თავი 4
მაქსიმეს წასვლა ჩემთვის დიდი დარტყმა იყო მიმატოვა ტაძარში,მიყვარდა ძალიან მიყვარდა ან იქნებ არც მიყვარდა?! მაშინ მხოლოდ წყენა გულისტკივილი ვიგრძენი,მიგვატოვა მე და ჩემი პატარა რომელიც ჯერ ერთი კვირის იყო, ჩემს სხეულში სულ რაღაც მხოლოდ ერთი კვირა იზრდებოდა მეც წინა დღეს გავიგე და მინდოდა ყველასთვის ქორწილში მეთქვა, ზუსტად ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე ზუსტად ასე ღრუბლიანი და მოწყენილი შუა ზაფხულში ღრუბლიანი დღე თითქოს ბუნებამ წინასწარ იცოდა რაც მოხდებოდა და წინასწარ იზიარებდა ჩემს ტკივილს არადა მეგონა ვუყვარდი მის გამოხედვაში სულ სიყვარულს ვხედავდი თურმე ყველაზე დიდი მსახიობი ყოფილა იმ დღის შემდეგ არც ჩემს დაბადების დღეს ავღნიშნავდი მაგრამ ვაი იმ აღნიშვნას სულ ის მახსენდებოდა თუ როგორ მიმატოვა საკურთხეველთან. ზუსტად 1 წელი ვიყავი სახლში გამოკეტილი და გარეთ არ გავდიოდი და აქედან 1 თვე არაფერს ვწამდი და ვსვამდი გადასხმებით მასულიერებდნენ და ყველაზე მეტად ის მეტკინა რო მის გამო ჩემი პატარა დავკარგე იმხელა სტრესი განვიცადე რომ ჩემმა პატარამ ვერ გაუძლო,იქნებ მაქსიმესი კი არა ჩემი ბრალი იყო მე უნდა მომეკრიბა მისთვის ძალა მაგრამ რა უნდა მექნა მიყვარდა ძალიან მიყვარდა ან იქნებ ეს უბრალოდ აკვიატება იყო? აი დღეს კი ვდგავარ ყველაზე სექსულალურ და ამოღებულ კაბაში ატლასისაა და გრძელი რომელიც ჩემი საყვარელი ფერია ლურჯი და იცით რატო მიყვარს ეს ფერი ცა ლურჯია ზღვაც ლურჯია ოკეანეც და ეს სამივე მათგანიც უსასრულოა დიახ ეს ფერი ჩემთვის უსასრულობასთან ასოცირდება,ძალიან მსუბუქი მაკიაჟი მაქვს შავ მაღლებზე ვდგავარ და ისედაც ხუჭუჭა თმა გაშლილი მაქვს და მხრებზე მაქვს ჩამოშლილი ტელეფონს ვიღებ და ვრეკავ
-გამარაჯობა მაკა როგორ ხარ ჩემო სიხარულო
-კარგად ელე შენ? გილოცავ შენს დღეს ჩემო გოგო
-კარაგდ დრეს მოხვალ ჩემთან დაბ დღეზე კლუბში?
-არა ელ ვერა კლიენტები მყავს შენს მანქანას გამოვატან ლუკას ჩემ დამხმარეს და დაგიტოვებს
-აუუუ კარგი რა მაკკუნა ბიძაშვილი ხარ ბოლოსდაბოლოს და არ მოდიხარ ხო კაი ახლავე წამოვიდეს რა ის ბიჭი
-კია მოდის უკვე
-კაი მადლობა და გავუთიშე და ჩემს ძმას დავურეკე მოსაცმელი და კლაჩი ავიღე და ამოვედი და გავიძურწე სახლიდან
-რას მირეკავ გოგო სახლში არ ხარ?
-არა უკვე არ ვარ და ახლა რასაც გეტყვი გააკეთე
-კარგად ხარ? რამე მოხდა? დახმარება გინდა?
-არა რა ეხლა მომისმინე ყველა შეკრიბე და კლუბში წადით მალე მეც იქ მოვალ
-ხო კარგად ხარ ელ?
-კი თოკა კარაგდ ვარ მალე

სახლს შემოვუარე და ვხედავდი როგორ მიდიოდნენ და მესმოდა რას ამბობდნენ

-ხო კარგადაა?რამე დამერთა?(სანდრო)
-არაფერიო ასე მითხრა და წავიდეთ ჩვენც(თოკა)
-უეწველი რაღაც ჩაიფიქრა(ანკა)
-მეც ეგერევფიქრობ გიო და ლუკა იქ მოვლენ?(ნუცი)
-ხო(გიო)
ეს იყო მათი დიალოგი და გავიდნენ,სანდრო საკმაოდ ნერვიულობდა იმათთან შედარებით
რა იცოდნენ რო მე ჩემი ახალი ,,bmw concept m8 gran coupe" დავადგებოდი თავზე რომელიც საქართველოში არც დადის
ჩვენს ჭიშკართან რო მოვიდა ჩემი ახალი მანქანა მაშინ გავედი მეც

-გამარჯობა თქვენ ელენე ხო?
-დიახ,და თქვენ ლუკა?
-დიახ აი ეს გასაღები და გილოცავთ თქვენს დღეს და მანქანას
-მადლობა ლუკა ახლა თვენ როგორ წახვალთ ? გაგიყავნთ მე
-არა იყოს გმადლობთ,ტაქსი მოვა წუთიწუთზე აი მოვიდა კიდეც ნახვამდის და კიდევ ერთხელ გილოცავ
-მადლობა ნახვამდის ტაქსიც წავიდა ისე მიხროდა ახალი მანქანა ლამის წივილი დავიწყე თან მწვანე იყო ჩავჯექი და მაშინვე ტელეფონმა დარეკა უცნობი ნომერი იყო სპიკერზე ჩვართე ვუპასუხე და მანქნა დავქოქე
-ალო
-ელენე სად ხარ?(სანდრო)
-შენ ვირო ქათამო სად ხარ აქ უნდა გვაყურყუტო?(ნუცი)
-სპიკერზე გაქვთ ხო? სად ვარ და ახალა გამოვედი სახლიდან
-აუუ ეხლა იქიდან ნახევარის საათის გზაა და სანამ მოხვალ?(ანკა)
-ამას მე მეუბნები? მე? არ მიცნობდე მაინც
-კაი ხო (ანკა)
-ისე არ გააკეთო რო კლუბის მაგივრად საიქიოში მოხვდე(სანდრო)
-10 წუთში მანდ ვარ და გარეთ დამხვდით
-ჭკვაინად (გიო) და გავუთიშე ისე სწრაფად მივდიოდი სიხარულისგან, ასეთი მაგარი მანქნა რო ჩემი იყო მთელი სამყარო ჩემი მეგონა
ზუსტად 10 წუთში სიგნალებით კლუბს მივადექი ჩემები გარეთ იდგნენ და გაკვირვებულები უყურებდნენ მანქანას რო გადავედი ანკა და ნუცა მომვარდნენ და წვილით მელაპარაკებოდნენ
-ვაიმეე ეს მანქანა ამას უნდა ყავდეს მიგვასხმევინებს სადმე ტვინს(ნუცი)
-საიქიოს კარებს გაგვიღებს თავისი ხელით, აუუ რა მაგარა გილოცავთ (ანკა)
-მადლობა ნუ წივიხართ ყურები მეტკინა წამოდით მივიდნენ იმათთან და დავინახე რომ სანდროსთან კატოც იყო აი აქ დამიბნელდა და არ ვიცი რატო და ნუცის ჩავკიდე ხელი
-კარგად ხარ (ნუცი)
-კი კარგად ვარ არაფერია და გავუღიმე ბავშვებისკენ დავიძარი

-ეს მინდოდა ახლა მე? ან შენ რო იფრინო?(გიო)
-შენ რატო? აი მე კიდე მიყვარს სწრაფად სიარული და რავქნა
-აბა უკან მიიხედე (გიო)
-ეს რა ჰა? როგორ ? რანაირად? ჰა? არ არსებოსბ ბოლო ხმაზე ვკიოდი სუპერ დუპერ ძამიკო ხარ.
ჩემ წინ იდგა ,,bmw x6 2018"
-ხო მაგრამ რად გინდა ხო იყიდე შენთვის ?(გიო)
-აუუ კაი რა ორი ახალი ჩემი საყავრელი მანქნა მყავს ძაან დიდი მადლობა და ჩავეხუტე
-არაფრის ჩემო პრინცესა და შუბლზე მაკოცა მერე მე კატოს მივუბრუნდი
-დაგპატიჟე და რა ვიცი ? რა გინდა აქ ? (მე)
-არ ვიცოდი ჩემი ნახვა თუ ასე გაგიხარდებოდა, მაგრამ მე სანდროს შეყვარებული ვარ და სადაც ის იქნება ჩემი ნახვაც იქ მოგიწევს(კატო)მისი ნათქვამი დავაიგნორე და სანდროს მივუბრუნდი უკნიდან ბიჭების სიცილის და ლაპარაკის ხმა მესმოდა ერთის ხმა მეცნო მაგრამ მოჩვენებას და მონატრებას დავაბრალე და განვაგრძე საუბარი ამჯერად სანდროსთან
-რადგან შენ დაპატიჟე და ეს ჩემი დღეა მე მას არ ვუშვებ და შენც მასთან ერთად რჩები გარეთ (მე)
-კაი რა ელ ამის გამო გარეთ მტოვებ?(სანდრო)
-ელე უკან მობრუნდი ოღონდ არ ინერვიულო რა (ნუცი)
-რა ხდება? (მე) მე და ჩემი ძმა ერთდროულად შემოვბრუნდით ნანახმა კი ადგილზე გამყინა და გამაშშა
-მაქსიმე ?!(მე)
-ელენე? ელ იცი მე... მაგრამ ლაპარაკი ვინ აცადა ჩემი ძმა თოკა მივარდა და მუშტებს ურტყამდა თან ლანძღავდა ამის დანახვაზე თვალთ დამიბნელდა და რო არა ლუკა და გიო გული წამივიდოდა