თავი 4
დილით მანანას გაღვიძებისას შვილი უკვე გაღვიძებული და სავარჯიშოდ წასული დახვდა კარზე ლაშამ დაუკაკუნა ,,
-მამი როგორ ხარ ? ჩემო ლამაზო როგორ მომენატრე
-ჩემი ბიჭი როგორ გაზრდილახ მა , მეც ძალიან მომენატრე ჩემო ბიჭო
- მამი მარიამმა ვარჯიში დაიწყო გუშინვე საკმაოდ კარგად იასპარეზებს თუ გააგრძელებს
- სანამ აქ ვიქნებით ივარჯიშოს მაგრამ გთხოვ ყურადღება მიაქციე
- კარგი წამო ვისაუზმოთ
-არა დილით არ ვჭამ ხოლმე მიდი ისაუზე შენ , სადმე აპირებ გასვლას?
- არა დღეს თავისუფალი ვარ თუგინდა წავიდეთ სადმე
-არა სახში მირჩევნია ყოფნა მარიამი წაიყვანე სადმე
- მარიამს მამამისზე აინტერესებს
- შენც გკითხა ხო ?
-კი მაგრამ არაფერი მითქვამს
- კაარგად მოქცეულხარ , არვიცი რაუნდა გავაკეთო
- აუცილებლად მოვუყვეთ მაგრამ ჯერ შეჯიბრმა ჩაიაროს კარგი?
- კარგი როდისაა?
- 5 დღეში
- კარგი ბებო სადაა?
- მამიდასთან წავიდა ხვალ დაბრუნდება
- კაი წამო საუზმეს გაგიმზადებ
- მიყვარხარ მამი
-მეც ჩემო პრინცო
ძმიშვილი ასაუზმა და გააცილა გოგონებთან საღამომდე ცოტა სახლი დაალაგა თავი ძალიან ასტკივდა და მისაღებში მდივანზე წამოწვა ,,, მარიამი და ლაშა სასეირნოდ გასულიყვნენ ლაშას საქმე გამოუჩნდა და მარიმაი სახლში გაგზავნე მისულს დედაა უკვე ძალიან ცუდად დახვდა საშინელი გულისრევა ქონდა უკვე გონებაას კარგავდა მარიამი რომ დაინახა მაპატიეო ესღა უთხრა და გაითიშა ,,,
-დეეეეეეეეეეეეე მანან გონს მოდი გთხოვ სასწრაფო მალე მოვა გთხოვ არაფერი დაგემართოს რა დე გთხოვ დე მიდი რა გაუძელი გთხოვ კარგად უნდა იყო დე ჩვენს გამო მაინც დე მეხომ ჯერ პატარა ვარ გთხოვ ,, სასწრაფომ ნახევარი საათი დააგვიანა როცა მოვიდნენ მარიამმა ლაშას დაურეკა წესიერად ვეღარ ლაპარაკობდა ტირილისგან სთხოვა საავადყოფოში მისულიყო რადგან მარტო მარიამი იყო , სასწრაფო დახმარების მანქანაში მანან მარიამს ხელზე ეფერებოდა ცდილობდა გოგონა მიეხვედრებინა რომ მის გვერდით იყო საავადყოფოში მიყვანისსა საბოლოოდ როცა რენაიმაციაში შეყავდათ უკანასკნელად აკოცა დედას
-ლაშააააა ლაშ დედა რა დაემართა ?
- მარიამ დამშვიდდი კარგად იქნება,, ამშვიდებდა მაგრამ თვითონ გიჟს გავდა
-ლაშ დედას ხომარაფერი დაემართება ? გთხოვ მითხარი რომ კარგად იქნება
- დამშვიდდი პატარავ გთხოვ
-მე მე მაპატიებს ? მას ძალიან ვაწყენინე
- ჩუუ აღრ იტირო მიშოს დავურეკოთ კარგი ?
- ძალიან ინერვიულებს მაგრამ უნდა იცოდეს
- კარგი დავურეკოთ
,,,,,,,,,,,
მიშო მეორე დილით ჩამოფრინდა ეგრევე საავადყოფოში მივიდა და მარიამი რომ დაინახა გული მოუკვდა საავაყოფოს ფოიეში მდგარ სავარძელზე ოთხად მოკეცილი იწვა და ქვითინებდა
-დედა როგორაა ?
-კარგად იქნება ძმა
-იმედიმაქ მთელი ღამე აქ იყო მარიამი?
-კი მიშ ,, მთელი გუნდი მარიამის იმედად არის უნდა წავიდეს დღეს შეჯიბრზე
- რას ამბობ რა შეჯიბრი შეილება ცოცალს ვერ ჩამოუსწროს
-მესმის მაგრამ მასზე ბევრია დამოკიდებული
- კარგი დაველაპარაკები , დასთან მივიდა თმაზე ხელი შეახო ისიც იმწამსვე მობრუნდა და ძმის დანახვაზე უფრო მეტად ატირდა
-მიშოო დედიკო მიშ დედა უკვე საუბარი მიჭირდა
- ჩშშშ პატარავ ჩშშშ კარგად იქნება
-იმედიმაქვს
- მარუს გუნდი გელოდება პატარვ უნდა წახვიდე
-შენ სულ გადაირიე? დედა ასედავტოვო და წავიდე?
- მარიკუნა მესმის პატარავ შენი მაგრამ სხვა გზა არ გვაქვს ყველა შენ გელოდება
- კარგი მაგრამ თუ დამპირდები რომ კარგად იქნება კი
-შევეცდები
- მიშ მაპატიებს ?
-ის შენზე არც არასდროს გაბრაზებულა მიდი ეხლა გაიქეცი
,,,,,,,,,,, მთელი გზა ხმა არ ამომიღია ვფიქრობდი ყველაფერზე ვფიქრობდი რა მოხდებოდა მალე რომ მივსულიყავი იქნებ ისე ცუდად არგამხდარიყო ,,, მალევე ჩამეძინა ერთ ერთ გუნდელს ხელში აყვანილს ავეყვანე სასტუმროს ნომერში რადგანაც მას ჩააბარეს ჩემი თავი საწოლზე დამაწვინა და იქვე მდგარ ტახტზე თვითონ მოთავსდა ,,
-აუ არ მინდოდა გამეღვიძებინე მაპატიე
-არაუშავს ჩემს ტელეონს ხოარ დაურეკავ?
-არა დაიძინე და გაგაღიძებ თუ დარეკავს
-მეშინია მანანას გარეშე ვერ ვიცოცხლებ
-ჩშშშ დაისვენე ეხლა საღამოს შეჯიბრი გვაქვს
ქუთაისსში
რეანიმაციიდან გამოსულ ექიმს ბიჭები მივარდნენ
-ექიმო როგორააა დედა?
-ძალიან ვწუხვარ ჩვენ ყველაფერი გავაკეთეთ რაც შეგვეძლო
-რაა? არა არა არა გთხოვ არა გვითხარით რო გვატყუებთ და კარგადაა
-ვიზიარებ
-აააააააააააააა არა დეეეეეე დე გაიღვიძე დეეე გაიღვიძე არა ასე ვერ მოიქცევი დე ....... ლაშა იდგა გაქვავებული ვერ ეკარებოდა მამიდაშვილს მიშოს მთელი საავადყოფო უყურებდა როგორ ბღაოდა ტკივილისგან ლაშა დედა ლაშა მარიამს რა ვუთხრა როგგორ ვუთხრა
- ძალიან ვწუხვარ ძმაო მამას დავურეკავ
- ალო მა მამი მამიდა აღარ არის
- რასქვია აღარ რაის ბიჯო სად წავიდა?
- მამი გუშინ წნევამ აუწია და ტვინში სისხის ჩაქცევა მიიღო
-რააააა
იმხელა იღრიალა კაცმა ტელეფონი გაუვარდა და იქვე ჩაიკეცა მამიდამისის სიკვდილს ნამდვილად ვერ წარმოიდგენდა იქეთ მამიდა შვილს უყურებდა აქეთ მამამისი ბებიამისი , კიდევ მარიამი რომ გაიგებდა , მიშო ნიკასთან დავრეკავ და გავაფთხილებ
-ხო ლაშა გისმენ
-ნიკოლოზ დაიწყო შეჯიბრი ?
-არა ჯერ არა , რა ხმა გაქვს მოხდა რამე ?
- მანანა აღარააა
-რა ,რათვქი ?
-ხო ნიკოლოზ და ეცადე მარიამმა ტელეფონს არ დახედოს აიკლებენ სოოციალურ ქსელში ყველაფერს
-კარგი ძამო
..........
-მარუს მოემზადე იწყება შეჯიბრი
- დედას ამბავი ხოარ გაგიგია?
- არა პატარავ მიდი გადი შენი დროა
-კარგი....
წყალში შესვილსას მხოლოდ დედაზე ვფიქრობდი მხოლოდ ის მინდოდა კიდევ ერთხელ მენახა ჩავხუტებოდი და მეთქვა როგორ მიყვარს ,,,, ფინიშის ხაზი ისე გადავკვეთე ვერც კი მივხვდი პირველმა ჩემმა ნავმა მიაღწია ნაპირს მილოცავდა ყველა მაგრამ ნიკას სახეზე მოწყენილობა შევნიშნე კითხვის მიუხედავად არ მიპასუხა საპირფარეშოში გავედი და დაჯილდოებისთვის უდნა მოვწესრიგებულიყავი როცა დაქალმა დამირეკა და მომისამძიმრა
-ალო მარიამ ვიზიარებ
-რა რას იზიარებ ? მიხვდა რომ არაფერი ვიცოდი
-ააამ ვიზიარებ კიარა გილოცავ გამარჯვებას , მივხვდი რომ მატყუებდა კიბეზე გავიქეცი მაგრამ დედის ნაჩუქარი ბეჭდით გამოვემბი და ტირილი დავიწყე ნიკოლოზი რომ მოვიდა და ჩამეხუტა და მითხრა არაფერი მომხდარა აერიაო
- დაჯილდებისას აშკარად ყველას ვეცოდებოდი ისე მიყურებდნენ ყველამ ყველაფეი იცოდა ჩემ გარდა ვხვდებოდი თუმცა ჩემმა ძმამ მითხრა უკვე სახში ვართ და რომ ჩამოხვალ კარგადაც ჩაეხუტებიო .. დაჯილდოვების მერე მალევე წავედით თუმცა გზა იმდენად გაიწელა რომ აღარაფრით დასრულდა ბოლოს ნიკას მხარზე ჩამოვდე თავი და ვიფიქრე იქნებ დამეძინოს მეთქი თუმცა ქუთაისში შევედით მაინც ჩამთვლიმა როცა გამოვფხიზლდი სახლი ვერ ვიცანი თურმე მიშოს ნიკასთან გავუგზავნივარ ნიკაც ჩვენთან ახლოს ცხოვრობს
-ნიკაა სადხარ?
-აქვარ პატარავ მოვალ ეხლავე
-დედასთან რატომ არ წამიყვანე ?
- მარიამ იცი მე მიშომ მთხოვა აქ მყოლოდი
-ახლავანე ან შენ წამიყვან ან მეთვითოონ წავა
-მარიამ მოიცა
-გამიშვი არ გაბედო . მოიცა ჩვენს ეზოში იმდენი ხალხი რატოა?
-მარიამ დამელოდე
უკვე ნიკას ხმა არ მესმოდა მივრბოდი რომ დედას ჩავხუტებოდი და ჩემს წარმატებაზე მოომეყოლა დიპლომების და მედლების ფრიალით შევედი სახლში თუმცა სული გამეყინა როცა ჩემს წინ სასახლე დავინახე , ცოცხალი დედის ნაცვლლად მიცვალებულილ დამხვდა ...........