გართობაში სიცილ-კისკისში დრო მალე გავიდა. ნეტარეებსვბოდიალობ სუარმახსოვს როგორგავიდა რატის ისტორიის მოსმენის შემდეგ აღარაფერიმახსოვს ერთიორი სადღეგრძელოსგარდა.
დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს თავიდან თვალებისგახელის არანაირი სურვილი მქონდა თავიდან ვიფიქრე ისევ დავიძინებთქო მაგრამ რაღაცნაირი შეგრძნება მქონდა რომ ჩემსქვემოთ რაღაც ადი ჩადიოდა კარგად როდავფიქრდი და გავიაზრე რახდებოდა ეგრევე თვალები ვჭყიტე და აი იქ მივიღე შოკი. დივნის ფეხთან ზის საბა და მე კალთაში ვუზივარდა მის მკერდზემაქვს თავი დადებული ხოლო სავას ხელები ჩემსწელზეაქვს დალაგებული. რასვგრძნობდი სიმშვიდეს, სიბრაზეს, სიხარულს, სირცხვილს, და რაცმთავარია კომფორტს ვერველევი მისმკლავებს ნუ ძაანაცრომმდომებოდა ისევყავდი შებოჭილი ვერც გავინძრეოდი მაგრამ არც მდომებია ცოტახანი კიდევ ასე ვიყავი გაყუსული და ვფიქრობდი მანამ სანამ ჩემს ფიქრებში ჩემი გიჟები არ შემოიჭრნენ და გამახსენეს თავი. ვაიმე ნეტა სადარიან თავი ავწიედა აი აქ მეორედარტყმა იყო ჩემს მოპირდაფირედ ელენეიჯდა ხირს რატის მისკალთაში თავი ჩაედო ხოლო ელენეს მისზურგზეედო თავი ძნელი წარმოსადგენია არა მეცძლივსვიგებ ვისითავი ვისფეხშია და თიკო ამდროს ჩემს გვერდით ნიკასთან ჩახუტებულს ძინავს არა ამ კადრებს ვერგავმაზავ კიდეკაი იქვეეგდო ჩემიტელეფონი ავიღე ხმა გავუთიშედა ეს ორიწყვილი კარგად ვაპოზიორე მერე მეცმომინდა რატომღაც სურათი საბასთან და სელფის გადაღება გადავწყვიტე რამოდენიმე გადავიღე და როცავიფიქრე ბოლოცდა მოვჩითქო
-თუასეძაანგინდოდა ჩემთან სელფი გეთქვა უარსკიარგეტყოდი.
-ვაიმეეე. ერთი შევკივლე და პირზე ხელივიტკიცე სხვები არგამეღვიძებინა და რომდავფიქრდი რაცმითხრა ჯერ გავბრაზდი მერე შემცხვა რასაქციელიიყო ეხლა ეს.ხმას არვიღებდი ცოტახანას მერე ისევ საბამ გამოიჩინა ინიციატივა
-შეგეშინდა?
-ცოტა, მაპატიე სურათისგამო უბრალოდ.სიტყვებს ვერვუყრიდი თავს და ვჯლოყინებდი გასკდი რა მიწა და ჩამიტანე რაიქნება.
-კაი ვიხუმრე არაფერია.
-კაი ავდგები მე თან ესენიც გაიღვიძებენ ალბათ მალე. და ოდნავ წამოვიწიე..
-მოდი აქ ცოტაც დავიძინოთ და მერეადექი.უცებ ისევ თავისთან მიმიზიდა და ისე მოკალათდა რომ ორივე კომფორტულად ვყოფილიყავით.
-სირცხვილია საბა კაი რა.
-ცოტახანიმაინც დაიკიდე და მომენდე რა.
აღარაფერი მითქვამს თვალები სავხუჭს საბასგულთან მოვკალათდი და არვიცი რამდენხანში დამეძინა მაგრამ სანამ დამეძინებოდა თავზე კოცნა ვიგრძენი და გავითიშე ცხოვრებაში ასე კარგად არასდროს მძინებია.
როცა გავიღვიძე ვიგძენირო რბილ ზედაპირზე ვიწექი ლოგინი იყო ნეტა აქ როგორ აღმოვჩბდი ბავშვები ყველა სადღაციყო გასული ავდექი და დაბლიდან ხმა მომესმათუარა უცებ ჩავირბუნე კიბეები ყველა იქიყოდა ყავასსვავდა და რაღაცას ილუკმებოდა თან ვითომ საუბრობდნენ მაგრამ ერთამანეთთან აშკარა იყო დისტანცია და დაძაბულობა საბას გავხედე თვალი ჩამიკრადა გამიღიმა. არა მას ჩემი გაგიჟებაუნდა.
-დილამშვიდობია ბავშვებო როგორხართ. მხიარულ ტალღაზე მივმართე ყველას.
-თავირომ გვისკდება თუ მაგას არჩავთვლით მშვენივრად.
-და კიდე გვეძინებააა. დაბღვერილმა ამომხედა თაკომ.
-მერემერასმებღვირები მეგაგაღვიძე?
-შენ არა შენმა მიჭიერმა დაქალმა.შეუღრუნა თაკომ ელეს ეე აქ რაღაც გამოვტოვე.
-აბა მოყე.
-სანამ შენ ტკბილად გეძინა საბანში შეფუთულს და არაფერზე ჩუსტვა არ გქონდა ქალბატონმა ელენემ გაიღვიძა და როდესაც გააცნობიერა ბის ბეჭებზე ეძინა და თავი არუჩანდა წიოკი მორთო მგონი თანი არააქ მოკვდაო შეყარა მთელი სამეზობლო სანამ შენმა ბედოვლათმა ბიძაშვილმა არ ინება გაღვიძება მანამ კიოდა ესეც და გაგვაღვიძა ჩვენც.ჩამოარაკრაკა თაკომ
- აუუუ მძინარემ ვერმოვწვი რახდებოდა ან რამინდოდა ამის ბეჭებზე არაფერი მახსოვს. თავი მოისაწყლა ელენემ მეკიდე ცუდადვიყავი სიცილისგან და ასევე ბიჭებიც ნუ ჩემსავით არ კაკანებდნენ მარა მაინც იცინოდნენ.
-ყავა გინდა. გამომძახა საბამ და თავისი ჭიქა დამანახა.
-აუ კიიი წამომიღებ? გამეღიმა.
-აბა რისთვისგკითხს შაქარი რამდენი.
- 2კოვზი.
-არის შეფ. მხედრული სალამი გამიკეთა და სამზარეულოში გაუჩინარდა მისი გაუჩინარება და გოგოების მოტრიალება ერთი იყო.
-რაა? გავიკვირვე.
-რამოხდა? ლოგინში როგორაღმოჩნდი არადა კარგად მახსოვს ყველას ძირს ჩაგვეძინა და ცუდ სიტუაციაში გაგვეღვიძა.
-აჰ ეგ. მოკლედ მოვუყევი ყველაფერზე რამაც გოგოების თვითკმაყოფილი ღიმილი გამოიწვია.
-ძაან საყვარელია. დაიწყო ელენემ მაგრამ ვეღად დაასრულა ისეთი მუჯლუგუნი ვუთავაზე და წინვანიშნე საბაზე რომრლიც ორიფინჯნით ხელში დაბრუნდა.
-მეტკინა შე ქაჯო. გადმომიჩურჩულა ღიმილით
-რაო რასჩურჩულებთ არმეტყვით? წარბი აწია ღიმილით საბამ და ფინჯანი მომაწოდა ცოტა მოვსვიდა რაღაც სასწაული გემო ქონდა
-დიხიმადლობა ძალიან გემრიელია.გავუღიმე თბილათ და ჩემითავი გამოვიჭირერომ ამ ბოლო დროს ძალიან ხშირად ვუღიმი.
-არაფრის. გაიღიმა და თავისადგილს დაუბრუნდა.
-ბავშვებო ჩაიბარდეთ ხოიცით დილით ადრე გავდივართ და დილაზე არდაიწყოთ წუწუნი.
აქამდე ჩუმად მყოფმა რატიმ განცხადება გაგვიკეთა რამაც ყველა აგვაბუზღუნა და აქ გაიელვა ჩემ ტვინში მაგარმა იდეამ ვინაიდან და რადგანაც ბათუმთან ასე თუ ისე ახლოს ვიყავით ერთმა იდეამ შემომიტია.
-აუ რააატიკო.გავწელე სახელი რაც იმას ნიშნავდა რომ რამე მინდოდა ან უნდა მეთხოვა ისეთი რაც შესრულების შესაძლებლობებს ცოტა აღემატებოდა.
-რაგინდა რამოიფიქრე? მოჭუტული თვალებით გამომხედა.
-ერთმა იდეამ შემომიტია.
-მიდი დაახეთქე ჰა დავიტანჯეთ. კუმ ფეხი გამოყო ეს იყო ნიკა
-ვინაიდან და რადგანაც ყველას არგვინდა სახში წასვლა წამო ბათუმში გადავიდეთ რამოდენიმედღით ჰა რასიტყვით.
-გოგოებს მოეწონათ იდეა მაგრამ ბიჭები სათათბიროდ გავიდნენ და ცოტახანში დაბრუნდნენ.
-კაი თუ წავიდეთ. ღიმილით თქვა რატიმ. რამაც ყველა გაგვახარა მაგრამ არსებობდა ფაქტორი რომელიც ხელს გვიშლიდა ამ წინააღმდეგობას მშობლელი ერქვათ მართალია სრულწლოვანივართ უკვე ყველა მაგრამ მშობლის აზრი ყოველთვის გასათვალისწინებელია მითუმეტეს როცა გოგოხარ.
-რატიკოო.
-ახლა რაღა გინდა გოგო რასშემჭამე.
-მამას დაურეკე რა და გოგოების მშობლებსაც ხოიცი შენ დაგთანხმდებიან. კნუტისთვალებით და ტყჩის გამობურცვით შევხედე რაც ყოველთვის ჭრის
-ოხ ეს აფერისტკა ეს კაი დავრეკავ. და ია ორ სათში ყველას მშობელი თანახმა იყო. ის არ მიხსენებია რომ ამ დროის განმავლობაში დედასთან ყოველდღიური კავშირიმქონდა და აი ახლაც მარტო ბაღში ვზივარ და დედას ვეჭორავები დიდი მოკითხვის შემდეგ გადავედი იმ თემაზე რაც მინდა რომ სცოდნოდა.
-დედი.
-ხო დედის სინათლევ.მიყვარს დედა სულრომ ცდილობს რომ მომეფეროს და უიმისობა დიდად არვიგრძნო მაგრამ გათიშვის მერე სულ ვღნანინარ ბოლო პერიოდში ძალიან მტირალავარ მაგრამ მაინც ვთოკავ თავს და სხვას არვანახებ ჩემს ცრემლებს.
-დე რაღაც უნდა მოგიყვე და არგამაცერო რა სენი რჩევა და მოსმენა მინდა. ესეიგი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა ერთი ბიჭი აი არვიცი რასვგრძნობ მისი მოქმედებები ხშირად მაღიზიანებს ხშირად მახარებს ან არვიცი რა როგორაგიხსნა იცი როგორ გავიცანი ხოიცი აი ის გოგო რომარის.... და დაახლოებით ნახევარისაათის განმავლობაში თავიდან ბოლომდე მოვუყევი ყველაფერი გუშინდელ დღემდე და თან ვაკვირდებოდი დედას ემოციებს ხან ბრაზობდა ხან ისე გადაიხარხარებდა ნუიტყვით ხან კვირდებოდა ჩემი ნამოქმედარით და ბოლოს დამიდო დასკვნა.
- არა ხარ შენ ნორმანული და არცსენიგრძნობაა ნორმანული. არვიცი დედი რაგირჩიო შენი გულისთქმას მიყევი და ყველაფერი კარგად იქნება ოღონდ ზედმეტობის გარეშე შენიიმედიმაქვს ვიცირომ სწორ გადაწყვეტილებას მიიღებ მაგრამ არიჩქარო ჯერ იმ ბიჭის გრძნობებში დარწმუნდი კარგად მოქვევა და ყურადღება მხოლოდ სიყვარულს არნიშნავს დე ჯერ გამოუცდელიხარ და აქამდე არავინ მოგწონებია ამიტომ დაიმახსოვრე შენ ახლა სწავლობ ცხოვრებას ცხოვრებაში ხშირად ვუშვენთ ჩვენ ადამიანები შეცდომებს და სემდეგ ამ სეცდომებზე ვსწავლობთ ამიტომ დედი არშეუშინდე ცხოვრებას.
-მიყვარხარ დედი.
-მეც ჩემო ანგელოზო. და გავწყვიტეთ კავშირი დედამ უბრალოდ გამარჯობაც რომითხარას მაინც მეტირება ალბათ იმიტომ რო ჩემსგვერდით არარის და მენატრება და ამ სიტყვების მერე ჩემმა ცრემლებლა გადმოკვეთეს კალაპოტი და იწყეს ჩემს ღაწვებზე დენა და სადღაც ყელისკენ გზის გაკვალვა მაგრამ მალევე გაქრობა გადაუწყვეტავთ და ასეც იქცევიან მათგან აღარაფერი რჩება ჩაწითლებული თვალების და ახურებული ლოყების გარდა რომლებთაც წითელი ფერი დასდებიათ.
უკვე ჩავალაგეთ და მომდევნო დღის მოლოდინით განვიმსჭვალეთ თითოეული ჩვენგანი.
აი გათენდა ნანატრი დილა და ბავშვები ავტობუსში ავიდნენ უკან დასაბრუნებლად მაგრამ ჩვენ ექვსნი სულ სხვა მიმართულების ტრანსპორტში ავედით და გავუდექით ბათუმისკებ მიმავალ გზას.

P.S მოგესალმებით ჩემო მეგობრებო აი დავბრუნდი ახალი თავით იმედიმაქვს მოგეწონებათ და ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისთვის. გთხოვთ შეაფასოთ ეს თავი.