებინა მის შესარიგებლად,ვიცოდი რომ ამჯერად უბრალო ბოდიშით ვერ გამოვძვრებოდი.რაღაც ისეთი უნდა გამეკეთებინა რომ უკან დასახევი გზა არ ჰქონოდა.
მთელი დღე ამაზე ფიქრს მოვანდომე სამსახურში.რა შეიძლებოდა გამეკეთებინა?გოგოებიც კი შევაწუხე და ავაწრიალე.რომ გაიგეს რა მოხდა და რას ვაპირებდი მიხვდნენ რომ საქმე სერიოზულად იყო.უფრო სწორად ისევ ყველა ყველაფერს მიხვდა ჩემს გარდა,ისევ ყველაზე ბოლოს მივხვდი როგორი შეყვარებული ვიყავი, შეყვარებული?ხო არ მოგესმათ,ნამდვილად ასე იყო.იმის წარმოდგენამ რომ მათე ჩემთან აღარ მოვიდოდა ცუდად გამხადა იმდენად ცუდად რომ სუნთქვა გამიჭირდა....
ბებოს ლენას შეეძლო ჩემი დახმარება,უნდა გამეგო მათეს შესახებ რაღაცეები,ისეთი რასაც არასოდეს მეტყოდა ან ამ ეტაპზე არ მეტყოდა და არ ვიცოდი. სამსახურიდან პირდაპირ მასთან წავედი.ქალს ჩემი ნახვა ჯერ გაუკვირდა,მერე შეშინდა მარტო რომ ვიყავი ხომ არაფერი დაემართა ჩემს შვილიშვილსო.რომ გაიგო რაში იყო საქმე ჯერ ბევრი იცინა,მერე კი აივანზე გამიყვანა,გვერდით მომიჯდა,მსახურს ყავის მოტანა დაავალა და საუბარი დავიწყეთ.
-აბა ახლა უკეთ ამიხსენი რამ მოგიყვანა ჩემთან.
-თქვენთან რჩევის საკითხავად მოვედი,თან მინდა მათეზე რაღაცეები გავიგო.ვიცი ძალიან ვაწყენინე,გამაფრთხილა წარსული არ მიხსენო და საერთოდ დავივიწყოთო,მე კი ხანდახან დაუფიქრებელი და უაზრო ლაპარაკი ვიცი და სისულელეები წამოვაყრანტალე,ახლა ძალიან ვნანობ და მის შესარიგებლად რამე სიუპრიზი მინდა მოვუწყო.
-არაუშავს ბებია,სადაც სიყვარულია,იქ ეჭვიანობაც არის ყოველთვის,წყენაც,გაბუტვაც და შერიგებაც,არამგონია დიდხანს გაგრძელდეს ეს გაბრაზება,გადაუვლის,თუმცა ვაღიარებ რომ ძნელად იცის წყენის დავიწყება.მთავარია ნდობა გქონდეთ ერთმანეთის მიმართ.ყველაფერს ეშველება,მაგრამ დაკარგული ნდობის მოპოვება ყველაზე რთულია.ის თუ გაქრა ყველაფერი ქრება.
-ვიცი მესმის ,გასაგებია რასაც მეუბნებით,მაგრამ ჩვენ ჯერ კიდევ ისე გაურვეველი ურთიერთობა გვაქვს ერთმანეთთან,სიყვარულიც კი არ აგვიხსნია ერთმანეთისთვის..ჰმ რაო სიყვარული ვახსენე ახლა მე?ნადვილად? უცებ წამოყო საიდანღაც თავი მეორე ნიამ და თანხმობა განმიცხადა.
-ვერაფერს გირჩევ მე,იმის გარდა რომ ზეგ დაბადების დღე აქვს და ეს შეიძლება გამოგადგეს.
-დაბადებისდღე?ზეგ?უცებ ძალიან შემრცხვა რომ ეს უნიშვნელო,მაგრამ ამავე დროს მნიშვნელოვანი მოვლენა არ ვიცოდი.-კარგით გასაგებია ყველაფერი,მივხვდი,წავედი ახლა.უკვე ვიცი რაც უნდა ვქნა.მადლობა ყველაფრისთვის,და ჩემი მასპინძლობისთვის.
-არაფერს ჩემო საყვარელო,რაც არ უნდა მოიფიქრო იცოდე მე არ გამომაპარო,-გამიღიმა და მობილური მომაწოდა შენი ნომერი ჩამიწერეო.მისი თხოვნა შევასრულე და სახლი დავტოვე....

ღამის ცხრა საათზე ეთუნას რომ მივადექი სახლში და თან ქეთოც გამოვიძახე მაშინვე მიხვდნენ რომ საქმე იმაზე სერიოზულად იყო ვიდრე ეგონათ.
-მომაფიქრებინეთ რაა რამე.თქვენ გამოცდილი ხალხი ხართ,მივაპყრე საცოდავი მზერა.
-შენ სულ გაგიჟდი?
-რატომ ეთუ?სრულიად ჯანმრთელად ვგრძნობ თავს.
-აბა მე რა მოგაფიქრებინო,შენ არ იცნობ ნორმალურად ადამიანს და ჩემთვის უცნობ ადამიანს მე რა ვიცი რა მოსწონს და რა სიუპრიზი მოეწონება
-მის მეგობრებს მაინც არ იცნობ?ჩაერთო ქეთო
-არა არავის.მხოლოდ ბებიას და მანაც ის მითხრა რომ ზეგ დაბადების დღე აქვს.
-და ეს აქამდე შენ არ იცოდი?
-არა ქეთო,და ძალიან მცხვენია რომ მასზე ელემენტარული რაღაცეები არ ვიცოდი.
-მდაა.-ჩაფიქრდა ქეთო.-რა შეიძლება მოვიფიქროთ...ბინაში რომ მიადგე სექსუალური საცვლებით? მითხრა სერიოზული სახით და მერე სიცილი აუტყდა
-იდიოტო.-ვესროლე ბალიში
-ლეკვი რომ აჩუქო?
-ბავშვი ურჩევნია.
-მერე ბავშვი აჩუქე..
-მაგისთვის უნდა შემოვიროგო და ამას გეუბნებით ზუსტად.
-ანუ ყველა გზა შერიგებამდე მიდის.შერიგება კი ყველაზე კარგად საწოლში ხდება და ყველაზე ტკბილია. ჩამოაყალიბა ეთუნამ
-შენ ასე იქცევი შენ ქმართან ჩხუბის შემდეგ? და საწოლში ირიგებ?
-ეგ რას აკეთებს ჩემს შესარიგებლად და სად თქვენი საქმე არაა.-გამოჩნდა მომღიმარი გიგი და ცოლისკენ წავიდა,სავარძლის კიდეზე ჩამოუჯდა,ხელი მოხვია და თავზე აკოცა.
-არ ,მინდა თქვენი სექსუალური თავგადასავლების მოსმენა და ხვევნა კოცნა მტლაშა-მტლუში. უბრალოდ ერთი პატარა რჩევა მჭირდება.შენ მაინც დამეხმარე გიგი.
-თუ არ მერტყვი რაშია საქმე ვერ დაგეხმარები
-მოკლედ ერთ ბიჭს აწყენინა და მისი შერიგება უნდა,თან ზეგ დაბადებისდღე აქვს.
-მერე რა პრობლემაა,ჩემს რესტორანში ავღნიშნოთ,ერთი კარგი სუფრა ჩემზე იყოს,შევუბეროთ ჩვენებურად
-ოოო ეგრე არ მინდა
-ნუ ეხლა შენ თუ მარტო გინდა მაშინ რას ვიზავთ.ხელები გაშალა გიგიმ
-კარგი რა ნია,ხომ გეხვეწება ისედაც შენი მეგობრები გამაცანიო,ხოდა პატარა წვეულება ცოტა შოუს ელემენტებით,ორ კურდღელს დაიჭერ
-კურდღლის დაჭერა კი არა მათეს შერიგება მინდა ქეთო
-მოკლედ გადაწყდა მე და ლადო ვიკისრებთ სუფრას, თქვენ დანარჩენს მიხედეთ,ფინანსები ჩვენი.რესტორანი გირჩევნია თუ ბუნება?
-არ მინდა შეგაწუხოთ
-ნია შენ ხარ ჩვენთვის ოჯახის წევრი,დასავით ხარ ჩვენთვის და მოგიწევს მიიღო ჩვენი დახმარება.მითუმეტეს რომ მოხვედი და დახმარება გვთხოვე,ასე რომ უარი არ გამაგონო.
-მაშინ ქალაქგარეთ ერთი საყვარელი ადგილი გვაქვს ჩვენ და იქ მოვაწყოთ პიკნიკი.
-ძალიან კარგი,ესეგი ზეგ დავლევთ,წავალ ლადოს გავაფრთხილებ რომ ზეგ ყოჩაღად იყოს.მომავალ სიძეს ღირსეული დახვედრა უნდა მოვუწყოთ,ხელები მოიფშვნიტა გიგიმ და მხიარული ღიღინით დაგვტოვა მარტო.
-რა სიძე?სიძეს მოგცემ შენ? ეგ მასთან არ წამოგცდეს იცოდე,დავადევნე უკან.-შენ ჭკუაზე გადაიყვანე ხომ შენი ქმარი?
-ფერი ფერსაო ხო გაგიგია, არ დამრჩა ვალში...
იმ საღამოს გოგოებმა იქ დამიტოვეს,მთელი ღამე ვფიქრობდი კიდევ რა შეიძლება დამემატებინა გიგის იდეისთვის და მოვიფიქრე კიდეც..
პირველი რაც დილით გავაკეთე ეს იყო ის რომ სამსახურში წავედი და კუთვნილი შვებულება გავაფორმე.კი იწუწუნეს უფროსებმა ასე მოულოდნელად რატომ მიდიხარო, მაგრამ სხვა გზა არ დავუტოვე და მაინც მოაწერეს ხელი.. მერე გოგოებს შევხვდი და საყიდლებზე წავედით,თან დამცინოდნენ იდეაზე, თან მიწონებდნენ..
ჯიუტად არ მივდიოდი სახლში,ტელეფონიც გამოვრთე რომ ვაიდა მოენდომებინა შერიგება და დაერეკა. თავს ვერ ვძლევდი და მასთან გავიქცეოდი.ლენასგან ვიგებდი მის ამბებს. ისიც აქტიურად გვეხმარებოდა.
აი დადგა ნანატრი დღე,ვიცოდი რომ ბევრ რამეს შეცვლიდა ეს დღე.
იმდენი რამე გვქონდა წასაღები ორი მანქანა დაგვჭირდა.ერთში ინვენტარი და ის ნივთები ჩავალაგეთ რაც გვჭირდებოდა,მეორეში ჩვენ ჩავსხედით..
მდინარის პირას,მოსწორებული ადგილი მოვძებნეთ,ხეებიც რომ ყოფილიყო და ფერადი ნათურები ღამის განათებისა და ბუშტებისთვის.ნათურების გაჭიმვაში გიგი მოგვეხმარა,ლადომ და ქეთომ ჩემთან ერთად ბუშტები დაბერეს.ფერად ლენტებთან ერთად ჩამოვკიდეთ,მერე ისინი პლაკატების ჩამოსაკიდათ წავიდნენ,მე და ეთუნამ მინდორში პლედი გავშალეთ სუფრის გასაშლელად,გიგიმ სპეციალურად წამოღებული აპარატურა ამოალაგა და დინამიკებსაც იქვე ყველაზე ახლოს მდებარე ხეზე მიუჩინა ადგილი,მუსიკაც გვქონდა და ხმადაბალი მუსიკის ფონზე გავაგრძელეთ მზადება..
-მაინც ვერ ვხვდები რატომ აირჩიე მაინცდამაინც ეს ადგილი?
-იმიტიმ რომ აქ პირველი პაემანი გვქონდა ჩემი გიგი..
-აჰ მაშინ არ მიკვირს,ხელები ამიწევია..
-ჩვენც მოვედით,დავალება შესრულებულია შეფ.ორი თითი შეატყუპა და შუბლთან მიიტანა გაჯგიმულმა ლადომ
-მასხარა.ამიტყდა სიცილი
-რას არ გააკეთებ მეგობრის ბედნიერებისთვის.-
-შენი ვალი მაქვს იცოდე,ლოყაზე ვაკოცე ქეთოს და მოვეხვიე.
-მოკლედ წავედით ახალ ჩვენ ბავშვების და ბებოს მოსაყვანად და მალე მოვალთ,თქვენ კი დანარჩენს მიხედეთ.-მანქანაში ჩაჯდა გიგი და მეც გვერდით მივუსკუპდი...
ბავშვები მაშინვე გადახტნენ მანქანიდან როგორც კი მშობლები დაინახეს და ყიჟინით გაიქცნენ მათკენ,უცებ აითვისეს ტერიტორია.უკან მივყევი ტორტით და ჩემს უკან ბებია და გიგი მოდიოდნენ
-გამიგიჟებ ბებია იმ ბიჭს.
-ამას რომ გადაეკიდა უკვე გიჟია ისიც. დამასწრო ეთუნამ და ქალს წარუდგინა თავი.-ამ ქალბატონის ბავშვობის დაქალი ეთუნა,ეს კი ქეთო.
-სასაიმოვნოა ბებია, გადაკოცნა ქალმა ორივე და თბილი ღიმილით დააჯილდოვა
-ხოდა კი ვთქვი ფერი ფერსაო და მგონი არ ვცდები.
-გეყოფა ქეთო.გიგი იქნებ დაუჩქაროთ რაა?
-რა იყო ვერ ითმენ შენი პრინცის ნახვას?ჩვენ მზად ვარ შეგიძლია დარეკოთ.
-მომეცი ტელფონი,გამომტაცა ეთუნამ.მათეს ნომერი აკრიფა და ხმამაღალზე ჩართო.
-გისმენ ნია,როგორც იქნა უპასუხა მათემ.
-ნია არ ვარ. ეს ტელეფონი ქალაქგარეთ ვიპოვე ტყეში...
-რაა?ხმაში ნერვიულობა შევატყვე მათეს.-გულწრფელად შემეცოდა რომ ნერვიულობა მოუწევდა ცოტა ხანს.
-დიახ და მისი პატრონიც აქაა,უგონო მდგომარეობაში ვიპოვე,სასწრაფო უკვე გამოვიძახე,დაგელოდოთ?
-დიახ დიახ ახლავე მოვდივარ.მისამართი მითხარით,გავიგონე როგორ ჩაჯდა მანქანაში და როგორ დაქოქა. ეთუნა დაემშვიდობა,მისამართი მიწერა და მერე კმაყოფილმა ჩაიღიმა
-აღიარეთ რომ მსოფლიომ კარგი მსახიობი დაკარგა ჩემი სახით
-ვაღიარებ მაგარი ხარ.მაგრამ მაინც მეცოდება გულის სიღრმეში,ვიცი რომ ინერვიულებს..
-ახლა გვიანია უკვე,აბა ჰეე,დიდი დრო არ დასჭირდება ხო იცი მალე მოვა დაიწყე მომზადება..მითხრა ეთუნამ და სპეციალური ქუდი მოირგო თავზე. მინდორში მორბენალ ბავშვებს დავუძახე და ჩემთან მოვიხმე,საჭირო დარიგებები მივეცი,მათაც მოვარგე ქუდები ჩემთან ერთად,ყველა მოვემზადეთ და მათეს მოლოდნში ერთ ადგილზე შევიკრიბეთ.ერთადერთი ლადო იდგა გვერდით ცეცხლს ანთებდა მწვადების შესაწვავად.გიგიმ მუსიკა მოამზადა.
ხოო რა იყო ის სიუპრიზი რაც გზაში ელოდა მათეს დამავიწყდა მეთქა. ბანერები და ხეებზე გააკრული და გაჭიმული, სადაც სხვადახვა სიტყვები ეწერა.
"სწორად მოდიხარ" "პირდაპირ იარე" "თითქმის ჩემთან ხარ" "ცოტა დაგრჩა ჩემამდე"
"ჩემს გულთან ხარ" "ამ ჰაერზე მეტად მჭირდები" "მაპატიე" და ბოლოს ყველაზე განსხვავებულად დაწერილი "დაბადების დღეს გილოცავ ჩემო ძვირფასო "
ნეტავ რას იფიქრებდა ამ ყველაფრს რომ წაიკითხავდა,გამოყვებოდა კი ბოლომდე?იქნებ პირველივეზე მიმხვდარიყო მე რომ ვიყავი და უკან გაბრუნებულიყო? შიშმა ამიტანა და ის იყო იმედი გადამეწურა რომ მანქანის ხმაც გავიგონეთ და მალე ანთებული ფარები გამოჩნდა. ეთუნამ დაბადების დღის მისალოცი სიმღერა ჩართო.ქეთომ სანთლებ ანთებული ტორტი მოიმარჯვა.გიგიმ კი ფეიერვრკი გაუშვა,ბავშვები ჩემთან ერთად აყვნენ სიმღერას.
ვხედავდი გაოცებულ მათეს რომელსაც თვალები აენთო ბედნიერებისგან
-დაბადების დღეს გილოცავ მათე,ვიღიმოდი და მისკენ მივდიოდი,გვერდით ქეთო მომყვებოდა.იმდენად მოულოდნელი იყო მისთვის ეს ყველაფერი და მითუმეტეს ბებიის იქ დანახვა რომ გაშეშებული იდგა ერთ ადგილზე უმოქმედოთ.
-რა იყო ბებია არ მოგეწონა სიუპრიზი?-ხელი მიჰკრა ლენამ
მისი ურეაქციობის გამო მეც ნელნელა მიქრებოდა სახიდან ღიმილი,ვგრძნობდი მალე ტორტზე დაღვენთილი სანთლებივით დავიღვენთებოდი მეც. ყველა დაიბნა მის რეაქციაზე.
უცებ ხმამარალი სიცილი აუტყდა,მერე ხარხარში გადაუვიდა და მუცელზე ხელს იკიდებდა ისე ატკივდა.ჩემსკენ დაიძრა,წელზე მომხვია ხელები,ჰაერში ამიყვანა და ჩემთან ერთად დატრიალდა ადგილზე რამდენჯერმე.მერე მიწაზე დამაბრუნა და ტუჩებზე დამაცხრა.ეს იყო ყველაფრის პასუხი იმაზე რასაც ველოდი.
-დეე დეე ეს ბიძია რას აკეთებს?შენ ხომ მითხარი არ შეიძლებაო?დაქაჩა კალთაზე ეთუნა შვილმა
-მე გითხარი რომ ჯერ არ შეიძლება შენთვის ბაღში რომ გოგოებს კოცნიდე.რომ გაიზრდები მერე,-დაუქაჩა თვალები დედამ
-გვრიტებო ჩვენც აქ ვართ და ტორტზე სანამ ჯერ კიდევ დარჩა ანთებული სანთლები იქნებ ჩააქროთ.
-აჰ რა თქმა უნდა,ხელი არ გაუშვია ჩემთვის,ცალი ხელი წელზე შემიცურა და სანთლებს სული შეუბერა,ყველა უცებ ჩაქრა და აბლოდისმენტებიც გაისმა.რიგრიგობით წარვუდგინე ყველა, კმაყოფილი და ბედნიერი ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან. ბოლოს ისევ დამიმარტოხელა სანამ ლადო მწვადებს მოიტანდა და გოგოები საბოლოოდ დაასრულებდნენ სუფრის გაშლას,ლენამ ბავშვებთან იპოვა გასართობი ჩვენ კი იქვე შორიახლოს ჩამოვჯექით მინდორზე
-ეს საიდან მოიფიქრე გადარეულო?ან საიდან გაიგე?
-ჩემი აგენტები ყველგან მყავს,გამეცინა და მივეხუტე
-მოდიიით დაიძახა ქეთომ და ადგილი დაიკავა ქმრის გვერდით.მალე ყველა ერთად ვისხედით მინდორში და გემრიელად ვილუკმებოდით
-მართლა კარგი სიუპრიზი გამოგივიდა,ასეთ რამეს მხოლოდ შენ თუ მოიფიქრებდი
-რას ამბობ მათევ ბატონო,გადაგვდა და გადაგვასახლა ორი დღე.ბიჭს ვაწყენინე და შემარიგთო.და ეს რომ არ გვექნა ცოცხლად შეგვჭამდა
-ეთუნა მიხედე შენ ქმარს ცუდად ხუმრობს.-შევძახე დაქალს
-როდის იყო შენ აკლებდი.მომაძახა იმანაც
-ლენაჩკაც რომ დაგიპატიჟებათ..
-აბა მე შენი ახლობლებიდან და მეგობრებიდან მეტს არავის ვიცნობ და მის გარეშე როგორ გამოვიდოდა..
მოკლედ იმ საღამოს გიგიმ ითამადა ,ბევრი გვაცინა და გვამხიარულა,კარგად გაუგეს ერთმანეთს ბიჭებმა.ბევრიც დალიეს და იმაიმუნეს,თითქოს დიდი ხანია ერთმანეთს იცნობენო.მერე გიგიმ გიტარა გადმოიღო და სიმრეაც მოგვიძღვნა,მატეც რომ აყვა სასიამოვნოდ გაოცებული დავრჩი,მე სიმღერა არ ვიცი მაგრამ სამაგიეროდ ცეკვა გამომდის კარგადო და ლადომ ცოლი წაიყვანა საცეკვაოდ,ჩვენც აგვიყოლიეს დანარცენი წყვილი და საბოლოოდ ყველ ავცეკვდით.თან სასმელმაც იმოქმედა და ტავს კარგად ვგრძნობდით.ეს იყო ჩვენი პირველი ერთობლივი საღამო საყვარელ ადამიანებთან ერთად.ამ დღეს ვიქეცით ოფიციალურ შეყვარებულებად ყველანაირი სიტყვების და სიყვარულის ახსნის გარეშე,ან რა საჭიროა სიტყვები იქ როცა საქციელი ყველაფერს გამოხატავს და მზერა ყველაფერს ამბობს?.....