-რაააა?ამას აქ რა უნდა?-ყველას შეშლილის სახით შევხედე
-კაი რა იყო მამიდაშვილია ჩემი იცნობ?-ბაჩო გამომელაპარაკა
-ეს არის მთელი ყავა რომ გადმომაქცია
-შენ დამეჯახე ჩიტო-სიცილით მითხრა
-კაი რაააა შენ თუ ნორმალური ხარ ეს არანორმალური რატოა?-ბაჩოს შევხედე
-რა შემატყვე არანორმალურობის?-გაიკვირვა "ყავების მეფემ"
-არც არაფერი შენზე ნორმალური არ მინახია-ირონიულად ვუთხარი
-აი მე კი მაგას ვერ გეტყვი-რაო?მაგას ვერ გეტყვიო?ახლა უკვე "თავხედობის მეფეა"
-კარგით გაიცანი ანა ეს გეგაა,გეგა ეს ანა-ლაზარემ გააცნო ჩემი თავი
-ნამდვილად ვერ ვიტყვი სასიამოვნოათქო-ვთქვი და ლაზარეს მოტანილი ყავა მოვსვი
-ნუ ეხლა რადგან შენ არ ამბობ მე ვიტყვი მაგრამ მეზარება-უკვე ნერვებს მიშლის მისი დებილური ღიმილი
-მასე ნუ ხუმრობ გადაიწვები-დავეჯღანე
-ანა ზედმეტი მოგდის-დემიანე იყო
-ვითომ რატომ?არ უნდა შევეპასუხო?შენ არ მითხარი არავის არ დაუთმოო?მარა შენ რომ არ გეთქვა ისედაც ვიცოდი-გაბრაზებული მივუბრუნდი გეგა კი იცინოდა
-ანაა-სანდროს ხმამ დაიგვირგვინა ოთახში
-რა ანა,ამასსაც უთხარით რამე რომ ტკბება ჩემი გაბრაზებით-ხელი გეგასკენ გავიშვირე
-კარგი გეყოფა ანა ზედმეტია უკვე-ახლა ერეკლე,ამათმა ჩემს წინააღმდეგ პირი შეკრეს?ჩემი ნერვების მოშლა უნდათ?
-კარგით სულ კარგად მეყოლეთ ხელს აღარ შეგიშლიტ,აი შენ კი გეგა ბატონო მაიკას ზუსტად ასეთს მიყიდი,და კიდევ... თუმცა არაფერი-ვთქვი ჩანთა ავიღე და გარეთ გამოვარდი
გაბრაზებულმა ჩავირბინე კიბეები და თან ვბურტყუნობდი ჩემთვის
-იდიოტი,თავდაჯერებული,ყეყეჩი, გამოშტერებული, მაგის გულისთვის ერთ არაბიოლოგიურ და ორ ბიოლოგიურ ძმებთან ჩხუბი მომივიდა და თან რის გამო იმის გამო რომ პასუხი შევუბუნე მშვენიერია,ძალიან კარგი ბრწყინვალე-გაბრაზებული ჩავდიოდი კიბეებზე და თან ყურსასმენებს ვეძებდი,ახლა მხოლოდ მუსიკა თუ დამასვიდებდა და ვიპოვე კიდეც,ამოვიღე და მუსიკეის მოსმენა დავიწყე,ჩემს ადგილას მივდიოდი იქ სადაც ვერავინ მიპოვიდა გარკვეული დრო მიანც,მაგრამ ვგრძნობდი როგორ მომყვებოდა ვიღაცა უკან,არ შევბრუნებულვარ,მაგრამ გონებაში გეგას ცემის კადრი წარმოვიდგინე და გამეცინა,ამასობაში ყურში ვიღაცამ ჩამჩხავლა
-გვიან გოგოები არ უნდა დადიოდნენ გარეთ-შევბრუნდი და გეგა შემრჩა ხელში
-არც ივლიდნენ ვიღაც ვიღაცეებს ნერვები რომ არ მოეშალა და ძმებთან ჩხუბი არ მოსვლოდათ-ირონიულად ვუთხარი
-წამოდი ყველა ნერვიულობს-ხელი მაჯაში ჩამავლო
-ნერვიულობს?კაი ერთი, ინერვიულონ მე რომ ვნერვიულობ რას აკეთებენ?უფრო მიშლიან ნერვებს, დაე დაეწყვიტოთ ნერვები-ხელი გავაშვებინე და გზა გავაგრძელე
-ანა ბავშვურად იქცევი-აუფ რა ხმა აქვსს
-ვიქცევი იმიტომ რომ არც ძალიან დიდი ვარ-მუვუბრუნდი
-შენ ერთი გათამამებული გოგო ხარ რომელიც ყველას ავალდებულებს რაღაცით-ყველა სიტყვა გულში დანასავით მესობოდა,მანადგურებდა, შიგნიდან მჭამდა, მე არ ვიყავი განებივრებული ბავშვი და არც ისეთ ცუდი მან რომ ასე თქვა,თვალებში ცრემლები ჩამიდგა,არ მინდოდა ენახა როგორ ვტიოდი ამიტომ შევბრუნდი და გავიქეცი
-გაიქეცი გაიქეცი ვნახოთ ვინ გამოგეკიდება-მისი ხმა გავიგე და კიდევ უფრო წამომივიდა ცრემლები,წავედი და უკან არც მომიხედია რადგან ვიცოდი უფრო საშინელებას მეტყოდა

888
ანა გაბრაზებული წამოდგა და სახლიდან გავარდა
-ერეკლე შენ რაღა დაგემრთა?ხომ იცი არ უყვარს როცა ეჩხუბებიან-მარი მიუბრუნდა ერეკლეს
-რადგან გავუბრაზდით ალბათ საჭიროც იყო-დემიანემ თქვა
-ხო მაგრამ მართლა ზედმეტი მოგვივიდა-სანდრო იყო,ეტყობოდათ სამივეს რომ ანა ძალიან უყვარდათ,ის ხომ ყველაზე პატარა იყო
-წავალ და გავყვები-ვთქვი ტელეფონი ავიღე და გარეტ გავედი,კიბეებზე დავეწიე ანას,ღმერთო როგორი საყვარელი იყო,მე მლანძღავდა,მასაც ძალიან უყვარდა ყველა მათგანი,ეტყობოდა რომ ყველა ოჯახივით ყავდა,ყველა უყვადა და თქნ ძალიან,ქუჩაში რომ გავიდა და ყურსასმენები გაიკეთა ჩუმად დავეწიე და ყურში ხმამაღლა ჩავძახე,რაღაცაზე იცინოდა ეტყობოდა რადგან მე რომ დამინახა სახე დაასერიოზულა,მერე პატარა კამათი მოგვივიდა,წყობიდან გამომიყვანა მისმა ეგოისტობამ,ტირილი რომ დაიწყო და რომ წავიდა გული შემეკუმშა მაგრამ მიანც მივაძახე ბოლოში "გაიქეცი ვინ გამოგეკიდებათქო"ამაზე უფრო ატრდა და გაიქცა,გონებაში ახლა ჩემი თავი სასტიკად მყავს გალანძღლი და ვცდილობ ანას მივაგნო რომელიც უცბად დავკარგე მაგრამ ვერა და ვერ ვნახულობ ნერვიულობა კი უფრო და უფრო მაღლა იწვევს,ნერვიულობა რომელიც საყვარელი გოგოს დაკარგვითაა გამოწვეული

აი მეორე თავიც აბა შემიფასეთ