-ხოდა გოგო ეს ნაგავი გამოვიდა და არ შემასკდა?
-...
-მია...
-...
-ჰეი,მია... მიააა
-რაა?
-ხუინაა,რაზეფიქროობ?
-უუფ,რავიცი ერთი
-მე ვიცი,გიგაააა....
-ლიზი,ახლავე გაჩუმდი
-რომ არა?!
-ლიზიი...
-გიგააა,გიგააა
დარბოდა მაგიდის ირგვლივ ლიზი და თან გაჰკიოდა "გიგა,გიგაო" მე კი მას დავსდევდი პატარა ბავშვივით და ვცდილობდი როგორმე გამეჩუმებინა
-გიგა ვინაა?-გამოვიდა ოთახიდან ჩემი და არა კი არ გამოვიდა,გამოვარდა
-არავინ მართა,ხომ იცი რა ჩერჩეტია
-მე ვარ ჩერჩეტი?-გაჩერდა და გაოცებული სახიტ შემომხედა ლიზიმ.
მოდით არ დავიწყებ ლაპარაკს და ახსნას შემდეგ რამოხდა,ისედაც კარგად იცით რომ,შემდეგ მე-3 მსოფლიო გაიმართა ჩემ სახლში ის უფრო საინტერესო იქნება რომ,აგიხსნათ ვინ არის გიგა...ამმმ,ცოტა რთული თემაა მაგრამ,ვალდებული ვარ ყველაფერი მოგიყვეთ...გიგა 15 წლიდან მომწონს,პირველად მაშინ მომეწონა სადარბაზოსთან რომ იყო მიყუდებული და ნელ,აუჩქარებელ ნაპასებს ურტყამდა... მისი კანის ფერი,მულატია,წვრილი,ლამაზი თვალებით...შავი თმებით,მაღალი...უნაკლოა... ნუ მოკლეთ ეს მე მეჩვენება რომ,უნაკლოა თორემ ისე შეიძლება მაგალითან შენ არ მოგეწონოს.მოკლეთ მას შემდეგ ძალიან მომწონდა გიგა (p.s ჩემი მეზობელია) მაღაზიაში ჩასვლისას ისე ვიპრანჭებოდი,ზოგი პაემანზეც არ წავიდოდა ეგრე,მაშინ ბავშვი ვიყავი არ მესმოდა არაფერი წესიერად,ახლა კი ჩამოყალიბებული 20 წლის,სტუდენტი გოგო ვარ...ბევრი მესმის და ბევრი გავიგე.
პირველი დღე უნივერსიტეტში:
-ღმერთო, როგორ მომენატრა ეს ადგილიი...ღმერთო,რა წება იყო ეს ზაფხულიი...
-კაი რაა მია-გაოცსბული სახით მიყურებს ლიზი
-რა კაი რაა,მართლა როგორ მომენატრა იციი?
-მოიცა გავიდეს ერთი თვე...
დერეფანში წყნარად მივაბიჯებ და თან ვათვალიერებ იქაურობას,თითქოს პირველად ვიყავი იქ.ლექციაზე წყნარად შევედი და ჩემი ადგილი დავიკავე,დრო ნელა გადიოდა მე კი ყურადღებით ვუსმენდი ლექტორს,როდესაც ლექციები დამიმთავრდა სახლში წასვლა არ მინდოდა და ლიზის გადავურეკე "სადმე გავიაროთ"-თქო,ლიზიმ კი პირდაპირ სრული სერიოზულობით მომახალა "ჩემთან ამოდი სასწრაფოდ"-ო, გაოცებული ვიაყვი პირველად გავიგე ასეთი სერიოზული ხმა ლიზისგან,მეც დავადექი გზას,ავირბინე 2 სართული,ჩვეულებრივ კარები ჩაკოვიღე მაგრამ,კარებს არავინ მიღებს
-სად ხაარ ამდენი ხანიი,2 საათია ვაკაკუნებ ჩამოვიღე კარი-ლიზი დამთხვეული სახით მიყურებს,რაღაცვერ იყო ხასითზე
-გოგოებს ინგრიდს,მარიამს,ნატუკას და ლინას სასწრაფოდ გადაურეკე ახლავე აქ გაჩდნენ
-რა მოხდა?
-მია,გთხოვ რასაც გეუბნები გააკეთე
-კარგი, ახლავე
გოგოებთან გადავრეკე და ნახევარ საათში კარზე კაკუნის ხმაც გავიგე,მანამდე ლიზი დივანზე იჯდა და ხმას არ იღებდა.
-მოდით...
-რა ხდება? ყველამ ერთდროულად მომახალეს
-არ ვიცი,ხმას არ იღებს
მისაღემში შევედით და ყველა მის წინ დავდექით
-ლიზი რა მოხდა,თქვი
-გოგოებო,რაღაცას გეტყვით და ძალიან გთხოვთ,არაფერი მკითხოთ
-კარგი,გვითხარი
-მგონი ორსულად ვარ!
-რაა?-ჩვენი სახეები უნდა გენახათ.
-ვისგან ლიზი? ან როგორ?
-ფუ ამის... ჰო გთხოვეთ არაფერი მკითხოთ თქო- მარიამი ლიზის გერდით ჩაეშვა და ისეთი გაოცებული სახე ჰქონდა,გეგონებოდა ეს-ესაა იტირებსო დაა არ შევმცდარვართ ტირილი წასკდა
-ოჰ, მარიამ შენ რატოღა ტირიხარ
-მეც ორსულად ვარ!
-რააა???-ჩემ გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა
-თვქნე ხომ არ გაგიჟდით? ნორმალურები ხართ? გვეუბნებით ორსუალდ ვართო და მერე გვეუბნებით არაფერი გვკითხოთო?მეც ხომ არ შევმოწმდე იქნებ მეც ორსულად ვარ-ცინიზმი არ დავაკელი...ცოტა ხანი სიჩუმე იყო,გაოცებისგან ხმას ვერავინ იღებდა
-მე ჩავალ აფთიაქში და ტესტებს ამოვიტან
გარეთ ისე გავვარდი არც მახოსვ წესიერად,ვისგან უნდა იყონ ორსულად? ვერ ვხვდები ლიზი და გიორგი? მარიამი და დიმიტრი? ღმერთო,რა დავაშავე ასეთი