კაი ეხლა და შევიდეთ ვჭამოთ თორე, მგელივით მშია.. ვუთხარი ბიჭებს და სახლში შევედი
-ვჭამოთ და ერთი-ორი ჩაყრა კიდე მოვწიოთ. გამოხტა ისევ ავთო
-კაი შენ რა გაატ**აკე საქმე შენი მოსაწევით, შეუბღვიტა იკამ
-აუ მე კი მინდა ავთუშ მარა ჯერ კომპანიაში უნდა გავიდე. ვუთხარი ავთოს
-ეე რა დროს კომპანიაა შე ჩემა 1 იანვარია
-ხოო მარა უმეტესობა ისვენებს დღეს და შევივლი იქნებ გადაიტანეს სხვა ადგილზე.
-კაი და მალე მოდი დღეს ვერთობით, მითხრა გურამიმ
-ჰაა ეხლა ვჭამოთ მალე. ისე მართლა კომპანიიდან ექიმთან გავდივარ და მერე მოვალ. აბა თქვენ იცით არ დაიმხოთ აქაურობა.
-არა გიი როგორ გეკადრება, დამცინავად მითხრა ავთომ
-წავედი და ჭკვიანად
სახლიდან კომპანიაში გავედი. მანქანა ჩემს ადგილას დავაყენე და დაცვას მივესალმე. შიგნით შევედი და სამარისებული სიჩუმე იდგა. ჩემს კაბინეტში შევედი. ცოტახანი ვიყავი და მერე წავედი იქიდან პირდაპირ საავადმყოფოში..
-ექიმთან ჯერ არც მივსულვარ პირდაპირ მეორე სართულზე ავედი და გული ჩამეწვა. ქეთის სკამზე ეძინა. მასთან მივედი და გვრდზე მივუჯექი. მან იგრძნო ჩემი დაჯდომა და გამოეღვიძა
-გამარჯობა
-გამარჯობა.. ძილნარევი ხმით მითხრა
-ხო მართლა წუხელ დამავიწყდა, ახალ წელს გილოცავ
-მადლობა, მეც გილოცავ
-როგორ ხარ აბა?
-რავიცი, როგორ ვიქნები?
-მამაზე ახალი რამე ხომ არ არის?
-არაა, თუმცა კიი. ექიმმა მითხრა, რომ აპარატს არ გაუთიშავენ და ამასთან ერთად ყველანაირად უმკურნალებენ, სრულიად უფასოდ
-კარგია, ხომ გითხარი. აღარ ინერვიულო გამოაკეთებენ მამაშენს
-კარგი. მაგრამ ასე მოულოდნელად რატომ შეიცვალეს აზრი?აქამდე მემუქრებოდნენ თუ ფულს არ ჩარიცხავ გავუთიშავთ აპარატსო და ახლა რა მოხდა?
-ალბათ რამე ახალი წესია, თან ახალი წელია და ალბათ მაგიტო.შენ მაგაზე ნუღარ ფიქრობ.ხლა წამოდი სადმე, რამე ვჭამოთ
-არა, არ მშია
-ოო კაი რაა, როგორ არ გშია, დარწმუნებული ვარ დღეს არაფერი გიჭამია
-ხოო მაგრამ არ მინდა. თან მარტო ხომ ვერ დავტოვებ მამაჩემს
-კაი რაა, ექიმები აქ არ არიაან?თან შენი აქ ჯდომით რას უშველი? მამაშენს არ მოეწონება შენი ესეთი ქცევა, როცა გაიღვიძებს
-მაინც არ მინდა,აქ დაველოდები
-გთხოოვ ჩემი ხათრით.. თვალები დავუპრუწე და ყელი ჩამოვიწელე ხელით
-კაი ხოო, ოღონდ ცოტახნით
-კაი. აი ხომ ხედავ გაიღიმე. რომ იცოდე როგორ გიხდება ღიმილი
-მადლობა
-კაი. მაშინ მე ეხლა ექიმთან შევალ ხელს გადავიხვევ და მერე წავიდეთ
-კაი. ისე მართლა ხელი როგორ გაქვს
-კარგად მაქვს კაი გავედი და 10 წუთში აქ ვარ თან ექიმს ვეტყვი, სანამ ჩვენ გასულები ვიქნებით მამაშენს ყურადღება მიაქციონ და 1 მედდა სპეციალურად მას გამოუყონ.
ექიმთან შევედი ხელი გადამიხვია და 15 წუთში გამოვედი, ქეთის ბოდიში მოვუხადე და მერე გამოვედით საავადმყოფოდან. იქვე მახლობლად ერთი რესტორანი იყო და იქ შევედით. კუთხესთან მდგომ მაგიდას მივუსხედით, მთელი სადილობის განმავლობაში სულ მას ვაკვირდებოდი ჩემდა უნებურად. მასთან ერთდ ვიბნეოდი. პატარა ბავშვივით ვხდებოდი. ასეთი რამ არცერთ გოგოსთან არ მომსვლია. მის ყოველ მოძრაობებს და ჟესტებს ვაკვირდებოდი. თითქოს მის შესწავლას ვცდილობდი. სადილს, რომ მოვრჩით გამოვედით და ქეთის ვთხოვე ცოტახნით ჩემს აგარაკზე წამომყოლიყო. ვუთხარი, რომ ჩემი ძმაკაცები იქნებოდნენ იქ და მათი მეგობარი გოგოებიც იქ იქნებოდნენ და ცოტას გაერთობოდა. დიდი ხვეწნის შემდეგ ძლივს დავითანხმე და დავპირდი, რომ კარგ დროს გაატარებდა. ოღონდ ჯერ მის სახლში უნდა გაგვევლო და მოწესრიგებულიყო. მეც წავიყვანე და გზაშიც ბევრი ვილაპარაკეთ, უკეთ გავიცანით ერთმანეთი. მისი სახლიდან, რომ გამოვედით, გეზი პირდაპირ წყნეთისკენ ავიღეთ.
-გიო, ოღონდ დიდ ხანს ვერ დავრჩები, ცოტახნით და მერე ისევ საავადმყოფოში უნდა დავბრუნდე.
-კარგი, როხა მეტყვი წამოგიყვან
-კარგი, მადლობა
-მადლობა რისთვის?
-ყველაფრისთვის
-კაი არ გრცხვენიაა, მადლობა რა საჭიროა
-როგორ არა, ამ გაჭირვების დროს ჩემი რამოდენიმე მეგობრის გარდა არავინ დამარებია
-და შენი ძმა? შენს ძმაზე რას მეტყვი?
-ის უცხოეთშია და იშვიათად თუ გვეკონტაქტება.
-იქიდან არ გეხმარებაა?
-მაგის დახმარება არ მჭირდება
ამ ლაპარაკში მივედით ჩემს სახლამდე და გამიკვირდა, ეზოს კარები ღია დამხვდა.
მანქანა ეზოში გავაჩერეთ და რომ გადმოვედით სახლის კარებიც ღია დამხვდა. მე გამიკვირდა. სახლში შევედით და რას ვხედავ. იატაკზე სისხლი იყო დაღვრილი. კიბეებისკენ გავიხედე და კიბეებზეც სისხლი იყო. იქვე სავარძლის ქვეშ სპეციალურად დასამალი ადგილი მქონდა. იქიდან პისტოლეტი გამოვიღე გადავტენე და კიბეებზე გავიქეცი. კებეებზე რომ ავედი წინ ავთო გამომიხტა და დაიძახა "სიურპრიიზ". მე იქვე ჩავიკეცე და შიშისგან ძლივს ვსუნთქავდი. გურამი და ავთო მომვარდნენ და ამაყენეს. ამ დროს იკა და ბექაც შეშინებულები შემოვარდნენ და რო დაგვინახეს კინაღამ ისინიც ჩაიკეცნენ. მე მალევე მოვედი აზრზე და ყვირილი დავიწყე.
-ეს რომელმა გამო*ირებულმა მოიფიქრა?
-ავთო და გურამი ჩუმად იდგნენ
-რა თქმა უნდა ავთომ. სხვა ვინ მოიფიქრებდა. ხო ესეა? დავუყვირე გამწარებულმა
კიბეებზე ჩავირბინე და ქეთი, რომ დავინახე ახლა ამაზე დამებინდა გონება. ის ჩაკეცილი იყო და კანკალებდა. შიშისგან ხმას ვდრ იღებდა. სასწრაფოდ მივვარდი და წყალი მივასხი. ხელში ავიყვანე და მანქანაში ჩავსვი, ბიჭებიც გარეთ გამომყვნენ. მათ შევუტრიალდი და ყვირილით ვუთხარი სანამ სახლში დავბრუნდებოდი აქაურობა მოსუფთავებული დამხვედროდა. მერე იკას და ბექას მივუტრიალდი და ვუთხარი ეს ორი არსად გაეშვათ ჩემს დაბრუნებამდე. სასწრაფოდ ჩავჯექი მანქანაში და ადგილიდან მოვწყდი. თან ქეთის ვეხვეწებოდი აზრზე მოსულიყო. მან გონება და კარგა და გაითიშა. მანქანა საავადმყოფოს წინ გავაჩერე ქეთი ხელში ავიყვანე და შიგნით გიჟივით შევვარდი. სასწრაფოდ შევიყვანეთ პალატაში. ექიმმა მთხოვა გარეთ დავრჩენილიყავი. მეც გარეთ გამოვედი და სიგარეტის ღერს ღერზე ვცლიდი. შიგნით, რომ შევედი ექიმიც მალევე გამოვიდ.
-როგორ არის ექიმო?
-დიდი შოკი მიიღო და გული წაუვიდა. ეხლა კარგად არის
-რამე ცუდი ხომ არ არის?
-არა დაშვიდდით კარგად არის.შეგიძლიათ ცოტახნით შეხვიდეთ და ნახოთ
შიგნით შევედი და თვალგაშტერებული ფანჯარას უყურებდა. თან წვეთოვანი ედგა
-ქეთი, როგორ ხარ?
-შენი აზრით როგორ ვარ?
-გთხოვ მაპატიე.მეც ძალიან შემეშინდა
-გიო,გთხოვ წადი და აღარ მოხვიდე. ისედაც ბევრი პრობლემა მაქვს და უბედური ცხოვრება მაქვს. ნამდვილად აღარ მინდა პრობლემები დავიმატო
-გთხოოვ.აღარ განმეორდება
-გეხვეწები წადი. ყველაფრისთვის მადლობელი ვარ მაგრამ აღარ მინდა მეტი პრობლემა
-კარგი ხვალ გნახავ
-არა, საერთოდ აღარ მნახო თუ ხათრი გაქვს.
-ეს უბრალოდ ხუმრობა იყო.იმათ მე ვასწავლი ჭკვას
-უბრალო ხუმრობა სადაც ნამდვილი იარაღი ფიგურირებს?რათ გინდა იარაღი? ესეიგი საჭიროა.
-უბრალოდ თავდასაცავად
-წადი რაა გთხოვ
-კარგი წავალ მაგრამ მარტო ხომ არ დაგტოვებ?
-ჩემს მეგობრებს დავურრკე და მოვლენ.
-კარგი წავალ. გამიხარდა შენი გაცობა. კარგად იყავი
-კარგად
მანქანაში ჩავჯექი და გიჟივით გავვარდი სახლში. ერთი სული მქონდა მალე მივსულიყავი და ავთო და გურამი კარგად გამელამაზევინა
ეზოში შევედი. მანქანა გავაჩერე და სახლში სწრაფად შევვარდი. ავთოს მივვარდი და სახეში მუშტი გავარტყი, მერე მეორეც მივაყოლე და დაეცა. შემდეგ გურამის მივუტრიალდი და მასაც გავარტყი. ბექა და ირაკლი მომვარდნენ და დამიჭირეს. მათაც გავეშვი და გაჭრილი ხელი მთელი ძალით კედრლს ვურტყი ბიჭები ისევ მომვარდნენ და დივანზე ძალით დამსვეს.
-თქვენ ხართ *ირები. იმდენი, როგორ ვერ იმიფქრეთ მე რა დღეში ჩავვარდი. უბრალოდ დაფიქრდით სახლში შემოვდივარ და მგონია ძმები დამიხოცეს.წარმოიდგინეთ რა დამემართა
-კაი გიუშ დაწყნარდი ძმაო.ჩვენც იგივე რეაქცია გვქონდა რო შემოვედით კინაღამ გავგიჟდიშ. მითხრა ბექამ
-ან იმ საბრალო გოგოს რას ერჩოდით გზაში გული წაუვიდა,საავადმყოფოში ძლივს მოასულიერეს.
-ბოდიში გიო, შევცდით ვერ მოვტვინეთ. მითხრა გურამიმ
-შენ ვაფშე ყველაზე დიდი ხარ ამ **ს რო აყევი. ვუღრიალე გამწარებულმა
-ბოდიშის მოხდისაც მრცხვენია. მითხრა ავთომ ისე რო თავი ვერ აწია და თვალებში ვერ შემომხედა
-ძლივს ერთი გოგო მომეწონა და ისიც დამაკარგვინეთ თქვენი საქციელით.. იცი რა მიხრაა გოგომ?მას ეშინია ჩემთან ერთად ყოფნის. მითხრა, რო აღარ ვნახო საერთოდ
-კაი გიოდაწყნარდი. ყველაფრრს მოვუვლით. მითხრა იკამ
-რა დამაწყნარებს ირუშ? ირუშ შენ მიდი ეს იარაღი ისევ თავის ადგილზე შეინახე.. ვუთხარი ირაკლის და აირაღი გავუწოდე.. თქვენ კიდე ორივემ ეხლა აახვიეთ აქედან.. ნუ გიყურებთ ჩემი თვალები, თორე დაგხოცავთ ორივეს.
-კიდე მოდიში გიო
-კაი ნუღა ართულებთ წადით ორივე. დაუყვირა ბექამ
-კაი, თქვეს და ორივენი წავიდნენ..
-გიო ექიმთან უნდა წავიდეთ ხელი რა დღეში გაქვს. მითხრა იკამ და მანქანამდე ძალით წამიყვანეს..
მთელი გზა ვტიროდი დ ვერ ვმშვიდდებოდი. ღერს ღერზე ვეწეოდი და ხელის ტკივილიც ნელ-ნელა მიმატებდა
-



იმედია მოგეწონებათ!!! ბევრი შეცდომები იქნება სოტყვებში და მაპატიეთ