ალექსანდრემ მაღაზიის წინ იქს ექვსი მკვეთრი დამუხრუჭებით გააჩერა,იარაღი ქამრიდან ამოიძრო და ბარდაჩოკში შეინახა,მუსიკას ბოლო ხმაზე აუწია სათვალე თავზე დაიმაგრა და
მანქანიდან გადავიდა გრაციოზულათ,ფეხსაცმელს დახედა,ავადმყოფი იყო ვინმეს რომ დაებიჯებინა შეიძლებ ოქვე მოეკლა ამისგამო,რომ დარწმუნდა რომ უნაკლოდ სუფთა იყო ორივე,მშვიდად გასწია კარისკენ,სანამ გააღებდა ტელეფონი აწკრიალდა და კარში დაიწყო ჯიბეების ქექვა საბოლოოდ მიაგნო ტელეფონს,თან უპასუხა თან კარი გამოაღო და სწორედ ამ დროს შეასკდა ვიღაცას ისე ძლიერად, რომ ტელეფონი ხელიდან გაუვარდა -ამის დედას შ...-დაიღრინა გაღიზიანებულმა თავისთვის და ტელეფონს დაწვდა.-უკაცრავად გამატარეთ-გონს გოგონას ხმამ მოიყვანა რომელიც კარში კარში გახიდულ ალექსანდრეს ელოდებიდა როდის
იკადრებდა ხელის გაშვებას სახელურისთვის, ალექსანდრე აშკარად გააღიზიანა მისმა საქციელმა და სულაც არ აპირებდა მის გატარებას -მემგონი დამეჯახე-და ახლაღა გადაწყვიტა შეეხედა გოგონასთვის რომელმაც ძალიან ლამაზი ბრაზიანი ცისფერი თვალები შეანათა, ალექსანდრე დააცქერდა მის სახეს და იგრძნო რომ აი მაგრად დაერხა,გოგონას ოქროსფერი თმა წელამდე სცემდა, ცისფერი ზღვასავით უძირო თვალები ისეთი ლამაზი და მომხიბვლელი იყო ახლაც კი ასე გაბრაზებული რომ,ალექსანდრე ჩაიკარგა მის სიღრმეში.-ბოდიში ხომარ მოგიხადო?-უთხრა გაბრაზებული ტონით გოგონამ და თავი დახარა, რადგან მის მწველ და დაჟინებულ მზერას ვერ გაუძლო.-ცუდი არ იქნებოდა-უთხრა სერიოზულად და ბოლოს ორივეს გაეცინათ ბავშვურ საქციელზე.-როგორმე გადაიტან-ახედა გოგონამ და მის ნაცრისფერ სფეროებს დააკვირდა, ლამაზი იყო მაგრამ ცივი და რაღაცნაირად ცარიელი,გოგონამ მზერა ტუჩებზე გადაიტანა და ალექსანდრემ წამში დააფიქსირა მისი დაშვებული უნებლიე შეცდომა, გოგონა მიხვდა რომ გამოიჭირეს და მზერა მისი სახიდან კარზე გადაიტანა -გამატარეთ თუ შეიძლება-უთხრა დაბნეულად და თავი დახარა რომ ვერ შეემნია აწითლებული ლოყები ბიჭს, ალექსანდრემ ხელი ჩამოსწია და გაატარა.გაზიანი ტკბილი და ალკოჰოლური სასმელები იყიდა და საჭეს მიუჯდა საბურავების ღრჭიალით მოწყვიტა ადგილს მანქანა და ტრასაზე ნაცნობი სილუეტი რომ დაინახა მანქანით გზა გადაუჭრა მინა ჩაწია და სათვალე ისევ თავზე მოირგო-რა გქვია-ალექსანდრე ასე იდიოტურად არასოდეს მოქცეულა მაგრამ ძალიან გააღიზიანა მისმა სილამაზემ, გოგონა დაიძაბა, მას არ ხიბლავდა ასეთი გაცნობები და ნაცნობები.-რა მნიშვნელობა აქვს?-შეარჩია ფრთხილი ტონი.-აქვს საიდანმე ხომუნდა დავიწყოთ-ალექსანდრემ ახედა და რომ იგრძნო მსხვერპლის მდგომარეობა უფრო გაავდა.-შემეშვი გთხოვ-ცოტა ბრაზი გაერია ხმაში გოგონას და მანქანას შემოუარა გზის გასაგრძელებლად, ალექსანდრეს არ წყენია,პირიქით გაუსწორდა კიდეც რომ გოგონამ თავი ასე დაიჭირა -იმედია კედე გნახავ ანა-დაიძახა მიორე ფანჯრიდან და წამში ადგილს მოწყვიტა მანქანა.ანა სახლში დაბნეული მივიდა ვერაფრით გადაწყვიტა დასცინა თუ დაინტერესდა ის ბიჭი მისით, ამიტომ ექსპერტა მიმართა.მარიამი სარკის წინ იდგა ძლიან გაპრანჭული, შავ მოკლე კაბაში გამოწყობილი და ანას შესვლამ ისე გაახარ შეკივლა -სულ გააფრინე მარიამ?-ანამ თვალი მოავლო ოთახს, იატაკზე და საწოლებზე ეყარა მთელი მათი ტანსაცმელი და დედას ზოგიერთი კაბაც -რას გავს აქაურობა დედა მოგკლავს, რახდება რამ გადაგრია?-თორნიკე ჩამოვიდა-გაბრწყინებული თვალებით შეხედა დას მარიამმა და მაგრად ჩაეხუტა -სულ გადაგრია მაგან შენ-გაეცინა ანას და მარიამის გადმკიდეს სულ დაავიწყდა მაღაზიის ინციდენტი თან,გადაწყვიტა რომ ვიღაც მაგარი ტიპისთვის საერთოდ არ იქნებოდა საინტერესო მისნაირი უბრალო გოგო.თორნიკე ქუთაისში ცხოვრობდა და მცხეთაში ბიძაშვილთან ჩამოდიოდა ხოლმე სტუმრად,ეზოში გაიცნო მარიამი და ძალიან მოეწონა, მაგრამ დაახლოვება ვერ მოახერხეს,მალე უწევდა ხოლმე წასვლა უკან ამიტომ ვერც გამოუტყდა სიყვარულში,ვერ გაბედა, შეეშინდა მარიამს ეჭვი არ შეპარვოდა მის სიყვარულში. სულ ორი ზაფხულია რაც ერთმანეთს იცნობენ და ერთკვირაზე მეტი ვერ მოახერხა აქ დარჩენა,მაგრამ მიწერ-მოწერა და სოციალური ქსელიც საკმარისი იყო მარიამისთვის რომ ეფრინა. თორნიკეს ნახვამდე უკვე ნერვიულობისაგან ლამის სული დალია, ანას მისვლის მერე კიდევ ხუთი კაბა მოისინჯა და მის სიცილზე ატირდა ბოლოს, ანამ ჩაიხუტა გადარეული და გულში, თმაზე მოფერებით დაამშვიდა და გადაწყვეტილების მიღებაშიც დაეხმარა,მისმა სიმშვიდემ და ლაპარაკმა დაამშვიდა და ძალიან თავდაჯერებული წავიდა თორნიკესთან და კლასელებთან შესახვედრად, მაგრამ უმალ გულისცემა მოემატა როცა ზურგსუკან მოესმა თორნიკეს სიცილი,სცადა მაქსიმალურად შეეკავებინა თავი მისი დანახვით გამოწვეული სიხარულისგამო,მაგრამ როგორცკი შეტრიალდა და მის მომღიმარ სახეს გადააწყდა ყველა და ყველაფერი გაქრა, დარჩა მხოლოდ ის ის და ის, გულისცემა ისე აუჩქარდა ეგონა ყველას ესმოდა მისი სისხლის შხუილი დაძაბულ ძარღვებში, ეგონა ყველა ასეთი ბედნიერი იყო მისი დანახვისას,დაძაბული იდგა და უყურებდა მის მომცინარ სახეს, გრძნობდა რომ სიყვარული სწორედ ეს იყო,სეთი სუფთა, გამაბრუებელი დამატკბობელი,ასეთი მძაფრი,და ამაღელვებელი სხვა რა შეიძლება ყოფილიყო?.იდგა თორნიკეც მასავოთ დაძაბული მასავით ბედნიერი და აღელვებული იდგა და უყურებდა მარიამს...ისიც გრძნობდა სისხლის შხუილს ძარღვებში,ისიც გრძნობდა აჩქარებულ გულისცემას,და გრძნობდა რომ მარიამი უყვარდა,უყვარდა სიგიჟემდე, მისკენ წავიდა აქარებული ნაბიჯებით და თან თავს აფხიზლებდა რომ უბრალოდ მეგობარს მეგობრულად მისალმებოდა მარიამი გადაკოცნა და უკან დაიხია სასწრაფოთ, უჭირდა გრძნობების მოთოკვა უკვე, ახლაც მისგამო ჩამოვიდა...ბევრი ისეირნეს ქუჩაში და ცდილობდნენ რომ ახლოს არ ყოფიილიყვნენ.