რუსთაველზე მისეირნობდა ზოგიც სცნობდა ესალმებოდა ზოგიც აქებდა ის კი ყველას თვალის მომჭრელად უღიმოდა მალევე მიაღწია დანიშნულ ადგილს და გამჭვირვალე შუშის კარი ბიძგით შეაღო
-ოო ჩვენი გიჟი ხელოვანიც მოვიდაა
წამის წინ შემოსულს ფანჯარასთან მჯდომი ნიკას ხმა ესმის და მათკენ გაღიმებული მიდის
-სად მივდივართ აბა
აჟიტირებული კითხულობს
-აპაპ ჯერ მოგვესალმე ცუნცულ რა ზრდილობაა ახლა ეს?
შეიცხადა ლუკამ
-აუ რაა გაგიმარჯოთ
-აი ასეე
-სად და ყაზბეგთან ახლოს მდებარე ჩემი დიდი პაპის სოფელში მეც არ ვიცი რა ქვია წესივრად იმ ადგილს
მხრებს იჩეჩს მარი
-გოგო იქნებ ის სახლი საერთოდ დანგრეული დაგვხვდეს?
სრულებით ლოგიკურ კითხვას სვავს ნინი
-ოო დედამ წინა კვირაში ვიყავი სასახლესავით სახლიაო რავი მე უუჰ
-კაიკია ანუ კარგად გავერთობით?
-აბა რა
-იასნია დაია
ერთდროულად იძახიან ბიჭები და ამასობაში მიმტანსაც მოაქვს ამათი შეკვეთილი ლუდი

“ახლანდელი დრო”
ძველ დროს გაღიმებული ვიხსენებ და სახლში არსებულ ხმაურზე ნერვები მეშლება ისევ ჩხუბობენ
-თუ შეიძლება შეწყვიტეთ რაა ბოლო ბოლო დამეღალა ყურები!
-თვითონ დაიწყო!
-ერთი ამას უყურე შე ვირთხავ რ...
- იმ ქვეყნად გაგაგზავნით იცოდე ორივეს!
ვწივი და სახლში დიდი ხნის ნანატრი სიჩუმე ისადგურებს

“ოთხი წლის წინ”
-ტაშიი ბიჭო გიორგუბა არ გაუშვა ეგ გგონა მოუფრხილდი მაგასაო მე ვუყუდი კაბასაო აუუუუ
მანქანაში თავის ჭკუაში აჯაზებდნენ ბიჭები და თავიანთ ჩართულ ქართულ სიმღერებზე თავადვე ჭყიოდნენ გოგონები კი აღარ იცოდნენ უკვე საით წასულიყვნენ მე როგორც ყოველთვის საჭესთან ვიჯექი და სადღაც მივდიოდი
-ვსო საკმარისია!
იძახის ნინი და თავის ფლეშკას აერთებს მაგნიტაფონში
და მაშინვე მანქანაში how we party
ირთვება და რაღაც სასწაულად იწნებენ თავის ქნევას

-მგონი მოვედით?
ჯიპიესს შევყურებ და შემდეგ წინ გადაჭიმულ სასახლეს მსგავს სახლს რომელიც თითქმის მცენარეებს დაეფარა და ეს ყველაფერი რატომღაც საშინელებათა ფილმს მაგონებდა
-დაა ხომ არ იცი შენი დიდი პაპა მეფე ხომ არ იყო?
სახლზე მიშტერებულმა ლუკამ კითხა მარის
-მხოლოდ ის ვიცი რომ დიდ პაპას პაპამისმა უსახსოვრა
მხრებს იჩეჩს და ჭიშკარს აღებს ისიც ჭრიალით ნელ-ნელა იღება
-მარტო მე მეჩვენება თუ მხოლოდ ეს სახლი დგას და გარშემო სუულ ტყეა?
-არაა
-აღარ მომწონს ეს იდეა ეს სახლი მუზის წყაროდ ნამდვილად არ გამოდგება ისე ტყე კაია კარგი
-ჰა ჩაჯექი რაა ნია შევიდეთ
თავ გადმოყოფილმა ნიკამ შემძახა და მეც ვჯდები მანქანა შიგნით შემყავს და მარიც კეტავს კარებს
ჭრიალით მე კი ტანში მაშინვე მივლის ჟრუანტელი
დიდ კარებს ძლივს ვაღებთ და შიგნით შესვლის თანავე თავი მტკივდება ისე უეცრად რომ ყვირილს ვიწყებ და თავზე ხელებს ვიწყობ ყურებში საშინელი წუილი მესმის და საიდანღაც ხმა ჩნდება
-ის არის!
და მოულოდნელად ყველაფერი ქრება ახლა ვამჩნევ რომ ბავშვები გიჟებივით მედგნენ თავზე
-კარგად ხარ?
-რა დაგემართა
-რა მოხდა?!
-თავი ამტკივდა უეცრად არაფერია!
მკრთალად ვუღიმი და სახლში შევდივარ ყველაფერი ისეთი ჩაბნელებულია რომ ვერაფერს ვამჩრევ სხეულში დავლილი ჟრუანტელის გარდა
-სულ დამავიწყდა მეთქვა აქ არ არის დენის გაყვანილობა მაგრამ ყველგან სანთლებია ადრეც ხომ სანთლები იყო და
იკრიჭება მარი და სიშავეში უჩინარდება
-ჩვენ რა ჩემი დაბადებისდღე აქ უნდა ავღნიშნოთ?
ვკითხულობ აკანკალებული და ყველას გაკვირვებულ სახებსაც ვიღებ
-რაა ვაიმე როგორ დაგვავიწყდა ხვალ ხომ 31 ოქტომბერია
წამოიკივლა სიბნელეში შესულმა მარიმ და მალევე სანთლებ ანთებული გამოვიდა
-აბა დაუარეთ და ყველა აანთეთ ჰა
არაუშავს მია აქ ავღნიშნოთ კარგა დავლიოთ შენ მაინც არასდროს იხდი ხოლმე და
ამასობაში დანარჩენები სანთლებს მიუყვებოდნენ და ანთებდნენ ნელნელა კი აქაურობა ნათდებოდა და მალევე გამოჩნდა დიდი ლუსტრა და დიდი ორი კიბე რომელიც მაღლა აუყვებოდა ქვემოთ ანტიკური ხალიჩა შესასვლელი მოკლედ დიდი დარბაზი იყო და ღმერთს მადლობა მარის დედას დაელაგებინა აქაურობა
-წამო ეე ოთახები ავირჩიოთ
შესძახა ლუკამ და ყველანი მეორე სართულზე ავარდნენ ჩემ გარდა
ბოლო სანთელს ვუკიდებდი მოულოდნელად რომ ჩაქრა ისევ მოვუკიდე მაგრამ ჩაქრა
-რა ჯანდაბა
ბოლოჯერღა ვცადე თუმცა აქ უკვე სპიჭკის ღერი ანთებისთანავე ჩაქრა და ტანში ისეთმა სიცივემ დამიარა თითქოს წინ ვიღაც მედგაო ზუსტად ჩემ წინ ვგრძნობდი რომ ვიღაც იყო იქ მაგრამ ვერ ვხედავდი გაშტერებული ვიყურებოდი წინ თუმცა მალევე გამოვერკვიე და დაბნეული წავედი კიბეებისკენ მაღლა ასულს ყველა ოთახებში დამხვდნენ უკვე თუმცა ის შეგრძნება არ მტოვებდა რომ მიყურებდნენ და უცბად ისევ ის ტკივილი წუილი და მხარზე რაღაც მძიმეს შეგრძნება ისევ ჩავიკეცე თუმცაღა არ მიყვირია
-მალე ყველაფერს გაიგებ
ეს სიტყვები და ყველაფრის ერთდროულად გაქრობა
-მია რას აკეთებ
-ამ ისა საყურე დამივარდა
-აა აირჩიე მოდი ოთახი
-ავირჩევ ხო
როგორცკი ნინი შევიდა ამოვისუნთქე
-რას გავიგებ?
ჩემთვის ჩავიჩურჩულე და ირგვლივ მიმოვიხედე
თუმცა აღარაფერი მიგრძვნია პირველივე ოთახი შევაღე და იქვე დავბინავდი საღამო იყო უკვე და მალევე ჩამეძინა
ტყეში ვიყავი შავი კაბა მეცვა და ფეხშიშველი მივაბიჯებდი უსასრულობაში
-სახლში იმაზე მეტი საიდუმლოა ვიდრე წარმოიდგენ
-მოულოდნელად საიდანღაც ჩნდება ხმა და ვკრთები აქეთ იქით ვიყურები მაგრამ არავინაა
-ბევრი რამ არ იცი მაგრამ გაიგებ შენ ხომ ასეთი განსაკუთრებული ხარ
-რა_ა?
ხმა ჩამწყდარი ვკითხები
-მალე!
ესღა მესმის და საწოლიდან ოფლში გაწურული ვდგები
-ასე მგონია ვგიჟდები
თვალებ დაჭყეტილი ვდგები საწოლიდან და ოთახში აქეთ იქით სიარულს ვიწყებ
-მეე განსაკუთრებული? ღმერთო რა მემართება? რა მოლანდებები მჭირს
სათს ვუყურებ
2:34 მიჩვენებს ახლა ვაანალოზებ რომ ჩემი დაბადებისდღეა როგორც დედამ მითხრა ამ დღეს ექვსის ექვს წუთზე დავიბადე საწოლში ვწვები რადგან საშინლად გავიყინე და მოუთმენლად ველი გათენებას

-აბაბაბაბაბა დღეს მაგრად ვქეიფოფთ? ოთახიდან ხალისიანი გამოვდივარ და მთელ სახლში ვყვირი
-რა გაღრიალებთ ღმერთო
ოთახიდან ჯერ კიდევ ძილ ბურანში მყოფი ლუკა ყოფს თავს
-ადექით ეე ბუხარი დავანთოთ სასმელი საჭმელი მოვიმარაგოთ დღეს ჩემი დაბადებისდღეა და თქვენზე დიდი ვხდები
-ნინი შენზე დიდია!
-ნუუ ნინი ხო მარა თქვენზე დიდი ხომ ვარ?
ენა გამოვუყავი ახლად გამოსულ ნიკას და მარის
ისინი ყველანი დეკემბერში იყვნენ ნუ მარი ნოემბერში ნინი კი მარტში
-ვსო წავალ მე სამზარეულოს ვიპოვი თქვენ მოემზადეთ
მას შემდეგ რაც სამზარეულო მოვნახე გარეთ გავედი მანქანიდან პროდუქტები რომ გადმომეტანა თან ნიკაც მომეხმარა
ცეცხლი დავანთეთ საჭმელები და სასმელი მოვამზადეთ და პირველისკენ უკვე დიდ სუფრასთან ვისხედით და ვსვავდით ნიკა და ლუკა სულ ძველ დროს იხსენებდნენ სასაცილო თავგადასაცლებს ბევრი სიცილისა და დალევის შემდეგ ექვსი ისე გამხდარიყო რომ ვერც მივხვდით უკვე კარგად მთვრალებმა გადავწყვიტეთ სთუმი გვეთამაშა მანამდე კი ერთი ლოგიკური კითხვა დავსვი
-ლუსტრაზე არსებულ სანთლებს როგორ ანთებდნენ? ნახე რა მაღლა
-მერავი მხრების ჩეჩვით მიბრუნებენ პასუხს
-აბა ნიკუშ ს თუ მ
მე დავიწყე
-სიმართლე
-მართლა ჩაიფსი რომ დაბოლდით თუ ლუკამ მოიგონა
სიცილით ვკითხე
-აუუუ
წაიზმუვლა მან და ყველანი სიცილ შეკავებულნი ველოდებოდით პასუხს
-ძაან მეფსმოდაა რაა დაბოლებამდე მარა სად გავსულიყავი მოკლედ რომ დავბოდლი ისე დაიცალა ჩემი შარდის ბუშტი. ვერც მივხვდი
ეს იყო და ყველამ ისეთი ხარხარი ავტეხეთ რომ სახლი შეზანზარდა
-აუ ზანზარებს სახლი დედას გეფიცებით ჩუ რაა
უკვე ჩვენც რომ ვიგრძენით რაღაც ვიბრაცია ყველანი მივყუჩდით და ზანზარიც შეწყდა
-ნახე რა ამათ კაკანზე სახლიც კი შეზანზარდა
-კაი მარუუს ს თუ მ
-ს
-მართლა მოგწონდა კახა?
-აუუ ჰოო
-არ გაიცინოთ სახლი არ დაანგრიოთ
რომ შეატყო ნიკამ რომ გაცინებას ვაპირებდით ჩაგვაჩუმა
-ნია
-ს
პირდაპირ ვუპასუხე
-კარგი შენ ვინმე გყვარებია?
-არაა
გამეღიმა და ღვინო მოვსვი მოულოდნელად კი დავინახე როგორ გაჩნდა ნიკას უკან შავგვრემანი ლამაზი ქალი და გამიღიმა
ღვინო პირიდანგადმოვაფურთხე და ადგილიდან ისე წამოვხტი ბავშვებმა თვალი ძლივს გამაყოლეს
-ააა მოჩვენებაა გეფიცებით ნიკა შენ უკან ვიღაც ქალი დგას
ვყვიროდი და ხელს მისკენ ვიშვერდი ბავშვებიც მაშინვე წამოხტნენ და თვალების ცეცება დაიწყეს ქალი კი ისევ იქ იდგა და მიღიმოდა
-აქ არავინა ნია
-არა გეფიცებით იქ დგას
ხელს მისკენ ვიშვერდი და ლუკას ვეხუტებოდი
-მგონი ბევრი დალიე ნიაკო
ღიმილით მითხრა ლუკამ და ოთახისკენ მიმაცილა
-დაიძინე და აღარაფერი მოგელანდება ხვალე კაი?
თავს დებილივით ვუქნევ და საწოლზე დახეთქებისთანავე მეძინება
დილით სიცივე მაღვიძებს
ახლა მივხვდი რომ საბანი არ მეფარა და სასწრაფოდ შევძვერი შიგნით თუმცა ნამდვილად ვერ დავიძინე ღმერთს მადლობას ვუხდიდი რომ პახმელია არ მქონდა და იმ ქალზე ვფიქრობდი რომელიც ნიკას უკან ნამდვილად დავინახე
-არ გელანდები ძვირფასო
მოულოდნელად ისმის ქალის ხმა ჩემ ოთახში და შიშისგან საბანშივე ვხტები როგორცჩანს ის ამას ამჩნევს და სიცილს იწყებს მე კი დადებილებული ნელა ვყობ თავს საბნიდან
-ხო ხო ეგრე ნუ გეშინია თორე ჭორებს მოგიდებ მშიშარა რამის ჩაიფსა თქო
იკრიჭება და მის არასახარბიელო მდგომარეობაში არსებულ კბილებს აჩენს
-ანუ არ მეჩვენები?
უკვე თავ ამოყოფილი წარბ აწეული ვეკითხები
-არა ძვირფასო
ისევ თავისი საფირმო ღიმილი
-სხვებმა რატომ ვერ დაგინახეს?
-იმიტომ რომ შენ ხარ რჩეული
-ვინ ხართ?
-დაკარგული სული უფროსწორად აქ ყველას გვაქვს დედამიწაზე დატოვებული საქმე რომელიც თუ არ გაკეთდება ჩვენი სულნი მოსვენებას ვერ იპოვიან მე ჩემი შვილი დამრჩა დავიფიცე 18 წლამდე არ მოვშირდებიო მაგრამ ბედმა ძალით მომაშორა თუმცა მანამ ის 18 ის არ გახდება ფეხს არ გავადგამ სამითხეში
ისევ იღიმის
ახალგაზრდა გოგოა შავგვრემანი ლამაზი ნაკვთებით და მწვანე თვალებით
-გასაგებია
ჩაფიქრებული ვამბობ
-ერთი ნათელაა აქ
სიცილს იწყებს
-მანამ ჩემი ვაჟი ცოლს არ მოიყვანს რა მომასვენებსო და რძალს ელოდება
მის შემყურეს მეღიმება თუმცა მალევე მახსენდება ვინ არის ის და ვიღუშები
-შეგიძლია დამიმტკიცო რომ ჩემი გამოგონილი პიროვნება არ ხარ?
-ჰმმ
წამით იდებს ნიკაპზე ხელს და ჩაფიქრებული იწყებს აქეთ იქით სიარულს
-არაფერთან შეხება არ შემიძლია მაგრამ თუ ძალიან მოვინდომეე ალბათ შევძლებ
ბოროტული ღიმილით მიიწევს იქვე არსებული ლარნაკისკენ და თვალებ დახუჭულს მიაქვს ხელი ახლოს ნელ ნელა ლარნაკი მალევე ზანზარს იწყებს და შეხებისთამავე პოლზე ნამსხვრევებად იფანტება მე კი ხმაზე ვხტები და საწოლში თვალებ გაშტერებული გავშეშდი
-არ მელანდება შემეშინდეს თუ გამიხარდეს?
დებილივით ვკითხულობ და ტროლივით დატაკებილ ახალ უცნაურ ინფორმაციის გაზრებისთანავე გათიშული ვვარდები საწოლზე

-ნია ნიაკო ნიაკაკა ნაილა ქალო ნიალალა ნიაააჯან
მრავალგზით დამახინჯებული ჩემი სახელი ჩამესმის ყურში და თვალებს ვჭყეთ ჭოტივით თავთან კი ისევ ის გოგო მხვდება
-რა სუსტი ყოფილხან ნიაჯან
იცინის და საწოლზე ჯდება თუმცა საწოლი არც კი იზნიქება
-მოკლედ ნელ ნელა შეგაპარებ ამის შემდეგ სიმართლეს
თავისი გადაწყვეტილებით გმაყოფილი მატყობინებს
-ჰოო კარგი იქნება
ნელა ვდგები საწოლიდან და იქვე მიგდებულ ფუნფულა ხალათს ვიცმევ
-აქ კიდევ არიან შენ ნაირები?
-კი ძალიან ბევრნი ზოგი უცხოელიც კია არის მაგრამ ძირითადად რუსები აგნებენ ამ ადგილს
როგორც კი ახალ ინფორმაციას ვხარშავ კარებისკენ წაღებული ხელები მიშეშდება და სასოწარკვეთილი ვიკრიჭები
-ამ იყოს ჯერ აქ ვიქნები
-კარგი
მხრებს იჩეჩს
-და აქ რატომ არიან?
-ამ ტერიტორიაზე ვამპირები ვერ შემოვლენ
იქვე არსებულ სკამს ვცდილობ მყარად ჩავეჭიდო რადგან ფეხები დამორჩილებაზე უარს მინცხადებენ ნელ-ნელა და მემგონი ტვინიც
სკამზე ვის ვაი ვაგლახით ვჯდები აი ის კი ნამდვილად ერთობა ამ სანახაობით
-უკაცრავად
ძალით არსებული ღიმილით ვუღიმი
-ვამპირები აქ ვერ შემოვლენ რადგან პირველი მონადირე ღმერთის ნებით ამ სახლში დაიბადა დიდი ხნის უკან და ღმერთმა ამ სახლს დაცვა გაუკეთა ვამპირები შემოსვლისთანავე დაიწვებიან!
-აკი ნელა შემოგაპარებო?
ნამდვილად სასოწარკვეთილი ვეკითხები
-კარგი დაწყნარდი უბრალოდ გადახარშე ყველაფერი საშიში არაფერია ნუ სანამ აქ ხარ!
იკრიჭება
-აჰამ კაი წავალ მე. ხო იქ წყალი
სწრაფად ვხტები სკამიდან და სამზარეულოში ჩავრბივარ წყალს გიჟივით ვეწაფები და მთლიანად ვცლი დიდ ჭიქას
-აუ ნიაა მიშველე რამე მისკდება თავი
-თუ არ გაქვს რას სცამდი ერთი
საიდანღაც მესმის კაცის ხმა აქეთ იქით ვიწყებ ყურბას და მალევე ჩნდება შარვალ კოსტუმში გამოწყობილი 50 წლამდე ასაკის კაცი
-ნიააა რა გჭირს გოგო შენც გტკივა თავიი
ახლა შევნიშნე რომ ნიკა ჩემ წინ იდგა
-აა ხო რავი წამალი დალიე რა
ვეუბნები და სამზარეულოდან შემოსასვლელში გავდივარ სადაც საკმაოდ ბევრი მოჩვენება მხვდება
არ შეიმჩნიო ნია გვერდი ისე აუარე ნუ მიაქცევ მათ ყურადღებას
-ნია უკვე გაიღვიძე საინტერესოა რამოხდა მოჩვენებები ხომ არ გესტუმრნენ ისევ?
უკნიდან მესმის ლუკას ხმა და მას მარიც მოყვება
ბედის ირონია?
ძალით ვიწყებ სიცილს
-არაკაცო რა მოჩვენება რებს ბოდიალობ
ისევ ვიცინი და მარის გაკვირვებულ სახესაც ვიღებ
-არადა მე ეს გოგო მეგონა რჩეული
მის უკან მდგონი ბიჭი იძახის
-ბოლობოლო მისი სისხლისა
-როგორცჩანს ნათესავები ხართ რადგან რჩეული შენ აღმოჩნდი
უკან მიდგება 40 წლამდე ქალი და ბრძები კაცის სახეს იღებს
მე კი ვცდილობ არ შევიმჩნიო არაფერი
-რას უყურებ ნია?
უკნიდან საიდანღაც აღმოჩენილი ნინი მიყვავებს თავზე მოულოდნელობისგან და შიშისგან ადგილზე ვხტები რაზეც ყველას სიცილი უტყდება
-ისეე ჩავფიქრდი
კისერს ვიფხან
-უცნაურად იქცევი ნია
ახლა უკვე წარბებ შეკრული ლუკა იწყებს საუბარს
-ნაბახუსევზე ვარ დამაცათ რა უფ
მათკენ მივდივარ და სკამზე ისე ვჯდები ვითომც არაფერი დამინახავს თუმცა მაინც ვხედავ მაგიდაზე გაშხლართულ 18 წლამდე ბიჭს
-ეს რა ლამაზია არადა
ნინისკენ მიაქვს ხელი და ლოყაზე ეფერება თუმცა ის ნამდვილად ვერ გრძნობს რატომღაც სიცილი მიტყდება და ყველას ყურადღებასაც ვიღებ მათ შორის მოჩვენებებისაც
-რაღაც გამახსენდა
-დებილივით ვიკრიჭები და უკვე მაგიდაზე წამომჯდარი ბიჭიც მიღიმის
-რა ქვია? იმ გოგოს?
ხელს ნინისკენ იშვერს
-ნინი
-ჰოუ
უცბად დავიბენი
-აა ისაა აუ რაღაც უნდა მეთქვა დამავიწყდა
ის კი გამგმირავ მზერაას მტყორცნის
-როგორ მინდა მხედავდეს
მისი სახის დანახვისას მეც მომეწყინა და წამში ჩამოვყარე ყურები
-არაა გეფიცებით რაღაც სჭირს ნახე როგორ მოიწყინა უცბად წამებში ნია რამეს ხომ არ გვიმალავ გოგო
თავზე ყვავივით დამჩხავის ლუკა
-რას უნდა გიმალავდეთ?
-რავუ შენ გვითხარი
-კარგით რაა
-ხმას აღარ ამოვიღებ
იკრიჭება ის ბიჭი და მაგიდაში ჩადის პირდაპირი მნიშვნელობით მე კი ახალი სანახაობით გაოცებული გიჟივით ვიყურები მაგიდის ქვემოთ მაგრამ იქ აღარავინ მხვდება
-ნია რას აკეთებ?
სკამიდან უცბად ვდგები და მაგიდის ქვეშ ვძვდები
-ახლა გამახსენდა რომ გუშინ აქ ჩემი ძეწკვი დავკარგე
მანამ ჩამოიხედავდნენ ძეწკვი მოვიხსენი და მარის ფეხებთან დავაგდე
-აი აქაა
ძეწკვს ვიღებ და სკამზე ვჯდები
-დამეფიცება რომ მოხვედი გეკეთა
-არ მკეთებია
ჯიქურად ვუდგები ლუკას
-ან მე მჭირს რაღაც ან შენ წავედი დავიძინე
მაგიდიდან ხტება და ოთახში მიდის
-აუ მეც წავე დილაა ჯერ
-დამელოდე მოგყვები
ნიკა და მარის გაუდგნენ ლუკას გზას აი ნინი კი გვერდით მეჯდა და მიყურებდა
-რაღაცის თქმა ხომ არ გინდა ნია?
-გეფიცები რომ გითხრა გიჟად ჩამთვლი
-ადამიანებმა ჩვენ შესახებ არ უნდა იცოდნენ
მიყვირის საიდანღაც გამოჩენილი ბებრუხან კაცი და შიშისგან ვხტები
-რა გჭირს ნია?
-მეგონა თაგვი იყო და უუფ მოკლედ გუშინ დამესიზმრა რომ ამ სახლში იყვნენ მოჩვენებები და ცუდად იმოქმედა ნამდვილად ჩემზე სიზმარმა
-გასაგებია არაფერია ეგ მხოლოდ სიზმარი იყო
მოულოდნელად ხელზე ისე მწარეს ვიჩკმიტე ნეტა სიზმარში ვიყო თქო რომ ყვირილი ავტეხე
-ვაიმე მეტკინააა
-რა ქენი გოგო
-რავი იქნებ ესეც სიზმარია თქო
- რა გეშველება რაა წავედი დავწექი მეც წამო შენც
-ხო ხო
ნინის ოთახამდე გავყევი და შემდეგ ჩემსაში შევუხვიე
-აბა გინდა გავაგრძელო მოყოლა?
იქვე წამოწოლილი შავგვრემანი დამხვდა
-რა გქვია?
-ლიკა
-რამდენი ხანია აქ ხარ?
-12 წელი
-საიდან იცი ეს ყველაფერი?
-უხუცესმა მითხრა
-ვინა უხუცესი?
-მარის დიდი ბაბუა ძალზედ უცნაური სახელით ხარიტონა
-სადაა თვითონ?
გუშინ ექვსის ექვს წუთებზე ჰპოვა სიმშვიდე
-რაა?
-ხო მისი დაუმთავრებელი საქმე შენ იყავი ნია
-გასაგებია და რას ნიშნავს მონადირე?
-მისმინე მან მთხოვა რომ ყველაფრის მოყოლა თავიდან დამეწყო
-რატომ შენ?
-არ ვიცი
-კარგი დაიწყე
მკრთალად მიღიმის და მოყოლას იწყებს
-ერთერთ ანგელოზს როგორც ჩვენ ვიცის შექერიეს ადამიანი შეუყვარდა ხოლო ღმერთმა ის დასაჯა და დედამიწაზე ჩამოაგდო ფრთები მოაჭრა და ყველა ანგელოზს მასთან კავშირი გააწყვეტინა ასე იქმნენ დაცემული ანგელოზები ხოლო გარკვეული დრის შემდეგ როდესაც იხილა ღმერთმა
რომ ქალსაც უყვარდა შექერიენი და ისინი ოჯახის შექმნას აპირებდნენ ღმერთმა არ დაუშვა ეს ყოველივე და შექერიენი დაწყევლა კერძოდ სისხლის წგურვილით იგი ნელა ნელა იცვლებოდა პრჭყალები ეშვები განუსაზღვრელი ძალა და წყურვილი როდესაც ეს გაუსაძლისი გახდა შექერიენმა შემთხვევით თავისი სიყვარულის სისხლი დალია ხოლო როდეს იგემა სისხლის გემო ვეღარ შეჩერდა და მისივე საცოლე თვითონ მოკლა ეს იყო ღმერთის წყევლა მაგრამ მას შემდეგ იმდენას შეიპყრო შექერიენი სიბოროტემ რომ ეშმაკს გაურიგდა ის ხალხის სასაკლაოს აწყობდა სანაცვლოდ დატყვევებული სულები კი ჯოჯოხეთში ლუციფერის ციხეში მიდიოდნენ
ლუციფერმა კი ის სხვა მის ნაირების შექმნის უნარით დააჯილდოვა მან კი მსოფლიოს მაშტაბით დაიწყო ვამპირების მოქცევა ხალხს მის სისხლს ალევინებდა და კლავდა თუმცა მათ მხოლოდ ეშვები და განსაღვრული რაოდენობით ძალა გადაეცემოდათ
როდესაც ღმერთმა თავისი ნახელავი იხილა
ღმერთსაც მოსდის შეცდომები არა?
ირონიულად ჩაიცინა და განაგრძო
-მან ერთ ერთი ღირსეული ოჯახის ასულს ძალები მიანიჭა მათ ვამპირებივით დიდი ძალა და გონებით ყველაფრის დაწვა შეეძლოთ სხვა ხერხები ვერ გაეგო ღმერთს ვამპირის მოსაკლავად მისი შიგნიდან ამოწვა იყო საჭირო კერძოდ კი გული თორე გარედან ყველა გზა ჩაეკეტა ლუციფერის წყალობით ამიტომ დაავალა მას ვამპირთა ამოწყვეტა აჩუქა მას გამჭრეახე გონება და მოხერხებულიბა
თუმცა დიდ ხანს ვერ გასტანა ამ იდეამ ვამპირებმა მალევე ყველა არსებული მონადირე ამოწყვიტეს
ღმერთი ფიქრობდა რა გაეკეთებინა და მან მხოლოდ წინასწარმეტყველება დაგვიტოვა
“მოვაი დრო შავსა დღესა იშობა ასული ზეცისა და მიწისა
ძალითა დიდითა გონებით ეშმაკისა მიხვდებაი თავისსა ტვირთისა და დადგებაი აღსასრული დემონებისა” დიდ ხანს გაგრძელდა შენი შექმნა ნია მას შემდეგ საუკუნეები გავიდა შენ ხარ იმედი ყველა ჩვენგანის
-თქვენ რას გერჩიან?
-მოხეტიალე სულებს იჭერებ და დაბლა ქვესკნელში ამწყვდევენ იქ კი ნამდვილი ჯოჯოხეთია
ამაზე იცინის და ისევ მე მიყურებს
-აბა
-ჯერ არ გადამიხარშია კარგად შეგიძლია მარტო დამტოვო?
-კარგი
საწოლში შედის და ქრება თუმცა ეს სანახაობა გაკვირვებას ნამდვილად აღარ იწვევს ჩემში
-ეს ხალხი მეღადავება?
ისტერიკული სიცილი მიტყდება თუმცა ამავე დროს ვერ ვამჩნევ წინ ამოწეულ ხალიჩას და დაბლა ვებლაქვები მაშინვე ვითიშები

იმედია ძაან საშინელება არ არის შენიშვნები კომებში???????????????? იმედია მოგეწონებათ????