გზაში არცერთი ვიღებდით ხმას, მუსიკა იყო დაბალ ხმაზე ჩართული და უკვე რამდენჯერმე გამოვიჭირე ჩემი თავი, რომ თვალს მისკენ ვაპარაბებდი და სიამოვნებით ვუყურებდი მის პროფილს, რამდენჯერმე ისე მოხდა რომ შეხვდნენ კიდევაც ჩვენი თვალები ერთმანეთს, მაგრამ მაშინვე ვატრიალებდი თავს. მგზავრობას ვერ ვიტან , მითუმეტეს როცა არ ვლაპრაკობ და გაჩუმებული ვარ, დემეტრესთანაც ვერ დავიწბედი ლაპარაკს, მიუხედავად იმისა რომ როგორც “ჩემი ბიჭები “ ისე უნდა მიმეღო დემე, მაინც ვერ ვიყავი ისე გახსნილი, რომ სალაპარაკო თემა წამომეჭრაა. ისე ვიყავი ჩაფიქრებული, რომ ჩემიტელეფონის ზარზე შევხტი, ისე შემაშინა ;დ საბა რეკავდა. საბა ჩემი კურსელია და საკმაოდ ახლო ურთიერთობაც მაქვს, ჩემი მხრიდან 10000%ით მეგობრული, მაგრამ არმოგატყუებთ და გეტყვით, რომ საბასგან ხანდახან რაღაც ისეთებს ვგრძნობ ხოლმე რაც არუნდა ვიგრძნო და ამბოლოდროს მაეჭვებს ეს ყველაფერი.
- ხო საბა... დემემ ისეთი სახით გადმომხედა აშკარად დააინტერესა ვინ იყო საბა და მეც ცოტა “გოგოშკური” გავურიე რა, მიხვდებით ეხლა რატომაც ჰო?;დდდ
- კარგადდ შენროგორ ხარ?.. აუუ მეც მომენატრეთ... არა არ ვარ თბილიში თორე შენთან ერთად ყავის დალევაზე არგეტყოდი უარს... არ ვიქნები საბუ 2 კვირა თბილიში, ბათუმში ვარ მეგობრებთან ერთად ... კარგი, რომ ჩამოვალ შეგეხმიანები... მეც, კარგად. ბედნიერმა ჩამოვიშორე ტელეფონი და თავი საქარე მინას მივადე
- კარგი სახელია საბუ - ჩაილაპარაკა დემეტრემ
- რამე მითხრა დემე? ისეთი მეამოტური სახით ვკითხე,თითქოს არ გამეგოს
- ჰო, მალე ჩავალთთქო - ალბათ კარგად გამეცინებოდა ცოტა სხვა სიტუაციაში და სხვასთან ერთად, რომ ვყოფილიყავი , მაგრამ არმინდოდა გაცინება, ან ვერ ვნედავდი, მაგრამ ვხდებოდი რომ დემესთან ურთიერთობაში რაღაც მაბრკოლებდა, იქნებ ის რომ თავიდანვე როგორც მეგობროსთვის ისე არ შემიხედავს? არა გვანცა აი რეებზე ფიქროობ? მეგობარია აბა რააარის? 2 დღეა ადამიანს იცნობ. სასწრაფოდ უკუვაგდე ეს აზრები და დავიწყე ჩემი და დემეს მეგობრულ ურთიერთობის ჩამოყალიბებაზე ზრუნვა.
- გამიკვირდა ხმა, რომ ამოიღე - სიცილით გავხედე და საზტვალეებს ზევიდანგავხედე
- ზოგადად არმიყვარს ბევრი ლაპარაკი- არ მესმის ასეთი ხმის პატრონი იყოს ადამიანი და ლაპარაკი არ უყვარდეს?
- ბევრი ლაპარაკი არც მემიყვარს, მაგრამ მთლად ასე ჯდომაც არმიყვარს - გაიცინა და “გამოამზეურა” თავისი ჰოლივუდის ღიმილი ;დდ
- შეგეძლო დაგეწყო ლაპარაკი და აგყვებოდი მეც
- მომერიდა - დაუფიქრებლად წამომცდა და თავი დავხარე ჩემს ბავშურ საქციელზე
- მეღადავები? რისი მოგერიდა ტო? ;დდდ ასეთი სიმორცხვეც არშეიძლება გვანც
- არ ვარ მორცხვი- ისევ ბავშურად ჩავილაპარაკე და ტუჩზე ვიკბინე,როცა ჩემი სიტყვები გავიზარე. წამიერად გადმოსწია ხელი დემე და ლოყაზე მიჩქმიტა.
- პატარა ბავშვი - ჩაილაპარაკა და თლილი თითები საჭეზე აათამაშა.
- არვარ დემე პატარა ;დდ უკვე ღიმილით ველაპარაკებოდი.
- კარგი არხარ პატარა, მაგრამ არც დიდი ხარ ;დდ
- ეგ შეიძლება კი. თუ არუნდა მერიდებოდეს შენთან მაშინ გეტყვი,რაა...
- მიდი აბა
- სადმე მაღაზიასთან გავაჩეროთ რა გთხოოვ, წყალი მინდა უზომოდ და წამოსვლამდე დამავიწყდა.
- და მე რომ არდაგლაპარაკებოდი, უნდა მომკვდარიყავი წყურვილით?
- ოო, მომერიდათქო გითხარი და
- კარგი, კარგი - ისე გაიცინა, მე რომ ვგიჟდები და გზაზე სუპერმარკეთთან გააჩერა.
- 2 წუთში მოვალ - ჩანთას ხელი მოვკიდე და მანქანიდან გადავედი, ავიღე წყალი და სალაროსთან მივედი, და ვიგრძენი, რომ გვერდით ვიღაც ამომიდგა, მისი სუნამოს სურნელით ვიცანი, რომ დემე იყო. ავხედე ერთი თავით მაღალს, რომელსაც ხელში უარავი რაღაც ეჭირა: წვენები, სალათი, ჩიფსები, მიწისთხილი, რედ- ბულიც და რავიცი კიდევ უამრავი რაღაც.
- ბათუმში მაღაზიების დეფიციტს განიცდიან? - გაოცებული სახით ვკითხე
- ;დდ, არა მოგშივდებოდა და ვჭამოთ გზაში
- არ მინდა მე, ჩემსგამო არ იყიდო, მაგრამ შენ თუ გშია იყიდე.
- უკვე ვიყიდე ♥️ ;დ ამიტომ მოგვიწევს ორივეს ჭამა - და მაშიღა მივხდი, რომ უკვე პარკებში აწყობდა
- მე დიეტაზე ვარ და ვერ შევჭამ
- რაზე ხაარ? ;დდდ მეღადავები ტო? რადგინდა დიეტა?
- აუუ როგორ არა, ძააან გავსუქდი
- არ პირიქით ძაან მაგრად ხარ; არვიცოდი ღადაობდა თუ სერიოზილად მეუბნეოდა ამ ყველაფერს, მაგრამ ერთი გავხედე გავუღიმე და ვიფიქრე, რომ აღარ ქონდა ამ თემის გაგრძელებას აზრი.
2 საათში უკვე ბათუმში შევედით, უზომოდ მიყვარს ზღვა, ოღონდ არა ბანაობა, მისი ყურება უდიდეს სიამოვნებას და სიმშვიდეს იწვევს ჩემთვის, მინა ჩამოვწიე და ისე გავიხედე ფანჯრიდან და მივხდი, როგორ მჭირდებოდა ზღვის ჰაერი.
მალევე მივედით სასტუმროში. როგორც აღმოჩნდა ყველას ჩვენ ჩვენი ოთახი გვქონდა, ბიჭებს გამოუთქვიათ მოსაზრება, - კაი გოგოები ჩითავენ და იქნებ რისი გაკეთება გვინდაო ;დდდ ბარგის ატანაში დემე დამეხმარა, მისი ოთახი ჩემს გვერდით იყო, მადლობა გადავუხადე და შევედი ნომერში, ყველაზე მეტად დიდი ფანჯარა მომეწონა, საიდანაც ძალიან კარგად ჩანდა ზღვა, იმიტომ რომ რომ ჩვენი სასტუმრო პირდაპირ სანაპიროზე იყო. მაგამ ვინდაგაცდის ხედით ტკბობას ან დასვენებას? კარზე ისეთი ბრახუნი იყო მემეგონა, სასტუმრო ინგრევა და ევაკუაციას იწყებენთქო, მაგრამ არაა კართან რვავე ჩემი გიჟი მეგობარი იდგა და ბედნიერი სახით მიყურებდნენ, დემე არიყო მათთან ერთად
- აბა როგორ იმგზავრეთ? ლოყაზე მაკოცა გიომ და ოთახში შემოვიდა და მას მიბაძეს დანარჩემებმაც
- კარგად ძალიან , უბრალოდ ცოტა დავიღალე და დასვენება მინდაა, ბოლო სიტყვები გამოვკვეთე, მაგრამ რადგინდა? ;დდ
- დაისვენე მერე სიყვარულო, რა პრობლემაა, ჩვენ ხელს არ შეგიშლით - გამოვიდა სიტყვით ზუკა და სიცილის არ წყვეტდა
- აუ წავედი მე აბაზანაში და ოთახს ნუ გამინადგურებთ ძალიან გთხოვთ სიცილით დავუქნიე ხელი, საჭირო ნივთები ავიღე და აბაზანაში შევედი.
სავარაუდოდ 1საათის მერე მივხდი, რომ უნდა გავსულიყავი თორე კარს ჩამომიღებდნენ მალე. ხალათი მოვირგე და თმის მშრალებით გავედი ოთახში. არც შემიხედავს ბავშვებისთვის, ვერც შევხედავდი, გრძელი პირსაწმენდი მუხლამდე მწვდებოდა ჩემოდნისკენ წავედი და პირსახოცი თმებზე მოვირგე, გამიკვირდა არცერთი ხმას არიღებდა
- რა ხდება ხალხო, ხომშვიდობა გაქვთ? ახლაღა მოვავლე ოთახს თვალი, და ნინიას, ნიკუშას და დემეს გარდა ვერავინ დავინახე. მაშინვე დავეჯაჯგურე ხალათს, რომ გამესწორებინა, საიდანაც მკერდი საკმაოდ კარგად ჩანდა და, დემეს გავხედე, რომელიც კართან იდგა და უჩუმრად გაეღიმა ჩემს საქციელზე, ნინიას და ნიკუშას ჩემთვის არეცალათ, ფოტოებს იღებდნენ და ყურადღებას არც კი მაქცევდნენ
- სად არიან დანარჩენები? ვითომც არაფერი ისე ვიკითხე
- ზუკა, მარიშკა და ეკე ვიღაცის სანახავად წავიდნენ, ჩვენი ახლობელი აქ და იმას ვანხავთ და მალე მოვალთო, და დანარჩენები რესტორანში ჩავდნენ გვშიაო, როგორც გავიგე და გვრტებს მარტო უნდოდათ დარჩენა, და მეც ეხლა მოვედი და დავურღვიე სიმყურდოვე.
- და ამათ მაინც და მაინცჩემსოთახში მოუნდათ მარტო დარჩენა? ;დდ
- შენ ვიცოდით, რომ მალე არ გამოხვიდოდი და რაღა ოთახში გავსულიყავით - სიცილით ამომხედა ტელეფონიდან ნიკუშამ
- კარგი, ხო ქენით. რაც გინდათ. ;დდ წავედი მე გამოვცვლი და ჩავალ სანაპიროზე გავისეირნებ აღარ მინდა დასვენება, არ შეგიშლით ხელს.
- დემე შენ რას იზავ? გვრიტების ბენდიერებამ აშკარად ჩემზეც იმოქმედა და ბედნიერი სახით ვუყურებდი დემეს, რაღაცნაირად მეხნებოდა კომპლექსები მის მიმართ.
- მიდი გამოიცვალე და დაგელოდები ჩავიდეთ.
- 5 წუთში მზად ვიქნები. მზიანი ამინდი იყო, მაგრამ მარტი მაინც თავისას შვრებოდა და საკმაოდ ციოდა, ამიტომ შავი შარვალი, ღია სალათისფერი ზედა მოვირგე ტანზე საკმაოდ დეკოლტეთი, მიუხედავად იმისა, რომ კარგი და “დაცემა” ტანი არმქონდა ჩემი აზრით რაც კარგი მაქვს ის უნდა გამომეჩინა ; არვიცი თქვენ მეთანხმებით თუ არა ;დდდ თმა ოდნავ ავიწიე. მოსაცმელი ავიღე, სათვალე თავზე გავიკეთე და გავედი სააბაზანოდან. დემე იქ აღარ იყო. ნინია და ნიკუშა აივანზე, სარწეველა სკამში ისხდნენ. ჩუმად გავედი ჩემიი კუთვნილი ოთახიდან და ლიფტთან გავჩერდი, გვერდით ამომიდგა ნიკუშა. შევხედე შესამჩნევად გავუღიმე და ლიფტს დაველოდეთ, მიუხედავად იმისა, რომ ლიფტის მეშინია 11 სართულიდან ნამდვილად არ ვაპირებდი ფეხით ჩასვლას ;დ. ლიფტში ნიკუშამ “ჯენტლმენურად” ჯერ მე შემატარა და თვითონ უკან მომყვა, რატომღაც ხმას არცერთი ვიღებდით, თითქოს ერთმანეთის სიჯიუტეს ვცდიდით, ვინ უფრო დიდხანს იქნებოდა ჩუმად, მაგრამ, რომ არა ლიფტის გაჩერება დარწმუნებული ვარ ვერ მაჯობებდა. ჰოო არმოგესმათ, ამხელაა,5 ვარსკვლავიან სასტუმროში ლიფტი გაიჭედაა, და მე ადამიანი, რომელსაც დახურული სივრცის შიში აქვს, უზომოდ სიმპატიურ მეგობრათან ერთად გავიჭედე ლიფტში. გაიცნობიერებლად მოვუჭირე დემეს ხელი და ღრმად სუნთქვა დავიწყე
- გვანც, გიოსგამ ვიცი, რომ გეშინიათ ორივეს ლიფტის,მაგრამ ყველაფერი კაგრადაა გესმის? უფროდა უფრო ვუჭერდი მის ხელს და უფრო შორიდან ჩამესმოდა მისი ხმა
- მეშინია , ძალიან მეშინია დემე , ვლუღლუღებდი ჩემთვის
- ჩშშშ... დამშვიდდი - ბუნდოვნად ვხედავდი, როგორ ცდილობდა დარეკავს და კარის გაღებას, მაგრამ არ გამოსდიოდა - ამის დედაშე**ცი არიღება
- გვანც მისმინე, მე შენს გვერდით ვარ, გესმის? არაფერი მოხდება, მაჯაზე დამქაჩა და მიმიხუტა, მეც გაუცნობიერებლად ძალიან, მაგრად შემოვხვიე ხელები და მის კისერში ჩავრგე თავი, არ მეგონა ასეთ სიტუაციაში ამაზე თუ ვიფიქრებდი, მაგრამ საშინლად კარგად მოქმედებდა მისი სუნამოს და დემესეული სუნი ჩემზე, წამში დამავიწყდა, რომ ლიფტში ვიყავი გაჭედილი და მთლიანად დემემ მოიცვა გონება, მისი სურნელი ჩემზე ნარკოტიკივით მოქმედებდა. ხმამ გამომაფხიზლა, აშკარად ცდილობდნენ კარის გაღებას, წამში ჩამოცილდი დემეს, მაგრამ ხელს ვერ ვუშვებდი, არვიცი ან იქნებ შემეძლო გაშვება და სპეციალურად არვუშვებდი ხელს?