დილით მთლიანად დაბუჟებულმა გავიღვიძე, თავი წამოვწიე მაგრამ ისე მეტკინა ყველაფერი რომ მაშინვე ჩემს ადგილს დავუბრუნდი. დამიანეს გადავხედე, ჩემკენ იყო გადმობრუნებული და მისი დიდი ტორი მუცელზე მედო. მისკენ გადავბრუნდი და სახეზე თითებით ფერება დავუწყე, ჩემი ხელებით დავლაშქრე მისი სახის ყველა ადგილი, თან გუშინდელ დღეს ვიხსენებდი და მეღიმეგოდა. მისკენ მივიწიე და ტუჩებზე ნაზად შევეხე, უკან ვბრუნდებოდი როცა წელზე ხელი მომხვია და ახლა მთლიანად მასზე ვიწექი.
-ჩემი კატა ცოლი ვერისვენებს.-ყელშ მაკოცა და წელიდან ხელი ქვემოთ, საჯდომისკენ ჩააცურა.
-დამიი.
-ჰო ჩემო ზე სექსუალურო ცოლო?-გაიცინა.
-იცი რომელი საათია?
-რომელი?
-სამის ნახევარი! ადექი მშიააა.-ვბურტყუნებდი და ვცდილობდი მისი ხელებისთვის ყურადრბა არ მიმექცია რომლებიც ჩემს სხეულს აღაგრძნებდნენ.
-დილის დოზა უნდა მივიღო ისე არგაგიშვებ.-გაიცინა და ერთი ხელის მოსმით გამაშიშვლა და ჩემი სხეულის ფერება უფრო მძაფრად დაიწყო.
-დამიი.-ამოვიკვნესე.
-რაო პატარა?-ვნებისგან ხმა უფრო დაუბოხდა. მისი სურნელი მაგიჟებდა, ჭკუიდან გადავყავდი. ხმა ვეღარ ამოვიღე, ჩემს ტუჩებს დაეწაფა და ახლა უკვე სწრაფად შემოვიდა ჩემში. მერე უცბათ, მარტივი მოძრაობით მის ზემოთ მომაქცია და კარგად დააკვირდა ჩემს სხეულს.
-რას აკეთებ?-სახეზე გავწითლდი.
-მრავალფეროვნება ფისო.-მითხრა და ახლა თვითონაც წამოჯდა. სასტუმროს ოთახში ჩვენი სიამოვნების ხმები ისმოდა. კულმინაციის შემდეგ კი მის სხეულზე ძალაგამოცლილი მივესვენე. ცოტახანს ასე ერთმანეთში ახლართულები ვიწექით, მერე კი ისევ ჩაგვეძინა. ტკბილი ძილი გარანტირებული მქონდა, მე ხომ ჩემი საყვარელი მამაკაცის მკერზე ვიყავი აკრული და მის გულისცემას ვუსმენდი. რომ გამეღვიძა, თმაზე ვგრძნობდი თლილი თითების შეხებას და შუბლზე გახხურებულ ტუჩებს.
-დამიი.
-გაიღვიძე ფისო?-წამოვიწიე და ისევ ტკივილი ვიგრძენი, ისევ ისე ვიწექით და საკმაოდ მოუხერხებელ მაგრამ სასიამოვნო განცდას ტოვებდა ეს ყოველივე. სწრაფად მოვშორდით ერთმანეთს და უსიამოვნო სიცარიელე ვიგრძენი.
-გავიდეთ, სირცხვილია.-სიცილით ვთქვი. ჩემი ტელეფონი აზუზუნდა, ქეთა იყო.
-მოწყდით ცოტახანს ერთმანეთს ჩვენც აქ ვართ რავიცი.-სიცილით მითხრა და დემეტრეს როხროხიც გავიგე ყურმილის იქედან.
- ნახევარ საათში ჩამოვალთ.-სიცილითვე ვუპასუხე და საწოლიდან წამოვდექი.- ვიბანავებ და ჩავიდეთ რაა.-ყელში ვაკოცე.
-მეც ჰოარ შემოვსულიყავი?-ეშმაკური მზერა მესროლა.
-საღამომდე დაიწყნარე შენი მამაკაცური ღირსება ჩემო ზესიმპატიურო ქმარო.-სიცილით ვუთხარი და სააბაზანოში შევიკეტე. სწრაფად მივიღე შხაპი და პირსახოც შემოხვეულიგავედი საძინებელში. დამიანე ფანჯარასთან იდგა და სიგარეტს ეწეოდა. ნათლად ვხედავდი მის დაკაწრულ ზურგს და ამის გახსენებაზე სახეზე ავწითლდი, ვიგრძენი. მერე შემობრუნდა და ვნებიანი თვალებით მიყურებდა დანამულ ტანზე. ჩემკენ დაიძრა და შუბლზე მაკოცა. სააბაზანოში შევიდა მე კი ჩაცმა დავიწყე. შავი ჯინსი და შავი როლინგი ჩავიცვი, ყელიანი, იმდენი ნაკბენი და დალურჯებული მქონდა სარკეში რომ ჩავიხედე შემეშინდა.ფეხზე შავი მაღალყელიანი ფეხსაცმელი ამოვიცვი და თმის დავარცხნა დავიწყე. სააბაზანოდან წელზე პირსახოც შემოხვეული დამიანე გამოვიდა. მისი დანამული სხეულის დანახვისას უნებურად ჰორმონები ამითუხთუხდნენ მაგრამ ჩემი უხამსი ფიქრებისგან თავის დასაღწევად ერთიორი ჩავახველე და ისევ თმის ვარცხნა დავიწყე. დამიანემ გველურად ჩაიცინა, აშკარად მიმხვდა ფიქრებს და ტანსაცმლით ხელში ისევ სააბაზანოს მიაშურა. ჩემი წაბლისფერი, ტალღოვანი თმა მხრებზე დავიყარე და ფანჯრიდან ხედს გავხედე. ცოტახანში უკნიდან დამანე მომეხუტა და მხარზე მაკოცა. მერე შავი დუტის ქურთუკიმომახურა და ისევ ჩამეხუტა.
-ჩავიდეთ.-მითხრა და ყელში მაკოცა. მისკენ მივბრუნდი და ჩემსავით ჩაცმულ დამიანეს ღიმილით ავატარ-ჩავატარე მზერა. ოღონდ ერთი განსხვავება იყო, მისი მაისური ზუსტად მისი თვალებისფერი იყო, მუქი ნაცრისფერი.
-ჩემი ზესიმპატიური ქმარუკა.-ფეხისწვერებზე ავიწიე და ყვრიმალზე ვაკოცე. ხელი ღიმილით გამომიწოდა და მეც მის თითებში ჩემი თითები ავხლართე. ნომერი დავტოვეთ და ლიფტში შევედით. პირველ სართულზე ჩავედით და რეგისტრატურაში ბიჭს რაღაც ანიშნა, მანაც თავი დუკრა და გვერდით მდგომ პერსონალს ოთახის გასაღები გადასცა. ჩვენ რესტორანში ჩავედით და დიდი შუშის კედლიდან ნათლად დავინახე ყაზბეგის დათოვლილი, ამაყად აღმართული მთები. იქვე ჩენებიც ისხდნენ და რაღაცაზე იცინოდნენ.
-რახან ესენი გამოჩნდნენ რაღა გვიჭირს.-ხელები აღმართა ზემოთ დემეტრემ.
-მანდ არ მომიყვანო ამილახვარო.-სიცილით უთხრა დამიანემ. მე კი ლუკას და დამინეს შორის ჩავჯექი. ლუკას ლოყაზე ვაკოცე და ხალხს გადავხედე.
-რატო მიყურებთ მასე?-უდარდელად ვკითხე და ოპიციანტს ყავა და შოკოლადის ნამცხვარი შევუკვეთე. ერთაქდ აიჩეჩეს მხრები ყველამ სათითაოდ მე კი დამიანეს გადავხედე.
-თალები გიბრწყინავს.-გადმომჩურჩულა ლუკამ და საფეთქელზე მაკოცა, მე კი თავი ჩავხარე და გავუღიმე.
-დამიანე, სხვენის გაკეთება მოგიწევს შენი ცოლისთის.-სიცილით უთხრა იოანემ.-ცოლი... რაღაცნაირად ჟღერს, სანდრა და ცოლი.
-მშვენივრად ჟღერს.-მხრები აიჩეჩა დამიანემ.
-აუ სიძეეე. რამაგრად ჟღერს ტოო. მოიცა ეხლა შვილი როგეყოლებათ დიშვილი იქნება თუ ძმიშვილი?-ჩაფიქრებულმა თქვა ლუკამ.
-ყველავარიანტში ბიძა გამოდიხარ ამიტომ მაგაზე ნუინერვიულებ შენ.-უთხრა დამიანემ და ჟურნალი გაშალა.-ჰოგითხარი.-ჟურნალი მაჩენა სადაც ჩემი და მისი ფოტო იყო პირველ გვერდზე, ტანგოს ცეკვის დროს.
-კარგი კადრი კი აურჩევიათ.-სიცილით ვთქვი და ნამცხვრის ნაჭერი შევჭამე. ჩემი ტელეფონი ამღერდა და დედას ნომერი რომ დავინახე ახლა გამახსენდა რომ არაფერი მითქვამს მათთვის.-ლუკა უთხარი?
-იცოდნენ.-თვალი ჩამიკრა მე კი გაავებული მზერა ვტყორცნე, კმაყოფილად მომზირალ დამიანეს. ტელეფონს ვუპასუხე და სპიკერზე ჩავრთე.
-ჰოო დე.
-გილოცავთ, ჩემოპატარა გაბედნიერებას. ბედნიერი გოგო ყოფილიყავი დეე და შვილიშვილები მინდა რაც შეილება მალე.
-მადლობა დეე.-სიცილით ვუთხარი.
-მამას პრინცესაა, ვისკის ვალი აქვს სიძეს იცოდე.-სიცილით მითხრა.
-გავითვალისწინებ სიმამრო.-ახლა უკვე დამიანემ ამოიღო ხმა. მერე გავთიშეთ და დამიანე მომიბრუნდა.-ეგ გხსოვდა?
-არა შენ?
-არც მე.-ჩურჩულით ვლაპარაკობდით და მერე ერთად ავხარხარდით.
-ამათ სულ გაუფრენიათ.-ხელი ჩაიქნია აქამდე ჩუმათ მყოფმა დემეტრემ.
-ჰოკარგადხარ ჩემიძმა შენ?-დამიანემ გადახედა ეჭვით. ეს ჰო მიძინებული სერიოზული დემეტრე იყო.
-იმისხელში როგორ ვიქნები?-მართასკენ გვანიშნა რომელიც გაბუსხული იჯდა.
-რამოხდა?-სიცილით გავხედე ორივეს.
-ეტყვი თუ მევუხრა?-შუღრინა მართამ.
-მე ვეტყვი.-მოკლედ მოუჭრა.-მოკლედ პატივცემულო ხალხო, დილით, სანამ ქალბატონი მართა სააბაზანოში იყო შესული, მე მშიოდა ამიტომ პერსონალს დავურეკე და საუზმე შევუკვეთე. ეს კი ზუსტად იმ დროს გამოვიდა პერსონალს რომ გავუღიმე და ალბათ ახსნა აღარ სჭირდება იქ რა ამბავიც დაატრიალა.-ხელი ჩაიქნია სიცილით დემეტრემ.
-ნეტა ამათ ეშველოთ და სხვათურამე მინდოდეს რა.-იოანეს მიეკრა სალი.
-აბა რძალუკ პროექტზე მუშაობა დაიწყეთ?-უკნიდან გაბრიელის ხმა გავიგე.
-გაბოო. მოდი გაგაცნო ხალხი.-ფეხზე წამოდგა დამიანე.-ნუ ქეთათოს იცნობ, ეს ქეთათოს საქმრო და სანდრას ძმაა ლუკა. ის დემეტრე, სალი, იოანე და მართა. ეს ჩემი ბიძაშვილია გაბრიელი.
-სასიამოვნოაა.-ერთხმად თქვეს და გაბრიელიც ჩვენს გვერდით დაჯდა. კიდევ ცოტახანს ვიყავით იქ, მერე დავიშალეთ, ნომერში ავედით და ნომერში შესვლა და დამიანეს ტუჩებზე დაცხრობა ერთი იყო.
-გემრიელო.-ვუთხარი და ახლა ყელში ვაკოცე, სიამოვნებისგან თვალები მინაბა.
-ვიღაცას ძალიან გაუტკბაა.-სიცილით და ვნებამორეული ხმით მითხრა და წამში გამხადა ტანსაცმელი. ლოგინზე დამაწვინა და მთელი სხეული დამიკოცნა. მერე თითები სა*ოზე ჩააცურა და რიული მოძრაობები დაიწყო. იცის რომ ცუდად მხდის. მეორე ხელი მკერდზე ჩამავლო და მომიჭირა, კვნესა ამომხდა.-როგორი სველი ხარ პატარავ? ასე გინდივარ?-ყურთან მეჩურჩულებოდა და თან სველ კოცნებს მიტოვებდა. ცოტა ხანში კი მის მკერდზე მ ედო თავი და გახშირებული სუნთქვის დარეგულირებას ვცდილობდი. მისი თითები ჩემს თმაში იხლართებოდნენ მე კი მორფეოსის სამყაროში ვიძირებოდი. კიდევ 1 კვირა ვიყავით ყაზბეგშ შემდეგ კი ისევ თბილისში დავბრუნდით. მთელი გზა მეძინა, თბილისში რომ ჩავედით დამიანეს თბილმა თითებმა გამაღვიძეს.-ჩემო პატარა გაიღვიძე ჩამოვედით, თან შენთვის სურპრიზი მაქვს.-მიჩურჩულა და შუბლზე მომაკრო ცხელი ტუჩები. თვალები გავახილე და დამიანეს ლოყაზე ვაკოცე. მანქანიდან გადავედით, ახლა უკვე ჩვენი სახლის წინ ვიდექით და ხელიხელ ჩაკიდებულები მივუყვებოდით სახლისკენ მიმავალ გზას. დამიანე დაცვას მიესალმა და სახლში შევიდა. ამ სახლში 2ჯერ ვარ ნამყოფი როგორც სტუმარი ახლა კი ისე როგორც დიასახლისი. საძინებლისკენ გამიძღვა და ჩემოდნები ხელში აიტაცა. გემოვნებით მოწყობილ საძინებელშ შემიყვანა, ყველაფერი ნაცრისფერში და თეთრში იყო შავი დეტალებიც აქა-იქ შესამჩნევად ყვიროდნენ, საბოლოოო ჯამში გემოვნებიანი ოთახი იყო თან საკმაოდ.-აქეთ მოდი.-ღიმილით მითხრა და ერთ-ერთი ოთხის კარი გააღო. შუბლზე ამივიდა თვალები იმხელა გარდერობი გადამეშალა თვალწინ.
-ვაიმე დამიანე ეს..
-ეს შენი სამფლობელოა, მარცხნივ შენი იყოს, მარჯვენა მხარე ჩემია.-სიცილით მითხრა და უკვე დაკიდულ მის პიჯაკებზე მანიშნა.
-საუკეთესო ხარ ქმარუკაავ.-ყელზე ჩამოვეკიდე და მხურვალედ ვაკოცე.-უი მართლა, ჩემ მშობლებთან წავიდეთ საღამოს თან დანარჩენ ბარგსაც წამოვიღებ.
-ანუ საღამომდე დრო გვაქვს?-ეშმაკურად შემომხედა და ხმაში ვნების ნოტები გაუკრთა.
-საღამომდე მხოლოდ შენი გახლავარ.
-საღამოს მარტო ჩემი აღარ იქნები?
-მე სულ შენი ვიქნები!-მოკლედ მოვუჭერი და კიდევ ერთხელ ვიგემე ის დიდი სიამოვნება რასაც დედამიწელები სექსს ვუწოდებთ. კიდევკარგი დამიანეს დედა უკან დაბრუნდა თორემ ქმარს დავაიმპოტენტებდი. ექვსი საათისთვის უკვე სარკის წინ ვიდექი დამიანესთან ერთად და შავ კაბას ვისწორებდი. თმა გაშლილი და დატალღული მქონდა როგორც ყოველთვის, მხრები და ლავიწები მოშიშვლებული. ფეხზე შავ-თეთრი ვანსები მეცვა და ტყავის მოკლე ქურთუკს ვიხდენდი. ტუჩზე შინდისფერი პოადა მკრთალად წავისვი და დამიანეს ვაკოცე ლოყაზე, რომელსაც ასევე ტყავის ქურთუკი, შავი როლინგი და შავი ჯინსი ეცვა.-მზად ვარ!
-წავედით, როგორციქნა.-შვებით თქვა და კარებში წინ გამატარა. მთელი გზა სიმღერებს ვყვებოდით და ვიცინოდით. სახლთან რომ მივედით მანქანა ეოში შეიყვანა და ხელიხელ ჩაკიდებულები წავედით სახლის კარისკენ. სახლისკარი შევგლიჯე და ყველას მზერა მივიბყარი.
-მოვედით ხალხოოოო.-შევყვირე და დაველოდე როდის გამოვიდოდა ქოთ-ქოთით დედაჩემი სამზარეულოდან მამა კი მარნიდან ღვინის თანხლებით. ხალისიანი მოკითხვის შემდეგ დამიანე გარეთ გავიდა და ცოტახანში მუყაოს პარკით ხელში შემობრუნდა. მამაჩემი და ის ერთხმაში იცინოდნენ.
-ახლა არმითრა რო ის არის რასაც ე ვფიქრობ.-სიცილით თქვა მამაჩემმა.
-ცოლის ვალს გიბრუნებთ.-თქვა და პარკი მამას გაუწოდა. მანაც სიცილით გამოართვა და იქვე ალკოჰოლებისთვის განკუთვნილი კუთხიდან ვისკის ჭიქები გამოალაგა. ვისკი ჭიქებში ჩამოასხა და ყველას სათითაოდ დაგვირიგა.
-მაა, თქვენი სადღეგრძელო იყოს.-ჭიქა აწია მამამ, ცრემლიანი თვალებით შემომხედა და დედას ხელი გადახვია.-ბედნიერები იყავით და ყოველთვის, მთელი ცხოვრება ისე გიყვარდეთ ერთმანეთი როგორც მე მიყვარს ჩემი ცოლი.-ღიმილით გადახედა დედას და ვისკი მოსვა.-მართლა კარგი ყოფილა, თავის დროზე როარ მოეპარა ერთ მეტიჩარა არსებას აქამდეც გავსინჯავდი.
-შეგეძლო თავად გეყიდა და დაგელია მაა, მე ნუმაბრალებ.-სიცილით ვუთხარი და დამიანეს მივეხუტე.
-მე შენთვის ბედნიერ დღეს უნდა დამელია მაა ეს ვისკი თორე ნებისმიერ წამს შემეძლო დალევა.-სიცილით მითხრა.
-ჩემი მამუციიიი.-მივედი და მაგრად ჩავეხუტე.-ძალიან ძალიან მიყვარხარ მაა.
-მეც ჩემო პატარა.-თავზე მაკოცა და ჩახველების ხმაც გავიგე. დედა იდგა დოინჯშემორტყმული ცალხელზე ფრჩხილებს დიდი ინტერესეთ აკვირდებოდა.
-ნუ ეჭვიანობ დეე, გიბრუნებ შენ ქმარს.-სიცილით ვუთხარი და ახლა მას ჩავეხუტე, მანაც ხელები მომხვია და ობოლი ცრემლი მოიწმინდა თვალიდან. მერეჩაფიქრებულ, მომღიმარ ჩემ ძმას გავხედე და კათაში ჩავუხტი.-აბა ძამიკუნა სენ არაფერს მეტყვი? ოდნავ მაინც იდარდე და გაგითხოვდა, მოჩვენებით მაინც.
-ჩემო სულელო.-გულზე მიმიხუტა და თავზე მაკოცა. მეც თავზე გადავუსვი ხელი და უცბათ წამოვყავი თავი.
-თმა გაქვს გადასაპარსი.-ენა გამოვუყავი და და გოგოებს ვანიშნე ჩემ ოთახში ადითთქო, დედაც გამოგვყვა. გარდერობში შევედი და ოდნავ სევდაც კი მომერია როცა წარმოვიდგინე რომ ყოველ დილით იქ არ ვიწუწუნებდი იმის თაობაზე თუ რა ჩამეცვა.
-აბა რას წაიღებ ქალბატონო ახალ სახლში?-სიცილით ამომიდგა გვერდით დედა.
-დამიჯერე დეე ყველაფერი რომ წავიღო მაინც ვერ გავავსებიმხელა გარდერობის ოთახი დამახვედრა ჩემმა ძვირფასმა ქმარუკამ.-სიცილით ვუთხარი და ხელი გადავხვიე.
-რაც მომეწონება მჩუქნი.-მკაცრად თქვა სალიმ და იმ შარვალს ეცა სულ ჩხუბი რომ მოგვდიოდა რომელი ჩავიცვამდით.
-შენი იყოს.-გავუცინე და მის გაფართოებულ თვალებს რომ შევხედე მეც გამეცინა.-რას მიყურებ, ამდენ ბრამეს მაინც ვერ წავიღებ.-ჩემოდნები გადმოვიღე და ჩემი საყვარელი, დაუთმობელი, განუყრელი ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწყე. მერე აქსესუარების ორი დიდი ყუთიც ჩავდე, ეს ერთადერთია რომლიდანაც ვერაფერს დავთმობ. პარფიუმერიის ყუთიც ავიღე, მერე ფეხსაცმელებს მივადექი. ჰო ეს ცოტა რთული თემაა, ყველაფერი მინდა და ყველაფერი მჭირდება.-დეეე კიდე მჭირდება ჩემოდნებიი.-წამწამების ფახუნით შევხედე.-მანაც თავი სიცილით გააქნია ბავსვიო ჩაილაპარაკა და თავის ოტახიდან მამას და თავისი ჩემოდნებიც გამოიტანა. არასდროს მიყვარდა ჩემოდნები, ხშირად არ დავდიოდი არსად ან თუ დავდიოდი პატარა ჩემოდანიც მყოფნიდა ამიტომ დიდი არც არასდროს მიყიდია. ფეხსაცმელები აკურატულად ჩავდე მამას ჩემოდანში და დანარჩენ ნივთები მეორე ჩემოდანში გადავანაწილე. საბოლოო ვიდექი 6 დიდი და 2 პატარა ჩემოდნის წინ და ისევ სავსე კარადებს ვუყურებდი.-ვინმე ამიხსნის ამდენი ტანსაცმელი რატომ მაქვს?
-შოპაჰოლიკი სასტავი როგყავს დაგავიწყდა?-სიცილით მითხრა ქეთამ და ჩემ საყვარელ მაღალქუსლიან ფეხსაცმელებს დაწვდა.-არმაინტერესებს ამას მჩუქნი, პრემიას ვერეღირსები სარვამარტოდ იცოდე.-სიცილით მითხრა და კოცნა გამომიგზავნა.
-დედა შვილი კი გიჟი გყავს მაგრამ რძალი უარესი გეყოლბა.
-ჩუუ გოგო დედამთილთან ავტორიტეტს მიფუჭებ.
-რაგიჟები მყავხართ.-ოთხივე ჩაგჰვიხუტა და მერე ოპთახიდან გავიდა, ალბათ ყველა დაცოფა და ზუსტად 20 წამში სიმაღლის მიხედვით შემოლაგდნენ ბიჭები ოთახში.
-მარტო ეს არის?-მკითხა დამიანემ და ჩემოდნებს ხელი დაავლო.
-მეტი რაღა გინდა?-გაოცებულმა გავხედე.
-ყოველკვირას კი დადიოდით საყიდლებზე და მარტო ესენი მოგიგროვდა დავიჯერო?
-არაა სავსეა კიდე აქ ყველაფერი, ესენი ყველაზე მეტად მიყვარს უბრალოდ.-გავუცინე და ჩემი ძმის დაღრეჯილ სახეს შევხედე.-ნუ გამიზარმაცდი ძმაო შენ.-ბუზღუნით ჩაიტანეს ყველაფერი ქვემოთ და დამიანეს გიგანტური მანქანის საბარგულში ძლივს დაატიეს. ცოტახანს კიდევ დავრჩით მერე კი ჩვენი სახლისკენ ავიღეთ გეზი. მტელი გზა ვიცინოდით, მერე სახლში მივედით, ჩემი ჩემოდნები დაცვის ბიჭებთან ერთად აზიდან ოთახში, მერე კი მთელ გარდერობში გადავანაწილეთ ტანსაცმელი, ერთად და ისევ ვნების მორევში ჩავიძირეთ. მე ბედნიერი ვიყავი მასთან ეთად და სხვა არავინ და არაფერი მადარდებდა. საერთოდ არავინ და არაფერი, გარდა დამიანესი... დამიანე ბაგრტიონის.



აბა მკითხელო გამიზიარეტ თქვენი აზრიიი <3 მადლობ ვინც კითხულოობთ <3