დილით სახეზე ხელების შეხებას ვგრძნობ , ვინ იქნება სხვა თუ არა ტასო, სახეზე ხელებს მისვამს რომ როგორმე გამომაფხიზლოს. მე კი თავს ვიმძინარებ და თვალებს არ ვახელ. ტასო ბოლოს რომ ვერაფერს გახდა ახლა უკვე ყურში ჩამყვირა.
-ლანაააა... გაიგიძეეეე... მსიააა ლანაა მსია.....- სიმართლე რომ ვთქვა არც ტასოს არ ქონია დილას ჩემს მაღვიძარაზე უკეთესი ხმა. ჯობდა ისევ ხელების ტყაპუნით გავეღვიძებინე.
-ვდგები ხო ვდგები-დიდხანს გააგრძელებდა კიდე ყვირილს ამიტომ იძულებული ვიყავი ამდგარიყავი.
თავები მოვიწესრიგეთ მე და ტასომ, საუზმედ ერბო კვერცხვი შევწვი. რძე და ჩემთვის კი ანასის წვენი გამოვიღე სუფრა ორზე გავაწყვე რადგან მე და ტასოს გვიან გაგვეღვიძა მაშო კი უკვე სამსახურში გახლდათ წასული. მოკლედ ვისაუზმეთ. შემდეგ ტასომ ამოიჩემა გინდა თუ არა ზოოპარკში წავიდეთო, მეც სიამოვნებით დავთანხმდი რადგან გამოგიტყდებით და ვგიჟდები ცხოველებზე და ატრაქციონებზე.
გამოვიპრანჭეთ, მე მაშოს გარდერობიდან “ვითხოვე” ტანსაცმელი და წავედით ზოოპარკისკენ. ვინაიდან ავტობუსში ან მეტროში ტასო ვერ დადგებოდა ტაქსი გამოვიძახეთ, ისიც მალევე მოვიდა და დანიშნულების ადგილზე ოც წუთში ვიყავით. შევაბიჯეთ თუ არა კარებში ტასომ ხელი გამიშვა და სადღაც ისე გაუჩინარდა რომ ამდენ ხალხში თვალიც კი ვერ მოვკარი.
ღმერთო ტასო! სად წახვედი?!....
აქეთ იქით თვალებს ვაცეცებ იქნებ სადმე დავინახო. ყველგან ვნახულობ სადაც შეიძლება წასულიყო, ვცდილობ ტასოს გონებით დავფიქრდე, რამ მიიზიიდა ასე ძალიან რომ ისე სწრაფად გაიქცა თვალიც კი ვერ მოვკარი. ყველას ვეკითხები სადმე ხომ არ უნახავთ თან მის თავს ვუღწერ. როცა ყველასგან უარყოფით პასუხს ვიგებ უკვე პანიკაის ვვარდები, თვალები მიცრემლიანდება და შუა პარკში ვდგავარ განადგურებული სახით.
როცა ხელზე შეხებას ვგრძნობ, ვტრიალდები და გაღიმებულ ტასოს ვხედავ.
-ღმერთო ტასო!ჩემო სიცოცხლე! ჩემო სიყვარულო! სად წახვედი?! მეგონა დამეკარგე, იცი როგორ ვინერვიულე?! ჩემი სუნთქვა.-ბავშვს მაგრად ვეხუტები და სახლეზე ვკოცნი თან ვათვალიერებ რამე ხომ არ დაშავებია თან სიხარულოსგან ცრემლებს ვიწმენდ, ის კი გაკვირვებული მიყურებს.
-ბოდიში ლაა... ალ მინდოდა ასე გენელვიულა - მითხრა და თვალები დახარა.
-არაუშავს, ოღონდ ესე აღარ ქნა კარგი?მპირდები?!
-გპილდები!-გახარებული მიქნევს თავს.
როცა ტასოსგან პირობას ვიღებ რომ ასე აღარასდროს მანერვიულებს, მხოლოდ ეხლაღა ვამჩნევ ტასოს უკან მდგარ იმ სიმაპწიაგას რომელმაც კინაღამ ჩემი სიცოცხლე იმსხვერპლა, თან ამჯერად პატარა ბავშვით ხელში. გაკვირვებულმა გავხედე აქ ნამდვილად არ ველოდი თან ამ სიტუაციაში, ისიც არ ჩანდა ნაკლებად გაკვირვებული.
-აქაც შენ? კარგი რა დამცინი ღმერთო?!- ამბობს დამცინავად.
-ვაიმე ტასუნ შენ ხო ჟირაფები გიყვარს თან რომ წუწუნებდი ახლოდან მინდა ნახვაო აი ისიც- მის დამცინავ ტონზე გაბრაზებული პასუხს ვუბრუნებ ისე თითქოს არც კი გამიგია მისი ნათქვამი.
-ჟირაფი რათ უნდა როცა გველი ყავს სახლში- ოხ ისევ ეს სარკაზმი.
-ლანა სენ ლა იცნობ ლაშა ბიძიას.-გაკვირვებული მეკითხება ტასო.
-ლაშა ბიძიას?-მეც ასე გაკვირვებული ვიმეორებ მის შეკითხვას.
-ლაშა გელოვანი-მეუბნება და ხელს მიწვდის. მე კი დაეჭვებული ვუყურებ.
-ლანა გამრეკელი-ყოყმანის შემდეგ მეც ხელ ვუწვდი. მაგრამ ვაიმ იმ გაწვდენას.
შევეხე თუ არა დენმა დამარტყა, მისგან წამოსულმა მუხტმა ჩემს მუცელში გადატრილება მოახდინა თითქოს ყველანაირი ცხოველი ჩემს მუცელში დარბისო.
უცებ გამოვტაცე ხელი რადგან ამ შეგრძნებებს დიდხანს ვერ გავუძლებდი. შემდეგ ტასოს გავხედე
რომელიც იმ ქერა პატარა ბიჭუნასთან თამშობდა რომელიც ცოტა ხნის წინ ლაშას ეჭირა ხელში.
-საყვარელი შვილი გყავს-გამომარკვია მისმა ნათქვამმა. გამეცინა, და ვუპასუხე.
-მადლობა -არც კი ვიცი რატომ მივატყუე. -შენც საყვარელი შვილი გყავს.
-ლუკა ჩემი ძმის შვილია-ამას არ აველოდი. კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ ტასომ მოირბინა ჩემთან.
-ლანა წავიდეთ სახსი ლაა მომწყინდა აქ.
სხვა გზა არ მქონდა დავემშვიდობე ლაშას დავემშვიდობე.
-ჩვენც მივდივართ და გაგიყვანთ.-შემომთავაზა მან.
-არა იყოს მადლობა ტაქსით წავალთ.
-ლანა წაგიყვანთ-გამომხედა მკაცრი სახით, ისე რომ იარი რო მეთქვა ალბათ ჩემი საქმე ცუდად იქნებოდა.
-ლანა წავიდეთ ლა ლაშა ბიძიას მანქანით გთხოოოვ...-ხელზე მომექაჩა.
-კარგი-დავნებდი მეც. ლაშა კი გამარჯვებული სახით გაგვიძღვა წინ .
უხ როგორ მინოდოდა ის სიფათი ერთი კარგად მიმენაყვა.
მანქანაში ხმა არ ამომიღია გაბრაზებული სახით ვიჯექი მხოლოდ მისამართი ვუთხარი შემდეგ კი დავდუმდი. მხოლოდ ლუკა და ტასო ჭყლოპინებდნენ, მთელი გზა პირი არ გაუჩერებია ტასოს, არა ეხლა მე რო გეყოლები ძიძად რა გინდა რო ქნა. ჩვენს კორპუსთან გააჩერა თუ არ მანქანა მე ეგრევე გადმოვხვტი მანქანიდან რადგან მასში გამეფებულო ფიტნის სურნელი უკვე თავბრუს მახვევდა, მადლობა გადავუხადე ლაშას, ტასოს ხელი დავავლე და ბინაში შევვარდი.





ყველა სიკეთესთან ერთად, მე როგორც ყველაზე დიდ “ბედის ვარსკვლავზე დაბადებულს” საშინელი ვირუსი შემეყარა, ამიტომ დიდ თავებს ალბათ ვერ დავდებ, იმედია მოგეწონებათ<3<3<3
შემდეგ თავში მაშოზე და თორნიკეზეც დავდებ
——————————————————-
World gone crazy!