25 აგვისტო.ტელემაუწყებლობა ****
ახალი ამბები.
გუშინ 24 აგვისტოს თბილიში დიდი ტრაგედია დატრიალდა.დაახლოებით 14:00 საათზე დახოცეს ყველასათვის კარგად ცნობილი ბიზნესმენ დავით ახვლედიანის ოჯახი.მხოლოდ მათი ქალიშვილი კატო ახვლედიანი გადარჩა.თვითმხილველები იუწყებიან ოჯახი მათმა ქალიშვილმა კატომ ამოხოცა.მათ აქვთ ამის დამადასტურებელი ფოტო და ვიდეო მასალა.სადაც ნათლად ჩანს თუ როგორ უმოწყალოდ და დაუნდობლად უსწორდება კატო თავის ოჯახს.განსაკუთრებით სისატიკით მოეპყრა მის უნცროს ძმას გეგას.თვითმხილველები განსაკუთრებით შოკში ჩააგდო იმ ფაქტმა რომ მშობლების დახოცვის შემდეგ გოგონა მათ სხეულებზე დაეცა და უმოწყალოდ ბღაოდა.მისი ტირილი და ბღავილი ერთმანეთში ირეოდა.როდესაც პოლიცია მივიდა მის დასაკავებლად,მშობლების სხეულების ძლივს მოაშორეს.გზაში იძახოდა რომ ის არაფერ შუაშია და დამნაშავე მისი ტყუპისცალი და იყო.ჩვენ თვითმხილველებსაც გავესაუბრეთ და თქვეს რომ იქ მარტო და სხვა მისნაირი გოგონა იქ არ ყოფილა.
პოლიციაში გადაყვანის შემდეგ როგორც გაირკვა მას ფსიქოლოგი დაუნიშნეს.ფსიქოლოგმა კი გადაწყვიტა რომ მას ფსიქიკურ აშლილთა დაწესებულებაში გადაიყვანდნენ.მათი თქმით გოგონა შეიძლება გამოსწორდეს და ნორმალურ ცხოვრებას დაუბრუნდეს ან პირიქით უფრო უარესად გახდეს და მისი დატოვება აქ სამუდამოდ მოუწევთ.
----------------------------------------------------------------------------
პოლიციაში მითხრეს რომ საგიჟეთსი გადამიყვანდნენ.ძალიან არ მინდოდა იქ წასვლა რადგან გიჟ არ ვიყავი.ყველაფერი ჩემმა დამ მოაწყო და მე დამბრალდა.იქ მივდიოდა სადაც ხალხი თავის სტიქიაში იყვნენ და რაზე ფიქრობდნენ არავინ იცოდა.როდესაც ეზოში შევედი ადამიანები აქეთ იქით დადიოდნენ და თავის თავს ელაპარაკებოდნენ.ოთახში მიმიყვანეს.სულ თეთრი ოთახი.არანაირი ფერები არანაირი ნივთები 7ყველაფერი ისეთი საზიზღარია.აქედან მალე მინდა წავიდე.საღამოსკენ მივედი და ამიტომ მალე დავიძინე.
დილით:
-წამლის დროა!დროზე ადექი!
-რა??მე წამალი არ მჭირდება!@ავადმყოფი კი არა ვარ!!
-როდესაც გეუბნებიან რომ წამალი უნდა მიიღო ესეიგი მიიღებ!!
-არა არ მინდა ეგ ნაგავი წამალი!!
-ბიჭებო გააკავეთ!!ნებით არ გინდოდაა?! ძალით დალევ!!
-პირს არ გავაღებ და როგორ დამალევინებთ??
-მიდით პირი გააღებინეთ!!
-მიკბინა.ამის...
-გააღებინეთ!!არ მაინტერესებს გიკბინათ თუ რა ქნა!!
-აჰა!!ესეც ასე!!ეხლა გადაყლაპე.
თავს ვაქნევ და არ ვყლაპავ.
-შენი ნებაა..წყალი მომაწოდეთ.
პირში ძალით ჩამასხა.წამალი დამალევინა და წავიდა.ნუ ყოველ შემთხვევაში ასე ეგონა.როგორც კი გავიდა წამალი გადმოვაფურთხე.მალევე შემატყობინეს რომ ფსიქოლოგთან გასაუბრება მქონდა.მითხრე რომ ეს ახალი ფსიქოლოგი იყო და ის შეაფასებდა ჩემს მდგომარეობას.პირველი სეანსი 1 სექტემბერს მქონდა.დიდი მოლოდინით ველოდი ამ დღეს.წინა ფსიქოლოგმა არაფრის თქმა არ მაცადე ისე გამამწესა აქ.დღეები ჩვეულებრივად გადიოდა.ყოველდღე წამალი რომელსაც არ ვსვამდი.ყოველდღ თეთრი კედლების ყურება.თეთრი ფერი მიყვარდა მაგრამ ეხლა შემძულდა.მინდა რომ სხვა ფერი ვნახო.საუზმე,სადილი და ვახშანი,ეზოში აუცილებლად უნდა გავსულიყავით.როგორც იქნა დადგა ნანატრი დღე.კაბინეტისკენ ექიმი მაცილებს.კედლებისკენ ვამახვილებ ყურადღებას რადგან სხვა ფერადაა შეღებილიი.მუქი კურჯი ფერი რომელიც ძალიან უხდება ა კედლებს.როგორც იქნა მივედით კაბინეტტთან.შიგინით მარტო შევედი.ოთახი ძალიან თბილ ფერებში იყო გადაწყვეტილი.ძალიან ლამაზი და კომფორტული კაბინეტი იყო.ფსიქოლოგი მაგიდასთან იყო.ძალიან გამიკვირდა როდესაც შევხედე.მეგონა რომ ასე 50-60 წლის კაცი იქნებოდა.მაგრამ სადღაც 27-28 წლის მამაკაცი დამხვდა.მაღალი,შავგვრემანი,მუქი ყავისფერი თვაკებით რომელიც თითქოს შავში გადაიოდა.ერთი სიტყვით საკმაოდ სიმპატიური იყო.ამ ფიქრებიდან მისმა ხმა გამომიყვნა.
-მობრძანდით!მანდ რას ელოდებით?
-არა არფერს.
-კარგი,მაშინ დაბრძანდით დავიწყოთ.პირველ რიგში გაგეცნობით.მე დემეტრე კვარაცხელია ვარ.28 წლის და მე თქვენი ახალი ფსიქოლოგი.ეხლა კი თქვენ მითხარით თქვენს შესახებ.
-კი მაგრამ თუ ჩემი ფსიქოლოგი ხართ.მაშინ უნდა იცოდეთ ჩემს შესახებ.
-ვიცი,მაგრამ მინდა რომ თვენ მითხრათ.
-კარგით.მე კატო ახვლედიანი ვარ .20 წლის.
-კარგით.მე გადავხედე თქვენს ანკეტას და წერია რომ თქვენ თქვენი ოჯახის წევრები დახოვეთ ხოლე შემდეგ ტირილი დაიწყეთ.მართაკია თუ არა?
-რაა??საიდან მოიტანეთ რომ მე ჩემი ოჯახი დავხოცეე.მე ისინი ყველაზე მეტად მიყვარდა.და ამას რატომ არ მიზნით გავაკეთებდი??
-არ ვიცი ეგ თვქენ უნდა მითხრათ.გარდა ამისა აქ წერია რომ თქვენ მკვლელობა თქვენს ტყუპისცალს გადააბრალეთ.
-გადავაბრალეე??სასაცილოა(ხმამაღლა გადავიხარხარე)მან ჩაიდინა და მის გამო პასუხს მე არ ვაგებ.მან დამინგრია ცხოვრება.
-მომისმინეთ დედათქვენის მშობიარობის ანკეტა ვნახე და იქ წერია ორმ მას მხოლოდ ერტ ქალიშვილი შეეძინა.ასე რომ ნუ ცდილობთ სხვაზე გადაბრალებას.
-თქვენთვის მარტივი სათქმელია როცა არაფერი არ იცით.
-კარგი,თუ არ ვიცი მაშინ მოყევი.ყველაფერი თავიდან.დაიწყე.
-რა საჭიროა თავიდან დაწყება??
-საჭიროა.იქ ისეთ დეტალებს დავიჭერ რომ გადავწყვეტ,ხართ თუ არა დამნაშავე.
-კარგი და კერძოდ საიდან დავიწყო??
-10 წლის ასაკიდან.დაბდების დღეც შეგიძლიათ გაიხსენოთ.და თუ შეგიძლიათ ისიც თუ როგორი დამოკიდებულება გქონდათ ძმის და მშობლების მიმართ.
-თქვენი ნებაა.დაბადების დღის აღიშნვა პატარაობიდან არ მიყვარს. ძირითადად ყოველთვის წინააღმდგენი ვიყავიმ,მაგრამ ჩემი მშობლები მაინც მიწყობდნენგულის სიღრმეში მაინც მიხაროდა.ალბათ საჩუქრებს რომ მჩუქნიდნენ იმიტომ.მშობლები ყოველთვის განსაკუთრებულ საჩუქრებს მჩუქნიდნენ.სანამ აქ მომიყვანდენ მამის ნაჩუქარი კულონი მეკიდა რომელიც 10 წლის დაბადების დღეზე მაჩუქა,მაგრამ აქ მომხსნეს.ჩემი ძმა პატარა იყო ამიტომ ყოველთვის ნახატებს მჩუქნიდა.რომელზეც ყოველთვის საშინლად გამოვიყურებოდი,ჩემი ძმა კი კარგად.არ მომწონდა ნახატი მაგრამ ჩემი მშობლები მეუბნებდნენ რომ ის პატარაა და მეტი არაფერი შეუძლია.მას პატარაობიდან არ ვუყვარდი.
-ამას საიდან მიხვდით?
-რაც უფრო იზრდებოდა უფრო და უფრო საშინლად მექცეოდა.ჩემს თოჯინებს ამახინჯებდა და თავს ქვეშ მილაგებდა.ერთხელ მახსოვს მკვდარი კატა ჩემი ბალიშის ქვეშ შედო.თვითონ გარეთ იცდიდა აინტერესებდა რა რეაქცია მექნებოდა.ძალიან შემეშინდა და ყვირილი მოვრთე.როდესსაც დედა და მამა მოვიდნენ ვუთხარი რაც დამხვდა და ვინც გააკეთა.ჩემმა ძმამ კი დაიწყო რომ ეს მე ვასწავლე.მე ვაიძულე კატა მოეკლა.ჩემი მშობლები მე გამიბრაზდნენ.ჩხუბი დამიწყეს.ჩემს ძმას კი ეფერებოდნენ.
-ხშირად გექცეოდათ ასე?ან რაიმე მოიმოქმედეთ იმისთვის რომ ასე აღარ გაეგრძელებია??
-ხშირად??!!თითქმის ყოველდღე.მისგამო მშობლებს ფსიქოლოგთანაც კი დავყავდი.არანორმალური ვეგონე.გავაკეთე თუ არა რამე??რა თქმა უნდა გავაკეთე.მაგრამ ეხლა ვნანობ,ასე არ უნდა მოვქცეოდი.
-რა გააკეთეთ??
-მთაში დავტოვე.მაგრამ მისი დაკარგვა არ მინდოდა.არც ის მინდოდა რამე მოსვლოდა.მხოლოდ მისი შეშინება მინდოდა რომ ჩემთვის აღარ დაეცინა.მაგრამ დაიკარგა.კინაღან მგლებმა დაგლიჯეს.მშობლებმა მიუსწრეს და გადაარჩინეს.მე კი ძნელად აღსაზრდელტა სკოლაში გამგზავნეს სადაც ყოველდღე მცემდნენ.ბავშვები ძალიან აგრესიულები და ბოროტები იყვნენ.ყველას ალქაჯად მივაჩნდი.არავინ არ მეკარებოდა.მხოლოდ ორი ადამიანი რომელიც მეკარებოდა იყო პატარა გოგონა ნინა რომელიც შემდეგ ჩემი საუკეთესო მეგობარი გახდა.ხოლო მეორე ადამიანი დამლაგებელი ქალი მარიამი იყო.მხოლოდ ამ ორ ადამინს არ მივაჩნდი ცუდი და ალქაჯი.მე და ნინა დამბეგობრდით.ჩემდა გასაკვირად როცა 17 ის გავხდი მშობლებმა მომაკითხეს და წამიყვანეს.ამას არ ველოდი.როდესაც ვკითხე თუ რატომ მოვიდნენ,მითხრეს რომ ჩემმა ძმამ ყველაფერი მოუყა თუ რასაც მიკეთებდა და ისიც უთხრა რომ მე მისი მხოლოდ შეშინება მინდოდა.სიმართლე ვთქვა ჩემი ძმის ასეთი საქციელით ვამაყობდი.იმ დღის შემდეგ ცუდად ერთმანეთ აღარასოდეს მოვქცევივართ.უფრო დამვეგობრდით.ვიდრე და-ძმა მეგობრები ვიყავით.ერთმანეთს ყველაფერს ვუყვებოდით და ბევრსაც ვიცინოდით.18 ის როგორც გავხდი ნინას მოძებნა დავიწყე.თუ სად წავიდოდა.ჩემდა გასაკვირად ის მამაჩემის მეგობრის ძია სანდროს შვილი აღმოჩნდა.ძალიან გამიხარდა და გამიკვირდა რომ აქამდე არ ვიცნობდი.სულ ერთად ვიყავით მე,ნინა და გეგა.
-კარგი.და ამ ისტორიაში ერთხელაც კი არ გიხსნებია შენი ტყუპისცალი და.გამოდის რომ ის არ არსებობს.
-არა ცდებით.ის არსებობს უბრალოდ ჩვენთნ ერთად არ იყო.
-ეხლა ძალიან გვიანია და შენი წასვლის დროა.ხვალ 13:00 საათზე გავაგრძელებთ.
-კარგით,ნახვამდის.ძალიან დიდი მადლობა რომ მომისინეთ.
-მადლობა საჭირო არაა.ეს ჩემი მოვალეობაა.
-ნახვამდის.
დავემშიდობე და გარეთ გამოვედი,სადაც ექთანი ჯერ კიდევ მელოდა.ოთახში მიმაცილა.საწოლზე დავწექი და ფიქრი დავიწყე.ამასობაში კი ჩამეძინა.