მეორე დღეს, რვა საათისკენ ყველა თავის სახლში იყო, ქეთა სამზარეულოში გიგას მაიკით ტრიალებდა და თავის მოგონილ სალათს აკეთებდა. კარზე ზარის ხმა გაისმა, სწრაფად წავიდა და სიცილით გააღო.
-უკვე მოგენატრე?
-რავიცი აბა. -გიგას დანახვაზე თვალები დაუმრგვალდა.
-მე… მეგონა კოტე იყო. -ხელებით დაბლა ექაჩებოდა მაისურს, ისედაც ძლივს უფარავდა უკანალს.
-ეს მაიკა რატომ მეცნობა? -ქვედა ტუჩზე იკბინა ჯიქიამ და სახლში უკითხავად შეაჭრა.
-რავიცი აბა? -გიგას სიტყვები გაიმეორა და სამზარეულოში გასულს უკან გაჰყვა.
-რას აკეთე? -ბარზე შემოჯდა, თან თავის მაიკაში მოფუსფუსე ბოჭორიშვილს თვალს არ აშორებდა.
-ჩემი საყვარელი სალათია, მე და თოკამ მოვიფიქრეთ და ქეთო დავარქვით.
-ქეთო?
-ხო ქე ანუ ქეთა და თო ანუ თოკა. -გაეცინა მეგობრის გახსენებაზე. -მომენატრა.
-შენნაირი შერეკილი იპოვნე?
-ჰო ზუსტად.
-აუ რამე მაჭამე რა მშია. -იდაყვებით დაეყრდნო მაგიდს. -მთელი დღეა არაფერი მიჭამია, ძლივს გამოვაღწიე სამსახურიდან.
-აი ორ წუთში მოვრჩები, სხვა არაფერი მაქვს.
-ეგ მაიკა კიდევ ცოცხალი როგორ არის?
-რომ ჩამოვედი კარადაში დამხვდა. -მხრები აიჩეჩა. -ნინაზე რა ხდება?
-დაახლოვებით ორი წლის წინ გაიცნო იკა, მერე რამდენიმე თვეში ერთად გამოგვეცხადნენ, კაი ტიპია, ხშირად იყო ჩვენთან, იანვარში დაშორდნენ, ნინას ვიღაც გოგომ გაუჩითა რაღაცეები იკაზე, მოატყუა რა, ნინა დაშორდა. -ყველაფერი დაწვრილებით მოუყვა და ქეთას სალათიც გასინჯდა.
-მოგეწონა?
-გემრიელი იყო ვაღიარებ. -თვალები დახუჭა, შემდეგ გაახილა და ქეთას გაბრწყინებულ სახეზე ჩაიცინა. -აი ახლა დაგინახე.
-არ შეიძლება ეგრე გადაღლა. -თავისთვის ჩაიბურტყუნა და მაგიდის ალაგებას შეუდგა. უკნიდან მოეხვია ჯიქია, კისერზე აკოცა, შემდეგ ყელში, მაიკა გადაუწია და მხარზე მიაკრო ტუჩები. დაინახა როგორ დააყარა ეკალმა ტანზე, თავისკენ შემოატრიალა და ტუჩებზე დააცხრა. ხელები თეძოებზე მოკიდა და წელზე შემოისვა. საძინებლისკენ წავიდა, ლოგინზე დააწვინა, თვითონ კი ზევიდან მის ფეხებს შორის მოთავსდა. ხელი მაიკის შიგნით, მუცელზე აუცურა და შიშველ მკერდზე მოუჭირა. ყოველი შეხება და კოცნა ახალ ტალღებს ქმნიდა ორგანიზმში, დენმა დაუარა როდესაც გიგას ტუჩები მკერზე შეეხო. საცვალი დაბლა დაქაჩა ჯიქიამ. სრაფად მოაშორა ყველაფერი და ქეთას დახმარებით თვითონაც გაშიშვლდა. ნაზად ეალერსებოდა, ყველა ადგილს უკოცნიდა და თითებს დაათარეშებდა ნაზ კანზე. ტუჩებზე აკოცა და მოულოდნელად შეუერთდა სასურველ სხეულს. გიგას ტუჩებზე ამოიკვნესა, ცრემლი გადმოუგორდა თვალებიდან, კბილები მოუჭირა ქვედა ტუჩზე და სხეულზე უფრო მეტად აეკრა. მალევე გადაიზარდა ტკივილი ერთ დიდ სიამოვნებაში. ერთმანეთზე მიხუტებულები იწვნენ საწოლზე და ერთმანეთის აჩქარებულ გულისცემას უსმენდნენ.
-კარგად ხარ? -ტუჩებით შეუმშრალა ცრემლები.
-ჰო. -სახე მის ყელში ჩარგო და იქვე აკოცა.
-რატომ ტირი პატარავ?
-არ ვტირი. -ცრემლები შეიმშრალა და თვითონ დაეწაფა საყვარელ ბაგეებს. -უბრალოდ ჩამეხუტე კარგი?
-მოხდა რამე? -წარბები შეკრა ჯიქიამ.
-არაფერი.
-ქეთა! -ხმა გაამკაცრა.
-არაფერი, უბრალოდ ბედნიერების ცრემლებია. -მკერდზე აკოცა და თვითონ მოეხვია.
-რა მოხდა სხვანეთში? -ხერხემალზე ააყოლა თითები, ყველგან ეფერებოდა სადაც ხელი მიუწვდებოდა.
-არაფერი მართლა.
-ხომ იცი რომ გავიგებ?
-უბრალოდ გაჩუმდი კარგი?
-გუშინ მომენატრე. -მოწყვეტით აკოცა.
-არ მჯერა. -უცებ აკისკისდა. -არა მე ისედაც ვიცი რომ სულ გენატრები, პროსტა რომ მეუბნები ეგ არ მჯერა.
-ვგიჟდები შენს სიცილზე. -ცხვირზე გამოსდო კბილები.
-მარტო სიცილზე? -ეშმაკურად გაუღიმა.
-ყველაფერზე. -მხარზე აკოცა, უცებ აიყვანა ხელში და აბაზანაში შეიყვანა. მთლიან ტანს უქაფავდა, ყველა მის ნაკვთს აკვირდებოდა, ქეთა კი მის სახეს არ აშორებდა თვალებს.
-კიდევ გაბრაზებული ხარ? -ლოყაზე მიადო ხელი.
-კი. -წარბები შეკრა.
-როდის მაპტიებ?
-არ ვიცი.
-ა*რაკებ. -უცებ აკოცა რომ არაფერი ეთქვა, გიგამ ტუჩზე უკბინა და გაშლილი ხელი უკანალზე მიარტა. -ხო ეს ვეღარ გავთვალე. -ამოიკნავლა, მკლავები კისერზე მოხვია და ჩაეხუტა. -შენი ბიჭი ცუდად მეხება.
-მერე დავებაზრები. -ლოყაზე აკოცა. ხვდებოდა რომ ქეთას რაღაც აწუხებდა, ნერვები ეშლებოდა რადგან არაფერს ეუბნებოდა, მაგრამ დაძალებას აზრი არ ქონდა. წარმოდგენა არ უნდოდა რა იყო მისი მოწყენის მიზეზი. -გავიდეთ თორემ დაგეძინება.
-ხომ დარჩები? -ცისფერი თვალები შეანათა, რომლებიც წყლის დამსახურებით უფრო გამუქებულიყო.
-დავრჩები. -პირსაწმენდი შემოახვია, ოთახში შევიდა, ტანი გაუმშრალა და ლოგინთან დააყენა.
-მაინც შენ ხარ ყველაფერში პირველი. -გაღიმებული უყურებდა ჯიქიას, რომელიც ზეწრების გამოცვლით იყო დაკავებული.
-სხვანაირად როგორ? -ქეთას მიუახლოვდა და ტუჩებზე აკოცა. -ამ ტუჩებს ჩემს გარდა არავინ შეხებია. -ბერა თითი გადაატარა. -ვინმე რომ შეეხოს დედასმოვ***ნავ. -ცხვირზე ჩამოკრა თითი და ისევ საწოლს მიუბრუნდა. გაშეშებული იდგა და იმის წარმოდგენა არ უნდოდა გუგაზე რომ გაიგებდა რას მოიმოქმედებდა. -რა ხდება? -ძლივს თოკავდა ემოციებს.
-სამი დღეა ერთიდაიგივე კითხვას მიმეორებ და რით ვერ გაიგე რომ არაფერი ხდება? -თვალები აატრიალა. -დავწვეთ რა.
-რომ გავიგებ მაგრად დაგერხევა. -ხელები მოხვია და ცხვირი მის თმაში ჩარგო.
-რა უნდა გაიგო?
-ხუთი თითვით გიცნობ პატარავ, ვიცი რომ რაღაცას მიმალავ. მალე გავიგებ და დამალვისთვის ძალიან დაგსჯი.
-გიგა…
-რაიყო?
-ტკბილიძილი. -მოწყვეტით აკოცა და ისევ მკერდზე დაადო თავი.
-ძილინებისა პატარავ. -ღრმად შეისუნთქა საყვარელი სურნელი, ფილტვებში რამდნეიმე წამი გააჩერა და კვლავ განაგრძო სუნთქვა. პირველად იყვნენ ორივე ასე მშვიდად. ერთმანეთით ტკბებოდნენ, სხვა არაფერი სჭირდებოდათ ბედნიერებისთვის, უბრალოდ არ აღიარებდნენ.
******

დილით საოცარ სიმშვიდეში ფშვინავდნენ, უკნიდან იყო მიხუტებული ქეთას, ცალი ხელით მკერდზე ჩაბღაუჭებოდა, ცხვირი მის თმაში ჰქონდა ჩარგული და მშვიდად ეძინა. პირველს ქეთას გაეღვიძა, გიგას ხელის დანახვაზე შეკრთა, შემდეგ წინა ღამე გაახსენდა და მაშინვე ღიმილი აეკრა სახეზე. მისკენ უფრო მეტად მიჩოჩდა, უკანალი კალთაში ჩაუდო, ფეხები მის ფეხებში ახლართა და გაიტრუნა.
-გაიღვიძე? -თავზე აკოცა.
-ვიწვეთ რა ცოტახანი. -გიგასკენ გადაბრუნდა, ყეში კოცა და ცხვირი მკერდზე მიადო.
-ორი საათია პატარავ.
-ველოდებით ვინმეს?
-კი. -ქვევიდან მოიქცია და ტუჩებზე აკოცა. -როგორ ხარ?
-რაღაცნაირად ვგრძნობ თავს. -კისერზე მოხვია ხელები.
-გტკივა რამე? -ლოყაზე მიაკრო ტუჩები, კოცნით ჩავიდა მხრებამდე და მკერდამდეც მიაღწია.
-ცოტა. -აკრუტუნდა, თმებში ახლართა თითები, თავისკენ მოქაჩა და საყვარელ ბაგეებს დაეწაფა. სამწუხაროდ ალერსი კოტეს ზარმა გააწყვეტინა. -ასე ადრე გაღვიძება რაუბედურებაა კოტიკო?
-რა აღზნებული ხმა გაქვს?
-რამ შეგაწუხათქო? -ჩაიცინა, გიგა კვლავ განაგრძობდა ქეთას მოფერებას, მთელს სხეულს უკოცნიდა.
-რას მალავ?
-არაფერს… -ძლივს წარმოთქვა ერტი სიტყვა.
-მაშინ ვის? -სიცილი აუტყდა ფანგანს.
-გაგითიშავ ეხლა.
-კაი კაი, ერთ საათში შენთან ვართ და დაგირეკე რომ მოემზადო.
-ვინები მოდიხართ? -სუნთქვა შეეკრა როდესაც გიგა მუცელს ჩასცდა და მისი ტუჩები ფეხებს შორის, მგრნობიარე ადგილას შეეხო.
-ახალ შეუღლებულებთან ერთად მოვდივართ.
-კაი მაშინ. -ტელეფონი გაუთიშა და გაღიმებულ გიგას შეხედა. -ჯანდაბა გიგა! -ამოიოხრა და ხელებით ზეწარს ჩაებღაუჭა.
-რაო პატარავ? -კოცნით აუყვა მკერდისკენ, მოულოდნელი ბიძგისგან ხმის გაკონტროლება გაუჭირდა ქეთას, კბილები ყელში ჩაარსო და მთელი სხეულით აეკრა ტანზე.
-რომ არ მოდიოდნენ მთელ დღეს აქ გავატარებდი შენთან ერთად. -ნახევრად ზევიდან გადააწვა და თვალებში ჩააშტერდა.-ყოველთვის ვგიჟდებოდი შენს თვალებზე, არასდროს ყოფილა ჩემს მიმართ ცივი, მაგრამ იმ დღეს ყინულივით იყო. -წარბზე გადაატარა თლილი თითები.
-რომელ დღეს? -ზურგზე დააცოცებდა ხელებს.
-რომ ჩამოვედი.
-რომ დაგინახე დაგროვილი ბრაზი ერთდროულად მომაწვა.
-იმ დღეს მართლა ვინმესთან იყავი?
-კი. -მოწყვეტით აკოცა. -არ ავდგეთ?
-კიდევ ცოტახანი რა. -ერთი ხელი ლოყაზე მოკიდა და ნაზად შეეხო მის ტუჩებს. -გიგა მგონი გირეკავენ. -მობჟუილე ტელეფონისკენ გაახედა.
-დათო რეკავს. -ღრმად ჩაისუნთქა და უპასუხა. -ხო მა… არა მეღვიძა… აუ შენ ვერ გააკეთებ?.. კარგი მოვალ თხუთმეტ წუთში.-ტელეფონი გაუთიშა და ლოგინზე მიაგდო. -შემ*ა.
-რაო?
-საქმეაქვს რა და უნდა წავიდე. -ხელისგულზე აკოცა. -კაი ნუ იგრუზები რა, როგორც კი მოვრჩები მოვალ, ისინიც მოვლენ ცოტახანში.
-კარგი. -გიგას სხეულს მოშორდა, ფეხზე წამოდგა, საცვლები ჩაიცვა და გაღიმებული მიუახლოვდა ჯიქიას. -სპორტულ სტილში უფრო სექსუალური ხარ. -პერანგის ღილებს ნელა უკრავდა.
-მართლა? -სიგარეტი ტუჩებს შორის მოიქცია, მარჯვენა თვალი მოჭუტა რომ კვამლს არ აეწვა.
-ჰო… მაშინ სიცხე რომ გქონდა აბურდული თმებით და სპორტული შარვლით საოცრად გამოიყურებოდი. -ლოყაზე აკოცა, ღილების შეკვრა დაამთავრა და თავის კარადას მიადგა.
-სამწუხაროდ ამ ფორმაში უფრო ხშირად მოგიწევს ჩემი ხილვა. -ბოლი გამოუშვა ფილტვებიდან. -წავედი პატარავ და საღამოს გნახავ. -მოწყვეტით აკოცა, ტელეფონს ხელი დაავლო და სახლიდან გავარდა.
მალევე გაისმა კარზე ბრახუნი, ქეთაც გასაღებად წავიდა.
-რა ლამაზიხარ ქეთუს?! -პარკებით ხელში შეაჭრა ფანგანმა. ყველა გადაკოცნა და ბოლოსთვის ნინა შემოიტოვა სიძესთან ერთად.
-ქეთა გაიცანი იკა.
-სასიამოვნოა. -ხელი გაუწოდა წერეთელმა.
-ჩემთვისაც. -ყურებამდე გაიღიმა. -გილოცავთ ხალხო! -ორივეს გადაეხვია.
-მადლობა!
-გოგო როდის ვგულაობთ? -ხელი გადახვია ნინას და მისაღებისკენ წაიყვანა.
-მოვიფიქროთ.
-ქეთუ ყველაფერი თავის ადგილზეა თუ გადაალაგე? -სამზარეულოდან გასძახა ფანგანმა.
-ისევ ისეა!
-იკა ეს ჩვენნაირი ძეტკაა, ერთი საათი და ეგრევე ჩაუბრატდები, მაშუნაც ეგეთია, ორივე გიჟები არიან. -თვალი ჩაუკრა არჩვაძემ. -ისე ლუკა სად არის?
-გიგასთან ერთად მოვა. -გაღიმებულმა თქვა მაშომ. ექვს საათამდე ნელნელა სვავდნენ, ქეთამ და მაშომ ადვილად გაუგეს ირაკლის, მხიარულობდნენ, მაგრამ გიგა და ლუკა მაინც აკლდათ. ცოტახანში კაპანაძე გვერძე მიუჯდა ქეთას და ხელები მოხვია.
-რა მოხდა გუშინ? -შეუმჩნევლად ჩასჩურჩულა ყურში.
-რაზე ამბობ? -თვალები გაუფართოვდა მაშოს კითხვაზე.
-ლუკა ელაპრაკებოდა გუშინ გიგას, ქეთასთან მივდივარო.
-მაშო! -გვერდში უბწკინა.
-მითხარი რა. -ძლივ შეიკავა თავი ყვირილისგან.
-არაფერი.
-მატყუებ.
-ძალიან მაგარი სექსი გვქონდა. -თვალების ტრიალით ჩაიცინა.
-უთხარი გუგაზე?
-მეღადავები? გუშინ მითხრა შენ ტუჩებს ვინმე რომ შეეხოს დედასმოვუტ**ავო და როგორ მეთქვა მაკოცათქო? -ხელები ჩამოისვა სახეზე.
-რაზე ჩურჩულებთ? -დაეჭვებულმა გახედა ელენემ.
-სვანეთზე.
-უთხარი? -თვალები მოჭუტა კოტემ.
-არა. -დაბღვერილმა გახედა.
-ხომ გითხარი? თუ არ ეტყვი მე ვეტყვი.
-კოტე რა გინდა? აუცილებლად უნდა გაიგოს?
-კი! ჩემთვის რომ ეგეთი რაღაც დაემალათ ყველას ვცემდი!
-რა უნდა გავიგო და რას მიმალავთ? -მოულოდნელად გაჩნდა მათთან ჯიქია, დაეჭვებული უყურებდა ყველას და უკვე ბრაზობდა.
-მაშო დამერხა. -ჩუმათ თქვა მის გასაგონად.
-შენ არა გუგას კი.
-რახდებათქო?
-უთხარი. -თავით ანიშნა კოტემ.
-არაფერი! -გაბუტული ბავშვივით ჩაიბურტყუნა.
-ხომ გითხარი მაინც გავიგებთქო. -გვერძე მიუჯდა ბოჭორიშვილს. -ან შენ თქვი ან სხვა მეტყვის.
-გიგაა… -თითები მის თმაში ახლართა.
-გელოდები. -მაინც ჩაიცინა მის დაძახებულზე.
-ვერ გეტყვი.
-ქეთა ნუ მაგიჟებ!
-ორსულად ვარ.
-ცოტა რეალური რამე მაინც გეთქვა. -თავი გააქნია. -მალე!
-ქეთა უთხარი თორე მე ვეტყვი.
-აუ რა თურქული სერიალივით წელავთ ტო? -მობეზრებულად ამოილაპარაკა მაშოზე მიკრულმა კვიციანმა. -გუგამ აკოცა იმდღეს. -ყველაფერი ჩამოურაკრაკა ძმაკაცს.
-ყოჩაღ. -თვალები აატრიალა მაშომ.
-რა ყოჩაღ გოგო? ნერვები არ მომიშალო! შენთვის რომ ვინმეს ეკოცნა და ჩემთვის დაემალათ გავაძრობდი სახეს. -ყველა გაჩუმდა, მხოლოდ გიგას გახშირებული სუნთქვა ისმოდა, საშინელ ბრაზს გრძნობდა. ვერაფრით ეგუებოდა იმ აზრს რომ ვიღაც ქეთას შეეხო.
-გასაგებია. -თავის ქნევით წამოდგა ფეხზე და სამზარეულოში გავიდა, იქიდან კი ვისკის ბოთლით დაბრუნდა. -რას ვშვრებით?
-რაა? -შოკში იყო ელენე. -ისა… წერეთლები უნდა ვადღეგრძელოთ!
-ხო მარათალია. -ჩაიცინა, სასმელი გადაკრა და გაშტერებულ ქეთას გახედა. -რა იყო პატარავ?
-არ გინდა რა გიგა. -ცრემლი გადმოვარდა თვალიდან. -არ ნახო.
-ნუ ტირიხარ. -შუბლზე აკოცა. -მშია და რამე მაჭამე რა. -ღმერთმა იცის რა ფასად უჯდებოდა სიმშვიდის შენარჩუნება.
-კარგი. -ფეხზე წამოხტა და სამზარეულოში გავიდა. -კვერცხი შეგიწვა?
-მიდი. -მაგიდას მიყრდნობილი ქეთას მოძრაობებს თვალს აყოლებდა. -მისმინე პატარავ. -ხელი ჩაკიდა, თავისკენ შეატრიალა და ბერა თითით ლოყაზე მოეფერა. -ნუ ნერვიულობ კარგი?
-ვიცი რომ ბრაზობ, ვიცი რომ წახვალ და ნახავ.
-კვერცხი დაგეწვება. -ნაზად შეახო ტუჩები საყვარელ ბაგეებს.
-მიყვარხარ. -ხელისგულზე აკოცა, ახლოს მიიწია და ჩაეხუტა. -მიყვარხარ, დღემდე სიგიჟემდე მიყვარხარ, არ განელებულა ჩემი შენდამინ სიყვარული, პირიქით, მონატრებამ უარესად შემაყვარა შენი თავი. ეს კი მაშინ დაიწყო როცა ჩემს სახლში ჩვენი ფოტოების წინ ისევ მაკოცე.
-ვიცი პატარავ. -ღრმად შეისუნთა მისი სურნელი, ტუჩებში აკოცა და ისევ ჩაეხუტა.
-დამწვრის სუნია. -სამზარეულოში თავი შეყო ელენემ. -შერიგდით? -თვალები გაუბრწყინდა.
-ქეთამ მითხრა ისევ მიყვარხარო. -თვალი ჩაუკრა ჯიქიამ.
-შე ბოროტო კაცო. -ორივეს მოეხვია. -კვერცხი დანახშირდა.
-თავიდან შევწვავ. -ჯიქიას მოშორდა, ცრემლები შეიმშრალა და თავიდან დაიწყო კვერცხის შეწვა.
-კოტეე! -სამზარეულოდან გავარდა არჩვაძე და ფანგანს ჩაუხტა კალთაში. -ჩვენ დავრჩით მარტო დასაწყვილებელი.
-ვგონებ შენი გული უკვე ზუკამ დაიკავა.
-პირველად ცდები, მარტო მე და ეგ რომ დავრჩეთ დედამიწაზე, მაგ იდიოტს მაინც არ მივეკარები.
-მე არასდროს ვცდები ელ. -ყელში მიაკრო ტუჩები.
გვიანობამდე იყვნენ, მხიარულობდნენ და ახალ შეუღლებულებს მამაპაპურად ლოცავდნენ. მარტო გიგა მიდიოდა ფიქრებში და გარშემომყოფები ავიწყდებოდა.
-წავედით ჩვენ. -თვალი ჩაუკრა გიგას, მაშოს ხელი გადახვია და გასასვლელისკენ წავიდა. ჯიქია მხოლოდ თავის ქნევით შემოიფარგლა. ყველა გააცილა ქეთამ და სააბაზანოსკემ წავიდა.
-გადავივლებ და მოვალ.
-მიდი. -მშვიდად გასცა პასუხი. როგორც კი წყლის ხმა გაიგო მაშინვე ამოაძვრინა ტელეფონი და ნაცნობ ნომერზე გადარეკა. -კარგად ზვიად შენ როგორ ხარ?.. რაღაც მინდა გთხოვო და რაცშეიძლება მალე გამირკვიე რა… გუგა ბროლაძე, ფოტოს გამოგიგზავნი, მისამართი და ტელეფონის ნომერი გამირკვიე… კი ყველაფერი ნარმალნა… რამდენიმე დღის წინ გავიცანი და საქმე მაქვს… კაი გელოდები. -ტელეფონი გათიშა და ქეთას შეუვარდა აბაზანაში. კაბინის შუშები დაორთქლილი იყო, მაგრამ მაინც გამოკვეთილად ჩანდა მისი სხეული. სწრაფად გაიხადა, წინ ჩამოუდგა ბოჭორიშვილს, თითები მკლავზე ჩააყოლა, მაშინვე დაბურძგლა ქეთას. ხმის ამოუღებლად, ნაზად ეფერებოდა ტანზე, დანამულ კანზე ტუჩებს დაატარებდა. წელზე შემოისვა, ცივ მინაზე ზურგით ააკრა და ისევ დაეუფლა საყვარელ სხეულს, არ ჰყოფნიდა, ყველა ადგილს უკოცნიდა, კბენდა, მაგრამ მაინც არ ჰყოფნიდა. გაბრაზებას, სიყვარულს, ლტოლვას და ვნებას ერთიანად გამოხატავდა. ბოლოს იგრძნო როგორ ჩაეღვარა მუცელში თბილი რაღაც. თვალები ჭყიტა და მაშინვე გაანალიზა რომ დაუცველი სექსით დაკავდნენ. რამდენიმე წამი იგივე პოზაში იყვნენ, შემდეგ ჩამოსვა და მთლიანი სახე დაუკოცნა. -ვერ ვძღები შენით.
-გიგა თავი არ დაგვიცავს.
-ვიცი. -მოწყვეტით აკოცა. -ყველაფერი კარგად იქნება. -ლოყაზე მოეფერა, პირსაწმენდი მოახვია და საძინებელში გაიყვანა. ჩაცმა რომ დაიწყო მაშინვე წამოყო თავი ბოჭორიშვილმა.
-სად მიდიხარ?
-მოვალ მალე. -აკოცა და სწრაფად დატოვა სახლი. ზვიადის გამოგზავნილი მისამართი ბიჭებს გაუგზავნა. ძლიერად უჭერდა რულს ხელს, ერთი სული ჰქონდა გუგა ენახა და მაგრად ეცემა. როგორც კი ბიჭები მივიდნენ ბროლაძეს გადაურეკა და დაბლა ჩამოიყვანა.
-რახდება? -ღიმილს არ იშორებდა სახიდან.
-რახდებაა? -ცინიკურად ჩაიცინა, ვეღარ მოითმინა, მუშტი მოუქნია და ცხვირი გაუტეხა. -სხვისას რომ არ უნდა შეეხო არ იცი შე თე*ლო? -ცალი ხელი ყურზე მოკიდა, მეორე კი ისევ მოუქნია. -შენი დედამოვ**ან! -რამდენიმე დარტყმის შემდეგ ძლივს მოაშორეს ლუკამ და კოტემ ქვევიდან მოქცეულ გუგას გაავებული ფანგანი. -კიდევ მიუახლოვდები ქეთას და დაგბრიდავ შე ბო*ო! -გადააფურთხა, უხეშად მოაშორებინა ხელები ბიჭებს, მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა. მაინც ვერ მშვიდდებოდა, ვერაფერი უხშობდა ბრაზს. ფიქრებიდან ქეთას ზარმა გამოიყვანა. -გისმენ პატარავ?!
-მალე მოხვალ?
-რატომ არ გძინავს?
-გელოდები.
-მოვალ მალე. -გაუთიშა, ფანჯრებს ჩაუწია და სიჩქარეს მოუმატა. სიამოვნებდა დაბერილი ცხელი ჰაერი, ნელნელა მშვიდდებოდა, ბოლოს კორპუსამდეც მიაღწია, თავი რულზე დადო, რამდენიმე წამი ასე იყო, შემდეგ ქეთას ფანჯარას გახედა, შუქი ანათებდა, ორი წუთი ისევ ისე გაჩერდა, მერე სწრაფად გადავიდა მანქანიდან და მაღლა აირბინა. ხელით მიეყრდნო კედელს, კარებზე რამდენჯერმე დაუკაკუნა, ისიც თითქოს კართან ელოდებოდა, მაშინვე გაუღო.
-გიგა! -დასისხლიანებულ ხელზე გაუშეშდა მზერა. -გუგა ნახე ხო? -ცრემლები წამოუვიდა.
-დაწყნარდი პატარავ. -მისი სახე ხელებში მოიქცია და ნაზად აკოცა. -არავის მივცემ უფლებას შეგეხოს. -შუბლზე მიაკრო ტუჩები. -ამის მერე ეცოდინება რომ სხვისას არ უნდა მიეკაროს.
-გტკივა? -ფრთხილად შეეხო ტუჩებით ნატკენ ხელს.
-არა. -ხელი ჩაკიდა, შიგნით შეიყვანა, სპირტი და ბამბა მოატანინა, მერე კი თვითონ დაიწყო გაწმენდვა.
-რას აკეთებ? -ხელიდან გამოსტაცა ბამბა. -სადისტიხარ?
-მეზარება რა ეს ლოლიაობა.
-გაჩერდი! -დაებღვირა, ნაზად გაუსუფთავა ხელი, აკოცა და საძინებლისკენ წაიყვანა.
-ხვალ რას შვრები? -საცვლის ამარა გაიშხლართა ლოგინზე.
-ჯერ ნათიას საფლავზე უნდა გადავიდე, მერე მამაჩემთან უნდა წავიდე, მეწუწუნება მნახეო. -სიცხის მიუხედავად მაინც მოხვია წელზე ხელები. -შენ?
-დედაჩემის დაბადებისდღეა და მეხვეწება რაღაც უაზრო წვეულებაზე წავყვე.
-წადი მერე რამოხდა? მიხვალ და ცოტახანში უკან წამოხვალ.
-სხვა რა გზაა? -მხარზე აკოცა. -გინდა გამოგყვე საფლავზე? -იდაყვით დაეყრდნო საწოლს და ზევიდან დააჩერდა.
-შენ თუ გინდა წამოდი.
-ბოლოს სანამ შენ ჩამოხვიდოდი რამდენიმე დღით ადრე ვიყავი.
-მართლაა? -თვალები გაუბრწყინდა. -ადიხართ ხოლმე?
-თვეში ორჯერ თუარა ერთხელ მაინც ყველა ერთად.
-იმდღეს ვნახე შავი ვარდები. -ცრემლი გადმოუვარდა თვალიდან.
-კაი რაგჭირს ტო? ყველაფერზე როგორ ტირიხარ?
-მიხარია.
-ძალიან ბევრი წვალება მოგიწევს ჩემი ბრაზის ჩასახშობად. -მოწყვეტით აკოცა.
-ისევ ბრაზობ?
-დაიძინე.
-იდიოტი. -მეორე მხარეს გადაბრუნდა. გიგას ჩაეცინა, მაიკა გადააძრო და უკნიდან მოეხვია. -რას აკეთებ?
-არ მიყვარს როცა გაცვია. -ბეჭებზე აკოცა, შემდეგ მხარზე და სახე მის თმებში ჩაყო. ფილტვებს ქეთას სურნელით ჟღენთდა, რბილ კანს თითის ბალიშებით შეიგრძნობდა და ხვდებოდა რომ ქეთას გარეშე ვეღარ გაძლებდა.


დილით ისევ ქეთამ დაასწრო გადვიძება, არაამქვეყნიურ ხასიეთზე დადგა როდესაც მის გვერდით ბავშვივით მძინარე გიგა დაინახა. მთლიანი სახე დაუკოცნა, ნელა წამოდგა ფეხზე, მაიკა გადაიცვა, სამზარეულოში გავარდა და ყავის გაკეთებას შეუდგა.
-სულ ასე გამაღვიძე ხოლმე რა. -უკნიდან მოეხვია, ყელში აკოცა, შემდეგ შეატრიალა და დილის კოცნაც აჩუქა.
-დავლიოთ და წავიდეთ.
-შენი აზრით მთელი დღე გავძლებ შენს გარეშე? -ხელით მაიკა აუწია და თითები მკერდზე მოუჭირა.
-ჯანდაბა… -გიგას დახმარებით სამზარეულოზე შემოჯდა, თითები საცვლის რეზინაზე დაავლო და თავისკენ მოქაჩა.
-ოო პატარავ. -ჩაიცინა მის საქციელზე. მაიკა გადააძრო, ტრუსიკიც მის გზას გააყოლა, ქეთას ფეხებს შორის შეცურდა და მალევე დაეპატრონა საყვარელ სხეულს. წვრილი თითები თმაში შეუცურა, თავი უკან გადაუწია და ტუჩზე უკბინ, გაეღიმა ჯიქიას, ძლიერი ბიძგისგან ხმა ვერ გააკონტროლა ქეთამ, საბოლოოდ ხმამაღალი წამოკვნესებით მიაღწია ზენიტამდე. -ვგიჟდები შენზე. -მხარზე ჩამოადო შუბლი.
-ბარემ მითხარი მიყვარხარო. -თმებზე მოქაჩა.
-მაგის დროც მოვა. -ხელები მოკიდა სახეზე, ტუჩები მიაწება საყვარელ ბაგეებს, ღრმად შეისუნთქა და ნელა მოშორდა. -ეხლა დიდი სიამოვნებით დავლევ ყავას.
-მიდი და გაიკეთე, მე ეს უნდა გავწმინდო. -სიცილით ჩამოხტა, სველი ტილო მოიმარჯვა და დიდი მონდომებით დაიწყო მაგიდის წმენდვა. ყავით ხელში კედელზე მიყუდებული იდგა ჯიქია და გაღიმებული უყურებდა ქეთას.
-ჩაიცვი თორე მეორედ მოგიწევს მაგის გაწმენდვა. -უკანალზე მიარტყა და სამზარეულოდან გავიდა. ნახევარ საათში სახლი დატოვეს და სასაფლაოსკენ აიღეს გეზი. კვლავ მომღიმარი იყურებოდა საფლავის ქვიდან ნათია, ხელკავ გამოდებული იდგა გიგასთან ერთად.
-ეს ფოტო მე გადავუღე.
-ვიცი. -ხელი გადახვია ქეთას და შუბლზე მიაკრო ტუჩები.
-ლამაზია არა? -ნაცნობი, მაგრამ მაინც უცნობი ხმა მოესმათ უკნიდან, მაშინვე მისკენ შეტრიალდნენ, გაოცებულები უყურებდნენ ორმოცდახუთ წლამდე ქალს.
-გიგა მეჩვენება თუ შენც ხედავ?
-დავიჯერო სიგარეტში იყო რამე? -ანთებულ ღერს დახედა, მერე ისევ ქალს შეხედა.
-თქვენ ვინ ხართ? -ხელი მოუჭირა წელზე ჯიქიას.
-თათია. -ხელი გაუწოდა გაშტერებულ ქეთას. -როგორ გავხარ დედაშენს. -ნაღვლიანი ღიმილი აჰკვროდა სახეზე.
-რატომ გავხართ ასე? -შოკში იყო ბოჭორიშვილი. პირდაღებული უყურებდა ნათიას ასლს.
-ჩემი ტყუპისცალი იყო. -ისევ ის ღიმილი, რომელიც ძალიან გავდა ნათიას.
-კი მაგრამ…
-ეჭვი არ მეპარება რომ ჩემზე არაფერი იცი.
-რატომ?
-გრძელი ამბავია, ასე რომ ვთქვათ დიდი ხნის წინ ძალიან ვიჩხუბეთ.
-ისეთი რამოხდა რომ ცხოვრებიდან ამოგშალათ?
-როგორც უკვე გითხარი გრძელი ამბავია.
-დაკრძალვაზე არ მინახიხართ.
-არ ვყოფილვარ, აქ არ ვცხოვრობდი.
-ანუ ჩემი დეიდა ხართ?
-სწორედ მიხვდი. -წითელი ვარდები დაალაგა საფლავთან.
-ძალიან გავხართ. -თვალს ვერ აშორებდა ქეთა.
-დედაჩვენიც ვერ გვარჩევდა ხანდახან. -ჩაიცინა.
-ასე მგონია ნათიას ველაპარაკები. -მიშტერებული უყურებდა ჯიქია. -ბოდიშით უბრალოდ ხმაც კი მისნაირი გაქვთ.
-არაუშავს. -თბილად გაუღიმა.
-სალაპარაკოდ გცალიათ?
-დიდი სიამოვნებით ვილაპარაკებდი დიშვილთან.
-გიგა შენ რას იზავ? -ქვემოდან ახედა.
-ჯერ კომპანიაში უნდა მივიდე, მერე ლანასთან. -შუბლზე აკოცა.
-მიდი მაშინ და საღამოს გნახავ.
-ლანასთან არ წამომყვები?
-მაგაზე არ გვილაპარაკია, თან მგონი თათიასთან ბევრი სალაპარაკო მექნება.
-გაგიყვანთ მაშინ.
-ჩემთან წამოხვალთ? -თათიას გახედა რომელიც გაღიმებული შესცქეროდა წყვილს.
-როგორც გინდა.
-წავედით. -კიდევ ერთხელ გახედა დედამისს და მათთან ერთად მანქანისკენ წავიდა. გიგას გვერძე დაიკავა ადგილი და ხელი ჩაკიდა. გული გამალებით უცემდა, სულ ნათია უტრიალებდა თვალწინ.
-თქვენც ნათიასნაირი ხასიათი გაქვთ? -სარკიდან გახედა ჯიქიამ.
-დაახლოვებით, მაგრამ ჩემიდა უფრო გიჟი იყო.
-ხშირად ჩემი და ეგონათ ხოლმე. -სიცილით მიტრიალდა უკან. მალევე მივიდნენ კორპუსთან. -გელოდები ხომ იცი? -საჩვენებელი თითი დაუქნია ჯიქიას.
-თუ ვინმესთან არ დავრჩი მოვალ.
-როგოორ? -წარბები ასწია ბოჭორიშვილმა. -გიგა იცოდე…
-მაგვიანდება. -მოწყვეტით აკოცა, ქეთაც გადახტა მანქანიდან და იქამდე გააყოლა თვალი მანქანას სანამ კორპუსებს არ მიეფარა.
-შეყვარებულია?
-ყველაფერია. -ჩაიცინა და წინ გაუძღვა დეიდამისს. -13 წლიდან ვიცნობ. -სახლის კარი გააღო, ჯერ თათია შეატარა, შემდეგ თვითონ შევიდა. -ეს სახლი მამამ უყიდა დედას, მერე მამა გააგდო და მარტო ვცხოვრობდით.
-ერთხელ ნამპყოფი ვარ აქ, მაშინ რამდენიმე თვის იყავი.
-მართლა?
-კი.
-ყავას დალევთ?
-სიამოვნებით.
-გიგას რაც შეეხება, სამიწელი მეგობრები ვიყავით. -ყველაფერი დაწვრილებით მოუყვა, სურათებიც აჩვენა. -რამდენიმე დღისწინ შევირიგე.
-ისევ გიყვარს?
-ყველაზე მეტად. -ღიმილით დაასხა ყავა. -თქვენ გყავთ შვილები?
-კი, ბიჭი და გოგო.
-დიდები არიან?
-ბიჭი შენზე ერთიწლით დიდია, გოგო 19ისაა.
-მიხარია.
-თქვენობით ნუ მელაპარაკები, თავს მოხუცად ვგრძნობ.
-კარგი.
-ქეთუუს მოვედი! -კარები შეხსნა კოტემ, გააზრება ვერ მოასწრო ისე ააფრიალა ხელში ბოჭორიშვილი და რამდენჯერმე დაატრიალა.
-ჩემს გარეშე რატომ ხარ კარგ ხასიეთზე? -კისკისით კითხა.
-ნათია? -თვალები ჭყიტა ფანგანმა. -ქეთა შენც ხედავ? მგონი ის ჭიქა რომ გავტეხე გუშინ მაგიტომ გამომეცხადა.
-რა ჭიქა გატეხე?
-ნათიას საყვარელი რომ იყო.
-კაი სად ხედავ ნათიას ნუ ღადაობ.
-მოიცადე ვერ ხედავ ეხლა ამ ქალს აქ რომ ზის?
-ვინ ქალს?
-ქეთა ნუ მეთამაშები.
-გამარჯობა. -ხელი გაუწოდა თათიამ.
-გამარჯობა?
-თათია, ნათიას ტყუპი.
-რაა? -თვალები ჭყიტა. -კოტე.
-მეც ეხლა გავიცანი, ჯერ არაფერი მოუყოლია და თუ გინდა დაჯექი და მოვუსმინოთ.
-მართლაა?
-ვერც კი წარმოიდგენთ ვინ შემხვდა! -ლაპრაკით შევიდა სახლში არჩვაძე. -ის იდიოტო ზუკა გამეჩითა და… -ადგილზე გაშეშდა როგორც კი თათია დაინახა. -მკვდარი აღსდგა! -პირჯვარი გადაიწერა და ცრემლები გადმოსცვივდა.
-ღმერთო შენ მიშველე. -თავი დადო მაგიდაზე. -დეიდაჩემია!
-არარსებობს.
-ლუკაც მოვა?
-მაშოსთან უნდა წასულიყო და რავიცი. -თვალს ვერ აშორებდა ქალს.
-როგორ გავს არა ელ? -ხელი გადახვია კოტემ.
-გაჭრილი ვაშლივით.
-თათი ეს ელენეა.
-ნათია თათია. -ჩაიცინა და კისერზე შემოხვია ხელები ქალს. -მიხარია თქვენი გაცნობა.
-მეც. -თბილად გაუღიმა.
-ორი დეიდაშვილი მყოლია გოგო, აზრზე ხართ?
-მაგარია.
-ისა თუ მარტო საუბარი გსურთ წავალთ ჩვენ და ცოტახანში მოვალთ.
-არა კოტე იყავით, მეც მალე უნდა წავიდე. რაც გინდა მკითხეთ.
-ის გავიგე რომ ნაჩხუბრები იყავით მაგრამ მე რატომ არ გიცნობდით?
-პატარაობაში რამდენჯერმე გნახე, მე დიღმის მასივში ვცხოვრობდი, რამოდენიმე წლის წინ ამერიკაში წავედი.
-გასაგებია. ლალიც არ გახსენებდათ.
-ლალის ხშირად ვნახულობდი.
-არ ვიცი რა ემოცია გამოვხატო.
-თუ როდისმე დედის დახმარება დაგჭირდება, ნებისმიერ დროს შეგიძლია მნახო, მართალია დედაშენი არ ვარ მაგრამ ბევრ რამეში ვგავარ. -თვალი ჩაუკრა.
-მადლობა.
-შენი დეიდაშვილების გაცნობა თუ მოგინდება გაგაცნობ.
-რათქმაუნდა მინდა. -კარებზე ბრახუნი გაისმა, ქეთაც მობოდიშებით გავიდა გასაღებად. -არარსებოოობს! -ბოლო ხმაზე დაიყვირა და კარებში მდგარ ბიჭს შეახტა.
-კაი ნუ ჩამინგრიე ყველაფერი. -სიცილი აუტყდა. -ნახე ორი კვირაა არ გინახივარ და უკვე როგორ მოგენატრე.
-აქ რა გინდა არანოლმალურო?
-ჩამოვედი და ეგრევე შენთან მოვაჭერი.
-როდის ჩამოხვედი?
-სამი დღის წინ.
-მერე აქამდე არ უნდა მოსულიყავი?
-მისამართი დამავიწყდა, დღეს ვიშოვე და მოვედი. -მთელი ძალით ხვევდა ხელებს. ლოყები დაუკოცნა და ბოლოს ძლივს მოიცილა სხეულიდან.
-მომენატრე. -ყურადღებით შეათვალიერა თოკა. შავები ეცვა და ყავისფერი თმები ოდნავ წამოზრდოდა.
-მეც.
-მოიხსენი ეს სათვალე დამანახე შენი ცისფერი თვალები. -უცებ მოაცალა და კიდევ ერთხელ ჩაეხუტა.
-რატომ ვეჭვიანობ? -მკერდზე ხელებდაკრეფილი უყურებდა კოტე.
-კოტე ეს თოკაა, ერთად ვცხოვრობდით ოთხი წელი.
-გამარჯობა. -ხელი ჩამოართვა გაბუნიამ.
-რა სექსუალური ბიჭია. -გვერძე ამოუდგა კოტეს ელენე.
-ეს ელენეა.
-ქეთას მონაყოლიდან გიცნობთ. -ორივეს გაეკრიჭა.
-თოკა დეიდა ვიპოვნე დღეს.
-როგორ ტო? დედაშენს ხო და არ ყავდა.
-რამდენი სცოდნია ამას. -წარბი ასწია ფანგანმა.
-ბევრი. -ჩაიცინა.
-მოდი შენც გაგაცნო. -პადრუში გაუყარა და სამზარეულოში შეიყვანა.
-დედა? აქ რა გინდა? -თვალები ჭყიტა გაბუნიამ.
-შენ რა გინდა? -ჯერ შვილს გახედა, მერე ქეთას და თორნიკეზე ჩაბღაუჭებულ ხელს.
-ქეთა ჩემი სისტრაა. ოთხიწელი ამასთან ვიყავი. -თმები აუჩეჩა.
-მოიცა მოიცა. -დაბნეულმა ჩაილაპარაკა ბოჭორიშვილმა. -თათია დედაშენია?
-ჰო, მაგის ტვინისბურღვას გამოვექეცი და შენთან ამოვყავი თავი. -მაგიდიდან ვაშლი აიღო და გემრიელად ჩაკბიჩა.
-თათია დედაჩემის ტყუპია თოკა.
-რაა? -ვაშლი გადასცდა და ხველება დაიწყო.
-ანუ რა გამოდის, ამდენი წელი დეიდაშვილთან ვცხოვრობდი და არ ვიცოდი? -გაოგნებულმა ჩაილაპრაკა.
-ჯანდაბა დედა?! -დაბღვერილმა გახედა თათიას. -ქეთა რომ შემყვარებოდა მერე რაუნდა მექნა? იქნებ ცოლად მომყავდა? გავიჩითებოდით მუსულმანებივით ბიძაშვილებზე რომ ქორწინდებიან. რატომ არ მითხარი დეიდაშვილი თუ მყავდა. ან შენ კიდე ვერ მანახე დედაშენის ფოტო?
-ხომ გითხარი არ მქონდა წამოღებული.
-ჯანდაბა, მაგრად ვართ გადარჩენილები შენ თავს ვფიცავარ. -სახეზე ჩამოისვა ხელი.
-გამოვშტერდი. -გვერდიგვერდ იდგნენ კოტე და ელენე.
-შოკში ვარ. -პირი ჰქონდა დაღებული არჩვაძეს.
-მაგრად უბერავთ ეს ცოლქმარი.
-წესიერად ილაპარაკე! მერავიცოდი ამერიკაში თუ დეიდაშვილს ნახავდი.
-აზრზე ხარ ქეთა? -ხელი გადახვია. -დეიდაშვილი ყოფილხარ გოგო.
-ოთხიწელია გიცნობ და ეხლა ვიგებ რომ ჩემი დეიდაშვილი, ჩემი თოკაჩიკიკა სახლიდან დეიდაჩემს გამოექცა.
-ეგ რაარის გოგო, მაშინ მაგარი მთვრალი რომ ვიყავი და იზაბელაში მერეოდი, კიდევკარგი არაფერი არ მივქარე. -თმები აიჩეჩა ნერვიულად. -აუ დედა ჩუმათ რომ ხარ მაგრად ვღიზიანდები, სულ ლაპარაკობ და რაღა ეხლა მოგინდა გაჩუმება?
-ჩვენ ჩავალთ, სასმელს ვიყიდით სასუსნაოებთან ერთად და მალე მოვალთ. -ხელი გადახვეული გავიდა სახლიდან ელენესთან ერთად.
-კაი ვაღიარებ ეგ ვერ გავთვალეთ მე და დეიდაშენმა რომ შეიძლებოდა ჩვენს შვილებს ერთმანეთი ენახათ, მაპატიეთ აქამდე რომ არ იცნობდით ერთმანეთს. ამის მოსმენა გინდოდა?
-მთლად ვერ მაკმაყოფილებს, პროსტა რა მოვიმოქმედო მაგას ვერ ვფიქრობ, ან რა უნდა გკითხო ეგეც არ ვიცი.
-საერთოდ სად ჯანდაბაში დაეხეტებოდი ეს ორი დღე?
-იმდენად ვღიზიანდები თქვენთან ყოფნით გაგირბივარ.
-ოთხიწელია ვიცნობ და დღემდე ვერ გავიგე რას გერჩის. -მხრები აიჩეჩა ბოჭორიშვილმა.
-ხუთი წელია ეგ კითხვა მაწუხებს შვილო, ყოველთვის პოულობს მიზეზს სახლიდან წასასვლელად...
-გაჩუმდი! -უცებ წამოიყვირა, ძარღვები ამოებერა სიბრაზისგან, მუშტი შეკრა და მეორე მხარეს გაატრიალა თავი. -ძალიან კარგად იცი რატოც მივდივარ! იცი მაგრამ ჩემი სახში ყოფნის მაგივრად შენს ს*რ ქმართან ყოფნა გირჩევნია რომელიც მივლინებაში თავის საყვარელთან ერთად დადის და შენ მაგრად კი*იხარ! -თითი მიუტანა ცხვირწინ. -ყველაფერი იცი მაგრამ თავს იშტერებ ან მე მაშტერებ!
-რას ამბობ? -თათიამაც მოუმატა ხმის ტონს.
-მშვენივრად ხვდები რასაც ვამბობ! ლიზას გამო ვიკავებ თავს, ყველაფერს ჩემი დის გამო ვითმენ, იმიტომ რომ შენი სი*ი ქმარი მაგრად უყვარს! არაფერს ვამბობ და ორივემ გადა*ჯვით!
-ეგ სი*ი რომ არა ვერ იგულავებდი ტაშფანდურასავით! ყოველ კვირას მამაშენი გირიცხავდა კარტაზე ფულს!
-ტრა*ში გაიკეთეთ თქვენი ფული! ერთ ცენტსაც აღარ ავიღებ მაგ ფულიდან! -დაყვირება და სახლიდან გავარდნა ერთი იყო, იმხელაზე გაიჯახუკა კარები, რამის ჩამოიღო.
-კარგად ხარ? -მხარზე დაადო ხელი.
-არ ვარ! -ცრემლები გადმოსცვივდა თათიას. ხელები მოხვია ქეთას და ჩაეხუტა. -დიდიხანია ვიცი რომ მღალატობს.
-რატომ არ ეყრები?
-მიყვარს.
-დებილი ქალივით იქცევი თათი. -ლოყაზე აკოცა. -აქამდე უნდა გაშორებულიყავი და მიხვდებოდა შენს ფასს.
-ვერ შევძელი, პატარა აღარ ვარ განქორწინებებზე და თავიდან გათხოვებაზე რომ ვიფიქრო.
-რა პროფესია გაქვს?
-დიზაინერი ვარ, ჩემი მაღაზია მაქვს ამერიკაში.
-მერე რა გიშლის ხელს? ჩამოიტანე ყველაფერი, აქ გახსენი მაღაზია, ქართველები მოდაზე დამონებული ხალხი ვართ, ეგრევე აიტაცებენ, თან მითუმეტეს თუ ამერიკიდან ჩამოხვედი უფრო დაევასებათ.
-მეშინია, ეგრე ადვილი არ არის.
-კარგი რა, ნათიას და ხარ ბოლობოლო, ქალმა ხუთიწლიდან მარტო დაიწყო ჩემი გაზრდა ყველანაირი დახმარების გარეშე, შენ უკვე ამხელა შვილებიგყავს, მარტო ის გევალება რომ თავს მიხედო, რათ გინდა სხვისი ნაფერები კაცი გვერდით?
-დრო მჭირდება.
-რათქმაუნდა, თუ რამეა შენს გვერდით ვარ, ბოლობოლო დეიდა ხარ.
-ერთადერთი რითიც შეგიძლი დამეხმარო თორნიკესთან ყოფნაა. გეცოდინება უკვე რომ ფიცხი ხასიათი აქვს და ადვილად ფეთქდება.
-კი ვიცი.
-ყურადღება მიაქციე რა, შენს გარდა არავის უჯერებს დარწმუნებული ვარ.
-ეგ ჩემი საყვარელი საქმეა. -სიცილით გააცილა კარებამდე.
-გნახავ კიდევ. -გაუღიმა და ნელნელა წავიდა კიბეებისკენ. სახლში შებრუნებულმა ისღა მოიფიქრა თორნიკესთვის მესენჯერით დაერეკა.
-წავიდა?
-ხო ამოდი. -სწრაფად გაუთიშა, ხუთ წუთში კი ქეთასთან ერთად დივანზე იჯდა.



შეიძლება ცოტა უცნაურად ჩავაკვეხე თათია მაგრამ
მიხვდებით შემდეგ ტავში მიზეზს :დდ <3
მოუთმენლად ველოდები თქვენს შეფასებებს...