რაღაცის თქმას აპირებდა ალექსანდრეს ხმა რომ მოესმა.
-გამარჯობა ელენა.
-მოგესალმებით, იქნებ თქვენ მაინც დამეხმაროთ.
-გამომყევი.-გოგონას გაუღიმა წინ გაუშვა.-გეყოფა! რა ჯანდაბა გჭირს .?
-საერთოდ არაფერი.-თავი არ აუწევია საბუთებიდან. თავი გააქნია და მეგობარს კარები დაუკეტა, თვითონ კი ლამაზ სილუეტს გაყვა.
-ყურადღება არ მიაქციო, სულ ასეთი არაა.-ალექსანდრემ ერთ -ერთ ოთახთან მიიყვანა და კარები შეაღო.-მოკლედ ესაა შენი სამუშაო ადგილი, მოშორებით ჩემი კაბინეტია და აქვეა შენი მეგობრის ოთახიც. ხო მერე შენი დახმარება დამჭირდება..
-მადლობა, თუ შევძლებ დაგეხმარებით.
-კაი. მიდი მოაწესრიგე როგორც შენთვის იქნება მოსახერხებელი, საჭირო ნივთები ჩამოწერე და შემომიტანე ხვალისთვის დაგახვედრებ..
-მადლობა.-ოთახს თვალი მოავლი და ფანჯარა გამოაღო.კაკუნის ხმა და კარების გაღება ერთი იყო.თავი ლამაზმა წითურმა შემოყო.
-შეიძლება ქალბატონო ელენა??-სიცილით იკითხა.
-მოდი ქეთი..ჯერ ცოტა უფროს გავს ეს ოთახი მაგრამ გავახალისებ..-სიცილში აჰყვა.
-თან ჩემთან ახლოს ხარ, აუ ხვალ მე ალექსანდრე და რამდენიმე იურისტი ლონდონში მივდივართ, რაღაც ღონისძიებაა და ყველა სამშენებლო კომპანიებიდა იწვევენ ხალხს, უბრალოდ მე რატომ მივყავარ არ ვიცი.. -მხრები აიჩეჩა წითურმა.
-მგონი მე ვიცი.!
-რა აბა?
-ალექსანდრეს მოწონხარ.-მაშინვე სიცილი აუტყდა მაჭავარიანს.-რა გაცინებს?სიხარულისგან გაგიჯდი?
-რა მოვწონვარ ქალო..-მუცელზე მიიდო ხელი და გულიანად კისკისებდა. კარები გააიღო და ალექსი შემოვიდა.
-რა კისკისის ხმა ისმის?
- ბოდიში ბატონო ალექსანდრე.-წამში გაჩუმდა და ფეხზე წამოიჭრა, ელენე განზე იყო გაწეული და შორიდან უყურებდა წყვილს. რა ლამაზი სანახავია ორი სხეული როგორ იზიდავს ერთმანეთს.
-მზად ხარ ხვალისთვის? -კაცის ხმა მკაცრი იყო.
-დიახ.-ქეთა კი ძალიან მორცხვად იდგა და თვალებში დიდი ხანი ვერ უყურედა, ამათ შემხედვარე ელენას ეღმებოდა, როგორ სხვადასხვანაირად ცდილობენ გრძნობების დამალვას.!მაგრამ მესამე თვალი ყოველთის ყველაფერს ამჩნევს.
-იმედია რამე საბუთ არ დაგრჩება.!
-არაა ბატონო ალექსანდრე რას ამბობთ.
-კარგი ხვალ შეგიძლია არ მოხვიდე, აეროპორტში დაგელოდებით.-გასვლა დააპირა.-ნახვამდის ელენა. სია ჩემს მდივანს მიეცი და ის მოაგვარებს ყველაფერს.
-კარგი ნახვამდის. -კარები გაიკეტა.
-ახლაც იმას იტყვი რომ მოვწონვარ?-გაბუტული დაჯდა სავარძელზე, ნაღვლიანი თვალებით ახედა ანდრიაძეს.
-აშკარად მოწონხარ.-გაეღიმა.
-რახან შენ იყვი.-ფეხზე წამოდგა..-წავედი მე თორე დღეს უფროსობა იღრინება. სულაც არ მინდა რომელიმეს ხელშ მოვხვდე, შესვენებაზე გავიდეთ ერთად..-სწრაფად მიაყარა სიტყვები და ოთახიდან გავიდა. ის დღე საგრძნობლად გაეწელა, ყველაფერთან ერთად საღამოს გაწვიმდა. გარეთ გამოსულს საშინლად შესცივდა და კანკალმა აიტანა. ტაქსი გააჩერა და მისამართი უკარნახა. ეზოში შესულს დამეტრეც მალე მიყვა და ასე ერთად მოუწიათ კიბეების ავლა. კაცი ხედავდა კანკალს როგორ აეტანა ეს სუსტი სხეული. უკან მიყვებოდა და დეტალურად აკვირდეოდა ყოველ მის გადადგმულ ნაბიჯს. გაეღიმა როცა დაინახა როგორ ცდილოდა ელენე უკან ყურებას ისე რომ არ შეემჩნია წერეთელს. აკანკალებული ხელით მოიძია ჩანთაში გასაღები და კარებში გაუჩინარდა. წამში მოიშორა სველი სამოსი და ცხელი წყლის ქვეშ დადგა. გაყინული სხეული გაუთბა, თითქოს კანკალიც შეწყვიტა, მარამ რაღაც შიგნით არ ასვენედა.! სპორტულები ჩაიცვა და მადუღარა ჩართო კარის ზარმა რომ გამოარკვია. ზღურბლთან დემეტრე დახვდა.
-ეს ჩაი დალია! გაციების დრო არაა.-მიაწოდა და სახლში შესვლას აპირედა, როცა გოგონას თლილი თითები შეეხო დაძარღვულ ძლიერ ხელზე. გაფართოებული თვალებით შემობრუნდა.
-მადლობა.-გაეღიმა ანდრიაძეს, ესიამოვნა მისი ყურადღება.-იქნებ ყავაზე და ნამცხვარზე დამეწვიოთ? ბოლო ბოლო მარტო უფროსი და თანამშრომელი ხომ არ ვართ?-აციმციმებული თვალებით უყურებდა მასზე ორი თავით მაღალ კაცს. უსიტყვოდ შევიდა წერეთელი სახლში, ქალმა ისიც კი იფიქრა ასე საშინლად როგორ მომიშორაო. მაგრამ გასაღებით რომ გამობრუნდა და კარი ჩაკეტა, საშინელი აზრები გაფანტა და მეზობელი სახლში შეატარა.
-როგორც მახსოვს აქ ცხოვრობდი ადრე ხო..-მაშინვე შენობით ლაპარაკზე გადავიდა ელენა.-ყავას გავაკეთებ და მოვალ.
-ორი კარგი ზომაა.-ვერ გაიგო რას ნიშნავდა და მისაღებში რომ გაიხედა სირცხვილისგან აწითლდა, წერეთელი მისი ლიფით რომ დაინახა.
-ბოდიში.-სწრაფად გამოგლიჯა ხელიდან და საძინებელში შეაგდო.
-კი აქ ვცხოვრობდი და ძალიან კარგად მახსოვს შენი ქორწილის დღე. -ცდილობდა სახეზე არ შეტყობოდა წარსულის გახსენებით გამოწვეული სიბრაზე. კაცი მაინც არ ჩერდებოდა და ბოლომდე სურდა ყველაფრის გახსენება.
-რაო რატომ არ მოგიყვან ცოლადო?-სავარძელძე დაეშვა, სპორტული შარვლის ტოტები გაისწორა და საზურგეს მიეყრდო, ფეხები განზე ქონდა გაწეული და საშინლად დანამბეველი მზერით უყურებდა ისედაც არეულ ქალს.
-ვერ ავიღებ ამხელა პასუხისმგებლობას თავზეო.-ყოფილის სიტყვები გაიმეორა და დაჭრილი ნამცხვარი მაგიდაზე მოათავსა.
-ჰოო...-ერთი ხელით დაფარა მთლიანი ფინჯანი და ტუჩებთან მიიტანა. ელენეს მზერა გაექცა დაბურცულ ტუჩებისკენ რომელის ზედა ტუჩს ოდნავ ფარავდა წვერი.- ალბათ მალევე ნახე სხვაგან ნუგეში. -რატომ იკბინება ესე მწარედ ეს ბიჭი? იქნებ აინტერესებს ჰყავს თუ არა ვინმე? საერთოდ არ უნდა იმის დაშვება რომ ეს ქალი ვინმესი იყო ან არის.
-არა.. მის მერე კაცები არ მაინტერესეს. -სიცილი აუტყდა ბატონ დემეს და ლოყებზე პატარა ორმოები გამოჩნდა სიცილის დროს. -დამცინით თუ მეჩვენება?
-არ გეჩვენება.. ხომ მაგიტომ დადიხარ სულ ასე გამომწვევად? -დაუფარავად აათვალიერა და მზედა დეკოლიან მაიკაზე შეაჩერა.
-რას გულისხმოთ?
-ისევ თქვენობითზე გადავედით?- ღიმილს არ წყვეტდა ბოროტი კაცი და უფრო მეტად მოქმედებდა ქალზე. სრულიად უფორიაქებდა გონებას, ისეთ გრძნობას უღვიძებდა მაშინაც რომ არ უგრძვნია როცა უყვარდა. სრულიად დაბნეული იყო ანდრიაძე.
-იქნებ სხვა თემა მოვძებნოთ სალაპარაკოდ.!-სიბრაზეს ვერ თოკავდა.
-მეჩვენება თუ ძალიან ფიცხი ხარ?
-არ გეჩვენება. არ გირჩევს ჩემ გაბრაზებას.!-შუბლშეკრული უყურებდა.
-თორე რას იზამ.?-წამოიწია და იდაყვებით დაეყრდნო მუხლებზე. ხმას ვერ იღებდა დაბნეულობისგან. მხოლოდ დაჟინებით უყურედა და ხვდებოდა როგორ ითრევდა კაცის შავი უფსკრულები. უკვე რომ აღარ შეეძლო ამ მზერის გაძლება, სრულიად რომ ეწვოდა სხეული ფეხზე წამოდგა და ფანჯარასთან მივიდა, გამოაღო.. ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი.ზურგს უკან მწველი სურნელი იგრძნო. არ გატოკებულა.!ხელის ზურგი რომ ჩამოუსვა მხარზე, ტაომ დაუარა. სიამოვნებისგან თვალები მიბლიტა. მამაკაცის ხელები თეძოებზე იგრძნო, ძლიერად უჭერდა და საკუთარ სხეულზე იკრავდა. ქალს მიუხედავად იმისა რომ ეს შეხება სულს უფორიაქედა, სრული სიგიჟისკენ უბიძგებდა სიგნალივით ჩაესმა ქეთას სიტყვები.“არცერთი კაბიანი არ გაუშვია.. შავგრემნეს ერჩის.. აუცილებლად ეცდება.“ წამებში შემობრუნდა მისკენ, მთელი ძალა მოიკრიბა ფეხისწვერებზე აიწია და სახესთნ მიუახლოვა საკუთარი ბაგეები.
-ბატონო დემეტრე, კუთვნილი ყავა დალიეთ და ჩემი სახლი დატოვეთ.!-ფრთხილად მოშორდა და სავარძელში ჩაჯდა.საკუთარი თავით კმაყოფილი უყურებდა და უღიმოდა. წერეთელს არაფერი უთქვამს ისე გავარდა სახლიდან. გაცოფებული იყო ეტყობოდა.
-პატარა ლაწირაკი, რამდენს ბედავს.! -კარები ხმაურით მიკეტა და სახლში გაბრაზებული წინ და უკან დადიოდა.-მოგამტვრევ მაგ რქებს ქალბატონო ელენა.შენი მშიშარა ყოფილი არ გეგონო! -მუშტებ შეკრული დადიოდა. ჯერ კიდევ წარსულში აურია გნება პატარა გოგონამ. ვერ ივიწყებდა წამებში როგორ შეეცვალა ღიმილიანი სახე და სრულიად განადგურებულმა, რომ ახედა. სურვილი სწორედ მაშინ გაუჩნდა ამ ქალის დაპატრონების, არავინ იყო ამ ქალის ღირსი.! ვერავინ შეძლებდა ისე გაეღმერთებინა როგორც ამ ღმერთკაცს.სრულიად სხვაგვარად იქცევა წერეთელი, იმის მაგიერ რრომ მისი გულისკენ მიმავალი გზა გაიკვალოს,უფრო ხლართავს.
ანდრიაძემ ჩაი გაიკეთა, წერეთელის მოტანილი და სავარძელზე დაჯდა. ტელეფონზე ნაცნობი ნომერი რომ რეკავდა.
-გისმენ.-ჩაი მოსვა.
-რა ხმა გაქვს?
-რა ხმა მაქვს?
-კმაყოფილი.! რამე მოხდა?
-აუ არაფერი ისეთ. მერე მოგიყვები. შენ რას შვები ჩალაგდი?
-კი ნელ-ნელა ვალაგე.
-სექსუალური საცვლები არ დაგრჩეს იცოდე,, რა იცი რა ხდება..-აკისკისდა ანდრიაძე.
-ტუტუცი ქალი ხარ. ხო ისე მართლა რამდენიმეს ჩავდებ.
-კიდე მე ვარ ტუტუცი. დღეს შინი უფროსი მყვადა სტუმრად.
-სანდრო?-ხმა შეეცვალა.
-არა სანდროს როგორ შევეხები.! ჩემ დაქალს ვინც მოსწონს ხელშეუხებელია ხომ იცი.
-ტუ..ტუ..ცი ხარ შენ!
-არ გაინტერესებს??
-კიკი გისმენ.
-ხოდა ბიჭს მოფერება მოუნდა..
-ღადაობ ხოო?
-ნწ. -გაეცინდა. -გავუშვი იქ სადაც საჭირო იყო..
- ნუ დახლოებით ვხვდები როგორი რეაქცია ექნეოდა.
-გაცოფდა..-უფრო ხმამაღლა აუტყდა სიცილი.
-ხვალ უფრთხილდი, უამრავ მიზეზს იპოვის რომ გეჩხუბოს.
-კარგი, წავედი დავწვები, დღეს წვიმაში მოვყევი და მამცივნებს.
-მიდი გკოცნი, ერთ კვირაში გნახავ.
-გკოცნი, აბა შენ იცი. -ტელეფონი გათიშა ფინჯანი ნიჟარაში ჩადო თვითონ კი თბილ საწოლში შეწვა. ტკილად დაეძინა.
რამდენიმე დღე ისე გავიდა ბატონი დემეტრე არც ოფისში გამოჩენილა და არც მეზობლად შეუმჩნევია.თავს კი აჯერებდა რომ არ აინტერესებდა მაგრამ, მე ხომ ვერ გამომაპარებს გულის სიღრმეში ინტერესი კლავდა.. საღამო იყო სახლში ყოფნა რომ მოსწყინდა.
-ნინააა..
-ჰოო.-მანაც იგივე ტონალობით უპასუხა.
-მიდი ჩაიცვი და გავიდეთ სადმე რა..
-კაი, ერრთ საათში ჩვენს ადგილას ვიქნები.
-კაი პატარაა.. -ტელეფონი ბედნიერმა გათშა, ხანდახან დღეები აქვს როცა საშინლად უნდეა გამოპრანჭვა და გარეთ გასვლა, ხოდა სწორედ ეს დღე იყო დღეს. საშინლად სექსუალირი ტყავის ქვედაბოლო ჩაიცვა. მაღალქუსლიანი ჩექმები და ყელიანი თბილი ტოპი ოდნავ უჩანდა მუცელზე პრესი. ნოემბრის თვესთან შედარებით საგრძნოლად ციოდა გარეთ. თმა ნახევრად შეიკრა და თბილი მანტო მოიცვა. სახლის კარები დაკეტა და დანიშნულების ადგილისკენ წავიდა. იქ მისულს ნინა არ დახვდა, მალევე აკრიფა ნომერი.
-სად ხარ?
-საცობში..
-აუფფ, კაი მე მივედი..
-ალბათ მალე მოვალ.
-კაი..-ტელეფონი მაგიდაზე დადო, მანტო სკამზე გადაკიდა და თვითნ სავარძელზე დაჯდა. მიმტანი მიახლოვდა.
-შეუკვეთავთ რამეს?
-რამე კოქტეილლი მინდა ძალიან ალკოფოლის გემო რომ არ ჰქონდეს. -ღიმილით ახედა გოგონას.
-ჩემ გემოვნებას თუ ენდობით, ბარმენს გავაკეთებინებ..
-კარგი აბა ვნახოთ როგორი იქნეა. -მენიუ დახურა.. ტელეფონში სურათებს ათვალიერებდა.
-ელენე შენ ხარ?-აი ის ხმა გაიგო რომელის გაგებაც საერთოდ არ უნდოდა, ნელა აიხედა ზემოთ. ის არასასურველი სხეული რომ დაინახა, უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა.
-კი.
-როგორ შეცვლილხარ.-უკითხავად დაჯდა მის წინ და მისი თითები ხელშ მოიქცია, უხეშად გამოგლიჯა საკუთარი მტევანი.
-ველოდები მეგობარს და..
-გინდა წავიდე?
-რატომ უნდა მინოდეს რომ დარჩე? გასაგებად არ გითხარ რაც მინდოდა მეთქვა.
-წლები გავიდა იმის მერე..
-და გგონია წამით მაინც გამინელდა ის ზიზღი შენს მიმართ?-ირონიულ ღიმილს არ იშორებდა.
-გამიხარდა რომ გნახე, შენი კარგად ყოფნაც გამიხარდება. მე შეცდომა დავუშვი და ვისჯები კიდეც. -გაიღიმა და წამოდგა. -ნახვამდის ელენა, თუ რამე დაგჭირდა შეგიძლია ჩემი..
-არაფერი დამჭირდება..-ცივ ტონს არ იშორებდა ქალბატონი. ნიკა წავიდა თუ არა გარემოს აღელვებულმა მოავლო თვალი, ახლაღა მიხვდა მთელი სხეული რომ უკანკალედა. ნაცნობ მზერას წააწყდა. საშინლად გაცოფებული თვალებით უყურებდა. საერთო ვერ ხვდეოდა ანდრიაძე ასე რატომ უყურედა მისი უფროსი და მეზობელი? ოხ ეს გოგო კიდე სად არის? ნომერი აკრიფა.
-ნინაა.
-აუ ელე ოდიში რა, სულ დამავიწყდა დარეკვა, ბებო გახდა ცუდად და გავბრუნდი. აუაუ როგორ დამავიწყდა დარეკვა.
-რამე სერიოზული ხომ არა? მოვიდე?
-არა არა, თურმე მაღალი წნევა ჰქონია და შეეშინდა.
-კაი პატარა მიხედე მართას გკოცნი.-მაშინვე თავისი ფუმფულა ბებიკო გაახსენდა დაა ღიმილმა გადაურინა სახეზე. მიმტანს ხელით ანიშნა მისულიყო. სალათა შეუკვეთა, საზურგეს მიეყრდნო და ფანჯარაში გაიხედა.მოშორებით იჯდა ბატონი დემეტრე და წამით არ აშორებდა თვალს. ვერ გაეგო რა ესაქმებოდა ყოფილთან, სიბრაზიზგასნ ძარღვები დაჭიმვოდა, ისე იყო გამოკვეთლი მისი ძარღვი თვალთან რომელიც საფეთქეს შუაზე ყოფდა და მხოლოდ მაშინ ჩნებოდა როცა კაცის მოკვლის სურვილი უჩნდებოდა.რომ შესძლებოდა კიდე ერთხელ გაუერთანებდა თავპირს იმ არაკაცს. ეს ქალი კიდე არ წყვეტდა წერეთლის ცდუნებას.“უღმერთოდ ლამაზი ხარ!“გონებაში გაუელვა.
-დემე ბოდიში ასე რომ დავაგვიანე. -მის წინ წაბლისფერ თმიანი გოგონა დაჯდა, ასე დაახლოებით ოცი წლის იქნებოდა, ძმას გემრიელად აკოცა ლოყაზე და მენიუ გადაშალა. ახლა ცალკე ანდრიაძე აეჭვიანდა, ვინ იყო ეს გოგო? და რატომ კოცნიდა ღმერთკაცს? მოკლედ ეს ორი ეჭვიანობის გარდა არაფერს აკეთეენ. ელენამ სალათა მალევე მიირთვა ანგარიში მოითხოვა.
-თქვენი გადაიხადეს ქალატონო.!-გაუღმა მიმტანდა
-ვინ ხომ ვერ მეტყვით?
-მთხოვა რომ მისი ვინაობა დამემალა.
-კარგი.მადლობა .-სწრაფად წამოდგა მანტო მოიცვა გამომწვევ სხეულზე და სახლისკენ წავიდა. გაყინული თითებით მოარგო სახლს გასაღები და შევიდა. ესიამოვნა სითბო, მანტო იქვე საკიდზე დაკიდა.. ლეპტოპში საახალწლო სიმღერები ჩართო, თავად თბილი გრძელი სვიტერი გადაიცვა ცალ მხარზე ჩამოვარდნილი. დალევის ხასიათზე რომ მოვიდა წითელი ღვინო ბიკალში ჩამოასხა და დააგემოვნა.
-კარები რომ უნდა დაკეტო ღამე არ იცი?-შიშისგან ლამის იატაკზე აღმოჩნდა. დემე დახვდა კარებზე მიყრდნობილი.
-ასე სხვის სახლში შეპარვა რომ არ შეიძლეა არავის უთქვამს შენთვის?
-რა იყო თქვენობით აღარ მელაპარაკები?
-ჩემს სახლში ვართ და აქ უფროსი მე ვარ.!-აშკარად უკვე უმოქმედია წითეელ მათრობელას.
-მეც დამისხი, ერთად დავლიოთ.-კარები გადაკეტა და სავარძელზე დაჯდა. გოგონამაც ღვინით სავსე ჭიქა გაუწოდა.
-ჩვენ შეხვედრას გაუმარჯოს.!-წარმოთქვა შავთვალამ და ჰაერში ასწია ჭიქა. მოიყუდა და ერთი მოსმით გამოცალა.
-შენი თვალები მითრევს.-რას ბოდიალობს ეს გოგო თუ ხვდება თვითონ? მიუახლოვდა მის გვერდით ჩამოჯდა და ფეხები აიკეცა.
-ერთ ჭიქიანი ხარ?-მაშნვე დასცინა აღელვებულ ქალს.
-შენ ცუდი კაცი ხარ. ყველაფერზე დამცინი.-ტუჩები გაბუსხა და სასმელი მოსვა.
-შენ ლამაზი ფეხები გაქვს.!
-გარყვნილიც ყოფილხარ!
-შენთვის თუ ჩემი თვალებია ლამაზი, ჩემთვის ეს ფეხებია ლამაზი.-ხელი აასრიალა ბარძაყზე. აღარ შეეძლო ამ ქალის გვერდით უმოქმედოდ ჯდომა, ან ახლა უნდა ეკოცნა ან უნდა წასულიყო. ჩუმად იჯდა და ანდრიაძეს თვალებში ჩასტერებოდა. ეს გოგო კიდე კეკლუცს არ წყვეტდა. თვალები უთამაშებდა, სასმელი კიდევ მოსვა და სველი ტუჩები გაილოკა. ბოლო წვეტი აღმოჩნდა აგზნებული ღმერთკაცისთვის, წელზე მოხვია ხელი და მუხლებზე გადაისვა.ზევიდან დაჰქურებდა წერეთლის ვნებამორეულ თვალებს. იცნო ეს თვალები წლების წინ მუდარით რომ ახედა. ანდრიაძეს გაეღიმა, თმაზე უსვამდა თლილ თითებს. ცივი ძლიერი ხელები მაისურის შიგნით იგრძნო, შიშველ წეზე დაასრიალებდა მისი მეზობელი ტორებს. ტუჩები ჯერ მოშიშვლებულ მხარზე მიაწება, ნელ-ნელა აუყვა მაღლა, ყელი დაუკოცნა და ნანატრ ბაგეებსაც მიწვდა. საოცარი გრძნობა დაეუფლა ქალბატონ ანდრიაძეს.სხეულის ტემპერატუამ საგრძნიბლად აიწია, ხელები მის მაისურს მოჰკიდა და წამეში გაანთაისუფლა კაცის სხეული. წერეთელი არ ჩერდებოდა და ახლა უკვე მუჭში მოიქცია ქალის სრული მკერდი და დვრილებზე მოეფერა, ქალმაც არ დააყოვნა და ამოიკვნესა მის ტუჩებზე. გაეღიმა წერეთელს. გადააძრო თბილი ნაჭერი და უკვე შიშველი ქალი აიკრა მკერდზე. რბილი ხალიჩით დაფარულ იატაკზე აღმოჩნდა ეს ორი სხეული, ქალის გაშლილ ფეხებს შორის იყო მოთავსეული წერეთლი და მონდომებით უკოცნიდა ძუძუებს შორის ლამაზ ტატუს.. მუცელი სიამოვნეისგან შეეკუმშა და სუნთქვასაც ვერ ახერხედა.მალევე იგრძნო კაცის ცხელი სუნთქვა კისერზე და მისი აგრზნებული სასქესო ორგანი ფეხებ შორის.
-ამას ვერ გავაკეთებ...-ამოიჩურჩულა, უფრო ამოიკვნესა. სრულიად საკმარისი იყო დემეტრესთვის ეს სიტყვები. რომ იცოდეთ როგორ გაუჭირდა თავის კონტროლი და ამ ქალის მოშორება. ნელა წამოდგა ზევიდან დაჰყურებდა უმშვენიერეს სხეულს, ქალს კი მკერდი ხელებით დაეფარა და თვალებ აწყლიანებული უყურედა.
-წავალ..-ღმერთო რა ხმა აქვს! მთელ სხეულზე ჟრუანტელი უვლიდა აწითლეულ ქალს.
-არ წახვიდე..-მუდარით ამოთქვა და თვალები მაგრად დახუჭა. კაცს გაეღმა ზედა გაუწოდა და ვითონაც დაფარა საოცარი გულ-მკერდი.-ძალიან მცხვენია.- დემეტრემ ჩაიცინა.-ნუ დამცინი, ახლა მე ვერ ვაზროვნებ და შენც ამით ისარგებლე.
-საერთოდაც არა, შენ დამიწყე შიშველი ფეხები და გონება დამაკარგვინე.-ერთი მეორს აბრალებდა ამ საქციელს, არცერთს უნდოდა იმის აღიარება რომ ერთმანეთი საოცრად იზიდავდა. -წამო დავიძინოთ, უკვე გვიანია.-ხელი ჩაჭიდა დარცხვენილ ქალს და კუთვნილ საძინებელში შეიყვანა.
-იცოდე ღამე არაფერი იმაიმუნო..! -პასუხად მხოლოდ ტუჩის კუთხეში კოცნა იგრძნო, საწოლში შეწვა და გვერდით მიიჩოჩა.თავი მის მკალევში რომ ამოყო მოდუნდა. ორივეს ტკბილად ჩაეძინა..!


***
ესეც ახალი თავი.!
ვცდილობ დიდი თავები დავდო და მალ მალე,
მაგრამ არ მესმის რატომ არ აქტიურობთ? თქვენი თითოეული სიიტყვა და შეფასება ჩემთვის ძალიან მიშვნელოვანია. მჭირდება სტიმული.)))