-იზაბელა გათენდა ადექი. მალე უნდა წავიდეთ...იზაბელააა...იზააა...იზზზ... ცოტახანში ფუტკარივით ბზუილს დავიწყებ. კარგი, შემოგივარდები იცოდე ოთახში. ღმერთოო ეს რა ძილისგუდაა.
_ყველანაირად ეცადა პასუხი მიეღო. ოთახის კარი შეაღო და დაინახა ნაუშნიკები გაეკეთებია და ტკბილად ეძინა.უკან ფრთხილად გამოვიდა, სამზარეულოდან ალუმინის ქვაბი და დიდი კოვზი აიღო. შეიპარა ოთახში და მის თავთან საშინელი განგაში ატეხა. შეშინებული წამოხტა, ძლივს გამოერკვა რა ხდებოდა, ლოგინიდან გადმოვიდა და იკას გაეკიდა..
-ვაიი, ირაკლი დეისაძევ ვერ გადამირჩები. ესე უნდა ხო გაღვიძება? ერთი ცომის საბრტყელებელი ჩამივარდეს ხელში! გვერდებს აგიჭრელებ იმდენს გირტყავ.
-ქალბატონო იზაბელა..
-ასეთი სახით რატომ მიყურებ?
-აბა დაბლა დაიხედე.
_აღმოჩნდა რომ იკას წინაშე საცვლისამარა დარბოდა, წელს ზემოთ გამჭვირვალე მაიკა ეცვა და არც ბუსჰალტერი ეკეთა. კარგად ჩანდა მისი პატარა, მაგრამ ძალიან სექსუალური მკერდი. საკუთარ თავს ახედ-ჩახედა და კივილით გაიქცა საძინებლისკენ..
-კარგი რა იზაბელა! პატარა ბავშვივით იქცევი, ხომ იცი როგორც დას ისე გიყურებ, სიმართლე გითხრა შენზე არც არასდროს ამდგომია. აჰაჰა
-დეისაძეე ამოგწყვიტავ იცოდე..
_ოთახიდან იზას ბრაზნარევი ხმა ისმოდა. რაღაცას ბუტბუტებდა და იკას ლანძღავდა.
-ჩაიცვი?
-არა!
-კაი შემოვდივარ.
_ბუსჰალტერს იკრავდა როცა იკა შევიდა..
-ვერ გაიგე?? არ ჩამიცვავს-თქო!
-აუუ ატრაკებ იზა. ნუ ხარ ფხუკიანი გთხოვ, ჩემთან არ გაგიტყდეს რა!
-ძმასავით კი ხარ, მაგრამ ასეთი თამამიც არ ვარ, მე მაპატიეთ.
-აუ დავიტანჯე რა! უშვი ხელი.
_ბუსჰალტერის შეკვრაზე დიდხანს იწვალა, დეისაძეს როცა უყურებდა, თანაც ასეთ მდგომარეობაში, საშინლად იბნეოდა და ხელები უკანკალებდა. იზას მიუახლოვდა, ხელები ჩამოაშვებია და თვითონ შეუკრა. კისრის ქვემოთ, ხერხემლის სვეტის დასაწყისში პატარა ხალი ჰქონდა. არაერთხელ შეუმჩნევია ეს იკას მაგრამ არასდროს აღუნიშნავს, რომ საშინლად ესაყვარლებოდა. იმ წუთას რას აკეთებდა, თვითონაც არ იცოდა. იზაბელას ხელები მოხვია და ტუჩები ზუსტად იმ ადგილას მიაწება სადაც ხალი ჰქონდა. მოულოდნელობისგან ცოტა შეკრთა..
-იკა რასაკეთებ?
-არვიცი, პირველი რაც მომაფიქრდა ის გავაკეთე.
-კარგი, გაიწიე მაიკა უნდა გადავიცვა.
-მე ჩაგაცმემ.
-იკაა
-გთხოვ.
_არაფერი უთქვამს, მისკენ შეტრიალდა და მაიკა გაუწოდა. იკამაც გადააცვა და შუბლზე აკოცა.
-პრინცესავ წავედით. 20კილომეტრია იმ ადგილამდე სადაც უნდა დავბანაკდეთ..
-აუუ იკაა, ისე მშია ჩემს მუცელში გამოწვეულ კოლივუბლს მალე შენც გაიგონებ.
-ისე საინტერესო მოსასმენი იქნება შენი მუცლის ბუყბუყი..
-ნუ დამცინი საძაგელო.
-მოკლედ, ყველაფერი მანქანაში აწყვია, რაც მალე მივალთ მით უფრო მალე შეჭამ.. თერმოსები გავამზადე, კარგი ცხელი ყავაა შიდ, ალბათ გვეყოფა ორი დღე.
ახლა კი წავედით
_იზაბელას ფეხებთან დაიხარა, ბეჭზე გაიდო და მანქანისკენ წაიყვანა..ფეხებს აფართხალებდა და ცემით ემუქრებოდა..გზაში მუსიკებს უსმენდნენ, ბევრს იცინოდნენ და საინტერესო თემებს განიხილავდნენ.
-მოვედით, ამის იქით გზა ფეხით უნდა განვაგრძოთ..
-შორსაა?
-დაახლოებით ერთი კილომეტრი.
-ჩვენ ხომ ბევრი ნივთები გვაქვს? რა გვეშველება, როგორ მივიტანთ.
-ორი სამი რეისის გაკეთება მოგვიწევს პატარავ.
-კარგი, მე პრობლემა არ მაქვს.
_საღამოსთვის კარვები უკვე მზად ჰქონდათ, წინ პატარა კოცონიც ენთოთ და გრილზე ხორცს წვავდნენ.
კომფორტულად მოკალათდნენ კოცონთან და საუბარი განაგრძეს..
-იკა, ისე თაგორის ათი ცხოვრებისეული გამონათქვამი იცი?
-ადრე მაქვს წაკითხული.
-ერთ-ერთია: ჩიტები ფიქრობენ, რომ სიკეთეა, მისცე თევზს ფრთები ცაში ასაფრენად.. თავიდან ესრომ წავიკითხე ვერ გავიაზრე, გამეცინა და ვიფიქრე ცხოვრებისეული გამონათქვამი როგორ შეიძლება იყოსთქო. რამდენიმე წლის შემდეგ ისევ წავიკითხე და რაღაც სხვა აზრი დამებადა, მივხვდი ამ წინადადებაში ასე მარტივად არ იყო ყველაფერი. რაც წლები გადიოდა ჩემი გონება მეტ აზრს მთავაზობდა ამ წინადადების შინაარსის გასავრცობად და ახლა ამ რამდენიმე სიტყვაზე დაყრდნობით შემიძლია უამრავი ფურცელი გავავსო, პრეზენტაციები მოვამზადო და დაუღლელად ვისაუბრო.
-არსებობენ ფრაზები, რომლებიც რამდენიმე სიტყვისგან შედგებიან მაგრამ მათში ჩაქსოვილი აზრი უფსკრულივითაა. უყურებ და დასასრული არ უჩანს.
-ერთადერთი ადამიანი ხარ ვისაც ველაპარაკები ისე როგორც საკუთარ თავს..ვამაყობ, რომ შენ ჩემს ცხოვრებაში ხარ.
-მაგრამ ჩემი საშინლად გცხვენია.
-ნწუ! გეშლება. საერთოდაც არა.
-მაშინ ბურა ვითამაშოთ, გახდაზე.
-გახდაზეე?
-ხო რაიყო?
-აქ? ამ ტყეში თან გახდაზე? არარსებობს.
-ჩაბარება მაშინ იყოს როცა გინდა.
-კარგი..
_კარტი არიგეს..პირველი სამი ხელი იკამ მოიგო და საშინლად ბრაზდებოდა ..საბედნიეროდ ფორტუნა იზას მიემხრო და თამაში 11:9 დასრულდა.
-არარსებობს.. შენ როგორ მომიგე. ნუ ალბათ არც გინდა მერომ გავიხადო, ტყუილად ვითამაშეთ.
-რატომაც არა? მე თუ უნდა გამეხადა?
-ხუმრობ?
-სულაც არა..
-კარგი პატარავ! როცა მეტყვი და სადაც მეტყვი..ახლა კი ერთი თხოვნა შემისრულე რა.
-რა?
-ერთი ხელი ვითამაშოთ. თუ მოგიგებ ფილტრუმზე მაკოცნიებ.
-სჯობდა გეთქვა ზედა ტუჩზე მაკოცნიეო..თითქმის ხო იგივეა.
-არარის იგივე! გთხოვ იზა.
-თუ წააგებ?
-ნებისმიერ ერთ სურვილს გისრულებ.
-შევთანხმდით..
_კარტი იზამ არიგა, თითქმის ერთნაირად ჰყავდათ წაყვანილი. თამაშის დასრულების შემდეგ დათვლა დაიწყეს და იკამ იკივლა.
-იეეს! 62 მყავს.
-საძაგელოოო!
-მოდი, მოიწიე
-შენ მკოცნი და კიდევ მე მოვიწიო?
-კარგი ხო..
_იზაბელას სახე ხელებში მოიქცია, ნელ-ნელა უახლოვდებოდა ფილტრუმს. იზაბელას გახშირებულ სუნთქვასაც გრძნობდა, მის აწითლებულ ლოყებს უყურებდა და იღიმოდა. თითქოს ზაკაზად წელავდა დროს. ტუჩებით თითქმის შეეხო როცა თვალები დახუჭა და წაიჩურჩულა..
-მაპატიე!
_ფილტრუმის მაგივრად ტუჩები მის ქვედა ტუჩს შეახო.ხელები ტანზე მჭიდროდ მოხვია და თავისკენ მისწია.ნელი მოძრაობებით ჯერ ქვედა ტუჩზე კოცნიდა შემდეგ კი ზედაზე გადავიდა. რამდენიმე წამის შემდეგ კი ერთმანეთს ანაცვლებდა. ძალიან ნელა კოცნიდა, ყოველ წამს წელავდა, რომ მისი გემო ბოლომდე შეეგრძნო. უჩვეულოდ რბილი ტუჩები ჰქონდა საოცარი არომატით..ხელებში მოიქცია ისევ მისი სახე, ცხვირი მის პატარა ცხვირს შეახო, თვალები მაგრად დახუჭა და ჩაილაპარაკა
-რას მიკეთებ? მაპატიე გთხოვ..
-მე..მე არ ვიცი რა გითხრა, გთხოვ დაივიწყე ეს კოცნა.
-მაპატიებ?
-უბრალოდ არ შემიძლია არ გაპატიო..
_თავი მის კალთაში ჩადო და ფარულად გადმოგორებული ცრემლი მოიწმინდა..იკა თმაზე ეფერებოდა, იცოდა რომ საშინლად უყვარდა თმაზე მოფერება ..
-პატარავ ყავა არ გინდა?
-კი სიამოვნებით დავლევ..
_თერმოსები გამოიტანა და ყავა დაასხა..კიდევ ნახევარი საათი ისხდნენ და დასაძინებლად წავიდნენ..


***
-ვიპოვეეე! ბატონო გელა აქ არიან..
_პოლიციელების არმია დაადგა თავზე მათ კარვებს და საშინელი სურათი დახვდათ.. იზაბელა ხელ-ფეხ შეკრული, წარბ გახეთქილი სრულიად შიშველი იწვა.. იკა კი გვერდით ეწვა.
მირა და ლადოც მათთან ერთად იყვნენ. როცა მირამ ეს სურათი დაინახა კივილი დაიწყო და იკას მივარდა.. კივილზე ძლივს წამოწია იკამ თავი, ცდილობდა მირას მუშტები მოეგერიებია..
-ეს როგორ გაუკეთე ჩემს შვილს? ის ხომ დასავით გყავდა..არ შეგეცოდა? როგორ განდე, ჩემი ბრალია, ჩემი ხელებით ჩავუწყვე ტასაცმელი და გამოგატანე.
_აზრზე ვერ მოდიოდა სანამ გვერდით არ გაიხედა და იზაბელა არ დაინახა საშინელ მდგომარეობაში..
-ხომარ გაგიჟდით? მე ამას როგორ ვიზავდი? იზაბელაა..ჩემი იზაბელა..დედას მოუტყნავ ამის ჩამდენს..
-ბორკილები დაადეთ..განყოფილებაში გაირკვევა სიმართლე..გოგონა სასწრაფოდ კლინიკაში გადაიყვანეთ..




იმედია დაგაინტერესებთ გაგრძელება..მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ..