ამილახვარი და სხვა კატასტროფები(3)
თიკა თავის აუდიტორიისაკენ მიდიოდა და მუსიკებს უსმენდა, თან ტელეფონში იყო ჩამძვრალი,მოულოდნელად კი ვიღაც შეეჯახა და წიგნები ძირს დაუცვივდა.
-შენ რა თვალები ზურგზე გაქ მიწებებული?-ყურსასმენებს იძრობს თიკა.
-ოჰ ჩვენი სიუხეშის დედოფალი.-იღიმის ლუკა.
-მომისმინე კიდევ მეორედ გაიმეორებ მაგად და მერე ნახავ რაც მოგივა.
-რა იზავ მეც მანქანას დამიჩხაპნი?
-კიდევ გაიმეორე და ნახავ რასაც ვიზავ.
-ვერაფრის გამკეთებელი ვერ ხარ და ამიტომ მოდი დაწყნარდი რა
-რომ მიცნობდე ძალიან კარგად გეციდინებოდა რისი გამკეთებელი ვარ ამიტომ...-გაბრაზდა თიკა.
-და შენ რო მე მიცნობდე დამიჯერე მასე არ ილაპარაკებდი.-ეს უთხრა ლუკამ და გვერდი აუარა თიკას, თიკა ნერვებ მოშლილი დარჩა სიტყვა რომ შერჩა, უნდოდა მიეძახებინა ლუკასთვის რამე მაგრამ გაიაზრა რომ სასწავლებელში იყო,ამიტომ თავი შეიკავა და ისიც თავის აუდიტორიისაკენ წავიდა.
თიკა ძაან გაბრაზებული იყო და ფიქრობდა თუ რითი გადაეხადა სმაგიერო,ამ დროს კი ოთახში ლექტორთან ერთად შევიდა ლუკა და თავისი ძმაკაცი ილია.
-ამათ აქ რა ჯანდაბა უნდათ.-უკან მჯდომა ქეთუმ გადაჩურჩულა.
-ეგ მეც ძაან მაინტერესებს.
ბიჭებო აირჩიეთ ადგილები და დაჯექით. რადგანაც ბიჭები “ფულიანი მამიკოს ბიჭები” იყვნენ ყველა ლექტორი განსაკუთრებულად ექცეოდა. თიკა შენ მოგიწევს უნივერსიტეტის დასათვალიერებლად ლუკასთან და ილიასთან ერთად წასვლა.
-მე უკვე ვნახე ამიტომ აღარ მინდა.-ქეთუსკენ მიმავალი ილია ეუბნება ლექტორს.
-კაი მაშინ მე და თიკა წავალთ.-ლუკა უკვე თიკას გვერძე იჯდა.
-კიმაგრამ მე არ მცალია ლექციები მაქვს ამის მერე.
-არაუშავს თიკა მე დაველაპარეკები ლექტორს.
-კარგით,ესღა მაკლდა ახლა
ჩაიჩურჩუკა თიკამ.
ილია ქეთუს გვერძე დაჯდა ამაზე კი ცალკე ომი დაიწყო.
-სხვა ადგილი ვერ ნახე?-უხეშად კითხა ქეთუმ.
-მე სადაც მინდა იქ დავჯდები და თანაც მარტო ჯდომა არ მინდა.-ილიამაც ცოტა წაეუხეშა.
-შენ რა ბრმა ხარ? შეხედე ნინის გვერძეცაა ადგილი.
-მე სადაც მინდა იქ დავჯდები უკვე ვთქვი მგონი ხო საყვარელო.
-უკაცრავად მეორე მაგ სიტყვას გაიმეორებ და...-სიტყვის დამთავრება არ დააცადა ილიამ და:
-ეს დაქალები როგორ დიდ გულზე ხართ რა ვითომ ძალიან მაგრები იყოთ.-ჩაიცინა ილიამ.
-შენთან კამათს აღარ ვაპირებ და გამატარე რა მე გადავალ.-ფეხზე წამოდგომა სცადა ქეთუმ.
-ვერსადაც ვერ გადახვალ.-ილიამ ხელი მოკიდა მკლავში.
-რატომ ვითომ.
-მე ასე მინდა და მაგიტო.
-და შენ ვინ ხარ მასე რო გინდოდეს
-მანდ რა ხდება ?
-არაფერი მას ისეთი.-ილიამ სიტყვაციიდან გამოძრომა სცადა,
ქეთუმაც ვეღარ ამიღო ხმა და დაჯდა. 
.
-ჰე აბა წავედით?
-როგორც ჩანს შენ ძალიან გიხარია?
ირონიულად ეუბნება თიკა ლუკას
-მაგდენ ლაპარაკს შენ გირჩევნია ჩანთა აიღო.
თითქმის ყველაფერი დაათვალიერებინა თიკამ ლუკას
-ეს რა არის?-იკითხა ლუკამ.
მოულოდნელად თიკას მაგარი აზრი მოუვიდა თავში
-ესეგი როგორ ხედეავ აქ არის 3კარი
1კარი არის ბიჭების 2კარის არის ლექტორებიდ,3კარი კი გოგონების გასაგებია.
-და რისი კარებებია?
-ხო აქ საპირფარეშოებია.
-კაი
ლუკა ხელის გადასაბანად შედის საპირფარეშოში.
-ჯანდაბა,თიკა ვერ გადამირჩები.-სააბაზანოდან ისმის გოგოების კივილი.
-ლუკა რა ხდება?
-არაფერი კარი შემეშალა ხო იცით ახალი ვარ.-თავს იმართლებს.
-კარი შეგეშალა თუ ზაკასად შეხვედი
-არა როგორ გეკადრებად შემთხვევით დამემართა ბოდიშს გიხდით, ხომ არ იცით თიკა სადაა?
-სპორტ დარბაზშია.
-მადლობთ,ოხ თიკა დაინახე რა გიქნა.ჩაილაპარაკა ლუკამ და წავიდა.
ლუკა შედის დარბაზში:
-გამარჯობათ თიკას ლექტორი ეძახის და შეიძლება რო გავიყვანო
-რასთან დაკავშირებით
-პროექტი უნდა გავაკეთოთ და ...
-კარგი მაშინ.
თიკა და ლუკა სპორტ დარბაზიდან გავიდნენ.
-რა პროექტი უნდა გავაკეთოთ შენ ხო კარგად ხარ.
-რა პროექტი და ნახავ ახლავე.-ღიმილით ეუბნება ლუკა.
-და აუდიტორია აქეთ რო არ არის?
-ვინ გითხრა რო აუდიტორიაში მიმყავხარ.-ღიმილით შეხედა თიკას.
-აბა პროექტიო?
-შენ ხო იძიე შური ჩემზე ახლა ნახავ მე რას გიზავ.
-მე არსად წამოსვლას არ ვაპირებ.-თიკა შეჩერდა.
-ესეიგი არ წამოხვალ ხო?
ზურგზე მოისვა თიკა ლუკამ და ისე წაიყვანა.
-რას აკეთებ სულ გაგიჟდი?გამიშვი ხელი,მიშველეთ.
-კი შენ გამაგიჟე საყვარელო.
-ხელი გამიშვი თორე არ ვიცი რას გიზავ.-გაცეცხლებული თიკა ცეცხლს აფრქვევდა.
-რას იზავ ერთი ძაან მაინტერესებს.
-ხელი გამიშვი დეგენერატოო.
-ოჰ შეხედე შენი დაქალი მოდის
-ვაიმე კატოო.-გახარებული თიკა მის დანახვს ცდილობს.
-შენ რა სულ გაუფრინე? რას აკეთებ?გაუშვი ხელი.- გაკვირვებულ კატოს მაინც ეცინებოდა.
-მომისნინე კატო გენაცვალე ისეთ არაფერს არ დავუშავებ უბრალოდ ცოტას ვიმაიმუნებ.
-შენ რა სულ გაგიჟდი? რის გაკეთებას აპირებ მაინც?- გეგმის გამოტყუება უნდოდ. ლუკამ ყურში ჩაჩურჩულა კატოს ყველაფერი რაც უნდა გაეკეთებინა.
-ყოჩაღ კაი აზრია კაი მაშინ წაიყვანე და მეტი არაფერი გააკეთო.-კისკისით ეუბნება ლუკას.
-თქვენ სულ გაგიჟდით,კატოო მიშველე რა .- საწყალი თვალებით შეხედა კატერინას, მაგრამს თითქოს არც გაუგიაო, ლუკამ კი გზა განაგრძო.
-კარგად.- ხელის ქნევით მიაძახა კატომ.
ლუკა თიკას ჩატენა მანქანაში და წავიდნენ სასწავლებლიდან.

-როგორ ხარ?.-მანქანიდან უძახის ალექსანდრე კატოს.
-ყველგან შენ როგორ უნდა იყო,დღეს დილიდან შენ გხედავ,
როგორც მხედავ ისე ვარ.
-მე ასეთი ვარ, ესეიგი კარგად ხარ, ლუკა ხომ არ გინახავს
-კიი თან ძაან მაგ პონტში იყო.-ღიმილით უთხრა კატომ.
-ვაიმე რა საყვარელი ღიმილი გაქ.- თითქოს მერვე საოცრება ენახა ისე უთხრა.
-მეორე ჩემი მეგობარი ხარ ისიც მაგას მეუბნება,მაგრამ ჩემთვის არ აქვს დიდი მნიშვნელობა.-ისევ ღიმილით უპასუხა კატომ , ოღონდაც ძალით არ გაუკეთებია.
ალექსანდე ისეთი საყვარელი სახით უყურებდა კატოს რომ მგონი რაღაცხდებობა.
-ჰეუუ აქ ვართ.- ხელის ქნევით აფხიზლებს სანდროს.
-რა მოხდა დღეს?-სხვა თემაზე გადააქვდ ყურადღება.
-შენმა ძამკაცმა ლუკამ ჩემი დაქალი თიკა მხარზე მოისვა და სადღაც წაიყვანა.ახლა უკვე კისკისით უთხრა სანდროს.
-და შენ არ გააჩერე?-გაკვირვებით კითხა ამილახვარმა.
-არა,ვიცი რასაც აპირებს და ...
-რას აპირებს?
კატომ ყველაფერი მოუყვა სანდროს.
-ვა ყოჩაღ მაგას,მეც გამომადგევა ეგ იდეა. სიცილით უთხრა კატოს.
-კაი წავედი საქმეები მაქ.- მეორე მხარეს მიბრუნდა კატერინა.
-სად მიდიხარ?
-რაში გაინტერესებს მე სად წავალ?
-თუ გინდა გაგიყვან მაგიტო გკითხე
-არააა, წავედიი.
ხელს უქნევს კატო და თან იღიმის.

ლუკა და თიკა.
-სად მიგყავარ შენ ცხოველოო ,გეფიცები ვერ გადამირჩები, კატოს კი შენზე უარეს ვუზავ.-გაცეცხლებულ თიკას ძლივს აკავებდა ლუკა.
-კაი ვნახოთ რას იზავ.
-ვაიმეე მოკეტე უარესად ნუ მიშლი ნერვებს.
-შენს ნებაზე სიარულს არ ვაპირებ.
-სად მიგყავარ ის მაინც მითხარი.
-მთის სახში
-შენ სულ გაგიჟდი? ჩემს გაყინვას აპირებ? -გაკვირვებით შეხედა ლუკას.
-ნუ ღელავ ტანსაცმელი მაქვს შესაბამისი.
-ბიჭის ტანსაცმლის ჩაცმას არ ვაპირებ.
-გოგისიც მაქვს ჭკვიანო.-ჩაეცინა ლუკას.
-რა გასაკვირია ალბათ ბევრი გოგო დაგყავს იქ.-ეშმაკურად კითხა ლუკას.
-თუ ის გაინტერესებს გოგოები დამყავს თუ არა გეტყვი რომ არა და იქ არავინ მყოლა ჯერ ჯერიბით პირველი შენ ხარ.-ამაყად უპასუხა.
-ასეთი ბედნიერება მერგო წილად?
-აბა სხვანაირად როგორ შეიძლება, გირჩევნია სანამ ჩავალთ დაიძინო
პლედი დევს უკან თუ გცივა.
-კიდევ კარგი თორე გავიყინებოდი.-
მალევე ჩაეძინა თიკას,მისი საუბრის გარეშე ძალიან სიჩუმე ჩამოწვა.მოულოდნელად გადახედა ლუკამ თიკას და ისე საყვარლად ეძინა რომ მგონი იმ მომენტში გაიაზრა რომ შეუყვარდა.
-ვაიმე ბეჭები, ნეტა სიზმარში ვიყო.- ახალ გამოფხიზლებულ თავს წევს და სწორდება.
-თუ გინდა გინდა გიბრწკენ რომ გამოფხიზლდე.
-არა იყოს, მალე მივალთ?- ჩანთაში ქეთიალობს თან.
-ესეგი დავწყნარდით.
-ცოტა კი, მალე ჩავალთქო?-ძლივს იპოვა თავისი სასურველი წყლის ბოთლი.
-თითქმის ჩასულები ვართ ჩათვალე.
-კიდე კაი თორე ისე მეძინებ რომ...
ცოტახანში ისევ მიეძინ თიკას.
-ჩამოვედით
თიკას არც გაუგია ისე მკვდარივით ეძინა ,ლუკამ ხელში აიყვანა და შეიყავანა ოთახში,იქვე მდივანზე დააწვინა თან სქელი ადიალა და საბანი მიაფარა რადგან იქ ძალიან ციოდა,მერე ბუხარი დაანთო და შედარებით დათბა ოთახში.
მასაც დაეძინა ოღონ ლუკას მეორე პატარა მდივანზე. დილაზე თიკამ რო გაიღვიძა ლუკა არ დახვთა და ცოტა შეეშინდა მაგრამ წერილი და იქვე დადებული თბილი ტანსაცმელი დაინახა.
წერილში ეწერა, რომ ჩაიცმევდა გარეთ გასულიყო. თიკამ მაელე ჩაიცვა და გარეთ გავიდა.
-ოჰ გაიღვიძეთ თქვენო აღმატებულებავ.- ირონიულად უთხრა.
-არა გეჩვენები.-მანაც იგივეთი უპასუხა.
-ასეთი ლამაზი მოჩვენება იშვიათია.- ლუკამ კოპლიმენტი შეაპატა.
-ხო აბა ასეთ ლამაზ მოჩვენებებს ყოველ დილით ხო ვერ დაინახავ ამიტომ უნდა დააფასო.
-კაი მოდი ჭამე თორე გეტყობა ძაან გშივა.
-რა მიხვედრილი ბრძანდებით
-ჰო მე ასეთი ვარ.
-როდის წავალთ.- სუფრას მიმჯდარი თიკა მოულონდელად სვას კითხვას.
-მალეე.-ლუკამ ისე უპასუხა თითქოს ელოდა ამ კითხვას.
-როდის მალე?მომწყინდა ერთფეროვბება.
-სად შეგვიძლია ახლა შენს დონემდე მოსვლა თიკუშ.
-ვაიმეე ძალიან დამღალე.
-კიდე მე დაგღალე იცოდე არ დამვიწტევია რაც გამიკეთე.
-ისეთი არაფერი გამიკეთებია ცოტა ვიხალისე.
-კაი წამოდი ცოტა გავისეირნოთ ტყეში.
-ტყეში სეირნობას ნაღდათ არ ვაპირებ.- შეშფოთებით უთხრა.
-რა იყო დათვების და მგლების ხო არ გეშინია.-სიცილით კითხა ლუკამ.
-რა სისულელეა.-ამაყად უპასუხა თიკამ.
-მაშინ წამოდი.
-უბრალოდ არ მინდა და არ წამოვალ.
-ესეიგი გეშინია.- მაინც არ ანებებს თავს.
-არ მეშინიათქო.
-მაშინ დამიმკიცე.-ისევ აჟინდება.
-როგორ?
-ჩემთან ერთად წამოდი.
-კაი ჯანდაბას ჩემი თავი.-იცოდე ტყეში რო დავიკარგოთ შენი ბრალი იქნება.
-ეს ტყე ზეპირად ვიცი.
-კაი მაშინ წავიდეთ.
15წუთის მერე თიკა იწყებს ლაპარაკს
-კატოს რა ჩაჩურჩულე ყურში?
-რაში გაინტერესებს?
-ჩემი დაქალია და მაინტერესებს არ შეიძლება?მაინც გავიგებ.
-ვნახოთ.- ამაყად არის თავის პოზიციაზე.
-თუ მივაღწიე ცოცხალი იქამდე.
-ნუ ღელავ მიაღწევ.
-უკან ხო არ დავბრუნდეთ?
-რა იყო ხო არ შეგეშინდა?
-არა უბრალოდ სანამ დაბნელდება სახლშიც ხო უნდა მოვასწროთ ჩასვლა, აქ ჩამოსვლა რამდენი ხანი მოუნდით.დაღამებამდე უნდა ჩავიდე თორემ მშობლები ინერვიულებენ.
-კაი წავიდეთ.
-ერთ რაღაცას გკითხავ.- ეშმაკურად მიუტრიალდა ლუკას.
-კაი გისმენ.
-ალექსანდრეს კატო მოწონს?
-შეიძლება კიდეც.
-ანუ?
-შეიძლება მოწონს მაგრამ ჩემთვის არაფერი არ უთქვამს ისეთი,მაგრამ ხშირად მელაპარაკება კატოზე,იმედია არაფერს ეტყვი კატოს.
-არა რა უნდა ვუთხრა.
-დაგიჯერო?- ეჭვით შეხედა თიკას.
-ჰმმ კი.-ისე უთხრა თითქოს მართლა არაფერს იტყოდა.
მანქანასთანაც მივიდნენ და გზას გაუდგნენ. დაახლოებით 5 6 საათში ჩავიდნენ.
-კიდევ კაი ცოცხალი ჩამოვედი.- თიკა იმ დონემდე იყო მისული რომ ასფალტსაც კი აკოცებდა.
-მე გითხარი ცოცხალი ჩამოხვალთქო და შენ არ დამიჯერე.-სიამაყით სავსე ლუკა კომენტარს უკეთებს თიკას ნათქვამს.
-შენ არასდროს დაგიჯერებ.
-კაი გაცედი გოგო.- ლუკა სიცილით გადმოდის მანქანიდან.
-ჰაჰა.
-ახლა მაინც ვიმეგობროდ.
-არც იოცნებო.- კატეგორიულად პასუხობს თიკა.
-ვნახოთ.
-ვნახოთ კი არა არასდროს არ მოხდება ეგ.
-ვნახოთ 1, 2 კვირაში მეგობარზე მეტი შეიძლე იყო.
-აბა კარგად მეოცნებევ.-ხელის ქნევით შედის პადიეზდში.
-კარგად ლამაზო.-მანქანაში ჩაჟდომისას მიაძახა.


-რა ჩაფიქრებული ხარ? რა მოხდა?.- ტელეფონში ჩამძვრალი პატივცემული ამილახვარი თავს წევს.
-ოჰ დაბრუნდი მთის ბიჭო?-ბიჭი ხუმრობის ხასიათზეც არის.
-კატომ გითხრა?
-აბა სხვა ვინ მეტოდა.
-შენ მაგ კატოსთან რაღაცა სულ ახლოს ტრიალებ და ჰა
-რა ჰა, რა ჰა , ნუ ბოდიალობ რაღაცეებს.
-მე რაღაცა მასე არ ვფიქრობ.-საჩვენებ თითს ტუჩთან იდებს,დიდი მცოდნესავით.
-უბრალოდ ვმეგობრობთ და მე კი არა შენ ხარ თიკასთან სულ.
-მე მომწონს და ვაღიარებ კიდეც.
-ვაა რა გულწრფელი ძამაკაცი მყავს.
-შენც ხო არ გინდა რო გამომიტყდე?- მაინც ეჩიჩინება ლუკა.
-ვაიმე უკვე შემაწუხე.
-რატო ლამაზი გოგოა.- ისევ და ისევ კატოს თემა.
-ვინ თქვა რო არ არის ლამაზი,სილამაზით მართლა ლამაზია განსაკუთრებით საყვარელი ღიმილი აქვს.-ღიმილით თქვა სანდრომ.
-არა ძმაო გეუბნები არ გაუშვა ხელიდან მაგარი გოგოა.
-შენ ძაან ბევრს ხო არ ლაპარაკობ,დამიჯერე მასე საყვარელიც ნუ გონია ,მასე ადვილას მოსაპოვდბელიც არ არის.- სანდრო დაიძაბა და თან გუშინდელი დღე გაახსენდა.
-ოჰ ვინები მოსულან.- სიტყვაციას მუხტავს ლუკა.
-გაუმარჯოს ბიჭებს.-ილია და საბა ერთად შედიან.
-რას შვებით?-ლუკა არ აცლის ილიას მდივანზე დაჯდომას.
-რავი არაფერს შენ მშვიდოვით ჩამოიყვანე თიკა?-ილია სიცილით აპარებს.
-კიი.
-საბა შენ რატო ხარ ჩუმად.-ამოიღო ბატონმა ალექსანდრემ ხმა.
-რავი მგონი შეყვარებული ვარ და ჩემს თავში გარკვევას ვცდილობ.
-ოუუ და ვინ არის ეგ შენი სიყვარული.-ლუკა დაინტერესდა.
-თათა.
-ვაიმეე ამ დაქალებს რას გადაეკიდეთ თქვნ.-ალექსანდრე აყარანტალებს იმას რაც პირზე მოადგება.
-ვინ ჩვენ?-საბა გაკვირვებით კითხა.
-შენ ილიაც მგონი და ლუკაც.
-ვაიმე შენ ვიზე რას ლაპარაკობ.- ლუკამ შეუტია.
-მე შანსები არ მაქ კატოსთან დაიჯერეთ.- სანდრო სერიოზულად პასუხობს.
-შენ რა იცი?
-ვიცი მაგას რაღაც ცუდი მოგონებები აქვს თავის ყოფილთან, თანაც ლიზასგან გავიგე რომ არ აპირებს ჯერ- ჯერობით არავისთან ყოფნას.
-კაი რა მასე აპირებ დანებებას?-ლუკა მაინც არ ეშვება.
-ვნახოთ.-სანდრო მხრებს იჩეჩავს.
-მასე არცეთ ჩვენგანს არ აქვს შანსები მარა მაინც ვცდით ხო ხედავ.-საბა თავდაჯერებული დგება ფეხზე.
-თქვენ კიდევ უფრო ადვილად გავთ საქმე.-იმედ გაცრუებული სანდრო ბრუნდება ისევ თავის ფიქრებში.
-კაი რა ისე იძახი თითქოს შენ არ გიცნობდეთ.-მაინც ამხნევებემ ბიჭები.
-კაი კაი მორჩით მაგაზე საუბარს,რა ქენით მთაში?-თემის გადატანას ცდილობს.
-რავი არაფერი პროსტა ვილაპარაკეთ,გუშინ გვიან ჩავედით და ამიტომ დილით მოგვიწია საუბარი, მერე ტყეში გავისერნეთ, თან თიკაც ეჭვობს შენზე დ კატოზე,
-კაია ხო იცი შენ.
ბიჭები მალე წავიდნენ,
ალექსანდრე კი მთელი ღამე კატოზე ფიქრობდა, უფროსწრად როდესაც თვალს დახუჭავდა თვალწინ სულ მისი ღიმილი უდგებოდა.
ლუკა კი თიკაზე ფიქრობდა და იმაზე თუ როგორ უნდა მოეპოვებინა მისი გული.
საბა კი თათას წერდა თავისი პროექტის შესახებ,მისთვის მთავარი იყო მასთან ესაუბრა და რასე ისაუბრედა აზრი არ ქონდა ,მათან უფრო ადვილად იყო საქმე.
ილია კი ქეთუს ნერვებს უშლიდა და მესენჯერში საყვარელი დააწერა ამაზე სულ მთლად აიჭრა ქეთუ და მთელი 1საათი ლანძღავდა
ილია კი მაინც საყვარელოთი მიმართავდა.