-აქ რასაკეთებ იოანე?
-მომენატრე... რაიყო არ შეიძლება?
-შენ ნორმალური ხარ? წესიერად არცკი გიცნობ, მოდიხარ და ჩემ ლოგინში წვები...
-ჩემ ლოგინში შენ იწექი პირველად, ისე რო იცოდე )))
-ეგ ყველაფერი არ მახსოვსთქო გითხარი, სრულ გონებაზე რო ვყოფილიყავი მაგას არ გავაკეთებდი იოანე.
-მაინც ვერ იტყოდი ჩემთან სექ*ზე უარს და ვერც ახლა იტყვი.
-გადი ჩემი ოთახიდან და დაძინების საშუალება მომეცი.
-ეს შენ არ მაძლევ დაძინების საშუალებას
-მე რა შუაში ვარ?
-აბა ეს რა გაცვია რამე მაინც მიიფარე ცუდათ მხდის... თან მეძახის "იოანე მოდიიი ჩემთან"
-ვაიმეეეეეე რა სასაცილოაა... გადი აქედანთქო იოანე...
-არსადაც არ წავალ სანამ კიდევ ერთხელ არ მასიამოვნებ
-ვიყვირებ იცოდე
-ყველას ძინავს შუაღამეა და თუ ვერ შეამჩნიე შენი ოთახი განმარტოვებითაა... შენი რა ჩვენი პრინციპში...
-გარეთ გავალ და ისე ვიყვირებ
-არ გაგიშვებ... მოკლედ იძულებული ხარ ჩემთანერთად დაიძინო
-არ დავიძინებ შენთანერთად, მოძალადე ხარ
-კარგი ჩემო პატარავ ახლა ძალიან მეძინება, დაღლილი ვარ და როგორც ვიცი შენც, ასერომ ნუღა წიკვინებ და დაიძინე
-კარგი ესეიგი არ მიდიხარ ხოო?
-არაა!!! ტკბილი ძილი
-აი ამ ბალიშებს არ გადმოცდე და არ შემეხო გაიგე?
-კი კიი გავიგე.
დილით ადრიანად გამეღვიძა და იოანეს ორივე ხელები შემოხვეული აქვს ჩემს სხეულზე
-მეღადავებიი? გაიღვიძე საქონელო გამიშვი ხელები
-აუუუუუ ეს ვინაა, მოისვენე რა გოგოო
-მე შენი გოგო არ ვარ და გაწიე ხელები
-დაიმახსოვრე პატარავ როცა ერთად დავიძინებთ ჯერ მე ვდგები ლოგინიდან და მერე შენ გაიგე?
-რას მელაპარაკები? ეს აღარ განმეორდება!!!
-მაგასაც ვნახავთ... ისეე დილაა და რა ვიცი ხოარ გადაიფიქრე?
-რა?
-აბა დაფიქრდი შენი პატარა და ლამაზი ტვინით
-იდიოტი ხარ, სრული იდიოტი
-ეგ აღარ გაიმეორო სიხარულო.. და ახლა თუ ასე ძალიან გინდა ავდგეთ, ოღონდ ქირაში ყავას გამიკეთებ
-აიი ზუსტად მაგაზე ვოცნებობდი რო შენთვის ყავა გამეკეთებინა
-კაი მიდი დაივარცხნე ეგ გაბურძგნული თმა რას გავხარ, მე გაგიკეტებ ყავას
-არ მჭირდება შენი გაკეთებული ყავა
-სულ ასეთ კარგ ხასიათზე კიარ ვიქნები მითხარი რას დალევ?
-ორმაგი ესპრესო
-ვა ნახე რაღაც მაინც გვქონია საერთო...
იოანე- გამოვედი ოთახიდან ყველას ისევ ეძინა, ვიპოვე სამზარეულო და გავაკეთე ცხოვრებაში პირველად სხვისთვის ყავა, დავალაგე სინზე და გავიტანე ეზოში... გასაოცარია მართლაც რომ სასწაულია აქაურობა. დაუბერა ნიავმა და მივხვდი რო ისევ ძალიან სიცივეა ავედი ემილის ოთახში, რომ რამე თბილი ჩამეცვა, შევაღე კარი ემილი საცვლებისამარა იდგა სარკესთან და თმას იშრობდა... მთელს სხეულში დამიარა მხურვალებამ, ძალა მოვიკრიბე ყელში გაჩხერილი ბურთი გადავაგორე და...
-ყავა გაცივდება მალე ჩამოდი და თან გარეთ ძალიან ცივა თბილად ჩაიცვი
-რაა? მერამდენედ უნდა შემოხვიდე დაუკაკუნებლად ვერ გავიგეე ( იქვე მიგდებული ხალათი აიფარა)
-აუუ ნეტავ ვიცოდე ვის უმალავ მაგ რაღაცეებს უკვე ნანახი მაქვს ასერომ ნუ იძაბები
-გადი და მოვალ იდიოტო..
-ხო გითხარი აღარ გაიმეოროთქო (მივუახლოვდი ყელში მოვუჭირე ხელი და თვალებში ჩავაშტერდი)
-პირუტყვო გადი ახლა აქედან
-მალე გელოდები
ემილი- ვაიმე ისე ვარ გაბრაზებული ცოფებს ვყრი ეს ვინ გადამეკიდა ვერ გავიგე რა ჯანდაბა უნდა ჩემგან რას მერჩის... ჩავიცვი ტანსაცმელი ავიღე პლედი და სიგარეტი, მივუახლოვდი იოანეს
-მოდი მოდი დაჯექი ნახე რა ლამაზია აქაურობა
-ხო ძალიან ლამაზია
-მიდი დალიე ყავა მეც შენ გელოდებოდი
ამოვაძრე კოლოფიდან სიგარეტი წავუკიდე, ისიც იღებს კოლოფიდანნ სიგარეტს და ერთმანეთს ვაშტერდებით
-შენ რა ეწევი?
-კი და მერე რა?
-არაფერი, არ ველოდი უბრალოდ
-დიდი ხანია ვეწევი
-ცუდია, მაგრამ რო დავფიქრდეთ ერთნაირად ვიწყებთ ხოლმე დილას
-შენ იწყებ ჩემნაირად მე არა
-რამდენი წლის ხარ?
-21 და ქალებს ასაკს არ ეკითხებიან
-ნუ ბოდავ რა რაღაცეებს
-შენ?
-28 და რა გამოდის? ანუ შენ მბაძავ მე
-არ მეგონა მაგდენის თუ იყავი საერთოდ არ გეტყობა, 28 წლის კაცს ცოტა სერიოზულობა მართებს...
-ეგ არ ვიცი 28 წლის კაცს რა მართებს მაგრამ მე ასეთი ვარ, რაც მომწონს იმას ვაკეთებ
-და ჩემი ნერვების მოშლა მოგწონს?
-აუ მაგაზე მაგარი კა*ფი არაფერი არაა
-ვაიმეეე გავგიჟდები, წავედი მე სალისთან
-მოიცა რაღაც უნდა გითხრა
-ახლა რაღა გინდა? კიდე უნდა მომიშალო ნერვები?
-არა სერიოზულად უნდა ვილაპარაკოთ
-კარგი გისმენ
-აი ეგ ელასტიკი აღარ ჩაიცვა თორე აი იქ რო ხეა ხო ხედავ?
-მერე?
-აი მაგ ხესთან გა*ჟ*მები!!!
-შენ ხოარ გაჭედე დეგენერატო, პირუტყვო.
გამოვიქეცი და შემოვედი სახლში, ავედი სალისთან ოთახში შევუძვერი ლოგინში და ჩავეხუტე
-ემი შენ ხარ?
-ხო მე ვარ
-რა იყო რა გჭირს?
-ვერც წარმოიდგენ
-თქვი გოგო
-იოანე ჩამოვიდა წუხელ გვიან ღამით და მთელი ღამე ჩემთან ეძინა
-ვაიმე სადარი მოვკლავ
-ქვემოთაა ეზოში, კარგი დამშვიდდი მე თვითონ მოვაგვარებ, მაგარამ დღეს სადმე წავიდეთ გავერთოთ თორე ჭკუიდან გადავალ
-ეგ კი რათქმაუნდა თან მოვიფიქრე უკვე
-რა მოიფიქრე?
-ბიძაჩემს საწყობში ანკესები აქვს, ჩავიდეთ შაორზე ვითევზაოთ იქნებ რამე დავიჭიროთ, ვიხალისებთ და საღამოსკენ ლუდები დავითრიოთ
-კაი მარა ადექი ახლა ჩამოდი ქვემოთ გავაღვიძოთ ბავშვები...
ჩავედით ქვემოთ უკვე ყველას ეღვიძა, ვისაუზმეთ ყველამ ერთად და გავაცანით ჩვენი გეგმა. ყველას მოეწონა და წავედით სათევზაოთ... მე და მამა ხშირად დავდიოდით სათევზაოთ და ამ კადრებმა იმდენი მოგონებები გააღვიძა ჩემში რო სევდა მომერია, ძალიან მენატრება ძალიან, ნეტავ ჩემთანერთად იყოს და საერთოდ არაფერი არ მინდა. იქნებ ჩემი ცხოვრება სხვანაირად განვითარებულიყო და ნაადრევად არ გავზრდილიყავი, ჩემი ბავშვობა, ბავშვობა ყოფილიყო
-ემილიიი
-შენ მე ნერვოზს დამმართებ... რა გინდა?
-შენსავით უკარება თევზი გავჩითე
-რაიყო ვერ დაიჭირე?
-შორიახლოს დაცურავს, მაგრამ ახლოს არ მოდის
-სუ გააფრინე ხო?
-მოდი შენც სცადე გაგისწორდება
-არა არ მინდა იყოს, აქ მირჩევნია.
საღამოსკენ ვიყიდეთ ლუდები, სასუსნავები და დავანთეთ სახლში ბუხარი. ყველანი მივუსხედით ბუხარს, სოფი და ლევანი ერთმანეთზე მიკრულები სხედან, სიყვარულს ასხივებენ. გიგი სალის რაღაცეებს ელაპარაკება ჩუმათ, აშკარად რაღაცას მაიმუნობენ... იაგოსაც მემგონი ლიკა მოსწონს, მაგრამ ანისაც აპარებს თვალს, მოკლეთ აქ რა ჯანდაბა ხდებაა ვერ გავიგე და იოანე საერთოდ არარის, ნეტა სად წავიდა?
-გოგო იოანე სადარი?
-მე რავიცი გარეთ გავიდა.
ცნობისმოყვარეობამ მძლია და ფანჯრიდან გავიჭყიტე, ეზოში მაგიდასთან ზის, გავედი გარეთ მივუახლოვდი და მაგიდასთან ჩასძინებია... მოვიხსენი პლედი და მივახურე
-იდიოტო გაიღვიძე გაიყინები
-აუ ჩამძინებიაა... როარ მყავდე რა, ხო გავიყინებოდი აქქ
-წამო წამო დალიე შენც, არ გინდა?
-ხო მოვდივარ, მარა სასმელთან შენ ისეთი ისტორია გაქვს, საერთოდ წვეთს არ უნდა სვავდე
-ძაან სასაცილოა იოანე, ძაან სასაცილო
შევედით სახში გავთბით და მომაწოდა ბოთლით ლუდი
-ბოთლიდან მაინც სულ სხვა შეგრძნებაა
-რაა? რას ბოდავ
-ვითომ ვერ მიხვდა ახლა
-წავედი რა მე დავიძინებ
-კაი მიდი დაწექი და მალე მოვალ პატარავ
-ცოტა ხმას დაუწიე და მერე მეორეც კარს გადავკეტავ და ვეღარ შემოხვალ
-კარგი მაგასაც ვნახავთ... ტკბილი ძილი პატარავ...
ავედი საძინებელში, ძილი ძალიან მჭირდება დამღლელი დღის შემდეგ, თანაც ისეთი მშვიდი და მთვარიანი ღამეა. მოვწესრიგდი და დროებით ჩემს კუთვნილებაში მყოფ ქათქათა თეთრ ლოგინში შევძვერი.

-ემი გაიღვიძე რა!
-როგორ შემოხვედი?
-დაიკიდე რა, ხო ხედავ რო აქ ვარ...
-ხო ვხედავ და რა გინდა?
სასმლის სუნი გაქვს, აშკარად ბევრი დალიე
-უნდა ვილაპარაკოთ
-რაზე?
-მოგატყუე
-კარგი რა ახლა რაღას იგონებ
-არაფერს არ ვიგონებ იმ ღამით უბრალოდ ძაან მთვრალი იყავი მითხარი, რომ არ გინდოდა სახლში წასვლა და ჩემთან წაგიყვანე, სავარძელში ჩაგეძინა და ჩემს ლოგინში დაგაწვინე, უბრალოდ გეძინა და მეტი არაფერი არ მომხდარა, მე სხვა ოთახში მეძინა... დილით რო გაიღვიზე მივხვდი რო არაფერი არ გახსოვდა და ვიფიქრე ვიხალისებთქო, მაგრამ აშკარად ზედმეტი მომივიდა და მაპატიე...
-ასეთი რამის მოტყუება როგორ შეგეძლო იოანე? თან ასე მარტივად პატიებას ითხოვ
-მაპატიე ძალიან გთხოვ, არ მეგონა ასე ძალიან თუ იმოქმედებდა შენზე
-უბრალოდ მარტო დამტოვე
-არ მინდა შენგან შორს ყოფნა, აი ეგ ბალიშები ჩავალაგოთ შუაში
-ეგ ბალიშები წინა ღამესაც ჩავალაგეთ შუაში, მაგრამ შეგეგი?
-გპირდები, ამჯერად საერთოდ არ შეგეხები
-კარგი გამოვიჩენ ადამიანობას, ოღონდ პირობა პირობაა.

თვალები დავხუჭე, თითქოს მეძინა, მთელი ღამე ვგრძნობდი მის მზერას, საშინლად გაბრაზებული ვარ, მაგრამ ვგრძნობ მის სინანულს, მის აღელვებულ სუნთქვას.
მთელი ღამის უძილარს თვალები დასიებული მაქვს, საშინლად გამოვიყურები. დილის 8 საათია, ყავა მინდა საშინლად, გონზე უნდა მოვიდე. იოანეც არარის, 10 წუთით ჩამეძინა გამთენიისას და ალბათ ჩუმად გავიდა ჩემი ძილი, რომ არ დაეფრთხო. ქვემოთ ჩავედი და თვალი მოვკარი იოანეს, მისაღებში სავარძელში ჩასძინებია... დეგენერატი ნეტავ რატომ არ გაიყინა, გავაგრზელე გზა ისევ ოთახში ასვლას ვაპირებდი, მაგრამ მოვბრუნდი, პლედი გადავაფარე და უკან დავიხიე
-სად მიდიხარ?
-გღვიძავს?
-შენ გამაღვიძე
-უბრალოდ გადაგაფარე
-მადლობა... მოდი რა ჩემთან
-შენთან რატომ მოვიდე?
-უბრალოდ მოდი გოგოო
-არ მოვალ
ხელი მტაცა და მისკენ მიმიზიდა
-ბოდიში ხომ მოგიხადე არაა?
-ბოდიში არ უშველის ამ საკითხს
-აბა რა უშველის?
-სიმართლე რომ გითხრა არ ვიცი
-არ გეძინა წუხელ? თვალები დასიებული გაქ
-არა
-კარგი მაშინ ამაზე რას იტყვი?
-რაზე?
თმაში შემიცურა თითები მომიახლოვდა და ჩემს ბაგეებს ხარბად დაეწაფა... შევშინდი არ მეგონა ამას თუ გააკეთებდა არც დავფიქრებულვარ არასდროს მინდოდა თუ არა მისი კოცნა, მაგრამ ჩემდაგასაკვირად მის ბაგეებს გავყევი და თითქოს სხვა რეალობაში გადამიყვანა, სხვა სამყაროში სადაც მის გარდა არავინაა, საოცარი მხურვალება ვიგრძენი სხეულში და მივხვდი რომ უნდა გამეჩერებინა, ოდნავ გამოვიწიე მაგრამ თავი ვერ დავიხსენი, უფრო ახლოს მიმიზიდა... ახლა მთლიანად ვგრძნობ, მთელი სხეულით ჩვენს შორის ვნებას
-იოანე გაჩერდი საკმარისია!
-არასდროს იქნები ჩემთვის საკმარისი ემილი, ვერ ხვდები რო ძალიან მი*დიხარ?
-მემგონი მისამართი შეგეშალა!!! არასდროს არ მოხდება ეგ
-შენ ისიც გეგონა, რომ არასდროს მაკოცებდი, მაგრამ ფაქტი სახეზეა...
-ემიი აქ ხარ? გეძებდი
-ხო იაგო აქ ვარ
-დილამშვიდობისა ჩემო პრინცესა (მომიახლოვდა და ყელზე მაკოცა) დილამშვიდობისა იოანე
-დილამშვიდობისა
-აუ ძაან გთხოვ ყავა გამიკეთე რა ემი მომენატრა შენი გაკეთებული ყავა
-კაი გაგიკეთებ ახლავე....
-იოანე ხო?
-კი ასე მქვია
-მე იაგო
-სასიამოვნოა
-მოკლედ თქვენს საუბარს უნებურად მოვკარი ყური და ერთი რჩევა მინდა მოგცე, უბრალოდ ემი ჩემთვის ყველაფერია და არავის მივცემ უფლებას რომ რამე აწყენინოს მეტს არაფერს გეტყვი.......
-მე მის წყენინებას არც ვაპირებ...
-ხოდა ძალიან კარგი მაშინ გავუგებთ ერთმანეთს...
-ხო და კიდევ ერთი
-რა ხდება?
-არასდროს აღარ აკოცო ყელზე, ესეც ჩემი პატარა რჩევა...

-ბიჭებო ყავა მოვიდა, იაგო შენ თურქული ყავა და იოანეს ორმაგი ესპრესო
-მადლობა ჩემო ლამაზო, ყველას გვჭირდებოდა უდავოდ
-მადლობა ემი, აივანზე ხოარ გავიდეთ?
-კარგი იდეაა დილის სუფთა და თან აქაური ჰაერი, გავიდეთ
-ესპრესო და სიგარეტი ნეტავ რა არის ასეთი? ამათ გარეშე, რომ ჩემი დილა არ არსებობს
-ხო ეგ კითხვა მეც მიჩნდება, თან დღეს რაღაც ძაან გემრიელია
-კარგი ბიჭებო მე ავალ ისევ ცოტახნით საძინებელში
-დროებით

ავედი ჩემს ოთახში შევძვერი ლოგინში და მივხვდი რომ ახლა ჩემი საფიქრალი სხვა რამე გახდა მისი სურნელი ახლაც ამდის სხეულზე, ისეთი ტკბილი ტუჩები ქონდა, ისეთი ვნებიანი და მხურვალე... კარგი რა ემილი რეებზე ფიქრობ! დავტუქსე ჩემი მეორე მე და ამ ფიქრებში მთელი ღამის უძილარს ჩამეძინა...

იოანე- იმდენად ნასვამი ვიყავი უკვე ვეღარ მოვითმინე და შევედი ემილის ოთახში და ვუთხარი რომ იმ დღეს არაფერი მომხდარა, ისეთი სახე მიიღო რო ალბათ გამიჭირდება მისი გულის მოგება, არ მინდა ამ მდგომარეობაში მისი დატოვება... მთელი ღამე ვუყურებდი მის საოცარ სახეს, როგორ მატყუებდა თითქოს ეძინა. გამთენიისას ჩაეძინა და ოთახიდან გამოვედი, რომ არ გამეღვიძებინა. მისაღებში სავარძელში ჩავჯექი და დავიწყე ფიქრი იმაზე, რომ ძალიან ცუდათ მოვიქეცი და რომ ემილი ჩვეულებრივი გოგო არ არის, ძალიან განსხვავებულია თითქოს ამოუცნობი არ გავს ისეთ გოგოებს როგორებთანაც მაქვს ძირითადად შეხება, ის ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე საოცარი რამაა. სიმყუდროვეს არღვევს რაღაც ან ვიღაც.. მივხვდი რომ ისიყო, პლედი მომაფარა... გავაჩერე და შევნიშნე მისი შეშუპებული თვალები როგორც ვიფიქრეე, მთელი ღამე არ სძინებია საშინლად მომინდა მეკოცნა, ამჯერად თავს ნამდვილად ვერ გავაკონტროლებ..... თმაში შევუცურე თითები და ურცხვად შევეხე მის ბაგეებს, ვნებამორეული ვკოცნიდი და ის ფაქტი რომ თვითონაც ცდილობდა ჩემი ტუჩების რიტმს აყოლოდა უფრო მაგიჟებდა, მთელი ჩემი სხეული, აზრი და გონება, ყველაფერი ამ ერთ კოცნაში გაერთიანდა, არ მინდოდა ოდესმე დამთავრებულიყო...

ვიღაც მხსნის ყურსასმენებს და განწირული ხმით ყვირის.
-ემიი ადექი გოგო მალე, დაღამდა უკვე, დასაძინებლად ჩამოხვედი აქ?
-აუ სალიი რა იყო მაცადე რაა გამისკდა გული რა უბედურებაა
-არ მაინტერესებს ახლა მე შენი ბუტბუტი მალე ადექი გელოდები
-ხო კაი ჩადი და ჩამოვალ
-არა აქ დავდგები და დაგელოდები არ გენდობი მე შენ
აგვიტყდა ორივეს სიცილი და როგორციქნა ავდექი, სალიც ჩავიდა ქვემოთ, შევედი აბაზანაში წყალი გადავივლე და მოვწესრიგდი, სარკესთან ვდგავარ და ჩემ თავს ვუყურებ თვალებს არცკი ვახამხამებ... რა გემართება ემი? რა გჭირს? ამ იდიოტის კოცნაზე რატომ გეფიქრება? ტელეფონის ზარს გამოვყავარ აგონიიდან, უცხო ნომერია ნეტა ვინ უნდა იყოს? გავიკვირვე და ვუპასუხე
-გისმენთ
-ყველანი შენ გელოდებით და მალე ქენი, ვიცი რომ ჩემზე ფიქრობ მაგრამ ეგ შეგიძლია სხვა დროისთვის გადადო და ახლა თბილად ჩაიცვი ცივა გარეთ...
-შენზე ფიქრით ნამდვილად არ შევიწუხებ თავს იდიოტო
ტელეფონი გავუთიშე თბილად ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.
-ოჰჰ იკადრე ქალბატონო გღვიძება?
-ხო რავი
-წამო წავედით კოცონს ვანთებთ გარეთ თან კარგი ამინდია არ წვიმს რაც მთავარია
-კაი წავიდეთ
კოცონი დავანთეთ შემოვსხედით ყველანი ირგვლივ, მოვიდგით ლუდები და ჩიფსები... დავიწყეთ რაღაც ისტორიების მოყოლა,ძველი დროის გახსენება, ეს ყველაფერი კი გადაიზარდა საშიშ ისტორიებში სულები, მოჩვენებები, მანიაკები, ვამპირები და რა ვიცი ათასი უბედურება, ისედაც მთელი დღეა მძინავს და ახლა მითუმეტეს ამ ისტორიების მოსმენის შემდეგ რაღა დამაძინებს... იოანე ჩემგან მოშორებით თითქოს განმარტოვებით იჯდა და თითქოს ჩვენთან საერთოდ არ იყო, რაღაცაზე ფიქრობდა დაჟინებით უყურებდა ცეცხლში გაღვივებულ ნაღვერდალს, მეც ამ ფაქტით ვისარგებლე და თვალს არ ვაშორებდი, ისეთი სიმპატიურია, სიტყვიერად ახსნაც კი ძნელია. ნავარჯიშები სხეული, დაბალზე შეჭრილი შავი თმა, ოდნავ მოშვებულ წვერში გამოწეული ტუჩები და შავი მაცდური თვალები... უცებ გამოიხედა ჩემსკენ და თვალები ერთმანეთს შეეფეთნენ, აღარ ვიცოდი სად წავსულიყავი, გაეღიმა და ისევ გადაამისამართა მზერა... ღმერთო ჩემო ეს მზერა და ეს ღიმილი მომკლავს
-აუ ბავშვებო გიტარა გაასწორებდა არაა?
-აუ კი ძაან, მაგრამ დაკვრა ვიცით ვინმემ?
-იოანე მიდი რა დაუკარი შენს გარდა როგორც ჩანს არავინ ვიცით
-კარგი რა გიგი ძალიან გთხოვ არ ვარ მაგის ხასიათზე
-დაუკარი დაუკარი (ყველამ ერთიანად წამოიყვირა)
-კარგი ხო ჯანდაბას მაგრამ ერთი პრობლემა გვაქ
-რა პრობლემა?
-გიტარა? სადაა?
-მაგაზე არ ინერვიულო ბიძაჩემს აქვს, მოვიტან ახლავე
-მეც გამოგყვები.

მალევე დაბრუნდნენ გიგი და სალი, მაგრამ სალის შევამჩნიე რომ რაღაც ისე არ იყო, მერე მოგიყვებიო ტუჩებით მანიშნა და დავწყნარდი... იოანემ გიტარა მოიმარჯვა და დაიწყო მისი აჟღერება დაახლოვებით 4 წუთის მანძილზე ყველანი იოანეს ვუყურებდით საოცრად უკრავდა, აქამდე მსგავსი მელოდია არსად მომისმენია, მაგარამ აშკარად ყველანი განცვიფრებულები ვიყავით დაჟე იმ დონეზე, რომ წვიმა ვერ შევამჩნიეთ... იოანემ გიტარა სალის მიაწოდა და ჩემსკენ წამოვიდა მაჯაში მომკიდა ხელი და ფეხზე დამაყენა
-ჩვენ მივდივართ და ამაღამ არ დაგველოდოთ დილით დავბრუნდებით.
მტკიცედ განაცხადა და მანქანისკენ თითქმის მიმათრევდა
-სად მიგყავარ იოანე?
-უბრალოდ წამომყევი
-წვიმს და ხოარ გავიწყდება სად ვართ?
-უბრალოდ ჩაჯექი მანქანაში.

უხმოდ ჩავჯექი მანქანაში და საიდანღაც სალი გაჩნდა მანქანასთან პლედებით ხელში, კალთაში დამიყარა და შუბლზე მაკოცა
-ჭკვიანად იყავით
-კაი დედა ჩკვიანად ვიქნებით :დდ
ალბათ 1 საათი ვიმგზავრეთ, მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია უბრალოდ გზას ვუყურებდით... სადღაც მიყრუებულ სოფელში ერთ ძველ სახლთან გააჩერა მანქანა
-აქ დამელოდე და მოვალ
-აბა ხოარ იცი სად უნდა წავიდე ამ წვიმაში და ტყეში?
-ენა გოგო!
გადავიდა მანქანიდან მიუახლოვდა სახლს და იდაყვით ფანჯრის პატარა მინა ჩაამტვრია, ფანჯრიდან გადაძვრა და გაუჩინარდა... ისეთი სიბნელე იყო და თან ისე წვიმდა შემეშინდა, პლიუს ის ისტორიები კოცონთან და ეს რა ხმაა? მგელია? შიშმა ამიტანა და დავურეკე იოანეს
-რაიყო ემი?
-რა იყო კი არა მემგონი მგლებმა შემჭამეს და მოდი რა
-მოიცა ბუხარს ვანთებ რო არ გამეყინო და მოვალ, ნუ გეშინია 2 წუთიც
-კაი მალე რაა
ვეღარ მოვითმინე და გადავედი მანქანიდან ჩემი პლედებით, უკანმოუხედავად გავიქეცი სახლისკენ და გადავძვერი ფანჯარაში...
-რაიყო ჩემო პატარა შეგეშინდა?
-მგელი იყო იქ
-კაი ნუ გეშინია მოდი ჩემთან
-არ მეშინია
მომიახლოვდა და გულზე მიმიკრა, ეს სურნელი თავბრუს მახვევს და გული გამალებით მიცემს. ბუხართან ახლოს მდგარ ლოგინზე დამსვა და ისევ განაგრძო ცეცხლის დანთება
-აქ რატომ მომიყვანე? ვისია ეს სახლი?
-სალაპარაკო გვაქვს და ეს სახლი ჩემ დიდ ბაბუას ეკუთვნოდა, უყვარდა ხოლმე აქ ჩამოსვლა... ცოლიც კი ამ სახლში მოიყვანა და მთელი ცხოვრება ბედნიერად გაატარეს და ჩვენც ასე ვიქნებით
-რეებს ბოდავ იოანე?
-არაფერს არ ვბოდავ ემილი, ამაზე უნდა ვილაპარაკოთ
-მემგონი სალაპარაკო არაფერია
-არა ჩემო ლამაზო სალაპარაკო ძალიან ბევრია... პირველად კაფეში გნახე სალისთან ერთად იყავი, იმ დღიდან დავიწყე შენზე ფიქრი, შემდეგ გიგიმ დამირეკა და მითხრა რომ შენ იქნებოდი იმ კლუბში, ზუსტად მაგიტომ წამოვედი, რომ გამეცანი და იქ რაც მოხდა ყველაფერი იცი.... უბრალოდ ემი, ალბათ უკვე მიხვდებოდი ჩემი ცხოვრების წესს, მაგრამ ყველაფერი ასე მარტივად არ არის მე პატარა ბიჭი აღარ ვარ მჭირდება ისეთი ადამიანი ვინც მთელი ცხოვრება ჩემთანერთად იქნება, ვისაც ვეყვარები, პატივს მცემს და გვერდში დამიდგება და მე ამ ყველაფერს მაშინ მივხვდი როცა პირველად დაგინახე, მივხვდი რომ შენ ხარ ის ქალი რომელთან ერთადაც მე დაბერებას ვისურვებდი... შენ მე მჭირდები ემილი და მე შენ აგირჩიე
-კი მაგრამ იოანე მეე...
-არ გინდა არაფერი არ თქვა... მე ხვალ საღამოს თბილისში მივდივარ და ზეგ დილით საუთჰამპტონში უნდა გავემგზავრო რაღაც საქმეებია მოსაგვარებელი და მალე ჩამოვალ
-იოანე მე არ ვიცი რა ვთქვა
-მითხარი ის რასაც ფიქრობ

იოანე- ჩემდა გასაკვირად ემილი მომიახლოვდა სახესთან ძალიან ახლოს არცკი ველოდი. მისი საოცარი ტუჩები ჩემსას შეახო და მთელი სხეულით ამეკრო, გაუჩერებლად ვკოცნიდით ერთმანეთს, უკვე ვნებამ ამიყოლია და თავს ვეღარ ვაკონტროლებ, ოდნავ მომაშორა ტუჩები და ჩემს ამღვრეულ თვალებში ჩამაშტერდა
-იოანე ახლა მე მინ*იხარ!
ხმადაკარგულმა მითხრა და ისევ გააგრძელა ამჯერად ჩემს ყელში. თვალის დახამხამებაში შემოვაძარცვე ტანსაცმელი და საცვლებისამარა ჩემს წინ დგას... წელამდე დაშვებული თმებით ანთებული თვალებით და ნერვიულად აცმაცუნებდა გამომშრალ ტუჩებს
-საოცრება ხარ ემილი საჯაია... ჩემი საოცრება
მივუახლოვდი მხარზე დავადე ხელი და თითებამდე ჩამოვაყოლე, წელზე შევუცურე ხელი ზურგზე თმების ქვემოდან ავაყოლე და ერთიხელის მოსმით გავანთავუსუფლე ბიუსჰალტერისგან მისი მკერდი... დაბერილი მკერდის თავები ზემოთ ამოსწეოდა და თითქოს მე მიყურებდნენ ეს უკვე პიკი იყო ოდნავადაც ვერ ვაკონტროლებდი ჩემს თავს მინდოდა რო შემეგრძნო მთელი მისი სხეული, ახლოს მოვიზიდე ვნებისგან გაგიჯებულმა ტუჩზე მსუბუქად ვუკბინე და შევნიშნე რომ ცახცახებდა
-რა გჭირს ემი?
-არაფერი
-გეშინია?
-არა!
-დარწმუნებული ხარ?
-კი!
მისმა სიტყვებმა გამბედაობა შემმატა და ლოგინზე გადავაწვინე, მაისური გავიხადე და მისი თითები ვიგრძენი ჩემს წელზე.. გრძელი კისრიდან ტუჩებით დავუყევი მკერდამდე, ოდნავ მოვუჭირე ხელი და გამაგრებულ მკერდის თავს ენა ავუსვი, ტუჩები ოდნავ გააღო და გაურკვეველი ბგერა ამოუშვა, ყველა ტუჩის მოჭერაზე ბგერებს აძლიერებდა, მუცელს ჩავაყოლე ხელი და ტრუსამდე მივედი მიტყუპებული ფეხები ხელით გავაშლევინე და ტრუსის სათავესთან გადავატარე თითი, უხერხულად შეიშმუშნა და ოდნავ შეღებულ ბაგეებს დავეწაფე... ტრუსში ჩავუცურე ხელი, გონება დამებინდა, ჩემი თითების რიტმულ მოზრაობაზე ბგერებს უმისამართოდ ისროდა, მუცელი ეკუმშებოდა და მივხვდი რომ დრო იყო... წამში მის ზემოდან მოვექეცი და სახე ხელებს შორის მოვიქციე
-ემი მინდა რომ თვალები გაახილო და მხედავდე
-არ მინდა
-ძალიან გთხოვ, უბრალოდ მენდე.
უსიტყვოდ დამემორჩილა და ვნებისგან ამღვრეული მწვანე თვალები შემომანათა, ვიგრძენი როგორ ვისაკუთრედი მის სხეულს როგორ შევდიოდი მასში და მისი თვალები, ვხვდები რომ აქ სხვა რაღაც ხდება, თვალებში ჩავაშტერდი და ჩახრენწილი ხმით ვუთხარი
-მიყვარხარ!!!
-მეც მიყვარხარ!!!
ვიგრძენი როგორ მოეშვა და მთლიანად მომენდო, მისი ხმა გამაყრუებლად ჩამესმოდა, წამოვჯექი და მისი ფეხები წელზე მოვითავსე, ტუჩები მკერდის შუაში, არ ვწყვეტდი მის კოცნას ერთი ხელი წელზე მეკიდა და მეორე საჯდომზე... თითებს ნერვიულად დაათამაშებდა ჩემს თმებში და აღმოხდა ის ხმა რისი მიღწევაც მინდოდა.. გულზე დავიწვინე და ემოციებისგან ვერ მშვიდდებოდა, მის თმებს ვეფერებოდი, მთელს სხეულს, თავი ამოწია ჩემი მკერდიდან, ტუჩებზე მაკოცა და გაითიშა...
დილით მასზე ადრე გამეღვიძა და ვუყურებდი როგორ ჰქონდა ჩემი ხელი მიკრული, კისერთან რაღაც შევნიშნე, ოდნავ გადავუწიე თმა და ტატუ, ნაზად გადავუსვი თითი
-რა იყო არ მოგწონს?
-არა უბრალოდ საოცრად ლამაზია...
-მადლობა და დილამშვიდობისა
-დილამშვიდობისა ჩემო საოცრებავ, ყავას დალევ?
-მეკითხები კიდეც?
ორივეს აგვიტყდა სიცილი, ავდექი და მოვამზადე ცხოვრებაში უკვე მეორედ ორი ორმაგი ესპრესო, სიგარეტიც რათქმაუნდა... მივედი და მისი ტუჩებით დავტკბი.
-ასეთი დილა, ასეთ ადგილას, შენთანერთად, სხვა რა არის ბედნიერება?
-ოანე ჩემი ცხოვრება იმდენად ირონიულია, რომ არასდროს მოუცია ჩემთვის ნამდვილი ბედნიერების საშუალება, მაგრამ ამჯერად ირონიის დამალვა მოუწევს იმიტომ, რომ მე ახლა ნამდვილად ბედნიერი ვარ
-ემი ჩემთვის არაფერი გაქვს სათქმელი?