ერთი თვე გავიდა რაც ერთად ვართ მე და ალექსი. ძაან კარგად შევეწყვეთ, თბილად მექცეოდა მეც მოწონებას გავცდი უკვე და დარწმუნებული ვარ რომ მიყვარს. მინდა ეს დღეს ვუთხრა საღამოს. მოვამზადე ვახშამი და ველოდებოდი ალექსი როდის მოვიდოდა.
ალექსი: ტასო, მოვედი. ოჰ ეს რატო გააკეთე? რამეს ავღნიშნავთ?
მე: არა უბრალოდ მინდოდა რამე გამეკეთებია თან რაღაც მინდა გითხრა.
ალექსი: გისმენ ტასო.
მე: ალექს ბევრი ვიფიქრე იმაზე თუ რას ვგრძნობდი შენს მიმართ და ახლა დარწმუნებით შემიძლია გითხრა რომ მიყვარხარ.
ალექსი: ტასო კიდევ ერთხელ თქვი.
მე: მიყვარხარ...
ალექსი მოვიდა და ისე ჩამეხუტა სუნთქვა შემეკრა. მერე უკვე ჩემ ბაგეს შეეხო მუცელში პეპლები დაფრინავდნენ ვერ ავღწერ ისეთი შეგრძნება დამეუფლა. ვერ მივხვდი ოთახში როგორ შევედით. ჯერ ყელს დაუყვა მერე მკერდს. ბოლოს წვა ვიგრძენი მაგრამ მერე უდიდეს სიამოვნებაში გადაიზარდა.
დილით პირველმა მე გავიღვიძე უბედნიერესი ვიყავი. ვაკვირდებოდი მძინარე ალექსს. გადავწყვიტე საუზმე მომეზდებინა სანამ ალექსი გაიღვიძებდა.
ალექსი: ჩემი საყვარელი ცოლი რას მიკეთებს?
მე: ბლინებს საყვარელო.
ალექსი: ძააან გემრიელია.
ყოველი დილა ბედნიერებით სავაე იწყებოდა ალექსი დილით სამსახურში მიდიოდა მე კიდევ დაქალებთან ერთად ვატარებდი დროს.
ყველაფერი თითქოს და დაწყნარდა მანამ სანამ ისევ მამაჩემის ახალი მკვლელობა არ გავიგე. არ მეგონა ესეთი ოპირი თუ იქნებოდა მამაჩემი ვფიქრობდი რომ პატიოსნად შოულობდა ფულს და მისთვის პატიოსნება პირველი იყო თუმცა მწარედ ვცდებოდი. ერთ დღეს გადავწყვიტე მარტო გამესეირნა უკვე სახლს გამოვცდი როდესაც ვიღაცამ პირზე ხელი ამაფარა და მაშინვე გავითიშე. რომ გავიღვიძე სადღაც ბნელ ოთახში ვიყავი. საერთოდ არაფერი ჩანდა ხელები შეკრული პირზე კიდევ რაღაც ნაჭერი აფარებული. არც არავინ შემოდიოდა ვერც ვხვდებოდი ჩემი გატაცება ვის რაში აწყობდა.

ალექსთან
სახლში რომ შევედი ტასო არსად დამხვდა ყველაგან მოვძებნე მაგრამ ვერსად ვნახე ბოლოს რამოდენიმე მცდელობის მერე ყურმილი ვიღაც კაცმა აიღო.
ალექსი: ტასო სადაა..
უცნობი: ალექს ნუთუ ჩემი შვილი ასე ძააან შეგიყვარდა? ალექსი: როგორ გაბედე და საკუთარი შვილი როგორ გაიტაცე არაკაცო. იცოდე მოგკლავ განანებ მაგ საქციელს.
ლაშა: თუ გინდა ტასო გადარჩეს შენ უნდა მოხვიდე მისამართს მოგწერ. ალექსმა ბოლოს პოლიციას მიმართა. კიდევ ერთი ზარის მერე დაადგინეს მათი ადგილსამყოფელი.
მალევე მივიდნენ და ჩუმად შევიდნენ შენობაში

ტასოსთან
უცებ მთელი ოთახი განათდა და ვიღაც კაცი შემოვიდა სახე კარგად არ ჩანდა მაგრამ რომ მომიახლოვდა გავვოცდი. ლაშა იყო მამაჩემი. ვერ წარმოვიდგენდი თუ საკუთარი მამა მომიტაცებდა.
ლაშა: ტასო მამი არ მელოდი ხო?
მე: არაადამიანი ხარ ალექსმა ყველაფერი მითხრა შენზე უკვე საკმარისი მტკიცებულებები აქვს რომ შენ დაგიჭირონ და მთელი ცხოვრება ოთხ კედელში ამოგძვრება სული.
ლაშა: რატომღაც შენ ალექსს ვერ ვხედავ ნეტა სადაა? იქნებდა ფეხებზე კიდიხარ საეთოდ. არ გიფიქრია იმაზე რომ იქნებ გატყუებს და არ უყვარხარ?
მე: ალექსს იმეზე მეტად ვუყვარვარ ვიდრე შენ წარმოგიდგენია. შენი ბედი საყვარელო მამიკო ციხეშია.
ამ დროს ალექსის ხმა მომესმა მე მეძახდა. ლაშა უცებ მოვიდა და იარაღი საფეთქელთან მომადო.
ალექსი: დააგდე ლაშა იარაღი ვერსად გაიქცევი უკვე მთელი შენობა ალყაშია.
ლაშა: ანასტასიას აქვე მოვკლავ. ამის თქმა და თან გაისროლეს. ლაშა მხარში დიჭრა, პოლიციაც მოვიდა და მამაჩემი დააკავეს. ალექსი ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა. ყველამ გაიგო ეს ამბავი ჩემებს არ ჯეროდათ სანამ ციხეში არ ნახეს. დედაჩემი ვერ შეეგუა ამ ფაქტს. გიჟს გავდა ჩემი და არ ეგონა თუ ლაშა მკვლელი იყო. ვერ იჯდრებდნენ ამ ამბავს, არ ჯეროდათ მამა თუ ამის გამკეთებელი იქნებოდა. საბოლოოს ყველაფერი კარგად დამთავრდა. დედა შეეგუა ამ ფაქტს და მშვიდად იყო რადგან მისი ქმარი უკვე დაისაჯა. ჩემი დაც უფრო დამავიდდა. მხოლოდ დედა აკითხავდა ხომე ლაშას.

დილით რომ გავიღვიძე რატომღაც კარგად არ ვიყავი მთელი დღე თავს ცუდად ვგრძნობდი ეს რამოდენიმე დღე გაგრძელდა ბოლოს გადავწყვიტე ექიმთან წავსულიყავი. მითხრეს რომ ორსულად ვიყავი ერთი თვის. ჩემ სიხარულს საზღვარი არ ქონდა.
საღამოს ალექსი დაბრუნდა სახლში. ვნერვიულობდი მიუხედავად იმისა რომ გვიყვარდა ერთმანეთი ბაშვი ალექსს არასდროს უხსენებია და არ ვიცოდი ეს ამბავი რამდენად გაახარებდა.
მე: ალექს რაღაც მინდა გითხრა.
ალექსი: გისმენ ტასო.
მე: იცი ეს ბოლო დღეები თავს ცუდად ვგრძნობდი ვფიქრობდი რომ არაფერი იყო სეროზული ხოდა დღეს ექიმთან ვიყავი.
ალექსი: ტასო მერე რაო ხოარაფერი გჭირს სერიოზული.
მე: ალექს ორსულად ვარ.
ალექსს ისე გაუხარდა საზღვარი არ ქონდა მის სიხარულს მეც ბედნიერი ვიყავი რომ ალექსს გაუხარდა.მთელი ცხრა თვე თავს დამტრიალებდა ყველაფერს მისრულებდა რასაც ვეტყოდი. რთული ორსულობა მქონდა და ალექსი მოთმინებით იტანდა ყველაფერს. ჩვენი პატარაც დაიბადა ალექსმა რომ პირველად ხელში დაიჭირა კანკალებდა არასდოს დამავიწყდება როგორი ბედნიერი სახოთ უყურებდა პატარა ლიზის ხო გოგო დაიბადა.

წლების შემდეგ
უკვე ხუთი წელია მე და ალექსი ერთად ვართ. გვყავს პატარა ლიზი უკვე ოთხი წლის და ველოდებით ძიმიკოს, თომას. უკვე მეოთხე თვეში ვარ მუცელიც მეტყობა წინასგან განახვავებით რთული ორსული არ ვარ. ალექსი ჩემი ბედნიერებაა ვიპოვე კაცი ვისთანაც მინდა მთელი ცხოვრება ვიყო
ბედნიერი ვარ რომ მქვია ალექს ბრეგაძის მეუღლე და მისი შვილების დედა.

ესეც იტორიის დასარული. ველი თქვენს შეფასებას. მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ❤️❤️❤️❤️