დილით ყველა ქეთასთან იყვნენ და იმაზე დაობდნე, ერთი მანქანით წასულიყვნენ თუ ორით.
-ერთ მანქანაში ვერ ჩავეტევით! -მესამედ იმეორება იგივეს ნინა.
-მოვიფიქრე! -უცებ წამოენთო ლუკა.
-აბა თქვი.
-გიას გამოვართმევ ლექსუსს და ორი წინ დაჯდება, ორი უკან და ორი ბაგაჟნიკში.
-ბაგაჟნიკში მე ვჯდები. -ერთდროულად წამოიძახეს გიგამ და ქეთამ. ოთხივე იმათ მიაშტერდა.
-გადაწყდა! -ტაში შემოკრა კოტემ.
-მოიცა რა გადაწყდა? ამასთან ერთად არ მინდა უკან!
-რამნიშვნელობა აქვს? როგორც ადრე სხდებოდით უპრობლემოთ ეხლაც ეგრე ისხდებით რა.
-ადრე სხვა სიტუაცია იყო ნინა! -თვალები დაუბრიალა დაქალს.
-მე ადრეში ის ვიგულისხმე, სანამ სიყვარულის ბუშტი გაგისკდებოდათ მანამდე რომ იჯექით ხოლმე.
-გაა*ვი რა!
-რაგითხარი შენ?
-გაგინებ იცოდე. -სიცილით დაუქნია თითი ჯიქიას.
-აირტყავ.
-წავალ მანქანას მოვიყვან და მოვალ.
-გამოგყვები. -ფეხზე წამოდგა გიგა და ლუკას უკან აედევნა.
-რაო გიგუშ შემოგაწვა გრძნობები? -როგორც კი მანქანა დაძრა მაშინვე ალაპარაკდა კვიციანი.
-გცემ! -წარბშეკრულმა გადახედა.
-კაი შე*ემა რაიყო, მე თუარა სხვას ვის უნდა დაელაპარაკო.
-ლაპარაკი არ მინდა.
-ისევ გიყვარს ხო?
-არ ვიცი. -ამოიოხრა. -არ ვიცი მაგრამ მაგრად მინდა...
-არ დაამთავრო. -ჩაიცინა.
-გა*იმვას არ ვგულისხმობდი. -თვალები აატრიალა.
-აბა?
-არ დამაცადე რომ მეთქვა და ეხლა აღარ გეყვი.
-დაგერხა. -უცებ ახარხარდა. -ისევ ჭედავ ჩვენს ქეთუსაზე!
-ისევ ისე ავცეტდი. -თავი გააქნია სიცილით. -შეცვლილია, თან ძალიან შეცვლილი. ვაბშე სხვა ქეთა იჩითება, მაგრამ ხასიათები ისევ ისეთი აქვს. გუშინ რომ ვაკოცე ისევ ისე ვიგრძენი თავი როგორც ხუთი წლის წინ ვგრძნობდი. უბრალოდ განსხვავება ისაა რომ მაშინ ზედმეტს არაფერს ვაკეთებდი რადგან პატარა იყო, ეხლა კიდე ქალია.
-გუშინ ელენემ შეუკიკინა და მაინც ათქმევინა ქალიშვილი იყო თუ არა. -სიცილს ამოაყოლა სიტყვები.
-კაი ეხლა მაგას რამიხვედრაუნდა რომ ქეთა არავისთან იქნებოდა.
-რატომ ვითომ?
-ჯერერთი იმიტომ რომ ისევ მე ვუყვარვარ და მეორე კიდევ ის რომ მე ვუყვარვარ. -ჩაიცინა.
-საიდან იცი?
-გუშინ ყველაფრისთვის მზადიყო კოტე რომ არ მოსულიყო.
-კიდევკარგი მოვიდა. -დაბღვერილმა გახედა ძმაკაცს.
-რატო ტო?
-რა რატო შე*ემა, ქეთა ქეთაა და არა ჩვეულებრივი გოგო რომ იხმარო და მიაგდო.
-მერე მიგდებას ვინ აპირებს?
-არაფერი მიქარო, ხომ იცი ჩემთვის სამივე დასავით არიან.
-ის ორი ჩემთვისაც. -გაიცინა. -ბიჭო ელენეს რა მოვუხერხოთ?
-აღარაფერი ეშველაბა, პირველად რომ ჩაუგორდა იმ *ლეს მაშინ უნდა მიგვებერტყა. აუ ჩაგორებაზე გამახსენდა, მაშოს უნდა გავუარო.
-ეგ გოგო რაპონტში მოგყავს?
-მევასება, თან სვანეთში სად ვსდიო ვიღაც გოგოებს.
-როგორ გევასება?
-მაგრად მომწონს, იცი რა საყვარელია?
-ვნახოთ. -გაიკრიჭა.

რამდენიმე წუთში მაშოს სახლთან იდგნენ გიას მანქანით. ისიც პატარა ჩანთით გამოვიდა კორპუსიდან, უცებ გადახტა ლუკა, ჩანთა გამოართვა და მანქანისკენ წაიყვნანა.
-მაშო გაიცანი გიგა. -ჩანთა საბარგულში ჩააგდო, საჭესთან მოთავსდა და მანქანა ადგილიდან დაძრა.
-სასიამოვნოა.
-ჩემთვისაც.
-არ ვაპირებდი წამოსვლას და ძალით წამომათრია ამან. -დაბღვერილი იჯდა უკანა სავარძელზე და სარკეში უყურებდა ლუკას თვალებს.
-რატო ტო? გაერთობი მაინც. -უკან მიტრიალდა და ყურადღებით დააკვირდა გოგოს. ყავისფერი თმები, თაფლისფერი თვალები და საშვალო ზომის ტუჩები ჰქონდა. ძალიან ლამაზი იყო, ალბათ ასე მიიქცია კვიციანის ყურადღება.
-როგორც ლუკამ მითხრა თქვენი მეგობარი ჩამოვიდა, ერთად მიდიხართ და მე რა მინდა იქ? იქნებადა რაზე გაქვთ სალაპარაკო? ამას რომ ვეუბნები კიდე არ ესმის.
-აუ მაშო მაგრად ა*რაკებ შენთავს ვფიცავარ. -ხელი აიქნია კვიციანმა. -რამდენჯერ გითხარი არტეხავსთქო ტო?
-ჩვენ ეგეთ პონტებზე არ ვიძაბებით. -გაღიმებულმა გახედა. -პრობლემა არ გვაქვს, თან გუშინ გაგვაფრთხილა ყველა.
-ოჰ მიგაჩვიათ ახალ ახალი გოგოების გაცნობას?
-სხვათაშორის…
-ჩუმათ. -ლაპარაკი გააწყვეტინა ლუკამ. -ხო მიეჩვივნენ. -გაეღიმა კაპანაძის ეჭვიან სახეზე.
-სვანეთში ყოფილხარ?
-არა. -ინტერესით აევსო თვალები.
-რაგჭირს შე*ემა? -ხელი მიარტყა მკლავზე კვიციანმა. -ქეთას უნდა ვუმადლოდეთ?-ცოტახნით დაფიქრდა ჯიქია. ხვდებოდა რომ ქეთა ძველ გიგას აბრუნებდა, ეს კი არ მოსწონდა.
-მაშო!
-გისმენ?!
-გოგოებთან არ წამოგცდეს არაფერი. -საჩვენებელი თითი დაუქნია სიცილით.
-რაზე მეუბნები? -მრები აიჩეჩა გაღიმებულმა.
-ძალიან კარგი, დაერხა ჩემს პატარას. -კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა.
-უკვე შენს? -წარბები ასწია სიცილით.
-ჩაი*ვი. -თვალები გადაატრიალა. -ბოდიში შენთან მაშო.
-არაუშავს.

მალე მივიდნენ სახლში, ბარგი უკან ჩაალაგეს და ერთი ადამიანის დასაჯდმო დატოვეს.
-მეღადავებით ხო? -დოინჯემორყმული უყურებდა ქეთა.
-აუ არ არის ადგილი და რავქნათ ქეთუს ტო?
-აქედან საჭმელი მოგვაქვს და იქიდან უფრო დიდი ადგილი გექნებათ. -სიცილით ჩაჯდა მანქანაში ფანგანი. უცებ შეძვრა გიგა და კმაყოფილმა გახედა ბოჭორიშვილს.
-მოდი პატარავ.
-არ მინდა.
-კაი ეხლა, ერთხელ და ორჯერ მჯდარხარ ჩემთან ერთად?
-ეგ ადრე იყო.
-ნუ ბავშვობ და მოდი აქ. -ხელი მოკიდა, გაშლილ ფეხებს შორის მოაქცია და ზურგით მკერდზე მიიხუტა. გული გამალებით უცემდა ქეთას, სუნთქვა ეკროდა, ვეღარაფერს ამბობდა და მხოლოდ მის მუცელზე მოხვეულ ხელებს გრძნობდა, რომლებიც მთელს ორგანიზმში ათასნაირ ემოციებს ქმნიდნენ. მანქანა დაიძრა და ქეთამაც სუნთქვა დაიწყო, უცებ მოაშორებინა ხელები და წამოჯდა. მოხერხებულად შეტრიალდა, ზურგით ბარგს მიეყრდნო და გიგას გაუსწორა მზერა.
-მორიგდით? -უკან მიტრიალდა ნინა.
-კი.
-გაძლებთ სვანეთამდე? -ეჭვნარევი მზერა მიაპყრო წყვილს.
-გააჩნია გაძლებაში რას გულისხმობ. -ქვედა ტუჩზე იკბინა ჯიქიამ. თვალები აატრიალა ბოჭორიშვილმა და სხვა მხარეს გაიხედა.
-შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს. -წინ მიტრიალდა. -ცუდად ხომ არ ხარ? ანუ კომფორტულად ხარ? -გაღიმებული უყურებდა მაშოს.
-კიი.
-არა რას აიჩემეთ ეს ერთი მანქანით წასვლა ვერ ვხვდები რა. -თავი გააქნია ელენემ. -მეორე მანქანა არ გყავთ თუ ბენზინის ფული არ გაქვთ?
-ნუ წუწუნებ, მიდი რამე ჩართე გამოყრუებულები ხომ არ ვიჯდებით მთელი გზა.
-რა ჩაგირთოთ ქეთუს გვითხარი.
-რაც შენ გინდა, ოღონდ ახლანდელი ბანძი რეპერები არა.
მთელი გზა ენა არ გაუჩერებიათ, ყველა მღეროდა ან ლაპარაკობდა გიგას გარდა, ჩუმად უყურებდა ქეთას და ყველა მის მოქმედებას თავიდან სწავლობდა. ბოლოს დაამთქნარა და სავარძლის ზურგს მიადო თავი. თვალი გაუსწორა ჯიქიას ცივ ნაცრისფერებს და მალევე გაითიშა.
******

-აუ ნათი გამოუშვი რაა, ჩვენთან იქნება. -უკან დასდევდა კოტე, მისაღებიდან სამზარეულოში, სამზარეულოდან საძინებელში, საძინებლიდან აბაზანაში და აბაზანიდან ისევ მისაღებში.
-კოტე ხომ გითხარი მე ვუშვებ მაგრამ მამამისი არათქო?
-დაურეკე მერე ლაშას.
-ვუთხარი მაგრამ არააო!
-აუ ნათი კიდე დაურეკე რა. -ხელები მოხვია ჯიქიამ და ლოყაზე აკოცა ქალს.
-რა დავაშავე?
-მოიცა ნატალა დედიკოს დავურეკავ ეგ მიშველის. -ტელეფონი აიღო და ხუთწუთიანი ლაპარაკის შემდეგ მამამისის თანხმობაც მიიღო.
-რაო გიშველა დედიკო ორმა? -ცინიკურად ჩაიცინა ნათიმ. -შეხედე ერთი, ღირსია ეს რამის?-დაბღვერილი უყურებდა ჯიქიას.
-კაი ნათი დედა რაგჭირს ტო?
-წადით და ჭკვიანად იცოდეთ! -ყველა სათითაოდ გადაკოცნა. -ფრთხილად იარეთ რა, როგორც კი ჩახვალთ დამირეკეთ.
-კაი დედი რა განერვიულებს? გიას მივყავართ.
-თქვენ იცით აბა, ჩემი გოგოები იქ სვანებს არ დაუტოვოთ.
-რას ამბობ ნათი, ამას ვინმეს დავუტოვებ? -ხელი მოხვია ქეთას. -რომც დავუტოვო არ დაიტოვებენ. -ყელში მიაკრო ტუჩები ჯიქიამ. ისევ იგივე შეგრძნება დაეუფლა რაც ორი კვირის წინ, ახალი წლის ღამეს.
-ეგრე ხო? -თვალები მოჭუტა, მერე თითისწვერებზე აიწია და ყელში ჩაავლო კბილები.
-პასუხს მოგთხოვ ამისთვის პატარავ. -თვალი ჩაუკრა კოტეს სხეულზე აკრულ ბოჭორიშვილს.
-დავაი წავედით! -ფეხზე წამოხტა ლუკა და ნახირივით გარეკა სახლიდან ბავშვები. იმ დღეს პირველად მიდიოდნენ სვანეთში ერთად გიას მანქანით. საბარგულში ქეთა და გიგა ისხდნე, მთელი გზა უაზრობებზე იცინოდნენ, ენა არ გაუჩუმებიათ. ქეთას მტევანი მოიქცია ხელებში და თითებზე თამაში დაუწყო, შემდეგ მაჯაზე უკბინა.
-მეტკინა დეგენერატო! -მაჯაზე დაიხედა.
-საათი დაგახატე. -სერიოზულად თქვა, ქეთას გაშტერებულ სახეზე კი სიცილი აუტყდა.
-მაკოცე ეხლა! -ცხვირაბზუებულმა მიუტანა ტუჩებთან ხელი. მისი ტუჩების შეხებისას ვენებში სისხლმა ასობით ჭიანჭველა გაატარა. ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა მის თავს, თითქოს გრძნობები უჩნდებოდა გიგას მიმართ, რაც ნამდვილად არ სურდა. ყველა მის შეხებას და განცდილ გრძნობებს ღრმად მარხავდა, ეშინოდა რომ გიგა შეამჩნევდა და საპასუხოდ იგივეს ვერ მიიღებდა. მითუმეტეს იცოდა ჯიქიას დამოკიდებულება ქალების მიმართ.
-რაზე ფიქრობ? -ფიქრებიდან გიგას სასიამოვნო ხმამ გამოიყვანა.
-თქვენზე, სკოლას რომ დაამთავრებთ მერე ჩვენ რაუნდა ვქნათ? -სახე მოეღუშა უცებ.
-რა უნდა ქნათ?
-უნივერსიტეტში რომ წახვალთ ახალ მეგობრებს გაიჩენთ, ჯერ ისედაც ყველას უკვირს ამდენი წელი სულ ჩვენთან ერთად რომ ხართ. -რამდენიმე წუთი გაღიმებული უყურებდა მობუტბუტე ქეთას, მერე ხელი მოხვია და ჩაიხუტა.
-რა დებილიხარ პატარავ. -სიცილი ვერ შეიკავა.
-მადლობთ. -გვერდში მიარტყა მუშტი.
-არ უნდა მესწავლებინა შენთვის მუშტების ქნევა. -დანანებით ჩაილაპარაკა.
-აი ბოქსზე რომ შევალ მერე ნახე!
-მაინც ვერ მომერევი! -ღიტინი დაუწყო, მერე მთლიანი სახე დაუკოცნა და ყელზე გადავიდა, ქეთა კი კისკისებდა. ორივე გრძნობდა რაღაც ახალს, იმდენად ახალს რომ ეს სიახლე ორივეს აშინებდა და ფიქრიდან გამოსვლის საშვალებას არ აძლევდა. გიგას მკერდზე დადო თავი, ხელები მოხვია და ცხვირი მის ყელთან ახლოს მისწია. გიჟდებოდა მის სუნამოზე და ხშირად აღნიშნავდა ამ ფაქტს.
******

თვალი გაახილა თუ არა მაშინვე ჯიქიას წააწყდა, თვალებდახუჭული ღრმად სუნთქავდა. უეცრად მანქანნა ახტა და გიგამ თავი ძლიერად მისცხო მინას.
-დედასშ**ეცი! რამხელა იამკა იყო!
-ში**ოარგაქ ტო? თავი გამიტყდა რამის. -ხელი მოისვა მირტყმულ ადგილზე, ქეთამ კი ხარხარი მორთო.
-ცუდადვააარ!
-რა გაცინებს?! -მაშინვე შეკრა წარბები ჯიქიამ.
-შენი სახე რომ დაგენახა… როგორ წამოხტი იციი? -პირზე აიფარა ხელი, თან თვალს არ აშორებდა დაბღვერილ გიგას. ბოლოს დაწყნარდა და თვალებში ჩააშტერდა. -ბოქსზე მართლა მივედი. -ჩუმათ ჩაილაპარაკა.
-ვაა მართლა? -წარბები ასწია ღიმილით. ორივე იმ დღეზე ფიქრობდა, ერთმანეს უყურებდნენ და უაზროდ იღიმოდნენ. -მერე რა ქენი?
-ცოტახანი ვიარე მაგრამ კუნთები მედებოდა და გამოვედი. -ჩაიცინა. -დარტყმა კი ვისწავლე.
-დამარტყი აბა. -გაშლილი ხელი გაუწოდა. ისიც წამოჯდა და მთლიანი ძალით გაუქანა მუშტი. -დიდი ვერაფერი გისწავლია. მე უფრო კარგად გასწავლიდი. -ცხვირი შეჭმუხნა.
-ოჰ ბატონო გიგა, მე მაპატიეთ ამერიკაში წესიერი მასწავლებელი ვერ ვიპოვე.
-ვეცდები გაპატიო. -ორაზროვნად უთხრა. ყველა გაჩუმებული იყო და მათ დიალოგს უსმენდა.
-რალამაზიაა! -თვალებგაფართოვებული იყურებოდა ფანჯრიდან კაპანაძე.
-არაფერი შეცვლილა. -გაღიმებული უყურებდა მთებს ბოჭორიშვილი.
-რა უნდა შეცვლილიყო ქეთა? მთები არ წავიდოდნენ არსად. -ცინიკურად ჩაიცინა.
-მგონი ერთმანეთს რომ არ დაველაპარაკოთ ჯობია. -დაბღვერილმა ჩახედა თვალებში.
-როგორც გინდა. -მხრები აიჩეჩა.
უკვე სვანეთში შესულები მალევე მივიდნენ კვიციანის სახლთან. ბიჭებმა ჩანთები შეიტანეს, გოგოებმა პროდუქტით სავსე პარკები. უცებ მიალაგეს ყველამ ერთად მტვრიანი სახლი, საწოლის ზეწრებიც გამოცვალეს და საჭმლის მომზადებას შეუდგნენ. ყველა სამზარეულოში იყო, ლაპარაკობდნე, იცინოდნენ და ძველ მოგონებებს იხსენებდნენ.
-გახსოვთ პირველად რომ ჩამოვედით, თოვლიიყო და მაგრად ციოდა. -მოყოლა დაიწყო ნინამ.
-ჰოო, მაშინ გათბობა არ იყო და ყველას ერთად ბუხართან გვეძინა. -ცოტახანი გაჩუმდა ელე, მერე კი სიცილი აუტყდა. -გიგამ რომ ჩაფლო ქეთა თოვლში გახსოოვთ? ჩვენ რომ ვეძებდით ეს კიდე აფერისტულად ვითომ ნერვიულობდა.
-არა მეც რა დებილი ვიყავი. -სიცილი ვერ შეიკავა ბოჭორიშვილმა. -დაიმალე და ბავშვები ვანერვიულოთო. როგორ გავძელი ნახევარი საათი არ ვიცი. -თავი გააქნია სიცილით.
-სამაგიეროდ მთელი ღამე მარტო შენ გეძინა და ხუთივე შენ გყარაულობდით სიცხე რომ არ აგწეოდა.
-რასამბობ? ნათიას რომ სიცხიანი დაენახა იქვე გაგვატყავებდა. -გააჟრჟოლა ლუკას.-ერთხელ გუნდა გავარტყი შემთხვევით თვალში, ძაან მწარედ მომიხვდა, ნათიამ კიდე რამის თმებით მითრია. -ახარხარდა ბავშვობის გახსენებაზე.
-აბა რაიქნებოდა? ორიდღე ჩასიებული მქონდა თვალი! -წარბები შეკრა. -რომ მახსენდება ეხლაც მტკივა.
-გინდათ დღესაც აქ დავიძინოთ? ღამე მაინც ცივა. -გაბრწყინებული თვალები შეანათა სათითაოდ ყველას.
-თუ გინდა საერთოდ არ დავიძინოთ ნინა.
-კოტიკოო! -უცებ გაინაბა ნინა და ნელა წავიდა ფანგანისკენ.
-შანსი ნული! -თვალები აატრიალა.
-კიტეე! -გვერდიდან ელენე მიეკრო.
-მეზიზღებით. -ყელში აკოცა არჩვაძეს. -მერე რომ ჩავსხდებით დავუკრავ.
-მიყვარხარ. -ლოყაზე აკოცა ელემ.
-რა გატირებს? -თვალებმოჭუტულმა შეხედა ბოჭორიშვილს კვიციანმა.
-თვალები მეწვის. -ხახვზე ანიშნა.
-შეეშვი მერე. -დანა გამოსტაცა ხელიდან ჯიქიამ.
-ჯანდაბა ძაან მეწვის. -უცებ წამოხტა და ონკანთან მივარდა. -შემიბერე რაა. -კოტეს ჩამოუდგა წინ.
-გაკოცებ და გაგივლის. -სიცილით აკოცა ორივე თვალზე.
******

-გიგაა მიშველეე! -ცრემლები მოსდიოდა და ბოლოხმაზე უყვიროდა ჯიქიას.
-რა გჭირს?
-თვალები მეწვიის! -თვალებს ძლივს ახელდა. -ხახვიანი ხელი მოვისვი შემთხვევით!
-მოდი აქ. -ონკანთან მიიყვანა და თვალები დაბანა. -კიდე გეწვის? -ქვედა ტუჩი კბილებს შორის ჰქონდა მოქცეული და ძლივს იკავებდა სიცილს.
-ჰოო. -რამდენიმე ცრემლი კიდევ გადმოაგდო.
-პირველად ჭრი ხაახვს? -სულს უბერავდა.
-ჰოო.
-ვსო გაგიარა. -ორივე თვალზე აკოცა.
-ვეღარ დავჭრი.
-დაიკიდე მერე რა. -სიცილით გადაუწია უკან აბურდული თმები.
-თითები გამეყინა. -კაპიშონის ქვეშ შეუცურა ხელი.
-გავათბოთ მერე რა პრობლემაა. -თითებზე აკოცა და თავის დიდ ხელებში მოიქცია ქეთას პატარა ხელები.
******

ჩაფიქრებული უყურებდა ქეთას და კოტეს. თითქოს ყველაფერი მეორდებოდა, არ მოსწომა როდესაც თავის მაგივრად კოტე იყო ქეთასთან. არ ეჭვიანობდა, ვერც იეჭვიანებდა მათზე, უბრალოდ უნდოდა ისევ თვითონ ყოფილიყო კოტეს ადგილას. ვახშმის შემდეგ ყველა ბუხართან ჩამწკრივებულიყო. მაშო ლუკას ფეხებს შორის იჯდა და ზურგით მის მკერდს ეყრდნობოდა, ქეთა გიგას პირდაპირ, ფანგანის გვერდით იჯდა ელესთან ერთად. ნინას კი ჯიქიას ფეხებზე ჰქონდა გრძელი ფეხები გადალაგებული. სვავდნენ, კოტე უკრავდა და სიმღერაში თითქმსი ყველა ყვებოდა. ბევრჯერ გადაიკვეთა გიგას და ბოჭორიშვილის მზერა, ერთმანეთს უყურებდნენ და ძველ დროში იკარგებოდნენ.
-მგონი გოგოები მომწონს. -ხმადაბლა თქვა ნინამ და ყველამ მას გახედა. -ნუ მიყურებთ ეგრე, მე ვთქვი მგონითქო, დაზუსტებით არ მითქვამს.
-კონკრეტულად ვინმე მოგწონს? -წარბები შეკრა გიგამ.
-არა.
-აბა საიდან დაასკვენი?
-ბიჭები ვერ მიზიდავენ. -მხრები აიჩეჩა.
-ბოლოს ბიჭს როდის ეზასავე? -თვალებში ჩააშტერდა ელენე.
-იანვარში.
-ნინა. -ნიკაპქვეშ ამოსდო თითი ჯიქიამ და თავი ააწევინა. -ხუთივეს გვიყვარხარ, არ აქვს ჩვენთვის მნიშვნელობა გოგო გეყოლება თუ ბიჭი. -შუბლზე აკოცა. -აი ელისოს ევასება *იმაობა, მერე რა რომ იმას აძლევს ვისაც უნდა, იმას არ ნიშნავს რომ ა. ყოველ შემთხვევაში არავინ აბობს თორე აბა რაარის? -ჩაიცინა.
-წადი შენი! -სიცილით გააქნია თავი არჩვაძემ.
-იმის თქმა მინდა რომ შენს სხეულს რას უზავ ჩვენი საქმე არ არის, მაგის გამო არ შეგიზიზღებთ, სიმართლე გითხრა არ მევასება ერთსქესიანები, მაგრამ შენ ჩემი ნინაჩკა ხარ და რაცარუნდა იყოს შენს გვერდით ვიქნები, მეც და ესენიც. -თვალი ჩაუკრა აცრემლიანებულ ნინას.
-მიყვარხარ. -ხელები მოხვია და მის ყელში ჩაყო სახე. -მადლობა.
-კაი რა მადლობა ღადაობ?
-ხომ იცით რომ თქვენს გარდა არავინ მყავს, თქვენ კიდე ყველას მირჩევნიხარ და თქვენი აზრი ჩემთვის მნიშვნელოვანია.
-ვიცით ნიი. -ლოყაზე მოჩქმიტა კოტემ. -თუ გაინტერესებს სცადე, პატარა აღარ ხარ რომ ვერ გაარჩიო რა გინდა, თუ არ დაგევასება ქალებთან სექსი, ესეიგი ქალები არ მოგწონს. -მხრები აიჩეჩა. -ისე რომ იცოდე ქალები კაცებს ჯობიან. -თვალი ჩაუკრა.
-შენ? -ჩაფიქრებულ კვიციანს გახედა.
-ჯერ გაარკვიე მოგწონს თუარა და მერე გეტყვი. -თბილად გაუღიმა.
-და თქვენ?
-რო დასპეცდები იქნებ მეც ჩაგიგორდე. -სიცილი აუტყდათ ელენეს პასუხზე.
-რა ეშველება ამგოგოს. -დანანებით ჩაილაპარაკა ლუკამ.
-მე პირადად ლეზბოსელები მომწონს, საყვარლები არიან, ამერიკაში მყავდნენ მეგობრები გრეისი და ჰანა. არ მაქვს პრობლემა. -მხრები აიჩეჩა.
-შენ რას იტყვი მაშო?
-მე? -თვალები გაუბრწყინდა კაპანაძეს.
-ხო შენ, როგორც ჩანს ლუკასთვის სულ ერთი არ ხარ, არც მორიგი ნაშა, სხვა ვარიანტში შენს თავს არ გაგვაცნობდა, აქ წამოყვანაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ. -გაღიმებული უყურებდა მაშოს თვალებს. -ასე რომ შენი აზრიც მაინტერესებს.
-ჩემი დაქალი ლესბოსელია, თუ გინდა გაგაცნობ. -ყველამ მას გახედა. -პროსტა იცოდე რომ მაგარი მექალთანეა.
-რომელი? -კისერში აკოცა ლუკამ.
-ანა.
-ღადაოობ? აუ თქვენ არ იცით რა გოგოა, იმენა ძეტკაა. -სიცილით გააქნია თავი.
-ეგრე გაცნობა არ მინდა.
-კარგი მაშინ.
-რა გატირებს ქეთა. -გაკვირვებულმა შეხედა ნინამ.
-ჯანდაბა ვნანობ! ძალიან ვნანობ თქვენს დატოვებას. -უარესად ატირდა. -მენატრებოდით, ყოველდღე უარესად მენატრებოდით, ბევრჯერ მიტირია, ჯერ ნათია, მერე გიგა, მერე ვავშე წავედი და არცერთი აღარ მყავდით. მონატრებისგან ღამეც კი გამითენებია ტირილში. ვნანობ იმ დაკარგულ ხუთ წელს რომელიც თქვენ გარეშე გავატარე. -ყველა გატრუნული უსმენდა. -მე უბრალოდ ვერ ვუძლებდი, ვერ ვეგუებოდი იმ აზრს რომ ნათია აღარ იქნებოდა სახლში, აღარ გაგვიკეთებდა თავის გემრიელ საჭმელებს და აღარ გაგვლანძღავდა. გავიქეცი, ყველაფერს გავექეცი და უარესად დავიტანჯე.
-შენიაზრით ჩვენ არ გვიყვარდა ნათია? -დაბღვერილმა თქვა გიგამ. -არც ჩვენთვის ყოფილა ადვილი პატარავ და ეგ არ გამართლებს. ნათიას ნუ იმიზეზებ. მერე რა რომ ჩვენი ბიოლოგიური დედა არ იყო, დედასავით გვიყვარდა, ისე არ ვიყავით დედაჩვენებთან როგორც ნათიასთან! ნინამაც დაკარგა მშობლები მაგრამ გადავატანინეთ. მართალია 13ის იყო, მგრამ შენზე ნაკლებად არ ყვარებია დედამისი. შენ ორმაგად გვატკინე პატარავ! დედაშენთან ერთად შენც წახვედი, მერე რა რომ ცოცხალი და მიწის მაგივრად სადღაც ტ*აკში იყავი?
-გეყოფა! -ხელი მოხვია ნინამ.
-შენ გაჩუმდი! -საჩვენებელი თითი დაუქნია.
-გიგა! -კოტეც ჩაერთო.
-თავი ძალით დაიტანჯე და ჩვენც დაგვტანჯე! დღემდე გაბრაზებულივარ რომ მიმაგდე, ყველა მიგვაგდე და წახვედი! ეგ შენი ბრალია და არა ნათის სიკვდილის.
-მნიშვნელობა აღარაქვს. -მოელვარე ცეცხს გახედა.
-ხო აღარ აქვს, არც იმას აქვს ნანობ თუ არა.
-ხოდა ნუღარ იხსენებთ! -ყელში ამოუვიდა ელენეს და უცებ იფეთქა. -რაციყო იყო, რა პატარა ბავშვებივით კინკლაობთ? აღარც ჩვენ ვართ 18 წლის და არც თქვენ 20. მორჩა. -ხელები გაუსვა ერთმანეთს. -ფააფუ! მართალია კარგი დრო იყო მაგრამ შეგვიძლია დარჩენილი დროც მშვენივრად გავატაროთ! რატომ ებღაუჭებით წარსულ? შენ კიდე რას ბღავიხარ და მისტირიხარ იმ დღეებს? ადექი და უთხარი რომ გიყვარს, დაიწყეთ ყველაფერი ახლიდან, ან იქიდან გააგრძელეთ სადაც დაატორმუზეთ! ჩვენ გვადებილებთ თუ საკუთარ თავებს, ერთმანეთს თვალებით აშიშვლებთ, ისე გიჟდებით ერთმანეთზე როგორც ადრე და მაინც მეათე კლასელი ბავშვებივით იქცევით.
-მარტო ამიტომ ღირდა კინკლაობა! -თვალებგაფართოვებულები უყურებდნენ. ვერცერთი ვეღარ იღებდა ხმას. -ვამაყობ შენით ელე. -შუბლზე აკოცა კოტემ.
-მე არ ვყოფილვარ უბრალოდ მეგობარი! -ნინა გადასვა და ფეხზე წამოიჭრა. -მე რომ მიმეგდე ისე როგორც შენ მიმაგდე და ხუთი წლის მერე ჩამოვსულიყავი, ვერც შენ მაპატიებდი. -თვალი გაუსწორა ქეთას ცრემლიან ცისფერ სფეროებს. -შენ კიდე აიწიე ეგ მაიკა ძუ*უები რომ გადმოგიყრია. -თითით ანიშნა ელენეს მკერდზე.
-რასამბობ არ გინახია. -თვალები გადაატრიალა მაგრამ მაინც გაისწორა მაისური.
-ხვალ რა ვქნათ? -სიგარეტს მოუკიდა და ფანჯარა გამოაღო. ისეთი ტონით თქვა თითქოს რამდენიმე წამის წინ არაფერი მომხდარა.
-მე და ქეთას ყველაფრის დათვალიერება გვინდა. -ხმა ამოიღო მაშომ. -მე პირველად ვარ ქეთა კიდე ბოლოს როდის იყო არ ვიცი.
-წავიდეთ და დავათვალიეროთ. -ტუჩებში აკოცა ლუკამ.
-კიდე მოყევით რამე რა. -მუცელზე მოხვეულ ლუკას ხელში თავის თითები ახლართა და უფრო მეტად შემოიხვია. ყველანაირად ცდილობდა სიტუაციის განმუხტვას.
-ერთხელ ზღვაზე არ გვიშვებდნენ ჩვენ -ტაში შემოკრა ელენემ. -ბიჭები კიდე ჩვენ გარეშე არ მიდიოდნენ.
-ნუ კი მიდიოდნენ მაგრამ ტირილი რომ მოვრთეთ აღარ წავიდნენ. -სიცილით განმარტა ბოჭორიშვილმა.
-ხო, ხოდა ავიტეხეთ ბორჯომში წასვლა, იქ კიდე გაგვიშვეს, ზღვაზე ჩახრჩობის ეშინოდათ.
-აუუ ამდენი წლის მერე ისევ მაგაზე მეღადავებით? -თვალები აატრიალა ჯიქიამ.
-დამაცადე!
-მიდი მიდი. -წინასწარ გაიცინა.
-გიგა დაიკარგა! -ცოტახნის სიჩუმის შემდეგ თქვა.
-ეგ როგორ?
-ტყეში შევიდა ვიღაც გოგოსთან ერთად სა*იმაოდ. -სიცილი აუტყდა ბოჭორიშვილს.
-ძაან ღრმად შევიდა! -ორაზროვნად თქვა ელემ.
-რა გარყვნილი გოგო ხარ. -სახე დამანჭა გიგამ.
-ტყეში რანაირად დაიკარგე? -ქვედა ტუჩზე იკბინა ხარხარის შესაკავებლად.
-რავი ტოო. -მხრები აიჩეჩა. -აუ ვაღიარებ მაგრად შემეშინდა, რომ გამოვაღწიე მაშინ ვიყავი ბედნიერი. თან ის გოგო ტვინსმიტ**ავდა წიკვინით და უარესად მგრუზავდა.
-ტყეში ჟ*მაობას არ გერჩივნა ოთახში ასულიყავი?
-იმ ოთახში შენ გეძინა პატარავ. -თვალი ჩაუკრა ბოჭორიშვილს. -მე კიდე ეგეთი *ლე არ ვიყავი ჯერ ვიღაც მომე*ყნა და მერე იმ საწოლზე შენთან ერთად დამეძინა.
-მოიცა მაშინ ერთად იყავით? -თვალები ჭყიტა კაპანაძემ.
-არა პროსტა ჩემთან ძილი უყვარდა. -ჩაიცინა.
******

ექვსივე ბუხართან ისხდნენ, ერთმანეთზე მიხუტებულები და განვლილ სამ წელს განიხილავდნენ. მეორე დღე იყო რაც სვანეთის სილამაზით ტკბებოდნენ, მართალია თოვლში თითქმის არაფერი ჩანდა მაგრამ მაინც ელამაზებოდათ.
-გიგა ჩემთან დაიძინე რა.
-პატარავ გამათბობელი არვარ. -გაიცინა ქეთას ბავშვურ სახეზე.
-გთხოვ.
-გეძინება უკვე?
-ჰო.
-მეც წავედი რა და კოტე გელოდები. -საჩვენებელი თითი დაუქნია არჩვაძემ.
-გაათბე და მოვალ.
-წავედით. -ფეხზე წამოდგა ბოჭორიშვილი და გიგაც წამოაყენა. ქეთა პიჟამოებით იყო, გიგა კი მხოლოდ საცვლით. -ესეთი ცხელი როგორ ხარ? -მლთლიან ტანზე აეკრა.
-აუ რა ცივი ფეხები გაქვს გოგო? -გააკანკალა როგორც კი ქეთას ტერფები ფეხებზე შეეხო.
-შენი აზრით რატომ ვიძინებ ზამთარში შენთან?
-თავი კარმა მგონია. -სიმწრით ჩაიცინა და შუბლზე აკოცა ბოჭორიშვილს.
-არ გცივა შეენ? -ქვევიდან ახედა და მის ნაცრისფერებს დააკვირდა.
-შენთან ერთად მეც ვთბები. -ძალიან ახლოს იყო მის ტუჩებთან, პირველად დააკვირდა ქეთას ტუჩებს და პირველად მოუნდა შეხებოდა. ისიც თითქოს მის მოქმედებას ელოდებოდა, თავს დაბლა არ სწევდა. ბოლოს ცხვირის წვერზე აკოცა. მალევე ჩაეძინა ბოჭორიშვილს, ჯიქიას კი ქეთაზე ფიქრები არ ასვენებდა. მაშინ მიხვდა რომ რაღაც შეიცვალა მათ შორის, მაგრამ რა ჯერ ვერ მიმხვდარიყო.
******

-რა ვქნათ ჩვენ? მართლა აქ დავიძინოთ ყველამ ერთად? -თვალებდაწვრილებულმა მოათვალიერა სამეგობრო ელემ.
-მე მაშო მყავს და გამათბობს, თქვენ ერთმანეთს ჩაეხუტეთ.
-წადი შენი! მოღალატე ხარ! -ენა გამოუყო ნინამ.
-მე აქ რისთვის ვარ ნინაჩკა? -ხელები მოხვია ჯიქიამ.
-კარმა აგახიე დაქალო! -თვალი ჩაუკრა ქეთას და გიგას კისერზე ჩამოეკონწიალა.
-ჩვენ სამნი ერთად ვიძინებთ პატარებო? -გოგოებს მოხვია ხელები ფანგანმა. -შუაში მე ვწვები.
-კარგი რაა! -კოტეს ყელში ჩარგო სახე ქეთამ.
-კაი დღეს ქეთა დაწვეს, ხვალ შენ და ზეგ მე. -სიცილით გააქნია თავი ელენემ.
-გოგო შენ ამბოლოდროს რაღაც ბრძნულებს აფრქვევ და ვინმე პროფესორა ხოარ ააგდე?
-არა კოტიკ, კრიზისი მაქვს.
-წავედით კარმა. -ზურგზე მიარტყა ხელი.
-ენას თუ არ გააჩუმებ ღამე გაიყინები. -თვალი ჩაუკრა.
-ვჩუმდები. -ხელები ასწია.
ყველა კომფორტულად მოთავსდა საძინებლებში. მხოლოდ მაშო ვერ ისვენებდა და ნახევარი საათი წრიალებდა.
-რატომ ვერ ჩერდები? -კისერში დაუტოვა სველი კოცნა.
-ვერ ვიძინებ. -მისკენ გადაბრუნდა და თვალებში ჩააშტერდა. -ძალიან ლურჯია. -წამწამზე აატარა საჩვენებელი თითი. ჩაეღიმა კვიციანს და უფრო მეტად მიიხუტა ტანზე. -მეშინია.
-რისი პატარავ. -ნაზად შეეხო მის ტუჩებს.
-რომ მოგბეზრდები მერე როგორ ვიქნები. -ჩუმათ ჩაილაპარაკა. -როგორ გადავიტან.
-რატომ ფიქრობ მაგაზე? -საცვლის ქვეშ ჩაუცურა ხელი.
-ლუკაა…
-გისმენ. -ნელა ამოძრავებდა თითებს.
-ჯანდაბა! -თვალები მიენაბა და ქვედა ტუჩზე უკბინა.
-ველური ხარ პატარავ. -ზევიდან მოექცა, საცვალი გახადა და მაიკაც გადააძრო.
-ცივაა!
-დაგცხება ცოტახანში და ძილსაც ადვილად შეძლებ. -კოცნით ჩავიდა მკერდიდან ფეხებამდე.
-ჯანდაბა ჯანდაბა! -ერთი ხელი თმაში წაავლო კვიციანს.
-ჩუმათ გოგო. -პირზე ააფარა ხელი და ძლიერი ბიძგით შევიდა მასში. გიჟდებოდა მაშოზე, მის კანზე, სხეულზე, ტუჩებზე, თვალებზე, სიცილზე და საერთოდ ყველაფერზე. აგიჟებდა ეს პატარა გოგო მაგრამ არაფერს ეუბნებოდა. არასდროს მობეზრდებოდა კაპანაძე. ვერასდროს შეძლებდა მის მიტოვებას, ისეთი ნაზი იყო და ამავდროულად გიჟი რომ, ეს ორი თვისება ერთად ბოლოს უღებდა კვიციანს.
-ლუკაა! -იმხელა ხმაზე წამოიყვირა ორგაზმ მიღწეულმა პირზე აფარებულმა ხელმაც ვეღარ უშველა.
-გ*ათავე პატარავ. -კმაყოფილმა დაუკოცნა ტუჩები.
-მე ვარ ველური თუ შენ?! -ღრმად სუნთქავდა. -აღარასდროს ამაფარო პირზე ხელი! ჯანდაბა ვგიჟდები შენზე. -ზევიდან გადააჯდა და ლუკას პოზიცია დაიკავა. ჯერ კიდევ ერეგირებული ას*ო ნელა შეისრიალა ვა*ინაში და სიამოვნებისგან თვალები დახუჭა.
-და შენ ამბობ რომ მომბეზრდები? -ოხვრას ამოაყოლა სიტყვები.
-არაა? -უფრო გათამამდა კაპანაძე.
-არასდროს! -ტუჩებზე ეცა. ბოლოს ორივეს ერთმანეთზე მიხუტებულსებს ჩაეძინათ.

დიდიხნის წრიალის შემდეგ ვეღარ მოითმინა ბოჭორიშვილმა და ფეხზე ნელა წამოდგა. კოტეს გაშხლართულს ეძინა, ელენე კი ნახევრად ზედ ეწვა. ჩუმათ გაიპარა საძინებლიდან მაიკის და საცვლის ამარა, უცებ შევიდა სამზარეულოში და ერთი ჭიქა წყალი ერთი მოყუდებით ჩაცალა. ისევ ოთახში დაბრუნებას აპირებდა, მაგრამ ცეცხლის ტკაცატკუცის ხმამ შეაჩერა. ბუხრისკენ წავიდა და მალევე შეამჩნია სავარძელში მჯდომი ჯიქია, ცეცხლს მიშტერებული უყურებდა და დროდადრი ვისკს წრუპავდა. თითქოს გულმა უგრძნო ქეთას იქ ყოფნა, უცებ შეატრიალა თავი და თვალი შეავლო გახევებულ, საცვლის ამარა მდგომ ბოჭორიშვილს.
-ეგრე გეძინა? -ისევ ცეცხლს მიაპყრო მზერა.
-საერთოდ… ვერ დავიძინე. -სავარძლისკენ დაიძრა. -შენ რატომ არ გძინავს?
-ვერც მე ვერ დავიძინე. -მხრები აიჩეჩა და ვისკი მოსვა. -გინდა?
-კი. -ფეხები აკეცა, ხელები შემოიხვია და ნიკაპი ჩამოადო მუხლებს. ფეხზე წამოდგა ჯიქია, სამზარეულოში გავიდა, იქიდნა კი ჭიქით და პლედით ხელში დაბრუნდა.
-ეს მიიფარე.
-მადლობა. -უცებ მოიფარა და ვისკით სავსე ჭიქა გამოართვა. -გიგა.
-რაიყო?
-რატომ მაკოცე გუშინ?
-მაინტერესებდა ისევ გიყვარდი თუ არა.
-რატომ? -ჩაფიქრებული უყურებდა.
-ისე უბრალოდ.
-ჩვენ გაგვიმარჯოს. -რამდენიმე წამის შემდეგ სასმელი უცებ გადაკრა და დასასხმელად გაუწოდა.
-დათორბა გინდა?
-რატომაც არა? -უდარდელად ჩაილაპარაკა.
-კარგი მაშინ.
-იცოდე ერთ ჭიქას არ ვმაზავთ!
-ცუდად გახდები.
-ისედაც ცუდად ვარ. -ჭიქა მიუჭახუნა. -ღმერთს დიდება ჩვენ მშვიდობა. -სიცილით გადაკრა მეორე ჭიქა. -დაასხი!
-არაფერს მიაყოლებ?
-არა. -თავი გააქნია. -მართალია საზიზღობაა მაგრამ არაუშავს. -ჭიქა მიიტანა პირთან, რომ გაახსენდა არაფერი უთქვია უკან გამოსწია. -ჩვენს სიძულვილიან სიყვარულს გაუმარჯოს!-ასე სადღეგრძელოებში ჩაცალა ათი ჭიქა. -გიგაა…
-ნუ კვნესიხარ ჩემს სახელსთქო ხომ გითხარი. -სიცილით გააქნია თავი.
-იცი ძალიან დავთვერი. -პლედი მოიშორა, მთლიან სავარძელზე გაწვა და ფეხები მაღლა შემოალაგა.
-გასწორდი. -თვალები აენთო, როდესაც მაიკა მკერდამდე ჩაუვიდა.
-გიგაა ესე ცუდად ვარ. -ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა.
-რას აკეთებ?
-მშია, შენ არ გშია? -“მიბნედილი” სახით გახედა. სიცილი აუტყდა ჯიქიას მის თვალებზე. დარწმუნებული იყო დიდ ენერგიას ხარჯავდა გახელილი თვალების შესანარჩუნებლად.
-კიი მშია. -ტუჩები გაილოკა და ხარბად აათვალიერა ქეთას გრძელი ფეხები.
-მე გშია თუ საჭმელი. -გადაიკისკისა. -არა აშკარად არ უნდა დამელია. -პირზე აიფარა ხელი. -ჯანდაბა ორი ხარ. -თვალები დაახამხამა. -ორად გხედავ. -ისევ გადაიკისკისა. -გიგა ორად გხედავ. -სიცილს ვერ წყვეტდა. -თურმე მართალი ყოფილა სიმთვრალისდროს ორად რომ ხედავენ.
-ძალიან მთვრალი ხარ. -მაცივრის კარები მიხურა, ხელში აიტაცა და ბუხართან, სავარძელში მასთან ერთად ჩაჯდა. -ჩუმათ ისინი არ გააღვიძო.
-ხოო ხოო. -თითი მიიდო ტუჩებზე სიცილით. -ღმერთო… როგორ მომენატრე. -თვალები დახუჭა და გიგას სურნელით გაჟღენთილი ჰაერი ხარბად შეისუნთქა. -ხომ იცი სიმთვრალეში ბევრ რამეზე ვარ წამსვლელი.
-მათ შორის ჩემთან სექსზე? -ჭინკები დაუხტოდნენ თვალებში.
-კი! მაგრამ ჩემი სიმთვრალით არ ისარგებლო გთხოვ, მერე ფხიზელზე ვი*იმაოთ თუ გინდა, ჩემი პირველი ვნებიანი ღამე მინდა რომ მახსოვდეს.
-გიჟიხარ! -სიცილი ვერ შეიკავა.
-აქ დავიძინოთ რა. -გიგას ყელში ჩაყო სახე.
-დავიძინოთ. -გაეღიმა. პლედი შემოახვი და თავზე აკოცა.
-როგორ ხარ ასეთი ცხელი?
-სულ მაგას რატომ მეკითხები?
-იმიტომ რომ პასუხს არასდროს მცემ. -თითები სახეზე ჩამოატარა და მის ტუჩებზე გააჩერა. თავი წამოსწია და მის ბაგეებს ნაზად შეეხო ტუჩებით. -გიგა როდისმე მაპატიებ?
-ვნახოთ. -თავი ძველ პოზაში დააბრუნებინა.[sup][/sup]
-ყველაზე კარგი სუნი გაქვს. -ღრმად შეისუნთქა, შემდეგ ცხელი ჰაერი ყელზე მიაფრქვია. ოროვე ერთნაირ შეგრძნებებს განიცდიდნენ ერთმანეთის შეხებით, კოცნით და სიახლოვით. მალევე ჩაეძინა ბოჭორიშვილს, ხელში აიტაცა ჯიქიამ და კოტეს გვერძე მიუწვინა. უცებ მოხვია ხელები ქეთამ და მთლიანად ზედ აეკრო ფანგანს.

დილით პირველს კოტეს გაეღვიძა, მის სხეულზე მიხუტებულ გოგოებს გადახედა, ამოიოხრა და თვალები დახუჭა. ცოტა რომ გაინძრა მაშინვე მოუჭირა ხელები ბოჭორიშვილმა და თვალდახუჭულმა მკერდზე აკოცა.
-გაიღვიძე პატარავ. -ჩუმათ ჩასჩურჩულა. თან სიცილს ძლივს იკავებდა.
-არა რა. -კოტეს ყელში ჩარგო სახე. -ფუ შენი კოტე! -მეორე მხარეს გადაბრუნდა.
-რავიცი კი ჩამიკოცნე ძუ*უები დილიდან.
-წადი შენი. -ხელი მიარტყა მოხარხარე ფანგანს.
-მოკეტეთ რა.
-სასმლის სუნად რატომ ყარხარ?
-გუშინ დავლიეთ.
-ოჰო ვინებმა?
-მე და გიგამ. -თავი კოტესკენ გადაატრიალა და თვალები ოდნავ გაახილა.
-აა, გეგონა გიგასთან ერთად გეძინა და მე მაკოცე? რამე ხოარ მიქარეთ?
-არა.
-ამას უყურე, მკერდზე კოცნები მოუნდა გოგოს.
-თავი მისკდება! -ამოიბურტყუნა და ისევ მოეხვია ფანგანს.
-ადექი წყალი გადაივლე თორე საშინელი სუნი აგდის.
-ვერ ავდგები.
-ქეთა!
-წამიყვანე რა. -ყელში აკოცა. ორიწუთი ისე უყურებდა, ბოლოს წამოდგა, ხელში აყვანი შეიყვანა აბაზანაში. წყალი მოუშვა დამაისურით წყლის ქვეშ დააყენა. -ჯანდაბა კოტე ცივია!-უცებ გამოფხიზლდა.
-ძალიან კარგი, ეხლა შენ გააგრძელე. -სიცილით გაიხურა კარები.
-იდიოტი ხარ! -ბოლოხმაზე დაუყვირა.
-მეც მიყვარხარ!
-რას შვრებით? -წინ გადაეღობა გიგა.
-რავი ძმაო, ჯობდა გუშინ შენთან დაგეტოვებინა, დილით მე არ დამიწყებდა მკერდზე კოცნას.
-სერიოზულად? -სიცილი ვერ შეიკავა ჯიქიამ.
-ცუდად ეთამაშები.
-თავის ბრალია. -უდარდელად აიჩეჩა მხრები.
-კოტეე! -კარის მეორე მხრიდან გაისმა ბოჭორიშვილის ხმა.
-რაიყო?
-პირსაწმენდი შემომაწოდე რა!
-კაი! -ცალი ხელი შეყო კარებში. უცებ მოიხვია და აბაზანიდან გავარდა. მაშინვე გაუფართოვდა თვალები, როგორც კი გიგას ანთებულ ნაცრისფერებს წააწყდა.
-გამოფხიზლდი. -ხელი აუქნია კოტემ.
-დავაი რა. -უცებ შევარდა ოთხაში.
-რაგჭირს? -თავი წამოყო საწოლიდან ელენემ.
-გეფიცები დამერხა! ჯანდაბა მაგარი დარეხეული მაქვს! -სწრაფად მოიშორა პირსაწმენდი და ტანსაცმლის ჩაცმა დაიწყო.
-მართალია ქალები არ მიზიდავს მაგრამ მაგარი ტანი გაქვს შე ძუ*ნა! -ხარბად აათვალიერა ბოჭორიშვილის სხეული. -რახდება აბა?
-გუშინ გიგასთან ერთად დავლიე. -ქვედა ტუჩზე იკბინა, მერე კი ყველაფერი დაწვრილებით მოუყვა.
-რა ბანძიხარ. -ცხვირი შეჭმუხნა. -ვერ გააშიშვლე იქვე?
-ელენე კიარვარ.
-ადრე თუ გვიან მაინც გაუშლი ფეხებს და მერე ეგრე აღარ ილაპრაკებ. -თვალი ჩაუკრა და ფეხზე წამოხტა.
ცოტახანში ყველა სამზარეულოში შეიკრიბა. ყავას სვავდნენ და ლაპარაკობდნენ. ბოლოს მაშომ აიტეხა გავიდეთო და ყველა სვანეთის თავიდან დასათვალიერებლად წავიდა. აღტაცებული იყო კაპანაძე, სიტყვებს თავს ვერ უყრიდა სვანეთის სილამაზის ასაღწერად.
-რაო ქეთუს? თავის ადგილზეა მთები? -ხელი გადახვია კოტემ.
-მგონი ის გაიზარდა ცოტა. -ხელი გაიშვირა მწვერვალისკენ.
-როგორ შეამჩნიე?
-დავაი რაა. -ხელი აიქნია. ცოტახანში ახალგაზრდობით სავსე ბანაკს მიუახლოვდნენ. სამი კარავი იყო გაშლილი და სამივე მთლიან სვანეთს გადაჰყურებდა.
-გამარჯობაათ! -სიტყვა გაწელა ფანგანმა.
-გამარჯობაა. -ღიმილით წამოიჭრა ფეხზე შავთმიანი გოგო.
-თქვენც ამ სილამაზის სანახავად ხართ ჩამოსული მშვენიერო ქალბატონო? -ხელზე აკოცა კოტემ.
-არა შენს სანახავად. -თვალი ჩაუკრა შავგრემანმა.
-ოჰო… რა პატივია?
-ქეთა?! -ნაცნობი ხმა მოესმა ბოჭორიშვილს და ისიც წამში შეტრიალდა.
-არარსებობს! -სიცილით გააქნი თავი. -აქ რა გინდა გუგა?
-ალბათ იგივე რაც შენ. -მხრები აიჩეჩა. -ჩემი ძმაკაცია სვანი და წამოგვიყვანა.-თვალებგაბრწყინებული უყურებდა ქეთას.
-გასაგებია. -გაეცინა. -ბავშვებო გაიცანით გუგა, ხიდზე რომ გავჩითე იმდღეს. -სიცილით გააცნო ერთმანეთი ყველას. ვერ იჯერებდა რომ მართლა შეხვდა მეორედ, თან სად? სვანეთში.
-გამიხარდა შენი ნახვა.
-მეც. -უხერხულად შეიშმუშნა. საერთოდ ვერაფერს გრძნობდა მისი ნახვისას გაკვირვების გარდა, უბრალოდ ზრდილობის საკითხია.
-არ წავიდეთ? -ნერვები ეშლებოდა უაზრო დიალოგებით ჯიქიას.
-ხო რა, მთელი დღეა გამოსულები ვართ, დავიღალე, ფეხები მტკივა, ვეღარ დავდივარ უკვე. -კისერზე ჩამოეკონწიალა ელენე ფანგანს.
-წავიდეთ ხო. -ლიყაზე აკოცა. -ისე ელე არავინ დაგევასა? -წარბები აუთამაშა.
-არა კოტიკო, მგონი შენ მიყვარდები. -თვალები დაუბრიალა.
-კარგი ჩვენ წავედით. -თბილად გაუღიმა გუგას.
-ქეთა. -ხელი მოკიდა თითებზე. -ნომერი გმართებს.
-ჩემს გოგოს ეფლირტავები? -წარბები ასწია ჯიქიამ. ცოტაღა აკლდა ხელები არ დაემტვირა გუგასთვის.
-უკაცრავად? -ფერი გადაუვიდა ბიჭს.
-რა ვერ გაიგე? -წელზე მოხვია ხელი ქეთას.
-გიგა…
-სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა. -ყალბი ღიმილით გაუღიმა ყველას და ქეთასთან ერთად წავიდა.
-ცოტა ეჭვიანია. -სიტიუაციის განმუხტვას შეეცადა ნინა. -ბოდიში იმის მაგივრად.
-არაუშავს… მესმის. -ყოყმანით თქვა გუგამ.
-შეხვედრამდე. -ხელი დაუქნია ელენემ და წყვილისკენ წავიდა. მთელი გზა ხმას არ იღებდა ქეთა. როგორც კი სახლში შევარდა მაშინვე ყვირილი მორთო.
-ეს რა სიქაჯე იყო?
-ნუ წიკვინებ. -გაბრაზებულმა მთელი ძალით მიაჯახუნა კარები.
-რა შენი გოგო? ნოლმალური თუ ხარ?
-აბა რა პრანჭვები და ფლირტაობა დამიწყე იქ? -ნერვებმა უმტყუვნა და ბოლო ხმაზე იღრიალა. ხუთივე სხეული შემოსასვლელში გაშეშდა.
-რაშუაშია პრანჭვები? ადამიანს ვუთხარი რომ ნომერს მივცემდი მეორედ თუ ვნახავდი, შენ კიდე ჩემი “გოგო”-ო დაიწყე იიქ შეყვარებულობანას თამაში!
-შენ ხოარ უბერავ გოგო? -მკლავში წაავლო ხელი. -ნომერი უნდა მიგეცა ვიღაც რიყეზე გაცნობილი სი*ისთვის? გინდა რომ გამაგიჟო ხო? ძალით აკეთებ რომ გავღიზიანდე და ვიყვირო? ვიეჭვიანო? თუ რა დედისტ**ნა გინდა ქეთა?
-ხელი გამიშვი! -ერთი წუთი უყურებდა, მერე უხეშად მოაშორა ხელი და სასმელი დაისხა ჭიქაში.
-ნომრის გაცვლები მოუნდა გოგოს.
-რა შენი საქმეა საერთოს? -მაინც არ თმობდა ბოჭორიშვილი.
-ამისდედას**ვეცი! -მაგიდაზე დაახეთქა ჭიქა. -რა ჩემი საქმეა? -სიმწრით ჩაიცინა. -მეუბნები მომენატრეო და მეორე დღეს ვიღაც ბიჭს აძლევ ნომეერს?
-ნუ მიყვირი!
-ნუ მაყვირებ! და საერთოდ წესიერად მოიქეცი! პატარა აღარ ხარ რომ ჩერჩეტი უთავმოყვარეო გოგოსავით ცეტობდე! ვაბშე დაუფიქრდი შენს საქციელს! -უცებ მიაყარა და სახლიდან გავარდა.
-მაპატიე მაგრამ ვეთანხმები. -ხელები მოხვია კოტემ. -ნუ ტირიხარ ეხლა. -შუბლზე მიაკრო ტუჩები. -ხომ იცოდი რომ გაგიჟდებოდა?
-შემეშვი რა. -მის ყელში ჩარგო სახე.
******

13 აპრილი იყო, როგორც ყოველთვის, მაშინაც ქეთასთან იყვნენ ბავშვები, რამდენიმე “ამხანაგთან” ერთად. ასე ეძახდა ყველა უბრალო მეგობარს ნათიას დედა ლალი. ერთხელ ექვსივე დაისვა და მონოლოგი წაუკითხა მეგობრობაზე. “-ბებო, ყველას მეგობარს კი ნუ ეძახით, ეგენი თქვენი ამხანაგები არიან.
-რა ამხანაგი ბებო? რომელ საუკუნეში ხარ? მაგ სიტყვას აღარ ვიყენებთ. -სიცილი ვერ შეიკავა ქეთამ.
-აი რომ გაიზრდებით მერე მიხვდებით, ახლა კი ყური მიგდეთ! ამხანაგი არის უბრალოდ ნაცნობი, კლასელი, მეზობელი და ასე შემდეგ, ისინი ვისთანაც ხშირი კონტაქტი არ გაქვთ ბები. აი მეგობარი კიდევ სუ სხვა ვინმეა. მეგობარი შენი სულის ნაწილია, ის ადამიანი ვისაც შენი უსიტყოდ ესმის, მთელს შენს სიცოცხლეს ანდობ, ისე გასწირავ თავს მისთვის, თვალსაც არ დაახამხამებ და ანალოგიურს გააკეთებს ისიც შენთვის. “მეგობარი” უბრალოდ სიყვა არარის ჩემო შვილებო. მეგობარი, ანუ ის ადამიანი ვისაც მიაბარებ შენს ყველაზე ძვირფას რაც კი გაგაჩნია. მეგობარი ის არის ვინც არასდროს გიღალატებს, ჭირშიც და ლხინშიც გვერდში დაგიდგება. არასდროს მიგატოვებს და სულ შენს გვერდით იქნება. აი თქვენ ჩემო პატარებო, ისეთი დიდი მეგობრობა გაქვთ, თვით მამაღმერთიერიც ვერ დაგაშორებთ. თქვენ იმდენად გაქვთ ეს სიყვარული გამჯდარი სისხლში, სულ რომ გამოირეცხოთ ბოლომდე მაინც ვერ გააქრობთ. ყველაფერს აპატიებთ ერთმანეთს რაც არუნდა მოხდეს და სიცოცხლის ბოლომდე ერთად იქნებით. დაიმახსოვრეთ ჩემი სიტყვები, არასდროს არავის, არც ქალის და არც კაცის გამო არ თქვათ ერთმანეთზე უარი. ერთს არ მოეწონება რომელიმე თქვენგანი, სხვა გამოჩნდება, არც იმას მოეწონება? მესამე გამოჩნდება. აი შენი მეგობრის ნაირი, მეორე ვეღარასდროს გამოჩნდება.”

ცამეტში ქეთას დაბადებისდღე იყო. ამიტომ მეგობრებთან ერთად რამდენიმე “ამხანაგი”-ც ჰყავდათ. ერთ ერთი ზედმეტ ყურადღებას იჩენდა ქეთას მიმართ, მთელი საღამე გვერდიდან არ სცილდებოდა. ჯიქიას ნელნელა ყელში ამოსდიოდა გიორგის საქციელი. ჯერ კიდევ ვერ ხვდებოდა რატომ აღიზიანებდა ქეთასთან სხვა მამრობითი სქესის ასე ახლოს ყოფნა.
-პატარავ მოდი ჩემთან. -ფეხზე დაირტყა ხელი. ქეთაც უცებ წამოხტა და ჯიქიას კალთაში ჩასკუპდა. -ეგ გიორგი ხოარ გაწუხებს? -ლოყაზე აკოცა.
-არაა, კარგი ტიპია. -მხრები აიჩეჩა. -რაღაცეებზე მელაპარაკება.
-რაზე? -თვალს ვერ აშორებდა გოგოს ტუჩებს.
-რა მნიშვნელობა აქვს?
-არ აქვს?
-არა. -ჩაიცინა და ტუჩები შუბლზე მიაკრო. -თმები გაიზარდე რა. -მოტვლეპილ თავზე გადაუსვა ხელი.
-რა არ მოგწონს? არ ვარ სექსი? -ლოყაზე აკოცა, მერე ყბაზე და ყელში.
-როგორ არა, მაგრამ მე დიდი თმები მომწონს. -აკისკისდა.
-ნუ ეხლა შენ თუ მოგწონს.
-მგონი გიორგის მოვწონვარ. -ყურში ჩასჩურჩულა და ჩაიხითხითა.
-საიდან დაასკვენი? -წარბები შეკრა მაშინვე, ვერ ეგუებოდა იმ აზრს რომ შეიძლებოდა ქეთას ვინმე ჰყოლოდა.
-რაც აქ არის გვერდიდან არ მომშორებია, დაჟე სკოლაშიც ხშირად მელაპარაკება.
-ხოარ უნდა მივტყიპო? -ხელი ოდნავ მოუჭირა წელზე.
-არა რატო? მშვენირი ბიჭია.
-ჯერ პატარა ხარ ბიჭებისთვის. -ძარღვები ამოებერა. -მითუმეტეს ვიღაც სი*თან ურთიერთობის უფლებას არ მოგცემ.
-რა გჭირს შენ? -უცებ მოეღუშა სახე ბოჭორიშვილს, არასდროს უთქვამს მსგავსი რამ ჯიქიას.
-არაფერი პატარავ, ეგ გიორგი არ მომწონს და თავი ცოტა შორს დაიჭირე. -შეკრულ წარბებთან მიაკრო ტუჩები. -გამიხსენი ეს ლამაზი წარბები მიდი, რას მებღვირები. -ცხვირზე მოუჭირა თითები. -აი ეგრე რა, ესე უფრო ლამაზი ხარ. -შუბლზე აკოცა და ისიც გაირინდა.-მეორედ აღარ დაგინახო მაგასთან ხარაშო? -ღიმილით შეაპარა.
-კარგი ხო. -ლოყაზე აკოცა და ბავშვებისკენ წავიდა. გიგა კი აკვირდებოდა ბედნიერ, მხიარულ და გიჟ ქეთას. მთლიანად ათვალიერებდა პირველად და სურვილი უჩნდებოდა შეხებოდა, მის ტუჩებს აშტერდებოდა დროდადრო რომ იკვნეტდა და აწვალებდა. ხვდებოდა რომ ისე ვეღარ უყურებდა როგორ ნინას და ელენეს.




მაპატიეთ რომ წინა თავი კარგად ვერ წარმოვაჩინე...
ვიმედოვნებ ეს უკეთესია და არა უარესი...
ვგონებ ნელნელა გამოვსწორდები და პერსონაჟებსაც გამოვასწორებ...
მაინტერესებს თქვენი აზრი, როგორც ყოველთვის <3