დილით მშვიდად ვიღვიძებ, არ ვიცი რატომ მაგრამ სივიწროვეს ვგრძნობ. მარჯვნივ დედა წევს, მარცხნივ კი მამა ორივეს ხელები აქვთ ჩემზე ჩაკიდებული ვინმეს რომ დავენახეთ ეგონებოდათ რამისგან მიცავენ, შემდეგ კი სიზმარი მახსენდება და ჩემი კივილი ალბათ ოროვე როგორ შევაშინე.
ორივეს ვკოცნი თუმცა არ ეღვიძებათ და ხმამაღმა ვამბობ
- უჰჰ როგორ მშია - ორივე სწრაფად წევს თავს და მიყურებს, სიცილი მიტყდება და ოროვე გაკვირვებული მიყურებს
- ანასტასია რა? - დედას ალბათ თავი სიზმარში გონია ისევ.
- მშიააა, ავდგეთ თორემ ოჰჰ აქ ძალიან სივიწროვეა, მამა გასუქდიი? - მამა გაკვრვებით მიყურებს ჯერ მე შემდეგ დედას და ორივე თავს აქნევს
- ხუმრობ არაა? გუშინ ისე შეგვაშინე და ეხლა...
- ოხხ კარგი რა მამა, საათს შეხედე ცხრის ოცი წუთია,როგორ უნდა მოასწროთ სამსახურში წასვლა? - ორივე კედელზე ჩამოკიდებულ პოტერჰედის სათს უყურებს და სწრაფად დგებიან ლოგინიდან მე კი მიზანმიღწეული ხელებს და ფეხებს ვშლი და ვკისკისებ
- საყვარელო შარვალი გააუთავე? ღმერთო ათის ათ წუსზე შეხვედრა მაქვს - ყვირის მამა და სააბაზანოსკენ გარბის
- გავაუთავე, მე კი ცხრაზე პირველი გაკვეთილი - დედა ჩემი სავარცხლით თმას ივარცხნის და პარალელურად სველ სახეს იმშრალენს
- ანასტასია დღეს ლექცია არ გაქვს? - მეკითხება ისე რომ არ მიყურებს
- არა, არც ხვალ... კვირის ბოლოს ბოლო ლექცია მაქვს შემდეგ კი ბოლო გამოცდა - ბოლო სიტყვას ხმადაბლა ვამბობ და თეთრ ბალიშს სახეში ვირტყამ
- მეტყვი გუშინ რასიზმარი ნახე? - ჩემსკენ ბრუნდება და დაეჭვებულო მიყურებს
- სხვა დროს კარგი? კარგ ხასათზე ვარ რატომღაც და არ მინდა გახსენება და ხასიათის გაფუჭება
- კარგი, კარგი. საყვარელო სადილს ვერ გიკეთებ დრო საერთოდ არ მაქვს, უი მოიცადე - ტელეფონს იღებს რაღაცას კრეფს და შემდეგ ყურთან იდებს - დიახ, გამარჯობა. პიცა მინდა საშუალო, დიახ პეპერონი ბევრი ყველი არაა, კარგი ანგარიშის კოდს გიკარნახებთ და ჩამოჭერით, დიახ მადლობა.
- დედა დილით პიცაა? რა გჭირს? - ოთახში შერბის და ტანსაცმლოს გროვას მიყრის ლოგინზე
- დამიჯერე ეს არც მეე მინდოდა მაგრამ ვიცი მშიერი მოკვდებო, ხუთი გაკვეთილი უნდა ჩავატარო შემდეგ კი მის ასარჩევად უნდა წავიდეთ მე და მამა... - დედა ტუჩზე ხელს ირტყამს
- რის?
- ოხ არაფერი, არა. რომელი? - შავ და თეთრ შარვალს მაჩვენებს და მოუსვენრად ხტის
- თეთრი, აი ის შავი ბრეტელებიანი მაისური და შავი ბრძელი კოსტუმი და ის მაღალ ქუსლიანი - დედა სწრაფად იცმევს და წუთელ პომადას უნაკლოდ ისმევს
- დედა არ ფიქრობ რომ ძალიან სექსუალური მასწავლებელი ხარ?
- აბა რაგეგონა მამაშენი როგორ "დავკერე"? - ორივეს გვეცინება და მამა ოთახში სახე აწითლებული შემოდის
- ნინა დროზე იცოდე აღარ დაგტოვებ სამსახურში, ოჰ ძვირფასო რა კარგი ხარ - და კოცნის
- მეც აქ ვააარ - ვყვირივარ და მამას ბალიშს ვესვრი
- ოჰ პომადა წამეთხაპნა. ანასტასია პიცა თხუთეტ წუთში მოვა, ადექი და ქვევით წადი თორემ უკან გაბრუნდება
- და ეს მესამე იქნება - ამბობს მამა და შუბლზე მკოცნის
- ჰა ჰა ჰა - თეატრალურად ვამბობ და ლოგინიდან ვდგები
- წავედით, ხუთზე სახლში ვიქნებით რამე წამოგიღოთ?
- კიტკეტი, დიდი და ორი - მამა მიყურებს და იცინის
- შოკოლადს ხომ არ ჭამ?
- კიტკეტი ვაფლი უფროა ვიდრე შოკოლადი.
კარის დახურვის ხმა და მაქნის დაქოქვა ერთად მესმის, სახლში მარტო ვარ მიყვარსსს ეს წუთები, სააბაზანოში შევდივარ და ვიბან, თმებს არვიშრობ ვიშლი და საჯდომს რომ ფარავდეს მხოლოდ ისეთ მაისურს ვიცმევ და პირველ სართულზე ჩავდივარ. წყალს ვაცხელებ და ძლიერი ყავის დალევას ვაპირებ როდესაც კარებზე ზარი რეკავს. პიცის გახსენებისას კუჭი მტკივდება და კარებისკენ გავრბივარ. ჩემს წინ ბეკა დგას და პიცა ხელში უჭირავს, მიღიმის და აზრები მეფანტება
- შენ რა პიცის მიტანის სერვისში მუშაობ? - ხმამაღლა იცინის და გვერდით მწევს სახლში შედის მე კი თვალს ვაყოლებ.
- არა იმ ბიჭს ვუთხარი მე მივცემ თქო, პეპერონი? ესე ადრე?
- ჰო დედას არ ეცალა რაიმე რომ მოემზადებინა. აქ რა გინდა?
- იცი გუშინ დედამ ყველაფერი მიამბო ძალიან ვწუხვარ ანის არ უნდოდა...
- გაჩუმდი, არ მაინტერესებს და არც ამ თემაზე ლაპარაკი მინდა.
- ხო მაგრამ, ბოდიშის მოსახდელად მოვედი, ანი ჩემი მეგობარია და ის არარის ეგეთი - მეგობარი? პირველი ტყუილი.
- შენს შეყვარებულს არ ვადანაშაულებ, უბრალოდ ინტრიგანია. - ბეკას სახე ეცვლება როდესაც შეყვარებულს ვამბობ
- ის ჩემი შეყვარენული...
- არის, კარგი რა ბრმა გგონივარ? - მეცინება და პიცის ყუთს ვხვნი ბეკას თეფშს წიმ ვუდებ - ხომ შეჭამ?
- ერთ ნაწერს, როგორ მიხვდი? - ვფიქრობ ვუთხრა თუ არა სიმართლე მაგრამ არ მინდა თავი უხერხულად იგრძნოს.
- გემჩნევათ მას უფრო ვიდრე შენ, ფორთოხლის წვენი? - თავს მიქნევს და ჭიქას ნახევრად ვუვსებ და მის წინ ვჯდები
- გუშინ ძალიან იმოქმედა ჩემხე, მაგრამ ეხლა კარგად ვარ. არაფერია მართლა - პიცის ნაჭერი მოვკბიჩე და ბეკას დავაკვირდი, ეს ბიჭი ისეთი მადისამღვძვრელი იყო, სულ არ მიკვირდა მისი ხელიდან გაშვება რომ არ უნდოდა ანის, ნაცრისფერი სპორტული შარვალი და თეთრი მაისური ეცვა, ახალ გაღვიძებული სახე კი ისეთი...ოჰ ისეთი იყო ყოველ წამს ოჰ...უჰს თქმა მინდოდა.
- მადლობა რომ გამიგე, გუშინ გამიტყდა და ვინერვიულე
- არაუშავს, ხომ გითხარი კარგად ვარ - გავუცინე და პიცის ნაჭრები ორივეს თეფშზე დავდე
- რომელ კირსზე ხარ?
- მეორეზე შენ?
- ნიუ-ორკში სამ წლიანია სწავლა, უკვე დავამთავრე. - თან საფეთქელთან საჩვენებელ თითს მსუბუქად ირტყამს მეცინება და თეფშებს გასარეცხად ვდებ
- გუშინდელ კაბაზე მეტად ეხლა უფრო სექსუალური ხარ - ჯერ მგონია რომ მომესმა, მერე ჩემს ტანსაცმელს ვუყურებ გრძელ მაისურს რომელიც ძლივს მალავს საჯდომს და უხერხულად ვიშმუშნები
- იცი, სახლში სულ ესე დავდივარ. მე ხომ არ ვიცოდი რომ მოხვიდოდი არა? - თავს ვაქნევ და ისევ ვჯდები, ესე არაფერი გამოჩნდება შუაში მაგიდაა, ვაიმედებ თავს
- მართალი ხარ, მე ის ავღნიშნე რომ სექსუალური ხარ, აი სველ თმაში ხო საერთოდ - გადმოიწია და ჩემი თმის ღერს ორო წამი თითი ჩამოუსვა
- გეყოფა თამაში, ბოდიში მომიხადე კიდევ რამე არის? - მიყურებს და იღიმის
- ახალი კლიბი გაიხსნა, ეს ანიმ მითხრა მე აქ არაფერი ვიცი. იქნებ წამოხვიდე ჩვენთან ერთად? -მე რა "მურმანის ეკალი" ხომ არ ვარ თქო გულში ვფიქრობ და ნერვები მეშლება
- არ მინდა ხელი შეგიშალოთ, მე...
- არა მე და ანი არ ვიქნებით მხოლოდ, დღეს ჩემი და ელენა ჩამოდის ან უკვე ჩამოვია, ისიც წამოვა თან გაიცნობ.
- იცი არ ვიცი...
- ცხრაზე გამოგივლით - კარებისკენ მიდის და ჩერდება შემდეგ მიყურებს
- ეგრე არ წამოხვიდე, ცდუნებას ვერ გავუძლებ და შეყვარებულს ვუღალატებ - ისე მიდის ვერაფრის თქმას ვერ ვასწრებ, ნაბი'ჭვარი ვამბობ და ჭურჭელს ვრეცხავ. ღმერთო რა უნდა ჩავიცვა? კლუბში ჯერ არც კი ვყოფილვარ, არ ვიცი არაფერი არ ვიცი ამის დედაც.
- დედიკო? - დედა ორი ზარის შემდეგ მპასუხობს
- ანასტასია სახლში უკვე მოვდივართ
- დედა მომისმინე, ბეკამ აი ახალმა მეზობელმა კლუბში დამპატიჟა მის შეყვარებულთან და დასთან ერთად, იცი თუ არ გამიშვებ არ წავალ? - ვეუბნები იმედით რომ იტყვის "კლუბიი? არა საყვარელო ოღონდ კლუბი არაა" მაგრამ ის ამას ამბობს
- არაჩვეულებრივია! უკვე გადაწყვიტე რას იცმევ? აიი ხუთ წუთში მანდ ვართ და აგარჩევინებ, თმებს ისწორებ? - ტელეფონს პირდაპირ ვთიშავ ისე რომ არც კი ვპასუხობ. ჩემს ოთახში ავდივარ და საბანში ვიმალები, ათ წუთში მაღალ ქუსლიანების ხმა მესმის და დედა ოთახში შემოდის
- ისევ იმალები ანასტასია? უკვე დიდი გოგო ხარ. - მახსოვს, ლილის გარდაცვალების შემდეგ სულ საბანში ვიმალებოდი, დედა კი თეატალიად ვითომ მეძებდა, ბალიში სველი იყო ცრემლებით...რაც უფრო ვიზრდებოდი მით უფრო ბევრს ვტიროდი რადგან უფრო კარგად ვხვდებოდი რაც მოხდა.
- დედაა, არ ვიცი იქ რაუნდა ვაკეთო, რა ჩავიცვა - ბალიშიდან თავს არ ვწევ
- ადექი, ახლავე.
დედა სამი საათი არჩევდა ჩემთვის ტანსაცმელს და ჩემი პასუხები არა, ვერა, არ მინდა, ნაგავია და ეს გულისამრებია უკვე ფრიქიკაზე მოქმედება და მაინც არ ნენდებოდა ბოლოს როდესაც ბათინკები, ჯინსის მაღალწელოანი შორტო და შავი ტოპი ჩამაცვა მეც კი მომეწონა ესეთი სტილი ჩემს ტანზე და ვუთხარი ჯანდაბას ეს იყოს თქო დედამ სიხარულით მამას დაუძაახაა
- გესმიისს? როგორც იქნა - დედამ თმა დამისწორა და როდსაც მანქნის დასოგნალების ხმა გაიგონა ერთადერთი ის მითხრა, ტელეფონს ყურადღება მიაქციეო. ჩანთა ავიღე და ტელეფონი ჩავდე გასასვლელში ჩავედი და კარები გავაღე წითელი მესრსედესი სახლთან იდგა და ისევ ასიგნალებდა ნაბიჯს ავუჩქა უკანა კარები გავაღე და ჩავჯექი, საჭესთან ბეკა იჯდა გვერდით ანი და უკან ჩემს გვერდით ალბათ ელენა, ის სრულყოფილება იყო შავი ბზიმავი თმა დაესწორებინა და მის მოკლე, უფროსწორედ უმოკლეს თეთ კაბაში თოჯინას გავდა. უხერხულად დავჯექი და გავუღიმე
- შენ ალბათ ანასტასია ხო? - მეკითხება და ხელს მიწვდის
- დიახ და შენ ელენა - ვუღიმი და ხელს ვართმევ
- დიაახ, სასიამოვნოა მეზობელო შენი გაცნობა.
- როგორ ხარ ანასტასია? - მეკითხება ანი და ჩვენსკენ ტრიალდება
- მშვენივრად - ვპასუხობ და სარკეში ბეკას მომღიმარ სახეს ვუყურებ
- დღეს ბევრი უნდა დავლიოთ, ღმერთო ცოტა სტრაფად რომ იარო არა? - ამბობს ელენა და ბეკას ხელს კრავს.
- ჯარიმის ფულს გადაიხდი? - ეკითხება ბეკა და ანის თმაზე ხელს კიდებ, მახსენდება დილით მისი თმებზე შეხება და ტანში ჟრუანტელი მივლის
- დედას არ ვუტირებ? - ამბობს გატეხილი ქართულით და სელფს იღებს.
უკვე კარგად ბნელა, მანქანა დიდი შენობის წინ აჩერებს, სიჩუმრეა და მიკვირს, კარებს რომ ვაღებთ ხალხი რიგში დგას, ანი დაცვას ხელს უქნევს და ისიც ურიგოდ გვიშვებს წინ, რკინის კარები იღება თუ არა დამაყრუებელი სიმღერა ყურს მიწვავს, უამრავი ხალხია მაგრამ ისეთი სიბმელეა ვერავის ვხედავ, დიჯეი ამაღლებულ ადგილას დგას და სინათლე იმ უკანასკნელს პირდაპირ ეცემა. გზასს მივიკვლევთ და წითელ მაგიდასთან ვჯდებით, ანი და ბეკა ერთმხარეს მე და ელენა კი მეორე, პირისპორ ვზივართ.
- აბა? სასმელი რა და რამდენი? - ამბობს ბეკა და ელენას უყურებს
- არვიცი, ბევრი დაფ ფორთოხლის ცივი წვენი ბევრი ყინულით ისე ვერ ვსვამ ხო იცი - ბეკა ეხლა მე მიყურებს
- ანასტასიაც ფორთოხლის წვენს სვამს, წავედი მოვიტან. - ანი ეჭვიანი თვალებით უყურებს და მეღმება.
- დედას უთხარით თქვენს შესახებ? - ეკითხება ანის ელენა.
- არა, ბეკას უნდა რომ დრო შეარჩიოს - ესეიგი ელენამ იცის.
- ალბათ როგორ გტკივა გული - ამბობს თეატრალურად ელენა და ტელეფონს უყურებს, ანი ზიზღნარევი სახით უყურებს სანამ ბეკა მოვა.
დიდი არაყი და ორი ფორთოხლის წვენი, ალუბლოს ანისთვის. ელენა წვენში არაყს ურებს და იგივეს აკეთებს ჩემს ჭიქაშიც, შეწინააღმდეგებას ვცდილობ თუმცა ამაოდ, ერთ ჭიყას ვცლით და მეორეს ვავსებთ
- წამო რა, ვიცეკვოთ - ანი ბეკას ხელს კიდებს და ოდნავ მოშორებით სწრაფი სიმღერის ფონზე იწყებენ ცეკვას, ანის შარვალი და მოკლე ტოპი აცია, ისე გამომწვევად ცეკვავს ბეკა უფრო და უფრო ეტმასსნება და თვალს ვარიდენ.
- ვერ ვიტან ამ გოგოს, დედას კი მოსწონს ამბობს კარგი მეგობარიაო, ბრმაა ეგ ქალი, ერთი ესაა კარგი მეგობარი და მეორე მე ვარ ჯადოქარი, მოწევ? - სიგარეტის კოლოფს მაწვდის და ერთ ღერს თვითონ უკიდებს
- არ ვეწევი - მიყურებს და თავს აქნევს
- ოჰ, ჩემთვის ეს ყველაფერია. თამგაქო რომ არა აშკარად მოვკდებოდი.
- დავლიოთ? - ელენა გაოცებული მიყურებს და ჭიქას მაღლა წევს
- გაუმარჯოს ანასტასიას "ხოდზე მოსვლას" - ჭიქას ნახევრად ვცლი და თაბრუსხვევას ვგრძნობ, დიდი ოდენობით ალკოჰოლო არასდროს დამილევია ამიტომ ელენასავის "არხეინად" ვერ ვარ. თავს ვაბრუნებ და ბეკას ვუყურებ რომელიც ანის კოცნის და ბარძაყზე ხელს უსმევს, არ ვიცი რატომ მაგრამ გული მღრნის და მინდა ვიტირო, ალბათ სასმლის ბრალია.
- ანასტასიაა, ჰეიი აქ ხარ? - ელენა მეძახის და ჭიქისკენ მიმითითებს ბოლომდე ვცლით და ვლაპარაკობთ, ელენა არაჩვეულებრივია მისი ესეთი ხასიათი მომწონს და გახნილად ველაპარაკები.
- გოგონებო იქნებ ცეკვა გინდათ? - ორი ბიჭი ჩვენს მაგიდასთან დგას და გვიყურებს
- უთქვენოდაც მოვახერხებთ ეხლა კი გააჯ'ვით - ელენა სწრაფად პასუხობს,ბიჭები კი შოკირებული შორდებიან მაგიდას, მეცინება დაა ელენას ვუყურებ.
- გააჯ"ვით? - ვეკითხები თან სიცილით ვიგუდები
- აუ ხო ძაან ისე გამომოვიდა არაა? - და ისიც იცინის, ბეკა და ანი ბრუმდება ორივე სახეზე აწითლებული და გვიყურებენ
- უნდა გაგისწორდეს ანასტასია, ელენას ადვილად ვერ მოაწონებ თავს - ამბობს ბეკა და არყის ბოთლს წვდება.
- შენ ანის მიხედე - ელენა პასუხობს და ჰაეროვან კოცნას უგზავნის ძმას.
სუფთა ჰაერზე გასვლა მინდა და ვიმიზეზებ საპირფარეშოში გავალ თქო, დაცვას ვეკითხები საიდან გავიდე მეთქი და უკანა გასასვლელისკენ მითითებს, კიბეენზე ვჯდები და სუფთა ჰაერით ფილტვებს ვივსებ, შემდეგ დედას ვწერ რომ არ დამელოს და დაიძინის, უკვე ადგომას ვაპირებდი ბეკას ხმა მესმის
- საპირფარეშო? - გვერდით მიჯდება და მიყურებს
- არა, სუფთა ჰაერი აქ რა გინდა?
- სუფთა ჰაერი - მპასუხობს და მიღიმის
- უნდაა შევიდე.
- გამირბიხარ?
- არა, რატომ უნდა გაგრბოდე?
- ალბათ იმიტომ რომ, მოგწონვარ. - ვდგები და ზევიდან ვუყურებ, ნერვები პიკს აღწევს.
- იდიოტი ხარ? საიდან მოიტანე? - დგება და სახეზე მიყურებს, შემდეგ ძალიან ახლოს მოდის, მისი ცხვირი თითქმის ეხება ჩემსას და დაბალი ხმით მპასუხობს
- ეს სურნელი, არაჩვეულებრივია - ვიბნევი და ხმას ვერ ვიღებ, ვერც ვექანები
- შემიძლია გაკოცო თუმცა არ გაკოცებ სანამ შენ თვითონ არ მოგინდება ეს, მაგრამ მგონი გინდა ხო? კარგი მაშინ სხვანაირად ვიტყვი, სანამ შენ თვითონ არ მაკოცებ - და მშორდება კიბეებზე ადის და კერებში უჩინაედება, გონს რომ მოვდივარ რაც მოთხრა ყვირილი მინდება და სიძულვილით გული მევსება, ორი წუთი კიდევ ესე შოკირებული ვდგევად კიბეებზე ავდივარ და ელენას გვერდით ვჯდები
- დავლიოთ? - ელენა ჭიქას მაწვდის და ბოლომდე ვცლი, ბეკას და ანის ვუყურებ როგორ ცეკვავენ, შემდეგ ბეკა ანის კონცის ორი წუთის შემდეგ ცილდება და მიყურებს, იღიმის. ნაბიჭ'ვარი სულ ესე აკეთებს ვამბობ ჩუმად და მეოთხე ჭიქას ბოლომდე ვცლი.