-ორსულად არა სამსულად ტყუპები არიან  ჩემი პატარები - მუცელზე ხელი დავიდე წამომაყენა და.....
მომაშტერდა
-ისევ ისეთი ხარ სიცოცხლით სავსე და საყვარელი - ამ დროს საყვარლად გაიღიმა
-შენ აქ რაგინდა?
-შენსმეტი აქ არაფერი მინდა
-......
-შენთან დალაპარაკება მინდა შეიძლება შენთან წავიდეთ?
-კარგი
თავისი ბიჭებიც წამოვიდნენ და გარეთ დერეფანში დადგნენ ლევანი სახლში შემოვიდა მდივანზე მოთავსდა მეც დავჯექი, სიჩუმე ლევანმა დაარღვია
-ნაქირავებია?
-არა
-ვისი სახლია?
-დაქალის მაგრამ ახლა მას და თავის ქმარს სხვა სახლი აქვთ
-გასაგებია - ფეხზე წამოდგა და ჩემს გვერდით დაჯდა მუცელზე ხელი დამადო და გაიღიმა
-გოგოები არიან?
-გოგო და ბიჭი არიანნ - მე გამეცინა მინდოდა მალე დაბადებულიყვნენ იმიტომ რომ ძალიან მიყვარს ბავშვები არვიცი როგორი დედა ვიქნები მაგრამ შვილები მინდა
-ნუცა შენთან რაღაცაზე მინდა საუბარი
-გისმენ
-ვიცი წარსულში ბევრი რამ დაგიშავე და არასწორედ ვიქცეოდი მინდარომ გამოვასწორო ეს ყველაფერი მალე მამა გავხდები და არმინდა ჩემი შვილები მამის გარეშე გაიზარდნონ შერიგება მინდა
-იცი მე.. - ის ეჭვიანი თვალებით მიყურებდა
-სხვა გამოჩნდა?
-არა უბრალოდ, ყველაფერი ისევ მახსოვს ყოველღამით ძილისწინ მახსენდება და არვიცი არვარ მზად ამისთვის.
-კარგი, გასაგებია.
-მზად რომ ვიქნები - სიტყვა გამაწყვეტინა
-შემატყობინე და მე მოგაკითხავ
-კარგი
ფეხზე წამოდგა და ლოყყაზე მაკოცა შემდეგ გასასვლელისკენ წავჯდა დამემშვიდობა და წავიდა.
მდივანზე წამოვწექი და დაახლოებით 20წუთი ასე ვიყავი მომხდარზე ვფიქრობდი და მხოლოდ ახლა გამახსენდა ლევანმა რომ შემომარტყა ეს ადამიანი ყოველთვის უმიზეზოდ რატომ მირტყავს? ეს კითხვა თავში გაუჩერებლად მოძრაობდა შიმშილის გრძნობამ მიხმო და მდივნიდან წამომაყენა მაღაზიაში ჩავედი ბანანი ნუტელა მარწყვი მზესუმზირა და მიწისთხილი ვიყიდე დიდი სიამოვნებით ვუყურებდი ამ ყველაფერს
-რამდენია გადასახდელი? ვკითხე მაღაზიის მოლარეს
-გადახდილია, შემდეგი! - ჩემს უკან რიგში ბევრი ხალხი იყო მაგრამ ქალსს ვეკითხებოდი ვინ გადაიხადათქო მან კი შენიშვნები მესროლა ხალხი გელოდებათ გაბრძანდითო მაღაზიიდან გამივედი და მაშინვე მივხვდი რომ ლევანი იქნებოდა სახლისკენ გზას გავუდექი სადარბაზოში შევედი და დაჯდომა მომინდა ძალიან დავიღალე რატიმღაც ლევანის ტელეფონის ნომრის გახსენებას ვცდილობდი და გავიხსენე კიდეც, სახლისკენ კიბეებს რომ ავუყევი ვიღაც ბებოს ჩანთას ართმევდა მე სწრაფად მივედიდა ბიჭს ჩავარტყი ბიჭს ძალიან ეტკინადა ხელი მკრა კიბეებიდან დავგორდი მაგრამ გონება არ დამიკარგავს ბუნდივნად დავინახე ბიჭმა რომ კიბეებზე ჩაირბინა მოხუცი ბებო ჩემთან მოვიდა და შველა ითხოვა სასწრაფოში დარეკა და ლაპარაკის დროს გონება დავკარგე როდესაც გავიღვიძე პალატაში ვიწექი გადასხმა მქონდა და ექთანიც თავს დამტრიალებდა რომ გამოვიღვიძე შეამჩნია და მკითხა როგორ ხართო მაგრამ პასუხის გაცემის თავი ნამდვილად არ მქონდა ამიტომ თვალები დავხუჭე მან ისევ დაიწყო ლაპარაკი
-თქვენი ქმარი გელოდებათ გარეთ როდესაც დავურეკეთ მაშინვე მოვიდა ახლავე შემოვა - მინდოდა მეთქვა არ შემოუშვათ თქო მაგრამ თავი საშინლად მტკიოდა გარეთ გავიდა და დავინახე როგორ შემოაღო კარები ლევანმა თავი გვერდით გავწიე ლევანი 5წამის შემოსული იყო რომ ექიმიც შემოვიდა და საუბარი დაიწყო
-როგორც ჩანს გონზე მოხვედით - თქვა მშვიდად
-დიახ - ძლივს ამოვილაპარაკე
-ძალიან ძლიერად დაეცი და გადარჩით რომ ბავშვებს არაფერი დაუშავდათ.. მაგრამ მთელი ორსულობის მანძილზე უნდა იწვეთ დღეში 2საათის განმავლობაში შეგიძლიათ ადგომა ისიც თუ გაივლით და იჯდებით - ის ლაპარაკობდა მეკი ამის გაგებაზე თვალები გამიფართოვდა ლევანიც და ექიმიც მე მიყურებდა
-აუ - მოწყენილი ძლივს ვთქვი
-მაგრამ გაგიმართლათ რომ ასეთი მზრუნველი ქმარი გყავთ ის მოგხედავთ - ამის გაგებაზე გაცინება მინდოდა მაგრამ შემრცხვა ამიტომ ხმა არ ამოვიღე
-მე ჩემს ქმართან არ ვცხოვრობ
-იცხოვრებ - თქვა წყნარად ლევანმა
-კარგით თქვენ მორიგდით მაგრამ ბავშვებისთვის აჯობებს თუ მამასთან იქნებიან და ის მოგივლით - თქვა ექიმმა და მარტო დაგვტოვა
-შენთან ცხოვრება არმინდა - სასტიკად ვთქვი
-ბავშვებზე იფიქრე - წყნარად მიპასუხა
-კარგი
-ანუ წამოხვალ?
-ხო


დიდხნიანი პაუზისს შემდეგ დაგიბრუნდით საყვარლებო პაროლი დამავიწყდა და ვერ შევდიოდი-_- ახლა აღვადგინე და ვიაქტიურებხოლმე :დდდ