მიკა ვასაძე 17 წლის ვცხოვრობ თბილისში.
დედადა მამა დამეღუპა ავარიაში 10 წლის ვიყავი მაშინ და ჩემს ძმასთან ერთად დავრჩი ის მზრდიდა ჩემზე 4 წლით უფროსია.მაგრამ ღმერთმა ისიც წაიყვანა,1 წლის წინ...-მენატრება?! ხუმრობთ... მისი ჩრდილი რომ ვნახო იმასაც კი ჩავეხუტები.დავრჩი ამ გაუბედურებულ სამყაროში მარტოდმარტო.ცხოვრების ხალისი დამეკარგა,ვერვხვდებოდი ვისთვის უნდა მეცხოვრა.ყველა ადამიანი ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ემსგავსება ოთახს რომელიც ყველამ დატოვა და მეც დაცარიელებულ ოთახს ვგავარ.არვიცი საიდან მოვიკრიბო ამდენი ძალა რომ ამ ყველაფერს გავუძლო,მაგრამ როგორღაც ვუძლებ.ბიძაჩემმა ჩემი ძლის გარდაცვალების შემდეგ მასთან წამიყვანა.
დღევანდელი დღე:
-მიკა ადექი სკოლაში წადი
-ვდგები ბიცოლა
ბიცოლაჩემთან და ბიძაჩემთან არცთუისე კარგი ურთიერთობა მაქვს.მათ 2 შვილი ყავთ 16წლის მარი და 14 წლის ქეთი.მათთანაც ცუდი ურთიერთომა მქონდა.ავდექი ჩავიცვი შავი ზედა შავი ელასტიკი და შავი ბოტასები შავი ჩანთა გავიკეთე და ოთახიდან გავედი.
-შეჭამ?
-არა ბიძია არმინდა
-კარგი წადი მაშინ სკოლაში
-კარგი.

სკოლაში შევედი,ისევ ყველა ამრეზით მიყურებს არვიცი რასმერჩიან.სადაც მარი და ქეთი სწავლობენ იმ სკოლაში ვსწავლობ მეც და ალბად საშინელი ხმები გამიგდეს.არცმიკვირს მათ ხომ ვძულვარ.
-მიკაა რასშვები სიხარულო
-რავიცი ნინი,შენრაშვები
-რავიცი,არაფრს წამო კლასში შევიდეთ
-კაიც.
კლასში შევედით და ბავშვებმა გამოაცხადეს რომ თურმე ხვალ დილით 7ზე კახეთში მივდიოდით ექსკურსიაზე.
-მიკაშენ ხო წამოხვალ?
-არა
-კარგი რააა რამდენი ხანია არწამოსულხარ ჩვენთან ერთად
-არმინდა
-კაირაააა
-არმინდათქო იკა
-მიკა წამოდი გაერთობი
აჰყვა გიოც
-არმინდა
-წამოდირააა
ნინიც აჰყვა
-კარგი ხო წამოვალ
-ძალიან კარგი ხვალ ყველა წავალთ 7საატძე გუკასთან ვიკრიბებით
-ეგ ვინაა?
ვიკითე მე
-ჩემი ძმაკაცია მაგრამ ეგეც მოდის მე წამომყვება
-აჰამ კარგი .მისამართი მომწერეთ და მოვალ
-კაი
ყალბი საუბარი, ყალბი გრძნობები, ყალბი ხალხი და ყალბი სამყარო.ვითომ ძალიან უნდოდათ ჩემი წასვლა კახეთში უბრალოდ ვეცოდები იციან ჩემსშესახებ და მაგიტო მაძალებენ.
სახლში წავეედი არვიცოდი როგორ უნდა მეთქვა ბიძაჩემისათვის რომ მივდიოდი ექსკურსიაზე.მართალია ფინანსურად არ უჭირთ მაგრამ ჩემთვის ფული მოცემა სულ ენანებოდათ.სახლში შევედი ვოტასები შემოსასვლელში დავტოვე ჩემს ოთახში ჩუმად ავედი ტანზე გამოვიცვალე უბრალოდ ზედა და შარვალი ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი.
-ბიძია რაღაცა რომ გთხოვო შემისრულებ?
-რაგინდა?
-ხვალ,ექსკურსიაზე მიდიან ბავშვები რამოდენიმე დღით და გამიშვებ/
-ფული არმაქვს
-გთხოვ
-რამდენი გინდა
?
-150ლარი
-გასესხებ და მუშაობას რო დაიწებ ისევ დამიბრუნებ გასაგებია?
-კარგი,მადლობა
ვიცოდი რომ ამ 150 ლარსაც კი გადამაყოლებდა მაგრამ...
ჩემს ოთაში შევედი,ვეღარ მოვისვენე და სასაფლაოზე გასვლა გადავწყვიტე.ისევ შავები და სახლიდან ისე გავედი რომ არავისთვის არაფერი არმითქვამს.


ჩემს ოთაში შევედი,ვეღარ მოვისვენე და სასაფლაოზე გასვლა გადავწყვიტე.ისევ შავები და სახლიდან ისე გავედი რომ არავისთვის არაფერი არმითქვამს.
-დედა მამა ძამიკო,ესე როგორ გამიმეტეთ?როგორ არშეგეცოდე?რაცთქვენ წახვედით მისმერე საერთოდ არც კი გამიღიმია.ბიძა ისევ ისე ცუდადააა ჩემს მიმართ რაუნდა ის მაინც რასმერჩის.მათგარდა ვინმე რომ მყავდეს ერტი წამითაც კი არ გავრჩერდებოდი ნამ სახლში,მაგრამ რავქნა.ხვალ ბავშვები ექსკურსიაზე მიდიან და შენ წამოდიო მართალია შევეწინააღმდეგე მაგრამ დამაძალეს და არმინდა რომ ეფიქრათ ფინანსურად უჭირს ალბათო და ბოლოს დავთანხმდი,დაბიძაჩემმა იცი ამითხრა?პრინციპში საიდან გეცოდინებათ,მითხრა რომ ამ ფულს გასესხებო და დამიბრუნე მერეო.ვძულვარ ყველას,არავის არვუყვარვარ,არავინ არ ფიქრობს ჩემზე.
კიდევ 1საათი ვიყავი სასაფლაოზე მაგრამ როცა უკვე შეღამება დაიწყო გადავწყვიტე სახლში წავსულიყავი.ისევ ჩუმად შევედი მაგრამ ბიცოლამ მაინც შემამჩნია
-სადიყავი?
-სასაფლაოზე
-რითვერ შეეგუე იმას რომ ისინი მოკვდნენ აღარ დაბრუნდებიან მ ი გ ა ტ ო ვ ე ს.
-შემეშვი ბიცოლა შემეშვი
-მიგატოვეს არყვარებიხარ როგორც ჩანს არავის.იციი?მეცოდები უბრალოდ და მაგიტო მყავხარ ჩემთან სახლში თან მომავალში მედა ჩემს ქმარს შენთან დაკავშირებით რაღაც გეგები გვაქვს,თორემ ეხლავე მიგაბუნძულებდი ამ სახლიდან
ხმა აღარ გამიცია ან რაუნდა მეთქვა,ისედაც ვიცოდი რომ ვძულდი.მაგრამ რაგეგმები ქონდა ჩემთან დაკავშირებით მას და ბიძაჩემს ეგ ნამდვილად არ ვიცოდი.ჩემს ოთახში როგორც კი შევედი იმ წამსვე საწოლზე დავემხე და მწარედ ავტირდი.ძალიან მომბეზრდა უკვე ყველაფერი აღარ შემიძლია ვეღარ ვუძლებ ამ ყველაფერს.ტირილში ჩამეძინა.ღამე რათქმაუნდა ისევ გამეღვიძა ჩემი ძმა დამესიზმრა რომელიც მთხოვდა რომ უნდა გამეძლო ყველაფრისთვის და ფეხზე მყარად უნდა დავმდგარიყავი,რომ თავის დაჩაგვრის უფლება არავისთვის არ უნდა მიმეცა.მთელი ღამე ისევ ვტიროდი ძალიან მენატრებოდა ისინი განსაკუთრებით ჩემი ძმა.მისგარდა ვერავინ ვერ მიგებდა.მეგობარი არასოდეს არ მყოლია.ღამე რომ აღარ დამეძინა ჩემოდნის ჩალაგება დავიწყე რომ 7საათზე იკას მოწერილ მისამართზე ვყოფილიიყავი.შვიდის ნახევარზე ბიძაცემთან შევდი და ფული ვთხოვა მანაც პირობა შემახსენა რომ ფული უნდა დამებრუნებინა და იმწამსვე წამოვედი სახლიდან.მალევე მივედი კლასელებთან
-ვაა მიკა მოხვედი უკვე?
-კი მოვედი
-კაი.მაშინ წამოდი გუკას გაგაცნობ
-კარგი
დააა ვაიმეეე.ეს რა დაინახა ჩემმა თვალებმა.ბიჭი იყოო თან რაა ბიჭი .ეგეთი ჯერ არავინ არმინახია.შავი თვალები ნავარჯიშები სხეული სქელი თუჩები ლამაზი ცხვირი,მკაცრი გამოხედვაა.ვააუ.
-გამარჯობა.
ვუთხარი მორცხვად
-გაგიმარჯოს
-გუკა გაიცანი ეს მიკააა.მიკა ეს გუკაა
-სასიამოვნოა
მითხრა მან და ზედაც არ შემოუხედავს ნორმალურად
-კარგია
ვინაგლე და ვიუხეშე.მაგრამ მე ხომ მეტი არაფერი არ შემიძლია.დავინახე რომ ჩაეცინა,მაგრამ უკან შემოვბრუნდი და ბავშვებს შევუერთდი.
...........................................................................

გამარჯობათ!ეს ჩემი პირველი მოთხრობაა ამ საიტზე,და იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ.შეცდომებისათვის ძალიან დიდი ბოდიში.