ბებია ბებო გთხოვ გთხოვ მოყევი ძალიან გთხოვ კიდე ერთხელ გვიამბე,დედა კარგი მოუყევი დააწყნარე რა ხომ იცი რომ უყვართ შენი ისტორიები კარგით კარგით დავიწყებ ყურადღებით მისმინეთ და არ შემაწყვეტინოთ -1862წელი იყო ჩემი ოჯახი წარმოშობით ინგლისითან მდებარე პატარა ქალაქიდან იყო რომლის შესახებაც შესაძლოა ბევრმა არ იცის მეინვილი მშვენიერი ადგილი იყო საცხოვრებლად აქაური პეიზაჟები დაუვიწყარი იყო ჩვენ ვაინჰაუსები ამ ქალაქის დამმარსებლებთა გვარების მცირე რიგებში შევდიოდით ჩვენი რეზიდენცია ცენტრალური შესასვლელის მოშირებით წყანრ ადგილში იყო ახლოს ტბა გვქონდა და დიდი ბაღი გვერტყა “ეჰ ბაღი” იქ დაიწყო ყველაფერი,მაგრამ ახლა სხვა რა ეს ვყვები ჩემი ოჯახი როგორც უკვე ვთქვი არისტოკრატული წარმოშობის გახლდათ მყავდა და ირინ ჟოზე ვაინჰაუსი და ძმა ლუი ლეონარდ ვაინჰაუსი ჩვენი ერთად ერთი აღმზრდელი დედა სელინ ჯორჯია ლუისა ვაინჰაუსი იყო .მამჩემი მაიკლ ვაინჰაუსი მალარიას შეჰყვა მე როგორც მისი პირველი ქალიშვილი მისი საყვარელი ბავშვი ვიყავი ის ყოველთვის მეუბნებოდა: ესტერ მარი ლუიზა შენ ძლიერი გოგო ხარ ყოველთვის მიჰყევი ოცნებას არასდროს დანებდე და არ მისცე არავის საშვალება გმართოს და ის გაგკეთებინოს რაც არ გინდა .სიცოცხლის ბოლო წუთებშიც კი ამას მიმეორებდა და მისი ცრემლებით სავსე თვალებს უგრძნობად ვერ შეხედავდი მას სჯეროდა ჩემი და ცხოვრების მიზნად დავისახე რომ მამის იმედები არ გამეცრუა.მამის გარდაცვალების შემდეგ ქვრივი დედაჩემი ყველანაირად მიეთხოვებინა ქალიშვილები მის თვალში ღირსეული მამაკაცისათვის მასა არასდროს მოსწონდა ჩემი არჩევანი და არასდროს ითვალისწინებდა ჩემს აზრს ასე გავატარე ცხოვრების სამი წელი მეჯლისებზე და არისტოკრატულ შეკრებებზე სიარულში .ჩემი გული მუდამ და მხოლოდ ეკუთვნოდა ერთადერთს ჩვენი დამლაგებლის ვაჟს მებაღე ენდრიუს ,სიმპათია ცალმხრივი არ იყო მისი ოჯახი დიდი ხანი მუშაობდა ჩვენს რეზიდენციაში შეიძლება ითქვას ერთად გავიზარდეთ ენდრიუს ჰყავდა და ევანჯელინა ის ჩემი მოსამსახურე და ახალო მეგობარი იყო ენდრიუს დედა კი ლიანა რეზიდენციის დამლაგებელი გახლდათ . ბავშობიდანვე მის მიმართ გრძნობები მქონდა მაგრამ ჩვენ შორის ძალიან დიდი კედელი იდგა ვერასდროს ვიფიქრებდი ბიზნეს გამო ამხელა რისკზე თუ წავიდოდი მაგრამ მამის სიტყვები მუდამ მამხნევებდა.მე და ენდრიუ ერთმანეთს ფარულად ვხვდებოდით რეზიდენციის უკან მდებარე ბაღში როდესაც საათი ზუსტად 6სზე სამ ზარს დაჰკრავდა ერთმანეთს ვეგებებოდით ჩამოვჯდებოდით ახლად გაკრეჭილ ბალახზე და ერთად ვუყურებდით მზის მშვენიერ ჩასვლას.