თბილისის ქუჩები (თავი 1)

- მაშო ამაღლობელი ჩამოვიდა საქართველოში
- მაშო რომელია?
- ცნობილი ექიმის ირაკლი ამაღლობელის შვილი, მოცეკვავე როა, ადრე მათ სასტავში რო იყო
- ღადაობ? ძაან ჩისტი და ცოტა ისეთი გოგო იყო მახსოვს, სამი წლის წინ არ წავიდა?
- ჰოო და დღეს ჩამოვიდა
- შენ რაიცი
- მთელი თბილისი ამაზე ლაპარაკობს
- ის სასტავი დაიშალა ჰოო?
- მაშოს წასვლის შემდეგ მართლაც რო ყველა წავიდა, ლიზა ყველაზე მეტად მეგონა რო ეგ არ დაუშვებდა სასტავის დაშლას, ბოლოს მაგანაც მოხია, ზოგი სად იყო ზოგი სად
- მაშო ცეკვიდან წავიდა ჰო?
- სწავლის მხრივაც და იქ დარჩა, ეხლა უბრუნდება ძველ ძირს ალბად
- მაგ არავინ იცის
- მეც სავარაუდოდ ვამბობ

...

ყოველთვის განსაკუთრებულები იყვნენ, არასდროს იქნება ისე რომ მათ რამე შეშლოდათ, თითოეულს ჰქონდა თავისი ზენიტი, ვიდი, მაგრამ არა მარტო ეს, მათ ყველა იცნობდა, ყველა მათზე აფანატებდა, მათ მეგობრობაზე, ერთგულებაზე, სიყვარულზე, გვერდში დგომაზე, ყველას უნდოდა მათ სასტავში, ყველას უნდოდა მიებაძა მათთვის, მაგრამ არა.
ისინი იყვნენ ისინი და ამას ვერაფერი ცვლიდა, ბავშვობიდან ერთად: მაშო, ლიზა, ვაკო, ვატო,
შემდგომ: ანდრეა, ნუცა, რატი, ნატალია
ბიჭები: ვაკო, ვატო, ანდრეა, რატი
გოგოები:მაშო, ლიზა, ნუცა, ნატალია

მაშო ამაღლობელი: ცნობილი ექიმის ირაკლი ამაღლობელის და ლექტორი ლალი მჭედლიძის ერთადერთი ქალიშვილი, მოცეკვავე, მისი სუნთქვაა ცეკვა, ცეკვის გარეშე მოკვდება ეს იცის, სამი წლის წინ წავიდა ლონდონში, დატოვა ყველა დატოვა მისი გული, სული, მაგრამ წავიდა...

მაშო აღარ იყო საქართველოში, ანდრიამ და ლიზამ მაშინვე თქვეს აბა ჩვენ რაღა გვინდა აქო და ანდრეამ რუსეთში ლიზამ კი ამერიკაში მოხიეს...

ლიზა ქინქლაძე: პროფესორი ნანა გაბიანის და თეემურ ქინქლაძის ქალიშვილი, თემური და ირაკლი ყოველთვის ძმაკაცობდნენ, მაშო და ლიზა ყოველთვის ერთად იყვნენ, არასდროს ამბონდნენ რო დედმამიშვილი არ ჰყავდათ, მაშოსთვის რო გეკითხათ ჰყავდა თუარა და ან ძმა გეტყოდათ რო და ჰყავდა ასევე ლიზაც.

ანდრეა წიკლაური და ნუცა წიკლაურები: დაძმანი, საუკეთესოთა შორის საუკეთესო, თუარ ჩავთვლოთ იმას რო ანდრეა რუსეთში წავიდა, ნუცა კი საქართველოში დატოვა, მაგრამ მალევე ნიცაც წავიდა გერმანიაში ასე ჩათვალეს საჭიროდ.... ნერსე წიკლაურის და თათია სულაქველიძის შვილები, მათი წასვლა საშინლად გადაიტანეს მშობლებმაც და ქალაქმაც...


ვაკო კერესელიძე: ბიჭი რომელზეც აფანატებდა მთელი ქალაქი, კაცი პიროვნება, კაცი პოზიტივი, კაცი გენია, ყოველთვის მხიარული, ყოველთვის მთავარი, მოს გარეშე არსად არასდროს არაფერი არც იწყებოდა, არც მთავრდებოდა.....

ასევე ნატალია ლილუაშვილი: გოგო რომელსაც ყველა იცნობდა როგორც კატასტროფა, ისიც ისეთივე პოზიტიური და თბილი როგორიც ვაკოა, ისინი ყოველთვის კარგად უგებდნენ ერთმანეთს, მაგრამ..... ჯანდააბა!!!


რატი გეწაძე: კალათბურთელი, ბიჭი რომელსაც ყველაფერი აკეთებს რო მაქსიმალირ წარმატებას მიაღწიოს და ყველაფერიც გამოსდის, ბიჭი რომელიც მე
პორადად და არამარტო მე ყველას! ძალიან გვიყვარს!

და ბოლოს ვაკო ტაბიძე: ცოტა სიბრაზე, ცოტა სითბო, ბევრი სიკეთე, ბევრი სიყვარული, ცოტა ბოროტება, ცოტა მოუთმენლობა, ბევრი სულგრძელობა, ამ რეცეპტის მიხედვით შეიქმნა ვაკო ტაბიძე....