- მე ლილე ვარ,ესკი ჩემი ცხოვრების ისტორიააა.
ვიღებ კალამს და წერას სუფთა ფურცლიდან ვიწყებბ..ყველაფერი ერთი წლისწინ მოხდა,ერთი წლისწინ შევწყვიტე სიცოცხლე,მოძრაობა,მეტყველების უნარი,ერთი წლისწინ მივეჯაჭვე საავადმყოფოს საწოლს გვამივით რომელსაც მხოლოდ სუნთქვა შეეძლოო.
გული მტკივა,ძალიან ვღელავ და განვიცდი სული მეწვის და არანაირი მიზეზი არ მაქვს გაღიმებისსს,განა სიყვარულთან ბრძოლა წავაგეე,ან ვინმე დავკარგე ვინც ჩემთვის ძვირფასიაა,არა მე ვიბრძვი სიცოცხლისთვისს,მკლავს სიცოცხლის სურვილი და იმის შიში რომ ერთ დილასაც ვეღარ გავიღვიძებ და დედაჩემი ცივ სხეულს იპოვის ჩემს ლოგინში....ეჰ ნეტავ შეიძლებოდეს ყველაფრის დავიწყება და ყველაფრის ახლიდან დაწყებაა,მაგრამ სამწწუხაროდ მწარე რეალობის წინ ვდგავარ და არანაირი ძალა არმაქვს რომ თვალი გავუსწოროო...დრო ცოტაა ყოველდღე ველოდები სიკვდილს ჭკუიან მშლის ამ ყველაფერზე ფიქრიიი.
-ლილე ვახშამი მზადაა გთხოვ ცოტა ჭამე..
-კარგი დედა მოვდივაარრ.
დიდხანს ვუყურე ჩემს წინ დადებლ წვნიანს, რომ მივხვდი არმინდოდა ფეზე წამოვდექი.
-ლილუ დაჯექი და ჭამე.
-დედა არმშიააა.
-ლილუ დაჯექი თქო,შენ ჯერ თექვსმეტის ხარ და სრული უფლება მაქვს.გაიძულო რომ დამიჯეროო.
-ხო თექვსმეტისვარ მაგრამ შეიძლება ჩვიდმეტის ვეღარ გავხდეეე და ეხლაკი არანაირი უფლება არ გაქვს მეჩხუბო და რამე დამიშალოო...დედა მე კიბო მაქვს,შენი ერთადერთი ქალიშვილი გიკვდება გთხოვ აცადე ბედნიერად სიკვდილი.
-ლილე გაჩერდიი
ოთახში ისე ამოვედი უკან არც მიმიხედავსს...ავუღე ტელეფონი და ნენესთან დავრეკეე.
-აუუ ნენე წამო რა კლუბში წავიდეთთ.
-ლილე კაგად ხარ?შენდა კლუბიიი?
-ხო მედა კლუბი წამოხვალ თუ მარტო წავიდეე?
-წამოვალლ აბა ჩემს საუკეთესო დაქალს მარტო ხომ არ გავუშვებბბ?
-კარგი ჩავიცვამ...კარადიდან მოკლე ჯინსის კაბაა,ჯინსის ტოპი და კნვერსები გამოვიღე,მსუბუქად წავისვი მაკიაჟი მაგრამ შესამჩნევადდ.
- სახლის წინ ვარ,ცოტა დაუჩქარე.
-კარგი ნენე გამოვდივარ....
კლუბში რომ შევედი სშინელი ალკოჰოლის სუნი იდგა,ხალხი ერთმანეთში ირეოდა,ზოგი ფლირტაობდა,ზოგი სვამდა,ზოგი ცეკვავდა მათ ყურებაში ვიგრძენი როგორ მოხვდა რაღაც აბი ჩემს პირშიი,მაშინვე გამოვიღე და დავხედე მოვარდისფრო აბს,მაგრამ იმდენად მაინტერესებდა რაიყო სულმა დამძლია და დავლიე...
-გოგონი კარგად ხარრრ?მესმის ვიღაცის ხმა.
-უკაცრავად სადვარრ?
-საავადმყოფოში ხართ.გუშინ გიპოვეთ კლუბის წინ,უგონოდ იყავით ექიმმა თქვა რომ ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ იყავითთ.
-თვალები გავახილე და რადავინახე,ბიჭი რომლიც თვალებში მიყურებდაა,შევხედე და დავინახე მისი მწვანე თვალები,მომაჯადოვებელი ღიმილი.
-მადლობთთ რომ გადამარჩინეთ..
-ძალიან ლამაზი ხართ,შეიძლება თქვენი სახელი გავიგოოო?
-ბატონო თუ შეიძლება გარეთ გაბრძანდითთ.პაციენტი უნდა გავსინჯო.
-კარგით გარეთ ვიქნები გოგონა თუ რამე დაგჭირდა დამიძახეე.
-ექიმო ჩემი მდგომარეობის შესახებ ყველაფერი ვიცი ამიტომაც ნურაფერს დამიმალავთ რაა.
-ამჟამად უკეთ ხართ,მაგრამ არავითარ შემთხვევაში გაიმეოროთ იგივე,თორემ დროზე ადრე მოხდება ყველაფერიი.
-კარგით ექიმო,როდის გამწერენნ.
-ეხლა საბუთებს მოვამზადებბ.
-უკაცრავდ ექიმო შეიძლებაა.
-დიახ შემოდიი.
-ქალბატონო ლილე ეს წერილი იმ ბიჭმა დაგიტოვათ...
-დიახ მქდლობაა..
წერილი გავშალე და გავვოცდიი.
"აუცილებლად დავბრუნდები,ოღონდ შენს გულშიი"


...........
მეგობრებო მოგეწონათთ? გავაგრძძელოო?გთხოვთ დაწეროთ კომენტარი რომ გავიგო თქვენი მოსაზრებაა..