თბილისის ქუჩები (თავი 3)

- აუუუ წყნეთში ჩემი ძმის სასტავია შეკრებლი და უბრალოდ საშინელებაა იქ ასვლა- აწუწუნდა ნუცა და "შუშანიკის წამებას" კიდევ ერთხელ გადახედა
- აუუუ მევერ ამოვალ, ხვალ ოთხი საგანი მაქ ერთად და მოსამზადებელი ვართორე ხოიცი არა?- შეწუხებული სახით ახედა ნატალიმ და სასწრაფოდ ჩარგო თავი ერზტად დაწყობილ რამოდენიმე წიგნსა და რვეულში, ნუცამ მაშოს და ლიზას გახედა, ლიზამ "ბებიაშენისა"ს სახით გახედა, იცოდა ანდროზე იყო გაბრაზებული და იქ თმებითაც ვერ მიათრევდნენ, მაშომ რრთი ლიზას გადახედა წარბ აწევით, მერე კი ნუცას
- კაიჰოო მე წამოგყვები, ოღონდ ვაიმე მიყვარხარ და ყველაზე კარგი ხარ არდაიწყო
- ვაიმეე მიყვარხარ, ყველაზე კარგიხარ- უთხრა და გადაეხვია, მაშომ ძლივს მოიშორს და მოემზადა, თეთრი მოკლე კაბა ჩაიცვა, სპორტული ნაცრისფერი ჟაკეტი და "ნიუ ბალანსებილ" ამოიცვა
- რაო შენმა რეგვენმა ძმამ რამინდაო?- სახლიდან გამოვიდნენ და სირბილით მიუყვებოდნენ "პადიეზდის" კიბეებს
- რაო და ფული ამომიტანეო, რად უნდა არვიცი- გარეთ გავიდნენ, "უბანში" გავიდნენ იქიდან "არკაში" შეაჭრეს და ღამის თბილისიც ხმაურიანი და ყოველთვის "ცოცხალი" აქააა....

ტაქსი დაიჭირეს და წყნეთის მისამართი უკარნახეს....


- დავაი “fიfა" ვიყომაროთ- წამოჭრა თემა ცოტნემ და ტელევიზორში ფეხბურთელების არჩევა დაიწყო
- კაი ტოოო რა დროს ეგააა ამომიტანოს ჯერ ნუცამ ფული- აჯუჯღუნდა ანდრეა
- მოვა ჰო შენი და?- მუსიკას ჩაუწია აგათონიკემ
- ბაზარი არაა მოვა, მგონი მაშოც მოდის
- მაშო რა პონტში?- თავი გაატრიალა უცბად ცოტნემ
- შენ რაა რო?- ჩაიცინა ანდრეამ
- მე რა? - შეუტრიალა კითხვა
- მე შენ გეკითხები
- არაფერი ტოო, ისე ვიკითხე, არშეილება?
- კი როგორ არა- ისევ ჩაიცინა და კაკუნის ხმაც გაისმა
- ლევანი იქნება გაუღეთ- თქვა ცოტნემ და ისევ ტელევიზორს დაუწყო კირკიტი
- ანდრეაა! გააღე მალე კარი გავიყინეთ ხალხი ვართ აქ!- დაიყვირა კარის უკნიდან აშკარად მაშოს ხმამ და ბრახუნი გაისმა
- ვაიმეეე ჩემი წრიპინა მოსულაო?- ღიმილოთ გაუღო გოგოებს კარი და შემოუშვა, მაშოს გადაეხვია, მის დას კი ხელი გაუწოდა
- ჩემგან მარტო ფული გინდა ხო?- გაეცინა ნუცას
- შემოო შემოო სულელო!
- ლევანიც აქაა?- აცანცარდა მაშო, მაგრამ მისაღებში როცა შევიდა და აგასთან ერთად ცოტნნეც იყო, ახურდა, დიდიხანია მოწონს ეს ბიჭი, მაგრამ რატომღაც ყოველთვის ასე იყო, ბავშვობიდან, როცა ანდროს ნახავდა მასთან დალაპარაკებაც არუნდოდა, რადგან სულ ჩზუბით ამთავრებდნენ, ან თვითონ ტირილით და ეს ვიცი ბრალიიყო? რათქმაუნდა ქალბატონი მაშოსი!
- ვაა მაშო, არ გელოდით!- ადგა აგათორნიკრ და მაშო გადაკოცნა
- როგორ ხარ აგა?
- რავი ნარმალნა შენ?
- ტოჟე- ცოტნეც გადაკოცნა და მორიდებულად სწრაფი ნაბიჯით წავიდა ნუცასკენ, რომელიც ფულს უთვლიდა ძმას
- კრიჟანი ხარრაა
- არმცალია შენთვის, ბიჭები მყავს სანახავი - ორივეს აკოცა და გადაეხვია
- ნუციი სკოლისას რასშვები?- როგორც იქნა გაასწორა ცოტნემ ტელევიზორი და ტახტზე მოთავსდა
- რავი მედა მაშო დღედა ღამე თავს ვაკლავთ რაა, ძაან ვიღლებით
- შენდა მაშო კლასელები ხართ?- ჩაერთო აგაც
- კიი ერთ კლასშივართ, მაშო სადხარ გოგო?- გაკივლა ნუცამ
- სამზარეულოშია რაგაღრიალებს?- დადჯდა ანდროც ნუცას გვერდით

ცოტნე ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოსკენ დაიძრა....


მაშო ჭიქებში წყალს ასხმადა, როცა კარების გაღების ხმა გაიგო, ოთახში ცოტნე შევიდა, მაშომ უცბად აიხედა, ცოტნე ონკანთან მიიწევდა, იქ სადაც მაშო იდგა, მაშო შემოტრიალდა, ცოტნე კი ზუსტად მის პირდაპირ დადგა, იმდენად, ახლოს იდგნენ ერთმანთთან, ერთმანეთის გულის ცემას უსმოდათ
- ადგილი რო დიდია არა?- თითით გაწია მაშომ ცოტნე
- გეშინია?- მომაჯადოვებლად გაიღიმა ცოტნემ და მაშოს დახედა, მაშომ ირონიულად ახედა და დანის პირი მაიკაზე აუსრიალა ცოტნეს
- ამ დანის დაიშნულება რაარიიცი?
- არაა, ამიხსენი- ღიმილს არ წყვეტდა ცოტნე
- გაიწიე, თორე მალე გაჩვენებ
- მაჩვენე!
- უხხხ! ყველაფერს როგორ მაშხამებ!- გამწარებულმა კრა ხელი და სირბილოთ გავარდა გარეთ!
ცოტტნემ კი ღიმილოთ გააყოლა თვალი
- ეს რო არ იყოს მეშველებოდა რამე? არც არაფერი- სიგარეტის ღერი ამოაძვირნა და ისიც გარეთ გავიდა

ამდროს კი სიმღერა ჩაირთო "მინდა იყო ჩემი მზე"......

"მინდა, იყო ჩემი მზე, არასდროს ჩახვიდე, გამათბე...."

ეს ზუსტად შეესაბამებოდა ამ მომენტს.....





სასტავი უბანში ისხდნენ, მაშო, ლიზა, ნატალი, ვატო და ანდრეა, მართალია სრული შემადგენდლობით არა მარა მარტო ესენი შეიკრიბნენ და "კარტაობდნენ" , იცინოდნენ, "შუტკაობდნენ" და ასე შემდეგ...
ანდრეას ტელეფონი რეკავს...
დახედა...
აიღო...
- ჰო ცოტნე
- ......
- რავი მედა ვატო უბანში ვარ გოგოებთან ერთად
- .....
- კიი - უცბად მაშოს გახედა, რომელიც ტელეფონში ჩაჰკირკიტებდა, ანდრეას ჩაეღიმა და გააგრძელა
- .....
- კაი , კაი- ტელეფონი დაკიდა
- რაოოო ბიჭო?- შეეკითხა ვატო და კარტი დაარიგა
- აქვე ვარ და გამოვალთო
- ვააა, ის კიტრი ვაკოც მოვიდე და შევიკრიბებით
- და სად წავიდეთ? (ნატალი)
- ცოტახნით აქ მერე თბილისი "ო" ში გავიდოდით ან სადმე და დაგარიგებდით სახლში არა?
- და მერე თქვენ კლუბებში იტანცაოთ ხო?- ამოყო თქვი მაშომ ტელეფონიდან
- აბა როგორ გინდა?
- ჩვენც რო ვიტანცაოთ- ახრახარდწ ნუცა
- შენ ეხლა..- გადახედა მკაცრად ვატომ
- ეეეე- დაუბღვირა ნუცამ
- რა გეშველებათ- ამოიქშინა ანდრომ და ცოტნე, ლევანიც და აგაც მოვიდნენ
- ოჰჰ მობრძანდა- გაიბურტყუნა მაშომ და ცხვირი აიბზუა, ერთმანეთი გადაკოცნეს და ისინიც შემოუერთდნენ....


მაშო უკვე ძაან "იძუძგებოდა" (სუ მეცინება ამ
სიტყვაზე) ცოტნე ამჩნევდა, დანარჩენები არ იმჩნევდნენ, ცოტნემ შავი მოსაცმელი გაიხადა და მოაცვა, თან გზას მაღაზიისკენ გაუყვა, მაშოს ვითომ არ უნდოდა, მაგრამ სიგარეტის, მენთოლის და რაღაც გრილი სუნი ეცა, ისე ესიამოვნა, თითქოს ამაზე მაგარი არაფერი ჩაეცვას, გაინაზა და ხელები გაუაყარა, თან შეიკრა
- ოოოო უკვე შეიკრააა- აცეტდა ვაკო და თვალი ჩაუკრა
- ნეტაარ დებილობდე - არ შეიმჩნია მაშომ და საზურგეს მიეყრდნო....


როცა წასვლის დრო მოვიდა, ცოტნემ ყველა გოგო სახლებში მიიყვანა და მარტო ცოტნე, ანდრეა და მაშო იჯდა, ცოტნემ
მანქანა გააჩერა
- კარგად და მადლობა ცოტნე
- აბა შენიცი, იმედია სახლამდე კისერს არ მოიტეხ - დაგესლა ანდრომ
- შენ მოტეხილ კისერს მიხედე
- კურტკას აღარ მიბრუნებ?- სიცილით კითხა ცოტნემ
- არა!- თქვა და სწრაფად გადავიდა, ცოტნემაც ღიმილით დაძრა და წამში მანქანა გააქრო...