ისე ახლა მესმის ჩემს ძმას ასე რატომ მოწონდი მაგრამ დაღუპა ამან.
-რას მიმალავენ მითხარი ან საერთოდ ვინ ხარ...შენი ძმა ვინაა?
-შენ ახლა ჩემი ძმის მედალიონი გიჭირავს.
-სადაა შენი ძმა...რას წარმოადგენს ამიხსენი გთხოვ.
-მარტო გეტყვი რომბრუკლინს არ მოუახლოვდე...მოკვდები.
-რატომ,-თქვა ლუსიმ და უცებ კაცი გაქრა. ავტობუსიდან სირბილით ჩამოვიდა და სახლში შევიდა.
-ლუსინდრა რა გჭირს?
-არაფერი ბრუკლინში მინდა მოგზაურობა,-თქვა ლუსინდრამ და არ შეიმჩნია რომ რაღაც იცოდა თორემ არ გაუშვებდნენ.
-ეს შეუძლებელია
-შესაძლებელია დედა.
-ლუსინდა ვერ წახვალ ვერსად,-თქვა ჯეკმა რომელიც კარებში იდგა
-მამა წავალ!
-ლუსინდრა იძულებულს ნუ გამხდი ჩაგკეტო
-მაინც წავალ.
უცებ ჯეკმა ხელი მოკიდა თავის შვილს და ოთახში აიყვანა მაღლა და კარები ჩაკეტა.
-სანამ არ გადაიფიქრებ ვერსად წახვალ!
-მაინც წავალ.
-როგორც ჩანს დიდხანს მოგიწევს ასე ყოფნა.
-გამომიშვი მამა,-ყვიროდა ლუსი და თან ცრემლები სდიოდა. წიოდა მაგრამ ამაოდ. თავის ოთახში ეძებდა იქნებ რამე ეპოვა მაგრამ ამაოდ. დრო ისე გავიდა ვერ შეამჩნია.ბოლოს ჩაეძინა უცებ, ყველაფერი შეიცვალა. თითქოს ლუსი კომპანიაში იყო. მესამე სართულზე და იმ ადგილს ეძებდა სადაც ვიღაც ყავდათ გამოკეტილი მაგრამ ამაოდ მოულოდნელად ხმა შემოესმა ვიღაცის წამების და იმ ხმას მიყვა. ხმა კედლის უკნიდან მოდიოდა მაგრამ არ ჩანდა კარი ბიჭი წიოდა"დავბრუნდები" და მალე ხმა ჩაწყდა....ლუსი წიოდა..ყვიროდა მაგრამ ვერ აღწევდა კედლის შიგნით. უცებ მედალიონმა მოძრაობა დაიწყო...ლუსის მიექაჩებოდა ნაგვის ურნისკენ. ლუსი ვერ ხვდებოდა აქ რა უნდოდა მაგრამ უცებ გაახსენდა მაიკლი რომელმაც ადრე აქ 20ცენტი ჩააგდო.
რა ხდება რა..,-თქვა ლუსიმ და გაეღვიძა. ოფლი ასხამდა. ვერ ისვენებდა...ბოლოს ერთი იდეა მოუვიდა თავში


მადლობა რომ მოგწონთ <3