ალექსი მეტროში გავიცანი. დაქალთან მივდიოდი ლიზასთან.და პირდაპირ მარჯანიშვილისკენ მივემართებოდი. სულ რაღაც 16:00 საათი იყო. ამ დროს კი მეტრო გადაჭედილია. მე ფეხზე ვიდექი , მის წინ ის კი იჯდა. მე ჩემს აიფონ 6 ს -ში ვიყავი ჩამძვრალი ლიზას ვემესიჯებოდი. ის კი უცბად ადგა და მითხრა:
-დაბრძანდით ქალბატონო.(ალექსანდრე)
მე კი ჯერ 18 წლის ვიყავი.
-არა მადლობა.(მე-რადა)
ვუპასუხე დაღლილი ხმით.
-როგორ შეიძლება?(ალექსანდრე)
ყვირის რადგან მეტრო ხმაურიანია და ხმა არისმის.
მეც აღარ შევეწინააღმდეგე და დავჯექი.
ოდანვ გავუღიმე და მადლობა გადავუხადე . შემდეგ კი ისევ ტელეფონში ჩავძვერი.
-შეყვარებულს წერ?(ალექსანდრე)
ჩამჩურჩულა.
გუნებაში გავიფიქრე რა მისი საქმეა-თქო და ზუსტად ის ვუთხარი რაც გავიფიქრე.
-რათქვენი საქმეა? ( მე)
-ისე უბრალოდ.(ალექსანდრე)
გავუღიმე და ისევ ტელეფონში ჩავძვერი.
-რაგქვიათ?(ალექსანდრე)
მკითხა და მეც ჩემი სახელი ვუთხარი, რატომ ან რისთვის ვუთხარი აზრზე არ ვარ.
-რადა , და შენ?(მე)
ვუთხარი მე და რატომ?,რატომ? ვუთხარი მას ჩემი სახელიი?!
-ვიღაცას დავაინტერესე.(ალექსანდრე)
-არა უბრალოდ მეც მინდა ვიცოდე იმის სახელი ვინმაც ჩემი სახელი იცის. (მე)
რა სისულელეებს ვბოდავდი არც მე ვიცი.
გაეღიმა და მიპასუხა:
-ალექსანდრე , ალექსანდრე მქვია.
გავუღიმე, ზუსტად ამ დროს ჩემი ჩასვლის დროც მოვიდა
-ჩემი ჩასვლის დროა. (მე)
-მარჯანიშვილძე ჩადიხარ? (ალექსანდრე)
-ჰო,რაიყო?(მე)
-რადამთხვევაა, მეც.(ალექსანდრე)
რას წარმოვიდგენდი რომ ისიც მარჯანიშვილზე ჩამოდიოდა.


-----------------------------
მეგობრებო შეიძლება რაღაც შეცდომები დავუშვი ამ ისტორიის წერისას მაგრამ მაინც შემიფასეთ ♥♥♥♥:*