ძალიან დავიღალე,უსასრულოდ გრძელმა გზამ,რომელსაც ცხოვრება ქვია იმდენად უძლური გამხადა, რომ არ ვიცი რა კრიტერიუმებით გავუმკლავდე მას,სოციუმის გარკვეული კატეგორია ამ რთულ ეტაპს ღვთიური გრძნობით განიცდის და უმკლავდება, ეს გრძნობა აძლევს ორ ადამიანს იმის საშუალებას, რომ მთელი არსებით განვლოს ეს გზა და ისიამოვნოს,სამწუხაროდ მე ამ კატეგორიაში არ შევდივარ,საშინლად გამიცრუა იმედი გრძნობამ, რომელსაც "სიყვარული" ეწოდება.


***
დილით როგორც ყოველთვის რვა საათზე გავახილე თვალები,მე ვარ ის ვისაც თვით ტვინში აქვს დაპროგრამებული მაღვიძარა და სამწუხაროდ არც კვირა დღეა გამონაკლისი.ძალიან ლამაზი დილაა, ფრინველებიც ისე საამურად გალობენ, თუმცა, ო არა ვის ვატყუებ, ეს ისეთივე საზზიზღარი და აუტანელი დილაა როგორიც სხვა წარსულს მიტოვებული დღეები,როგორ მომაბეზრა თავი ამ ერთფეროვნებამ...საკუთარ თავთან ლაპარაკში გართულს სულ დამავიწყდა, რომ დღეს ჩემი აუტანელი ძამიკოს დაბადების დღეა,ოსკარი ზედმეტად აბეზარა ტიპია მით უმეტეს,ჩემზე სულ რაღაც 5 წუთითაა უფროსი, დიახ ჩვენ ტყუპები ვართ მაგრამ, იმდენად განვსხვავდებით ერთმანეთისგან, საერთოდ ეჭვი მეპარება ერთმა დედამ რო გაგვაჩინა,მოკლედ დღეს ჩემი დღეცაა, რომელსაც უკვე 23წელია რაც ვერ ვიტან და რომ არა ჩემი ოსკარი ამ დღესაც ჩვეულებრივ ფორმატში გავატარებდი მაგრამ ვინ გაცდის თურმე "ოქროს"დაბადების დღეა და ბოლომდე უნდა გავერთოთ... დიდის მოკრძალებით ავდექი ჩემი საყვარელი საწოლიდან და მაშინვე სამზარეულოსკენ ავიღე გეზი,ესეც ერთი ფაქტი ჩემზე "ჭამა" ერთადერთი რამაა რაც გულს მიხარებს და მაბედნიერებს,მოვამზადე ჩემი საყვარელი რამიონი, რითიც უნდა მესიამოვნა, რომ კარზე ზარი გაისმა,--ოჰ ღმერთო რა შევცოდე ესეთი,მე ხო არაფერი მერგება რა... ესე კურთხვით გავაღე კარი და შემრჩა ს/რი ოსკარი თავისი არანორმალური ღიმილით. -ეველინა, ჩემო საყვარელო და უკვე 23 წლის დაო,გილოცავ ვერ წარმოიდგენ როგორმიყვარხარ ტყუუპ
-ასევე აბეზარავ,შემოდი
-რა იყო, დღეს მაინც ნუ დაიწყებ ამ უჟმურობას,ხო იცი ბოლომდე გავდივაართთთ
-ვიცი,მაგრამ მე ვინ მეკითხება მინდა, არ მინდა
-მართალია, არავინ გეკითხება, ამიტომაც 7 საათზე მოგაკითხავთ მანქანით მე და მაქსიმე
-ხო, ეგ არსად დაგრჩეს,დაასრულე? თორემ უკვე იმდენად მშია ლამის ეგ ს/რი თავი გაგიჩეჩქვო
-რაც მინდოდა ის უკვე გითხარი,წავედი მე, ძაან ნუ ამოსკდები,მაქსიმეზე შთამბეჭდავად უნდა იმოქმედო
-გაა*ვი.
მაქსიმე ჩემი ძმის განუყოფელი ძმაკაცია,მაღალი აღნაგობის ქერა ტიპია, ყავისფერი არაფრის მთქმელი თვალებით,რომელსაც ოსკარი მირიგებს და ლამის ერთი სული აქვს როდის ჩავუგორდები საწოლში. რა თქმა უნდა ამის მცირედი შანსიც კი არ არსებობს, სიყვარული და მით უმეტეს "მაქსიმე",ჩემს ყველა კრიტერიუმს ეწინააღმდეგება, ამასთან ვერ ვიტან ქერებს,თვითონ კი ქერა ვარ მაგრამ მაინც მიმზიდველად არ მიმაჩნია! საერთოდაც გავატარე ჩემი ძმის უაზრო რჩევა ამოსკდომაზე და იმდენი ვჭამე,რამე ბასრს რო მივკარებოდი ალბათ გავსკდებოდი,მაღალ ხმაზე ჩავრთე მუსიკა და სახლის მილაგებას შევუდექი ცოტა შვება რო მეგრძნო.
უკვე ოთხი საათიც გახდა, სააბაზანოში ნებივრობის შემდეგ ჩემს განუყოფელ დაქალს დავურეკე, მოსულიყო და რამე შესაფერისი შეერჩია ჩემთვის, რადგან ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე სულ კლასიკურებს ვიცვამმ დააზრზე არ ვარ რა უნდა ჩავიცვა კლუბში.
-დაო,აბა მანახე რაები გაქვს გარდერობში
-ახლავე
გამოვალაგე რაც კი მქონდა,აბსოლუტურად ყველაფერი მომაზომა და ბოლოს არჩევანი მოკლე შავ კაბაზე გააკეთა, რომელშიც ზედმეტად გამოკვეთილი მაქვს მკერდიც და ტ/აკიც.. თმები მაღლა მსუბუქად ავიტანე და მსუბუქი მაკიაჟიც გავიკეთე.
-ჩემი თოჯინა ხარ ლინააა
-კარგი რა ესმა, თავი პ/რნოს ვარსკვლავი მგონია
-ოო, ყველაფერს ეგრე ნუ აღიქვამ, თავს მოდუნების საშუალება მიეცი.
***
19:30
-ესმა, სად არის ჩემი და, უკვე დავიღალეთ ლოდინში
-დამშვიდდი,აი ისიც
-...
-რა საოცრად ს/ქსუალური ხარ დაოო.ო
-ოსკარ,დროზე წავიდეთ, სანამ არ გადამიფიქრია
-ე ვ ელინა გამარჯობა,ძალიან კარგად გამოიყურები
-მადლობა მაქს(რაზედმეტად და მომაბეზრებლად თავაზიანია, ღმერთმანი)
როგორც იქნა,მივედით დანიშნულების ადგილას,ოსკარს იმდენი ვიღაც მოუთრევია მთელი კლუბი ჩვენ გვქონდა მგონი აღებული..ჩემი აზრით,ძალიან სულელური ადგილია,
მირჩევნოდა ჩემს სამზარეულოში რაიმე შემეკვეთა და მარტოს მეჭამა,უფრო მეტად ვისიამოვნებდი მაინც.მთელი საღამო უაზროდ ჯდომასა და კოქტეილის სმაში გავატარე,ენ რაოდენობით ხალხი მილოცავდა, მათგან 93%-ს არც კი ვიცნობდი და უბრალოდ მოკრძალებული ღიმილით ვპასუხობდი,მგონი ყბაც მეტკინა ამდენი აფერისტობისგან..მამენტ წასვლა გადავწყვიტე,ჩემი ძმა და დაქალი იმდენად გათიშულები იყვნენ ამ სამყაროსგან, მათ გაფრთხილებას აზრი არ ჰქონდა,ამიტომაც მარტომ გადავწყვიტე სახლში წასვლა, გარეთ გამოვედი თუ არა ტაქსის დაჭერა ვცადე, როცა ვიღაც მკლავში მწვდა, საშინლად ცივი ხელი ჰქონდა რაც ძალზედ არ მესიამოვნა, ვიღაც მამაკაცი იყო რომელიც საშინლად ყარდა სასმელისა და სიგარეტის სუნისაგან,თუმცა ვაღიარებ ძალა ჰქონდა და ვერანაირად ვერ გავეცალე,მიმიხუტა, მეორე ხელიც ჩამჭიდა და მანქანისკენ მიმათრევდა,ვწიოდი, ვკიოდი,მეწვოდა სხეული,მაშინებდა ის ფიქრიც რო ჩემი წინააღმდეგობა ამაო იყო,სისხლი მიდუღდა როცა უცებ გავითიშე...
***
23 წლის გავხდი,თუმცა ჯერ კიდევ ქალწული ვარ,იყო დრო როდესაც მიყვარდა,ძალიან ვეტრფოდი ადამიანს და სწორედ მანდ შევცდი,მთელი 3 წელი ერთად ყოფნისა,გავიგე რო მიყენებდა, უბრალოდ თამაშობდა და ბოლოს როდესაც უარი ვუთხარი ინ/იმურ კავშირზე,გადამაგდო როგორც ნა/მარი კანფეტი რომელსაც გემო გაუვიდა, ეს ამბავი იმდენად რთულად გადავიტანე,ისე გამიჭირდა ვფიქრობდი გული ვერ გაუძლებდა და მოვწყდებოდი ამ სამყაროს,მაგრამ არა არ დანებდა, ჩვეულებრივ გაავაგრძელე ცხოვრება,5წელი გავიდა მას შემდეგ,მე კი ჯერ ისევ მეშინია საპირისპირო სქესის გრძნობების,ჯერ კიდევ არ ვენდობი,დამეზიზღება "სიყვარული", აი,ამ მამაკაცთანაც იმოქმედა ჩემმა შიშმა,ფიქრი იმაზე რო ის შემილახავდა ჩემს ღირსებას, თან უსიყვარულოდ მკლავდა...



ვიცი,პატარა თავია,შემდეგში აუცილებლად გავზრდი
ღირს თუ არა გაგრძელება? ეს მაინტერესებს
კრიტიკას არ ვუჩივი,პირიქით გისმენთ
მადლობა ყურადღებისათვის