სკოლაში მეექვსე გაკვეთილის ჩატარების დრო მალე დადგებოდა,ანასტასიას კი მერხზე თავი მოეთავსებინა და გვერდით მჯდომ ნუცას უყურებდა,ერთადერთი ადამიანი იყო ეს გოგო,რომელსაც ბოლომდე ენდობოდა.
-ნუცი,ახლა რა გვაქვს?
-ფიზიკა,ტასო.
-კარგი რა-სახე დამანჭა-მომიშხამავს ცხოვრების კიდევ ერთ 45 წუთს
-რას გადაეკიდე მაგ ქალს გოგო-გაეცინა ნუცას
-მე გადავეკიდე ხო? ტიპმა დაგვიანების გამო დამიწერა 2 ქულა,მადლობა მითხრას საერთოდ დირექციასთან რომ არ ვუჩივლე.
-კარგი,დაწყნარდი რა.
-სათქმელად ადვილია ნუცა.
-აი,მოდის.ვფიქრობ,სათვალე ძალიან აბერებს.
-ისე ხომ გყავთ პრინცესა,დაიწყებს ახლა კვანტური ფიზიკის ლექციების ჩატარებას,მაგრამ ჯერ საკუთარ ოჯახზე მოგვიყვება.
-აუუ,საკუთარ ოჯახზე უფრო მეტს გვიყვება,ვიდრე საგნის შესახებ-სიცილი ძლივს შეიკავა ნუცამ
-გაკვეთილი კი არა,სკამიდან მისი წამოდგომა ინდური სერიალივით იწელება. ამიტომ,დარჩეს სახლში და ჩვენც დაგვასვენოს.
-გაკვეთილს კარგად რომ ხსნიდეს კიდევ მესმის-ამოიწუწუნა ნუცამ
-ვთქვი მე,რომ გავასაჩივროთ მისი ჩვენს კლასში ყოფნა მეთქი,მაგრამ არაო.
-დამრიგებლის შვილიშვილი მასთან ემზადება და ხომ ხვდები...-თვალები აატრიალა ნუცამ-გამოგვატანია უკან განცხადება.
-ეგ ქალიც არ შემიძლია რა.
-გოგონებო,ვფიქრობ გაკვეთილს სხლავთ-თვალი თვალში გაუყარა ორივეს.
-გეთანხმებით ნანა მასწავლებელო-ღიმილი აიკრა სახეზე ანასტასიამ
-გამობრძანდი გაკვეთილი ჩამაბარე!-მკაცრად უთხრა ქალმა. ანასტასიამაც და ნუცამაც გაკვეთილი კარგად ჩააბარეს,ქალბატონ ნანას მაღალი შეფასების დაწერა მოუწია.
-ანასტასია,რატომ გიწერია მიმდინარ შეფასებაში 2 ქულა?
-შემთხვევით თქვენ ხომ არ ჩამიწერეთ,დაგვიანების გამო?
-გასაგებია, ესე იგი საკადრისად დამიწერია.
-აქ მოსწავლეებს სწავლაში აფასებენ!-ფეხზე წამოიმართა გოგო,როემლსაც ნუცამ ხელი მოკიდა
-დაჯექი,ტასო,გთხოვ
-რამდენს ბედავ?-ხმას აუწია ქალმა
-ნუ მაძლევთ საბაბს,რომ ასე გელაპარაკოთ,მაგრამ კარგი. ჩემს თავს არ ვკადრებ იმას,რომ უკადრებელი გკადროთ,თორემ რისი ღირსიც ხართ ყველამ კარგად ვიცით-ეს თქვა თუ არა ზარიც დაირეკა. ანასტასიამ ნივთები ჩაალაგა და ოთახიდან სწრაფად გავიდა
-თავხედი!-გაიგონა მასწავლებლის მიერ მოძახებული სიტყვა და უკვე ოთახს გაცილებულმა შუა თითი კარგადაც მიაწია მასწავლებელს.
-ტასო,მოიცადე.
-ნუცა ახლა სახლში უნდა წავიდეთ,თორემ იმ ყანის ალქაჯს სეირს ვუჩვენებ დირექტორთან-ხმამაღლა ლაპარკობდა უკვე ეზოში მყოფი,როდესაც რაღაც ძლიერს შეეჯახა-რა ჯანდაბაა,წინ გამოიხედე.
-თავხედი-მოაძახა ბიჭმა. მეტი რა უნდოდა ანასტასიას? ბიჭს მოუბრუნდა და მისკენ დაიძრა
-თავხედი მე მიწოდე?-თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა
-დიახ,რაც ხარ ის გიწოდე-კბილებში გამოსცრა ბიჭმა
-თავხედები შენკენ მოიკითხე,იდიოტო-ხელი აუქნია ბიჭს და გამობრუნებას აპირებდა,როდესაც ხელში ძლიერად წაავლო ხელი
-შენ ვინმეში არ შეგეშალო,ბავშვო!
-დაჩი შეეშვი,გამოდი აქეთ-ძმაკაცებმა ძალით გამოათრიეს ბიჭი,ნუცა კი ანასტასიასთან მივიდა
-ბავშვების გარემოცვაში თუ გრძნობ თავს ეგ შენი პრობლემაა-ხმას აუწია გოგომ
-კიდევ რომ მეტლიკინება შეხედე,ლაწირაკი
-ლაწირაკს გაჩვენებ მე შენ-თავი გაითავისუფლა და ბიჭს მივარდა,საკუთარი ფრჩხილები კი ლოყაზე ჩამოუსვა
-სახე დამიკაწრა ამ ველურმა-ამოიგმინა ბიჭმა და სახეზე ხელი მიიდო-არ შეგარჩენ-თითი დაუქნია გოგოს გაფრთხილების ნიშნად,ანასტასიას კი გული საგულეში აღარ ეტეოდა,როდესაც ბიჭის სახეზე სისხლი დაინახა,ნუცასთან ერთად იქაურობა ჩქარი ნაბიჯით დატოვა და შორიახლოს არსებულ ბორდიულზე ჩამოჯდა
-რა იმპულსური ვარ,ჯანდაბა,ჯანდაბა-იყვირა ბოლო ხმაზე
-კარგი, დაწყანრდი ტასო
-ვინ ჯანდაბა იყო ის ბიჭი?-ახლა დქალს გადმოხედა
-სოფოს სადამრიგებლოშია,მგონი ახალი გადმოსულია
-ლამაზი თვალები კი ჰქონდა მაგ ოხერს-ჩაიცინა და სახეზე ხელები ჩამოისვა
-ღმერთო ჩემო,ეს ახლა ნორმალურია?-გაკვირვებულმა ნუცამ ხელები გადაატრიალა
-არ ვარ ნმორმალური ნუცა,არა-თავი სიცილით გააქნია გოგომ-ბრაზი ამოვანთხიე და დავმშვიდდი
-არაფერი გეშველება რა,ქაჯი ხარ,როგორ დაუკაწრე სახე გოგო-ახლა ნუცასაც გაეცინა
-თავიდან ნანა წარმოვიდგინე,რომელსაც სახე დავუკაწერე,შემდეგ კი ეგ მამრი შემრჩა ხელთ,ცოტა არ იყოს შემეცოდა-ქვედა ტუჩი გადმოაგდო ანასტასიამ
-რა ცივსისხლიანი ხარ-თავი გააქნია ნუცამ-კიდევ კარგი ნანას რამე არ უთხარი,თორემ დირექტორთან აქეთ მოგიწევდა საქმის გარკვევა
-მაგდენი მოვტვინე ხედავ? ღმერთო,ესე იგი ჭკუა კიდევ შემრჩა-ისე თქვა თითქოს რაღაც ახალი აღმოაჩინა,ამ დროს კი ნუცამ თავზე დაუკაკუნა
-არა რაა,ვამბობ ხე არის მეთქი-ამის თქმა და მათი სიცილი ერთი იყო.
-აუუ,ნუც ჩემთან ხომ მოდიხარ დღეს?
-კი,მაიას ვუთხარი და შემპირდა დაგტოვებო-გაუცინა დაქალს
-ვგიჟდები მაიკოზე,ჩემი სიყვარული ქალია ეგ-გადაეხვია გოგოს.
სახლში მისულებს დივანზე მჯდომი ქრისტეფორე დახვდათ.
-ქრისტეფორე,გაიცანი ჩემი გულის ნაწილი და ნერვისმომშლელი დაქალი ნუცა-ფართოდ გაუღიმა ძმას,ქრისტეფორე ფეხზე წამოიმართა და გოგონას ხელი ჩამოართვა
-პრივეტ,მე ქრისტეფორე ვარ,ანასტასიას სისხლისმღვრელი ძმა-თვალი ჩაუკრა გოგოს
-სასიამოვნოა თქვნი გაცნობა-გაუღიმა ნუცამ
-აუ,რა თქვენობით მელაპარაკებ,თავი ბიძა მგონია-გაეცინა ბიჭს
-კარგი-თეთრი კბილები გამოაჩინა გოგომ
-აუ,მე ზედმეტი ხომ არ ვარ?-წარბი ასწია ანასტასიამ
-ტასოო!-შეუღრინა ნუცამ
-ირონიაში მასეც ნუ დამემსგავსები დაო-ლოყები დაუწელა გოგოს
-მოდი გაკოცო-ფეხისწვერებზე აიწია,ქრისტეფორემ კი უკან დაიხია-ქრისტეფორეე!
-რა ვქნათ მეტი სიმაღლე არ მოქგცა ღმერთმა-ხელები სიცილით გაშალა ბიჭმა
-რა დამპალი ხარ-წარბები შეკრა ანასტასიამ,ნუცა კი თავისთვის იცინოდა
-ვიცი,დამპალი ბიჭი ვარ-მისკენ გადაიწია და ძლიერად აკოცა-არადა როგორ არ მიყვარს ეს მანჭვა-გრეხვა,კოცნა,გადახვევა,ჩახუტება...
-წელიწადში რამდენჯერმე აიტანე ახლა-შეუბღვირა გოგომ
-ნუ იბუტები მეზობელი ციალასავით
-მეზობლად ციალა არავის ჰქვია ქრისტეფორე-ენა გამოუყო ბიჭს
-სანამ შენ გადმოხვიდოდი მანამდე გარდაიცვალა-არც ის ჩამორჩა-ავედი,თორემ თავი ბავშვი მგონია
-ყველაზე დიდი ბავშვი ხარ შენ.
-გაიხარე გენაცვალე. უი,მართლა-გოგონებისკენ შემოტრიალდა და ნუცას გაუსწორა თვალი-მშობლებმა ხომ იციან,აქ რომ რჩები ნუცა?
-მშობლები გარდაცვლილი მყავს-თავი ჩახარა გოგომ. ქრისტეფორემ გულში რაღაც ჩასწყდა,ანასტასია კი ნუცას ჩაეხუტა
-ბებიამისმა იცის ქრისტეფორე-ბიჭს გაუღიმა ტასომ,რომელიც ერთ ადგილას გახევებულიყო. ქრისტეფორემ თავი დაუკრა და ჩუმად ამოილაპარკა
-ბოდიში...-ეს თქვა თუ არა ოთახში შეიკეტა.
*******
-რა ხდება ქრისტეფორე,რა სახე გაქვს?
-დღეს ანასტასიასთან თავისი დაქალი რჩება,მე სირ*მა ვკითხე მშობლემა თუ იციან მეთქი და...
-და?
-გარდაცვლილი ყოლია ბიჭო-სევდიანი ხმით ამოილაპარაკა
-ორივე? საწყალი ბავშვი-ხელი აიქნია შოთამ
-ახლა რომ ვუკვირდები,საერთოდ არაფერი მაკლია,ნატალია მყავს,რომელიც სიცოცხლეს მირჩევნია,ამირანთან ვეჩნად ვჩხუბობ,მაგრამ მის გარეშე სიცოცხლე მაინც ვერ წარმომიდგენია ტო, მშობლები მყავს ბიჭო,ამ პატარრა გოგოს კი ბებიას მეტი არავინ,ჯანდაბა...
-ჩვენ ადამიანები იმას არ ვაფასებთ რაც გვაქვს,როდესაც ვკარგავთ შემდეგ ვხვდებით რა დიდინ განძის პატრონიც ვყოფილვართ.
-მართალი ხართ,მაგრამ ახლა ტირილს ნუ მომანდომებთ-ხმა ამოიღო აქამდე ჩუმად მყოფმა დათომ
-კარგი,კარგი. ჩავფიქრდი უბრალოდ...თქვენზე მომიყევით,გოგოები როგორ არიან?
-შოთიიი
-დათოოო,სად ხართ?
-არ არსებობს-სიცილი დაიწყო ქრისტეფორემ
-ქრიის-ხტუნვა-ხტუნვით გაიკვლია გზა გოგომ ბიჭამდე
-როგორ ხარ მარიკუნა?-გადაეხვია გოგოს
-კარგად ვარ ჩემო საყვარელო,როგორ მომენატრე.
-რამდენიე კვირაა არ მინახავხარ მარიკუნა,მეც ძალიან მომენატრე-თმა აუბურდა
-ვაიმე,მიმიშვი მარინა-შეუღრინა სალომემ.
-მარინა?-დასცინა ქრისტეფორე
-როდესაც ვაბრაზებ ასე მომმართავს-თვალი ჩაუკრა ბიჭს,ახლა სალომე ჩაეხუტა ისე,რომ კინაღამ ძვლები ჩაუმტვრია
-ბიჭო,ამას სადმე ავარჯიშებთ თუ რა ხდება? ჩამიმტვრია ძვლები-დასცინა გოგოს
-ამას უყურეთ როგორ მეღადავება-თვალები დააწვრილა გოგომ--შენი საღადაო ტყეში დარბის ქრიტოფერ!-ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა ბიჭს
-ქრისტოფერს ნუ მეძახი სალოომე! და კიდევ,ჩემი საღადაო ჩემს სახლშიც დარბის-გაიკრიჭა
-არადა მაგარი სახელია,ქრისტოფერ,ქრისტეფორე,რამ გაყო ერთმანეთისგან?-გაიკვირვა
-დედაჩემმა გაყო ეგ ორი სახელი-სიცილი აუტყდა ყველას.
-რაო,ჩემი საღადაო სად დარბისო?-დაინტერესდა მარიამი
-ჩემს სახლში,მეწვიეთ გაგაცნობთ,ტასოსთან ერთად-სერიოზულად მიმართა ბიჭმა
-რადგან მიგვიწვიე,უარს როგორ ვიტყვით ქრისტოფერ?-გაიღიმეს
-ქრისტოფერს თუ დამიძახებ კარს ცხვირ-წინ მოგიკეტავ-ნაგლად გაუღომა გოგოს
-მერე შენს სახლს ფანჯრები არ აქვს?-სერიოზულად იკითხა
-ძმაო,ფანჯრიდან გადმოძვრებიან,დედა მომიკვდეს-სიცილი დაიწყო შოთამ და გოგოს თითებში ახლართა საკუთარი.
-ფანჯრები მაკეტინეთ ახლა-ამოიფრუტუნა ბიჭმა და ყველას მოცინარ სახეს საკუთარი რომ გაუსწორა თვალი,გამომეტყველება თავადაც შეეცვალა.
********
-თაისა,დღეს სადმე წავიდეთ გთხოვ.
-მარიტა,არსად წასვლის სურვილი მაქვს,დავიღალე სიარულით.
-რა გჭირს შენ? ამ სიცოცხლით სავსე გოგოს.
-არაფერი,უბრალოდ მართლა დაღლილი ვარ
-სულ ერთ ადგილას მახატია რა გინდა შენ,მე მინდა ასე,ხოდა წავალთ კიდეც.
-სად ჯანდაბაში აპირებ წასვლას?-ამოიღრინა
-სადმე,კლუბში. გართობა მინდა.
-გართობა კი არა დათრობა გინდა შენ,რეზის კიდევ არ შეურიგდი ხო? რა ჯანდაბა გჭირთ თქვენ?
-სერიოზული არაფერია ხომ იცი,ცოტა გავუჭედე.
-იმ სულელ გოგოზე. ხომ გითხარი ეჭვიანობა დაგღუპავს შენ მარიტა!
-გეყოლება შენც ვინმე და ნახავ როგორც იეჭვიანებ!
-ნუ მეუბნები მასეთ სისულელეებს რა,არავის შეყვარებას არ ვაპირებ,ასეც მშვენივრად ვარ-ცხვირი აიბზუა
-სიყვარულს რა სჯობს? კარგი რა, როდესაც მოწყენილი ვარ რეზის ერთი სიტყვა და გაღიმება ყველაფერს მავიწყებს, იცი?
-გაბრაზებული რომ ხართ ერთმანეთზე, მაინც?
-ეგ მართალია,ტეხავს. ცუდ გუნებაზე ვდგები მასეთ დროს,მაგრამ თავის ხელში აყვანას ვდილობ
-გამოთრობით მაგრად აგყავს თავი ხელში-შეუღრინა
-ერთგვარი განტვირთვაა ეგ ჩემთვის
-განტვირვა არ ვიცი და მთელ ღამეს რომ ღებინებით თეთრად ათენებ,ამასთან რეზის უძახი და უნიტაზში ეძებ ძაან სიფსიხეა.
-ყველაფერს სააშკარაოზე ნუ გამომიტან ახლა-ცხვირი აიბზუა გოგომ-მაინც დავლევ!
-ამ ფორმით მოვდივარ მე კლუბში,არ ვაპირებ გამოცვლას.
-მერედა ვინ გთხოვს? არც არავის ვეპრანჭები,პროსტა ჩემსას გავისწორებ,მაგრამ აი შენ...კაბა კი გაცვია,ცოტა ფეხებიც გიჩანს,მუხლს ზემოთ არის,კლუბის შესაფერისია,რა გინდა?
-შენ და შენი ლოგიკა არ შემიძლიხართ მარიტა-თვალები აატრიალა-სპორტულები და კლუბი არ შეიძლება ხო ერთად?
-ეგეთ სისულელეს თუ კიდევ მეტყვი,დაქალად აღარ შეგრაცხავ.
-სისულელეების დათვლას თუ დავიწყებთ შენ უკვე ამოშლილი უნდა იყო ჩემი დაქალის სიიდან ქალბატონო.
-შენზე 3 თვით უფროსი ვარ,ნუ მეტლიკინები ბავშვო.
-ბავშვს ნუ მეძახი,ქრისტეფორესავით!
-ვაიმე,ეს სიმპათიურობის განსახიერება მაშინ ამ კლუბში არ შეგვხვდა?-სიცილი დაიწყო
-სად? რომელ კლუბ..-უკვე კლუბის წინ იმყოფებოდნენ
-აი,ამ კლუბში-ყურებამდე გაიკრიჭა
-შანსი არ გაქვს მარიტა,აქ რომ ქრისტეფორე იყოს და მაგის სიფათი დავინახო,მთელი საღამო ჩამშხამდება,ისედაც ყოველ დღე მაგას ვუყურებ
-ახლა არ გადამრიო გოგო,ახლო-მახლო მეტი კლუბი არ არის, ჯერ ეს ერთიც,მაგ ბიჭთან რა ჯანდაბა გინდა? შეეშვი.
-მე შევეშვა? მეე? არ იცოდე მაინც რაებს აჩალიჩებს ეგ ნეანდერტალელი.
-გინდა ნეანდერტალელი იყოს,გინდა ზღვის პრინცი,წამოდი-ხელი მოჰკიდა თაისას და კლუბში ერთი სიტყვით შეათრია.
თამბაქოსა და სასმლის სუნი ირეოდა ერთმანეთში,ჩვეული მდგომარეობა იყო,სხვა კლუბების მსგავსად. თაისამ თვალი მოავლო იქაურობას და ნაცნობი სახე რომ ვერ დაინახა ჯერ-ჯერობით დამშვიდდა.
-ახლა აქ რომ რეზი მყავდეს-ღრმად ჩაისუნთქა მარიტამ-იცი რას ვუზამდი?-თვალები ეშმაკურად აუციმციმდა
-შენთვის მომინდია ეგ ბილწური აზროვნებაც და მაგ ფიქრებში რეზის გაუპატიურებაც-გადაიხარხარა გოგომ
-თურმე ჩემთვის მოუნდია-ჩაიცინა მარიტამ-შენ რა ხარ,ვინც არ გიცნობს-თითი დაუქნია თაისას
-ვინც არ მიცნობს ბევრი დაკარგა,არა მარიტუ?-ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა გოგოს
-შენ წეღან ძლივს შემოგიყვანე და ახლა რა დაგემართა? ზღვის პრინცი ხომ არ დაინახე სადმე?
-ზღვის პრინცი რომ ვერ დავინახე მაგიტომ გამისწორდა-გაიკრიჭა-სასმელი მოიტანე ახლა.
-როგორც ინებებთ-კვერი დაუკრა დაქალმმა.
სიტუაცია რომ შეხურდა და ყველამ ცეკვა დაიწყო გოგონები უკვე კარგად იყვნენ შეზარხოშებულები.
-თაისა,მოდი ამ ჭიქით ჩვენს დაქალობას,დობას,სიყვარულს და მოლხენას გაუმარჯოს-იცინოდა მარიტა
-გაგიმარჯოს ჩემო დაო-ლოყაზე აკოცა გოგოს და სასმელი გადაკრეს
-მწარეა-სახე დამანჭა თაისამ-ჯანდაბა,ეს რეზია?-გაეცინა
-დამმალე,დროზე-უკან ამოუდგა მარიტა
-ვფიქრობ გვიანია-ამოილაპრაკა თაისამ
-თაისა,აქ რას აკეთებ?-გაუღიმა ბიჭმა
-ვცეკვავ-ცეკვა დაიწყო გოგომ,მარიტამ კი ზურგზე უჩქმიტა
-ჯანდაბა,მეტკინაა!-ამოიკნავლა გოგომ
-უი,მარიტა შენც აქ ხარ ძვირფასო?-ვითომ შეიცხადა ბიჭმა
-შენი აფერისტი თავი გადაშენდა რეზი ჯაში-გვერდულად ჩაეღიმა მარიტას
-მე რომ გადავშენდე,შენ რა გეშველება შენ საწყალო?!-მისკენ მიიზიდა გოგო და ხელებში მოიქცია-მომენატრე-თმის სურნელი ღრმად შეიგრძნო
-მეც,სიგიჟემდე
-ნეტავ ვისი ბრალია ეს მდგომარეობა?
-ჩემი...
-რა გულწრფელი ხარ? ხშირად უნდა დაგალევინო სასმელი,მაგრამ აქ აღარ!-თითი დაუქნია გოგოს და ცოტა სიმკაცრე შეეპარა ხმაში.
-თუ არ გაჩუმდები მოგკლავ-კბლებში გამოსცრა და ტუჩებზე დაეწაფა. თაისა კი იქვე იჯდა,წყვილს უყურებდა,თან ეღიმებოდა.
-თქვენთან ცეკვა შეიძლება?-გვერდით ვიღაც დაუჯდა
-არაა-თავი სავარძლის საზურგეს მიადო-მოუშორებელი ჭირი ხარ ქრისტეფორე!-ლუღლუღებდა
-მე რომ არ გყავდე რა გეშველებოდა ქუთაისელო სტუმარო?
-შენ რომ არ იყო გაცილებით უკეთ ვიქნებოდი-შეუბღვირა და 2 ჭიქა სასმელი კიდევ დააყოლა,ბოლოს იმდენად ცუდად გახდა,ფეხზე ძლივს წამოიმართა.
-ფრთხილად,ფრთხილად. არავინ მოგსდევს-წელზე ხელი შეუცურა ბიჭმა,რომ წონასწორობის დაცვაში დახმარებოდა-თაისას წინააღმდეგობა არ გაუწევია,ერთად დაიწყეს ცეკვა,გოგოს თავი ბიჭის მხარზე იყო მოთავსებული,ხელები კი ერთმანეთში.
სასიამოვნო იმპულსები ელვისსისწრაფით გაიგზავნა ორგანიზმში.
სისხლი უდუღდათ.
ერთმანეთი სურდათ.
თაისას ყოველი ადგილი უხურდა,სადაც ქრისტეფორე ეხებოდა,თითქოს ცოტა ხნის წინ დაშანთესო. ცკვის შემდეგ ქრისტეფორეც მიეცა სრულ ნეტარებას და 2 ჭიქა მარტინი დააგემოვნა,სხვაგვარად უყურებდნენ ერთმანეთს,სულ სხვანაირად,ამოუცნობლად.
ცისფერი და მწვანე ფერი ერთად გაერთიანდა...
ბუნებისა და ზღვის ფერი ერთმანეთს შეერწყა...
რაღაც,დედამიწის ნაწილი გამრავალფეროვანდა...
ამოუცნობი,ულამაზესი,უცნაური გრძნობა გაღვი...
ვერც კი გაიაზრეს ისე აღმოჩნდნენ მეორე სართულზე,ოთახის კარი შეაღეს და ბუნდოვნად შეათვალიერეს ის ადგილი,სადაც იმყოფებოდნენ,ქრისტეფორესთვის ნაცნობი გარემო იყო,რადგან მხოლოდ მას ეკუთვნოდა.
-კეთილი იყოს შენი ქრისტეფორეს სამფლობელოში შემობრძანება,თაისა-გოგოს თვალებით უღიმოდა
-ლამაზი ოთახია,რაღაც სასიამოვნო ფერებშია,მიყვარს იასამნისფერი...
-თაისა,აქ რატომ ამოვედით?
-მე შენ ამოგყევი...-თითქოს ახლა მოეგნენ გონს,სადაც იმყოფებოდნენ. ქრისტეფორე მას მიახლოვდა და სახე მის ხელებში მოიქცია,დიდხანს დააკვირდა გოგოს მწვანეებს და ტუჩებზე ნაზად დაეწაფა,მომლოდინედ,ნიშანს ეძებდა,რაღაცას,თავადაც არ იცოდა რას ცდილობდა,რა სურდა?
თაისაც აჰყვა კოცნაში,ხარბად უკოცნიდნენ ერთმანეთს ტუჩებს და საოცარ ხმებს გამოსცემნენ,ქრისტეფორემ მაისური გადაიძრო და გოგოს ზედას დასწვდა,მანამ კი თაისასთვის უნდა გაესწორებინა მზერა.
სურვილი უნდა ამოეკითხა.
ისე არაფერს გააკეთებდა.
საერთოდ არაფერს.
-თვალები გაახილე,თაისა...გთხოვ-ვედრებას უფრო ჰგავდა ეს ნათქვამი,ორი თითი ნიკაპქვეშ ამოსდო
-შენთან მინდა-ტუჩზე უნებურად იკბინა გოგომ. ქრისტეფორემ ღიმილი ვერ შეიკავა,გოგოს ბიუსჰალტერი მოაშორა,შემდეგ ქვედაბოლო და საცვლებისგან საბოლოოდ გაათავისუფლა. მკერდი მუჭში მოიქცია და ყელის დალაშქვრა დაიწყო,საწოლისკენ მიიწევდნენ,როდესაც კოცნებს შორის წარმოთქვა
-საწოლზე არა,მანდ არა. იატაკზე-ლოყაზე მიაწება ტუჩები. იატაკზე ფუმფულა ნოხი იყო გაშლილი,მასზე თაისა დააწვინა და ლავიწებს მიჰყვა კოცნით,შიგადაშიგ გოგოს უყურებდა და თვალებში კვლავ სურვილს კითხულობდა. რას ჩადიოდნენ? თავადაც არ იცოდნენ,უბრალოდ იმას,რაც ახლა სურდათ,ამ წუთს,ამ წამს,ზუსტად ამ დროს.
-თაისა,არ მინდა ინანო...
-ვერაფერზე ვფიქრობ გარდა იმისა,რომ მინ-დი-ხარ-ბიჭის სახე ხელებს შორის მოიქცია და შუბლზე აკოცა,მას ზემოდან მოექცა და გულ-მუცელი დაუკოცნა
-შე პატარა ეშმაკო-ჩაიცინა ბიჭმა და გრძელი,თლილი თითები მუცელზე გადაატარა-ნაზი კანი გაქვს,სურნელოვანი-მისკენ დაიხარა და მუცელზე მიაწება ტუჩები
-ულამაზესი ხარ-კოცნით მკერდისკენ გაიწია და კერტები კბილებს შორის მოიქცია,თაისას რეაქციები მასზე დადებითად მოქმედებდა.
-მზად ხარ?-ტუჩები დაისველა
-ნუ მეკითხები...ნერვებს ნუ მიშლი ქრისტეფორე-ბიჭს მთელი სხეულით მიეკრა. ქრისტეფორემ ხელი ბარძაყებს შორის ჩაუცურა და ოსტატურად შეუდგა საქმიანობის დაწყებას. მალე მათი სხეული გაერთიანდა,ერთ მთლიანობად იქცა, თავიდან თავიდან რათაც მწველი იგრძნო,შემდეგ კი სიამოვნების მორევში ჩაიძირა, გამეფებული კვიილი და კვნესა არღვევდა ოთახის სიმშვიდეს.
-ჯანდაბა...გავათავე-თავი გოგოს ყელში მოათავსა,ღრმად სუნთქავდა. თაისამ კი ბიჭის თმებში ახლართა თითები და ტუჩებს დაეწაფა,მონაცვლეობით დაუკოცნა ოდნავ შესიებულ-დაწითლებული ბაგეები.
-ჯანდბა,პრეზერვატივი გამეხა-თავისთვის უფრო ჩაილაპარაკა ქრისტეფორემ.
-ჩემში იყავი...მე შეგიგრძენი.
-ვიცი პატარავ-თმაზე მიეფერა-დაიძინე-თავზე აკოცა და გულზე მისი თავი დაიდო.
ორი მთრთოლვარე,ერთმანეთზე მიკრული სხეული.
2 ადამიანი,რომლებმაც დრევანდელი დღით იცხოვრეს.
სურვილს მიენდნენ.
თან იცოდნენ,თან არა რას ჩადიოდნენ,მაგრამ ეს რას ცვლის? არაფერს.
-----------

არ ვიცი რა გამოვიდა...
გამოვიდა კი რამე?
ანასტასია არ დამიჩაგროთო დააა. ^^^^
თქვენი აზრით როგორ მოიქცევიან?
გელით.