სანამ ნინასთან ავიდოდი მაღაზიაში ყველააზე მაგარი ვისკი ვიყიდე ორი ბოთლი და განადგურებული შევდი კოპალიანთან.
-რა ხდება ვიკა?
-ყველაზე დებილი ქალი ვარ დედამიწის ზურგზე.-მაგიდაზე დავაწყე სასმელი.-გთხოვ არაფერი მკითხო და უბრალოდ ამყევი სმაში ან თუ ვერ დალევ მე არ ამიკრძალო. -მუდარით გავხედე.
-მიდი დაასხი ხვალ მაინც ვისვენებ..- სამზარეულოში ვისხედით და უზომოდ ბევრს ვსვამდით.
-ნინა იცი რას გაუმარჯოს?-ინტერესით მაგრამ მაინც თვალებ არეულმა გამომხედა. -აი იმ დედანატირებ გრძნობას გაუმარჯოს ბოლოს რომ გვიღებს მაგრამ მაინც რომ გვსიამოვნებს. -თავს ქნევით მოვიყუდე და გამოვცალე ვისკის ჭიქა. შეტყობინება მომივიდა.
„სად ხარ?“-დაჩი იყო. ნინასთვის არაფერი მითქვამს ისე ვუპასუხე.
„ნინასთან. ვსვამ“ -ძლივს მოვახერხე დაწერა თვალები გამირბოდა და ხელები დაბუჯებული მქონდა.
„მისამართი მომწერე“ -მეც დაუფიქრებლად გავაგზავნე. ისევ განვაგრძეთ და სულაც არ მახსოვდა დაჩის შეტყობინებები.
-ნინა ჩემ კაცს გაუმარჯოს ჯერ ჩემი რომ არაა მაგრამმ მაინც ჩემი რომაა.-ენის ბორძიკით წარმოვთქვი სადღეგძელო და ჭიქა მივუჭახუნე.
-გაუმარჯოს.-მანაც წარმოთქვა და გადავკარით მწარე სასმელი. კარზე ზარი იყო. ნინა წამოდგა და გასაღბად დაიძრა მე სასმელი ჩამოვასხი.
-ამდენს თუ დალევ ხვალ ექიმთან ვერ წახვალ!-მკაცრი ხმა მომესმა ზურგს უკან, ჭიქაში არსებული სითხე გამოვცალე და უკან შევბრუნდი, ბუნდოვნად ვხედავდი ანარეკლს.
-ნინა გამატანე შენი დაქალი. მოვასულიერებ და ხვალ გნახავს..
-არ გენდობი.-გაბუსხული ტუჩებით უთხრა და გადმომხედა, თვალები დავუბრიალე.-კაი ხო წაიყვანე.. მანტო ჩამაცვა და კიბეებზე ძლივს ჩამიყვანაა.
- როგორ მაცდურად მიყურებს შენი ტუჩები რომ იცოდეე.-არეული თვალებით გავხედე.. -სად მივდივართ?
-მენდობი?-საჭესთან დაჯდა და მაცდურად გადნომხედა.
-საკუთარ თავზე მეტად.-ღვედი რის ვაი ვაგლახით შევიკარი და მოვკალათდი. პატარა ოთხსართულიან კორპუსთან გააჩერა მანქანა, ჯერ თვითონ გადავიდა შემდეგ მე გადამიყვანა და ბოლო სართულზე ავედით. შავი რკინის კარები გახსნა და შიგნით პირველი შემატარა.
-ვისი სახლია?
-ჩემი. -მანტო გამომართვა და საკიდზე მისი ქურთუკის გვერდით დაკიდა.-როცა მარტო ყოფნა მჭირდება აქ მოვდივარ. რა გინდოდა დღეს ანასთან?
-არ მახსოვს, და არც მინდა გავიხსენო.!-ტუჩები გავბუსხე.-რო გაკოცა საშინლად გავბრაზდი. იცოდე ეს ტუჩები მარტო ჩემია, კი დაავაგვიანე მაგრამ არაუშავრს.-თითები მის ცივ ტუჩებს გადავატარე.-ჩემია.!-ფეხის წვერებზე ავიწიე და ვაკოცე.. -ნელა მომიშორა.
-ყავას დალევ?-სავარძელზე დამსვა თვითონ საამზარეულოსკენ წავიდა, კი არ იცოდა მეც რომ უკან გავყვებოდი.
-რამე მაგარი არ გაქვს?
-ისედაც ნასვამი ხარ. ახლა ყავა დალიე და გამოფხიზლდი.-მაგიდაზე შემოვსკუპდი და ორივე ხელით დავეყრდენი..
-ჩვენზე იცის იცი?
-ხოო?და რა იცის?-არც შემოუხედავს კარადიდან ორი დიდი ჭიქა გამოიღო და ყავა გაამზადა.
-აჰაამ.-თვალები დავხუჭე, თავი უკან გადავაგდე.. -თუ გაარკვევ ქმარს ვინ მართმევს მითხარიო. და ხომ არ ვუთხრა.?-ჭიქები მაგიდაზე დააწყო , მე მის კალთაში გადამისვა.
-არ გინდა მაგაზე ლაპარაკი შეწყვიტო?! ისედაც ცუდად ვგრძნობ თავს.!
-რა უთხარი სად უნდა დავრჩეო?-ქვედა ტუჩზე წავეთამაშე.
-არ მაინტერესებს არაფერი შენს გარდა ახლა.! -კისერში ხელი შემიცურა და მაკოცა, მეც მთვრალს მეტი რა მინდოდაა. კისერზე შემოვხვიე ხელი..-ტკბილი ხარ!-მოსწყდა ჩემს ტუჩებს.-მიდი ყავა დალიე იქნებ ცოტა მოხვიდე გონს.-გაეღიმა და ფინჯანი მომაწოდა.
-არ ვარ მთვრალი.!-ფეხზე წამოვიჭერი და წინ დავუდექი..
-არა..-გაეცინაა. გავოცდი. მისი სიცილი ჯერ ნანახი არ მქონდა..
-ისე როგორ იქნებოდა ჩვენი ურთიერთობა რომ არ დაგვეგვიანა??-მის გვერდით ჩამოვჯექი.
-არ დაიგრუზო რა..! გთხოვ.! აი დაიკიდე ყველაფერი. წარმოიდგინე ეს ჩვენი სახლია, შენ კიდე ჩემი ცოლი. -სკამიდან წამომაგდო და კვლავ მის მუხლებზე მომაკალათა.გილზე მივადე თავი და თვალები დავხუჭე.
ბოლოს რაც მახსოვ მისი სურნელით გაჟღნთილი ფილტვები იყო, რომ გავიღვიძე უსაშველოდ მტკიოდა თავი, საწოლიდან რომ წამოვიწიე საშინელი ბიძგი ვიგრძენი თავში და ვეცადე ნელა ავდგარიყავი.. მგონი სახლში არავი იყო. ტელეფონი მოვძებნე და დაჩის შეტყობინება დამხხვდა.
„ბოდიშუ გვიან მომიწია წასვლა, ანა ცუდად გახდა და მასთან ვარ. აღარ გაგაღვიძე.“ - გასაღებიც დაუტოვებია.სახლი დავკეტე და ტაქსით ნინასთან მივედდი, ისიც ნაბახუსევზე დამხვდა.
-რა მოხდა?-ცივი ნაბეღლავი მომაწოდა.
-არაფეი ღამე წავიდა ანასთან.
-გეწყინა ხო?
-არა რა უფლებით უნდა მწყენოდა? უბრალოდ ჩემი უთავმოყვარეობა მაცოფებს. ისეთ დონეზე დავეშვი.. -ტუცები ერთმანეთს მივაწებეე. - რამე უნდა მოვიფიქრო. თორე მე ვგრძნობ ცუდად დავამთავრებ. -საფეთლებზე ხელისგულები მივიჭირე რომ ოდნავ მაინც მეგრძნო შვება. შუადღისკენ როცა ოდნავ გამოვედი მგრომარეობიდან სახლში მივედი, შხაპი მივიღე.დედამ დამირეკა.
-დე სახლში ხარ?
-კი დე.
-მე მამასთან ერთად სოფელში ვარ. რამდენიმე დღე დავრჩებით ბებო ცოტა ცუდად არის, მივხედავ და წამოვალთ.
-კაი დე. მომიკითხე ყველა.. -აი ეს მჭრდეოდა მარტო ყოფნა. ფარდები ჩამოვაფარე ფანჯრებს, წყნარი მელოდია ჩავრრთე და დივანზე წამოვწექი.
რა არის ჩემი ცხოვრება? ბავშობიდან მოყოლებული მგონია რომ სიყვარული ტბილია.! ნუთუ ამ ტკივილისთვის ვარ განწირული? მუდამ გული უნდა მეკუმშეოდეს იმ კაცის დანახვისას ვინ მიყვარს, იმის მაგიერ რომ ვბედნიერდებოდე..რა დავაშავე ღმერთო, რა დაგიშავვე? რისთვის მსჯი ასე, რისთვის მიმეტებ ამ უსაშვველოდ დიდი ტკივილისთვის? მტკივაა გესმისს.-ავყვირდი ბოლო ხმაზე.-გაიგე რომ მტკივა..! ვეღარ ვუძლებ დავმმარცხდები და ისეთ რამეს ჩავიდენ რაც უარესად მომიღებს ბოლოს.! მომაშორე ეს კაცი თუ ჩემი არ უნდა იყოს.! წავიდეს ჩემი ცხოვრებიდან, და მაცადოს ცხოვრება.!-ცალი ხელი ავიფარე თვალებზე... რამდენიმე საათში ნატამ დამირეკა უნდა მოვიდე რაღაც უნდა გითხრაო. ვიცი ეს ლიპარტელიანს უკავშირდება. წინაწარ მოვემზადე ყველაზე უარესისთვის.
-შემო ნატ.-კარები გავაღე და გვერდით გავიწიე, სიცივისგან ცხვირი გაწითლებოდა.
-ვაიმე რა სითბოა.. უი გოგო რას ჩაგიბნელებია აქაურობა.
-რავი სიმშვიდე მჭირდებოდა. -გავუღიმე.-ცხელი ჩაი ხომ გინდა. თან დედას ნამცხვარი მაქვს.
-აუ კაია თაკოს ნამცხვრები.. -მალევე გავშალე პატარა სუფრა და მის გვერდით მოვკალათდი.
-მოკლედ ჩემო ლამაზო. რაღაცას გეტყვი არ ინერვიულო იცოდე!
-გისმენ.-ჩაის ფინჯანი მაგიდაზე დავდე.
-დაჩი ხვალ მიემგზავრება. -გაისმა მისი ხმა, და საშინელმა ემოციამ მოიცვა ჩემი ორგანიზმი. „ღმერთო თუ ასე შეგეძლო ჩემი თხოვნების ასრულება რაღა ეს ამისრულე“ ირონია..ირონია იყო მთელი ჩემი ცხხოვრება. ჩუმად ვიჯექი და სასოწარკვეთილი ღიმილით ვუღიმოდი ნატას. -დღეს დაწერა განცხადება და წავიდა სამსახურიდან.-უმძიმდა ამ ამბის მოყოლა ჩემთვის, ღიმილიანი სახხით ვიჯექი და ცრემლები ღაპა-ღუპით მოდიოდა. მარილიანი სითხე ლოყეს მიწვავდა.-ანას მიყვაბა გერმანიაში, მგონი მისი მდგომარეობა მძიმდება დაა.-უსიტყვოდ ავდექი დიდ ფანჯარას მივუახლოვდი და ფარდა გადავწიე, სინათლემ თვალი მომჭრა. ხელები გადავიჭვარედინე გულთან და გარემოს დავაკვირდი. გული ისე მიცემდა თითქოს საგულედან ამოვარდნას ლამობსო. მოთმინების ბოლო წამები და აქვითინებულმა ფანჯარაზე დაწყობილ გადაჯვარედინბულ ხელებს მივადე შუბლი. გაურკვევლად ვარ? მეზიზღება ჩემი ცხოვრება? სიკვდილიც ხომ არ მინდა?? კი..კი..კი და კი..
რა მატირებს, რამდენიმე საათის წინ მე არ ვიყავი ის სულელი რომელიც ღმერთ მის მოშორებას სთხოვდა?? მე ვიყავი.! ტირილით გული რომ ვიჯერე, ნატას მივუბრუნდი.
-ჩემთვის უკეთესი, გადავიყვარებ!-ბოლო სიტყვამ მთლად დამიგლიჯა დასერილი გულის საღი ნაწილი. -მთავარია ანასთან იყო მას უფრო სჭირდეა. უნდა გამოჯამრთელდეს. -დასიებულ თვალებს ვისრესდი.
-უნდა მეთქვა, ლაშა კი მეუბნებოდა არაფერი უთხრაო, მაგრამ..ვინმეს ესეთი ამბავი რომ დაემალა ჩემთვის ალბათ მოვკლავდი..
-ნუ ნერვიულობ ნატ.-გავიღმე. -მე კარგად ვიქნები.. -მეც კი არ მჯეროდა ამ სიტყვების.
ღამე იყო, საწოლში ვწრიალებდი და გადაწყვეტილება მივიღე. ნაცნობი ნომერი ავკრიფე.
-გთხოვ ჩემთან მოდი.. -არ დავლოდებივარ პასუხს ისე გავთიშე. დიდი დრო არ იყო გასული ზარიდან კარების ხმა რომ გავიგე.
-გაიგე ხო?-დასევდიანებული შემოვიდა სახლი.
-კი. შენთან მინდა. მინდა სანამ წახვალ შენი სურნელი დამიტოვო..
-რას ამბობ ვიკა. -აღელვდა, სურვილმა უფრო მეტად შეიპრო.
-ჩემთვის პირველი არ იქნება.-მატყუარა ხარ ვიკა!.- მაგრამ მინდა საყვარელი კაცისგან მოგონებები დამრჩეს. -მივუახლოვდი დაძარღვულ ხელებს შევეხე.
-ნუ მთხოვ მაგას.! შენც კარგად იცი რომ სიგიჟემდე მინდა შენი შეხება, მინდა შენი სხეული ბოლომდე შევიგრძნო..-ლოყა ლოყაზე მომადო და ჩაიჩურჩულა.-მაგრამ არ მინდა ჩემს გვერდით როგორც საყვარელი ისე იწვე.
-მე მინდა.. მე არ მაქვს მაგის პროლემა.შენ მიდიხარ და კაცმა არ იცის როდის დაბრუნდები, შეიძლება მერე ეს გრძნობა განელებული ანდაც უკვე გამქრალი იყო.. მაგრამ მე მინდა ამ მშვენიერი სიყვარულისგან ერთი ბედნიერი ღამე დამრჩეს..-ტუჩები მის ბაგეებს მივაწებე და კოცნაში ავიყოლიე. ხელები კისერზე მოვხვიე და დაჯინებით დავუკოცნე ბაგეები. ცალი ხელი წელზე შემომხვია, სხეულზე ამაკრო.ოდნავ მოვშორდი, თბილი სვიტრი გადავაძრე და მის შიშველ სხეულს თვალი შევავლე, თითებს თბილ კანზე დავასრიალედი და კოცნებს ხან მკერდზე, ხანაც ლავიწზე ვუტოვებდი. ხალათის ქამარი შემიხსნა, პენუარის ამარა რომ დავრჩი ხელი მოვკიდე და საძინებელში შევიყვანე.. ზურგიდან ამეკვრო და წვრილი ბრეტელები მხრიდან გადამიწია, წამებში გამანთავისუფლა თხელი ნაჭირსგან.
-არ მინდა ინანო.-ყურთან დამიჩურჩულა.შიშველ მხრებზე ძლიერი ხელის ზურგი დამისვა. სასიამოვნო ტალღამ დამიარა.
-არ ვინანებ. -მისკენ შევრუნდი.თვალებში ჩამშტერებოდა და ახლა უფრო კარგად ვხედავდი მის შავ უფსკრულებში არსებულ ცეცხლს. მზერა ჯერ ტუცებზე გადაიტანა, ნელ-ნელა შიშველ მკერდძეც დამხედა. საწოლზე დამაწვინა და ისიც ზევიდან მომექცა, მთელ სხეულზე ვგრძნობდი მის მწველ ტუჩებს, ხელებს უმისამართოდ დავატარედი განეირ ბეჭეზე და როცა მის ენას ძუძუსთავაბზე ვგრძნობდი მაშინვე გაპობილი ბაგეებიდან გაურკვეველი ბგერები ამოდიოდა. აი ის წამიერ ტკივილი,ფჩხილებით დაკაცრული ზურგი, თვალებიდან ჩამოგორებული ბედნიერების ცრემლები და მე მისი ვარ. იმ მამაკაცის ვინც ჩემი არასდროს იქნება. ! ყოველმ მის მოძრაობაში ვგრძნობდი რამენად ბედნიერი იყო ჩემსავით.! გამქრალიყო ყველაფერი და დედამიწაზე მარტო მე, ის და ეს მშვენიერი ღამე იყო. ოთახში გაუჩერებლად ისმოდა ჩემი ბედნიერების ბგერები, მის ხელებს სახეზე ვგრძნობდი. თვალებში მიყურებდა და სიბნელეშიც კი ვხედავდი როგორ ბრწყინავდნენ.!
-მიყვარხარ..-ყურთან ვუჩურჩულე და თითები უფრო მაგრამ დავუსმი ბეჭებზე.ორივე ერთად მივედით ბენიერების მწვერვალამდე. თავი დაცვარულ მკერდზე დამადო და ხელები თეძოებზე მომხვია.
-რატომ მომატყუე..-დაღლილი ხმით დაიჩურჩულა.გამეღიმა.
-ისე არ დამთანხმდებოდი!-თმებზე მოვეფერე. გვერზე დავწექი და ზურგი ვაქციე, არ მინდოდა ჩემი ცრემლები დაენახა.! შიშველ სხეულზე ზურგით ამიკრა, ერთი ხელზე თავი დამადებინა მეორე მუცელზე მომხვია.
-ახლა უფრო გამიჭირდება შენი გაშვება.-ჩუმად თქვა.
-თავი დამნაშავედ არ იგრძნო.! მე ამ ღამემ გამაბედნიერე.-ხელზე ვაკოცე და თვალეი დავხუჭე.

***
მოგესალმებით ჩემო მეგობრეო, როგორ ხართ? ყელანაირად ვეცადე ადრე დამედო ახალი თავი.. იმედია მოგეწონებათ, ძალიან ვეცადე ისეთი გამომგსვლოდა როგორიც მინდოდა და შემიფასეთ <3 ველი თქვენს შეფასეეებებს <3