ჩემ თვალწინ ულამაზესი პეიზაჟი გადაიშალა. როგორც ჩანს სანდროს აგარაკზე ვიყავით. იმდენად მოვიხიბლე ბუნების მშვენიერებით რომ ყველაფერი დამავიწყდა. პატარა ბავშვივით გვირილებში მოვკლათდი და გვირგვინის დაწვნა დავიწყე. ულამაზესი ადგილი და სახლი იყო. სახლში ყველაფერი მოწესტიგებული იყო, კომფორტი არ აკლდა მოკლედ. არ მეგონა თუ მთაში ასეყი მდიდრული სახლები კიდევ არსებობდა თუმცა ჩემი ფიქრები ამის შესახებ რეალობას იყო აცდენილი. როგორც ჩანს ეს ჩვენი ბატონი სანდრო მდიდარი ოჯაცის შვილი იყო. ყველანაირად განებივრებული არაფერი რომ არ აკლდათ ზუსტად ისეთი. თუმცა მისი სიმდიდრე სულაც არ მიზიდავს. სახლში ყველაფერი თავის ადგილას იყო. ორი სართული, თითო სართულზე რამდენიმე საძინებელი ყავისი სააბაზანოებით, სამზარეულო და ასე შემდეგ.... ნუ მოკლედ ბევრი რომ არ ვილაპარაკო თავიდან ბოლომდე სრულყოფილება იყო.
სახლში ვიყავი როცა სანდრო მოვიდა ჩემთან და მითხრა:
-ცოტაცნით მარტო მოგიწევს ყოფნა. გაქცევა არც იფიქრო. არ მოიწყინო ჩემს მოსვლამდე სახლი კარგად დაათვალიერე.
-ჰმმ! კარგი სერ....
როგორც შემპირდა მალევე დაბრუნდა ხელებში კი სურსათით სავსე პარკები ეჭირა. სამზარეულოში მაგიდაზე დააწყო და მითხრა:
-აი საქმეც გამოგიჩნდა. მგელივით მშია მიდი რამე მოამზადე.
-ოჰოო მოშიებია ვაჟბატონს. მე უფრო მშია თან სუსტად ვარ შენთვითონ მოიმზადე საჭმელი
-კარგი ამჯერად გეპატიება. მეთვითონ მოვამზადებ და ისეთი გემრიელი იქნება თითებს ჩაიკვნეტ
-ოჰოო! (ირონიულად გავიღიმე) ფრთხილად სახლი არ გადაწვა და რომ მოამზადებ დამიძახე. სუფთა ჰაეტზე ჩავალ ეზოში.
-ძალიანაც ნუ გამითამამდები ლამაზოო
-ოქეი.
12 საფეხური ხმაურიანად ჩავიარე. ნეტავ გენახათ რა მშვენიერი აფგილია. ირგვლივ თვალუწვდენელი ბობოქარი მთები, სახლის უკან დიდი ტყე რომლიდანაც მაცოცხლებელი ჰაერი მოდის. აქვე ახლოს მდინარეც ყოგილა ეს მხოლოდ მაშინ შევამჩნიე როცა საცლს საკმაოდ გავცდი. აქეთ იქით ხეტიალში თურმე დიდი დრო გასულა. უცბად სანდროს ხმა მომესმა. ბიჭი განწირული ცმით ყვიროდა ჩემ სახელს. სიცილი ამიტყდა... ალბათ გონია ისევ გავიქეცი... ცოტახნის წვალებისშემდეგ ხმა გავეცი თან ცოტა ახლოსაც მივედი. აქ ვარ ნუ გეშინია მოვდივარ თქო. მივედი თუარა საყვედურებით ამავსო.
-სად დადიხარ იცი როგორ შემაშინე? ჩემს გარეშე შორს არსად წახვიდე.
-კი მაგრამ.. ის ისეთი ლამაზი იყო ვერც კი შევამჩნიე სახლს ასე თუ მოვშორდი.
-ამის შემდეგ ერთად წავიდეთ ცქნაფუ
-ასე აღარ დმიძახო. ჰმმ! რა მადისაღმძვრელი სურნელიაა.
-ქალბატონო მარიამ გასინჯეთ და თავადაც დატწმუნდებით რომ მშვენიერი მზარეული ვარ.
საღამოს 8 საათი იყო.მალე დაბნელდებოდა. სანდროს ქინასწარ ვკითხერომელი იქნებოდა ჩემი ოთახი სადაც ამაღამ დავიძინებდი. ყოველგვარი ხვეწნის გარეშე მიმითითა კარზე.
ჩამოღამდა. საძინებელში შესვლისთანავე კარი კარგად გადავკეტე. საწოლზე მოვკალათდი თუმცა ტყეში მყოფი მებისა და ტურების ხმამ არ დამაძინა. ერთი სული მქონდა აქედან წავსულიყავი და მალე გათენებულიყო. ფიქრებში და შიშში რამდენიმე საათი გავატარე გამთენიისას კი ჩამძინებოდა. დაახლოებით დილით 11საათზე გამეღვიძა. სასწრაფოდ მოვწესრიგდი და ოთახიდან გავედი. სანდროს ისევ ეძინა თუმცა რა დროს ძილია შიშით ვკვდებოდი. კარზე კაკუნი ავუტეხე... წამიყვანე გაიღვიძე, აქ ყოფნა აღარ მინდა. სასწრაფოდ მოემზდე და წავიდეთ გთხოოვ....
-კარგი ჰოოო მაცადე გამოფხიზლება.
-ამდენ ლაპარაკს მალე მოწესრიგდი და წავიდეთ.
-კარგი კარგი. (და ხმამაღლა გაიცინა)
როგორც იქნა ოთახიდან გამოვიდა სამზრეულოში წყალი დალია მანქანის გასაღები აიღო და სახლის კარი კარგად გადკეტა. მანქანაში ჩავახედით და ადგილიდან მოვწყდით.
-ხვალ ისევ სწავლა გაქვს ამაღამ კარგად გამოიძინე.
-ისედაც ვიცი (დავეჯღანე)
-არ არისსაჭირო ასეთი მოქცევა (თითქოს გაბრაზდა)
-კარგი კარგი.
4საათიანი მგზავრობის შემდეგ მანქანა ჩემი სახლის წინ გაჩერდა. სანდრომ კარამდე მიმაცილა და მანქანაში ჩაჯდომისას მომაძახა
-ხვალ უნივერსიტეტში შევხვდებით. ხვალამდე დროებით.....

შემაფასეთ როგორია? იმედი მაქვს მოგწონთ. გავაგრძელო წერა?