ისეთი კარგი იყო იმ სითბოში ძილი როგორიც სიყვარულს ახლავს თან რომ არ მინდოდა გაეღვიძა , ისე ტკბილად ეძინა პატარა ბავვშვს გავდა ჩემი თოჯინა , მეშიოდა მას არ ტკენოდა , არ მინდა ოდესმე ჩემს ან ვინმე სხვის გამო მის ლამაზ თვალებზე ისევ ვნახო ცრემლი ,ჩემი პატარა ნეტა დედამისს რომ გავეცანი დამრთავდა ნებას მისი ქალიშვილი მომეყვანა ცოლად ,? ნეტა ჩემნაირი სიძე თუ ეენდომებოდა , ალბათ ენდომებოდა რადგან მისი შვლი ამ სამყაროში ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს , ჯერ კიდევ პატრაა თუმცა იმდენად სევდიანია მისი თვალები თინეიჯერობის არაფერი ეტყობა , მინდა რომ მისი მოციმციმე თვალებით დავტკბე როცა ბედნიერი იქნება ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ის უბედნიერესი ქალი იყოს , საკუთარ თავსაც ვპირდები და თქვენც ქალბატონო მანანა ,,, ტელეფონის ეკრანი ანათდა მიშო იყო ვეცადე ჩუმათ მეპასუხა
-ხოძმა
-როგორარის?
-ძინავს , ნიკა?
-ჯერ ისევ არაფერია
-სახლში წავიყვანო ?
-არა გაბრაზდდება
-მაშინ აქ ვარ , ეშინია მარტოს
- ვიცი , იმიტომაც გაგიშვი
ტელეფონი გავთიშე და ისევ მძინარეს დავხედე ჩემზე მოხუტებლუს ტუჩები საყვარლად ქონდა დაბრეცილი სახეზე თმა ჩამოყროდა და აშკარად არ მოსწონა ისეთი გაბუტული სახე ქონდა , ღმერთო მადლობა რომ ეს ჩემთვის გააჩინე , გავიფიქრე თმა გავუსწორე და შუბლზე ვაკოცე მალე მეც ჩამეძინა ,
-გიოო, გულიიიი , გული
-დილამშვიდობისა
-დილამშვიდობისა , ლოყაზე ხმაურიანათ ვაკოცე
-შენ მე სულ ასე გამაღვიძე და მშვიდობიანი იქნება
-კარგი , გავეკრიჭე
-კარგად გეძინე ა?
-კიი , შენ ? ხოარ გტკივა ფეხები
-ბუმბულივით მსუბუქი ხარ რას უნდა ეტკინა
-კარგი წამო რა ნიკასთან
-კარგი პრინცესა ,
საავადყოფოს შენობაში ხელჩაკიდებულები შევედით , მიშოს ვუყურებდი რეაქცია არ ქონია ან იცოდა ან არაფრის თავი არ ქონდა
-ძამ როგროაა ?
-პრინცეს გაიღვძე ?
-კი , ნათლია როგორააა ?
-ეხლახანს გამოვიდა ექიმი ველოდებით
-ექიმიც მალე მოვიდა , გვითხრა რომ ნიკას გული სამჯერ გაუჩერდა და მძიმე ღამე გადაიტანა თუმცა გადალახა და ეხლა უკვე უკეთ იყო ,
-შეიძლება ვნახო ?
-კი
-მადლობა ,
ნათლიასთან შევედი , ისეთი მშვიდი იყო ისე ეძინე თითქოს წუხანდელი ღამე ბრძოლაში არ გაატარა , ძალიან მომენტარე ნათლი , გაიღვიძე რა , იცი შენი ნათლული იმ ხუჭუჭაზეა შეყვარებული , გუშინ გამომიტყდა რომ ვუყვარდი , მასაც ისეთივე გრძნობით როგორცმე , ნაათლი იცი როგორ მაკლიხარ ეხლა ხომ ჩამეხუტებოდი და მეტყოდი მომესწრო ნათლულიო ჰა , ხელზე მოვკიდე ვცდილობდი მისი ცივი ხელები როგორმე გამეთბო , თავი ვეღარ შევიკავი და მთელი დაგროვილი ემოცია ამომასკდა , ვიროდი მაგრამ ხმით ალბათ გარეთაც ისმოდა ისე , გული ამომიჯდა როგორია უყურო ჩუმს ადამიანს რომელიც სულ გამხნევებდა სულ შენს გვერდით იდგა ეხლა კი ესე უბრალოდ სძინავს , უკვე ძალა მერთმეოდა ხელზე რომ მომიჭირა მეგონა მომეჩვენა თუმცა კიდევ ერთხელ ვიგრძენი , ექიმთან გავიქეცი
-ექიმი ექიმი ,
-მარიამ რამოხდა
-ხელი გაამოძრავა
-რამოხდა ?
-ხელი მომიჭირა ვესაუბრებოდი და ხელი მომიჭირა
-კარგი ეხლავე ვნახოთ
ექიმი სინჯავდა , თვალებიც გაახილა
-ვაიმეეეეეეე გაიღღვიძააააააააააააააააა , მიშო გაიღვიძა ნახე
-დაგვიბრუნდა
-ლიკა სადაა ?
-ძინავს
-რადროს ძილია გაიღვიძოს ,
-ექიმო როგორი მდგომარეობაა ?
-ყველაფერი კარგადაა გილოცავთ , შეიგიძლიათ მოინახულოთ არ დაღალოთ ოღნ
-ნათლიიი , ნათლი როგორ მომენატრე
-მარიამო
-ვაიმე ,
-ნუტირი რა
-ღმერთო რა ბედნიერებაა ,
-ძამი ჩვენი ნიკა , ძაამ
-ვახ ძმა რამაგრა მომენატრე ჰა
-კიმაგრამ რამდენი ხანი ვიყავი ასე
-სამწელზე მეტია . მარიამი თვრამეტისააა უკვე
-რააოო ? ვაახჩემი რამდენი რამ გამომიტოვებია
-არაუშავს დაგაწვეთ
-ნიკოლოზ , ეს გიოა
-მახსოვს ეს ხუჭუჭა მე
-ძმა გილოცავ დაბრუნებას
-გაიხარე
-ლიკა სადაა? ან ლაშა
-ლაშა მოსაწევად იყო გასული ჯერ არ იცის რომმობრუნდი ამ ქვეყნად
-ოხ შენი
-ლიკას ძინავს არც იმან არ იცის
-როდის გამწერე?
-შენ ში* ხოარ გაქ რას გაგწერენ ახლა გაახლე თვალი
-ატრაკებ
-წავალ მე ლიკას დავუძახხებ
-რას დაუძახებ ფერი არ გაქ სახეზე კარგადხარ ?
-კი უბრალოდ არ მისაუზმია
-მიდი ჯერ საახლში წადით შენდა გიო საუზმე მოამზადე , ყავა დალიე წყალი გადაივლე ამ მიცვალებულს საჭმელი წამოუღე და მერე მე წავალ
-კარგი
სახში წამიყვანა გიომ , გზაში რატომღაც ჩუმად ვიყავით ორივე , სახლში მისულებს ბებო წასულიიყო უკვე საფლავზე , ის ყოველდღე დადიოდა დედასთან ,
-მარიამ მართლა კარგადხარ ?
-კი
-რამე გაწყენინე ?
-არა ეგ რა შუაშია ?
-რავიცი
-ჩამეხუტე რა
-მოდი ჩემო პატარავ მოდი , ხოიცი ძალიან მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ
იმდენად ძლიერად ჩამიკრა გულში რომ თითქოს ჩემი ტკივილი გადაქონდა მასთან , ის ასეთი იყო , ყველაზე გამორჩეული თბილი მზრუნველი , ცოტახანს ასევიყავით
-მარიამო
-ბატონო
-ხომგშიოდა
-კი
-ხოდა ადექი მე გაგიკეთებ ეხლა რამეს შენ წადი იბანავე რომმოხვალ მზაად დაგახვედრებ
-მიყვარხარრრრ
-მეც პატარავ მიდი
წყალი გადავივლე მართლა მომიხდა , ამდენი სტრესის მერე შხაპი ყველაფერზე მეტად მჭირდებოდა , საკმაოდ აცივდა უკვე მარამ სახლში სიცივე აარ მაწუხებდა ამიტომ დათას მოცემული კაბა ჩავიცვი და გავედი
-ვაუუ
-რამოხდა
-დედიკომ ეს კაბა ზუსტად შენს ტანზე იყიდა
-ალბათ , გავეკრიჭე მაგრამ რძლისთვის იყიდაო დათამ
-აბა შენ ვინიქნები მალე
-ააამ რავიცი
-მოდი მოდი ისაუზმე პატარ ქალბატონო
-შენი ძმა სადაა ?
-წავიდა დილით სახლში
-აჰა
-თომას ხოარ დაურეკავს ?
-არა
-დაიფიცე
-შენს თავს გეფიცები
-კარგი , ვისაუზმე ყავაც დავლიე და საავადყოფოში უნდა წავსულიყავი მიშომ რომ დამირეკა
-მარიამ
-ბატონო
-ნიკა
-რამოხდა?
-არაფერი ნიკამ თქვა ძალიან მომენატრა და მალე მოვიდესო
-ოხხ , მოვდიოდი ისეც გამიხეთქეთ გული
-საჭმელი წამოუღე
-მომაქ
საავადყოოში მხოლოდ მედა ნიკოლოზი დავჩით მიშო და გიო სახლში წავიდნენ ცოტას დავიძინებთო , ლიკას ჯერ კიდევ ეძინა ლაშამ კი არ ვიცი იცოდა თუ არა
-მოიცა ახლა ლაშასთან დავრეკო
-ალო
-ალოდა ზურნა შენ
-რომელიხარ ? მოიცა , მოოიცა გაიღვიძე ა
-არა მძინარე გებაზრები
-ვაახ ჩემი კარგი მოვ****
-ბიჯო მარიამს ესმის
-იზვინი ცუნცულ
-მოეთრიე
-ლიკამ იცის ?
-აარაა ძინავს
-კაი გავუვლი წამოვიყვან
მალე მოვიდნენ უნდა გენახათ ლიკა თავს როგრო იკავებდა რომ არ ატირებულიყო ბოლოსდაბოლოს ბავშობის მეგობარია
-ვაიმე ნიკააა
-ჩშშშ ტირილს და მოთქმას არ ვართ
-აუშეჩემ მომენატრე ეეე
-კაიერთი ატრაკებ
-ეს რახოდზეა ნახე ტო
-ჰოაბა ვერც კი შეატყობ ოთხი წელი თუ კომაში იყო
-ეეე მარჩიელობა ხოარ დაიწყე ტო , მიწანასწარმეტყველე ერთი როდის მეშველება ,. ისეთი კისკისსი ხმა გადიოდა გარეთ ალბათ სხვებსაც გადაედო ჩვენი ბედნიერება
-წამიყვანეთ რა სახში
-ბიჯოოო , ნუმიშლი ნერვებს ჯერ არაო ექიმმა
-კაი ხო , იმ ექთნის სახელი მაინც გამიგეთ
-რომლის ?
-ეეე ეგრე ხუჭუჭა წითურის
-მაგაზე გაწყნინებ ? ეხლავე ნათ
-გამარჯობა ,
-გამარჯობათ
-თქვენი სახელი ?
-ემილი
-მარიამი , გავეკრიჭე
-რამე გაწუხებთ ?
-მე არა იმას , ნიკაზე ვანიშნე
-ეგ ხომ ის ბიჭია ოთხი წელი კომაში რომ იყო
-კი
-გაიღვიძა ?
-კიი , თან იწინასწარმეტყველა რომ ჩემი რძალი უნდა გახდე
-ბატონო ?
-არაფერი არა , ჩვენ უნდა წავიდეთ და იმ ბედოვლათს მიმიხედე რა გთხოვ
-მივხედავ ესეთიაჩემი სამსახური
-მადლობა
-რაო?
-რაოდა ოგხედავს
წამოვედით , მართლა ეძინათ ბავშვებს ლიკამ და ლაშაამაც დაიძინეს მაგრამ რაღაც არ მასვენებდა , დედასთან მომინდა წასვლა და საუბარი იმდენად მომენატრა რომ სახლში მის სურნელს ვეძებდი , უკვე იმდენად გამიჭირდა რომ შუაღამით ჩემი ძმის მაქნანა მოვიპარე და მასთან წავედი
-დეეე, დედი დედიკო, მომენატრე დე , მოდი რა გთხოვ ჩამეხუტე დე , შენი სურნელი მომენატრა ჩემო ლამაზო დედიკო , მაპატიე დე ყველაფერი მაპატიე ჩემი უაზრო სიტყვები მაპატიე გული რომგატკინე მაპატიე რომ ვერ მოგისწარი და დღეს მანდ წევხარ მაპატიე დეე , დე იცი პირველად შემიყვარდა ვიღაც , პირეველად იცი რასაყვარელია ? აი ძალიან თბილი მყავს დე შენსავეთ მივლის , ჩემი ტკივილი ისევე ტკივა როგროც მე მტკივა დეე ჩემო გულო ჩემო ანგელოზო ვიცი რომ აქ ხარ და გესმის ჩემი , ვერ დაგემშვიდობე როგორც წესია მეხომ პატარა ვიყავი დედი , ვერ ვაპატიე მას მომაკვდავს ვერ ვაპატიე იმ არჩევანის გაკეთება რაც გააკეთა , ვერ ვაპატე ჩვენი მიტოვება დეე , ბოროტი ვარ ? ბოროტი ვარ რომ ვერ ვაპატიე? ნუთუ შეიძლება კაცს აპატიო ცხოველობა , აპატიო ის რომ მისი შვილიც ისეთივე ცხოველი ჰყავს გაზრდილიროგორიც მანაა , ნეტა შენზეც თუ გაბედა ოდესმე ხელის აწევა ? აუუ დე მოდი რა სულზე შემიბერე დე მეწვის ძალიან მეწვის ჩემო მებრძოლო ქალო , მაგალითი ხარ დედი ჩემთვის იმისა რომ ვიცოცხო ვიბრძოლო და გავაკეთო ის რაც ჩემი აზრით არ შემიძლია მაგრამ დეე მხოლოდ ერთს გპირდები იამაყებ ჩემით , საფლავის ქვას ვეხუტებოდი , ჩამეძინა იქ როცა გავიღვიძე საავადყოფოში ვიწექი გიოს ჩემი ხელი ეჭირა მიშოკი თმაზე მეფერებოდა
-მარიამ
-რამოხდა?
-იცი როგორ შეგვაშინე ?
-აქ რატომვარ ?
-მარიამ გათიშული გიპოვე საფლავზე
-მეძინა
-პატარავ
-ექიმს დავუძახებ
-მიშო , წყალი წამომიღე რა
-კარგი
-ჩემო სიცოცხლე იცი როგორ შემაშინე ? რომ გავიღვიძე არცერთთან არ გეძინა მიშოს მანქანაც არ იყო გირეკავდით თუმცა ტელეფონიც არ გქონდა თან
-მაპატიე
-ჩშშშ ეგ მეორედ არ მითხრა საპატიებელი არაფერი დაგიშავებია , ანგელოზო
-მე უბრალოდ დედა მომენატრა , ცრემლები გადმომცვინდა ისევ
-მარიამმ , პატარავ გთხოვ დამშვიდდი და ისუნთქე რაა , ექიმოოო ექიმოო იქიმი ამის დედაა სადაა ექიმი იხჩობა უშველეთ ვინემ
-რამოხდა?
-არვიცი ისევ ვერ სუნთქავს , მოვკვდები ძმა მას რომ რამე დაემართოს
-ამის დედაშევე***
-კაი დაწყნარდით ეეეე ,
-რადამაწყნარებს ლაშა? ავდეგებით და ისევ იტალიაში გადავალთ
-მერე მანჩოს საფლავი ? ვერ გაძლებს მის გარეშე
-მართლაია
-მარიამის ახლობლები ხართ ?
-დიახ
-რეანიმაციაში გადაგვყავს
-რააა ?
-ასეა საჭირო სამი დღე იქ იქნება ფილტვები გაუცივდა , მძიმედ სუნთქავს ნერვიულობა და ტირილი კი საერთოდ უშლის ხელს იმაში რომ ისუნთქოს დამოუკიდებლად
-ანუ ?
-ანუ სამიდღე მარტო იქნება მხოლოდ ერთჯერ ნახავთ ერთი ადამიანი
-ეხლა რომ ვნახოთ შეილება ?
-ორიწუთით
-პატარვ
-გიო
-მარიამო, ჩემო ანგელოზო ძალიან გთხოვ არგაბედო არ გაბედო და რაფერზე ამ ქვეყნად არაფერზე არ ინერვიულო ჩემო ღვთაებავ გთხოვ
-ცრემლებიგაქვს თვალებზე , ლოყაზე ხელით ძლივს ვეხებოდი
-ძამი
-პატარავ , შუბლზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა
-ლაშა
-ნუ გვემშვიდობები ცუნცულ
-მე იქნედან ვეღარ მოვალ
-ჩშშშშ ეგ არ თქვა
-ნიკაც მანახეთ რა
-მარიამ მართლა გვემშვიდობები და ვიჩხუბებთ
-გთხოვთ ,
-ნიკამოიყანოს უთხარუ
რამდენიმე წუთში ისიც მოვიდა და ლიკაც
-მარიამ
-ლიიკ ,
-პატარავ , ჩემო თოჯინავ , არიტირო გთხოვ , იქაც მოვალთ მხოლოდ სამი დღით იქნები მხოლოდ სამი დღე
-მპირდები რომ მოხვალთ ?
-გპირდები რომელიმე დღეში ერთჯერ მოვალთ
-ნათლიას ძლიერი გოგო , რაგატირებს ტოო , აზზე მოდი თავი ხელში აიყვანე
-მიყვარხარ ნიკ
-მეც პატარავ , ეხლა ჩვენ გავალთ და გიოს ჩაეხუტე
-გული , დავბრუნდები უჩემოთარ დაგტოვებ გპირდები
-ჩემი ძლიერი გოგო ხარ შენ მიყვარხარ პატარავ სიცოცხლეზე მეტად ყველაზე და ყევლაფერზე მეტად ყველაზე ძვირფასი ხარ მათშოის ვინცგვერდით მყავს ანგელოზო
-უნდა გავიყვანოთ
-მარიამ მიყყვარხარ , წაიყვანეს ჩემიგოოგნა სამი დღეო მაგრამ როგორ გინდა გაძლო როცა იცი რომ მის ღიმილს სამი დღე ვერ ნახავ მის გაბრწინებულ თვალებს ვერ ნახავ უნდა გაუფრთხილდე მას ვინც გიყვარს