თვალები დავხუჭე და შევეცადე, გამეხსენებინა, ასეთი სრულყოფილი ბედნიერება ცხოვრებაში ოდესმე თუ განმეცადა; ვიცოდი, რომ არა - ასეთი რამ მანამდე არასოდეს მომსვლია.
მე შეყვარებული ვიყავი.
ეს გრძნობა ბევრად უფრო საოცარი აღმოჩნდა, ვიდრე მეგონა.

6.


***************************


- თუ კაცის დათრევა გინდა, რამდენიმე ძირითად წესს გასწავლი. წესი ნომერი პირველი - არასდროს გააკრიტიკო კაცი. ჩვენ ამას ვერ ვიტანთ.
- დაიცა... სამართლიანი კრიტიკაც არ შეიძლება?
- არა. არ შეიძლება. წესი ნომერი მეორე - ჩვენს ყველა ხუმრობაზე უნდა გაიცინო. იდიოტურზეც კი. წესი ნომერი მესამე - კაცებს თვალებით უყვართ. ასე რომ იმიჯის შეცვლა მოგიწევს.
- ჩემს იმიჯში რა არ მოგწონს?!
- ელიზაბეტ, შენ ძალიან ლამაზი ქალი ხარ, მაგრამ შენი იმიჯი იმაზე მეტყველებს, რომ აბსოლუტურად მიუწვდომელი. ტაკოზე მოტკეცილი ჯინსების და ღრმა დეკოლტიანი კაბების ჩაცმა უნდა დაიწყო. შენი ტაკო და მკერდი უნდა ამბობდეს - "აბა, მოდი, შემეხე".
-ეს აუცილებელია?
-ნუ მეწინააღმდეგები, ეს ორივეს გვინდა, არა?
-გააჩნია რაზე მეკითხები...
-იმაზე, რომ ჩემი დის და შენი მეგობრის სიკვდილზე დილერებმა პასუხი უნდა აგონ!
-ზედმეტად ჩაფლული ხარ ამ შურისძიების სურვილში.
ხელი ავიქნიე და სიცილით ნერწყვი მძიმედ გადავუშვი ყელში.
-ხომ იცი! რომ შემეწინააღმდეგო...
-ნუ მემუქრები!
-ამით შენც გაერთობი, დამიჯერე.წესი ნომერი მეოთხე: კაცს შენს პრობლემებზე არასდროს ელაპარაკო, რადგან კაცებს ფეხებზე გვკიდია ქალების პრობლემები.
- ყველა კაცი ეგეთი არ არის!
- ყველა ეგეთები ვართ,დამიჯერე და ამ ეტაპზე ბოლო წესი - თმებს რამე უქენი. კაცებს უყვართ როცა ტაკოსა და მკერდის გარდა სხვა რამესაც შეუძლია წაავლოს ხელი.
-ნაკლებად გარყვნილი რომ იყო არ შეგიძლია?
-კარგი რა ელ, ანაფორებს იცვამ მაგრამ ორივემ ვიცით რომ ეს გსიამოვნებს.
-შენთან ჩემი პირადის განხილვას არ ვაპირებ, სირ*ო!
-აი ეგ ენა მაგიჟებს!
-მორჩა წავედი, უნდა დავენახო.
-წესები არ დაგავიწყდეს. ხვალ გელოდები.

***
პრესტიჟული სანტ-პეტერბურგის უნივერსიტეტის შემდეგ, იძულებული გავხდი ამ ნაგავში მესწავლა. ისევ და ისევ რაფაელის გამო. ჩემი აქ ჩამოსვლა დიდი შეცდომა იყო, მაგრამ ალბათ ნერბისმიერი გოგო გამოექცევა ბებიას უნივერსიტეტის დამთავრწბის შემდეგ. კი, უნივერსიტეტი უკვე დამთავრებული მაქვს, დაჩქარებული კურსის წყალობით.
რაფაელის ნაცნობობით იმ კურსზე მოვხვდი აქ, სადაც “ჩემი” ინტერესის ობიექტი უნდა ვნახო.
ამის სურვილი დიდად არ მქონდა, მაგრამ სხვა გზა არ დამრჩენოდა.
უკვე ვიღლებოდი, რა აღარ გავაკეთე. ცხვირწინ ათასჯერ მაინც გავუარ გამოვუარე. მაგრამ რაც დამაკვალიანეს იმას არ ვასრულებდი. არ მეცვა გამომწვევად, ეს ნაკლებად იყო ჩემი სტილი. რუსეთის ცივი ამინდების გადამკიდე მივეჩვიე რომ ყველანაირად დახურული ტანსაცმელი უნდა მეცვას.
თანაც, მინდოდა ამ თამაშში რაღაც მაინც ყოფილიყო ნამდვილი. ანუ ჩემი იმიჯი, მაგრამ ვიცოდი ამასაც მალე დავნებდებოდი რაფოს წყალობით.
იმის შემდეგ რაც შევამჩნიე როგორ დაიწყო თვალის გამოპარვა ჩემსკენ ობიექტმა, სახიდან კმაყოფილ ღიმილს ვერ ვიცილებდი.
ყველაფერს თავი დავანებოთ მაგრამ გარეგნულად არაფერი დაეწუნებოდა, მერცხალივით გაფრენილი გრძელი წაწვეტწბული წარბები, ხშირი წამწამები და დიდი თაფლისფერი თვალები. სავსე ტუჩები, ჩავარდნილი ლოყები..
და აი ისევ გამომხედა.ზემდეტად ვაშტერდებოდი და ვხვდებოდი. არადა ვცდილობდი იქამდე შემესწავლა გარეგნულად სანამ რამე უფრო სერიოზულში გადაიზრდებოდა ჩვენი ურთიერთობა.

***
-გამომელაპარაკა ვაჟბატონი- გამარჯვებულმა ჩავუკაკლე ყველაფერი რაფაელს და სიგარეტს მოვუკიდე.
-ეგეთი გახარებულიც ნუ ხარ, მაგ ტიპს გულის მაგივრად ქვა უდევს.
ამოიღრინა და სიგარეტი ხელიდან გამომგლიჯა. ახლა თვითონ მოიქცია ტუჩებს შორის.
- ვუთხარი რომ მიყვარს.
სახე დავასერიოზულეთ ორივემ მაგრამ მალევე ერთდროულად ისტერიული სიცილი აგვიტყდა.
- დაიჯერა?
- რავი, ისე გაუბრწყინდა სახე, მემგონი რომ კი.
მხრები ვიჩეჩე.
- მაგარი ნაბი*ვარია ‘ჩვენი’ დამიანე. იცის რასთანაც აქვს საქმე და მაინც აგრძელებს და აგრძელებს ბარიგობას.
- მაინც... არ ფიქრობ რომ მეტისმეტია?
- ელ, კარგად მომისმინე.- ნერვიულად წარბი აუთამაშდა.სიგარეტი ოთახში უმისამართოდ მოისროლა და კისერში ხელით მწვდა. იმდენად მომიჭირა წამით სუნთქა შემეკრა.-არცკი გავიგო, მის მიმართ რაიმე დედა ტერეზული გაგიჩნდეს თორემ ზედ მიგაყოლებ! გაიგე?!
თავი შეშინებულმა დავუქნიე.ხელი შემიშვა. ჰაერი ხარბად შევისუნთქე და ინსტიქტურადრაც შემეძლო შორს დავდექი მისგან. სიგარეტი მოძებნა და ფეხი დააბიჯა, თითქოს ქუჩაში ყოფილიყო, საერთოდ არ ადარდებდა ის ფაქტი რომ ნაგავში ცხოვრობდა. რათქმაუნდა ამ ნაგვის ხვეტვა ყოველდღე მე მიწევდა. ჰიგიენის მანიაკი ვიყავი ასერომ როგორღაც ძალიან მიჭირდა მასთან ერთად თანაცხოვრება.
უნდა დამეჯერებინა მისთვის. რაღაც დრო დამჭირდებოდა, მაგრამ თავს შევაყვარებდი იმ იდიოტს, გულს დავუმსხვრევდი, ‘მანქანით გადავუვლიდი’ და შემდეგ სამუდამოდ შევძლებდი რაფოსგან თავის დაღწევას.
-დღეს კარი ღია დატოვე- უკვე სახლიდან გასულმა, სადარბაზოდან მომაძახა. გული ამიჩქარდა, ვიცოდი ამას ყოველთვის რაც მოყვებოდა. გალეშილი მოადგებოდა ზღურბლს, სასმლით აყროლებული დამიწყებდა კოცნაობას და მეტსაც იზამდა, თუ ამას თვითონ მოისურვებდა.
ნამდვილ ტყვეობაში ვიყავი.
ნეწტყვი მძიმედ გადავყლაპე, მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და უნივერსიტეტისკენ გავეშურე.

***

-რამე სასმელს მოგიტან გინდა? ყავას, ჩაის, წვენს.. ან კოქტეილს გაგიკეთებ.
დაბალ თმაზე ხელი სწრაფად გადაისვა და თვალები დმიჭყიტა, ან არც დაუჭყიტავს უბრალოდ ასეთი, დიდი თვალები ჰქონდა.
-როგორც გინდა.
-კარგი დამელოდე მაშინ, ახლავე მოვალ.
“თითქოს სადმე გავრბოდი რა” გავიფიქრე გულში და ჩამეცინა. მის ძალიან უცნაურ ოთახში უცნაურად დავრჩი მარტო. მაგრამ ამავდროულად მარტო არ ვიყავი. პროექტირი რომელიც მთელ კედელს იკავებდა ჩართული იყო. მის ლეიბზე მიგდებულ პულტს ვწვდი. იმდენად დაბალი იყო ამას საწოლს ვერ დავარქმევდი. კადრი ჩავრთე.
გაოცებისგან ერთიანად გამეცინა, მინდოდა მისთვის დამეცინა. გამოდის ჩვეულებრივი მ*რეველა ტიპი ყოფილა ჩვენი ნარკო დამიანე. წესებს უნდა მივყოლოდი, თითქოს ეს სასაცილო სულაც არ იყო.
კოქტეილით ხელში დაბრუნდა და როგორცვე პროექტორს შეხედა სახიდან ფერი გადაუვიდა. ჩამეცინა.
-თუ გინდა ვუყუროთ.
-წივილ-კივილს არ დაიწყებ და არ გაიქცევი?
უხერხულად გაიცინა და გვერდით მომიჯდა. არაჩვეულებრივი ადიკოლონის სუნი ჰქონდა. ან მე მეჩვენებოდა არაჩვეულებრივი რაფოს მთვრალი სუნების შემდეგ.
-არა რატო, მეც ვუყურებ ხოლმე.
დამაჯერებლად მოვატყუე. ცხოვრებაში არ მქონდა პორნო ნანახი. მხოლოდ ინტერნეტის რეკლამებში. გამიზნულად არასდროს მინახავს.
- მე მამშვიდებ ხო ალბათ?
- არა, ვუყუროთ.
ხმა ჩავიწმინდე და კოქტეილი მოვსვი. ციტრუსული ხილი, ცოტა ალკოჰოლით. მართლა გემრიელი იყო. ორგანიზმს აგრილებდა და არც ათრობდა.
ეროტიკის ყურება იმდენად რთული აღმოჩნდა, ვიდრე წარმომედგინა. ვუყურებდი ჩემს წინ მოძრავ სხეულებს და გულის რევასთან ერთად პარალელურად სასიმოვმო ჟრუანტელი მივლიდა ორგანიზმში.
ანუ ამ ჟრუანტელის გამო უყურებენ ბიჭები პორნოებს..
- კაი თუ გინდა გამოვრთოთ, ჩემს გამო ნუ უყურებ.
ხელით პულტს გადაწვდა. ამდენად შესამჩნევი იყო ჩემი ჟრუანტელისგან გამოწვეული გახშირებული სუნთქვა?! ჯანდაბა ელიზაბეტ! თავი ხელში აიყვანე!
- შენ თუ თავს ცუდად გრძნობ გამორთე. მე არ მაწუხებს.
მხრები დამაჯერებლად ავიჩეჩე. არადა მინდოდა გაეთიშა.
- იცი მე ფილმის გარეშეც, შენ რომ გიყურებ იგივე რეაქცია მაქვს.
ოდნავ ჩემსკენ გამოწია. ერთიანად დამეჭიმა ყბები. კარგი, ძალა მოიკრიბე ელიზაბეტ. ეს ტრამვა უნდა მოიშორო ერთხელ და სამუდამოდ!
შევუძახე საკუთარ თავს და თვალები სწრაფად დავახამხამე.
-დამიმტკიცებ?
ხმადაბლა დავიჩურჩულე და თაფლისფერებში ჩავაშტერდი. გული წამში ათჯერ მიცემდა. ყველა რაფოსნაირი ტირანი მართლაც არ იქნებოდა! გეგმა გეგმა იყო, მას რომ გაეგო რომ გეგმას გადავუხვიე და ამ ვიღაც დამიანეს სურვილი არ ავასრულე, სექსით თუ არა ცემით ამომხდიდა სულს.. ასერომ ჯობდა მეცადა, იქნებ მართლაც არ იყო ყველა კაცი ერთნაირი.

***
-ანუ იგორავეთ არა?
-ამის დეტალებს მაინც ნუ მომთხოვ, რაფო!
ჩაიცინა და სიგარეტზე მომაშტერდა. გამოზომილად ვეწეოდი, აუჩქარებლად. ისედაც დაძაბული ვიყავი. მას შემდეგ ერთი თვე მაინც გავიდა. ჯერ კიდევ დაძაბული ვიყავი იმის გამო რომ კაფეში რაფაელი შემოვიდა. ვიცოდი საამისოდ რაიმეს აუცილებლად მეტყოდა როდესაც სახლში მივიდოდი. ასერომ აქაურობას სწრფად უნდა გავცლოდი.
ნიკუშას და დამიანეს ლაპარაკს ყურს ვერ ვუგდებდი.
ფეხზე წამოვდექი და ჩანთა გადავიკიდე.
-უნდა წავიდე.
-უკვე?
-თუ ვერ შეამჩნიე დამიან, უკვე ერთი საათია აქ ვართ.
ამოვიხავლე და თვალები დავუბრიალე. თუ ნამდვილად გულქვა იყო არ შემეხვეწებოდა. არც შევმცდარვარ. ნელა გადაიწია მაგიდიდან და გავლის საშვალება მომცა.
-ლექციებზე შევხვდებით.
ხმა მომაწია ნიკუშამ.
ეს ამის ლაქიაც მაღიზიანებდა. მე და დამიანე უნდა ვყოფილიყავით მხოლოდ და გამომიჭიმა აქ თავისი ერთგული ძაღლი!
სახლის ნახევრად ღია კარების დანახვისას თვალები ავატრიალე, შიგნით შევედი და ბოლომდე მივკეტე. სამზარეულოში გავედი. ფეხმორთხმული იჯდა ბატონი რაფაელი და ფილტვებს იყროლებდა. გაცოფებული შევუვარდი, სიგარეტს ხელი დავავლე და განერვიულებულმა მოვუკიდე.
- შენ იქ არ უნდა გამოჩენილიყავი!
დავუყვირე როგორც შემეძლო. ფეხზე წამოხტა და თვალები დამიბრიალა. მკლავებში ხელი წამავლო და ჭურჭლის კარადას მიმანარცხა.
- მე კი არა, ის ვიღაც მაგისიძმაკაცი არ უნდა ყოფილიყო იქ. ჯგუფურის მოწყობას თუ გეგმავ რავი, მეც დაგეპატიჟებინე, ელიზაბეტ!
მისი მყრალი ენა გულს მირევდა. წარმოდგენაც კი არ მინდოდა იმის რაზეც მესაუბრებოდა.
- ხელს თუ გამიშვებ, გეტყვი როგორი კარგი მსახიობი ვარ.
ხელი შემიშვა და ოდნავ მომშორდა. მაისური გავისწორე და მოწევა განვაგრძე.
- მოსწონს დამიანეს ჩვენი ნატალია.
- საიდან დაასკვენი?!
- აბა რავიცი, როგორც შენ ამბობ გულქვააო. და ასე რომ იყოს გოგოს თავისი ხარჯებით კაფეში დაპატიჟებდა?
წარბები ავუწიე და ბოლი ნელა გამოვუშვი.
- ეგეც მართალია. ჭკვიანი ხარ ‘ნატალია’. ბოლო მოვუღოთ მაგ სი*ს.
ჩამეცინა და ღიმილით გავხედე.მეტი დრო მასთან არ დავაყოვნე, საკუთარი მივთები მისაღებიდან ავკრიფე და ოთახში შევიკეტე.

***
ლეპტოპს ჩავკირკიტებოდი, დამიანესთან ასე საუბარი უფრო კომფორტული იყო. საშინელი იუმორის პატრონი, მაგრამ ამავდროულად გულღია პიროვნება, რომელიც თავისი უცნაური ქცევებით მაინც ღიმილს მგვრიდდა.
სიმყუდროვე რაფომ დამირღვია, ჩემს პატარა საძინებელში სადაც მხოლოდ საწოლი და პატარა კომოდი იდგა, ტაშის კვრით შემოვიდა.
-ყოჩაღ ელ, ოსკარიც ხომ არ გადმოგცე?
ბოროტულ ღიმილში, ტუჩებზე სიამოვნების კვალიც დაურბოდა. წარბი ავუწიე, რომ თხრობა გაეგრძელებინა.
-დღეს დამიანესთან ვიყავი, ყველაფერი მოვისმინე, როგორ ჭკუიდან შლი ნელნელა.
-მგონი, ცოტას აბუქებ. დეტალები იცი?
-არა, იმედი მქონდა რომ შენგან გავიგებდი.
გვერძე მომიჯდა და ბარძაყზე ხელი უხეშად დამადო. თვალებში გააფთრებული მიყურებდა. რამდენ ადამიანს ვიცნობდი, რამდენს შევხვედრივად მაგრამ რაფოსნაირ გაუწონასწორებელს- არავის.
-მაგ შენს წმინდანად წოდებულ დამიანეს, თავისი ლაქიას დაბადებისდღეზე ჟ*მაობის დროს შევუსწარი. “ისტერიკა” მოვაწყვე, ოღონდ ჩემებურად.
გადავიკისკისე. რაფომ ერთი ხელის მოქნევით გაწია საწოლზე დადებული ლეპტოპი და ჩემს ზემოდან მოექცა. წელზე ვნებიანად მომისვა ხელი, მეორე კი ტუჩებზე ნელა გადამატარა.
-რაც არ უნდა იყოს, შენთავს არ გავუყოფ, ხომ იცი.
ნაზად შემეხო ბაგეებზე, კოცნაზე კცონით ვუპასუხე და განვაგრძე.
-ოსკარი კი მეკუთვნის. კიდევ კარგი, მართლა ისე მალე არ ვთვრები, როგორც ნატალია.
გადავიხარხარე და კისერზე ხელები მოვხვიე.
- როგორც ჩანს შენი ცოდვების სიას კიდევ ბევრი რამ ემატება.
ცხვირზე ცხვირი უხეშად მომიხახუნა და ჩემს კისერს წაეტანა. უხეში კოცნებით ნელ-ნელა დაბლა ჩადიოდა.
- შვიდ მომაკვდინებელ ცოდვაში ერთადერთი შეცდომა ის არის რომ შვიდზე მეტი არ არის. თანაც ჩვენი ცოდვები უფრო მალე ირეცხება ვიდრე თქვენი, ანუ კაცების.
მხრები ავიჩეჩე და თვალები მივნაბე…


გელით!